Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Ο ήχος της κραυγής μου......



Μη με φιλήσεις αν δεν μ'αγαπάς ολόκληρο
Εμένα και τους ηλίθιους στίχους μου
Αυτούς που δεν αξίζουν περισσότερο από μια δεκάρα
Όταν η νέα τάξη σε τυφλώσει εντελώς
Και η μοντέρνα οπτική σε κάνει να μ' εγκαταλείψεις
Αυτές οι ανούσιες λέξεις ποτέ δεν θα με απογοητεύσουν
Ακόμα και αν με λυγίσουν και με κάνουν φτωχότερο
Θα είναι πάντα ο ήχος της κραυγής μου 


Νίκος Βορρεάκος


9 σχόλια:

  1. όμορφη ανάρτηση, καλημέρα @iris μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το λατρεύω αυτό το ποίημα!
    Έχω ένα μικρο οικολογικό τετράδιο που γράφω από παλιά ό,τι σκαρφίζομαι (και το ονομάζω ποίηση) και είναι μέσα γραμμένο στην πρώτη σελίδα του!
    Έτσι δεν πρέπει να είναι η αγάπη; Ολόκληρη! Να αγαπάμε τον άλλον ολόκληρο- όχι μισό! :)))
    Καλησπέρα κούκλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εχεις απόλυτο δίκιο. Τα ημίμετρα δεν έχουν χώρο στην αγάπη. Ας μη συμβιβαζόμαστε τουλάχιστον σε ότι την αφορά.. Αχ αυτά τα τετράδια.. Και εγώ καπως έτσι είμαι. Δεν γράφω όμως. Σημειώνω γνωμικά και προσπαθώ να τα κάνω πράξη.. Δύσκολο όμως αυτό πολύ.. Δύσκολη η εφαρμογή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ;-) έχω άλλα μπλοκάκια για τα γνωμικά! Όταν διαβάζω ένα βιβλίο είμαι όλο σημειώσεις ... Και μετά μεταφέρω τα καλύτερα σε μικρούτσικα μπλοκάκια για να μπορώ να τα μαζί μου ! Πάντως όσο δύσκολο και να φαντάζει η πράξη των γνωμικών η προσπάθεια είναι που μετράει !
    Να έχεις μια υπέροχη Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ξεκίνησε δύσκολα για μένα η εβδομάδα! Αλλά πάντα αισιόδοξη πιστεύω πως αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα!
    Τα φιλιά μου!!!!!!!!!!!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εύχομαι η σημέρινη να σε κάνει να χαμογελάσεις αρκετές φορες καθ'όλη διαρκεια της :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κοιτάζω αυτούς τους στίχους και νιώθω συγκίνηση... κλαίω...κάποτε αυτός ο άνθρωπος που έγραφε τόσο όμορφα, ο τόσο ξεχωριστός που δεν πρόλαβε να ζήσει την ζωή του...ήταν ο αδερφός μου....εύχομαι να είναι καλά, καλά εκεί ψηλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή