Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Συγχώρεση... Πόσο εύκολη είναι;


Στις τελευταίες μου δημοσιεύσεις έπαιξε πολύ το θέμα της "συγχώρεσης"
Από τα σχόλια και τις ενστάσεις κατάλαβα, ότι το θέμα έχει πολλές οπτικές και ο καθένας το βλέπει από τη δική του πλευρά!  Και καλά κάνει δηλαδή!
Αναδημοσιεύω εδώ μια από τις πρώτες μου δημοσιεύσεις που έχει να κάνει με τη συγχώρεση! Έχουν περάσει 2 χρόνια σχεδόν!  Έχουν βρεθεί στο δρόμο μου άνθρωποι που πρόδοσαν τα αγνά μου αισθήματα και την εμπιστοσύνη μου, ακόμα και την ανιδιοτελή μου προσφορά!
Μετά από 2 χρόνια σχεδόν εξακολουθώ να πρεσβεύω τα ίδια!
Λέτε να βάλω ποτέ μυαλό;



Κάποτε κάλεσαν μια γυναίκα στη Φλόριντα να μιλήσει για την προσωπική της ιστορία. Τη γυναίκα αυτή τη βίασαν , την πυροβόλησαν στο κεφάλι, την ακρωτηρίασαν βάναυσα και την άφησαν να πεθάνει. Κατά περίεργο τρόπο η γυναίκα αυτή άντεξε το μαρτύριο και επεβίωσε. Η πληγή στο κεφάλι της προκάλεσε μόνιμη τύφλωση! Η δημοσιογράφος που ανέλαβε να την παρουσιάσει περιέγραψε την πίκρα που έπρεπε να νιώθει  αυτή η γυναίκα όπως και τις ανεπούλωτες πληγές που θα τη συνόδευαν στην υπόλοιπη ζωή της.

-Όχι ,όχι !διαμαρτυρήθηκε η γυναίκα μέσα σε γενική κατάπληξη. Αυτός ο άνθρωπος αφαίρεσε μια νύχτα από τη ζωή μου. Αρνούμαι να του δώσω  ολόκληρη τη ζωή μου!



Έχω και εγώ πληγωθεί στη ζωή μου και ποιος δεν έχει άλλωστε. Με έχουν προδώσει, με έχουν ποδοπατήσει, με έχουν πονέσει ! Επέλεξα να συγχωρώ ….
Όλοι είμαστε άνθρωποι, ικανοί να κάνουμε λάθη και να αδικήσουμε εμείς πρώτοι τους ανθρώπους δίπλα μας! Καταλαβαίνω πως οι πληγές κάποιες φορές είναι πραγματικά ανεπούλωτες, κι οι αναμνήσεις ακόμα ακόμα μπορεί να πονούν . Όταν δεν συγχωρείς όμως  το ζεις ξανά και ξανά!  Δεν ξεχνάς !!! Δεν προχωράς  παρακάτω! Δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να χαρεί και να ζήσει!
Η συγχώρεση είναι μια πράξη θέλησης.....
Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. 
Απαιτεί μεγάλο ψυχικό υπόβαθρο , κουράγιο και τσαγανό! 
Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πόνο που μας προκάλεσαν κάποιοι στη ζωή μας . Μπορούμε όμως να τον αντιμετωπίσουμε!


Μπορεί να μας πόνεσαν πολύ. Μπορεί να μας έκλεψαν μια μέρα ή ακόμα και τη μισή ζωή μας . Ας μην τους δώσουμε και την υπόλοιπη απλόχερα !!!!!

airis

37 σχόλια:

  1. Από τις πιο αγαπημένες μου ιστορίες.. Με ένα πολύ όμορφο κι ουσιαστικό μήνυμα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα να δεις! Δεν βαριέμαι να τη διηγούμαι!
      Και το μήνυμα δεν είναι : είμαι χαζιοβόλα και όλους τους δέχομαι όπως είναι κι ό,τι κι αν μου κάνουν!
      Το μήνυμα είναι : δεν χαραμίζω τη ζωή μου στο μίσος!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Διδακτικό ήθελα να γράψω αλλά και το ουσιαστικό μια χαρά αρμόζει.. :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μωρ' μια χαρά του πάει και το "ουσιαστικό'!
      χιχι! Γλώσσα λανθάνουσα.....

      Διαγραφή
  3. ΜΗ βάλεις μυαλό, γιατί θα χάσεις την ομορφιά της ψυχής σου.. "Η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνιά του δρόμου , μ' ένα λουλούδι στο χέρι." ~ Αλκυόνη Παπαδάκη. Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα. Σε ευχαριστώ πολύ marie μου για τη ψήφο εμπιστοσύνης και τα υπέροχα λόγια της Παπαδάκη που μου αφιέρωσες! Είσαι γλυκύτατη!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  4. Τα πάντα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε! Πρέπει να συγχωρούμε... χωρίς να σημαίνει πως θα είμαστε ξανά με αυτούς τους ανθρώπους.. απλά για μας, για να είμαστε καλύτερα μέσα μας.. ας μην είμαστε μικρόψυχοι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι! Το συγχωρώ δεν σημαίνει ότι αφήνω να με πληγώνουν ξανά και ξανά!
      Καλημέρα γλυκιά μου Εύη!

      Διαγραφή
  5. Συγχωρούμε γιατί συνειδητά αρνούμαστε να μείνουμε πίσω, είναι πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας κυρίως. Ο πιο εύκολος τρόπος να συγχωρήσεις είναι όταν φτάσεις στο σημείο να αδιαφορείς για τον άνθρωπο που σε πλήγωσε και αυτό επιτυγχάνεται μόνο όταν έχεις κάνει το επόμενο βήμα. Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλου είδους σχέσεις ή για τραγικά περιστατικά όπως τη μεγαλόψυχη ιστορία της γυναίκας στη Φλόριντα, αλλά για τις ερωτικές σχέσεις, αυτές που μας πληγώνουν βαθιά συνηθώς, ξαφνικά και έντονα μετά από το ολοκληρωτικό δοσιμο, η συγχώρεση επέρχεται μόλις σκεφτούμε ότι αν δεν μας είχε πληγώσει αυτός ο άνθρωπος, τότε δεν θα είχαμε βρει ποτέ την αληθινή αγάπη ή αν δεν την έχουμε βρει, τότε δεν θα είχαμε καν την ευκαιρία να την ψάξουμε...

    Καλό μήνα, καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα και καλώς βρεθήκαμε! ;-)
      Πολύ σωστά το είπες: είναι πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας! Και συγχωρώ σημαίνει κρατώ την αξιοπρέπεια μου και προχωρώ. Δίνω ευκαιρία (γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος) αλλά όχι τόσο ώστε να ποδοπατώ την αυτοεκτίμησή μου!
      Να έχεις μια υπέροχη μέρα!

      Διαγραφή
    2. Επειδή μου αρέσει πολύ το blog σου, θα ήθελα να σου δώσω ένα βραβείο, το οποίο μπορείς να δεις εδώ http://alexiannatsotsou.blogspot.gr/2012/10/blogger.html

      Καλό βράδυ :)

      Διαγραφή
    3. Ω! Ευχαριστώ πολύ πολύ! Θα περάσω να το πάρω και μαζί με ένα ακόμα βραβείο από την καλή φίλη στο μπλογκ ΕΚΦΡΑΣΟΥ θα κάνω μια σχετική δημοσίευση κάποια στιγμή μέσα στο ΣΚ!
      Να'σαι καλά! :)

      Διαγραφή
  6. καλημερα αγαπημενη μου φιλη! ωραιο θεμα επελεξες σημερα. αγαπω πολυ τη λεξη συγνωμη και οτι σχετιζεται μαζι της αν και μεταξυ μας πιστευω πως τις περισσοτερες φορες που οι ανθρωποι ζητανε συγνωμη η βρισκουν τη δυναμη να συγχωρεσουν δε το κανουν πραγματικα. πλεον η συγνωμη ειναι κατι σα συνηθεια στη ζωη μας. τη χρησιμοποιουμε τοσο συχνα που εχει αρχισει να χανει την αξια της΄.

    προσωπικα θεωρω πως οι ανθρωποι που μπορουν να συγχωρεσουν πραγματικα ειναι αυτοι που καποτε συγχωρεθηκαν επισης αληθινα. για να λαβεις συγνωμη θα πρεπει αν τη δωσεις εσυ πρωτος. μονο τοτε θα καταλαβεις ποσο πολυ ποναει γιατι μια αληθινη συγνωμη κατα καποιο τροπο οφειλει να ποναει αλλιως ποιος ο λογος να τη δωσεις ή να τη δεχτεις συναμα;

    απο την αλλη παλι δε συμφωνω στο οτι με μια συγνωμη μπορει καποιος να ξεχασει κι αυτο γιατι ενας ανθρωπος δε μπορει να ξεχασει, ουτε τα καλα αλλα ουτε και τα ασχημα.

    με το να συγχωρεσεις τον αλλον για μενα προσωπικα δε σημαινει πως ξεχνας και προχωρας τη ζωη σου σα να μην εγινε ποτε (εκτος κι αν παθες αμνησια αλλιως για μενα κανενας δε ξεχναει ποτε τιποτα σημαντικο) σημαινει απλως πως παραδεχεσαι τη πραξη που σε πληγωσε ή τη πραξη που εκανες και εγινε η αιτια να πληγωσει καποιον η καποιους αλλους.

    καποιες φορες η παραδοχη μιας πραξης ειναι και η ταυτοχρονη μετάνοιά της...

    οι περισσοτεροι ανθρωποι λενε ψεματα για να καλυψουν ή να μη παραδεχθουν κατι που ποναει... οταν ομως ο καθενας μας βρει τη δυναμη να παραδεχθει αυτα που πρεπει τοτε και μονο τοτε η συγνωμη που δεχθει η λαβει αντιστοιχα θα ειναι ειλικρινης.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πόσο μου αρέσουν τέτοια σχόλια , που ο άλλος ασχολείται με το θέμα και καταθέτει την γνώμη του!
    Πολύ όμορφα το έθεσες: οι άνθρωποι που μπορούν να συγχωρέσουν πραγματικά είναι αυτοί που κάποτε συγχωρέθηκαν επίσης αληθινά!
    Όπως και το ότι η παραδοχή μιας άσχημης πράξης είναι και η μετάνοιά της ταυτόχρονα!
    Από κει και πέρα ναι, πολλοί λένε συγγνώμη χωρίς να το εννοούν και γίνεται συνήθεια ίσως, για μένα όμως είναι πολύ σημαντική. Η συγχώρεση είναι κάτι που προσφέρω εγώ στον εαυτό μου, είναι ο τρόπος που έχω για να γαληνεύω, να μην μαυρίζω μέσα μου με σκέψεις σκοτεινές που δηλητηριάζουν τη ψυχή μου.
    Να έχεις μια υπέροχη μέρα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κάθε άνθρωπος κάνει λάθη στη ζωή του.Μπορεί κι η ζωή του να ΄ναι λάθος.Να ΄χει πάρει και να ΄χει δώσει πόνο και θλίψη.Για να ξεφύγει πρέπει να μάθει ν΄ αγαπά την αλήθεια, αλλά και να συγχωρεί το λάθος.Μόνο όταν είναι δυνατός μπορεί να συγχωρεί πραγματικά, ενώ όταν είναι αδύναμος δεν το κάνει ποτέ.Καλημέρα με χαρά!:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο πιστεύω χαρά μου: ο αδύναμος δεν συγχωρεί ποτέ! Κρύβεται πίσω από αρνητικές σκέψεις και διαθέσεις!
      Να έχεις μια υπέροχη μέρα!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  9. Και εγώ καλή μου δεν κρατάω κακιά ... συγχώρεσα πολύ κόσμο... πολλούς που ηθελημένα η άθελα τους ,με πλήγωσαν...τον μόνο που δεν έχω καταφέρει να συγχώρεσω είναι ο εαυτός μου για τα λάθη που έκανα...και με πονάει αυτό που δεν μπορώ να τα καταφέρω ακόμα.... έχει πολυ τρέξιμο αυτές της μέρες και δεν προλαβαίνω αλλά να ξέρεις πάντα ότι είμαι κάπου εδώ κοντά ...τα φιλιά μου καλή μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άνοιξες ένα άλλο σπουδαίο θέμα: Η συγχώρεση και η συμφιλίωση με τον εαυτό μας! Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι αφού το έχεις ήδη εντοπίσει!
      Κι εγώ χαρά μου στη δουλειά στα πεταχτά μπαίνω γιατί είμαι εκτός pc συχνά πυκνά εξού και οι συντομότατοι σχολιασμοί μου!
      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  10. καλημέρα Αριστέα μου.
    Σήμερα διέγραφα απ'το κινητό μου κάποια αποθηκευμένα μηνύματα που δε χρειαζόμουν.
    Μεταξυ αυτών ανακάλυψα κι ένα που ταιριάζει γάντι με την ανάρτησή σου. Έλεγε: "Συγχωράω σημαίνει χωράω μαζί με άλλους στον ίδιο χώρο".

    Μακάρι να 'χεις, καλή μου φίλη, μια καρδιά που να'ναι πάντα σαν ανοιχτή αγκαλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όμορφο αυτό το μήνυμα Σεβάχ! Συγχωράω σημαίνει χωράω στον ίδιο χώρο! Θα το κρατήσω! ;-)
      Προσπαθώ Σεβάχ μου! Ξέρεις είναι εκμεταλλεύσιμη η καρδιά που δέχεται πολλά και πολλοί λένε ότι είναι αδυναμία .... μα προστιμώ να τα έχω εγώ καλά με μένα άσχετα από τι μπορεί να πιστεύει κάποιος !
      Καλό απόγευμα χαρά μου!

      Διαγραφή
  11. Καλημέρα!!Συμφωνώ,συμφωνώ συμφωνώ!!
    "Μπορεί να μας πόνεσαν πολύ. Μπορεί να μας έκλεψαν μια μέρα ή ακόμα και τη μισή ζωή μας . Ας μην τους δώσουμε και την υπόλοιπη απλόχερα"
    Όλη την ουσία την έκρυψες σε αυτή τη φράση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα πια καλησπέρα! Στ τρέξιμο όλη μέρα! ;-)
      Σε ευχαιστώ που έπιασες το μήνυμα που ήθελα να περάσω! :)))

      Διαγραφή
  12. Όχι, να μην αλλάξεις!
    Η συγχώρεση είναι η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου! Είναι το δώρο του Θεού προς εμάς!
    Απαιτεί όντως μεγάλο ψυχικό σθένος, γι αυτό και δυσκολεύονται να το κάνουν οι περισσότεροι, όπως δύσκολα λέει κανείς και "συγνώμη" όταν σφάλει!

    Όλοι μας κάνουμε λάθη. Άλλος μικρά, άλλος μεγάλα! όμως σε αυτή τη ζωή ήρθαμε για να δίνουμε ο ένας το χέρι στον άλλο, με αγάπη, με συμπόνια, με συγχώρεση και κατανόηση!
    για να βλέπουμε ο ένας μέσα από τον άλλο…!


    Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου μία ιστορία που με συγκλόνισε, αν το επιθυμείς...

    ""Ἕνα παιδὶ εἶχε συμπαθήσει μία κοπέλα που ζούσε πνευματικά. Γιὰ νὰ τὸν συμπαθήσει καὶ ἡ κοπέλα, προσπαθοῦσε νὰ ζῆ κι αὐτὸς λίγο πιο πνευματικά, ἐκκλησιαζόταν κ.λπ. Τελικὰ παντρεύτηκαν. Μετὰ ὅμως ἀπὸ χρόνια ἐκεῖνος ἄρχισε πάλι τὴν κοσμικὴ ζωή.
    Ἐνῶ εἶχαν καὶ μεγάλα παιδιὰ -ἕνα ἀγόρι στὸ πανεπιστήμιο καὶ δύο κοπέλες, μία στὸ λύκειο καὶ μία στὸ γυμνάσιο –αὐτὸς συνέχιζε νὰ ζῆ ἄσωτα. Εἶχε μιὰ μεγάλη ἐπιχείρηση καὶ ἔβγαζε πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ τὰ περισσότερα τὰ ξόδευε μὲ τὴν ἄσωτη ζωή του.
    Ἡ καημένη ἡ σύζυγός του κρατοῦσε τὸ σπίτι μὲ τὴν οἰκονομία ποὺ ἔκανε καὶ τὰ παιδιά της μὲ τὶς συμβουλές της. Δὲν κατηγοροῦσε τὸν πατέρα τους, γιὰ νὰ μὴν τὸν σιχαθοῦν καὶ τραυματισθοῦν, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴν παρασυρθοῦν.
    Τὰ βράδια ποὺ γύριζε ἀργά, εὔκολα τὸν δικαιολογοῦσε, λέγοντας στὰ παιδιὰ ὅτι ἔχει δουλειὲς, ἀλλὰ τὸ μεσημέρι ποὺ πήγαινε στὸ σπίτι μὲ κάποια φιλαενάδα του, τί νὰ ἔλεγε; Γιατί, τί ἔκανε ὁ ἀθεόφοβος αὐτὸς ἄνθρωπος; -ἄν καὶ δὲν ἀξίζει νὰ τὸν λέη κανείς ἄνθρωπο, ἐπειδὴ δὲν εἶχε καθόλου ἀνθρωπιά.
    Τηλεφωνοῦσε στὴν γυναίκα του νὰ τοῦ ἑτοιμάση τὰ φαγητὰ ποὺ ἐπιθυμοῦσε καὶ ἐρχόταν τὸ μεσημέρι μὲ κάποια ἀπὸ τὶς φιλενάδες του γιὰ φαγητὸ. Ἡ καημένη ἡ μάνα, γιὰ νὰ μὴν μποῦν σὲ ἄσχημους λογισμοὺς τὰ παιδιά της, τοὺς καλοδεχόταν.
    Ἔδινε τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι δική της φίλη καὶ πέρασε ὁ σύζυγος της ἀπὸ τὸ σπίτι της καὶ τὴν ἔφερε στὸ σπίτι τους, μὲ τὸ αὐτοκίνητό του. Ἔστελνε μὲ τρόπο τὰ παιδιὰ στὰ δωμάτιά τους, γιὰ νὰ διαβάσουν, γιατὶ φοβόταν μήπως δοῦν καμμιὰ ἄσχημη σκηνή, ἐπειδὴ δυστυχῶς αὐτὸς δὲν πρόσεχε, ἀλλὰ ἀσχημονοῦσε καὶ μέσα στὸ σπίτι. Αὐτὸ γινόταν κάθε μεσημέρι καὶ κάθε τόσο τῆς κουβαλοῦσε καὶ ἄλλο πρόσωπο.
    Ἀφοῦ τὰ παιδιὰ ἔφθασαν νὰ λένε στὴν μητέρα τους: «Πόσες φίλες ἔχεις, μαμά;» . «Γνωριζόταμασταν ἀπὸ παλιά», τοὺς ἔλεγε ἐκείνη. Ἐν τῷ μεταξὺ αὐτὸς τὴν εἶχε τὴν καημένη χειρότερα καὶ ἀπὸ ὑπηρέτρια, διότι τῆς φερόταν μὲ πολλή βαρβαρότητα.
    Σκεφθῆτε τώρα, αὐτὴ ἡ μάνα κάθε μέρα νὰ ὑπηρετῆ δύο κτήνη, ποὺ ἀτίμαζαν τὸ σπίτι, καὶ νὰ βάζη συνέχεια καλοὺς λογισμοὺς στὰ παιδιά της. Καὶ δὲν εἶναι ὅτι ἤξερε πὼς τὸ θέμα αὐτὸ θὰ λήξη ἔπειτα ἀπὸ ἕνα διάστημα, ὥστε νὰ πῆ: «θὰ κάνω ὑπομονὴ» καὶ νὰ ἔχη καὶ λίγη παρηγοριά.
    Αὐτὴ ἡ κατάσταση συνεχίστηκε ἀρκετὰ χρόνια. Ἐπειδὴ ὅμως εἶχε δώσει ὁ ταλαίπωρος πολλὰ δικαιώματα στὸν διάβολο, ἑπόμενο ἦταν νὰ δέχεται φοβερὲς δαιμονικὲς ἐπιδράσεις. Ἦταν σὰν τρελλός, δὲν ἤλεγχε τὸν ἑαυτό του, ὅλα τοῦ ἔφταιγαν.
    Μιὰ μέρα λοιπὸν, ὅπως ἔτρεχε μὲ τὸ αὐτοκίνητό του, καθὼς ἦταν μεθυσμένος ἀπὸ τὴν σαρκικὴ μέθη, ξέφυγε ἀπὸ τό δρόμο καὶ ἔπεσε στὸ γκρεμό. Τὸ αὐτοκίνητο διαλύθηκε καὶ αὐτός τραυματίστηκε σοβαρά. Τὸν μετέφεραν στὸ νοσοκομεῖο καὶ ὕστερα ἀπὸ μιὰ σχετικὴ νοσηλεία τὸν πῆγαν στὸ σπίτι σακατεμένο.
    Καμμιὰ φιλενάδα του δὲν τὸν πλησίασε, γιατὶ δὲν εἶχε πιὰ οὔτε πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ καὶ τὸ πρόσωπό του ἦταν παραμορφωμένο. Ἡ καλὴ σύζυγος ὅμως καὶ καλὴ μάνα τὸν περιποιόταν μὲ πολλὴ καλωσύνη, χωρίς νὰ τοῦ θυμίζη τίποτε ἀπὸ τὴν ἄσωτη ζωή του.
    Αὐτὸ τὸν συγκλόνισε καὶ τὸν ἀλλοίωσε πνευματικὰ. Μετανόησε εἰλικρινὰ, ζήτησε καὶ ἐξομολογήθηκε, ἔζησε λίγα χρόνια χριστιανικά, μὲ ἐσωτερική εἰρήνη, καὶ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ. Μετὰ τὸν θάνατο του τὸ ἀγόρι ἀνέλαβε τὴν δουλειά του καὶ συντηροῦσε τὴν οἰκογένεια.
    Ζοῦσαν ἀγαπημένα τὰ παιδιὰ, γιατὶ εἶχαν πάρει καλὲς ἀρχὲς ἀπὸ τὴν καλὴ μάνα. Αὐτὴ ἡ μάνα ἦταν ἡρωίδα.
    Ἤπιε ὅλα τὰ φαρμάκια, γιὰ νὰ μὴ διαλυθῆ ἡ οἰκογένειά της καὶ πικραθοῦν τὰ παιδιὰ της, κράτησε τὴν οἰκογένεια σωστά, ἔσωσε καὶ τὸν ἄνδρα της. Γέροντος Παϊσίου""

    Καλή δύναμη!
    Καλό υπόλοιπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Όμορφα τα είπες και πολύ διδακτική η ιστορία του γέροντα! Σε ευχαριστώ πολύ που τη μοιράστηκες μαζί μας! Τη διάβασα και το πρωί στα πεταχτά στη δουλειά αλλά δεν προλάβαινα να σχολιάσω! :)
    Διαβάζοντας αυτή την ιστορία κάποιος μπορεί αβίαστα να αποκαλέσει αυτή τη μάνα-γυναίκα χαζή και αδύναμη! Φυσικά και δεν πρέπει να υπομένουμε βασανιστήρια για να να είμαστε καλοί! Δεν είναι αυτό το νόημα! Τους οσιομάρτυρες τους τιμούμε στην εκκλησία αλλά κανείς δεν νιώθει έρωτα για αυτούς! Όμως αν ερμηνεύσουμε τη συμπεριφορά της βλέπουμε κάποια που βάζει σε δεύτερη μοίρα τη ζωή της για να μεγαλώσει σωστά τα παιδιά της, να μην μεγαλώσουν με μίσος στη ψυχή τους! Αυτό κι αν είναι μεγαλείο!
    Καλή δύναμη και σε σένα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. τι ωραίος τίτλος!!!Το μπλογκ σου εννοώ-)))
    πολύ μου άρεσε εδώ,μπράβο-))
    χμ....συγχώρεση ε?Δεν ξέρω βέβαια την ηλικία σου,αλλά μεγαλώνοντας,ας πούμε ότι σταματάμε την συχώρεση πιά,και πάμε στην αδιαφορία-)))
    πάνατ όμως εξατράται από το τι έχει ζήσει ο καθένας.Εγώ ανήκω στην πλέον''αδιαφορία''.Μπορεί να ακούγεται ''κάπως''αλλά έτσι είναι,και έχω κοντά μου πλέον ανθρώπους που με κάνουν και τους κάνω να νιώθουν καλά.Οι αρνητικοί...ας πάνε αλλού..χιχι
    πολλά φιλιά...είναι τέλεια εδώ-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
      Χαίρομαι αν κάνω τους άλλους να αισθάνονται όμορφα στο χώρο μου!
      Δεν είμαι καθόλου μικρή κι έχω φάει αρκετά χαστούκια μέσα στις 4 δεκαετίες της ζωής μου! Η αδιαφορία είναι ένας δρόμος όταν η σχέση δεν μας ενδιαφέρει και πολύ κι όταν το λάθος είναι επαναλαμβανόμενο!
      Νομίζω όταν μιλάμε για συγχώρεση μιλάμε γαι την περίπτωση της παρδοχής από τον άλλον του λάθους του και την αγνή μεταμέλεια!
      Πολλά φιλιά κι από εμένα!

      Διαγραφή
    2. Και κάτι ακόμα αν το δεις....ποιο είναι το δικό σου μπλογκ; Δεν οδηγήθηκα κάπου ακολουθώντας το όνομά σου! ;-)

      Διαγραφή
  15. Καλη μου, @iris...μεγαλο θεμα ανοιξες...
    Ανηκω στην κατηγορια αυτων που τους αποκαλουν χαζους και κουτους και πολλα αλλα....Κυριως στον εργασιακο μου χωρο... Αυτοι που με ξερουν στ αληθεια ξερουν οτι δεν μου αρεσει να πληγωνω τους ανθρωπους γυρω μου και δεν θα αντιγυρισω κουβεντες να πληγωσουν, ακομη κι αν με πονανε. Δεν θελω να κανω ή να λεω στους αλλους αυτα που πληγωνουν εμενα.... Αυτο δυστυχως στις μερες μας ερμηνευεται ως αδυναμια χαρακτηρος και γιαυτο ακουω τα...εξ αμαξης ενιοτε!
    Δεν πειραζει...ας λενε....καποτε βγαινει η αληθεια στο φως κι εχω μαθει (με τον δυσκολο τροπο, δυστυχως) να υπομενω και να αναμενω....
    Εισαι τυχερη που νυσταζω αλλιως θα σου εγραφα κι αλλα! χαχαχα!

    (σε προηγ. αναρτ.σου δεν εμφανισε τα σχολια μου, παρολο που προς στιγμην δημοσιευτηκαν...εδω γυρω ειμαι, να ξερεις.... ;ο)
    και τα βραδυα κοιταω το φεγγαρι για να δω μερικους απο εσας....
    Καλο ξημερωμα, καλη μου! ;ο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, και μια παρατηρηση ακομη...
      συμφιλιωμενη με τον εαυτο μου δεν μπορω να πω οτι ειμαι... Με το παρελθον μου, ναι. Με το εγω μου,οχι!
      εγω με βριζω πρωτη και πολυ ασχημα οταν καμια φορα με κοιταζω στον καθρεφτη...Προσπαθω να γνωρισω αυτη την ξενη που βλεπω απεναντι μου! :οp και να καταλαβω γιατι κανει τις βλακειες που κανει! Με μαλωνω πολυ ειναι αληθεια....
      Προσπαθω να μην μετανιωνω παντως για οτι κανω! Κοιταζω πισω την ζωη μου και εχω το κεφαλι ψηλα και καθαρο το μετωπο μου....αυτο ειναι μια ανακουφιση και μια εξιλεωση για μενα....
      Εχω υποσχεθει στον εαυτο μου (και αυτη ειναι η πιο δυσκολη υποσχεση, πιστευω) να μην χρειαζεται να μετανιωνω για την ζωη που ζω και για αυτο που ειμαι...
      Μηπως ειμαι διχασμενη?!!!

      Διαγραφή
  16. Βαϊλί μου πόσο σε νιώθω! Η ευγένεια, η προσπάθεια να μην πληγώνεις τους άλλους με λόγια (που δεν επιστρέφονται έτσι κι ειπωθούν) όλα αυτά ερμηνεύονται σαν αδυναμία! Είναι όμως; Πόση δύναμη χρειάζεται θεέ μου να σιωπήσεις!
    Το πιο εύκολο είναι να ανταποδώσεις με τον ίδιο ή χειρότερο τρόπο!
    Πάντα μπορείς όμως να εκφράσεις το θυμό σου χωρί κατ' ανάγκη να πληγώσεις τον άλλον! Θυμός που καταπιέζεται κάνει πολύ κακό σε εμάς τους ίδιους! Και είναι το εισητήριο μετά για ψυχικές ασθένειες!
    Όμως το καλύτερο είναι πχ όταν λέγονται κακοήθειες για σένα να αδιαφορήσεις! Όσοι σε γνωρίζουν δεν θα τις πιστέψουν , όσοι δεν σε ξέρουν ή σε φθονούν δεν θα καθίσουν να ακούσουν τη πλευρά σου! Μια γαλήνια αδιαφορία είναι κι αυτό μια αντιμετώπιση!
    Και τώρα στο δια ταύτα!
    Δώσε άφεση στον εαυτό σου! Αγάπησέ τον! Ξανά ! Όλοι κάνουμε βλακείες και λάθη! Πάρε αγκαλιά τα λάθη σου , φίλησέ τα γιατί κι αυτά έγιναν για να σε διδάξουν, πάρε τα μαθήματα που σου έδωσαν και πες: προχωράω !
    Ξεκίνα από αυτό: ότι αισθάνεσαι καθαρό το μέτωπο και χαμογέλα!
    Δεν είσαι διχασμένη καλή μου! Ανθρώπινη είσαι, με ευαισθησίες. Δεν θα σου πω να σκληρύνεις, να αλλάξεις! Ποια είμαι εγώ που θα κρίνω ότι το να είσαι σκληρός είναι καλύτερο από τα να έχεις ευαισθησίες; Κράτα όλα τα καλά που έχεις και να είσαι περήφανη για αυτά!
    Φιλάκια πολλά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αν μιλάμε για λαθάκια ναι, συγχωρώ...αν μιλάμε για λαθάρες και μάλιστα με σκοπό να με πληγώσουν ή να μου κάνουν κακό σκόπιμα, αδιαφορώ...ούτε βασανίζομαι, ούτε μου παίρνει κανείς την υπόλοιπη ζωή, εγώ την παίρνω στα χέρια μου και οφείλω να της δείξω σεβασμό...κλείνω πόρτες...αλλά δεν συγχωρώ κιόλας...
    Για να συγχωρέσεις πρέπει να κατανοήσεις και να αποδεχτείς...ίσως και να δεχτείς ότι σου άξιζε μια κακή συμπεριφορά..
    δηλαδή συγχωρείς το δολοφόνο της ψυχής σου και καταδικάζεις την ψυχή σου..
    η συγχώρεση είναι μεγάλο θέμα...δε γίνεται να συγχωρείς και να κλείνεις πόρτες, δε γίνεται να αδιαφορείς και να λες ότι συγχώρεσες...
    Μόνο τον εαυτό μας πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε αν δε θέλουμε να βασανιζόμαστε αναίτια....εκτός αν δεν μπορούμε να τον κατανοήσουμε και να τον αποδεχτούμε...
    Δεν είμαστε Θεοί για να είμαστε υπεράνω..είμαστε άνθρωποι και μόνο για τη δική μας συνείδηση είμαστε υπεύθυνοι...οι άλλοι ας φροντίζουν να μην επιβαρύνουν τη δική τους με χοντρά πράγματα!!!
    Κι ας τους συγχωρέσει ο Θεός (αν θέλει, γιατί ακόμα κι αυτός απαιτεί πρώτα την μετάνοια..δε συγχωρεί άντε άντε, για να νιώθει Θεός)...
    Ελπίζω να μη σας ξενέρωσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Προσωπικά εμένα καθόλου δεν με ξενέρωσες! Ο καθένας μας έχει τη δική του θεώρηση για όλα όσα μας συμβαίνουν και μας απασχολούν! Εξαρτάται κατά πολύ κι από τα βιώματά μας! Δεν διαφωνώ στο σύνολο μαζί σου! Τα βλέπεις από μια άλλη σκοπιά η οποία και είναι πραγματικη!
    Είναι σωστό αυτό που είπες: δεν θεωρείται συγχώρεση αλλά να κλείνεις πόρτες!
    Λέμε όμως το ίδιο με άλλα λόγια: η συγχώρεση είναι εσωτερική, προσωπική πράξη, είναι μια συμφλίωση με τον εαυτό μας μια εσωτερική διευθέτηση αν θέλεις!
    Φιλιά!
    Καλό υπόλοιπο Κυραικής! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *Κυριακής! χιχιχι! Από λαθάκια μια χαρά πάω τελευταία!

      Διαγραφή
  19. Εξαιρετική ανάρτηση! Η συγχώρηση είναι μέγιστη πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας, αλλά και υπακοή στο θέλημα του Θεού. Σε χαιρετώ εγκάρδια! Χαίρομαι που σε γνώρισα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες!
      Ο Χριστός μας δίδαξε τη συγχώρεση! Δεν είμαστε Χριστοί αλλά το μήνυμα είναι ότι πρέπει να προσπαθούμε!
      Σε γλυκοχαιρετώ και εγώ με τη σειρά μου!

      Διαγραφή
  20. Αυτή την ιστορία την είχα διαβάσει!
    Έτσι όπως το θέτεις, αλλάζει το πράγμα.
    Μπορεί να είμαι μικρόψυχη, δεν ξέρω, όμως για να συγχωρέσω χρειάζομαι ένα λόγο, μια δικαιολογία, κάτι οτιδήποτε για την πράξη του άλλου, ή έστω μεταμέλεια, μία συγγνώμη, κάτι!!! Επειδή, όπως έγραψα και στο άλλο σχόλιο, δίνω πολλές ευκαιρίες, καταλήγω να γεμίζω θυμό και αρνητικά αισθήματα και να μου είναι δύσκολο να ξεχάσω.
    Είμαι απλά ειλικρινής...
    Τι να πω, μακάρι κάποτε να φτάσω στο σημείο να μπορώ να συγχωρώ με ευκολία, θα κάνω τη ζωή μου πολύ πιο εύκολη!
    Μακάριοι όσοι έχουν τόση μεγαλοψυχία! Πραγματικά!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καταλαβαίνω καρδούλα μου!
      Μην νιώθεις τύψεις ! Να νιώθεις ότι προσπέρασες! Ότι δεν γίνεται κάτι. Το χειρότερο απ΄όλα είναι να νιώθεις άσχημα , γιατί και πώς! Πάω και στη δική σου δημοσίευση!
      Φιλιά!

      Διαγραφή