Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Photo a Day Μέρα 27η

Photo a Day 27 November :  tree 

Η σημερινή φωτογραφία θα ήθελα να ήταν άλλη . Να είχε τον τίτλο "το δέντρο που πληγώναμε" και να σας μιλούσα για τη μεγάλη συκιά. Αυτή στην οποία κυριολεκτικά μεγάλωσα. Σε αυτή που χανόμουν όταν όλα μου φαίνονταν παράξενα, ακατανόητα, πονερά! 
Σε αυτήν που μαζευόμασταν όλες οι φιλενάδες της γειτονιάς και κάναμε συναγωνισμό.: Ποια θα ανέβει στο πιο ψηλό κλαδί; Άλλες πάλι φορές φτιάχναμε σπιτάκια και παριστάναμε τις μαμάδες, τις εργαζόμενες, τις νοικοκυρές!
Πόσα καλοκαίρια δεν έζησα πάνω σε αυτό το δέντρο σαν αγρίμι! Κι όταν έκανα ζαβολιές- γιατί δεν ήμουν άγγελος, σας διαβεβαιώ- πάνω εκεί κατέφευγα για να μη με πιάσει η μαμά και μου δώσει ένα χέρι ξύλο ( που δεν το γλίτωνα πάντα!) 

Μα αυτό το δέντρο δεν υπάρχει πια. Κόπηκε όταν διαμορφώσαμε τη νέα αυλή κι εν μέρη ευθύνομαι εγώ για αυτό! Κάνοντας όπισθεν το αυτοκίνητο της αδερφής μου,πριν χρόνια,  λίγο πριν πάρω το δίπλωμα, έριξα την παλιά μας μάντρα. Κι έτσι αποφασίστηκε πως καιρός ήταν η αυλή μας να πάρει μια νέα μορφή τώρα που έπρεπε να χτιστεί μια νέα, καλύτερη μάντρα στη θέση της παλιάς! Η συκιά αποτέλεσε εμπόδιο. Κόπηκε με ταχύρυθμες διαδικασίες.
Εγώ δεν πήρα ποτέ το δίπλωμα.

Κι όμως απομεινάρι αυτής της συκιάς υπάρχει...Το διέσωσε ο μπαμπάς , λάτρης των σύκων....ίσως και μιας άλλης εποχής. Σήμερα λοιπόν αυτό το απομεινάρι φωτογράφισα σαν θέμα ...Είναι γυμνή από φύλλα τέτοια εποχή . Κι είναι μικρή ...Δεν έχει 8-9 χρόνια στη γη.... Αλλά δεν παύει να είναι η δική μου συκιά. Το δέντρο που ήξερε τα όνειρά μου , τους φόβους μου, τα μυστικά μου!
Κι εύχομαι όλα τα παιδιά της γης να μπορούσαν να μεγάλωναν σαν κι εμένα, πάνω σε δέντρα..... Δεν θα γινόντουσαν πιο ευτυχισμένα  ή πιο έξυπνα... Αλλά θα είχαν ελπίδα να γίνουν πιο ανθρώπινα.....


Πριν κλείσω το θέμα μου θα ήθελα να μοιραστώ άλλες δύο φωτογραφίες μαζί σας! Το ένιωσα σαν να διασώζω εδώ τρεις γενιές. 

Υπάρχει στην αυλή μια ελιά που φύτεψε ο συγχωρεμένος μου ο παππούς, πατέρας της μητέρας μου.

Υπάρχει η συκιά που φύτεψε ο πατέρας μου. Η επόμενη γενιά

Κι υπάρχει ο πλάτανος που φύτεψε ο γαμπρός μου, η αμέσως επόμενη γενιά. 


Εύχομαι απλά να γίνουν συνεχιστές κάποια στιγμή και τα λατρεμένα μου ανίψια.

Σας χαιρετώ.
airis

 ΥΓ: Το γιατί δεν πήρα ποτέ το δίπλωμα νομίζω ότι είναι καλή ευκαιρία να σας το διηγηθώ αύριο , που θέμα έχει το αυτοκίνητο!


26 σχόλια:

  1. Κοίτα να δεις τώρα σύμπτωση! Στον κήπο του πατρικού μου είχαμε μια συκιά και ακολουθούν ακριβώς τα ίδια που περιγράφεις! Μα ακριβώς τα ίδια όμως! Εκεί έπαιζα με τις φίλες μου καθαρίζοντας ολόγυρα και φτιάχναμε σπιτάκια με πέτρες. Σκαρφάλωνα για τους ίδιους λόγους. Κόπηκε για να μεγαλώσει μια λεμονιά που φύτεψε ο πατέρας μου! Δεν μένει κανείς πια εκεί και όποτε το επισκέπτομαι αναπολώ τα παιδικα μου χρόνια. Με πονάει να το βλέπω ερειπωμένο, αλλά τι να κάνω!! Είμαι μακρυά του! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς με νιώθεις!
      Σύμφωνα με τα στατιστικά έχω κάνει με τη σημερινή δημοσίευση 492 αναρτήσεις. Έκλαψα σε πολλές ...στο αφιέρωμα του ανιψιού μου, της κολλητής μου , στο θέμα ευγνωμοσύνη μιλώντας για τους γονείς μου!
      Αυτό σήμερα είναι ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ αγαπημένο θέμα!
      Μόνο όποιος μεγάλωσε έτσι , σε δέντρα στη φύση μπορεί να με καταλάβει που γύρισα και τι νιώθω!
      Παρασκευή μου , μοιραζόμαστε πολλά κοινά!
      Σε λατρεύω! :))))

      Διαγραφή
    2. Α δεν πιστεύω να έριξες κι εσύ καμιά μάντρα;;;;;;

      Διαγραφή
    3. Μόλις διάβασα το σχόλιό σου στην σημερινή μου ανάρτηση! Ήρθα να σου απαντήσω για εκείνο και βλέπω και την απάντησή σου εδώ! Τι να πω τώρα; Ότι συγκίνηση και να ένιωσα είναι πολύ μικρότερη από αυτό που νιώθω αυτή την στιγμή! Υπάρχουν κάποια πράγματα στην ζωή μας που ποτέ οι πολλοί δεν θα καταλάβουν το γιατί έχουν τόσο μεγάλη αξία για εμάς. Δεν είναι υπέροχο όμως όταν το νιώσει έστω ένας;
      Να σαι καλά! Φιλάκιααααα!

      Διαγραφή
    4. Μάντρα δεν γκρέμισα! Μια φορά έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου και την γλύτωσα χιλιοστά! :))

      Διαγραφή
    5. Καλημέρα Παρασκευή μου!
      Τα αισθήματα είναι αμοιβαία! Είναι πανέμορφο!
      χεχε! Όταν θελήσετε να αλλάξετε καμιά μάντρα υπάρχω εγώ ε; Κι αν δεν έχετε ...να γκρεμίσω του γείτονα :-ρ
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  2. μου αρέσει ο τρόπος που παρουσιάζεις το κάθε θέμα, δεν είναι ξερό η φωτογραφία και τέρμα
    μας μεταφέρεις τις στιγμές σου, σαν να τα ζήσαμε κι εμείς, σαν να ήμασταν κι εμείς εκεί την στιγμή που γίνονταν
    και τι συγκινητικό 3 γενιές...η κάθε γενιά με το δέντρο της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω Δελφινάκι μου! Χαίρομαι που το νιώθεις έτσι!
      Δεν θα μου άρεσε να βάζω μια φωτογραφία χωρίς να ξέρετε το γιατί και το πώς! Έτσι το είδα εγώ το Photo a day και το λάτρεψα! Και λέω να συνεχίσω και τον Δεκέμβρη!
      Ευχήσου μου να μην στερέψω!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  3. Ενδιαφέρουσα δημοσίευση κι υπέροχες φωτογραφίες Αριστέα μου!
    Κάθε γωνιά και κάθε πράγμα στο σπίτι μας αποτελεί και μια ανάμνηση.Ακόμα κι αυτά τα δέντρα μας θυμίζουν όμορφες στιγμές.
    Με τα δέντρα είχα από παλιά ένα θέμα.Μ΄ αρέσανε, σκαρφάλωνα, αλλά και δούλευα... τι ελιά μάζευα και τι φυτώριο φύτευα... από μικρή στα βάσανα!χιχιχι!
    Φιλάκια!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχαχα! Είχα δουλέψει κι εγώ στις ελιές! Και δεν μου άρεσε καθόλου η κούραση! Αντίθετα μου άρεσε όταν καθόμασταν να φάμε ...συνήθως ψωμί , ντομάτα κι ελιές ...λες κι ήταν Καθαρή Δευτέρα!
      Δεν μπορώ χωρίς τις αναμνήσεις μου! Είναι όλη μου η ζωή......
      Φιλάκια χαρά μου! ♥

      Διαγραφή
  4. Με κατασυγκίνησες με την ιστορία αυτή...
    εύχομαι η ανάμνηση του δέντρου να μην ξεριζωθεί ποτέ απ'την ψυχή σου. Και μαζί της και όλες οι παιδικές αναμνήσεις απ'το δέντρο αυτό...

    Μου θύμισες, Αριστέα μου, και ένα υπέροχο παραμύθι: "το δέντρο που έδινε"!

    Καλό ξημέρωμα με πολλή, πολλή αγάπη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς εύχομαι κι εγώ: να κουβαλάω τις στιγμές τις ανέμελες που πέρασα πάνω στα κλαδιά του...όλη εκείνη την εποχή της αθωότητας!
      Θέλω περισσότερα στοιχεία για το παραμύθι...
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Μ'αρέσουν αυτά τα.. ενδοοικογενειακά και η βαρύτητά τους!!Περιμένω το αυριανό.. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Υπέροχες οι φωτογραφίες...και κάτι μου λέει πως τα ανίψια σου θα σε ακούσουν!! φιλιά και πολύ καλό βράδυ εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Lev!
      Να χαίρεσαι κι εσύ τον δικό σου ανιψιό! :)

      Διαγραφή
  7. Ψυχές είναι. Οργανισμοί που μεγαλώνουν μαζί σου. Που έχουν ζήσει κι αυτά την ζωή σου κι εσύ την δική τους.

    Ν'αφήσω κάτι αγαπημένο, αφιερωμένο στον παππού του δημιουργού.
    http://www.youtube.com/watch?v=i09ZayajZjE&feature=related
    Όπου η λέξη δέντρο, σκέψου τον άνθρωπό σου

    Να τα προσέχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψυχούλες! Μου άρεσε!
      Μεγάλωσα μέσα σε δέντρα. Τα θεωρούσα πάντα μέρος της ζωής μου!
      Ένιωσα την έλλειψή τους όταν σπούδαζα Αθήνα και δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ τις στιγμές που ερχόμουν για διακοπές του Πάσχα κι έβλεπα τη φύση πάλι καταπράσινη καθώς έφτανα σπίτι... Από τις καλύτερες αναμνήσεις μου αυτή η εικόνα...
      ΥΓ: Πολύ όμορφοι στίχοι στο τραγούδι που μου αφιέρωσες!
      Φιλάκια καλέ μου!

      Διαγραφή
  8. Συνεχιστές μπορεί να είναι και τα δικά σου παιδιά.
    Και βέβαια εσύ τους έδωσες ζωή συστήνοντάς τα σε μας τους φίλους σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :) Φλώρα μου ... δεν ήταν να γίνω μάνα...Πρόσφερα αλλιως σε αυτό το θέμα! Είμαι πια μεγάλη πολύ!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  9. Κι`εγώ όταν ήθελα να κρυφτώ πάντα σ`ένα δέντρο ανέβαινα...στην συκιά ή στη βυσινιά...δυστυχώς τώρα δεν υπάρχει κανένα από τα δύο...
    Νάσαι καλά που μου το θύμισες...
    Αριστέα σου εύχομαι καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σου εύχομαι μια υπέροχη μέρα καλή μου!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  10. Πάρα πολύ όμορφη ανάρτηση..με πήγε πίσω στα παιδικά μου χρόνια...στα σύκα που έκοβα κι έτρωγα..στα παιχνίδια..ποτέ δεν έφυγα από τη φύση, αλλά σε δέντρο δεν ξαναανέβηκα από τότε...
    Ο μπαμπάς μου φύτεψε κι εδώ που μένω τα τελευταία χρόνια μια συκιά επειδή λατρεύω τα σύκα...πάντα μα πάντα ξέρει τι θέλω και δε χρειάζεται καν να το ζητάω...και η δικιά μου μικρή είναι ακόμα..αλλά είναι φυτεμένη από αγάπη, μεγαλώνει με αγάπη και με ευγνωμοσύνη παίρνω τους καρπούς της...φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ ταξίδεψα χτες βράδυ Μαρία μου!
      Ό,τι φυτεύεται με αγάπη και μεγαλώνει με αγάπη σου έχει αποδώσει, στο τέλος, στο 10πλάσιο !
      Φιλιά

      Διαγραφή
  11. μου αρέσουν τα δέντρα, κι εγώ μικρή ανέβαινα σαν το κατσίκι και κάναμε διάφορους διαγωνισμούς! τα πλατάνια είναι απίθανα, τα λατρεύω! :) πολύ όμορφο που έχετε όλα αυτά τα δέντρα γύρω σας~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι υπεροχο....3 γενιες ανθρωπων, 3 γενιες δεντρα. Οι φωτογραφιες σου σε συνδυασμο με τις σκεψεις σου, συγκινητικες.
    Οσο για τη μαντρα τι να πω....λες να το ξερε αυτος που σε εκοψε στο διπλωμα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή