Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Τα χάλια μας!

Αντί για το Photoday της ημέρας που ήταν να βγάλω στον αέρα άλλαξα πλώρη! Έτρωγα κι έπινα μπρος στο ίντερνετ, όπως συνήθως κάνω κατά τις 6,30 το απόγευμα ( το βασικό και τελευταίο γεύμα της ημέρας μου).
Έχω ανοιχτή τη σελίδα του φέις για να ενημερωθώ τι έχασα όλη μέρα στη δουλειά! 
Μια αγαπημένη φίλη από Γερμανία , μαχητική κι από τον πιο μαχητικό Έλληνα, ταγμένη σχεδόν δύο χρόνια στον αγώνα για τη λευτεριά και τον ξεσηκωμό μας, δημοσιεύει άρθρο  και φωτογραφίες για τον Κάρλο Τζουλιάνι ο οποίος σαν σήμερα, αν ζούσε, θα γινόταν 35 χρονών. 
Σήμερα ο Κάρλο θα είχε γενέθλια, αν το 2001 δεν τον είχαν δολοφονήσει στους δρόμους της Γένοβα. Ο Κάρλο σήμερα θα γινόταν 35 χρονών.


Θυμήσου τη Γένοβα - θυμήσου τον Τζουλιάνι - το πλήθος που τρόμαζε τους ισχυρούς και κατέκτησε την πόλη - τα ασφυκτικά γεμάτα με οργή πλοία των Ελλήνων που μάταια κάποιοι προσπαθούσαν να τα σταματήσουν - Την Παρασκευή 20 Ιουλίου το μεσημέρι που ο Carlo Juliani έπεσε νεκρός από σφαίρα στα 23 του θύμα της αστυνομικής βίας, της καταστολής ενός μοναδικού κινήματος. Θυμήσου πως αν ο Κάρλο ζούσε σήμερα θα γινόταν 35 χρονών.

Θα βρισκόταν απέναντι από τον Γκρίλο, τον Μόντι, τον Μπερλουσκόνι και τους καραμπινιέρους τους...

Carlo Guiliani: γράφοντας με αίμα τη σύγχρονη ιστορία

20 Ιουλίου 2001. Ο Carlo Guiliani κειτόταν νεκρός στη πλατεία «Gaetano Alimonda» της Γένοβα. Η σφαίρα του αστυνομικού Mario Placanica ήταν η αιτία που ο τότε 23χρονος Ιταλός έχασε τη ζωή του, διαμαρτυρόμενος με το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης.

Εκείνη την Παρασκευή του 2001, ο Carlo Guiliani βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο στη Γένοβα για να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις κατά των ηγετών της G8. Χιλιάδες όμως ήταν και οι αστυνομικοί που σκοπός τους ήταν να προφυλάξουν την «ομαλή διεξαγωγή» της συνάντησης των ισχυρών του πλανήτη.

Οι διαμαρτυρίες των συγκεντρωμένων εξελίχθηκαν σε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών. Η σύγχυση που ακολούθησε ήταν μεγάλη και η δραστηριοποίηση των δυνάμεων καταστολής ακόμη μεγαλύτερη απαντώντας δυναμικά στους διαδηλωτές.

Δακρυγόνα και χημικά απ'τη μια, ρίψη αντικειμένων και πέτρες, απ’ την άλλη.

Σύμφωνα με την εκδοχή της αστυνομίας, σε αυτά τα αντικείμενα περιλαμβανόταν και ένας πυροσβεστήρας, τον οποίο φέρεται να κρατούσε στα χέρια του ο Carlo με σκοπό να τον εκτοξεύσει κατά ενός αστυνομικού οχήματος. Σε αυτό το όχημα ήταν επιβιβασμένος και ο αστυνομικός Mario Placanica που, βλέποντας τον νεαρό να πλησιάζει το αυτοκίνητο, σήκωσε το όπλο του και τον πυροβόλησε στο κεφάλι, αφήνοντάς τον νεκρό.

Αυτό, όμως που ακολούθησε θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα είτε από την τηλεόρασή τους είτε ζωντανά. Ενώ ο Carlo ήταν ξαπλωμένος στην άσφαλτο, ο οδηγός του αστυνομικού οχήματος, μετά τον πυροβολισμό, έκανε όπισθεν περνώντας πάνω από το σώμα του νεαρού ακτιβιστή, ξανακινήθηκε προς τα εμπρός περνώντας για δεύτερη φορά από πάνω του και τελικά σταμάτησε λίγα μέτρα πιο κάτω.

Φρίκη και φόβος ήταν τα δύο συναισθήματα που έκαναν όλους όσοι βρίσκονταν στην πλατεία να παγώσουν. Ορισμένοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον Carlo, αλλά το αίμα που έρεε στο πρόσωπό του δήλωνε ότι ήταν πια νεκρός. Ο αστυνομικός που πάτησε τη σκανδάλη τέθηκε υπό κράτηση, για να αθωωθεί στη δίκη που ακολούθησε, καθώς ο δικαστής απεφάνθη πως η σφαίρα χτύπησε τον Carlo μετά από εξοστρακισμό.

Όσο για τον οδηγό που πάτησε το κορμί του, το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν μπορεί να ασκηθεί δίωξη εις βάρος του, γιατί ο Carlo Guiliani ήταν ήδη νεκρός όταν πέρασε με το αυτοκίνητο από πάνω του.

Ωστόσο, οι γιατροί που εξέτασαν τη σορό του 23χρονου μετά το θάνατό του, διέγνωσαν ότι η καρδιά του Carlo Giuliani χτυπούσε ακόμα και αφού τον πάτησε το όχημα, κάτι που επιβεβαίωσε και ο ιατροδικαστής Marco Salvi.

Ο ίδιος ιατροδικαστής κατέθεσε σε μια άλλη δίκη διαδηλωτών της Γένοβα ότι η σφαίρα που χτύπησε τον Giuliani κινήθηκε σε ευθεία γραμμή.

Μετά από 8 χρόνια, στις 25 Αυγούστου 2009, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι ο Mario Placanica βρισκόταν σε αυτοάμυνα τη στιγμή που πυροβόλησε, συνεπώς δεν έκανε κατάχρηση εξουσίας χρησιμοποιώντας υπερβολική βία.

Ο Αμερικανός καταδικασμένος σε θάνατο Mumia Abu-Jamal, σχολιάζοντας την υπόθεση, έγραψε λίγο μετά το θάνατο του Giuliani: «Με αυτήν τη βάρβαρη σφαγή, το μήνυμα που μας στέλνουν είναι ότι η αντι-παγκοσμιοποίηση αποτελεί ποινικό αδίκημα. Το προτεταμένο όπλο εμπρός στο πρόσωπο ενός Ιταλού αναρχικού που έχει καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, απεικονίζει την κλιμάκωση των επιχειρήσεων των ενόπλων δυνάμεων του κεφαλαίου».

Το αμερικανικό περιοδικό «Time», είχε σχολιάσει ειρωνικά τη δολοφονία του Carlo Giuliani τον Ιούλιο του 2001, γράφοντας: «Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις ». Ο θάνατος του 23χρονου ακτιβιστή πυροδότησε την αγανάκτηση πολλών ανθρώπων ανά τον κόσμο ενώ αποτέλεσε παράλληλα έμπνευση για πολλούς νέους και καλλιτέχνες.

Συνθήματα στους τοίχους υπενθυμίζουν ότι «ο Carlo ζει» ενώ τραγούδια στη μνήμη του από νεανικά πανκ-ροκ και χιπ χοπ συγκροτήματα αποτυπώνουν τον αγώνα ενός ασυμβίβαστου νέου χαράζοντάς τον ανεξίτηλα στη μνήμη μας.

tvxs.gr 
του Πέτρου Κατσάκου

Και στην αμέσως από κάτω δημοσίευση  της αρχικής μου σελίδας στο Facebook μια δημοσίευση του tsantiri.gr Πες μου τι ζώδιο είσαι, να σου πω τι θα ντυθείς τις απόκριες!

Δηλωτικό της κατάστασης μας ! Δηλωτικό γιατί κοιμόμαστε...Δηλωτικό της ύπνωσης; Της αποχαύνωσης μας; 
Ντρέπομαι!

Ντράπηκα!

Μια φίλη από τη Γερμανία, τόσο μακριά, δεν έχει σταματήσει δυο χρόνια σχεδόν να μάχεται , να αγωνιά, να δημοσιεύει ό,τι άρθρο πέφτει στην αντίληψή της ...να φωνάζει, να βελάζει.....
ξυπνήστε!

Γαλήνη μου! Keep walking! Η επανάσταση αρχίζει από τους λίγους! Ποτέ από τους πολλούς!
Εξάλλου ..θυμάσαι: πολλά κεφάλια -λίγο μυαλό! (Φούλερ)

Τα υπόλοιπα; Τα αφήνω στην κρίση σας!
Ντρέπομαι να παίξω σήμερα ένα σχεδόν χαζό θέμα του Photaday!
@ριστέα




47 σχόλια:

  1. Μη ντρέπεσαι Αριστέα που θα συνεχίσεις να φτιάχνεις λίγες στιγμές της ημέρας σου με κάτι σαν το photoday, είναι για να ξεχνάς την άγρια καθημερινότητα που κάποιοι ρίχνουν σαν σάλι στους ώμους όλων μας. Η ανησυχία και μόνο, ίσως, είναι αυτή η ποιότητα και αξιοπρέπεια που απαιτούμε και (κουτσό)παλεύουμε να την κρατήσουμε.
    Στο πρόσωπο του Guiliani καθρεπτίζονται όλες οι αγριότητες της σύγχρονης ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ σ’όλο τον κόσμο. Απο τις ζαρντινιέρες που παίρνουν πρωτοβουλία και χτυπάνε όσους φορούν πράσινα παπούτσια μέχρι κάθε λογής ανθρωπόμορφα τέρατα που σηκώνουν την εξουσία τους πάνω σε αναπηρικά καροτσάκια και γερόντια, απο τους αυτόχειρες με σημειώματα για την αξιοπρέπεια που τους χάρισαν έως τις άγριες δολοφονίες των Ισαάκ και Σολωμού...
    Δυστυχώς όλα αυτά δεν ακουμπούν απ’ότι φαίνεται και πολύ κόσμο. Μέτοχοι σ’ένα έγκλημα ετών, συμμέτοχοι στην ασχήμια τους...
    ...δεν πειράζει αρκεί που βρέθηκε μικρόβιο στον Άρη...
    ...ευτυχώς που εξελέχθει Αργεντινός Πάπας...

    ...όμως δεν γράφω άλλο, δεν προλαβαίνω, ξεκινά η αγαπημένη μου εκπομπή μαγειρικής...!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχα! καλησπέρα χαρά μου!
      Με έσωσες προς στιγμήν από την αβάσταχτη δυστυχία μου!
      Να τρέξω να δω μαγειρική κι εγώ; ;-)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Μπράβο Αριστέα μου για την αναδημοσίευση !
    Δεν ξεχνιέται εκείνο το κίνημα της Γένοβας ούτε βέβαια ο θάνατος του Carlo!
    Όσο για τα μασκαρέματα, πάντα θα υπάρχουν αυτοί οι οπαδοί του....πέρα τρέχει! Αυτούς δεν τους αγγίζει τίποτα, επιτέλους ???
    Φιλάκια και καλό βράδυ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαριάννα μου ! Καλό είναι να μην ξεχνάμε! Γιατί όποιος ξεχνάει γίνεται έρμαιο μετά και παρασέρνεται.....
      Φιλιά!
      Καλό βράδυ και σε σένα! :))

      Διαγραφή
  3. Θα μιλήσω για την παγκοσμιοποίηση..
    Έχετε προσέξει πως κανείς δεν μιλάει πλέον για αυτήν;
    Και μάλιστα (κατά την άποψή μου) τα κόμματα της αριστεράς που τότε οργάνωναν και διοργάνωναν πορείες, εκδηλώσεις και η λέξη υπήρχε σχεδόν σε κάθε πολιτική τους κουβέντα, αυτή την στιγμή έχουν γίνει στην ουσία, οι καλύτεροι υποστηριχτές της!!
    Αυτά...νομίζω τελειώσαμε για σήμερα, ο Ανταίος πάει να ξαποστάσει την δίμετρη κορμοστασιά του ( ε οκ έβαλα λίγο παραπάνω!!!) και τα λέμε αύριο πάλι..
    Φιλιά σε όλες και όλους.
    Καληνύχτα σας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα είπες όλα χωρίς πολλά πολλά! Πόση αποχαύνωση πια; Τόσοι αγώνες έτσι; Γιατί πέθανε το παλικάρι; Απαντήσεις πήρε η μάνα του;
      Ρητορικές οι ερωτήσεις!
      Καλή ξεκούραση χαρά μου!
      Έχεις και πολύ άγριο ξύπνημα εσύ! Χαρά στο κουράγιο σου!
      Φιλιά!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  4. Δε νομίζω να ξεχνάει κανείς..μόνο αυτοί που τους συμφέρει...
    Οι επαναστάσεις από μακριά είναι εύκολες όμως..και από το πληκτρολόγιο ακόμα ευκολότερες..έχω "επαναστατήσει" κι εγώ σε αναρτήσεις...και ίσως να το έχω κάνει κι αλλού..αλλά δεν ντρέπομαι για τίποτα..μόνο οργίζομαι!
    Δε θα ντραπώ αν βγάλω μια όμορφη φωτογραφία ή νιώσω τη χαρά της άνοιξης..
    Ούτε έχει να κάνει το ένα με το άλλο...αλίμονο αν νικηθούμε τόσο εύκολα..
    Ακόμα και οι "επαναστάσεις" θέλουν χρόνο...και θέλουν και ήρωες μπροστά..και μπροστά δεν μπαίνει κανένας!!..ακόμα!
    Ο ένας σπρώχνει τον άλλο μόνο!
    Καλό βράδυ..φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαίνω πώς το λες Μαρία μου. Να κι εγώ μόλις είχα πάει στα σκυλιά μου ...έπαιξα, έβγαλα βόλτα το ένα ( το άλλο δεν τολμώ πια...θα με ρίξει κάτω) δεν θα σταματήσουμε ό,τι κάναμε και ό,τι κάνουμε και μας δίνει χαρά!
      Απλά απόψε δεν μπορούσα! :) Καμία επανάσταση δεν κάνω εγώ! Μια απλή αναδημοσίευση ..να προβληματιζόμαστε! Να μην ξεχνιόμαστε!
      Φιλάκια χαρά μου!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
    2. Χαχα..δε λέω για σένα...γενικά μιλάω..με έπιασε το "υπαρξιακό" μου..
      Πραγματικά όμως ζούμε σε εποχές που δεν μας επιτρέπεται να ξεχνάμε!!
      Έτσι ακριβώς το λέω...πιστεύω πως θα έχουμε νικηθεί αν μας οδηγήσουν εκεί που μας θέλουν..τώρα έχουμε ακόμα ελπίδες!

      Διαγραφή
    3. Ακριβώς! Αν ξεχάσουμε θα έχουμε ήδη νικηθεί!
      Είμαι σίγουρη ότι ελπίζεις!
      Συνέχισε! Αν χάσουμε και τις ελπίδες μας τότε ...πάει...οϊμέ!

      Διαγραφή
  5. πολλά συγχαρητήρια Αριστέα μου γι αυτή τη δημοσιευση που μας γέμισε μεν μελαγχολία αλλά μας υπενθύμισε από την άλλα πράγματα μου δεν ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να ξεχνάμε ...μπράβο και στη Γαλήνη ..πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ μόνο μια αναδημοσίευση έκανα! Η Γαλήνη δεν έχει σταματήσει εδώ και δυο χρόνια σχεδόν! Μαχητική κι επίμονη! Τα μπράβο στη Γαλήνη ! :))

      Εμείς ας μην ξεχνάμε τουλάχιστον!
      Φιλιά! ♥

      Διαγραφή
  6. Δυστυχώς, ξεχνάμε Αριστέα μου...
    Πήγαινα Λύκειο τότε... Αγόραζα μανιωδώς ένα περιοδικό: Το ΜΕΤΡΟ.
    Με άρθρα φωτιά, που δεν ωραιοποιούσαν καταστάσεις κ', κατά την άποψή μου, έκαναν μεγάλη προσπάθεια για να μας αφυπνίσουν...
    Σε ένα τεύχος , είχε ένα DVD με τα γεγονότα της Γένοβας. Είχε την δολοφονία του Guiliani καρέ-καρέ...
    Το DVD, το έχω σε σημείο που το βλέπω καθημερινά, καθώς ξεσκονίζω. Το έχω μπροστά μου... Το βλέπω...
    Και θυμάμαι... Εκείνη τη στιγμή... Και μετά... ξεχνώ...
    Και τώρα με την ανάρτησή σου θυμήθηκα κ' εξοργίστηκα κ' σοκαρίστηκα... Αλλά μετά, θα ξεχάσω...
    Δυστυχώς...
    Υποκλίνομαι σε όσους θυμούνται υπομονετικά κ' μας βάζουν σε διαδικασίες σκέψης κ' αφύπνισης...
    Καλό βράδυ, Αριστέα μου!!!
    Υπέροχη ανάρτηση!!!
    Φιλιά σε εσένα κ' τη φίλη σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Γιάννα μου.Κι εγώ υποκλίνομαι σε όσους θυμούνται υπομονετικά και μας βάζουν κι εμάς σε διαδικασίες σκέψης κ' αφύπνισης! Για αυτό και κι η αναφορά στην αγαπητή φίλη από τη Γερμανία. Που δεν έχει ξεχάσει λεπτό την πατρίδα κι αγωνίζεται με το δικό της τρόπο να μην ξεχνάμε τουλάχιστον!

      Να έχεις μια όμορφη μέρα Γιάννα μου!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  7. Χαίρομαι γιατί οι φωνές έγιναν 2 και η Joan και η @iris.
    Κι όσο πιο πολλές είναι οι φωνές τόσο μεγαλώνουν οι ελπίδες.
    Τόσο ξυπνούν κάποιοι και διαισθάνονται τις ευθύνες που έχουν, που έχουμε όλοι μαζί για να μην αφήσουμε να γίνουμε θύματα της παγκοσμιοποίησης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα πασταφλωρίτσα μου! Μακάρι να γίνουν εκατομμύρια οι φωνές αλλά τη αγαπητή Τζόαν δεν τη φτάνω ούτε στο μικρό της δαχτυλάκι σε μαχητικότητα! Σιγά μην είναι μαχητική εγώ από το πληκτρολόγιο μου! Στους δρόμους γίνονται οι επαναστάσεις!
      Φιλάκι χαρά μου!

      Διαγραφή
  8. Συγχαρητήρια για την ανάρτησή σου!
    Να μην ξεχνάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συγκλονιστική ανάρτηση.. Κι εμείς βρισκόμαστε σε ύπνο βαθύ. Κι εγώ ντρέπομαι.. για τον εαυτό μου πρώτα. Καληνύχτα καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαφωνώντας με την αγαπητή μου me (maria) πιο πάνω νομίζω προσωπικά ότι η ντροπή είναι μία αρχή!
      Η διαπίστωση του ύπνου μας ας είναι το ξεκίνημα και για άλλα!
      Σε ευχαριστώ Μαρία μου.
      Να έχεις μια όμορφη μέρα!

      Διαγραφή
  10. Τώρα τι να σχολιάσω, αγαπημένη μου Αριστέα; Τα είπες όλα εσύ και οι προλαλήσαντες... Επίσης, κινδυνεύω αν ξεκινήσω να μιλώ (=γράφω, μάλλον) να γεμίσω όλο το ιστολόγιό σου. Οπότε, θα κρατηθώ.

    Είχες ποτέ την αίσθηση ότι μιλάς στον αέρα; Ότι τη φωνή σου δεν την ακούει κανείς; Εγώ αυτό έχω πάθει τον τελευταίο καιρό...σαν να πέφτουν τα λόγια μας σε ένα απύθμενο κενό. Κι ό,τι όριζες, δεν το ορίζεις πλέον. Ακόμη και οι εκπομπές μαγειρικής σου σερβίρονται κι αυτές στο πιάτο...

    Και με αυτά και μ' εκείνα, η επανάσταση προς το παρόν επανα-παύεται...

    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι γλυκιά μου Έλλη. Την ίδια αίσθηση την έχω συχνά ...ότι μιλάω στον αέρα, ότι τη φωνή μου δεν την ακούει κανείς! Το βλέπω στη δουλειά μου, το έβλεπα εδώ κι ένα χρόνο που φώναζα και οργιζόμουν κι είχα ενοχλήσει πολλούς γιατί τους άρεσα περισσότερο τρυφερή και να γράφω για λουλουδάκια και πράσινα άλογα!
      Αυτή η επανα- παύση με τρομάζει!
      Την καλημέρα μου Έλλη!
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  11. Κρίμα που ένα νέο παιδί χάθηκε με αυτό το τρόπο, για ποιο λόγο; Επειδή αντιδρασε σε κάτι που δε του άρεσε,που δε συμφωνούσε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρίμα για όλα τα παλικάρια που χάνονται με αυτό τον τρόπο ! Αλλά χάρη στο αίμα πολλών έγιναν οι αλλαγές κι οι επαναστάσεις!
      Καλημέρα Δελφινάκι μου!
      Έχετε κι εσείς ήρωες πολλούς στην Κύπρο! Δεν ξεχνώ !
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  12. Αφιέρωση σταθμός γλυκιά μου!Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί ακόμα!Απ΄ όσα παρακολουθώ πάμε σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση σαν τα πρόβατα.Έχουμε συνηθίσει σ΄ όλη τη γη όλους αυτούς να μας κυβερνάνε!Ποιοι μας κυβερνάνε;Οι διεθνείς οικονομικοί οίκοι!Ποιοι είναι;Οι εβραιομασσώνοι Ρότσιλντ κ.λ.π. οικογένειες που ελέγχουν αυτούς τους οίκους!Όλα τ΄ άλλα είναι χειραγωγημένα!Πάρε παράδειγμα εδώ τι αποφάσεις παίρνονται υπέρ του κράτους απ΄ τα δικαστήρια!Τελευταίο παράδειγμα η νομιμότητα του χαρατσιού!Όποιος τολμήσει και πάει κόντρα "πέθανε"!Ζούμε σε μια οικονομική χούντα, που ότι έχει να κάνει με χρήμα τα κόβουν και τα ράβουν στα μέτρα τους!Κι αυτό γίνεται σ΄ όλον τον κόσμο!Έφτασα πια σε σημείο να ντρέπομαι να λέω πως είμαι άνθρωπος κι ενώ θέλω ν΄ αντιδράσω να μην έχω δύναμη να το κάνω!
    Καλό σου βράδυ και να ΄σαι καλά Αριστέα μου!Πολλά φιλιά!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς Σοφία μου! Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί ακόμα;;; Ντροπή μας κυρίως γιατί βλέπουμε και είμαστε απλοί παρατηρητές ...γκρινιάζουμε αλλά πληρώνουμε!
      Δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε ...απλά εύχομαι οι φωνές μας να σμίξουν και να πολλαπλασιαστούν!
      Την καλημέρα μου !
      Σε φιλώ κοπέλα μου!

      Διαγραφή
  13. Υπέροχη η κίνησή σου να δημοσιεύσεις αυτό το συμβάν που ομολογώ πως οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει.
    Θα σιωπήσω...
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σιωπή σε αυτή την περίπτωση δείχνει σεβασμό!
      Καλά να περνάς πιτσιρίκα μου!
      Σου στέλνω την αγάπη μου!♥

      Διαγραφή
  14. Ειναι η σφαιρα που σε χτυπαει αμεσα
    και η σφαιρα που σε χτυπαει εμμεσα.
    Εκτιμω....ειμαστε σχεδον ολοι νεκροι.
    Μα ακομα και σαν ζομπι...ανετα θα ετρωγα τα μυαλα τους.

    Καλο μεταμεσονυκτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν με τρομάζει η πεσιμιστική σου ματιά κι αυτό με τρομάζει πιότερο!
      Σχεδόν νεκροί , σχεδόν ζόμπι;
      Είδα ένα τέτοιο χτες στην δουλειά μου ...έτοιμο να κατασπαράξει άλλους! Η κρίση μας έβγαλε άσχημα ένστικτα και συμπεριφορές στην επιφάνεια! Απεύχομαι τα χειρότερα!
      Την καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  15. Μικρά νοερά μνημόσυνα σε αυτούς που έδωσαν μάχες, για ένα καλύτερο αύριο. Δυστυχώς, έχουμε οι περισσότεροι επιλεκτική μνήμη.

    Χαιρετισμούς από Μελβούρνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς αυτή η επιλεκτική μνήμη μας κατατρώει σιγά σιγά!
      Την αγάπη μου στην μακρινή Μελβούρνη! ♥

      Διαγραφή
  16. Άντε και ήρθα...
    Μου έκανες την καρδιά περιβόλι...
    Δεν ήμουνα καλά, με αποτελείωσε το θέμα...

    Πάω να...ντυθώ "Αμνησία", γίνεται;...
    Καληνύχτα χαρά μου κι άμα "ξεκολλήσω" τώρα...σφύρα μου..!
    Φιλιά, τα λέμε αύριο, πρώτα ο Θεός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ντυθείς Αμνησία; Ναι γίνεται! Πολλοί είναι ντυμένοι καθημερινά έτσι! Αλλά δεν σου το' χω ξέρεις!

      Μαχητική σε θέλω πάντα! Και δεν χρειάζεται να το "ντυθείς" αυτό!
      Φιλιά!♥

      Διαγραφή
  17. Για τον δρόμο που θα χαράξει ο καθένας μας είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Και ο δρόμος αυτός δεν μπορεί παρά να έχει την δική μας ανθρώπινη διάσταση. Έτσι δεν νομίζω πως η ανάρτηση αυτή παρεκλίνει από τις άλλες ή οι άλλες από αυτήν. Είναι όλες παιδιά σου Αριστέα και παιδιά μας.
    Από την άλλη όποιος δεν μπορεί να διακρίνει μια ταυτοσημία σε όλες σου τις αναρτήσεις παραχωρεί την ανθρώπινη διάστασή μας σε άλλους διαχειριστές της.

    Θάθελα ακόμη να πώ σαν σχόλιο στο σχόλιο του φίλου Ανταίου πως η αριστερά δεν έπαυσε να καταγγέλει την παγκοσμιοποίηση, απλά όριζε και ορίζει την παγκοσμιοποίηση με άλλους όρους για μένα ακριβέστερους από το θολό της υπόρρητο. Γιατί για παγκοσμιοποίηση κηρύττει π.χ. και ο χριστιανισμός (με την έννοια της αδελφοσύνης), για παγκοσμιοποίηση μιλάνε και οι ναζιστές με την έννοια της επικράτησης μιας φυλής. Στο ένα είμαστε υπέρ, στο άλλο αντίθετοι. Επομένως ο όρος είναι θολός. Σαν συμπέρασμα ας έχουμε και τούτο υπόψη: Η αριστερά είμαστε εμείς, δεν αφήνουμε σε κανέναν το "προνόμιο". Μόνο αν παραιτηθούμε αυτού μπορούμε να κριτικάρουμε εκ της νέας μας θέσης πια.

    Ευχαριστώ για την φιλοξενία
    ένας περαστικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ φίλε ανώνυμε για τη ψήφο εμπιστοσύνης αλλά χτες ένιωθα άκαιρο και αψυχολόγητο να έχω μια ακόμα χαχουχα δημοσίευση! Είχα από το πρωί μαζέψει πολλή απογοήτευση με τα χάλια μας! Μερικές φορές δεν πειράζει να έχουμε κι από αυτή! Όλα μέσα στη ζωή είναι!
      Για την αριστερά δεν είμαι η κατάλληλη να τοποθετεί νομίζω.
      Την καλημέρα μου! :)

      Διαγραφή
    2. Η αριστερά είναι μέσα μας, όπως έγραψε και ο-η φίλος-η...
      Μέσα απο την “αριστερή” κουλτούρα του Έλληνα, υπήρχε, δυστυχώς και η λαϊκή αποδοχή στο σύστημα που κυριαρχούσε τα χρόνια της μεταπολίτευσης...λάθος σύλληψη, λάθος πορεία. Σύνηθες το γεγονός της διαστρέβλωσης και της νέας μορφής ιδεών σύμφωνα με το ατομικό συμφέρον του καθενός.

      Διαγραφή
  18. Να θυμάστε όλοι δεν πρέπει να ξεχνάμε!!
    Μπράβο Αριστέα!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλημέρα Έλενα!
    Σε ευχαριστώ πολύ! Ας μην ξεχνάμε...είναι ένα βήμα, κάτι!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αυτές οι σφαίρες των αστυνομικών πολύ συχνά εξοστρακίζονται. Καμία δεν πάει ευθεία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γεια σου Αριστέα μου!!! Το είδα κι εγώ χθες σε αναδημοσίευση στο fb...και ομολογώ ότι δεν το θυμόμουν καν...μόνο μια θολή ανάμνηση... Τι φρίκη!!! Ας μην ξεχνάμε!!! Ανυπομονώ για τη μέρα της επανάστασης... Και σε καταλαβαίνω απόλυτα που λες ότι ντρέπεσαι... κι εγώ ώρες-ώρες νιώθω τόσο ρηχή όταν δημοσιεύω τις κατασκευές μου ενώ άλλοι δεν έχουν να φάνε... δεν μπορώ όμως αν δεν εκφραστώ κάπως!!! Γι' αυτό μην ντρέπεσαι που έχεις καλλιτεχνικές ανησυχίες!!!
    Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαζί σου κι εγώ χαρά μου! Και για την επανάσταση και για όλα! Κι η έκφραση και η αισιοδοξάι όλα χρειάζονται!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  22. Έκανες πολύ καλά και μας το θύμισες. Ομολογώ ταπεινά οτι το ειχα ξεχάσει.
    Πόση αδικία κρύβει ένας θάνατος νέου ειδικά ανθρώπου που θέλησε να μπει μπροστά, να αγωνιστεί για όσα πιστεύει. Και όπως συνήθως γίνεται, κουκούλωσαν πάλι τους υπευθύνους και τους θρασύδυλους!
    Δεν θα γράψω άλλα. Ας αναπαύεται η ψυχούλα του κ εύχομαι η μανούλα του να τον θυμάται πάντα με αγάπη και καμάρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ μιλάει η μάνα που συναισθάνεται τη μάνα του άλλου παιδιού! Αναρωτιέμαι πώς νιώθουν οι μάνες των αστυνομικών μαμώτο! Φαντάζεσαι; Να είσαι μάνα ενός από αυτούς που βάναυσα πάτησαν το κορμάκι ενός νέου!
      Αχ Δημητρούλα μου! Να'σαι καλά κοπέλα μου! Να μεγαλώσεις σωστά τα παιδιά σου! Να μάθουν να μην ξεχνάνε !
      Φιλάκια κοπέλα μου!

      Διαγραφή
  23. Καλησπέρα Αριστέα μου!
    Απίστευτο...δεν το θυμάμαι καθόλου..ήμουν τότε στα 18...σε άλλο κόσμο, στον δικό μου...στα μαθήματα, το Πανεπιστήμιο...ο καθένας αντιδρά με τον δικό του τρόπο..άλλοι διαμαρτυρόμενοι, άλλοι απλά με το να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι και να προσπαθούν να κάνουν κάτι καλό για τον κόσμο γύρω τους...άλλοι επηρεάζοντας όσους και όσα μπορούν με το γάντι...εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία και το θάρρος του καθενός...Μην ντρέπεσαι για την δημοσίευση με τα ζώδια. Όσο και να το μισώ, δυστυχώς, έτσι είναι η ζωή μας, θέλει απ όλα και συνεχίζεται...! Δεν αποφεύγονται αυτά και δεν σημαίνει απόλυτα ότι ξεχνάμε ή δεν προσπαθούμε...
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ εύστοχο το σχόλιο σου Κατερίνα μου! Η αλήθεια είναι πως μάχεσαι σε αυτή τη ζωή με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους!
      Απλά η μνήμη -όχι ενός συγκεκριμένου περιστατικού, αλλά των αγώνων για ελευθερία και δημοκρατία και της προκλητικής συμπεριφοράς της εξουσίας- πρέπει να είναι ζωντανό κύτταρο για να έχουμε ελπίδα να αναγεννιόμαστε ακόμα και μέσα από τις στάχτες!
      Φιλάκια γλυκιά μου! ♥

      Διαγραφή