Κυριακή 19 Μαΐου 2013

24 Days Challenge, Set 2 # 14

Ξ
Ξενιτιά

Στο Google αναζητώ μια λέξη
που μ' έχει σημαδέψει

ξενιτιά

ογδονταέξι χιλιάδες αποτελέσματα
ξενιτειά, πενηνταπέντε χιλιάδες
ξενητειά, εικοσιτρείς χιλιάδες
ξενητιά, έντεκα χιλιάδες
Μα τi σημασία
η ορθογραφία
ξενιτιά ή ξενιτειά
ίδιος είν' ο πόνος.

Γιώργος Σγούρδος
Στιχοπλοκίες της Ξενιτιάς

Ξενιτιά λοιπόν! Και θα μιλήσω από τη δική μου εμπειρία. Ξενιτεμένη δε το λες ότι υπήρξα, στα έξι μου δεν πρόλαβα να νιώσω πολλά από το θέμα της ξενιτιάς. Θα σας μιλήσω όμως μέσα από τα μάτια της μαμάς μου αλλά και πώς βίωσα εγώ την ξενιτιά του μπαμπά μου!
Βλέπετε με την οικονομική κρίση πολλοί, με το πρόσχημα μιας καλύτερης ζωής έβαλαν πλώρη για τα εξωτερικά, έχουν δεν έχουν δικούς τους εκεί, ή με αφορμή σπουδές και μεταπτυχιακά. (Και για τους τελευταίους δεν έχω να πω κάτι. Αλίμονο. Το να θες να αποκτήσεις εφόδια που δεν σου προσφέρει η πατρίδα καθόλου μεμπτό δεν είναι! ) Αλλά για αυτούς που ξενιτεύονται για μια καλύτερη ζωή δεν θα σταθώ πολύ ευνοϊκά. Είναι καθαρά η προσωπική μου άποψη όμως.
Γεννήθηκα στην Αμερική, σας τα έχω πει ξανά, από Έλληνες μετανάστες.Κάπου μετά τον πρώτο μου χρόνο αποχωρίζομαι τον μπαμπά μου κι ερχόμαστε Ελλάδα με τη μαμά και την αδερφή μου, για να χτίσουμε το σπίτι που θα μέναμε μετά την μόνιμη επιστροφή μας! Είναι το διάστημα που μαθαίνω να μιλώ. Περιτριγυρισμένη τότε στην Ελλάδα από τα αδέρφια της μαμάς μου μαθαίνω το "θείος" μα όχι το "μπαμπάς"!  Επιστρέφουμε μετά το χτίσιμο του σπιτιού ξανά στην Αμερική και δυσκολεύομαι μεγάλο διάστημα να αποκαλέσω τον πατέρα μου μπαμπά! Τον αποκαλούσα "θείο" κι η μαμά μου μου έλεγε (όταν πλέον καταλάβαινα) ότι αυτό ήταν κάτι που πίκραινε τον πατέρα μου!
Η μαμά, όσο ζούσαμε στην Αμερική, ήταν διαρκώς θλιμμένη. Έχασε τη μητέρα της και δεν ήταν καν στην κηδεία της. Της έλειπαν τα αδέρφια της ( πέντε στο σύνολο) της έλειπε η αυλή της, τα λουλούδια της, η γειτονιά, τα έθιμά μας στην πατρίδα!



Έβαζε στο πικάπ διαρκώς Στέλιο Καζαντζίδη κι έκλαιγε. Στο σινεμά έκλαιγε με Νίκο Ξανθόπουλο. Και τους δύο μικρή που λέτε τους είχα μισήσει θανάσιμα! Έκαναν τη μαμά μου κι έκλαιγε! Μια εικόνα μου, που δεν την έχω μέσα μου μόνο από τις διηγήσεις, είμαι σίγουρη ότι θυμάμαι, είναι εγώ να κρύβομαι κάτω από τραπέζια ή πίσω από καναπέδες και να κόβω χαρτιά σε μικρότερα. Όταν η μαμά με ρωτούσε "τι έκανα" η απάντησή μου ήταν μονίμως η ίδια: "Κόβω εισητήλια να πάμε στην Ελλάζα!"
Ε μα! Αν ήταν να χαμογελάσουμε ας ήταν και στην μακρινή Ελλάζα!
Στα έξι μου επιστρέφουμε στην πατρίδα και με εξαίρεση ένα ολόκληρο καλοκαίρι που ξαναπήγα Αμερική αυτό ήταν μόνιμο. Για μένα, την αδερφή μου και τη μαμά! Ο μπαμπάς εξακολούθησε να ζει και να εργάζεται εκεί, μέσα στις κουζίνες της Αμερικής. 
Μεγαλώνοντας θυμάμαι στο δημοτικό πόσο ζήλευα τους συμμαθητές μου όταν σε σχολικές εορτές έρχονταν κι οι δύο τους γονείς, όταν συζητούσαμε κι έλεγαν εμένα ο μπαμπάς μου μου αυτό κι εμένα ο μπαμπάς μου το άλλο.... 
Για μένα εκείνα τα χρόνια ο μπαμπάς ήταν ένα γράμμα, μια κάρτα και δολάρια. 
Οι τηλεφωνικές επικοινωνίες δεν ήταν ακόμα στα φόρτε τους. Θυμάμαι ότι μιλούσαμε σπάνια στο τηλέφωνο, μια φορά το μήνα; Μπορεί και πιο σπάνια. Και ποτέ δεν προλάβαινα να του πω τίποτα από όλα όσα ήθελα! Πώς περνούσα με τις φίλες μου, πόσο καλή μαθήτρια γινόμουν στο σχολείο, πόσο μου άρεσε που βοηθούσα τη μαμά σε ό,τι μου ζητούσε!
Περνούσαν γιορτές, καλοκαίρια και χειμώνες κι ο μπαμπάς διαρκώς έλειπε! Σαν ναυτικός κάποιες στιγμές επέστρεφε, καθόταν δυο-τρεις μήνες και μετά πλώρη ξανά για να μαζέψει λεφτά για να προικίσουν τις κόρες. 
Ναι, μας προίκισαν! 
Έχω το δικό μου σπίτι, με βοήθησαν σε όλα όταν έστηνα το δικό μου σπιτικό και να σου, έβγαιναν από τα πατάρια διάφοροι κρυμμένοι θησαυροί. "Αυτό ήταν το δώρο σου για κείνα τα γενέθλια ( κουβέρτες) αυτό το δώρο σου όταν πέρασες στη σχολή σου ( φίντες και μεταξωτές κορδέλες) και ο κατάλογος μακρύς....
Τους ευχαριστώ για όλα! Πάντα θα είμαι ευγνώμων. Η αχαριστία δεν είναι μέσα στη λίστα με τις συμπεριφορές μου.

Όμως!
Όμως εγώ μεγάλωσα χωρίς τον πατέρα!
Η μαμά μου έχασε τις τελευταίες στιγμές της μητέρας της!
Ο μπαμπάς μου στερήθηκε όλο μας το μεγάλωμα!
Για να αναφέρω μερικά κακά της δικής μου εικόνας της ξενιτιάς.
Ξεπληρώνονται όλα αυτά;
Αποχαιρετισμός στο αεροδρόμιο.
Η φωτογραφία σπασμένη σε τρία κομμάτια.
Η καρδιά, σε αμέτρητα!

Κι έρχομαι σε όλους αυτούς που φεύγουν για μια καλύτερη ζωή. Ποια είναι η ζωή τελικά;
Το χρήμα; Οι ανέσεις; Οι πολυτέλειες; 
Πώς κρίνεται η αξία μιας καλής ζωής;

Πάντα πίστευα ότι η ζωή είναι όμορφη όταν έχεις τους δικούς σου ανθρώπους δίπλα σου στις καλές και στις κακές σου στιγμές.
Όταν μπορείς να βγεις στο δρόμο και να πεις μια καλημέρα στη γλώσσα σου και να πάρεις πίσω ένα χαμόγελο.
Όταν έχω το γαλάζιο του ουρανού πάνω από το κεφάλι μου, το πράσινο των χωραφιών έξω από το παραθύρι μου, τα γάργαρα νερά του Ιονίου όταν το θελήσω!

Ποια είναι η καλή ζωή καλοί μου άνθρωποι; Και πώς αξιολογείται αυτή;

Καλή σας μέρα
Καλή Κυριακή να έχετε! 
@ριστέα!

53 σχόλια:

  1. εκλαψα για τον Ταμη μου και για σενα!!δε ξερω ομως για ποιον ηταν πιο δυσκολο για εκεινον που ηταν μονος του σε ενα ξενο μερος, για την μητερα σου που επρεπε να ειναι μονη της αλλα με τους δικους ανθρωπους γυρω της και με τις κορες της η για εσενα που δεν "ειχες" τον πατερα??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγάπη! Για όλους ήταν δύσκολα! Για τον καθένα ο πόνος του είναι ο μεγαλύτερος πόνος! Δεν ζυγίζονται!
      Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα έφευγα μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους!
      Θυμάσαι κάποτε τον πόλεμο μέσα μου; Τότε που με "έδιωχνες " αν ήταν για το καλό μου; Θυμάσαι ;;;;;;
      Όχι, η ζωή μου όλη είναι οι Άνθρωποι ! Όχι τα πράγματα!
      Φιλάκια Τίτη μου!

      Διαγραφή
  2. Αυτής της άποψης είμαι κι εγώ όταν βλέπω τα τελευταία χρόνια να μεταναστεύουν τα νιάτα μας για μια καλύτερη ζωή!
    Μπορεί να είμαι λάθος αλλά θά' θελα να μείνουν και να παλέψουν εδώ γι' αυτή την καλύτερη ζωή και τότε ξυπνάνε λεκτικές αντιδικίες και αντιπαραθέσεις, για το ποιά ζωή και με ποιους απατεώνες και με τί συνθήκες....
    Και ειλικρινά, κάποιες φορές δεν έχω τί να πω.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ : Ας φύγουμε τότε όλοι με την ίδια δικαιολογία! Τότε ποιος θα μείνει σε αυτόν τον τόπο να παλέψει ( όταν κι εάν πάντα!)
      Φυσικά αν αρχίσουμε τις αντιπαραθέσεις άκρη δεν θα βγει! Για αυτό κατέθεσα τη δική μου άποψη μέσα από τη δική μου ιστορία!
      Φιλιά κοπέλα μου!
      Καλό μεσημέρι!

      Διαγραφή
  3. Άσε με, γιατί κλαίω. Από χθες ξεκίνησα που ήμουν στης Φλώρας. Εγώ συμφωνώ, για "καλή ζωή", ΟΧΙ να μη φεύγει κάποιος. Εγώ κλαίω για εκείνους που φεύγουν για ΖΩΗ σκέτο. Κι αυτό δεν το αντέχω. Τα παιδιά μας σήμερα φεύγουν έξω για ΖΩΗ, μα η ζωή μένει εδώ και κλαίει κρυφά (ή και φανερά) τα βράδια. Με πάτησες κάτω σήμερα. Αλλά όσο έχεις πατηθεί εσύ, εγώ δεν μπορώ να το φανταστώ καν...
    Σου στέλνω τα φιλιά μου. Τα πήρες; Είμαι σίγουρη, γιατί είναι αλμυρά.. Άσε με σήμερα. Καλημέρα να πω. Τι πας και γράφεις, τι πας και ζεις.......... Α! Έκοβες εισιτήρια για Ελλάδα;;; Και τώρα "κόβουν" πολλοί εισιτήρια για εδώ και η ζωή τους είναι κι αυτών αλλού και κλαίει για την κακή τους μοίρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Τζόαν! Δεν ήθελα να σας κάνω να κλάψετε. Θέλησα μέσα από τα δικά μου να δώσω μια άλλη διάσταση στην ξενιτιά. Δεν είναι εύκολα. Ούτε ζυγίζονται και συγκρίνονται! Είναι απόφαση ζωής και πρέπει να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τα πολλά αρνητικά!
      Τα πήρα τα φιλιά σου και την αγάπη σου και την απέραντη ευαισθησία σου!
      Είσαι μεγάλη "ψυχούλα" μάνα μου!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
    2. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοείς, αλλά δεν είναι πάντα έτσι...ίσως αν η μαμά σου μπορούσε να συνηθίσει εκεί και ήσασταν όλοι μαζί να ήταν όλα αλλιώς και να μη στερούνταν κανένας τίποτα...άλλωστε τα μέρη τα κάνουν οι άνθρωποι...και κάποια στιγμή πρέπει και να επιλέγουμε ποιους ανθρώπους θέλουμε κοντά μας...
      Πάντως δε φεύγουν όλοι για καλή ζωή..όπως λέει η Τζόαν..φεύγουν για ζωή...
      Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν που θέλει να μπορεί να συνεχίσει να έχει όνειρα...στην Ελλάδα τα όνειρα πια μόνο πεθαίνουν...
      Ή θα καταδικαστεί μια ολόκληρη γενιά στο τίποτα, ή θα ανοίξει τα φτερά της να προσπαθήσει αλλού...τουλάχιστον να πει πως πάλεψε...
      εδώ δεν παλεύεται...οι δουλειές αν υπάρξουν δεν πληρώνονται και ακόμα και σήμερα αν δεν έχεις μέσον δεν κάνεις τίποτα..σε τρώνε στη γωνία...
      Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα...
      Να είσαι καλά..φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
    3. ΑΧ Μαράκι μου γλυκό!
      Καταλαβαίνω τι ακριβώς υπερασπίζεσαι.. το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει πολλοί στη χώρα μας!
      Εγώ θέλησα να θίξω κάτι άλλο: πόσα τραύματα ανεπούλωτα πολλές φορές δημιουργούνται με κάτι τέτοιες αποφάσεις!
      Σίγουρα δεν είναι πάντα έτσι!
      Πιστεύω απλά πως τη ζωή τη διεκδικείς και με ελάχιστα! Πάνω από την επιβίωση βάζω τα αισθήματα...έτσι είμαι εγώ! Γνωρίζω πως μπορεί να έχω λάθος!
      Χαίρομαι που επισήμανες κι άλλες πλευρές!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  4. Αριστέα μου έθειξες ένα θέμα μείζονος σημασίας και για μένα . Ταυτίζομαι με όσα γράφεις , οι ξενιτεμένοι ήμουν εγώ και οι γονείς , όχι στο μακρινό παρελθόν . Βίωσα δύσκολα , έζησα 20 χρόνια σε χώρα της Ν.Αμερικής ήμουν ξένη και εκεί και όταν γύρισα.
    Παντρεύτηκα εκεί , γέννησα τα κορίτσια μου και όταν η μεγάλη ήταν 6 χρονών πήραμε την μεγάλη απόφαση.
    Οπως καταλαβαίνεις αγαπώ και λατρεύω τούτη τη χώρα , δεν την αλλάζω με καμιά , και η κόρη μου η 2η της δόθηκε η ευκαιρία να φύγει και αρνήθηκε , το παλεύει σκληρά εδώ.
    Φιλιά πατριωτικά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναικόλ μου, σε ευχαριστώ ολόψυχα που κατέθεσες κι εσύ τη δική σου πλευρά και τα συναισθήματα σου!
      Κι εγώ λάτρεψα την πατρίδα και χαίρομαι που η μαμά μου πήρε κι αυτή τη γενναία απόφαση και μας έφερε εδώ στερούμενη τον άντρα της τόσα πολλά χρόνια!
      Μπράβο και της κόρης σου!
      Πολλά πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Η ζωή είναι όμορφη πλάι σ' αυτούς που αγαπάς. Δεν χρειάζονται πολυτέλειες και πολλά λεφτά,άλλωστε στο τάφο μας θα τα πάρουμε;
    Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη.
    Όταν όμως ο άλλος έχει τετραμελής οικογένεια που τα βγάζουν πέρα ούτε με 800 ευρώ και δεν μπορούν να ζητήσουν βοήθεια από κάπου δεν θα στραφούν στο εξωτερικό; δεν θα ψάξουν για ένα καλύτερο μέλλον;
    Τι θα πούν; Δεν πειράζει ας πεινάσουμε,αρκεί να είμαστε με τους συγγενείς μας! ;;
    Τα λεφτά δεν είναι το παν,είναι όμως μία σημαντική βοήθεια για μία άνετη ζωή. Στον καθένα αν έδιναν χρήματα,δε νομίζω ότι θα τ' αρνιόταν....
    Καλό υπόλοιπο Κυριακής:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ πιτσιρίκα μου! Μακάρι να μην χρειαστεί κανένας να πάρει μια τέτοια απόφαση! Καταλαβαίνω πως για κάποιους είναι μονόδρομος η επιλογή αυτή! Απλά έδειξα μέσα από τη δική μου ιστορία πόσο δύσκολα μπορεί να είναι και πολύ χειρότερα φυσικά από αυτά που μπόρεσα εγώ να καταγράψω!
      Καλά είναι τα χρήματα! Εγώ προσωπικά όμως τα βάζω στη ζυγαριά με το τίμημά τους!
      Φιλάκια ξενιτεμένο μου! :))

      Διαγραφή
  6. Μεγαλειώδες το κείμενό σου!
    Έχεις βάλει με σεβασμό όλα τα κομμάτια του παζλ και μας έδωσες την πλήρη εικόνα εκείνης της εποχής.
    Τις συνθήκες, τα γεγονότα, τις ανάγκες και τα συναισθήματα. Κάτι αντίστοιχο έγινε με χιλιάδες οικογένειες τότε. Κι επαναλαμβάνεται σήμερα.

    Θα συμφωνήσω μαζί σου σε όλα. Θα πρόσθετα μόνο (κι αυτό το λέω μέσα απ' την εμπειρία μου ως γονιός), πως στην αγωνία μας να προσφέρουμε το καλύτερο στα παιδιά μας, δεν υπολογίζουμε άλλους παράγοντες που για τα παιδιά όμως, γίνονται βιώματα και ισόβια τραύματα. Ίσως αν είχε πάρει άλλες αποφάσεις τότε, να ήταν χειρότερη η ζωή σου σήμερα. Και ν' αναρωτιόσουν γιατί δεν πάλεψε για το καλύτερο... Ίσως... Μπορεί να κάνω και λάθος.

    "Κόβω εισητήλια να πάμε στην Ελλάζα!" θα ήθελα να ήταν ο τίτλος του κομματιού σου. Τσακίζουν αυτές οι λέξεις! Σ' ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες μαζί μας.
    Έχεις τεράστια αποθέματα αγάπης μέσα σου. Κι ας μην σε ξέρω. Αυτός που σέβεται τις ρίζες του και εκτιμάει τον αγώνα του γονιού του, είναι έντιμος άνθρωπος με δυνατό αξιακό σύστημα. Μπράβο σου και μπράβο τους!!!

    (Υ.Γ. Στο έχω πει πως χάρηκα για τη γνωριμία μας; Ε, στο ξαναλέω...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άφησα την καρδιά και τη μνήμη να οδηγήσει το χέρι μου σήμερα. Όταν τελείωσα ήμουν ικανοποιημένη που κατάφερα να καταγράψω τα σημαντικά. Προσπάθησα πολύ να μην είναι μελό το κείμενό μου! Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου!
      Διαβάζοντας τα λόγια σου χαίρομαι ότι κάτι κατάφερα!
      Κατανοώ κι αναγνωρίζω την αγωνία του γονιού να προσφέρει τα πάντα στο παιδί του! Τώρα που μεγάλωσα νιώθω μόνο ευχαριστίες να έχω να δίνω που μου εξασφάλισαν τόσα πολλά! Έχεις δίκιο στα ίσως σου!
      Πάντα "παίζουν" τέτοιες υποθέσεις!
      "Κόβω εισητήλια να πάμε στην Ελλάζα!" Πρέπει να ακούσεις τη μαμά μου να το λέει! Το επαναλάμβανα διαρκώς λες κι η βελόνα είχε κολλήσει! Εκεί στο γυρισμό! Και παρ' όλο που στερήθηκα μετά τον μπαμπά χαίρομαι απίστευτα για την απόφαση της μαμάς μου ( γιατί ήταν αποκλειστικά δική της) να μας φέρει στην Ελλάδα, να μεγαλώσουμε στον τόπο της, να μας δώσει τα ήθη και τις αξίες με τα οποία κι αυτή μεγάλωσε!
      ΥΓ: Τα αισθήματα είναι αμοιβαία! Από τα καλά του διαδικτύου!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Φιλας ολους στα μαγουλα...
    μα τον καλό σου..
    στα χειλη θα τον φιλησεις.

    Αυτη ειναι η πατριδα!

    Καλησπερολουλουδο με αρωμα πικροαμυγδαλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ μελένια μου!
      Πικραμύγδαλο! Καλύτερη λέξη δεν μπορούσες να βρεις!
      Φιλιά! ♥

      Διαγραφή
  8. Πόσο βαθιά ένιωσα την κάθε σου λέξη...
    Κι ας μην έζησα την ξενιτιά και τα επακόλουθά της.
    Το κακό είναι πως τώρα ο κόσμος αποζητά την ξενιτιά και δεν έχει ελπίδα καλύτερων ημερών στην Ελλάδα για επιστροφή.
    Τότε κάθε ξενιτεμένος ζούσε για την ημέρα της επιστροφής πριν καν φύγει...
    Φαντάσου πως και το laptop συγκινήθηκε και έσβησε μόνο του 3 φορές όσο σε διάβαζα από υπερθέρμανση...
    Δεν ξέρω γιατί αλλά πάντα στο δικό σου blog μου συμβαίνει αυτό.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαρά στην υπομονή σου Φλωρούκο μου, τρεις φορές επανεκκίνηση!
      Να μειώσω τις δημοσιεύσεις! Κι η Παρασκευή το ίδιο παθαίνει στο μπλογκ μου!
      Ελπίζω να μην σε έριξα με το κείμενό μου!
      Κι ελπίζω όσοι αποφασίζουν να φύγουν από την πατρίδα να έχουν συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολο είναι!
      Φιλάκια γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  9. Είμαι υπέρ στο άνοιγμα των φτερούγων και στο μακρινό πέταγμα. Μη νομίζεις, και για τους ίδιους, που φεύγουν, δεν είναι το πιο ευχάριστο πράγμα. Ποιος θέλει να φύγει απ' τον τόπο του; Ν' αφήσει πίσω αγαπημένα πρόσωπα; Μα όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι και δεν μπορείς να πιαστείς από πουθενά, η φυγή φαντάζει σαν μοναδικό παραθυράκι σωτηρίας.

    Λυπάμαι για την σκληρότητα που κουβάλησαν οι παιδικές σου πλατούλες (και για τον πόνο των δικών σου). Και μπορώ να σε νιώσω, όσο δεν φαντάζεσαι. Δεν είχα φόντο την ξενιτιά, αλλά παρόμοιο... με κοινό παρονομαστή.

    Ο πατερούλης σου ό,τι έκανε το έκανε για εσάς, για να σας προσφέρει ότι περισσότερο μπορούσε. Και σ' αυτό μπορεί να έχει την συνείδησή του καθαρή. Αλλά, έχασε άλλα δυστυχώς.

    Σε γλυκοφιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα έχουν τίμημα! Αυτό ήθελα να τονίσω! Δεν ξέρω, αλλά προτιμώ να έχω τους δικούς μου ανθρώπους ως υποστήριξη παρά το χρήμα!
      Θέλει μεγάλο τσαγανό να ξενιτεύεσαι στο άγνωστο. Τότε ήταν άλλες εποχές! Οι άνθρωποι είχαν ζήσει μεγάλη φτώχεια. Και οι περισσότεροι είχαν το νου να επιστρέψουν! Όπως οι δικοί μου!
      Αναγνωρίζω όλες τις θυσίες των δικών μου! Όλοι στερήθηκαν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο!
      Για αυτό σου λέω: πολύ πολύ μεγάλο το τίμημα!
      Φιλάκια πολλά κοπέλα μου!

      Διαγραφή
  10. Να σου πως ότι δεν με συγκίνησες? Ψέματα θα πω...
    Δεν έχω βιώσει στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον το θέμα της ξενιτιάς, αλλά μέχρι και σήμερα υπάρχουν συγγενείς από την πλευρά της μαμάς που ζουν στην Γερμανία... Πολλά-πολλά χρόνια τώρα...
    Νομίζω πως κατάλαβα επ' ακριβώς τί εννοείς μέσα σπό τα δικά σου βιώματα, πολύ φοβάμαι όμως πως σε μερικές περιπτώσεις ο ξενιτεμός (έστω και ως ρίσκο) είναι μονόδρομος και έχω την αίσθηση πως τα πράγματα δεν θα καλυτερεύσουν σύντομα...
    Σε φιλώ πολύ, κορίτσι μου!!!
    Χαίρομαι που είσαι στην Ελλάζα!!!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ φοβάμαι Γιάννα μου ότι θα γενικευτεί! Όπως στο παρελθόν! Τότε όμως ήταν άλλες οι συνθήκες!
      Εγώ να δεις πόσο χαίρομαι που ήρθα στην Ελλάζα! Δεν ζητάω από πουθενά ρέστα και βλακείες! Μια χα΄ρα έπραξε η μανούλα!
      Φιλάκια!
      καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  11. Τώρα τελευταία, ακούμε πολύ τακτικά τη λέξη ξενιτιά,γιατί τα περισσότερα νέα παιδιά ετοιμάζονται να φύγουν. Είναι βαριά η ξενιτιά,χωρίς οικογένεια και φίλους,αλλά αναγκάζονται να φύγουν για καλύτερες προοπτικές, σε μια χώρα που δε γνωρίζουν.Πάντα το μυαλό είναι στην πατρίδα,αλλά δυστυχώς εδώ δεν υπάρχει μέλλον.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παρά είναι βαριά και νομίζω ότι δεν έχουν αντιληφθεί όλη τη σημασία της πράξης : εγκαταλείπω πατρίδα κι οικογένεια!
      Μπορεί να μην υπάρχει μέλλον αλλά αλήθεια ; Πώς το εννοούμε το μέλλον;;;;;;;

      Καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα χαρά μου!

      Διαγραφή
  12. Αχ κορίτσι μου, αχ κορίτσι μου...

    Κι εγώ δεν έχω βιώσει την ξενιτιά άμεσα στο περιβάλλον μου, αλλά κατάλαβα πώς νιώσατε όλοι σας. Και για τον μπαμπά σου δεν ήταν εύκολο, καθόλου εύκολο. Μία πονούσατε εσείς, δέκα θα πονούσε εκείνος.
    Αυτό είναι κάτι που εγώ δε θα μπορούσα να κάνω ποτέ. Το να φύγω έξω, εννοώ. Είμαι από αυτούς που δε θέλουν να φύγουν από δω, δεν μπορώ καν να το διανοηθώ. Δεν ξέρω πόσο χάλια μπορεί να γίνουν τα πράγματα στην πορεία, αλλά θα το παλέψω... αγαπώ τον τόπο μου και δε θέλω να ξεσπιτωθώ εξαιτίας 300 (και βάλε) αχαΐρευτων.
    Επίσης, δεν πιστεύω πως φεύγοντας έξω, ο Έλληνας θα καλοπεράσει ή θα τον έχουν στα ώπα-ώπα, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι. Μετανάστης θα είναι... και ήδη η υπόληψή μας ως λαού έχει στιγματιστεί στο εξωτερικό. Επομένως, δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα ή όχι το φευγιό.
    Πολλά φιλιά, καλή συ εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου για κανέναν δεν ήταν εύκολο!
      Ποτέ δεν είναι εύκολο. Ειδικά όταν αφήνεις πίσω δικούς σου ανθρώπους!
      Ούτε εγώ θα το έκανα ! Δένομαι με τους ανθρώπους, με το σπίτι μου, την αυλή μου! Δεν εγκαταλείπω!
      Συμφωνώ σε όλα μαζί σου κι επαυξάνω!
      Φιλάκια!
      Καλή εβδομάδα χαρά μου!

      Διαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είναι σκληρή η ξενιτιά... Το ψωμί που βγάζεις είναι πικρό και το βλαστημάς..
    Πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο να μεγαλώσετε έτσι.. Πάρα πολύ δύσκολο... Και συγκινήθηκα πολύ από την ιστορία σου...
    Δυστυχώς άλλο ένα κύμα μετανάστευσης έρχεται και είναι πληγή για όλους μας..
    Παραξενεύομαι που λες ότι κάποιοι φεύγουν για "καλή ζωή", ισχύει; Πάντα πίστευα πως είναι αδύνατον να εγκαταλείψεις την πατρίδα σου, ακόμα κι αν έχεις λίγα. Όσα λίγα κι αν είναι αυτά..αν μπορείς να συντηρηθείς, θα μείνεις! Προσωπικά, δεν μπορώ ούτε να το διανοηθώ πως θα αφήσω κάποτε την Ελλάδα, κι αυτός είναι ο λόγος που φοβάμαι τόσο πολύ που φεύγει ο Κινέζος, ξέρω πως δεν μπορώ να τον ακολουθήσω... Εκτός βέβαια αν φτάσω στο έσχατο σημείο να μην μπορώ να έχω ούτε ένα κομμάτι ψωμί εδώ...

    ...Ή αν κερδίσω το τζόκερ!!! Την επόμενη μέρα την έχω κάνει για Βραζιλία!!! χαχαχαχα, πλάκα κάνω..

    Φιλιάάάάάάαααααααα <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιστεύω ότι δεν φεύγουν γιατί δεν έχουν καθόλου δουλειά εδώ ! Όχι όλοι τουλάχιστον!
      Θέλουν κάτι καλύτερο! Αυτό εννοώ καλή ζωή! Δεν βολεύονται μόνο με το εξασφαλισμένο ψωμί!
      Ούτε εγώ θα μπορούσα να φύγω! Με την καμία όμως!!!!!!!
      Ελπίζω ο Κινέζος σου να γυρίσει γρήγορα κοντά σου!
      Φιλάκια ομορφιά!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  15. Σε ποιον να πρωτοσυμπαρασταθώ; Στον πατέρα; Στις δύο μικρές του κόρες; Ή στη σύζυγο που τον στερήθηκε όλα αυτά τα χρόνια και μεγάλωνε μόνη της τα παιδιά τους;
    Οικτρή κατάσταση και τα θύματα είναι όλοι. Ίσως λίγο περισσότερο τα παιδιά.

    Θυμάμαι το δικό μου πατέρα που δούλευε (τσαγκάρης) 15-18 ώρες την ημέρα. Με Σάββατα, Κυριακές, Αργίες. Μόνο Πάσχα και Χριστούγεννα τον είχαμε ολόκληρη την ημέρα στο σπίτι και τρώγαμε σαν οικογένεια.
    Θυμάμαι κάποτε που μιλούσαμε μου είπε «…για σας τα κάνω όλα».
    Και του απάντησα «ναι, αλλά εμείς στο μεταξύ μεγαλώνουμε χωρίς πατέρα».
    Ήμουν 8 χρονών!
    Τόσο κ#λόπαιδο!!!
    Η κουβέντα μου αυτή του χαράχτηκε τόσο βαθιά στη μνήμη, που πάρα πολλές φορές τον ακούω τώρα που την αναφέρει σε συγγενείς και φίλους. Του είχε στοιχίσει πολύ.

    ΥΓ: Αν σου έμιναν ισιτίλια για έξο σέλο κι εγο ένα.
    Συχάθικα μολέ…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλοι πονέσαμε το ίδιο!
      Κι όλοι σκληραγωγηθήκαμε θέλαμε δεν θέλαμε!
      Νομίζω ότι η μαμά πλήρωσε περισσότερο όταν σκέφτομαι όλα τα χρόνια που πέρασε χωρίς τον σύντροφο πλάι της!
      Βραβείο της αξίζει. Ή μια δεύτερη ζωή ξανά! :)

      ΥΓ: Εισητήλιο για αμέρικα; Εγώ έκοβα μόνο για Ελλάζα! Χωρίς επιστροφή να ξέρεις! Τόσο που δεν νοστάλγησα ούτε μία στιγμή να ξαναβρεθώ στα μέρη που έζησα μικρή!
      Καλή εβδομάδα χαρά μου! :))

      Διαγραφή
  16. Διαβαζω και κλαιω αποψε!!!!!
    Εχω πλανταξει με τοσο πονο που κρυβουν αυτα που γραφεις..... ξυπνας πραγματα μεσα μου που ειναι μεγαλη ιστορια να τα διηγηθω και δεν αντεχω....ισως θα ηταν και ακυρα σε σχεση με την αναρτηση γιατι "κινησες" πολλα μεσα μου αποψε διαβαζοντας τα!
    Πιοτερο ειναι αυτος ο βουβος πονος της μανουλας σου κι εκεινου εκει μακρυα σας και το παιδικο παραπονο σου, μικρη μου.....:'(

    Δεν μπορω να διαχειριστω πως παιρνει κανεις μια τετοια αποφαση, μα συμβαινει και ειναι σεβαστη.

    καλη νεα εβδομαδα ευχομαι!
    (κι εγω Δεν αντεχω Ξανθοπουλο, κανει τη μαμα μου, τη γιαγια μου, εμενα, ακομα και τον καλο μου να κλαιμε!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα μικρό μου Βαϊλί!
      Δεν ήθελα να σας στεναχωρήσω. Επικεντρώθηκα στα σημεία που με κάνουν να μην κατανοώ τον ξενιτεμό με τίποτα! Να το σκεφτούν καλύτερα όσοι θέλουν να το τολμήσουν!
      Καλή εβδομάδα τσουπίτσα μου!
      Να μου χαμογελάς! Ναι;
      Φιλάκια καρδούλα μου! ♥

      Διαγραφή
    2. Καλημερα πριντσιπεσσα μου!!!
      Χαμογελαω!!!:-) κ κλαιω :'( κ ξαναχαμογελαω :-):-)
      Ειναι χειροτερο να μην εχεις καθολου αισθηματα παρα να εχεις εστω θλιψης!

      Να μην στεναχωριεσαι,οι περισσοτεροι που διαβαζουμε τις αναρτησεις σου,τις αγαπαμε επειδη ακριβως ειναι κομματακι απτην ομορφη ψυχη σου!!!
      Κ συμμετεχουμε κ επικοινωνουμε κ μοιραζομαστε κ δενομαστε κ ας μην εχουμε ειδωθει ποτε!
      Δυνατη αγκαλια στο δυνατο μου κοριτσι!!!!
      Κ φιλακι! ;-) :-*

      Διαγραφή
    3. Ω! Συμφωνώ μαζί σου! Ακόμα και λύπης να είναι...είναι συναισθήματα! Όλα μέσα στη ζω'η!
      Πόσο όμορφα με κάνεις κι αισθάνομαι!
      Σε λατρεύω μικρή μου!
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  17. Τι πόνος Αριστάκι μου!
    Δεν έχω να πω κάτι είναι φτωχά τα λόγια, δεν το έχω ζήσει και δεν ξέρω, μπορώ λίγο να καταλάβω από τις περιγραφές της γιαγιάς μου όταν έφυγαν από την Σμύρνη και ήρθαν εδώ, με την διαφορά ότι αυτούς τους αντιμετώπιζαν και εδώ σαν ξένους.
    Δεν είχαν πατρίδα πουθενά!
    Παντού ξένοι!
    Φιλιά πολλά τρυφερό κορίτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκό μου κορίτσι! Μακριά από τον τόπο σου πάντα ξένος είσαι!
      Η μαμά μου όταν πήγε Αμερική είχε ανέσεις που ούτε στα πιο τρελά της όνειρα μπορούσα να φανταστεί! Κι όμως υπέφερε από Νόστο!
      Ας ευχηθούμε πως δεν θα χρειαστεί εμείς ή τα παιδιά μας να περάσουμε τέτοιες δοκιμασίες!
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  18. Σε πονάει η ξενιτιά και δεν έχεις άδικο...είναι δύσκολο για ένα παιδί να μεγαλώνει χωρίς πατέρα και ειδικά αν αυτός ζει και βρίσκεται κάπου αλλού...δεν λέω χρειάζονται και τα χρήματα...αλλά συμφωνώ μαζί σου "η ζωή είναι όμορφη όταν έχεις τους δικούς σου ανθρώπους δίπλα σου στις καλές και στις κακές σου στιγμές."
    Προσπάθησε να διορθώσεις τα λάθη του τότε (γεφυρώνοντας τις σχέσεις, αν και νομίζω πως ήδη το έχεις κάνει) και να μην τα επαναλάβεις στις δικές σου σχέσεις :)))
    Να έχεις μια όμορφη μέρα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που συμφωνούμε: οι άνθρωποι μετρούν όχι τα χρήματα!
      :)) Οι σχέσεις και τα λάθη έχουν γεφυρωθεί! Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε εξάλλου!
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  19. Αριστέα μου η σημερινή σου δημοσίευση με άγγιξε τόσο βαθειά....(παρόλο που εγώ δεν έχω ζήσει τέτοιες καταστάσεις) ,,αυτό οφείλεται βέβαια στο γεγονός ότι έκανες μία συγκλονιστική κατάθεση ψυχής με λόγια που στάζουν παράπονο...
    να είσαι καλά κοπέλα μου και να χαίρεσαι τους γονείς σου που τόσο μόχθησαν στα νιάτα τους ...φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου, ευτυχώς όλα ανήκουν πια στο παρελθόν!
      Εύχομαι ολόψυχα να μην χρειαστεί κανένα παιδάκι να αποχωριστεί κάποιον δικό του ή τη πατρίδα για κανένα λόγο!
      Μόνο ευγνωμοσύνη νιώθω πια για τους δικούς μου!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  20. Με συγκίνησε η ιστορία σου!!! Και τα τέσσερα αδέλφια της μαμάς μου ξενιτεύτηκαν τότε, και σκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (Καναδά, Αμερική, Βραζιλία και Ν.Αφρική!!)αλλά είχαν ήδη κάνει οικογένεια και δεν την αποχωρίστηκαν. Δεν έζησαν δηλαδή το 'σπάσιμο' της δικής τους οικογένειας. Πόσο καταλαβαίνω το παράπονό σου, Αριστέα μου! Όσο για τα δικά μου τα παιδιά, παρόλο που έχω την τάση να τα ενθαρρύνω να φύγουν, εκείνα αντιστέκονται...και είναι άνεργα στα 31 και στα 28 τους! Ακόμα αναρωτιέμαι τί θα ήταν το καλύτερα για εκείνα!!!
    Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριάννα μου κι εμένα όλο το σόι του μπαμπά μου έξω είναι! Πόσο συνηθισμένη ήταν η ξενιτιά στο παρελθόν!
      Αν ρωτάς εμένα, θέλω τα νιάτα μας να παλέψουν εδώ!
      Βασικά θέλω ενωμένες τις οικογένειες! Αυτό!
      Φιλιά πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  21. Σε διάβασα τα ξημερώματα, συγκινήθηκα πάρα πολύ και στεναχωρήθηκα που έχεις ζήσει τόσο σκληρά γεγονότα..
    Αξίζουν σε όλους σας συγχαρητήρια που παλέψατε,αντέξατε και κρατήσατε ενωμένη την οικογένεια!
    Συμφωνώ μαζί σου για το πως κρίνεται η αξία μιας καλύτερης ζωής.. Είναι τεράστιο θέμα η σημερινή "ξενιτιά", έχω τους προβληματισμούς μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιτσιρίκα μου, αν γνώριζα ότι θα σας στεναχωρούσα τόσο θα είχα γράψει άλλο θέμα! Ντρέπομαι!
      Θέλησα μόνο μέσα από τη δική μου ιστορία να θίξω την άποψη μου για την ξενιτιά καθώς έγινε ξανά της μόδας!
      Ευτυχώς, που τώρα στα ώριμα χρόνια μου, ο θεός μου έδωσε παρά τις μάχες του με τον καρκίνο, την ευκαιρία να τον χορτάσω και να τον ζήσω τον μπαμπάκα μου! Εύχομαι και επιθυμώ πολλά χρόνια ακόμα! :))

      Φιλάκια πολλά πολλά!


      Διαγραφή
  22. Αριστέα μου τώρα κατάφερα να περάσω από τα μέρη σου...Μετά από πόσα χρόνια ξαναείχες κοντά σου μόνιμα τον μπαμπά σου αν επιτρέπετε; Ολα αυτά περί Αμερικής να πάνε εκεί για καλύτερο τα γνωρίζω από τους θείους και τον παπά μου (είδες που σου είπα κάποτε έχουμε κάποια κοινά που δε τα γνωρίζεις;ένα από αυτά ειναι αυτό, υπάρχουν κι άλλα ) τα αδέλφια δηλαδή , όταν ήταν νέοι ελεύθεροι πήγαν στην Αμερική δούλευαν στα εστιατόρια .. οι δυο εμειναν εκει παντρευτηκαν ελληνιδες εκαναν οικογενεια παιδια εγγονια , ο μπαμπας μετα απο 10 χρονια ηρθε πισω ελλαδα , μου διηγειται συνεχεια τις εμπειριες του και ολα τα αλλα...εγω τον ειχα εχω κοντα μου ολα τα χρονια μου.. κριμα που τον στερηθηκες η μαμα σου κι εσυ και τα αδελφια σου.. πολυ ομορφη και συγκινητικη η αναρτηση σου , ευχαριστουμε που μοιραστηκες μαζι μας τις εμπειριες και βιωματα σου...φιλουθκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α! Να κάτι που δεν ήξερα για σένα χαρά μου!
      Σε εστιατόρια δούλευε κι ο πατεράκος μου! :)))
      Ευτυχώς που τον έχω κοντά μου από τότε που πήρε σύνταξη και τον χόρτασα στην πορεία αρκετά! ♥ Επέστρεψε μόνιμα στα 26 μου!
      Φιλάκια Δελφινάκι μου!
      Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
  23. Σας ευχαριστώ πολύ και για το πέρασμα και για το σχόλιο σας!
    Να'στε καλά!
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Συγκινήθηκα τόσο πολύ...
    Τα ένιωσα όλα όσα είπες..Πόσες ελλείψεις, πόσος πόνος, πόσες δύσκολες στιγμές...αυτές τελικά είναι οι δύσκολες στιγμές!Τα σημερινά που ζούμε, προσπερνώνται όταν έχεις τους δικούς σου δίπλα σου..Η απώλεια δεν συγκρίνεται...
    Ο παππούς μου ήταν ναυτικός και η μαμά μου και η θεία μου τον φώναζαν θείο..! Απίστευτο;..

    Φιλάκια κοριτσάκι μου!
    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοίτα κάτι συμπτώσεις! Για το "θείο" λέω! Τραγικό ε;
      Εμένα πέρασαν αυτά!
      Εύχομαι να μην χρειαστεί άλλοι να το περάσουν! Εδικά αυτό τον χωρισμό ...αν είναι όλοι μαζί είναι σαφώς καλύτερα!
      Φιλάκια κορίτσι μου γλυκό!

      Διαγραφή
  25. Εννοείται πως θα συμφωνήσω μαζί σου. Αγαπάω Ελλάδα με τα ελαττώματά της. Δεν παρατάμε στα δύσκολα την πατρίδα. Δεν είναι λύση να φεύγουμε ολοι για καλύτερα. Ποιά καλύτερα; Τι είναι καλύτερα; Μια άνετη ζωή; Είναι καλομαθημένη η δική μας γενιά και αυτή των παιδιών μας. Μάθαμε σε ανέσεις και τώρα μας φαίνεται αδιανόητο να είμαστε με 5 ευρω στην τσέπη. Θα το περάσουμε και αυτό.

    Πέρασατε δύσκολες, αβάσταχτες στιγμές. Στιγμές που οι οικογένειεις δεν πρέπει να ζουν. Πρέπει να ειναι μαζί. Ο πατερούλης σου να δουλεύει στην ξενιτιά για να προσφέρει τα καλύτερα στα παιδιά του. Η μάνα να γίνεται πατέρας. Δυο κορίτσια χωρίς μπαμπά. Πόσο σε θαυμάζω που έγινες ένας τρυφερός και γεμάτος ευγνωμοσύνη άνθρωπος. Ευγνωμοσύνη για τους γονείς σου και όλα όσα σου πρόσφεραν.
    Μάνα είμαι αλλά τα παιδιά μου ακόμα μικρά. Δεν ξέρω να σου πω τι θα ήθελα για αυτά όταν μεγαλώσουν κ θελήσουν να ξενιτευτούν. Πάντως οχι να φύγουν να ζήσουν στο εξωτερικό. Και δεν το λέω εγωιστικά για να είναι κοντά μου, αλλά γιατί θέλω να μεγαλώσουν εδώ, στη χώρα αυτή με την τόσο μεγάλη ιστορία, τις θάλασσες, το γαλάζιο ουρανό, τα μεγαλα καλοκαίρια, τους ζεστούς ανθρώπους. Οχι να πάνε σε μια ξένη χώρα που όλο βρέχει, έχει χειμώνα και δουλεουν σαν σκυλιά για μια καλύτερη ζωή!! Ας δυσκολευτούμε και λίγο. Δεν μας κάνει κακό. Αντε πάλι φούντωσα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Δημητρούλα μου! Πόσο ταυτίζονται οι απόψεις μας! "Εδώ και με λιγότερα" είναι το σύνθημά μου!
      Νομίζω ότι αυτό που έζησα με διαμόρφωσε χαρά μου! Δεν θα ήταν αχαριστία να μην εκτιμήσω τόσες θυσίες; Τουλάχιστον δεν πήγαν στράφι!
      Χαίρομαι πολύ που σκέφτεσαι έτσι!
      Ο τόπος μας δεν υπάρχει πουθενά αλλού! Και νομίζω ότι και μόνο από αυτά που ανέφερες κι εσύ θα έπρεπε να αισθανόμαστε πλούσιοι!
      Σε καληνυχτώ εδώ γιατί δεν αντέχω άλλο και με τον βήχα που έχω!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή