Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Προσδοκίες περιβάλλοντος # 1


Ήταν τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη του '98 . Την εποχή που έκανα ιδιαίτερα σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Καλούμαι να αναλάβω ένα συμπαθητικό αλλά ζωηρό αγοράκι που μόλις έχει ξεκινήσει την πρώτη δημοτικού. Ο λόγος; Η δασκάλα αρνείται να το έχει άλλο μέσα στην τάξη της και ζητάει την παραπομπή του παιδιού σε ειδικό σχολείο. Επιμένει ότι το παιδί είναι νοητικά καθυστερημένο.
Οι γονείς απεγνωσμένοι, έχουν ακούσει για τη δουλειά μου και στρέφονται σε μένα για βοήθεια. 
Οι πρώτες επαφές με το παιδί με οδηγούν στο συμπέρασμα πως είναι ανώριμο κι ανέτοιμο να παρακολουθήσει την πρώτη δημοτικού, καθώς δεν είχε κατακτήσει τις δεξιότητες της νηπιακής ηλικίας, πόσο μάλλον της πρωτοσχολικής.
Βρίσκομαι σε δίλημμα. Πρόκειται για δύσκολη περίπτωση, ανησυχώ για τις προσδοκίες που μπορεί να έχει η οικογένεια από μένα. Από την άλλη εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν άλλοι ειδικοί! Ούτε καν Ιατροπαιδαγωγική υπηρεσία. Μετά από την προτροπή μου απευθυνόμαστε στην πιο κοντινή Υπηρεσία που είναι στην Πάτρα και το ραντεβού κλείνεται για την άνοιξη! Τόσο καλά!

Οι πρώτες πληροφορίες που συλλέγω θα είχαν τρομοκρατήσει πολλούς:
-Θορυβώδης συμπεριφορά μέσα στην αίθουσα, διέκοπτε το μάθημα, γινόταν ο κλόουν της τάξης, πολλές φορές παρουσίαζε επιθετική συμπεριφορά προς τους άλλους συμμαθητές του. Δεν πρόσεχε, δεν έκανε καμία εργασία, δεν συμμετείχε στο μάθημα
-Είχε αδέξια κίνηση,συναισθηματική αστάθεια (από το γέλιο στο κλάμα κι αντίστροφα), παρουσίαζε ξαφνικά ευερεθιστότητα κι εκνευρισμό, αγνοούσε οδηγίες, δεν συνεργαζόταν, πηδούσε από το ένα θέμα στο άλλο, ήθελε άμεση ικανοποίηση των απαιτήσεων του, δεν είχε διακριτικότητα, άγγιζε τους πάντες και τα πάντα, παραπονιόταν για τους θορύβους και τις μυρωδιές γύρω του, βασικά ενοχλούνταν από τα πάντα, γκρέμιζε ή έσπαγε πράγματα μέσα στο σπίτι, ενώ η μικρή του αδερφή δεν έπρεπε να μένει χωρίς επίβλεψη μαζί του καθώς είχε κινδυνέψει πολλές φορές στο παρελθόν. 
Αυτά που περιέγραψα ήταν ένα απλά ένα μέρος από τις εξωτερικές αντιδράσεις του παιδιού.

Εγώ συναντώ ένα χαρούμενο αρχικά παιδάκι που προσπαθούσε και ήθελε να συνεργαστεί, αλλά γρήγορα έχανε το ενδιαφέρον του, καθώς θόρυβοι, εικόνες και μυρωδιές του αποσπούσαν πολύ εύκολα την προσοχή! Σταματούσε συχνά το μάθημά μας και μιλούσε ακατάπαυστα και για άσχετα θέματα, άλλες φορές με υποδεχόταν με χαρά κι άλλες με θυμό, πολλές φορές δεν ήθελε να συνεργαστεί, μου τραβούσε τα μαλλιά μου ή μου κολλούσε ακαθαρσίες από τη μυτούλα του πάνω στο πρόσωπό μου.
Δεν θυμώνω, δεν διώχνω, δεν τιμωρώ. Ήρεμα και σταθερά αγνοώ, και προχωρώ σε αυτό που ζητώ, σαν να μην είχα ενοχληθεί καθόλου. Το παιδί έχοντας συνηθίσει διαρκώς να δέχεται τιμωρίες, φωνές κι επιπλήξεις, τα χάνει. Επιμένει. Με δοκιμάζει. 
Πίσω από όλα αυτά εγώ βλέπω ένα ταλαιπωρημένο παιδί που θέλει να γίνει αποδεκτό. 
Όλες οι πληροφορίες που συλλέγω με οδηγούν στο σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής ή αλλιώς υπερκινητικό σύνδρομο.
Τα υπερκινητικά παιδιά βρίσκονται διαρκώς σε υπερδιέγερση ή κίνηση. Αυτό γνωρίζει ο πολύς κόσμος.Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αδυναμία του παιδιού να αντιδρά σωστά στα ερεθίσματα που δέχεται από το περιβάλλον του. Μερικοί ειδικοί μιλούν για βλάβη στην επιλογή των ερεθισμάτων. Με άλλα λόγια δεν γίνεται "φιλτράρισμα" και κατά συνέπεια δεν γίνεται απόρριψη των περιττών ερεθισμάτων τα οποία δεχόμαστε όλοι μας κάθε στιγμή από το περιβάλλον μας!

Τι πληροφορία! Θαυματουργή!  Σκεφτείτε ένα τόσο δα μικρό μυαλουδάκι που προσπαθεί να μάθει τον κόσμο και να επικοινωνήσει, να δέχεται διαρκώς πληροφορίες. Να εισβάλλουν στο συνειδητό του όλα τα ερεθίσματα και κυριολεκτικά να το αλώνουν! Μπρρ! Η σκέψη και μόνο με τρομοκρατεί! Πόσο βασανισμένο πλασματάκι σκέφτομαι!  Πόσο θέλει να ανακουφιστεί! Να ηρεμήσει. Αντ΄αυτού προσπαθούσαμε να διαβάσουμε σε ένα σπίτι που έπαιζε η τηλεόραση στο διπλανό δωμάτιο, ένα μωρό ( η αδερφή του) έκλαιγε ή φώναζε, σε μια πολυκατοικία, πάνω σε ένα πολυσύχναστο δρόμο,με μαγαζιά από κάτω, φωνές κόσμο....ω θεέ μου! Φρίκη!

Με αυτό τον απλό τρόπο εξηγώ την κατάσταση στους γονείς. Προσπαθούμε λοιπόν να επιτύχουμε περιβάλλον με τα λιγότερα δυνατά ερεθίσματα. Πιστεύω σε αυτό το παιδί! Ξέρω πως μπορεί να μάθει. Παράλληλα το ενισχύω διαρκώς με ενθάρρυνση κι επιβραβεύσεις. Μικρές εύκολες εργασίες στην αρχή. Τα πρώτα μπράβο! "Έλα, μπορείς Θανάση"! 

Συνεχίζω έπειτα στο δικό μου χώρο. Κανένας θόρυβος εκεί. Δοκιμάζω σταδιακά κλασσική μουσική, πολύ χαμηλά. Πόσο το χαλαρώνει. Έχω αρχίσει και πετυχαίνω τη συνεργασία του!
Εν τω μεταξύ φτάνει ο καιρός και περνάει από αξιολόγηση στην Ιατροπαιδαγωγική Υπηρεσία. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι το παιδί έχει μέτρια προς φυσιολογική νοημοσύνη αλλά κυρίως υπερκινητικό σύνδρομο. Συνιστάται να επαναλάβει την πρώτη τάξη.
Συνεχίζουμε μαζί και την επόμενη χρονιά. 

Μετά από πολύ ψάξιμο ανακαλύπτω ότι η διατροφή μπορεί να βοηθήσει. Έτσι μπαίνει στο παιχνίδι η διατροφή και φεύγουν το λευκό αλεύρι, οι σοκολάτες, οι επεξεργασμένες τροφές με χημικά πρόσθετα από το σούπερ μάρκετ, τα αναψυκτικά. Καθόλου εύκολο να σας πω. Έδωσα αγώνα να μην δίνονται κρυφά από τους παππούδες κρουασάν με σοκολάτα. Δεν μπορείτε όμως να φανταστείτε τη βελτίωση που πετύχαμε σε όλα συμπτώματα όταν η διατροφή του παιδιού άλλαξε εντελώς!
Όταν τελείωσε κι η δεύτερη χρονιά το παιδί είχε ηρεμήσει σημαντικά, είχε βελτιωθεί σε όλους τους τομείς, είχε μειώσει στο ελάχιστο την επιθετική συμπεριφορά, και κυρίως έμαθε να διαβάζει, να γράφει και κάλυψε όλη την ύλη στα μαθηματικά.
Δεν χρειάστηκα τρίτη χρονιά.
Το έργο μου είχε ολοκληρωθεί.

Πριν λίγες μέρες η μαμά μου συνάντησε τη μαμά του στο λογιστικό γραφείο της αδελφής της και θείας του παιδιού (όπου πήγε για τη φορολογική της δήλωση). Ο Θανάσης σήμερα είναι ένα παλικάρι. Τελείωσε το σχολείο κανονικά και τη στρατιωτική του θητεία και είναι ένας χαρούμενος κι ευτυχισμένος νέος. 
Το "ευχαριστώ" που μου έστειλε εκείνη την ημέρα η μητέρα του μέσω της δικής μου, είναι από αυτά που θα κρατήσω για πάντα στην καρδιά μου. Η πορεία και η εξέλιξη του παιδιού όμως για μένα είναι η δικαίωση:  Όταν πιστέψεις στο παιδί και το πλησιάσεις με αγάπη, όσο κι αν η συμπεριφορά του σε κάνει να θέλεις να το βάλεις στα πόδια, αν μείνεις, αν το αποδεχτείς όπως είναι θα δεις ότι τα θαύματα γίνονται εδώ στη γη! 

Εύχομαι ολόψυχα να υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα πιστεύουν, θα ονειρεύονται και θα παλεύουν να αποδείξουν πως όλα είναι εφικτά!
Εύχομαι όμως ακόμα περισσότερο να υπάρχουν Δάσκαλοι πραγματικοί, δάσκαλοι που δεν θα διώχνουν παιδιά από την τάξη τους γιατί αναστατώνουν την ηρεμία τους.Δάσκαλοι που δεν θα καθοδηγούνται από τις προσδοκίες τους και δεν θα βοηθούν μονάχα όσα παιδιά νομίζουν ότι μπορούν, αφήνοντας πίσω τα αδύναμα. 

Αλλά με αυτό το θέμα θα ήθελα να συνεχίσω αύριο!

Καλή σας μέρα.
@ριστέα

__________________________________________________________

Αναγκαίες σημειώσεις: 
1.Δεν γράφω για να μου πείτε μπράβο. Πιστέψτε με, έχω πάρει τις ικανοποιήσεις μου στο παρελθόν. Μοιράζομαι ιστορίες που μπορεί να διδάξουν. Να προβληματίσουν. Αυτό μου αρκεί!
2.Η ιστορία αυτή είναι χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς μου από το 1993 έως και το 2010. 
Μετά τα 40 σταμάτησα γιατί έως εκεί ήταν οι αντοχές μου. 
Γι όσους δεν γνωρίζουν, σπούδασα Κοινωνική Εργασία κι ειδικεύτηκα στις μαθησιακές δυσκολίες.
3.Η φωτογραφία υπήρχε στο αρχείο μου, αλλά δεν μου ανήκει. 

54 σχόλια:

  1. Καλημέρα..Δεν θέλεις μπράβο, αλλά εγώ θα σου πώ ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ!! Για την υπομονή, τη θέληση, την ευαισθησία σου... Και τι πιο ωραίο, μετά τόσα χρόνια δεν το ΄ξέχασε το παιδί και η μαμά εκτιμούν όλο αυτό που έκανες γι αυτούς
    Φιλούθκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αα θα περιμένω και το δεύτερο μέρος αύριο

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα Δελφινάκι μου και σε ευχαριστώ πολύ πολύ χαρά μου!
      Ήταν μεγάλη η συγκίνηση μετά από τόσα χρόνια να ακούω ότι βοήθησα το παιδί τους!
      Με προσκάλεσαν κιόλας να πάω για καφέ να τα πούμε από κοντά! Δεν ξέρω...έχω τεράστια χαρά !
      Φαίνεται;
      Φιλιά πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Αριστέα μου είναι ολοφάνερο πως τη δουλειά σου την βλέπεις πρώτα σαν λειτούργημα και κοινωνική προσφορά και έπειτα σαν δουλειά για το λόγο αυτό και ασχολείσαι και με το νου,την ψυχή και τέλος το σώμα.Προσωπικά είμαι από τις αναγνωστριές εκείνες που σε διαβάζω για να πάρω από τις εμπειρίες σου τη γνώση και τη πληροφόρηση σου αλλά και να δώσω κάτι από έμενα καταθέτωντας τις απόψεις μου.Έχω καταλάβει ότι είσαι χορτάτη από εύσημα και ότι γράφεις γιατί απλά αγαπάς να μιλάς για αυτά που έχεις δει,νιώσει,σκεφτεί,διαβάσει,εφαρμόσει και πολλά αλλά και για αυτό το λόγο εγώ προσωπικά σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία μου! Η αλήθεια είναι πως έτσι το έβλεπα πάντα. Για αυτό και δεν βιοπορίστηκα από τα μαθήματα . Ένιωθα κάθε στιγμή ότι πρόσφερα! Δεν είχα γράψει όμως κάτι από την εμπειρία μου τόσο καιρό γιατί δεν ήθελα να προβληθώ. Το έκανα σήμερα με άλλη αφορμή. Την ιστορία μου θα τη χρησιμοποιήσει μια φίλη πολύ μακρινή σε ένα επιστημονικό έντυπο! Κι άδραξα την ευκαιρία για να μοιραστώ μαζί σας κάτι που ίσως προβληματίσει, ίσως βοηθήσει! Σε διάφορα επίπεδα!
      Σε ευχαριστώ θερμότατα για τη ψήφο εμπιστοσύνης! Για το ότι είσαι εδώ!
      Την εκτίμηση μου σου στέλνω, όπου κι αν είσαι !
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Αριστέα μου και καλή σου εβδομάδα!!!!καλά κάνεις και μοιράζεσαι τις ιστορίες σου να μαθαίνουμε,να προβληματιζόμαστε,να διορθωνόμαστε!!εύχομαι κι εγώ να υπάρχουν δάσκαλοι πραγματικοί και θέλω να πιστευω ότι υπάρχουν ακόμα..
    θα σου πω τι δική μου ιστορία με λίγα λόγια,ο γιος μου ο μικρός δε μιλούσε πολύ,τεσσάρων ετών και έλεγε ελάχιστες λέξεις,ήταν απίστευτα ήσυχος,όλη μέρα με ένα παιχνιδάκι και να χαζεύει τηλεόραση παιδικά.Εγώ χαμένη στις υποχρεώσεις και στο μεγάλο μου γιο 15 ετών που μάθαμε εκείνη την περίοδο ότι έχει νεανικό διαβήτη.Δεν ανησυχούσα που δε μιλούσε έλεγα θα μιλήσει.Το ότι ήταν ήσυχος με βόλευε....Όταν ήρθε λοιπόν ο καιρός να πάει στο νηπιαγωγείο ήταν ένα παιδί που νόμιζες ότι ήρθε από άλλο κόσμο.Να κλαίει,να μη συμμετέχει,να μη μπορεί να μιλήσει τα παιδιά δεν τον έκαναν παρέα,ήταν μόνο του και λυπημένο.Τότε οι δασκάλες του να είναι καλά όπου κι αν είναι μου μίλησαν μου εξήγησαν και μου είπαν ότι το παιδί πρέπει να το δει κάποιος ειδικός γιατί εντοπίζουν κάποιο πρόβλημα.Τι πρόβλημα λέω,ήμουν εντελώς ανίδεη ίσως μου λέει η δασκάλα να έχει κάποια μορφή αυτισμού!Τρελάθηκα!!Άρχισε ο αγώνας να τρέχω σε ειδικούς μένω και στην επαρχία και δεν ήξερα τι να κάνω!Τελικά να μη σε κουράζω το πρόβλημα ήταν καθαρά γλωσσικό και συγκεκριμένα κάποια γλωσσική διαταραχή.Έκανε μαθήματα λογοθεραπείας τώρα τελειώνει την πρώτη δημοτικού είναι ένα πανέξυπνο παιδί η γλώσσα του έχει λυθεί που λένε και συνεχίζουμε.Θέλει βέβαια βοήθεια είμαι δίπλα του τον ενθαρρύνω και συνεχίζουμε..θέλω να καταλήξω πως αν δε με είχαν ταρακουνήσει αυτές οι δασκάλες δεν ξέρω τι θα είχε γίνει....Να σαι καλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Δέσποινα, καλή εβδομάδα και σε σένα!
      Είμαι σίγουρη ότι πάντα θα υπάρχουν Δάσκαλοι!
      Όπως είμαι σίγουρη ότι οι πολλοί θα είναι σωρός! Το συνάντησα στα τόσα χρόνια εμπειρίας μου! Όταν το λειτούργημα γίνεται εργασία πολλά χάνονται στην πορεία!
      Χαίρομαι που μοιράστηκες μαζί μας τη δική σου ιστορία! Καταδεικνύει πως υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται, που αγαπούν αυτό που κάνουν! Φαντάσου να είχες πέσει σε αδιάφορους! Δεν θα ήταν κρίμα;
      Πολλές φορές το πρόβλημα της καθυστερημένης ομιλίας είναι ασήμαντο. Πάρα πολλές φορές κρύβεται από πίσω σοβαρό πρόβλημα. Ποτέ δεν θα ξέρεις (και δεν μπορείς να ρισκάρεις περιμένοντας τον χρόνο - γιατρό), αν δεν ζητήσεις βοήθεια!
      Ήσουν απίστευτα τυχερή απ΄ όλες τις απόψεις!
      Φιλιά! :)))

      Διαγραφή
  4. Εγώ πάντως θα σου πω πολλά πολλά μπράβο!!!!
    Οσον αφορά το ρόλο των δασκάλων θέλω να πω ότι όσο καλοπραίρετοι και να είναι υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες στο να επιτελέσουν με πλήρη επιτυχία το έςργο τους όσον αφορά τα "διαφορετικά" παιδιά ..
    η πρώτη μεγάλη δυσκολία είναι η ανεπάρκεια γνώσεων ...δεν έχουν ούτε γνώσεις εξειδικευμένες (πάνω σε αυτό το θέμα) ούτε το Υπουργείο διοργανώνει σεμινάρια για να τους ενημερώσει...από εκεί και μετά επαφίεται στην καλή διάθεση των εκπαιδευτικών....
    η δεύτερη δυσκολία είναι ότι ο εκπαιδευτικός όταν μπαίνει σε τάξη 25 ατόμων ( μέχρι τώρα ...) δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να δώσει την απαιτούμενη προσοχή σε δύο και τρία παιδιά τέτοια που υπάρχουν στην τάξη ...( αναφέρομαι στο γυμνάσιο και στο Λύκειο τώρα βέβαια ..εκ πείρας )
    Μεγόλο ρόλο παίζει βέβαια ( για να είμαι αντικειμενική ) παίζει και η διάθεση των δασκάλων να βοηθήσουν και να σταθούν δίπλα σε αυτά τα παιδιά
    Θυμάμαι μία δασκάλα στο Δημοτικό που μου έλεγε για τον γιο μου ( ο οποίος έχει Δυσλεξία) "το ξέρω ότι έχει δυσλεξία αλλά αρνούμαι να δεχτώ ότι παιδί εκπαιδευτικών κάνει τόσα πολλά ορθογραφικά λάθη " και να οι φωνές και οι επιπλήξεις ....

    φιλάκιαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου , καλησπέρα!
      Πάντα κατανοούσα τα πολλαπλά προβλήματα του συστήματός μας !
      Για αυτό δεν μπορούσα όμως από την άλλη να διανοηθώ ότι υπήρχαν "εκπαιδευτικοί" που έμεναν στις γνώσεις που πήραν από μία σχολή κάποτε ! Πώς δεν επιμορφώνονταν , δεν ενημερώνονταν με δική τους θέληση !
      Σίγουρα μοιράζεσαι μαζί μας αντικειμενικά προβλήματα από πρώτο χέρι αφού δίδαξες για χρόνια στο χώρο της δημόσιας εκ/σης.
      Και πού καταλήγουμε ; Ό,τι τα παιδιά μας είναι αφημένα στην τύχη!

      ΥΓ: Αχ αυτό που λες σχετικά με το γιο σου! Το έζησα μέσω των δυσλεξικών μαθητών μου!
      Σε ευχαριστώ για όλα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Ιατροπαιδαγωγική Υπηρεσία είναι ανύπαρκτη Αριστέα όμως δυστυχώς στην Ελλάδα του 2013.
    Για να μην πω για τους γονείς.
    Δεν δέχονται σε καμία περίπτωση ότι το παιδί τους θέλει βοήθεια και εθελοτυφλούν.
    Λες και είναι κακό να θέλει ένα παιδί βοήθεια γιατί απλά έχει διαφορετικό χαρακτήρα.
    Οχι όλοι στο κοπάδι!
    Η Υπηρεσία που έπρεπε να υπάρχει, ελέγχει τα παιδιά για 2 λεπτά και βγάζει διάγνωση.
    Οτι να ναι!
    Γίνονται απίστευτα εγκλήματα και κανείς δεν μιλάει.
    Ούτε καν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.
    Ενα θα πω, το παιδάκι που μας περιγράφεις, ήταν τυχερό που είχε γονείς που θέλησαν να το βοηθήσουν και εσένα που το βοήθησες κόντρα σε όλα.
    Μακάρι όλοι να λειτουργούσαν έτσι θα είχαμε λιγότερα δυστυχισμένα παιδιά!
    Φιλιά πολλά γλυκό γλυκό κορίτσι!!
    Επιβεβαίωσες για άλλη μια φορά πόσο γλυκό κορίτσι είσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι εύκολη η παραδοχή από τους γονείς! Το έχω δει άπειρες φορές στην πράξη!
      Σίγουρα υπάρχουν Υπηρεσίες που κάνουν καλά τη δουλειά τους! Όπως κι εκπαιδευτικοί! Στο σύνολο είναι που χάνουμε τον μπούσουλα! Κι εκεί όντως γίνονται απίστευτα εγκλήματα και κανείς δεν μιλάει!!!!!!!
      Και τώρα με την κρίση....απλά τρέμω!

      Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια κοπέλα μου!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  6. Εγώ απορώ μετά από τέτοια δράση σε τέτοιους τομείς, πως αντέχεις να ασχολείσαι με αριθμούς, ισολογισμούς, απογραφές.
    Δεν σου έρχεται να το βάλεις στα πόδια και να τρέχεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί η @ριστέα (όπως είπε κάποτε ένας σπουδαίος άνθρωπος που πολύ την αγάπησε) είναι χαμαιλέοντας! Φέρνει πάντα τα πάντα στα μέτρα της!
      Προσαρμόζεται κι εγκλιματίζεται!
      (Άσχετα αν τσινάω πάντα στις αλλαγές!)

      Όχι Φλώρα μου! Ποτέ δεν το έβαλα στα πόδια! Ούτε και τώρα! Απογραφές πρέπει να κάνω; Θα τις κάνω!
      Έχω μάθει να υπομονεύω!

      Φιλιά αγαπημένη μου!
      Θα σου εξηγήσω πολύ περισσότερα κάποια στιγμή από κοντά!

      Διαγραφή
    2. Φιλιά κι από μένα... και για να μη με ρωτήσεις κι εσύ σου λέω ότι κι εγώ 33 χρόνια πάλευα με λογιστικά θέματα και οργανωτικά.... επιτυχώς παρόλο που δεν το 'χω καθόλου...
      Έκανα τα ξυνά γλυκά για τα προς το ζην ενώ μέσα μου καταπίεζα την αγάπη μου για εικαστικές δημιουργίες.

      Διαγραφή
    3. Μα κι εγώ αν μπορούσα να επιλέξω να ζωγραφίζω θα ήθελα .....

      Διαγραφή
  7. Πάντα προκαλούσαν τον θαυμασμό μου οι άνθρωποι που έμεναν ήρεμοι στις προκλήσεις ατόμων με πρόβλημα και με καλωσύνη και αίσθημα αποδοχής έφταναν στο επιθυμητό αποτέλεσμα!
    Μόνο και μόνο γι' αυτό ΜΠΡΑΒΟ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ από καρδιάς!
      Όταν έχω απέναντι μου άνθρωπο σε ανάγκη δεν είμαι η Αριστέα. Είμαι Άνθρωπος! Κάνω υπομονή, κατανοώ, αντέχω!

      Αν κάποιος μου το παίζει και δηλώνει υγιής κι έξυπνος και κάνει βλακείες....να ψάχνει τρύπα να κρυφτεί από τα νεύρα μου..........
      αχαχα! Ας γελάσω και λίγο γιατί δεν αντέχω τόσα μπράβο και συγκίνηση!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  8. Αραγε οι δασκαλοι
    τι δασκαλους θα πρεπει να εχουν
    σ'αυτη την ωριμα ανωριμη "επαγγελματικη"ηλικια τους
    για να πουμε οτι το εργο τους ειναι και
    λειτουργημα μαζι?
    Χριστο και Κρισναμουρτι να υποθεσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως οι υποθέσεις κάπου μας οδηγούν!
      Τα είπες όλα μέσα σε ελάχιστα!'Σε ευχαριστώ!
      Φιλιά! ♥

      Διαγραφή
  9. Μπράβο σου Αριστούλα, αν και δεν ήθελες να ακούσεις αυτό, μπράβο για την επιμονή και την πίστη σου στο παιδί! Μακάρι όλοι οι δάσκαλοι να ήταν έτσι... θυμάμαι σαν χθες, όταν πήγαινα στο νηπιαγωγείο, τη νηπιαγωγό να κλειδώνει τον μικρότερο αδερφό μου στο πάμμικρο, ανήλιαγο, γεμάτο δηλητηριώδη καθαριστικά και χημικά, μπάνιο του σχολείου. Κι ο Β. χτυπούσε την πόρτα και έκλαιγε και την παρακαλούσε να ανοίξει και δεν του άνοιγε, μέχρι που την κλώτσησα και της φώναξα να αφήσει τον αδερφό μου να βγει έξω... Φιλιά πολλά, με έχεις βάλει σε σκέψεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (συμπλήρωση, ξεχάστηκα) Όλα αυτά γιατί δεν καθόταν ήσυχος και ήταν ζωηρός μες στην τάξη.

      Διαγραφή
    2. Μαράκι μου χαμένο! Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω ξανά! :))
      Το περιστατικό που μοιράστηκες μαζί μας με πήγε χρόνια πίσω, στα δικά μου χρόνια, του δημοτικού! Μα τώρα που το σκέφτομαι....ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ! Πήγαινα δημοτικό από το '76 έως το '82 !
      Εσείς είστε 20 χρόνια μικρότεροι!
      Τι να πω!!!! Πάντα γίνονταν εγκλήματα ! Να σωθούμε άραγε με ευχολόγια;
      Φιλάκι Μαρία μου!
      Σε ευχαριστώ για το προσωπικό βίωμα που μοιράστηκες εδώ μαζί μας!

      Διαγραφή
  10. Μπορεί να μη θέλεις να σου πούμε "Μπράβο", αλλά ειλικρινά, ποια άλλη λέξη ταιριάζει εδώ?
    Πάντα λέμε για το τάδε θέμα χρειάζεται υπομονή, ψυχραιμία κτλ, κτλ, κτλ, αλλά ουσιαστικά λίγοι άνθρωποι καταφέρνετε να το κάνετε πράξη...
    Οπότε σίγουρα σας αξίζουν, όχι ένα, αλλά αμέτρητα μπράβο!!!
    Η ίδια η ζωή στο κάτω-κάτω σε φέρνει αντιμέτωπο με τις πράξεις του παρελθόντος (Όπως εδώ, καλή ώρα!!!)
    ;-)
    Σε φιλώ, κούκλα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Γιάννα μου! Ντρέπομαι στα μπράβο! Δεν είναι αυτός ο στόχος μου!
      Όλοι σας με συγκινήσατε απίστευτα! Κατανοώ πώς δεν είναι εύκολο να αποφύγεις το μπράβο!
      Δεν το είδα όμως ποτέ έτσι! Δεν έκανα ότι έκανα για το "μπράβο"! Έπεφτα με τα μούτρα να δώσω βοήθεια! Να είμαι όσο καλύτερη μπορούσα!
      ΝΑ ΔΩΣΩ!
      Αυτό με ενδιέφερε πάντα!

      Και μοιράστηκα μαζί σας για να μεταδώσω ...την υπομονή, την όρεξη, την αγάπη!

      ΝΑ ΒΡΩ ΜΙΜΗΤΕΣ!!

      ΜΠΟΡΩ;;;;;;

      Φιλιά!

      Διαγραφή
  11. Δέχομαι , δέχομαι! Το σεβασμό .....αν και δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ το καταπληκτικό! Ανθρώπινα σκεφτόμουν και φερόμουν πάντα!
    Σας ευχαριστώ πολύ!
    Την καλησπέρα μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δε θα σου πω εγώ μπράβο...
    Γιατί το έχεις πάρει!
    Το είδες.
    Βοήθησες το παιδάκι που ήταν χαμένο.
    Αριστέα μου, εσύ δε δούλευες.
    Αυτό που έκανες ήταν λειτούργημα!!!
    Η αγάπη που έχεις δώσει γυρνά σε σένα και το νιώθεις φαντάζομαι.
    Να είσαι καλά....
    Με συγκίνησες!
    Φιλάκια πολλά:)

    ΥΓ Ερώτηση: είχα διαβάσει πως η ζάχαρη κάνει κακό στα παιδιά. Είναι αλήθεια πως η κατανάλωση ζάχαρης μπορεί να ευθύνεται για αϋπνίες και πολλά άλλα προβλήματα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις συγκίνηση!
      Όταν γύρισα από τη δουλειά έχοντας διαβάσει πολλά από τα σχόλια σας είπα στη μαμά μου τι είχα γράψει σήμερα. Και τι μου είχαν σχολιάσει! Δεν μπορεί να ανεβεί σπίτι μου από τα πόδια της να τα δει!
      "Πάρε με τηλέφωνο και διάβαζε μου να ακούω!!

      Έλιωσα!
      Όλοι με λιώσατε!
      Σε ευχαριστώ κοπέλα μου ! Κι εσένα κι όλους! :)))

      ΥΓ: Η έρευνα στην οποία βασίστηκα χρήζει κοινοποίησης!
      Η ζάχαρη ΚΑΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΑΚΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ πόσο μάλλον στα ήδη ταλαιπωρημένα!
      Κι όλα τα Ε , τα χημικά πρόσθετα!
      Η καφεΐνη κι η κοκαΐνη που βρίσκεται στα αναψυκτικά!
      Και το τσιγάρο!

      ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!

      Βοήθησα;

      Φιλιά από καρδιάς!

      Διαγραφή
    2. Μα ρωτάς;;;;;
      Φυσικά και ΒΟΗΘΗΣΕΣ!!!!!

      Διαγραφή
  13. Πόσοι γονείς και δάσκαλοι θα έπρεπε να σε διαβάσουν!
    Κοινοποιώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δάφνη μου ...με τιμάς αφάνταστα!
      Ένα ταπεινό "ευχαριστώ'!

      Διαγραφή
  14. Πόση υπομονή χρειάζονται αυτά τα παιδιά.....ένα μπράβο αξίζει και στους γονείς που αναγνώρισαν το πρόβλημα και προσπάθησαν να βοηθήσουν το παιδί.....γιατί οι περισσότεροι δεν δέχονται πως το παιδί τους έχει κάποιο πρόβλημα ακόμη κι αν αυτό διορθώνεται....η διαφορετικότητα βλέπεις φοβίζει πολύ...!
    Καλό σου βράδυ :))))

    Υ.Γ. Θα ήθελα να ακούσω κι άλλες ιστορίες....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπομονή!
      Την έχω σε δόσεις πολλές! Κι εγώ αναρωτήθηκα πολλές φορές για μένα!
      Δεν κάθισα να το ψάξω! Την εκμεταλλεύτηκα και προσπάθησα να δώσω! Και μέσα από κει πήρα!
      Έχω κι άλλες ιστορίες. Αν καταφέρω να έχουν κάτι να πουν χωρίς να με προβάλουν θα το κάνω! Αυτός είναι ο μόνος μου ενδοιασμός!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  15. Τώρα τελευταία έχεις πάρει μια καρφίτσα και με τρυπάς.
    Δεν θα σου πω μπράβο, υποθέτω πως το έκαναν ήδη άλλοι, αλλά λόγω χρόνου δεν μπορώ να διαβάσω το σχολιασμό τους.
    Θα σου πω το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα όλο το κείμενο:
    Έχεις γεννήσει ένα παιδί. Τουλάχιστον…!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ θα σου πω: Το καλύτερο σχόλιο που μου έκανα ποτέ!!!!!!!!

      ΚΛΑΙΩ! ♥

      Διαγραφή
  16. Χμμ... με τη σημερινή ανάρτησή σου (και με την αυριανή, από ό,τι κατάλαβα) έπεσα στην περίπτωση...

    Κινήθηκες πολύ σωστά, πολύ σκεπτόμενα, πολύ άψογα, πολύ επαγγελματικά. Με λίγα λόγια, όπως πρέπει! Εγώ δε θα σου πω μπράβο, όχι γιατί δεν το αξίζεις, αλλά γιατί αυτό που έκανες είναι αυτό που πρέπει να κάνει ένας παιδαγωγός: να ασχολείται -συνειδητά- με το παιδί και να το στηρίζει. Είναι πολύ εύκολο να βγάζουμε διαγνώσεις δεξιά και αριστερά και να κολλάμε ταμπέλες, αλλά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Είμαστε σίγουροι γι΄αυτό; Ή πάμε στο άλλο άκρο και αντί να υποστηρίζουμε το παιδί, το πάμε πίσω εξαιτίας εσφαλμένων διαγνώσεων; Εσύ έψαξες και διάβασες για να καταλήξεις, δοκίμασες... γι΄αυτό σε παραδέχομαι - δεν το κάνουν όμως όλοι αυτό, δυστυχώς.
    Το θέμα της συνεργασίας με την Ιατροπαιδαγωγική Υπηρεσία επίσης, πονάει. Το παιδί γίνεται ένα ραντεβού σε μια λίστα, με πολύμηνη αναμονή. Και τικ-τακ, ο χρόνος περνάει, το παιδί χάνει, χάνει (αφού "παγώνει" η δυνατότητα παρέμβασης αν δεν πραγματοποιηθεί πρώτα το έρμο το ραντεβού)... και το σύστημα δουλεύει με καθυστέρηση μηνών, ή και μιας ολόκληρης χρονιάς. Ποιος την πληρώνει, όμως;
    Αν αύριο το θέμα σου είναι ο δάσκαλος, αναρωτιέμαι τι έχεις να γράψεις... κι εγώ τι θα έχω να σχολιάσω... είπαμε: έπεσα στην περίπτωση.

    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου κι εγώ έτσι σκέφτηκα: το καλύτερο για το παιδί! Πάντα έτσι αντιμετώπιζα όλους μου τους μαθητές: εξατομικευμένα και ποιο είναι το συμφέρον του μικρού!
      Με νιώθεις! Ξέρεις το σύστημα από μέσα!
      Άρα πάμε για αύριο!
      Φιλιά!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  17. Αχ ρε Αριστέα... μακάρι να υπήρχαν άνθρωποι σαν εσένα, που δε βλέπουν ψυχρά και τυπικά τη δουλειά τους, αλλά σαν κοινωνικό λειτούργημα... Σαν πραγματική βοήθεια σε κάποιον που τη χρειάζεται!
    Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις την ψυχραιμία σου σε τέτοιες συμπεριφορές, να συνεχίσεις να επιμένεις μαζί του μέχρι να υπάρξει σημαντική βελτίωση! Αυτό που οι περισσότεροι θα έκαναν, θα ήταν φωνές και θα εγκατέλειπαν τον αγώνα.
    Αλλά με αυτόν τον τρόπο θα επιβαρυνόταν κι άλλο η κατάσταση του παιδιού... Όσο ζωηρό και αν είναι, δε θέλει να νιώθει απόρριψη, γι' αυτό και οποιαδήποτε ακραία συμπεριφορά του δηλώνει πως ζητάει την προσοχή μας...
    Τι να σου πω; Μπράβο; Θα είναι λίγο, για όλη αυτή τη δουλειά που έχεις κάνει!
    Ο κόσμος μας έχει ανάγκη από άτομα σαν εσένα!
    Να'σαι πάντα καλά! Και να συνεχίσεις να μας μεταφέρεις τόσο σημαντικές εμπειρίες!
    Περιμένω το αυριανό!
    Φιλιά πολλά πολλά πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι ομορφιά μου!
      Μακάρι ο κόσμος να ήταν διαφορετικός μακάρι όλοι να είχαν υπομονή κι αγάπη για αυτό που κάνουν! :)))
      Έκανα αυτό που μου υπαγόρευε η συνείδησή μου! Απλά πράγματα!
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Καλό βράδυ! :))

      Διαγραφή
  18. Άσχετα με τις σπουδές σου, κι επειδή έχω γνωρίσει συναδέρφους σου που ασκούν απλά το επάγγελμα (αλλά αποστασιοποιημένα και δίχως να καταθέσουν λίγη ψυχή), χάρηκα πολύ που ο Θανάσης βρήκε έναν καλό άγγελο στη ζωή του. Έναν διασώστη...
    Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον τη συνέχεια της ανάρτησης.
    Δίχως μπράβο και περγαμηνές, υποκλίνομαι μόνο στη συναισθηματική σου ωριμότητα και στο μεγαλείο της ψυχής σου.
    Να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα λόγια σου με τιμούν Μαρία μου πολύ!
      Από το να γινόμουν ένας τέτοιος υπάλληλος δίχως ψυχή προτιμώ αυτό που έκανα όσο το έκανα κι ας μην αποκαταστάθηκα ποτέ μόνιμα στον αντικείμενό μου!
      Φιλιά!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  19. Ήταν τυχερό το παιδί που βρέθηκες στο δρόμο του..ούτε θέλω να σκέφτομαι πόσα παιδιά δεν έχουν δίπλα τους τον κατάλληλο άνθρωπο..
    Δε θα πω μπράβο δυνατά, αλλά το λέω από μέσα μου..
    Με συγκίνησες σήμερα πολύ...να είσαι καλά..φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, ούτε εγώ θέλω να το σκέφτομαι πόσα παιδιά καταδικάστηκαν χωρίς βοήθεια ή ενθάρρυνση! Και ενώ θα μπορούσαν να έχουν πάει καλά αδικήθηκαν παράφορα!
      Ας ελπίσουμε ότι ο κόσμος μας θα μαθαίνει...θα βελτιώνεται!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  20. Αριστεα μου νομιζω τα ειπες ολα εσυ με το κειμενο σου...μακαρι να ηταν ολοι σαν εσενα,με επιμονη και υπομονη να βοηθουν αυτα τα παιδια!!ε δεν μπορω να μην σου πω μπραβο!!!φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εν τω μεταξυ,να παλι η διατροφη ποσο σημαντικο ρολο παιζει!!!

      Διαγραφή
  21. Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου! Να'σαι καλά! :)))
    Είδες η διατροφή; Άρα είναι κατανοητό γιατί χτυπιέμαι τόσο πολύ για τις επεξεργασμένες τροφές, τα πρόσθετα, το λευκό αλεύρι!
    Και λίγα είπα για τη διατροφή στο υπερκινητικό σύνδρομο! Έγραψα τα πιο σημαντικά!
    Φιλιά!

    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ ΜΟΝΟ, ΑΡΚΟΥΝ; Και δεν είναι λόγια του αέρα, το νιώθω και σε ευχαριστώ πάρα πολύ γλυκό μου κοριτσάκι...
    Για να σε αποφορτίσω (αν και έχω τσιτώσει με την κυβέρνηση της ξεφτίλας) να σου πω πως για αύριο θα γράψω τώρα, κάτι μικρό αλλά.........άσε και θα δεις! ;) Σε φιλώ πολύ πολύ γλυκά! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα τρελοκομείο μου!
      Τι να πω εγώ τώρα; Κι εγώ σε ευχαριστώ ...που με βρήκες κι έτσι σε βρήκα κι εγώ!
      Φιλιά πολλά πολλά! ♥

      Διαγραφή
    2. Α ρε Τζόαν τι έγραψες σήμερα! :))))))

      Διαγραφή
  23. Εδώ Αριστέα μου ο δικός ο ρόλος είναι διττός. Ο ρόλος της κοινωνικής λειτουργού και της δασκάλας , Με αγάπη και σεβασμό αγγίζω και τα δύο . Ομως το κείμενό σου ασχολείται αποκλειστικά με την διδασκαλία σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Εύσημα δεν χρειάζεσαι , γνωρίζεις τι προσέφερες στα παιδιά που θέλουν λίγη προσοχή παραπάνω , άρα το αποτέλεσμα επιβραβεύει την εργασία σου .
    Είναι όμως σημαντικό για μένα να επαναλάβω τα λόγια σου και μέσα από εδώ να αναφέρω πόση αξία αποκτά ένα επάγγελμα , όταν υπάρχει ανθρώπινη κοινωνική προσέγγιση.
    Οταν το επάγγελμα γίνεται λειτούργημα , ταπεινά υποκλίνομαι,
    Σε φιλώ τρυφερά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Νικόλ μου! Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω αυτό που έκανα εγώ δεν ήταν μάθημα. Δεν έδινα γνώσεις! Δίδασκα τον τρόπο στα παιδιά για να μάθουν. Το έκανα από μεράκι, από πίστη, από την πεποίθησή μου ότι αυτός είναι ο ρόλος του παιδαγωγού!
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Με τιμούν αφάνταστα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  24. Μακάρι ολα τα παιδάκια να έχουν στο πλάι τους ανθρώπους σαν εσένα οπλισμενους με αγάπη και υπομονή. Θελει αγώνα η ψυχή ενός "αδύναμου" παιδιού και η σωτηρία του οπως είπες ειναι η καλύτερη βράβευση σου. Οπότε το Μπράβο μου φαντάζει λιγο μπροστά σε αυτο που καταφέρες.
    Ευχαριστούμε που μας μοιραστηκες την ιστορία σου γιατι ειναι ένα μεγάλο μάθημα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Στέλλα μου και σε ευχαριστώ πολύ! κοπέλα μου!
      Χαίρομαι που κάτι αφήνει αυτή η διήγηση σε όλους μας!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  25. Είσαι πραγματική Δασκάλα! Δεν στο λέω για μπράβο αλλά είναι τόσο σπάνιο να είσαι δάσκαλος με την σωστή και ολοκληρωμένη έννοια, που θεωρώ πως πρέπει να τα λέμε αυτά!
    Να είσαι πάντα καλά και να σκεφτείς πολύ σοβαρά να επιστρέψεις σε αυτή την δουλειά! Νομίζω πως τα παιδιά σε χρειάζονται!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ολόψυχα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Κατερίνα μου!
      Η δουλειά μου δυστυχώς δεν μου αφήνει χρόνο καθόλου, καθώς επιστρέφω μετά τις 5,30 σπίτι! Δεν είμαι πια και πιτσιρίκα :)))
      Ξέρω ότι είναι κρίμα....
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή