Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Προσδοκίες περιβάλλοντος # 2


Στη πρώτη σημερινή ιστορία δεν θυμάμαι χρονιά. ( Αρχές αλτσχάιμερ γαρ! αχαχα) 1998; ΄99; 2000; Θα σας γελάσω!
Έχω μια μαθήτρια στην Πέμπτη Δημοτικού.  Σχετικά έξυπνο, δραστήριο κοριτσάκι, "τεμπέλα" τη χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι γονείς πριν την αναλάβω! Οι πληροφορίες που συλλέγω με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μαθαίνει στους δικούς της ρυθμούς! Χρησιμοποιεί το δεξί τμήμα του εγκεφάλου διαρκώς, είναι ονειροπόλα, δημιουργική, έχει μουσικότητα, μαθαίνει πιο εύκολα μετά μουσικής και κίνησης, έχει πλούσια φαντασία! Στη γραμματική και στην ορθογραφία υστερεί. Αρκετά λάθη δυσλεξικού τύπου, χωρίς όμως να έχει δυσλεξία.Όλα οφείλονται στο δεξί τμήμα του εγκεφάλου! ( Αναγκαία παρένθεση: τα τμήματα του εγκεφάλου λειτουργούν χιαστή με τα χέρια μας: Οι δεξιόχειρες χρησιμοποιούν περισσότερο το αριστερό τμήμα κι αντίστροφα. Τώρα τι ελέγχει περισσότερο το καθένα:
Αριστερό ημισφαίριο : Ελέγχει το δεξί ήμισυ του σώματος αισθητικά και κινητικά, ενώ σε αυτό γίνονται κυρίως οι λεκτικές, αναλυτικές και λογικές νοητικές διεργασίες. Είναι υπεύθυνο για την αντίληψη του χρόνου, την ομιλία, τη γραφή, την αντίληψη του λόγου, τον συμβολισμό, τη λεκτική μνήμη, την αναλυτική σκέψη. Επίσης για την επικοινωνία με λέξεις κατά κυριολεξία, την επεξεργασία των ακουστικών ερεθισμάτων και της αφηρημένης πληροφορίας. Σε αυτό εκτελούνται διαδικασίες σχετικές με τα μαθηματικά και τη γραμματική.
Δεξιό ημισφαίριο: Ελέγχει το αριστερό ήμισυ του σώματος αισθητικά και κινητικά και είναι υπεύθυνο για την οπτική αντίληψη του χώρου, την κατανόηση των μεταφορικών εννοιών και του χιούμορ, συσχέτιση, σύνθεση λεγομένων, συναισθηματική φόρτιση και μελωδία λόγου, οπτική μνήμη, την επικοινωνία, τόσο με τόνο φωνής όσο και με εκφράσεις του προσώπου και τη "γλώσσα του σώματος". Επίσης για την προσοχή, τη διάκριση πολύπλοκων ακουστικών τόνων, την πρόκληση παρορμητικής συμπεριφοράς, τα αισθήματα, τις συγκινήσεις, την δημιουργικότητα, την φαντασία και την καλλιτεχνική έκφραση....)
Στη συνήθη συνεργασία μου με το σχολείο μιλάω με το δάσκαλο της τάξης στο γραφείο με του άλλους δασκάλους! Δίπλα ακριβώς είναι ο διευθυντής του σχολείου που έκανε στη μαθήτρια μου κάποια μαθήματα. Ακούει τυχαία που αναφέρομαι στα λάθη της, ότι είναι δυσλεξικού τύπου -αν και το παιδί δεν έχει δυσλεξία! Δεν θα το ξεχάσω όσο ζω! Γυρίζει με θυμό κι οργή και μου λέει πετώντας σπίθες: "Η Σ. δεν έχει δυσλεξία! Είναι μια πολυλογού αυτή! Ροδάνι πάει το στόμα της!"
Κάγκελο εγώ!

Εν τάχει και για τους μη γνωρίζοντες: η δυσλεξία είναι μια δυσκολία κατανόησης των συμβόλων από τους δυσλεξικούς, που οδηγεί σε προβλήματα ανάγνωσης και γραφής. Είναι καθαρά πρόβλημα που διαπιστώνεται στον γραπτό λόγο κι ουχί στον προφορικό . Αυτά εν τάχει!
Λέγοντας κοτζάμ Διευθυντής ότι το παιδί δεν έχει δυσλεξία καθώς είναι λαλίστατη εμένα με κάνει μπουρλότο κι εκτοξεύομαι ακαριαίως! Τι να του εξηγώ με ευγένεια, τι να του παραθέτω στοιχεία! Τέλος! Εντελώς ανενημέρωτος και ξεροκέφαλος από πάνω! Ε ρε καταγγελία που του χρειαζόταν!
Άντε αυτός ο δάσκαλος να αντιμετωπίσει σωστά τη μαθήτρια του έπειτα! 

Να πάμε τώρα πιο πίσω, ένα σύντομο φλας μπακ; Στα χρόνια τα δικά μου;
Μέχρι την πέμπτη δημοτικού έχω μία δασκάλα! Την ίδια ως την Τετάρτη. 
Προσπαθώ, διαβάζω, πασχίζω καθημερινά. Η μαμά κάθε φορά που ρωτάει τη δασκάλα γυρίζει στο σπίτι με το κεφάλι στο πάτωμα: "Είπε ότι δεν προσπαθείς πολύ! Μπορείς περισσότερο! Η Σ. λέει είναι καλύτερη από σένα! "
"Μα αφού...η Σ. λύνει από μένα τις ασκήσ....." 'Σιωπή! Όλο δικαιολογίες! Η δασκάλα σου ξέρει τι λέει"! 
Περνάω μαρτυρικά χρόνια. Ξέρω ότι προσπαθώ. Ξέρω ότι δεν θέλω να με πιάνουν αδιάβαστη και γυρίζω διαρκώς με ένα βιβλίο στο χέρι....
Όμως οι γονείς της Σ. είναι δημόσιοι υπάλληλοι! (Εκείνα τα χρόνια προ μνημονίων ήταν σπουδαίο). Εμένα τι ήταν;  Η μαμά μου νοικοκυρά, ο μπαμπάς μου μετανάστης, μάγειρας στο επάγγελμα ( Οι σεφ τότε δεν ήταν της μόδας βλέπετε)!
Ξέρω αν και μικρό κοριτσάκι ότι η Σ έχει την εύνοια της δασκάλας λόγω των γονιών της! Σε ένα λάθος μου τρώω ξύλο με τη βέργα στην ανοιχτή παλάμη. Σε ένα λάθος της Σ. η δασκάλα της ζητά να είναι πιο προσεκτική! 

Μέχρι που φτάνω στην Πέμπτη ! Αποκτώ έναν Δάσκαλο! Ανδρέα τον έλεγαν! ( Γεια σου κυρ-Αντρέα αν ζεις ακόμα!). Χάρη σε αυτόν θα αγαπήσω ακόμα περισσότερο τη μάθηση, 
θα πιστέψω στον εαυτό μου, θα σταματήσω να έχω ανασφάλειες.

Αυτός που λέτε είναι ένας Άνθρωπος διαφορετικός! Μας βάζει και κάνουμε μάθημα κάτω από δέντρα, μας κάνει διαρκώς πειράματα, μας μιλάει πολύ, διηγείται ιστορίες, κατεβαίνει από την έδρα και γυρίζει ανάμεσά μας! Δεν έχει βέργα, αλλά ένα τεράστιο χαμόγελο για όλους. Και χιούμορ. Θυμάμαι που γελούσαμε πολύ!
Ακόμα κι αυτοί που δεν διάβαζαν αντιμετωπίζονταν με καλοσύνη. 
Ακούω τα πρώτα μπράβο!
Προσπαθώ περισσότερο! Πάει η μαμά να ρωτήσει και της λέει: έχετε ένα σπάνιο παιδί! Η μαμά μου γυρίζει σκεφτική! " Άκου να δεις ! Ο κυρ Αντρέας λέει ότι είσαι καλή! Μην το πάρεις πάνω σου ε;;; Να συνεχίσεις να διαβάζεις!  Μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα!"
Τώρα πώς άντεξα και δεν τσίνησα και δεν τους διαολόστειλα όλους, ένας θεός ξέρει!
Όμως ο κυρ -Αντρέας έμεινε για πάντα μέσα μου! Κι από τότε, ήξερα τι ήθελα να κάνω και να γίνω στη ζωή μου! 

Κι από τα παραδείγματα να περάσουμε και σε λίγη θεωρία;
Εδώ δεν κάνουμε διατριβή, ούτε επιστημονική ανάλυση! Μαθαίνουμε με απλό τρόπο ( όσοι δεν γνωρίζουν) και μεταφέρουμε και σε άλλους! Και σήμερα θα μιλήσουμε για τον "Πυγμαλίωνα στην τάξη", όσο πιο απλά γίνεται!

Πρόκειται για ένα πείραμα! 

Έγινε πριν καν γεννηθώ εγώ στα μέρη όμως που γεννήθηκα εγώ! Σε μια υποβαθμισμένη περιοχή του Σικάγου. 
Οι  καθηγητές R. Rosenthal &  L. Jacobson το 1968. εφάρμοσαν σε 18 τάξεις ένα μη λεκτικό τεστ νοημοσύνης, το οποίο ονόμασαν οι ίδιοι: “The Harvard Test of Inflected Acquisition”. (Καταλάβατε...Χάρβαντ και κουραφέξαλα! Το όνομα από μόνο του...ψαρωτικό!) Υποτίθεται πως αυτό το τεστ θα έδειχνε ποια παιδιά μελλοντικά θα γίνονταν ιδιοφυΐες, ποια ήταν δηλαδή εξαιρετικά προικισμένα από άποψη νοημοσύνης.

Υποτίθεται ! Πάμε να δούμε το γιατί...

Επέλεξαν το 20% των παιδιών των 18 τάξεων,με τυχαίο τρόπο και τα έχρισαν ως εξαιρετικά ευφυή κι έπειτα είπαν στους δασκάλους τους πως αυτά τα παιδιά θα ξεχώριζαν μέσα στους επόμενους 8 μήνες που θα ολοκληρωνόταν η σχολική χρονιά. 
Ωστόσο η διαφορά αυτών των παιδιών από τα άλλα, στην πραγματικότητα υπήρχε μόνο στο μυαλό των δασκάλων τους!

Το περίεργο ποιο ήταν; Όταν πέρασαν οι οχτώ μήνες και τα παιδιά επανεξετάστηκαν! Εκεί ήταν το περίεργο!

Τα παιδιά που τυχαία είχαν διαπιστωθεί ως προικισμένα και γνωστοποιήθηκαν στους δασκάλους, είχαν κάνει αξιοσημείωτη πρόοδο! 

Οι δάσκαλοι είχαν στα χέρια τους ότι τα Χ παιδιά είναι έξυπνα και πιθανόν με τη στάση τους, την ενθάρρυνσή τους ή την εύνοια τους τα είχαν βοηθήσει πραγματικά να εξελιχθούν!

Και για σένα που μπορεί να αμφισβητήσεις το τεστ, να σου πω ότι οι ερευνητές συνέχιζαν να εξετάζουν τους μαθητές δύο χρόνια μετά και τα αποτελέσματα συνέχιζαν να επιβεβαιώνουν τα ευρήματα τους: Οι προσδοκίες του περιβάλλοντος (εν προκειμένω  των δασκάλων) επηρέασαν την εξέλιξη των παιδιώνΌπως σε κάθε πείραμα βεβαίως υπήρχε και μια ομάδα ελέγχου( Πάντα υπάρχει μία ομάδα ελέγχου,  με την οποία γίνονται συγκρίσεις κι εξάγονται συμπεράσματα). Σε αυτή την ομάδα δεν έγινε καμία πρόβλεψη. Ξέρεις τι έγινε; Τα παιδιά αυτά έμειναν στάσιμα!

Εντυπωσιάζεσαι;

Υπήρξα μαθήτρια, υπήρξες κι εσύ! Προσπάθησε να θυμηθείς τους δασκάλους σου. Άλλους μαθητές τους βοηθούσαν και εκτοξεύονταν κι άλλοι έπεφταν ακόμα χαμηλότερα...........

Και δεν είναι μόνο η νοημοσύνη που καθοδηγούν τις προσδοκίες του περιβάλλοντος. Ήδη ανέφερα το επάγγελμα των γονιών  αλλά έχουν διαπιστωθεί κι άλλοι παράγοντες όπως η εξωτερική εμφάνιση του παιδιού, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας κ .α.

Οτιδήποτε από αυτά επηρεάζει την κρίση του δάσκαλου για μένα είναι ΑΠΛΑ αδιανόητο κι απαράδεκτο!
Για μένα όλα τα παιδιά είναι ίσα, εν δυνάμει όλοι καλοί μαθητές, έτοιμοι να εξελιχθούν και να διαπρέψουν!
Αν πιστέψεις σε αυτά θα δρέψεις καρπούς! Αν αποθαρρύνεις ή αδιαφορήσεις κάθε μικρό αγγελούδι θα μαραζώσει !

Το είδα άπειρες φορές να γίνεται στην πράξη. Και θλίβομαι πραγματικά γνωρίζοντας ότι πολλοί από τους ενήλικες που ξέρω θα είχαν εξελιχθεί σαφώς καλύτερα, αν οι δάσκαλοι είχαν πιστέψει στις ικανότητες αυτών των ανθρώπων όταν ήταν μικρά! Αν δεν ήταν ριζωμένα για τα καλά στερεότυπα και προκαταλήψεις στην κοινωνία μας.

Είδα στο πέρασμα των χρόνων παιδιά με νοητική υστέρηση να βελτιώνονται σημαντικά γιατί ενθαρρύνθηκαν κατάλληλα και παιδιά προικισμένα με ένα λαμπρό μυαλό να χάνονται στο πέρασμα των χρόνων γιατί κανείς δεν πίστεψε σε αυτά!

Δεν είναι βέβαια όλοι δάσκαλοι έτσι! Θανκς γκοντ!  Στα χρόνια που εργάστηκα με τα παιδιά μου και στις συνεργασίες μου με τους δασκάλους τους, είδα πολλές μικρές εστίες αισιοδοξίας και ελπίδας!  
Ανησυχώ όμως! Για όλους εκείνους που μεταμορφώνονται στο πέρασμα των χρόνων σε ρομποτάκια, που χτυπάνε κάρτα, που μετρούν τις ώρες μέχρι να σχολάσουν, που δεν ενημερώνονται, δεν προσπαθούν να βελτιωθούν, που δεν κάνουν αξιολόγηση και ανατροφοδότηση της εργασίας που προσφέρουν!

Κι αν νομίζετε ότι χτυπώ τους δασκάλους σήμερα και τους έβαλα στο στόχαστρο κάνετε λάθος! Εύχομαι να με έβγαζαν λάθος όλοι τους !
Τότε θα σήμαινε ότι τα παιδιά μας πίσω στις τάξεις θα ήταν ευτυχισμένα........

Καλή σας μέρα
@ριστέα


___________________________________________________________

1.Πρόσφατα διάβασα μια καταπληκτική ιστορία που φημολογείται ότι είναι πέρα ως πέρα αληθινή. Τη δημοσίευσε αρχικά η αγαπητή μου Γεωργία  και την αναδημοσίευσε και το γλυκό μου Κατερινάκι.
Προσωπικά, δεν με απασχόλησε καθόλου αν είναι αληθινή ή όχι. Εγώ δάκρυσα. Γιατί εγώ ξέρω ότι είναι πραγματική!
Αν δεν τη διάβασες κι έχεις χρόνο , ρίξε μια ματιά πάνω σε ένα από τα δύο ονόματα των κοριτσιών! Αξίζει τον κόπο! Έχει να κάνει με τις προσδοκίες του περιβάλλοντος από την αντίθετη πλευρά! Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα ....
2. Ό,τι έγραψα για τους δασκάλους ισχύει πάντα και για τους γονείς!
3. Η ασπρόμαυρη φωτό και πάλι δεν μου ανήκει!




46 σχόλια:

  1. Καλημέρα..το διαβασα όλο με προσοχή...θυμήθηκα κ μεταφέφθηκα στα δικά μου μαθητικά χρόνια..φιλούθκια
    πάμε για γ μέρος ή όχι; :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα χαρά μου! Όλοι έχουμε να θυμηθούμε πολλά ταξιδεύοντας προς τα πίσω!
      Για τρίτο μέρος, έχω άλλη μία ιστορία, δεν ξέρω απλά αν θα είναι αύριο, ή κάποια άλλη στιγμή. Θέλω να έχει να πει κάτι. Αν το θέμα εξαντληθεί σήμερα δεν θα ήθελα να το κουράσω :)))
      Θα δείξει!
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  2. καλημέρα Αριστέα μου ..άριστο και το σημερινό κείμενό σου ..η αλήθεια είναι ότι έχω και εγώ βιώσει πολλές φορές και σαν μητέρα δυσλεξικού παιδιού αλλά και σαν καθηγήτρια τέτοιες συμπεριφορές που περιγράφεις ( και από γονιούς παρεμπιπτόντως....) η πλειοψηφία όμως των εκπαιδευτικών ενθαρρύνει τους μαθητές όποιο πρόβλημα και να έχουν και προσπαθεί να τους προσεγγίσει με όποιο μέσο μπορεί ( ..είχα μαθητή 3 χρόνια στο Λύκειο - υπερκινητικό και αντιδραστικό σε όλα για λόγους που δεν θέλω να αναλύσω εδώ - που τα είχαμε βρει ξέρεις πώς;;; τον άφηνα να μου γράφει ραπ στίχους όταν ξέφευγε ...και μετά τους αναλύαμε ...όταν τελείωσε το Λύκειο είπε στον γιο μου "η μάνα σου ήταν Κυρία από τις λίγες που ξέρω ...)
    θα σου ¨Καταθέσω" ένα ποίημα συναδέφλου που με έχει συγκλονίσει και εκφράζει την πλειοψηφία των εκπαιδευτικών

    Γ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ «Οι δάσκαλοι»

    Δάσκαλοι Προμηθείς
    Κάθε βράδυ τάπητες υφαίνουμε,
    Με ανεκπλήρωτα όνειρα
    και τις στερήσεις μας
    Κάθε πρωί τουφεκίζουμε τα όνειρά μας
    Με την πλάτη στημένα στον μαυροπίνακα
    Χρόνια ατέλειωτα στο ίδιο μονοπάτι
    Με επιμονή χελιδονιού
    Φωλιές χτίζουμε με λέξεις
    Με ουσιαστικά, ρήματα και επιρρήματα
    Κεντάμε με υπομονή, αράχνης
    Συναρτήσεις και εξισώσεις
    Εργαλεία κέρδους
    Ανταλλάξιμα
    Σε ελεύθερες αγορές
    Σε σκλαβοπάζαρα ανθρώπων
    Σε αρένες πάλης για μια θέση εργασίας

    Δάσκαλοι Δεσμώτες
    Στον Καύκασο της αδιαφορίας
    Κουβαλάμε το σταυρό της ανίας
    Ώρα την ώρα σβήνοντας λάμψεις
    Στα μάτια των παιδιών
    Δεσμώτες βιβλίων
    Πρέσες παραμόρφωσης νέων ψυχών
    Που διδάσκουν για τον άνθρωπο
    Σκοτώνοντας τον ανθρωπισμό
    Που διδάσκουν την ιστορία
    Δικαιώνοντας τους κατακτητές
    Που διδάσκουν την δικαιοσύνη
    Δικαιώνοντας τους εκμεταλλευτές
    Που διδάσκουν πίστη στο δίκαιο
    που την αδικία δικαιώνει
    Που διδάσκουν το κώνειο να πίνεται,
    αδιαμαρτύρητα
    Προβάλλοντας ως αρετή, την υποταγή
    Στων ισχυρών την τάξη

    Όμως εσύ νεολαίε, μάθαινε
    Όχι αυτά που διδάσκουμε
    Αλλά αυτά που υπονοούμε
    Να ψάχνεις πίσω από τις γραμμές
    Ανάμεσα στις γραμμές
    Για κρυφούς σπόρους, αμφισβήτησης
    Να ψάχνεις στις παρυφές των μύθων
    Τα μονοπάτια των κρυφών νοημάτων
    Μόνο έτσι το σχολείο, όπλο σου θα κάνεις

    Όμως εσύ νεολαίε, μάθαινε
    Να ψάχνεις πίσω από τα λόγια μας
    Στη μελαγχολία των ματιών μας
    Στους χτύπους της καρδιάς μας
    Μόνο έτσι το δάσκαλο θα νοιώσεις,
    Τις αλήθειες ξεχώριζε σαν μανιτάρια
    Για να μην σε καταπιεί το ψέμα
    Το μυαλό σου ακόνιζε στης δικαιοσύνης τον καημό
    Κάντο στιλέτο ανατροπής,
    Καρφί στο κορμί της αλλοτρίωσης
    Λόγχη αμφισβήτησης, Ρωμαίου
    Για να τρέξει νερό και αίμα
    Από το πλευρό της σταυρωμένης κοινωνίας
    Που θα ποτίσει σπόρους νέων ιδεών
    Και αλήθειες που θα τις τραγουδάνε
    Νέα χαρούμενα τραγούδια.




    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου καλησπέρα! Δεν ξέρεις πόσο εύχομαι κι ελπίζω να είναι έτσι... ότι "η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ενθαρρύνει τους μαθητές όποιο πρόβλημα και να έχουν και προσπαθεί να τους προσεγγίσει με όποιο μέσο μπορεί ".
      Αν όμως η πλειοψηφία ήταν έτσι ακόμα και με το άθλιο σύστημα εκ/σης που έχουμε τότε τα πράγματα θα ήταν σαφώς πολύ καλύτερα!
      Προς θεού δεν αμφισβητώ εσένα ή τους συναδέλφους που είχες! Μα ένας κούκος ή και δεκαπέντε δεν φέρνουν την άνοιξη δυστυχώς!
      Καταδεικνύεται κι από τα σχόλια των άλλων φίλων εδώ ! κΙ από τις εμπειρίες όλων μας αν τις σκαλίσουμε!

      Το ποίημα να πω εξαιρετικό!
      Στίχοι που μίλησαν μέσα μου:

      Όμως εσύ νεολαίε, μάθαινε
      Όχι αυτά που διδάσκουμε
      Αλλά αυτά που υπονοούμε

      Όμως εσύ νεολαίε, μάθαινε
      Να ψάχνεις πίσω από τα λόγια μας
      Στη μελαγχολία των ματιών μας


      Μακάρι όλοι οι εκ/κοί να ήταν ποιητές στις καρδιές μας!

      Τα φιλιά μου!
      ΥΓ: Χαίρομαι απίστευτα που σε έχω γνωρίσει και ξεχωρίσει!

      Διαγραφή
  3. Αριστέα υπάρχουν Δάσκαλοι και δασ-κάλοι!
    Αν δεν ξέρουν ας μην μπαινουν σε ξένα χωράφια, ας μιλήσουν με κάποιον ειδικό μην βάζουν ταμπέλες στα παιδιά σαν να είναι προιόντα για πούλημα!
    Τα καλά και τα γινωμένα!
    Ελεος!
    Και το ίδιο ισχύει και για τους γονείς!
    Φιλιά Αριστάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αυτοί οι δασ-κάλοι!!!!
      Τον Μπουσκάλια να διάβαζαν και να άκουγαν σε διαλέξεις μόνο αυτό να έκαναν και τι στον κόσμο!
      Αχ αυτοί οι δασ-κάλοι..........

      Φιλιά κορίτσι μου!

      Διαγραφή
  4. Οι καλοί δάσκαλοι είναι διαμάντια πραγματικά...αλλά οι περισσότεροι είναι σαν τα παραδείγματα που αναφέρεις..
    Χωρίς να γνωρίζουν, και δεν τους νοιάζει κιόλας εδώ που τα λέμε, γιατί αν τους ένοιαζε θα φρόντιζαν να μάθουν πως να φέρονται σε κάθε παιδί, κολλάνε ταμπέλες και δεν ενδιαφέρονται από κει και μετά για το "αναλώσιμο" που τους έπιασε το ράφι (θρανίο)..
    Αλλά οι περισσότεροι δεν αγαπούν αυτό που κάνουν..υπάρχουν και κάποιοι που δεν αγαπούν καθόλου τα παιδιά, αλλά έγιναν δάσκαλοι...αμέσως τους εντόπιζα τους δεύτερους και σαν μαθήτρια, αλλά και σαν μητέρα αργότερα...έτσι και αρχίσω να γράφω παραδείγματα θα μας πάρει το βράδυ..
    Καλά κάνεις και τα γράφεις...πραγματικά θυμώνω που κάποιοι επιλέγουν λες και είναι καρπούζια τα παιδιά...που δεν θέλουν να "δουν"..
    Και φυσικά όλα αυτά ισχύουν και για τους γονείς..ισχύει για όλους όσους δε βλέπουν το άτομο που κρύβεται πίσω από την ταμπέλα που του φόρεσαν...
    Σήμερα θα πω το μπράβο και δυνατά....να είσαι καλά..φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν τους ένοιαζε - θα φρόντιζαν να!

      Η πρόταση με τις μεγαλύτερες αλήθειες! Η πρόταση που μας ταλαιπώρησε, τους ταλαιπώρησε, θα ταλαιπωρεί για χρόνια πολλούς από μας και τα παιδιά μας!
      Ενώνω μαζί σου Μαρία μου το θυμό μου! Κι εγώ στο θέμα της εκπαίδευσης είμαι εσαεί θυμωμένη! ΜΕ ΟΛΟΥΣ!

      Ταμπέλες! Πόσοι και πόσοι δεν ταλαιπωρήθηκαν από αυτές;
      Πρέπει να γίνει ανάρτηση για τις ταμπέλες! Είχα γράψει πιτσιρίκα και ποίημα! Πρέπει να το βρω....αχαχα γράφω και δουλεύει το μυαλό για τα επόμενα...
      Ευχαριστώ...σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Το θεωρώ τόσο αυτονόητο να μην κρίνεται ο άλλος από την εξωτερική εμφάνιση, από το επάγγελμα (είτε δικό του, είτε των γονιών) ή από την οικονομική κατάστασή του, που πραγματικά, καθημερινά σοκάρομαι από τέτοια περιστατικά...
    Αν υπάρξει κάποιος που μπορεί να σταθεί με ουσιαστικό τρόπο δίπλα στο παιδί και να του δείξει πως πιστεύει στις δυνατότητές του, τα πράγματα θα εξελιχθούν με απίστευτα καλό τρόπο... Είμαι σίγουρη... Απλά, να είναι τυχερό το παιδί και να βρεθεί αυτό το άτομο στο δρόμο του, γιατί, όπως ξέρεις, δεν συμβαίνει αυτό πάντα...
    (Άσχετο: Εγώ που από τη φύση μου είμαι δεξιόχειρας, αλλά από... υπέρμετρο πείσμα, "χειρίζομαι" ικανοποιητικότατα και το αριστερό χέρι, μπορώ να λέω πως λειτουργώ άψογα το 100% του εγκεφάλου μου??? Γιατί συνεχώς, "τρελοκομείο" με λένε και θέλω να τους μπω στο μάτι!!!)
    ;-) χαχαχα!!!
    Φιλάκια, κορίτσι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί όμως να περιμένουμε στην τύχη; ...Αν είναι τυχερό το παιδί κι αν έτσι κι αν αλλιώς;
      Δεν θα έπρεπε να ισχύουν για όλους τα ίδια;
      Αχ βρε Γιάννα μου....χαίρομαι για τους προβληματισμούς σου!
      Τώρα εσύ που είσαι αμφίπλευρη θα σου πω ότι είσαι τυχερό άτομο και ναι ίσως έχει βρει την επικοινωνία ανάμεσα εκεί στο μεσολόβιο που γίνονται οι ανταλλαγές.... Είσαι σπάνιο πλάσμα κι αυτό το έχω διαπιστώσει από πολλά άλλα!
      Φιλάκια ...τρελοκομείο !!!!!!

      Διαγραφή
  6. Καλησπέρα κοριτσάκι μου!
    Μου άρεσε πολύ η σημερινή σου ανάρτηση. Έχεις τόσο δίκιο σε όλα όσα λες. Πραγματι, ένας δάσκαλος μπορεί να σε ανεβάσει ή να σε χαντακώσει με την συμπεριφορά του! Όπως η κυρία που είχα και εγώ έως την Τρίτη δημοτικού και καθάριζε φασολάκια στην τάξη και δεν μάθαμε τίποτα μέχρι την Τετάρτη που μας ανέλαβε ο κ. Μανώλης και έφριξε ο άνθρωπος με την αμάθια μας, όπως η φιλόλογος στο γυμνάσιο που πάλευε να μας διδάξει από ιστορία, έως προσωπική υγιεινή και σωστή εκμετάλλευση του ελεύθερου χρόνου μας, όπως ο καθηγητής στο φροντιστήριο που δεν τον έχουμε πια μαζί μας αλλά ήταν ο πιο Μεγάλος Δάσκαλος που γνώρισα μιας και ουσιαστικά μας μάθενε άλγευρες και συστήματα μόνο μέσα από γέλιο και αστεία και μάθαμε τα πάντα!
    Όλους τους θυμάμαι ένα προς έναν όπως και εκείνον που μας έκανε "μελέτη" μετά το 7ωρο και μου είπε κάτι που δεν το κατάλαβα τότε και αναρωτιόμου... Κατερίνα, εσύ ότι και να διαλέξεις να κάνεις στην ζωή σου, θα το κάνεις καλά!" και τώρα πια κατάλαβα πως ήταν από την αγωνία μου πάντα να μην αφήνω τίποτα μισοτελειωμένο. Ή το κάνω ή δεν το κάνω...
    Μίλησες στην καρδιά μου με αυτή την ανάρτηση γιατί πραγματικά αγάπησα πολύ τα μαθητικά μου χρόνια!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Κατερινάκι μου γλυκό. Ένας δάσκαλος μπορεί να μας βοηθήσει για το αδύνατο ή να μας καπελώσει! Φυσικά πάντα θα υπάρχουν οι ελάχιστες εξαιρέσεις που θα δρουν ανεξάρτητα της επιρροής του εκπαιδευτικού! Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις (κι όσο μικρότερο είναι το παιδί) η επιρροή , θετική ή αρνητική είναι τεράστια!
      Σε ευχαριστώ για όσα μοιράστηκες μαζί μας!
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Γεια σου, γλυκιά μου!
    Αντί να σου σχολιάσω σήμερα μέσω της ιδιότητάς μου (και τι να πω, συμφωνούμε απόλυτα σε όσα λες), θα μου επιτρέψεις να σου διηγηθώ μια προσωπική μου ιστορία;
    Στο Λύκειο ήμουν καλή μαθήτρια. Αποφάσισα όμως πολύ αργά τι ήταν αυτό που θα ήθελα να γίνω, τι μου ταίριαζε επαγγελματικά (καλοκαίρι της Β' Λυκείου προς Γ' Λυκείου). Δεν είχα κάνει ποτέ φροντιστήρια σε τίποτα, γιατί δεν είχα αποφασίσει, όπως σου είπα, προς τα πού να κατευθυνθώ (ήμουν με το σύστημα των Δεσμών).
    Όταν ξεκίνησα την Γ' Λυκείου, είπα αρχικά να το παλέψω μόνη μου. Διαπίστωσα πολύ γρήγορα πως κανείς δεν ενδιαφερόταν για μένα στα μαθήματα Δέσμης (είχα διαλέξει 3η Δέσμη: Αρχαία, Λατινικά, Ιστορία και Έκθεση) και πως, αντί να παίρνει ο κάθε καθηγητής την ύλη από την αρχή, την έπαιρνε από το τέλος (για να κάνει επανάληψη στο φροντιστήριο, όπως δήλωναν τουλάχιστον).
    Όταν τόλμησα να πω πως εγώ δεν πήγα ποτέ στο φροντιστήριο και πως δεν μπορούσα να καταλάβω τα λατινικά και τα αρχαία αν δεν τα έπαιρνα με τη σειρά, ένας καθηγητής μου, γύρισε και μου είπε επί λέξη: "Δεν μπορώ να κάνω αυτό που μου ζητάς, μόνο για σένα... και στο κάτω-κάτω, εσύ δεν είσαι φαβορί, αφού δεν έκανες φροντιστήρια, δεν θα περάσεις".
    Οκτώβριο μήνα ξεκίνησα ιδιαίτερα στο σπίτι για να μπορώ να ανταπεξέλθω και έκανα μόνο στα Λατινικά και στα Αρχαία. Έγραψα στις Πανελλήνιες 16 Έκθεση, 19 Ιστορία (χωρίς φροντιστήρια αυτά τα δυο), 17 Λατινικά και 14 Αρχαία (με φροντιστήριο). Και πέρασα με την πρώτη στη σχολή που ήθελα. Την ώρα που έβλεπα το όνομά μου στους επιτυχόντες, ο συγκεκριμένος καθηγητής που με είχε καταρρακώσει, στεκόταν δίπλα μου. Με έπιασε και μου είπε μαγκωμένος ένα "συγνώμη" με κατεβασμένο το κεφάλι. Η απάντησή μου ήταν: "Θα έπρεπε να ντρέπεστε. Αν δεν ήμουν εγώ που έχω πείσμα και ήταν άλλο παιδί, ίσως να είχε πηδήξει από το μπαλκόνι εξαιτίας σας". Έφυγα με το κεφάλι ψηλά και πιστεύω πως κι εκείνος και εγώ, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, δεν θα ξεχάσουμε την ιστορία αυτή για μια ζωή.

    Συγνώμη και για το σημερινό μου κατεβατό... αλλά με όσα είπες, μου έφερες πολύ έντονα στο νου την ιστορία αυτή. Και εξαιτίας της, στη δουλειά μου προσπαθώ πάντα να κάνω τα ανάποδα από αυτά που εφάρμοσαν σε εμένα τότε.
    Πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου ...το ήξερα πώς πάνω κάτω θα συμφωνούσαμε αν και πυροβολώ ευθέως έναν μεγάλο κλάδο !
      Ξέρεις πόσο μοιάζουμε και στην ιστορία που μοιράστηκες σήμερα εδώ;
      Φροντιστήριο έκανα από τον Φεβρουάριο της γ΄λυκείου και μετά γιατί ήξερα πως δεν έβγαινε χωρίς φροντιστήριο το άγνωστο στα αρχαία! Τριτοδεσμίτισσα κι εγώ! Σε ομαδικό φροντιστήριο φυσικά! Πού λεφτά για ατομικό!
      Θες να ακούσεις τη δική μου συγκομιδή; 18,5 ιστορία, 16,5 έκθεση. 15,25 αρχαία και 19 λατινικά ! Κι όμως πέρασα ΤΕΙ! αχαχα!
      Εγώ όμως ευχαριστώ τη φιλόλογο που πίστεψε σε μένα και μου είπε από την πρώτη λυκείου.... τρίτη δέσμη θα πας! Το'χεις!

      Πολύ καλά έκανες και μοιράστηκες την ιστορία σου! Και χαίρομαι που αυτή σου η εμπειρία σε έκανε να θέλεις να προσφέρεις μέσα από το λειτούργημα σου! :)))
      Μακάρι να ήταν όλοι σαν εσένα! ♥

      Φιλιά από καρδιάς!

      Διαγραφή
    2. Δεν πυροβολείς, Αριστέα μου! Αλήθειες λέμε. Δε χωράμε άλλωστε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας!
      Κάθε κλάδος έχει τους καλούς του και τους στραβούς του, δεν πιστεύω ότι το αμφισβητεί κανένας αυτό.
      Γνωρίζω δάσκαλο που κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει στο τέλος η χρονιά, βγάζει όλη την τάξη του έξω (14 παιδιά έχει φέτος, 6η τάξη) και τους τραπεζώνει. Έτσι, για να περάσουν καλά όλοι μαζί, να γελάσουν, να τελειώσουν όμορφα την όμορφη χρονιά τους. Σπάνιο, δεν είναι; Τον θαυμάζω τόσο γι΄αυτό! Έχει μαθητές που είναι 20+ ετών πλέον και ακόμη τρέχουν να τον χαιρετήσουν όποτε τον δουν.
      Οι ιστορίες μας μοιάζουνε πολύ!! Και μη νομίζεις ότι είχαμε κι εμείς χρήματα για ιδιαίτερα - απλώς ήταν ο μόνος τρόπος για να αναγκαστώ να τα παρακολουθώ ανελλιπώς και να μην παρασέρνομαι σε κοπάνες για καφέ. Ο καθηγητής ερχόταν σπίτι μου... δεν μπορούσα να τον αποφύγω!!!
      Φιλάκι!

      Διαγραφή
    3. Αχ τι όμορφο να ακούω ότι υπάρχουν τέτοιοι Άνθρωποι σαν αυτόν τον δάσκαλο! Μα είναι να μην τον θαυμάζεις! :)) εδώ τον θαύμασα εγώ που δεν τον γνωρίζω!
      Μακάρι να υπήρχαν άπειροι τέτοιοι άνθρωποι και να αποτελούσαν παράδειγμα προς μίμηση για όλους!
      ΥΓ: Εγώ παρά το χρόνο που έχανα ( αφού για το φροντιστήριο χρειαζόμουν πάνω από μισή ώρα περπάτημα) είχα ένα καταπληκτικό κίνητρο: την ίδια ώρα πήγαινε φροντιστήριο στην αντίθετη κατεύθυνση ο πρώην άντρας μου και τότε σχέση μου στη γ λυκείου.... και τον συναντούσα στα μισά της διαδρομής! Το πεταχτό φιλί ήταν το κίνητρό μου! Του οφείλω και το διάβασμα επίσης αφού με είχε απειλήσει ότι αν δεν γράψω σχέση γιοκ! χεχε! Κι ύστερα λένε ότι ο Έρωτας δεν βοηθάει! αχαχχαχαχα)
      Φιλάκια πολλά!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  8. Στα χρόνια μας τα κριτήρια "συμπάθειας" ενός μαθητή από το δάσκαλό του ήταν ακριβώς όπως τα περιγράφεις. Οι γονείς κοίταζαν το δάσκαλο στο στόμα και σπάνια άκουγαν τι τους έλεγε το παιδί τους. Σε συζήτηση πρόσφατα (6 ατόμων και τριών διαφορετικών γενεών) πάνω σε αυτό το θέμα, βγάλαμε το εξής συμπέρασμα:
    Το ότι σήμερα τις περισσότερες φορές γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Ακούν μόνο τα παιδιά και υποτιμούν τον δάσκαλο. Κοντεύουμε να περάσουμε από το ένα άκρο στο άλλο!! Στην παρέα ήταν και μια δασκάλα εικοσιπέντε χρόνια στο χώρο που με πικρία θυμόνταν όλα τα αρνητικά που είχε πάρει από τους δασκάλους σε ένα μικρό χωριό όπου ζούσε. Τόνιζε και εκείνη πόσο βασικό είναι να σε θυμούνται οι μαθητές σου όπως εσύ θυμάσαι τον κυρ-Ανδρέα! Χθες μου έφερε το δεύτερο βιβλίο που εκδόθηκε από το σχολείο τους! Θέλω να κάνω μια ανάρτηση σχετικά. χαχαχα ξέρω ξέρω...σου χρωστάω ακόμα την έκπληξη!! Τι να κάνουμε; Βλέπεις πάω με χαλαρούς ρυθμούς! :)) Καλό απόγευμα! Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ Παρασκευούλα μου είσαι της γενιάς μου και με νιώθεις απόλυτα!
      Εγώ αν ήμουν δασκάλα σε σχολείο θα γέμιζα υπερηφάνεια αν οι μαθητές μου με θυμούνταν μετά από χρόνια! Εδώ χαίρομαι με τα παιδάκια μου που τα άγγιξα για λίγο....

      Περιμένω με ενδιαφέρον τη δημοσίευσή σου!
      Φιλιά πολλά πολλά! :)))

      Διαγραφή
  9. Γειά σου Αριστέα και καλώς σε βρήκα. :) Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση.

    Είναι πραγματικά πολύ σημαντικός ο ρόλος σας, των δασκάλων... Καταρχάς θεωρώ πως τα σημαντικότερα χρόνια του σχολείου είναι εκείνα του δημοτικού. Το παιδί διαμορφώνει τότε ένα τεράστιο κομμάτι εκείνου που θα αποτελέσει, χρόνια μετά, τον πυρήνα της προσωπικότητας του. Και, σε αντίθεση με το Γυμνάσιο ή το Λύκειο, που δίνουν έμφαση σε όλην αυτήν την εργαλειακή, ξερή αποστήθιση μαθημάτων, με στόχο κάποιες εξετάσεις, κάποτε, στο δημοτικό πραγματικά το παιδί διαμορφώνει τον χαρακτήρα του...

    Θυμάμαι τον εαυτό μου και πως ορισμένοι δάσκαλοι με είχαν καθοδηγήσει με τον τρόπο τους. Σκέφτομαι την αγάπη τους και πόσο διαφορετικός μπορεί να ήμουν αν δεν την είχα εισπράξει. Το σημαντικότερο ήταν που στάθηκαν στα δυνατά μου σημεία, όχι στις αδυναμίες μου. Ας πούμε, ποτέ δεν ήμουν καλός στα μαθηματικά και σε σχετικά, "θετικά" μαθήματα. Οι δάσκαλοι δεν με πίεσαν. Έβλεπαν πως η δύναμη μου βρισκόταν αλλού, στην έκθεση, στα θεωρητικά, στα καλλιτεχνικά, και εκεί ήταν που μου έδωσαν φτερά.

    Γιατί κάθε παιδί είναι ιδιαίτερο, και ο δάσκαλος που το αντιλαμβάνεται αυτό, που αντιμετωπίζει κάθε παιδί σαν ξεχωριστό και δεν προσπαθεί να τα ομοιογενοποιήσει όλα, αυτός είναι ο καλύτερος δάσκαλος.

    Αυτά τα ολίγα λοιπόν, σε χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου φονικό κουνέλι και καλώς όρισες!
      Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για τα ευαίσθητα χρόνια του δημοτικού! Εξάλλου τα πρώτα χρόνια στη ζωή ενός παιδιού έχουν πάντα τη μεγαλύτερη σημασία: εκεί χτίζεται ο χαρακτήρας και διαμορφώνονται πολλά!

      Για αυτό κι εγώ τόνισα τη σημασία της ύπαρξης ενός καταπληκτικού δασκάλου στην Ε δημοτικού! Βρέθηκε μπρος μου την κατάλληλη στιγμή!
      Κλείνω κρατώντας τα τελευταία σου λόγια: κάθε παιδί είναι ιδιαίτερο, και ο δάσκαλος που το αντιλαμβάνεται αυτό, που αντιμετωπίζει κάθε παιδί σαν ξεχωριστό αυτός είναι ο καλύτερος δάσκαλος".

      Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Ωραία τα είπες και σήμερα....έχεις δίκιο η ενθάρρυνση είναι μεγάλο πράγμα...!
    Καλή σου εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ είχα γνωρίσει μια πολύτεκνη δασκάλα στην επαρχία που έλεγε ότι προσπαθούσε να έχει στην τάξη της τα παιδιά της για να τα ενθαρρύνει να τα επιβραβεύει με στόχο να τονώσει την αυτοπεποίθησή τους και αυτά θεωρώντας ότι έχουν περισσότερες δυνατότητες απ' τα άλλα να προσπαθούν ακόμη περισσότερο και έχοντας τη στάμπα του καλού μαθητή να προοδεύσουν και στη συνέχεια.
    Είναι γεγονός πως τα παιδιά αυτά σπούδασαν όλα και διακρίθηκαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αποδεδειγμένο πατσαφλωρίτσα μου...τα παιδιά τα οποία θα τα πιστέψεις, θα τα βοηθήσεις με κάθε φανερό ή μη φανερό τρόπο κι αυτά θα ανταποκριθούν σε πολύ μεγάλο ποσοστό!
      Η δουλειά μου τόσα χρόνια πάνω σε αυτό πάτησε: πιστεύω-ενθαρρύνω- βοηθάω με όλους τους τρόπους! Όλα τα παιδάκια που πέρασαν από τα χέρια μου προόδευσαν! Ακόμα και τα καθυστερημένα.
      Προσδοκίες περιβάλλοντος και στερεότυπα! Τεράστια η δύναμή τους!
      Φιλάκια γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  12. Η βλακεία, ο ρατσισμός, οι ταμπέλες ενυπάρχουν ως αναπόσπαστα στοιχεία της ύπαρξής μας.

    Ποιος από εμάς δεν περιμένει στην τράπεζα όταν έρθει η σειρά του να αδειάσει το ταμείο με την ομορφότερη/ο υπάλληλο. Λες και θα βγάλουμε γκόμενα/ο!!! Σε ποιον δεν έχει εντυπωθεί η ηλιθιότητα πως αν οδηγήσεις μια φερράρι, όλοι θα γυρίσουν να σε κοιτάνε με άλλο μάτι;

    Είχα έναν δάσκαλο στις 2 τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, σκέτο κάθαρμα. Ήταν χουντικός (κυριολεκτικά) και χρησιμοποιούσε σε 10χρονα παιδιά τις μεθόδους της χούντας. Όποτε κάναμε αταξία μας έστελνε στο παρτέρι του σχολείου να κόψουμε μια βέργα τριανταφυλλιάς και να του την πάμε. Έβγαζε το λουλούδι και μας χτυπούσε με όλη τη δύναμη της μ@λακίας του. Περιττό να αναφέρω ότι η βέργα είχε επάνω και αγκάθια. Το χέρι δεν πονούσε απλά, μάτωνε και το αίμα έσταζε στο πάτωμα.
    Δεν έχω μισήσει περισσότερο δάσκαλο στη ζωή μου και πιστεύω ότι έπρεπε να είχε εκτελεστεί δημόσια για παραδειγματισμό.

    Τα χρόνια πέρασαν οι καιροί ευτυχώς άλλαξαν. Όταν έγινα γονιός ευχήθηκα να μη συναντήσω παρόμοιο τούβλο στη ζωή μου που θα κακομεταχειριστεί τα παιδιά μου, γιατί θα τον έκανα μαύρο στο ξύλο. Δεν είμαι βίαιος, αλλά ορισμένοι το επιδιώκουν το ξύλο.

    Ομολογώ πως δεν είχα ιδέα πως γίνεται τέτοιου είδους δουλειά στα σχολεία. Έστω και από λίγους, έστω από ελάχιστους. Το λειτούργημα του παιδαγωγού (τι υπέροχη λέξη!) δεν μπορεί ή δεν θα έπρεπε να το ασκεί όποιος δεν αγαπά, δεν μπορεί να υπομένει και να προσπαθεί ξανά και ξανά.
    Δεν μπορούσα να φανταστώ πως ένας άνθρωπος θα μπορέσει να αγκαλιάσει και να κερδίσει ένα ξένο παιδί περισσότερο απ’ όσο οι γονείς του. Δεν μου το έμαθαν ποτέ στο σχολείο.
    Νόμιζα πως η αγάπη δεν διδάσκεται.
    Λάθος μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Πέτρο! Κι εγώ έβγαλα τις πρώτες τάξεις του δημοτικού με πολλές βεργιές! Στην πιο τρυφερή ηλικία!
      Ευτυχώς που μίσησα τον αυταρχισμό και τη βία με όλη μου τη ψυχή!
      Κι αποφάσισα το δρόμο της αγάπης!
      Και ναι η αγάπη διδάσκεται! Και μεταδίδεται!
      (Απορώ μόνο που δεν έχει καθιερωθεί ένα μάθημα αγάπης σε όλους τους εκπαιδευτικούς! Θα έπρεπε)!
      Καλό βράδυ! :))

      Διαγραφή
  13. Mελαγχολία με πιάνει με τέτοια κείμενα.
    Ζυγίζω τις φωνές φωτισμένων ανθρώπων, με την οδυνηρή πραγματικότητα. Αν μελετούσαν Μπουσκάλια οι δάσκαλοι Αριστέα μου, ίσως να μην ήμασταν σήμερα μια χρεωμένη χώρα. Με αμφίβολο μέλλον και παραχαραγμένη ιστορία...

    Μπράβο σου και πάλι για τη μεγαλειώδη ανάρτησή σου. Κρίμα που έφυγες απ' το χώρο της εκπαίδευσης. Όσον αφορά την ενθάρρυνση και έχοντας πολύ φρέσκα τα παραδείγματα από καθηγητές του γιου μου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Σήμερα βέβαια (απ' όσο ξέρω) δεν κάνουν παρόμοια τεστ ευφυίας, αλλά σίγουρα κάνουν ξεσκαρτάρισμα. Και τα παιδιά που είναι από μέτρια μέχρι κακοί μαθητές, πετιούνται στον σκουπιδοτενεκέ. Περιθωριοποιούνται και στιγματίζονται. Να μη σου πω τι σημαίνει για μια χώρα να έχει αμαθείς και ανιστόρητους πολίτες... Το ζούμε ήδη.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Μαρία μου, μόλις το έγραφα στον Πέτρο από πάνω: "Απορώ που δεν έχει καθιερωθεί ένα μάθημα αγάπης σε όλους τους εκπαιδευτικούς! Θα έπρεπε"
      Κρίμα κρίμα κρίμα ...για όλα τα παιδιά που δεν έτυχαν σωστών εκπαιδευτικών και χαντακώθηκαν!
      Να ελπίζουμε και σε αυτόν τον τομέα; ....
      Να ευχόμαστε;
      Ειλικρινά και εγώ θλίβομαι όταν σκέφτομαι τα κακά του εκπαιδευτικού μας συστήματος!

      Καλό βράδυ Μαρία μου!

      Διαγραφή
  14. Πωωω.. έγραφα τόση ώρα σχόλιο και πάει :(
    Έλεγα πως το πείραμα δείχνει την πραγματικότητα, το πόσο ρόλο παίζει η επίδραση του δασκάλου πάνω σε κάποιο μαθητή...
    Είχα κι εγώ συμμαθητές, πανέξυπνους, πραγματικά πανέξυπνους, που οι δάσκαλοι στο δημοτικό δεν ασχολούνταν μαζί τους και δεν τους ενθάρρυναν. Βέβαια ο καθένας βρήκε το δρόμο του, αλλά κρίμα, ΚΡΙΜΑ να μην μπορεί ένας εκπαιδευτικός να είναι αντικειμενικός μέσα στην τάξη του!
    Φιλιά πολλά Αριστέα μου, ευχαριστώ που μας μεταλαμπαδεύεις τόσο σπουδαίες γνώσεις και μας βάζεις να προβληματιστούμε! Να'σαι καλά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (Εγώ να δεις πόσες φορές την έχω πάθει με χαμένα σχόλια!)
      Ομορφιά! Σε σένα θα σταθώ σε ένα σημείο: είσαι εκπαιδευτικός! Όταν με το καλό πάρεις το πτυχίο και θα κληθείς να διδάξεις από σένα θέλω να διαβάσεις αν δεν το έχεις κάνει ήδη το Να ζεις, Να αγαπάς και Να μαθαίνεις!

      Μετά είμαι σίγουρη θα βρεις το δρόμο σου!
      Φιλάκια πολλά πολλά!

      Διαγραφή
    2. Το είχα διαβάσει στα 14, μάλλον πρέπει να το ξεθάψω από τη βιβλιοθήκη μου ;)
      Ευχαριστώ!
      Φιλάκια, καλό βράδυ να έχεις :)))

      Διαγραφή
    3. Να΄ξερες πόσες φορές το έχω διαβάσει! Γεμάτο σημειώσεις εν τω μεταξύ! Όταν ψάχνω κάτι ξέρω σε ποια σελίδα είναι περίπου ! :)))
      Καλό ξημέρωμα χαρά μου!

      Διαγραφή
  15. μακαρι και το παιδακι μου να πεσει σε καποιον δασκαλο που θα πιστεψει σε εκεινη,που θα εχει ορεξη να διδαξει...ειχα κι εγω δασκαλες που με το ζορι εκαναν την δουλεια τους αλλα και δασκαλες που εδιναν πραγματικα τον εαυτο τους!!για αλλη μια φορα υπεροχη αναρτηση!!καλο βραδυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα γλυκιά μου! Αν παρ' ελπίδα δεν "πέσει" σε καλό παιδαγωγό, θα είσαι δίπλα του! Θα το ενισχύεις όχι με επαίνους αλλά με ενθουσιασμό ...όπως "Χαίρομαι που με τη χαρά σου ! "Πιστεύω σε σένα" Ξέρω ότι μπορείς!"
      Τέτοια μικρά είναι τεράστια για το παιδί!
      Πολλές φορές το αποθαρρύνουμε εμείς οι ίδιοι χωρίς καν να το πάρουμε είδηση...ένα μικρό παράδειγμα; Μας φέρνει μια ζωγραφιά του, του λέμε ένα ξερό μπράβο και μετά δεν ξέρουμε καν τι την κάναμε -αν δεν την πετάξαμε! Ξέρεις πόσο αποθαρρύνεται το αγγελούδι μας με αυτή μας τη συμπεριφορά;
      Συγγνώμη...παρασύρθηκα!
      Πάντως οτιδήποτε θελήσεις με το παιδί, μη διστάσεις να με ενοχλήσεις!
      Φιλιά!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  16. Διάβασα προσεκτικά και τις δύο αναρτήσεις σου.
    Είναι απάνθρωπο, θεωρώ, δάσκαλοι και καθηγητές να τσακίζουν έτσι παιδικές ψυχολογίες. Η εξειδικευμένη κατάρτιση είναι αυτή που τους λείπει, και μάλιστα πάνω στην παιδοψυχολογία.
    Απλά δεν κάνουμε όλοι για αυτό το επάγγελμα. Έχω κάνει κατά καιρούς ιδιαίτερα πολλά, και παρ' ότι έχω υπομονή, μου λείπουν πολλά στοιχειώδη για να διδάξω, και δεν έχει να κάνει με τη Φυσικοχημεία, αλλά με τη διδακτική, που δεν έχω ασχοληθεί ποτέ, αλλά είδα πως δε μου πάει...γι'αυτό και κοιτάζω να εργαστώ εκεί που πραγματικά ενδιαφέρομαι : εργαστήρια.
    Θέλω να πω πως δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για διδάσκαλοι, και αν κάποιος δεν το έχει δεν είναι ανάγκη να το εξασκήσει σώνει και ντε, πιο πολύ κακό θα κάνει, παρά καλό... Δεν μπορούν ΟΛΟΙ, όλοι όμως, να γίνονται καθηγητές και να μπαίνουν σε σχολεία.
    Επειδή ανάλογα περιστατικά άσχημης συμπεριφοράς έχω ξανακούσει (για παράδειγμα, μια δάσκαλα χαστούκισε τον αδερφό της Αναστασίας για ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ όπως είπε η ίδια, επειδή όλα τα παιδιά γελούσαν μέσα στην τάξη ήθελε να εκτονωθεί σε έναν, λέγοντας πως οι γονείς του θα της έδιναν και συγχαρητήρια όταν το μάθαιναν - εγώ έγινα τρελός και ήθελα να πάω να τη δείρω ο ίδιος, πόσο μάλλον τελικά οι ίδιοι οι γονείς του), νομίζω πως πολλοί εκεί μέσα έχουν ψυχολογικά προβλήματα! Και είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να μπαίνουν στην τάξη άνθρωποι που έχουν φτάσει στην ΠΑΡΑΝΟΙΑ ("θα μου δώσουν συγχαρητήτια που σε χτύπησα").. Θα έπρεπε να περνάνε από ψυχολογικά τεστ σε κάθε περίπτωση πριν πάνε να διδάξουν, γιατί οι γνώσεις δεν είναι πάντα αρκετές.
    Μιλάμε για παιδικές ψυχές... που σημαδεύονται πολύ εύκολα.
    Καλό βράδυ Αριστέα μου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλέξανδρε χαίρομαι πολύ για την άποψη σου από την πλευρά ενός που θα μπορούσε να διδάξει αλλά έχει τη γενναιότητα να μην το κάνει αφού δεν το κατέχει! Μπράβο σου! Ανέβηκες ακόμα περισσότερο στα μάτια μου!
      Ξέρεις πόσο φρόντισα από μόνη μου να καλύψω όσα κενά υπήρχαν στη διδακτική μου και πόση παιδική ψυχολογία μελέτησα προκειμένου να είμαι σωστή και να κάνω ζημιά αντί για καλό!
      Ξέρω ότι δεν το κάνουν όλοι! Έχει να κάνει με τις αρχές μας! Με την υπευθυνότητα! Δεν φτάνει να είναι κάποιος απόφοιτος μιας σχολής και να γνωρίζει καλά το αντικείμενο που θα διδάξει! Πρέπει πάνω από όλα να είναι Άνθρωπος σωστός, με παιδεία κι αρχές!
      Γιατί κυρίως μιλάμε όπως είπες για παιδικές ΨΥΧΕΣ!

      Φιλιά πολλά και καλό σου βράδυ! :))

      Διαγραφή
  17. Χαρά μου, ειλικρινά σου μιλώ, θα έρθω να σε διαβάσω αύριο με προσοχή, για να δώσω την πρέπουσα σημασία στα λόγια σου. Σήμερα έχω γίνει κουδούνι και έπεται και συνέχεια, με αυτούς που μπλέξαμε! Σε φιλώ πολύ γλυκά και σ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, το ξέρω ότι είναι μέσα από την τρυφερή καρδούλα σου! Πολλά πολλά φιλάκια κοριτσάκι μου! Σμουτς! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάρε το χρόνο σου αγαπημένου Τζόαν! Προέχει το παιδί! :)))
      Κι αύριο στο ίδιο θέμα κινούμαι, άρα διάβασε τα σαν τριλογία!

      Φιλάκια και καλό βράδυ ευτυχισμένη μανούλα ! ♥♥♥

      Διαγραφή
  18. Δεν είχα σκεφτεί ποτε Μα ποτε αυτο που μας είπε σημερα. Τα παιδιά, όλα τα παιδιά χρειάζονται ενθάρρυνση για να πάνε μπροστά. Μεγάλο μάθημα για μένα μια μαμά.
    Σκεφτομαι και τους καθηγητές που η πλειοψηφία δεν κανει έργο αλλά καταναγκαστική εργασία και θλίβομαι και ανησυχώ για το μέλλον.
    Ας ελπίσουμε σε καλύτερους δασκάλους και ας έχουμε τα ματια μας ανοιχτά.
    Μπραβο και σημερα για την υπέροχη ανάρτηση σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενθάρρυνση κάνουν κι οι γονείς χαρά μου. Στην περίπτωση που διαπιστώσεις ότι δεν έχεις σωστό εκπαιδευτικό δίνεις αγάπη, στήριξη ενθάρρυνση εσύ! Ή Μαθαίνει το παιδί να ανταπεξέρχεται σε τέτοιες καταστάσεις!
      Χαίρομαι για την ανταπόκριση μέσα σου κι αυτής της ιστορίας!
      Καλό ξημέρωμα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  19. Έπιασα να γράψω κάποιες διευκρινήσεις από την... αντίθετη μεριά, αυτήν της έδρας! Όμως παραήταν πολλά... Τα αντικίνητρα για να κάνει κανείς εκπαιδευτικός καλά τη δουλειά του είναι πολλά, αλλά η πλειονότητα (και όχι η πλειοψηφία μιας και δεν μιλάμε για ψήφους) δεν ασχολείται, κυρίως από άγνοια.

    Μακάρι οι γονείς όταν πηγαίνουν στους βουλευτές, αντί για να ζητήσουν θέση για το τέκνο (την οποία ασφαλώς δεν την αξίζει ειδάλλως δεν θα έβαζε μέσον) να τους έβριζαν για το εκπαιδευτικό σύστημα που έφτιαξαν και συντηρούν!

    Υ.Γ. Τη δυσλεξία την έμαθα όταν ήμουν σε Γυμνάσιο. Τα όσα πολύ ολίγα παιδαγωγικά που έμαθα στα φοιτητικά έτη, δεν είχαν τόσο... βάθος.
    Υ.Γ. Το παρακάτω είναι αυθεντικός διάλογος:
    Λέει ο διευθυντής στον πρωτοδιοριζόμενο χημικό (στο Γυμνάσιο):
    - Για να σε προσέχουν τα παιδιά, να κάνεις πειράματα. Τους αρέσουν!
    Και εγώ σαν πρωτοδιοριζόμενος θεολόγος, τι να κάνω κ. διευθυντά αφού δεν μπορώ να πειράματα στην ειδικότητά μου;
    - Εσύ κάνε... Θαύματα!
    Δυστυχώς για κάποιους συνάδελφους, ο τότε διευθυντής μου είχε άδικο. Χρειάζονταν κάτι περισσότερο από θαύματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα!
      Είμαι βέβαιη πως έτσι είναι ακόμα τα πράγματα.. Οι εκπαιδευτικοί μαθαίνουν ελάχιστα από ψυχολογία ή ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Απλά μαθήματα να πάρουμε μια ιδέα. Είχα γνωστή εκπαιδευτικό και ξέρω τι λέω...
      Σε ευχαριστώ που κατέθεσες και τη δική σου πλευρά. Ενδιαφέροντα όσα έγραψες!

      ΥΓ: Τελικά θαύματα έκανες;

      Διαγραφή
  20. Ενα ποίημα που αγαπώ , αφιερώνω σε όλους τους δασκάλους

    Σμίλεψε πάλι , δάσκαλε ψυχές!!!
    Κι΄ότι σ΄απόμεινε ακόμη στη ζωή σου
    Μην τ΄αρνηθείς! Θυσίασέ το, ως τη στερνή πνοή σου!
    Χτίστο παλάτι, δάσκαλε σοφέ!!

    Κι αν λίγη δύναμη μες στο κορμί σου μένει
    Μην κουραστείς! Είναι η ψυχή σου ατσαλωμένη.
    Θέμελα, βάλε τώρα πιο βαθιά.
    Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

    Σκάψε βαθιά. Τι και αν πολλοί σ΄έχουνε λησμονήσει.
    Θα θυμηθούνε κάποτε και αυτοί.
    Τα βάρη που κρατάς σαν Ατλαντας στην πλάτη,
    Υπομονή! Χτίζε σοφέ,της κοινωνίας το παλάτι.

    Στον δάσκαλο
    Κωστής Παλαμάς

    Γνωρίζω ότι υπάρχουν δάσκαλοι σωστοι λειτουργοί , που στέκουν κοντά στις όποιες δυσκολίες των παιδιών μας . Και έχω γνωρίσει πολλούς υπέροχους δασκάλους και εύχομαι να είναι η πλειοψηφία.
    Με αυτούς που προσπερνούν σφυρίζοντας αδιάφορα , δεν θα μιλήσω
    Οι εμπειρίες σου Αριστέα μου είναι πολύτιμες και είναι τιμή που τις μοιράζεσαι μαζί μας
    Σε φιλώ με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι όμορφο ποίημα! Πόσες σοφίες μέσα σε λίγους στίχους! "Σμίλεψε δάσκαλε ψυχές" έτσι δεν είναι;
      Δεν το γνώριζα!
      Σε ευχαριστώ πολύ Νικόλ μου που το μοιράστηκες εδώ!
      Στις ευχές σου θα προσθέσω και τις δικές μου!
      Καλή σου μέρα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  21. Με βρισκεις απολυτα συμφωνη Αριστεα μου. Δεν ημουν ποτε αριστη μαθητρια αλλα ειχα την τυχη να εχω υπεροχους δασκαλους κ καθηγητες στο δημοτικο κσι στο γυμνσιο που με εκαναν να θελω να γινομαι καλη. Ναι, σιγουρα παιζουν μεγσλο ρολο οι δυνανοτητες του καθε μαθητη, αλλα ο δασκαλος παιζει εξισου σημαντικο. Μπραβο στον κο Ανδρεα σου!
    (Σε διαβαζω αγαπημενη μου λιγη λιγη αλλα δεν προλαβαινω να σχολιασω σε ολες. Εχεις απογειωθει αυτες τις μερες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σκέφτεσαι τόσο σωστά Δημητρούλα μου!
      (Άσε με ξεσήκωσε ένα μακρινό κοριτσάκι . Μάλλον καλά έκανε!)
      :))))

      Διαγραφή