Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Για κάποια παιδιά....

πηγή
Το ποίημα  που ακολουθεί δεν είναι δικό μου!
Το έγραψε το γλυκό μας Agrimio από την μακρινή Μελβούρνη. 
Είναι η συμμετοχή της στο 10ο Παιχνίδι με τις λέξεις που κέρδισε 
την αγάπη των αναγνωστών και βγήκε δεύτερο.
Το δημοσιεύω έπειτα από τη δική της ευγενική παραχώρηση.


Οδός: Εγκατάλειψης 43

Κάποια παιδιά…
Μοναχικοί φάροι. Ελπίδα και Φως.

Κάποια παιδιά….
Κουρασμένοι ταξιδιώτες. Μαχητές.
Νικητές. Ζωοδότες.

Κάποια παιδιά…
Μικρά φαναράκια, να σου δείχνουν το φως.
Παιδικά πατουσάκια, μην ρωτάς το γιατί και το πώς.

Κάποια παιδιά…
Μικρές, γνώριμες φυσιογνωμίες τις οποίες αναζητάς τα κρύα σου βράδια.
Σε τράβηξαν από τα πιο βαθιά – τα δικά σου σκοτάδια.

Κάποια παιδιά…
 Τα δικά σου παιδιά, μικρές βαρκούλες ελπίδας στο πιο γαλάζιο Αιγαίο.

Κάποια παιδιά…
Με το  βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα, περιμένοντας.
Με τα μάτια κλαμένα στο μαξιλάρι, απλά ανασαίνοντας.

Κάποια παιδιά... 
Μικρά κεριά αναμμένα 
στον βωμό της Εστίας.

Κάποια παιδιά…
ευλογία, μαγεία  
μια γλυκιά αλχημεία .

Κάποια παιδιά...
O δικός σου σταθμός. Τα δικά σου βαγόνια.
Γλυκός πειρασμός - να τα λιώσεις τα Χιόνια! 

Στέγη Ανηλίκων,  
Οδός: Εγκατάλειψης 43
Ονειρούπολη


Εκείνο που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι η Στέγη ανηλίκων είναι για το αγριμιώ μας ένας χώρος στον οποίο προσφέρει εθελοντικά την αγάπη της κι αρκετό από το χρόνο της. Είναι κομμάτι από την ιστορία της.

Εκείνο που κανένας δεν γνώριζε ως τώρα, εκτός από το αγριμιώ, είναι ότι πέρασα κι εγώ από μια ανάλογη Στέγη στο μακρινό μου παρελθόν όταν έκανα την Άσκηση στο Επάγγελμα, την περίοδο 1992-1993, στο Κέντρο Εκπαίδευσης κι Αγωγής Ανηλίκων Αρρένων Κορυδαλλού (πρώην αναμορφωτήριο Κορυδαλλού). Μέσα στο Κέντρο αυτό γνώρισα εφήβους, από 12 έως 19 ετών, με όλων των ειδών τις παραβατικές συμπεριφορές: αλητεία, κλοπές, τοξικομανία, πορνεία, καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, εγκατάλειψη οικογενειακής στέγης. 

Όταν επέλεξα να κάνω την Άσκηση μου στο χώρο αυτό, υπήρξαν έντονες επιφυλάξεις κι από τη σχολή μου κι από το ίδιο το Ίδρυμα. Θεωρήθηκε τολμηρό μα κυρίως επικίνδυνο έργο για ένα κοριτσόπουλο μόλις 22 χρόνων να βρίσκεται μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον.Ευτυχώς που υποχώρησαν αμφότεροι. Κι εγώ είχα το λαχείο της ζωής μου στα χέρια μου. Μεγάλο σχολείο!  Μα δεν σας γράφω σήμερα για να μιλήσω για μένα. Σας γράφω για να μιλήσω για αυτά τα παιδιά.

Μέσα εκεί είδα φοβισμένες ψυχές. Ψυχές που λαχταρούσαν για αγάπη, ζεστασιά κι αποδοχή. Σχεδόν όλα τα παιδιά (και δεν υπάρχει αμφιβολία καμία ότι μιλάμε για"παιδιά" κι ας έφταναν κάποια τα 19 χρόνια) προέρχονταν από προβληματικές οικογένειες. Άλλα είχαν εγκαταλειφθεί από μικρά σε διάφορα Ιδρύματα. Άλλα προέρχονταν από διαλυμένες οικογένειες, όπου ο ένας ή κι οι δύο γονείς εξέτιαν ποινές φυλάκισης στις διπλανές φυλακές.Υπήρχαν επίσης αρκετοί έφηβοι, αλλοδαποί όπου φιλοξενούνταν στο χώρο μέχρι να γίνει η απέλασή τους από τη χώρα. 

Παρ' όλους τους φόβους των δύο μερών που προανέφερα πιο πάνω, να σας πω, ότι δεν κινδύνεψα ούτε μία φορά. Όλο το διάστημα που παρέμεινα στο χώρο αυτό ένιωσα να έχω κοντά μου τρυφερές ψυχές, έτοιμες να δώσουν πολλά. Με αγκάλιασαν με απίστευτη αγάπη και χαρά.
Διάβαζα ιστορικά, άκουγα άσχημες ιστορίες για ορισμένους από τους εφήβους μας, συνόδευσα κάποια από αυτά τα παιδιά στα δικαστήρια ανηλίκων όπου απαγγέλλονταν κατηγορητήρια βαριά και παραφορτωμένα με παραβατικές πράξεις κι όμως εγώ έβλεπα μπροστά μου τον χαμογελαστό Άλκη, τον φαινομενικά νταή Θανάση, αλλά με μια καρδιά τρυφερού μαρουλιού, τον πράο Γρηγόρη, τον γεμάτο αθωότητα Νεκτάριο.

Πώς να νιώσω οργή για ένα παιδί δεκατριών ετών, που τριγυρνούσε κι έσπαγε βιτρίνες μαζί με ενήλικα ταραχοποιά στοιχεία που τον είχαν παρασύρει ολοφάνερα, όταν γνώριζα ότι η οικογένεια του δεν ενδιαφερόταν και δεν τον αναζητούσε όταν εξαφανιζόταν και δύο και τρεις μέρες από το σπίτι; Πώς να θυμώσω ή να αηδιάσω με τον μικρό ξανθό άγγελο με τα γαλάζια μάτια, που όταν το έσκαγε είτε από τα διάφορα Ιδρύματα που είχε μεγαλώσει ως τα δώδεκα χρόνια του εγκαταλειμμένος και από τους δύο του γονείς, είτε από το Κέντρο που κατέληξε στην πορεία, εξεδιδόταν σε πλούσιους, διεστραμμένους ηλικιωμένους κυρίως, αξιοσέβαστους κατά τ' άλλα "κυρίους" στην κοινωνία της Αθήνας;

Δεν θυμώνεις με αυτά τα παιδιά! Δεν λες ότι τα ήθελε το δεκατριάχρονο κορίτσι που ακολούθησε την αλβανική καταγωγής γνωριμία της μέσω facebook. Δεν κατηγορείς ποτέ ένα ανήλικο παιδί που δεν γνώρισε την αγάπη στα τρυφερά κι ευαίσθητα χρόνια του, για τα όποια λάθη του. Δεν τα καταδιώκεις, δεν τα τιμωρείς. Τα περιθάλπεις, τους προσφέρεις σίγουρη στέγη και φύλαξη, τους δίνεις αγάπη και ζεστασιά, τα μορφώνεις, τα εκπαιδεύεις! Ώστε μια μέρα να σταθούν στα πόδια τους ξανά. Κι ως ενήλικες να προσπαθήσουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή μακριά από φυλακές και τιμωρίες.

Κάθε άνθρωπος που κατέληξε από μικρός στις παρανομίες και στις εγκληματικές πράξεις είναι ένας βασανισμένος άνθρωπος, ένας στερημένος από τα αυτονόητα άνθρωπος,ένας πονεμένος άνθρωπος. 
Δώστε αγάπη στα παιδιά, μείνετε δίπλα τους, παρακολουθείστε τα διακριτικά, μην δίνετε διαρκώς συμβουλές και νουθεσίες, μην τα περιμένετε με το δάχτυλο διαρκώς προτεταμένο.
Όταν το παιδί κάνει λάθη, το αγκαλιάζουμε με περισσότερη αγάπη! Η τιμωρία μόνο αρνητικά κι αντίθετα αποτελέσματα φέρνει τελικά. 
Μην ξεχνάμε ποτέ την παραβολή του ασώτου, η οποία δεν είναι απλά μια όμορφη παραβολή. Δείχνει την τεράστια αγάπη που πρέπει να έχει ο γονιός ακόμα κι αν το παιδί του παραστρατήσει. Μα δείχνει ακόμα και την τεράστια δύναμη της συγχώρεσης και της αποδοχής.
Κάπου το περασμένο Φθινόπωρο έγραφα ότι χρειάζεται να μάθεις την αγάπη. Εκεί βρίσκεις πολλές από τις θέσεις μου, που μοιράστηκα και σήμερα εδώ. Όλα αποκρυσταλλώνονται σε μία θέση: 
Δώσε απλόχερα αγάπη κι ο κόσμος μας θα γίνει πιο όμορφος!

Δώσε αγάπη και θα τα λιώσεις τα χιόνια, όπως είπε και το κορίτσι μας κλείνοντας το ποίημα του!

Καλή σας μέρα
Καλή εβδομάδα!
@ριστέα

αφιερωμένη η δημοσίευση στο αγριμιώ μας, στην προσφορά της!


68 σχόλια:

  1. Καλημέρα, ψυχή!!!! Χτύπησες φλέβα και με υπερκάλυψες!Μεγάλωσα στον Κορυδαλλό, κοντά στις φυλακές και τα μάτια μου και η ψυχή μου, έχουν δει & ζήσει πολλά.
    Συγχαρητήρια που στα 22 σου τόλμησες να είσαι "άνθρωπος".Ψήλωσες ακόμα στην εκτίμηση μου.
    Συγχαρητήρια και στην Αγριμιώ, που σπεύδω να γνωρίσω.Σε φιλώ γλυκά.
    ΥΓ." Όπου ανοίγει ένα σχολείο (με το κατάλληλα καταρτισμένο προσωπικό)κλείνει μια φυλακή!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Γεωργία μου! Άρα θα θυμάσαι το κτίριο ερείπιο που φιλοξενούσε τότε το Κέντρο Αγωγής Ανηλίκων. Δίπλα ήταν!
      Νομίζω ότι τα μπράβο πάνε στο αγριμιώ. Εγώ απλά επέλεξα να κάνω εκεί την Άσκηση. Το αγριμιώ προσφέρει εθελοντικά!
      :))
      Φιλιά πολλά!
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
    2. Σκηνή που δεν θα ξεχάσω ποτέ: 2 αστυνομικοί να σέρνουν από τα μαλλιά και σπρώχνοντας ένα παιδί, 12-13 χρονών? αδίκημα? επ΄ αυτοφόρω κλοπή, από μανάβικο (φρούτα?) κ αυτό το μικρουλάκι να κλαίει και να φωνάζει "πεινούσα!!!"
      Ακόμα με στοιχειώνει το πρόσωπο και η φωνή του!!!Τύφλα να έχουν οι Άθλιοι του Ουγκώ. ..εγώ εκεί κάπου στα 8, σφιχτά από το χέρι της μαμάς και τα δάκρυα των 2 μας, να τρέχουν ποτάμια, αντιμέτωπες με μια αδικία, για την οποία δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα...ενοχές να δεις!!!που εγώ είχα να φάω τα πάντα, που είχα τα πάντα... και σωρό άλλες πονεμένες ιστορίες - σκηνές, πέρασμα βλέπεις για το σπίτι μας, για το σχολείο μου, το άθλιο κτίριο... συγνώμη...

      Διαγραφή
    3. Είδες πώς εγγράφονται μέσα μας κάποιες ιστορίες;
      ΥΓ: Εύχομαι να έχει μεταφερθεί το Κέντρο μετά από τόσα χρόνια!
      Να έχουν βελτιωθεί πολλά! :))

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα!
    Ψήφισα!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
    Είναι λυπηρό να ξέρεις πως υπάρχουν παιδιά εγκαταληφθέντα αρτίως από την οικογένεια... Είναι κρίμα, πραγματικά. Και απορώ με όσους μετά τα κατηγορούν για την όποια παραβατική συμπεριφορά τους.
    Πίστευα πάντα μέσα μου πως κάθε ακραία συμπεριφορά είναι αντίδραση για την απανθρωπιά που έχουν λάβει και έκκληση για βοήθεια. Χαίρομαι που επιβεβαιώνεις με παραδείγματα τις εικασίες μου.
    Και μπράβο που είχες τόσο θάρρος ώστε τόσο μικρή να ασχοληθείς με ένα τέτοιο θέμα.
    Μέσα από αυτά μαθαίνουμε να γινόμαστε άνθρωποι, κι εσύ αν μη τι άλλο είσαι σπάνιος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α, και μόλις συμπλήρωσα στο κείμενο πως η ιδέα ήταν δική σου! Το είχα ξεχάσει τελείως!
      Ευχαριστώ και πάλι πάρα πολύ :)))

      Διαγραφή
    2. Αλέξανδρε μου, υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές ιστορίες που όμως σχεδόν όλες συγκλίνουν σε ένα κοινό στοιχείο: έλλειψη αγάπης! Χαίρομαι που σε τόσο νεαρή ηλικία έχεις κάνει από καιρό εικασίες και σκέψεις πάνω σε ένα τόσο σοβαρό θέμα! Μπράβο σου!
      Σκοπός μου είναι να περνάμε μηνύματα με κάθε ευκαιρία όταν είναι μηνύματα ζωής!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  4. Τί να γράψω εγώ τώρα?
    "...Δώσε αγάπη και θα τα λιώσεις τα χιόνια..."
    Φιλάκια, γλυκιά μου (και στις 2 σας, δηλαδή!)
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή είναι η ουσία Γιάννα μου!
      Ένας στίχος που τα λέει όλα!
      Φιλιά πολλά!
      Χαρούμενη εβδομάδα κοπέλα μου!

      Διαγραφή
  5. "Δώσε αγάπη στα παιδιά" Αριστέα μου η σημερινή σου δημοσίευση έιναι ...δεν έχω ΄λογια ...είπες πράγματα που λέω και ξαναλέω στη ζωή μου ....πολλά φιλάκια :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεωργία μου , καλή εβδομάδα κοπέλα μου!
      Και πάλι χρόνια σου πολλά!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  6. Ειτε για τη βιτρινα που σπαμε απ'εξω μας
    ειτε για τη βιτρινα που σπαμε μεσα μας
    παντα ιδιο θα'ναι το κινητρο...
    Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΓΑΠΗΣ.

    Τα σκοταδια δεν μας μεγαλωνουν
    μονο μας φοβιζουν
    κι ενας φοβισμενος ανθρωπος
    εχει το χαδι στο ενα χερι
    και την πετρα στο αλλο.

    Δοκιμασια για ολους η ζηση.

    Φιλια με καλημερολουλουδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι όμορφα λόγια! Πόση ουσία σε λίγες γραμμές!
      Μόνο η αγάπη φέρνει το φως!
      Τα φιλιά μου ♥

      Διαγραφή
  7. Θυμώνω με τους ανθρώπους που βάζουν σε προτεραιότητα τα αδέσποτα ζώα (δεν έχω τίποτα με τα αδέσποτα) και δεν ψάχνουν γύρω τους να περιθάλψουν ένα αδέσποτο παιδί...
    που χρειάζεται αγάπη, στοργή, περίθαλψη, στέγη, φαγητό, νοιάξιμο.
    Χαίρομαι Αριστέα μου που κατάφερες να προσφέρεις μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον με παιδιά θύματα... της ζωής.
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλώρα μου δεν είναι γνωστός ο θεσμός της "Αναδοχής" Το κράτος Πρόνοιας ποτέ δεν τον διαφήμισε!
      Πώς να βοηθήσει ο λαός για κάτι όταν δεν ξέρει πώς!
      Ξέρω πώς οι πολλοί θα είχαμε να δώσουμε πολλά!
      ΥΓ: Ήταν ένα δυνατό κομμάτι της ζωής μου!
      Θα σου πω από κοντά περισσότερα! :))
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  8. Καλημέρα και καλή σου εβδομάδα Αριστέα μου!!!!τι να πω;η αγάπη όταν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται.....αυτήν δεν μας δίδαξε και ο Χριστός μας;την αληθινή αγάπη!!!τόσες όμορφες παραβολές έχει με τεράστιο νόημα η κάθε μια.....μπράβο σου !!!!μπράβο σου!!!!!να σαι καλά!!!!φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή εβδομάδα Νικόλ μου και σε σένα!
      Η αγάπη θα έπρεπε να χορηγείται ως ίαμα για όλες τις αρρώστιες κι όλες τις περιπτώσεις! Θα έπρεπε να υπάρχει κι ως μάθημα από το δημοτικό !
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια !
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    2. άιντε! Δέσποινα ήθελα να γράψω!
      Το'χασα πάει!
      Φιλί!

      Διαγραφή
  9. Γλυκό μου κοριτσάκι νάσαι καλά και χίλια συγχαρητήρια σου ανήκουν που καταπιάστηκες με τέτοιο ευαίσθητο θέμα όπως είναι το εγκαταλελειμένο παιδί..θέμα που δίνει χαστούκια στη σκληρη κονωνία,στο απάνθρωπο κράτος..ετσι σε είχα φανταστεί γλυκό μου κοριτσάκι με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο,ευαισθησία για τα φλέγοντα κοινωνικά θέματα και ψυχή αγνού μικρού παιδιού!!αν δεν κάνουμε κάτι κι εμείς γιαυτό το θέμα απο το βημα που διαθέτουμε μη περιμένουμε ότι το κράτος πρόνοιας θα μεριμνήσει!!φιλάκια άπειρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kate μου, σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου, να'σαι καλά!
      Χρειάζεται το Κράτος Πρόνοιας να οργανώσει πολλά!
      Εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε με το να μη σιωπούμε όταν δούμε ότι υπάρχουν δίπλα μας παιδιά που κινδυνεύουν!
      Φιλιά!
      Χαρούμενη εβδομάδα!

      Διαγραφή
  10. Ηταν συγκλονιστικό δεν έχω να πω κάτι άλλο!
    Μπράβο στην Αγριμιώ και σε σένα που το αναδημοσίευσες.
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως Ελενάκι μου, συγκλονιστικό!
      Για αυτό άλλωστε και το τίμησα εις διπλούν και με τη βαθμολογία μου και με τη δημοσίευση!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  11. Καλημέρα! Με συγκίνησες, με ταρακούνησες, με γαλήνεψες...Πολλά μπράβο και στο Αγριμιώ!
    Η τιμωρία πολύ συχνά δεν είναι η λύση στο πρόβλημα...πόσο μάλλον για ταλαιπωρημένα και δυστυχισμένα παιδιά..
    Ελπίζω να ξημέρωσε μια καλή ημέρα και για αυτά τα παιδιά σήμερα και κάθε μέρα..!
    Φιλάκια κοριτσάκι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερινάκι μου χαίρομαι που κατάφερα τόσα πολλά μέσα από λίγα λόγια!
      Ποτέ δεν συμπάθησα τις τιμωρίες!
      Ως παιδαγωγός είμαι εναντίον της τιμωρίας!
      Εκεί οι γονείς χα΄νουν εύκολα το παιδί!
      Φιλάκαι κοπέλα μου!

      Διαγραφή
  12. Το ποίημα ήταν καταπληκτικό..έτυχε να μην το βαθμολογήσω, όπως έτυχε να μην βαθμολογήσω τη δική σου ιστορία ή κάποιες άλλες..αλλά τι άλλο είναι η βαθμολογία παρά η υποχρέωση του παιχνιδιού?
    Σημασία έχει πως μας άγγιξε όλους...και μίλησε σε όλους!
    Μεγάλο θέμα ανοίγεις Αριστέα μου..πάρα πολύ μεγάλο...και τόσο ευαίσθητο..
    Δεν ξέρεις πόσο θυμώνω με όλους τους μεγάλους...με όλους εκείνους που τραυματίζουν ψυχές και στερούν την παιδικότητα...και μετά φτύνουν τον κόρφο τους περιφρονητικά και τα βάζουν με τα παιδιά..γιατί τα θεωρούν παιδιά των άλλων...τα παιδιά θέλουν την αγάπη όλων μας για να μείνουν παιδιά και την κατανόηση που τους αξίζει..αν κάνουν ένα λάθος και τα σπρώξεις περιφρονητικά χάθηκε το παιχνίδι..
    Το πόσο μου τη δίνει που οι μεγάλοι εκμεταλλεύονται παιδιά με όλους τους τρόπους..και μετά ναι, λένε...τα ήθελε η πιτσιρίκα..εσύ ΡΕ μεγάλε δεν υποτίθεται ό, τι πρέπει να φροντίζεις για την κάθε πιτσιρίκα και να την προστατεύεις?...
    Δεν τον καταλαβαίνω αυτόν τον κόσμο..τον κόσμο που τα βάζει με τα παιδιά...
    Κι αυτό που λέει η Φλώρα παραπάνω δε γίνεται...δεν μπορείς να πάρεις ένα παιδί έτσι απλά...πώς να το πάρεις?..δε γίνεται..ένα αδέσποτο το μαζεύεις, αλλά δεν θα κατηγορηθείς για αρπαγή..
    Μπορείς να βοηθήσεις μόνο, αν βρεις ένα μπροστά σου..με έναν λόγο, μια αγκαλιά, με κατανόηση..ίσως να βοηθήσεις σε κάποιο ίδρυμα..αλλά τα παιδιά δεν είναι αδέσποτα..και αν δεν είναι ορφανά που ούτε να υιοθετήσεις δεν μπορείς με τους νόμους (πόσος κόσμος παλεύει χρόνια να αποκτήσει ένα παιδί?), έχουν πάντα έναν κηδεμόνα, ακατάλληλο, αλλά θεωρείται ότι έχουν....

    Στη ζωή μου έγινα απόλυτη για πολλά με τα χρόνια...σε ένα είμαι όμως απόλυτη όσο δεν παίρνει άλλο...πως τα παιδιά δε φταίνε ποτέ...

    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου και στις δυο σας...καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, αξίζει να ανοίγουμε τέτοια θέματα κι ας μην τα λύνουμε εμείς!
      Κι εγώ θυμώνω κι εσύ θυμώνεις, μακάρι να θυμώνουμε πολλοί!
      Αυτό που λέει η Φλώρα όπως έγραψα και σε αυτήν γίνεται μέσω της Αναδοχής!
      Είναι ένας υπέροχος θεσμός , καθόλου όμως γνωστός κι είναι κρίμα. Και πολλές φορές υπολειτουργεί ή κι γίνεται κι εκμεταλλεύσιμος!

      Φιλοξενείς ένα παιδί μέχρι να είναι σε θέση να το πάρουν πίσω οι γονείς, ή μέχρι να βρεθεί οικογένεια προς υιοθεσία. Δεν έχει πράξεις νομικές, μόνιμες όπως η υιοθεσία, δεν σου ανήκει, παρακολουθείσαι και το φροντίζεις για όσο χρειαστεί.
      Παίρνεις κι επίδομα. Κι έτσι υπάρχει ο φόβος κάποιοι να το κάνουν για το επίδομα :(
      Πάντως εκείνα τα χρόνια λειτουργούσε η Αναδοχή. Για τη σημερινή κατάσταση δεν έχω εικόνα, δυστυχώς.

      Τέλος συμφωνούμε απόλυτα: Τα παιδιά είναι τα μόνο που δεν φταίνε!

      Φιλιά κοπέλα μου!
      Καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
    2. Και τώρα υποτίθεται ότι λειτουργεί..το είχα ψάξει παλιότερα βέβαια, αλλά τα παιδιά μου είχαν κάνει μια ερώτηση..τι θα κάνουμε όταν φύγει?...δε γίνεται υιοθεσία βλέπεις..όλοι έχουν δικαιώματα πάνω σε ένα παιδί που μεγαλώνεις εσύ...δεν είναι εγωιστικοί οι λόγοι που δεν το αποφάσισα τότε...θέλει πολλά κότσια να ξέρεις πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου το πάρουν...μακάρι άλλες οικογένειες να τα έχουν αυτά τα κότσια και να μην το κάνουν για τα χρήματα, που από όσο ξέρω δίνονται αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες του παιδιού...

      Διαγραφή
    3. Ναι είναι ένα βασανιστικό ερώτημα που θέλει μεγάλη δύναμη ψυχής!
      Πάντα δεν φεύγουν όμως τα παιδιά; Σημασία δεν έχει η προσφορά;
      Ειλικρινά λυπάμαι που όντας μόνη δεν τηρώ προδιαγραφές για αναδοχή. Αλλά σκέφτομαι σοβαρά την Action Aid!
      Για την αναδοχή έγραψα παρακάτω στην Μαρία (Κανελλάκη) ό,τι βρήκα στο διαδίκτυο....
      Και μόνο που το σκέφτηκες Μαρί μου τι να πω; Respect!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    4. Πάντα φεύγουν τα παιδιά, αλλά ξέρεις πότε θα φύγουν..όταν θα μεγαλώσουν..πάντως η αναδοχή δεν προϋποθέτει γάμο ή συγκεκριμένη κατάσταση οικογενειακή..όλοι μπορούν να γίνουν ανάδοχοι γονείς..
      Καλό ξημέρωμα..φιλάκια!

      Διαγραφή
    5. Καλημέρα Μαρία μου!Άλλο οι προϋποθέσεις κι άλλο τι γίνεται στην πραγματικότητα. Οι ελεύθεροι δεν προτιμούνται καθώς θέλουν να υπάρχει σωστό περιβάλλον για το παιδί και πράσινα άλογα. Καταλαβαίενεις........

      Διαγραφή
  13. Πραγματικα πρεπει να ειναι πολυ άσχημες καταστάσεις εκει μεσα. Ποσο τα λυπάμαι αυτά τα παιδάκια. Πολλα απο αυτα για να μην πω τα περισσότερα δε φταίνε για τους λόγους που βρίσκονται εκει, αλλα η κακή στιγμή, οι κακοί γονείς ή το λάθος περιβάλλον. Παιδια που στερήθηκαν την αγάπη κατα τη γνώμη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν όσο μπορούν! Όταν ήμουν εγώ, πολλοί από το προσωπικό ήταν καταπληκτικοί στη δουλειά τους. Οι δε, Κοινωνικοί λειτουργοί ήταν σαν μάνες για αυτά τα παιδιά!
      Η αγάπη είναι φάρμακο!

      Διαγραφή
  14. Αριστέα μου σήμερα με συγκίνησες πολύ για πολλούς λόγους . Πρώτον επειδή έχεις το μεγαλείο της ψυχής να αναρτήσεις το ποίημα της Αγριμιώς , το οποίο μου είχε αρέσει πο΄λ, και δεύτερον για την τόλμη και ευαισθησία σου να αναλύσεις τα ΄΄κάποια παιδιά''.
    Ολα τα μωράκια Αριστέα μου όταν γεννιούνται είναι μικρά τρυφερά αθώα πλασματάκια και πουθενά επάνω τους οτι μερικά από αυτά θα γίνουν παραβατικά.
    Το παιδί μόνο αγάπη και τρυφερότητα χρειάζεται για να μεγαλώσει σωστά . Σε τι έφταιξαν , αν οι γονείς τα απέρριψαν και η κοινωνία αδιαφόρησε?
    Πιο ίδρυμα μπορεί να αντικαταστήσει την τρυφερή αγκαλιά!
    Μα αλήθεια πόση αγάπη και ευαισθησία κρύβουν μέσα τους τα παιδιά αυτά.
    Εμεις , εμείς οι μεγάλοι ευθυνόμαστε για τα παιδιά , ότι δίνεις παίρνεις . Αν δεν πάρεις τίποτα τι θα δώσεις?
    Να μιλάμε και να μην κρίνουμε κανένα παιδί.
    Φεύγω με θλίψη ,αλλά σου αφήνω πολλά φιλιά ευγνωμοσύνης










    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου, όταν έχεις αγαπήσει τα παιδιά είτε γιατί γέννησες κι αφοσιώθηκες, είτε γιατί έγινε μέσω της δουλειάς σου ( που είναι λειτούργημα) βλέπεις μόνο καλοσύνη στα μάτια των παιδιών! Νιώθεις την αθωότητα!
      Στη σχολή είχα μάθει το εξής:
      Ακόμα κι η χειρότερη οικογένεια είναι καλύτερη από το καλύτερο ίδρυμα.
      Το παιδί έχει ανάγκη να νιώθει ότι ΑΝΗΚΕΙ!
      Μέσα από αυτή τη δημοσίευση όλοι μπορούνα να ωφεληθούν : αγάπη παντού!

      Φιλάκια, χαρούμενη εβδομάδα!

      Διαγραφή
  15. Μπράβο σας ρε παιδιά!!!
    Σας θαυμάζω και σας καμαρώνω!

    Αντί σχολίου, ταυτίζομαι με ό,τι ακριβώς είπε παραπάνω η Φλώρα. Για όλους όσους ενδιαφέρονται πραγματικά, υπάρχει αναλυτική ενημέρωση και φορείς που την παρέχουν.
    Αλλά θέλει αντοχές, χρόνο, θυσία και ξεβόλεμα. Και σίγουρα δεν παρέχει κοινωνική προβολή, όπως ένα τετράποδο ράτσας...

    "Δαπαντηρό" το σπορ, Αριστέα μου.
    Να'σαι καλά. Με συγκίνησες πολύ. Πάλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, χαίρομαι που ταυτίστηκες με το σχόλιο της Φλώρας!
      Κι εγώ μαζί σας!

      Δράττομαι της ευκαιρίας κι αφήνω εδώ έναν από τους τρόπους βοήθειας, την Αναδοχή που ανέφερα κι εγώ:

      Η αναδοχή είναι µορφή παιδικής προστασίας αναγνωρισµένη από το κράτος. Σηµαίνει ότι µια οικογένεια αναλαµβάνει την ανατροφή ενός παιδιού, καθώς:

      1 οι φυσικοί γονείς του προσωρινά αδυνατούν να το φροντίσουν, αλλά προγραµµατίζουν να το ξαναπάρουν κοντά τους 2 πρόκειται για παιδί µε ειδικές ανάγκες ή άλλα προβλήµατα υγείας και γι’ αυτό στερείται τη φυσική οικογένειά του 3 για σοβαρούς λόγους δεν µπορεί να µείνει κοντά στους φυσικούς γονείς του, αλλά θα µεγαλώσει σε ανάδοχη οικογένεια µε παράλληλη επικοινωνία µαζί τους.

      850
      ευρώ µπορεί να φτάσει το µηνιαίο επίδοµα που παρέχεται στην ανάδοχη οικογένεια ανάλογα µε τις ανάγκες κάθε παιδιού. Επίσης παρέχονται πλήρης ιατροφαρµακευτική και νοσηλευτική κάλυψη (και ειδικών θεραπειών), χρήµατα για έξοδα ένδυσης και υπόδησης, ειδών πρώτης εγκατάστασής του στην οικογένεια, µετακινήσεων, σχολικών δαπανών (και ξένων γλωσσών).

      Χωλαίνει, σύµφωνα µε τους ειδικούς, ο θεσµός της αναδοχής στη χώρα µας. Οι αρµόδιες υπηρεσίες έχουν βγει στη... γύρα,εις άγραν αναδόχων γονέων, αλλά εις µάτην. «Το 2010 δεχτήκαµε 200 αιτήσεις για υιοθεσία, αλλά µόλις οκτώ για αναδοχή.
      Στο τέλος, µόνο 2 παιδιά έφυγαν πέρυσι από εµάς για ανάδοχες οικογένειες. Ο περισσότερος κόσµος δεν γνωρίζει τον θεσµό αυτόν, ενώ αρκετοί τον συγχέουν µε την υιοθεσία. Μας ρωτούν “να πάρω αυτό το παιδάκι για Σαββατοκύριακο;”. Εµείς, όµως, εννοούµε αποκατάσταση, όχι φιλευσπλαχνία, όχι παιδί-”µπαλάκι”. Στόχος µας ακριβώς είναι να εξασφαλιστεί µόνιµη και µακρόχρονη τοποθέτηση του παιδιού σε µια οικογένεια...», λέει στα «ΝΕΑ» ο κοινωνιολόγος Δηµήτρης Βεζυράκης, διοικητής στο Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα», στο Ιλιον Αττικής. Είναι ένα από τα τρία ιδρύµατα που υλοποιούν προγράµµατα αναδοχής. Προστατεύει σήµερα 83 παιδιά, τοποθετηµένα σε 62 ανάδοχες οικογένειες. «Την τελευταία δεκαετία έχουµε δώσει συνολικά 154 παιδιά σε ανάδοχες οικογένειες. Ωστόσο, οι σχετικοί ρυθµοί είναι εξαιρετικά περιορισµένοι: το 2010 µόλις δύο παιδάκια δόθηκαν για φιλοξενία σε σπίτια αναδόχων γονέων...», λέει από την πλευρά της η Ελένη Κοντονάσιου, διοικήτρια στο Αναρρωτήριο Πεντέλης, που επίσης τρέχει πρόγραµµα αναδοχής. «Ενδιαφερόµενοι τηλεφωνούν, αλλά ζητούν µόνο υγιή παιδάκια. Αντιθέτως, όταν ακούν έστω και για ήπια προβλήµατα υγείας, αποθαρρύνονται. Εµείς τους προτρέπουµε να έρθουν και να γνωρίσουν από κοντά τα παιδιά αυτά.Θα τα πάρουν και πιο σύντοµα σπίτι, σε σχέση µε τη διαδικασία της υιοθεσίας...», αναφέρει. Για κενά, πάντως, στη στελέχωση των φορέων που φιλοξενούν παιδιά προς αναδοχή µιλούν οι εργαζόµενοι στην Παιδόπολη «Αγιος Ανδρέας», στον Αλιµο.


      Η ΑΝΑΔΟΧΗ
      Δεν ΕΙΝΑΙ ΥΙΟΘΕΣΙΑ
      Το παιδί εξακολουθεί να είναι νόµιµο τέκνο των φυσικών γονέων του. Ωστόσο, δεν αποκλείεται µελλοντικά η υιοθεσία του ή η µετέπειτα ανάληψη της επιµέλειάς του από αυτούς.

      Διαγραφή
  16. Γίνε Ανάδοχος Παιδιού σήμερα... και άλλαξε τη ζωή του για πάντα.

    Η απόφασή σας να γίνετε Ανάδοχος μπορεί να είναι καθοριστική για τη ζωή ενός παιδιού σε μια φτωχή χώρα στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Αναδοχή Παιδιού δε σημαίνει υιοθεσία. Σημαίνει υποστήριξη ενός παιδιού, της οικογένειάς του και όλων των ανθρώπων της περιοχής που ζει, ώστε να επιτευχθούν μόνιμες βελτιώσεις στην ποιότητα της ζωής τους. Έτσι, δίνετε στους ανθρώπους των αναπτυσσόμενων χωρών βάσιμη ελπίδα να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο. Με τη συστηματική εισφορά σας βοηθάτε τους κατοίκους των κοινοτήτων να αξιοποιήσουν τις δικές τους ικανότητες και να βελτιώσουν τη ζωή τους, στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Πολύ περισσότερο όμως, τους βοηθάτε να αποκτήσουν αξιοπρέπεια και ελπίδα.

    Με την Αναδοχή Παιδιού δημιουργείτε μια προσωπική σχέση με το παιδί που στηρίζετε. Έτσι, όταν γίνετε Ανάδοχος λαμβάνετε έναν προσωπικό φάκελο πληροφοριών που περιλαμβάνει:


    Μία φωτογραφία του παιδιού και πληροφορίες για την ζωή του: την ηλικία του, τον τρόπο ζωής του, το σπίτι του, τα προβλήματά του
    Πληροφορίες για την κοινότητα και τη χώρα όπου ζει το παιδί.
    Ενημέρωση για τη λειτουργία του προγράμματος Αναδοχής
    Στη συνέχεια, κάθε 6 μήνες λαμβάνετε ένα προσωπικό μήνυμα ή ζωγραφιά του παιδιού καθώς και ενημέρωση για την εξέλιξη των έργων στην κοινότητά του.



    Μέσω της σχέσης Αναδοχής σας δίνεται η ευκαιρία:

    • Να συνδεθείτε άμεσα με ένα παιδί και να έχετε συνεχή ενημέρωση για την πρόοδο και την εξέλιξη των έργων στην κοινότητά του.

    • Να επισκεφτείτε το παιδί στη χώρα που ζει και να δείτε από κοντά τα έργα που πραγματοποιούνται.
    • Να ανοίξετε ένα «παράθυρο στον κόσμο» και να έρθετε σε επαφή με τον τρόπο ζωής των ανθρώπων στις αναπτυσσόμενες χώρες, μαθαίνοντας τις προκλήσεις τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν. Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί τους τις καθημερινές τους νίκες, γνωρίζοντας ότι και εσείς έχετε συμβάλλει ουσιαστικά σε αυτές.



    Πώς μπορώ να γίνω Ανάδοχος Παιδιού;

    Η μοναδική σας υποχρέωση στο πρόγραμμα Αναδοχής είναι η μηνιαία οικονομική εισφορά που ανέρχεται στο ποσό των 22€ το μήνα ή αλλιώς 0.72€ την ημέρα, λιγότερο δηλαδή από όσο στοιχίζει ένα εισιτήριο λεωφορείου. Μια εισφορά που δεν στερεί τίποτα από την ποιότητα της δικής σας ζωής, σημαίνει όμως πάρα πολλά για τις ζωές των κατοίκων αυτών των περιοχών.



    Αρκεί να σκεφτείτε ότι 10€ αρκούν προκειμένου να αγοραστούν βιβλία για ένα ολόκληρο σχολείο στην Αιθιοπία. Είναι την ίδια στιγμή σκόπιμο να γίνει σαφές ότι κανένα από τα παιδιά αυτά δεν λαμβάνει τα χρήματα προσωπικά. Τα ποσά συγκεντρώνονται και διατίθενται προς όφελος ολόκληρης της κοινότητας που ζει το παιδί, με σκοπό την βελτίωση των συνθηκών της ζωής όλων των κατοίκων μέσω των αναπτυξιακών προγραμμάτων που εφαρμόζονται στην περιοχή.


    Πηγή: http://www.actionaid.gr/anadoxi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μπορεί να είναι άκυρο αυτό που θα πω (σίγουρα θα είναι άκυρο)... αλλά αυτό το κατάλαβα καλά στη Ζωή της άλλης (το παρακολουθούσες?)...
    Η Ξένια, ποιος ξέρει πόσα παιδικά τραύματα κουβαλούσε, γιατί δεν είναι και λίγο να μαθαίνεις πως σε είχαν πετάξει στα σκουπίδια ενώ ήσουν νεογέννητο και ευτυχώς που κάποιος σε βρήκε και σε πήγε σε ίδρυμα... ώστε να φτάσει να έχει αυτή την εγκληματική συμπεριφορά!
    Καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς, έβλεπα μόνο απόγνωση εκ μέρους της και την έβλεπα σχεδόν με συμπάθεια ως χαρακτήρα...
    Κατάλαβα πως τα παιδιά δε φταίνε ποτέ και υιοθετούν συνήθως τη συμπεριφορά που βλέπουν ή μου εισπράττουν...
    Τέλος, αυτό που λέει η Φλώρα το έλεγε πρόσφατα και ο μπαμπάς μου... πως θεωρεί αδιανόητο να ξοδεύουν οι άνθρωποι τόσα λεφτά για κατοικίδια (τα οποία δεν είναι καν αδέσποτα όπως λέει η Φλώρα, αλλά πληρώνουν για να τα αποκτήσουν), ενώ υπάρχουν συνάνθρωποι που πεινάνε. Όχι ότι έχει θέμα με τα ζώα, αλλά το θεωρεί λίγο ανοησία. Δεν ξέρω αν συμμερίζομαι την άποψή του, γιατί θα ήθελα ένα σκυλάκι, όμως δε μου ακούγεται και παράλογο αυτό που λέει.
    Όσο για το θέμα της αναδοχής, το σκέφτονταν σοβαρά με τη μαμά, αλλά είναι το βλέπουν δύσκολο, μιας και είμαστε 4 παιδιά στην οικογένεια και εγώ με την αδερφή μου φοιτήτριες... Τα έξοδα αρκετά. Άμα μπορούσα να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικώς εγώ σαν μεγαλύτερη, θα ήταν ευκολότερο για αυτούς :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καρδούλα μου, έφερες ένα παράδειγμα από την τηλεόραση. Πολλές φορές λένε ότι δεν απέχει από τη ζωή. Το συγκεκριμένο ήταν εύστοχο.
      (Το έργο δεν το έβλεπα) Ξέρω όμως ότι η έλλειψη επαφής, αγγίγματος κι αγάπης δημιουργεί σοβαρά προβλήματα. Δεν συμβαίνει πάντα. Υπάρχουν σαφώς εξαιρέσεις. Όμως αν δεν έμαθες την αγάπη, αν δεν εισέπραξες αγάπη παρά μίσος κι αδιαφορία, πού θα πατήσεις για να μιμηθείς κι εσύ;
      Η αγάπη ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ! Διδάσκεται! Μας δίνουν, απολαμβάνουμε, μας αρέσει, προσφέρουμε! (Θέμα παιδείας κι αυτό)

      Μια χαρά είναι κι η φιλοζωία! Όπου μπορεί ο καθένας ας δίνει την αγάπη του! Αλλά πάντα υπάρχει η δυνατότητα να τη δώσουμε και σε ανθρώπινο επίπεδο!

      Μπράβο στους γονείς σου που έστω το σκέφτηκα! Δεν το κάνει εύκολα κανείς ούτε σαν σκέψη!

      Μπράβο ομορφιά!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  18. Είναι ένα υπέροχα αληθινό ποίημα και με είχε διχάσει… ήμουν ανάμεσα σε αυτό και στην ‘’εγκληματική φυσιογνωμία’’ και έμοιαζε σαν να είναι το ένα συνέχεια του άλλου !!!
    Τα μοναχικά παιδιά…
    Εκείνος που καταδικάστηκε γιατί ήταν ένα μοναχικό παιδί …

    Όπως το γράφεις Αριστέα μου, δεν θυμώνουμε με τα παιδιά αλλά στεκόμαστε στο πλάι τους … είμαστε οι γονείς, εμείς τα οδηγούμε, εμείς τα νουθετούμε …
    Υπάρχουν πολλά παιδιά σαν την μικρή δεκατριάχρονη που δυο χρόνια τώρα μιλάει στο fb ανεξέλεγκτα με τον αγαπημένο της…παιδιά που έχουν χάσει την παιδικότητά τους προτού την ζήσουν… κορμάκια παιδεμένα, ψυχές με κομμένα τα φτερά γιατί εμείς οι γονείς τα αφήσαμε στο έλεος της τύχης τους !


    Nα είσαι καλά Αριστέα μου
    καλή εβδομάδα σου εύχομαι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα μου γλυκιά! Τι ωραία που το έθεσες! Το ποίημα έμοιαζε όντως σαν συνέχεια της ιστορίας της Φλώρας μας!
      Κι έπρεπε να κάνω αναφορά και σε αυτό!
      Η Φλώρα έδειξε τις άσχημες συνέπειες της εγκατάλειψης και της έλλειψης αγάπης!
      Το αγριμιώ πήρε αυτά τα παιδιά αγκαλιά και μας έδειξε πόσο όμορφο είναι να πιστεύουμε στην αθωότητά τους!
      Ας δώσουμε τα φτερά τους πίσω ....όσο μπορούμε!

      Φιλιά κοπέλα μου γλυκιά!
      Χαρούμενη εβδομάδα!

      Διαγραφή
  19. Υπέροχη ανάρτηση!
    Δεν ξέρω αν έχει οικογένεια η αγριμιώ αλλά αν έχει αυτό που κάνει παίρνει μεγαλύτερη αξία.
    Εδώ βλέπεις ανθρώπους που έχουνε χρόνο γιατί δεν έχουνε οικογένεια να φροντίσουν ή ακόμη και ανθρώπους που είναι άνεργοι με πολύ ελεύθερο χρόνο και γνώσεις και δεν έχουνε διάθεση να ασχοληθούν καθόλου με τον εθελοντισμό αλλά κάθονται και αναλώνονται σε μια καφετέρια, πίσω από μια οθόνη υπολογιστή ή μπροστά σε μια τηλεόραση.
    Και ξέρεις πιο είναι το πιο λυπηρό; Οτι οι περισσότεροι απ'αυτούς στο fb γραφουνε διαρκώς ποστ περί εθελοντισμού αλλά οι ίδιοι δεν ασχολούνται ποτέ...
    Καλώς σε βρήκα στον όμορφο χωρο σου!
    Ρέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Ρέα!
      Το αγριμιώ έχει οικογένεια, πίσω στην Ελλάδα! Σίγουρα κερδίζει πολλά μέσα από την προσφορά!
      Είναι πράγματι λυπηρό να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σε χρήμα ή χρόνο για να προσφέρουν και δεν το κάνουν, ενώ άλλοι να δίνουν από το υστέρημα χρόνου και χρήματος!
      Καλό βράδυ! :))

      Διαγραφή
  20. “Ξύπνα” η μία, “Κοιμήσου” η άλλη, μπαίνω κι εδώ και τρώω κι άλλη μπουνιά!
    Βαλθήκατε όλες σας να με τσακίσετε;
    Πολλές γροθιές στο στομάχι τελευταία, σιγά-σιγά και μη σπρώχνεστε.

    Διακρίνω έναν άνθρωπο με τεράστια αποθέματα αγάπης που έχει απίστευτα πολλά να δώσει στους δικούς της ανθρώπους (και όχι μόνο)!
    Πρέπει να έχεις τα πιο τυχερά ανίψια του κόσμου.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αχαχα! Έλα ντε! Αυτές οι κοπέλες θα μας τρελάνουν! (Με βγάζω στην απέξω εμένα!)
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Θα τα μεταφέρω στα ανίψια μου, τα οποία θα με κοιτάξουν με μισό μάτι και θα μου πουν : δεν σε ξέρει ο άνθρωπος κι από την ανάποδη! αχαχαχα!
      Να'σαι καλά Πέτρο μου!

      Διαγραφή
  21. Και μετα κατηγορούν τη νεολαία τις νεαρές και τους νεαρούς.Παντά ήμουν της άποψης πως οι μεγαλήτεροι πρέπει να κάνουν πρώτοι την αυτοκριτική τους για αυτό που παραδίδουν στους έπομενους να παραλάβουν!Εμένα προσωπικά αυτές οι ιστορίες εγκατάληψης παιδικών ψυχών με συγκλόνιζαν πάντα!Λυπάμαι για τους ανθρώπους που γεννήθηκαν για να παραλάβουν με τη σειρά τους τη σκυτάλη του φαυλού κύκλου των πονέμενων ψυχών.Παρέλαβαν πόνο και θα παραδώσον πόνο.Τυχερά είναι εκείνα τα παιδιά που καταφέρνουν με αγώνα και αγάπη να μην παραδώσουν τη σκυτάλη του πόνου στους επόμενους.Λίγες είναι δυστυχώς αυτές οι περιπτώσεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια χαρά τα λες Μαρία μου: να κάνουμε όλοι οι μεγάλοι την αυτοκριτική μας και μάλιστα σε τακτική βάση θα πρόσθετα εγώ!
      Όσοι παραλαμβάνουν πόνο δυστυχώς δίνουν πόνο! Υπάρχουν βέβαια και οι φωτεινές εξαιρέσεις! Άνθρωποι που δυστύχησαν να σφυρηλατήσουν χαρακτήρα και να δίνουν με τη ψυχή τους ό,τι αυτοί στερήθηκαν!
      Είναι λίγες μεν οι περιπτώσεις αλλά ελπιδοφόρες!
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  22. Αριστέα μου, τι να πω εγώ τώρα και τι να σχολιάσω...
    Έχεις τόσο, μα τόσο δίκιο σε όσα λες.
    Σε χαίρομαι και σε θαυμάζω που μπόρεσες να το κάνεις αυτό, ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία - να βρεις τα ψυχικά αποθέματα να ανταποκριθείς σε όλη αυτή την κατάσταση, να δώσεις σ' αυτά τα παιδιά αγάπη, στήριξη, κουράγιο. Το χρειάζονται τόσο... και συχνά το λαμβάνουν τόσο λίγο. Δε φταίνε τα παιδιά σε τίποτα, εμείς φταίμε, εμείς διαμορφώνουμε πρώτα. Εκείνα ανταποκρίνονται σε ό,τι βλέπουν και μαθαίνουν από εμάς.
    Το ποίημα της Αγριμιώς ήταν υπέροχο και με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Μπράβο της για όσα έχει κάνει και για όσα πρόκειται να κάνει.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχα την τόλμη που σου δίνουν τα νιάτα ίσως! Είχα ακόμα τον ενθουσιασμό και την επαφή πολύ με το λειτούργημά μου ! :)))
      Τα μπράβο πραγματικά πάνε στο κορίτσι μας στην Μελβούρνη! Εγώ δεν πιάνω μία μπροστά της!
      Φιλάκια!
      Καλή εβδομάδα γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  23. Επειδή τα είπαν όλα τα κορίτσια μας κι αξίζουν όλα τα μπράβο του κόσμου, δεν έχω να πω τίποτα δικό μου εγώ.
    Παραθέτω μόνο:
    "Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί,
    έξυπνοι και χαζοί,
    όμορφοι και άσχημοι,
    υπάρχουν μόνο άνθρωποι που
    αγαπήθηκαν
    και άνθρωποι που
    δεν αγαπήθηκαν"...
    ΜΑΛΒΙΝΑ ΚΑΡΑΛΗ.

    ΦΙΛΙΑ ΣΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΟΥ!
    ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΎ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ
    ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ...
    ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ!!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άρε η Μαλβίνα! Μεγάλη! Και ξέρω και την αδυναμία σου!
      Υπέροχα τα λόγια της!
      Τζόαν μου κι εγώ είμαι χαρούμενη που σας έχω γνωρίσει! Από τα καλά του διαδικτύου!
      Άντε και από κοντά πια!
      Φιλούρες αγαπημένη μου!

      Διαγραφή
  24. Αριστεα μου τι υπεροχη αναρτηση! Κι αυτη η εμπειρια, πιστευω ψυχολογικα θα ηταν πολυ δυσκολη, αλλα εισαι ευλογημενη που τη εζησες! Σε αλλαζουν σαν ανθρωπο κατι τετοια, σε κανουν καλυτερο, μαθαινεις την αγαπη σαν τροπο ζωης, οταν ερχεσαι αντιμετωπος με το τι μπορει να φερει η ελλειψη της. Κριμα για τα παιδια, ολα τα παιδια που στερουνται το βασικοτερο ολων των αγαθων, που για ενα παιδι ειναι η αγαπη. Κριμα και για εκεινους τους γονεις που μεσα απο την ιδιοτητα τους αυτη δεν αλλαξαν, δεν εδωσαν στον εαυτο τους την ευκαιρια να νιωσουν τι θα πει υπερμετρη αγαπη, να μαθουν το γιατι στ΄αληθεια ερχεται κανεις στον κοσμο αυτο. Το εχω ξαναπει, αν ανοιξουμε την καρδια μας και αγαπησουμε τα παιδια μας, θα παρουμε πολλα περισσοτερα απο οσα θα δωσουμε, θα παρουμε την αγαπη μας πισω διπλη και μαθηματα ζωης απιστευτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ γλυκιά μου! Να'σαι καλά! Ναι, θεωρώ ότι ήταν μεγάλο σχολείο!
      Εύχομαι όσοι γίνονται γονείς να το κάνουν συνειδητά και να αφιερώνονται μετά! Κάποτε υπήρξαμε όλοι παιδιά! Ξέρουμε τι θέλαμε τότε!
      Ας το δίνουμε μετά με τη ψυχή μας: αποδοχή κι αγάπη!

      Φιλιά κοπέλα μου!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  25. Πέρασα απλά να σου πω ένα μεγάλο μπράβο που ανάρτησες ένα τέτοιο θέμα. Αυτά τα παιδιά αν είχαν αγάπη ποτέ δεν θα έκαναν κάτι κακό.
    Το ποίημα επίσης με άγγιξε και το έδειξα και με την βαθμολογία μου.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ελένη μου και σε ευχαριστώ γλυκιά μου !
      Πραγματικά αν έχεις αγάπη στη ζωή σου δεν νιώθεις ανάγκη να κάνεις κακό! Όλα ξεκινούν από την στέρηση! Στέρηση πολλών αλλά κυρίως αγάπης!
      Το ποίημα με είχε από την πρώτη στιγμή αγγίξει κατάβαθα! Μπράβο στο αγριμιώ μας!

      Φιλιά πολλά!
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  26. Πολύ όμορφο ποίημα...Μπράβο για την σημερινή σου ανάρτηση...κι ένα Κύριε ελέησον για όλα αυτά τα παιδάκια!!!
    Καλό σου βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου!
      Μια προσευχή για όλα τα παιδιά που έχουν πονέσει κι από μένα!
      Καλό σου βράδυ γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  27. Αγαπημένη Αριστέα, όταν ήσουν μικρή, μήπως είχες διαβάσει το βιβλίο της Λουίζας Μεϋ Άλκοτ "Τα παιδιά της Τζο"; (συνέχεια από τις "Μικρές Κυρίες "). Γιατί νομίζω, πως, αν ήσουν ηρωίδα μυθιστορήματος, θα ήσουν η Τζο, η δασκάλα που στεκόταν σαν αληθινή μητέρα στους μαθητές της...
    Σ'ευχαριστώ, όπως και την αξιόλογη Αγριμιώ, που μας συσπειρώσατε , όλες και όλους, γύρω από την ιδέα ότι όλα τα παιδιά του κόσμου είναι παιδιά μας.
    Για να ξυπνήσει μέσα σε όλους μας η φωνή που τραγουδάει :Υπερασπίσου το παιδί. Γιατί αν γλιτώσει το παιδί..... Υπάρχει Ελπίδα...
    Με όλη μου την εκτίμηση
    Άννα Πάρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Αννούλα της Πάρου! Αγαπημένο βιβλίο οι μικρές κυρίες και σαφώς ταύτιση είχα με τη Τζο! Με τη Τζο που δεν έγινε μάνα αλλά αφοσιώθηκε στους μαθητές της.
      Για πάνω από 15 χρόνια είχα γύρω μου μικρούς μαθητές κι ήταν από τις καλύτερες στιγμές μου (έκανα ιδιαίτερα σε μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες).
      Σε ευχαριστώ για τους πανέμορφους στίχους που άφησες και τους οποίους λατρεύω και πιστεύω με όλη μου τη ψυχή!

      Αν γλιτώσει το παιδί ...Ναι! Υπάρχει ελπίδα!

      Καλό ξημέρωμα γλυκιά μου!

      Διαγραφή
  28. Μπράβο Αγριμιώ και Αριστέα για την συνεργασία εδώ στο μπλογκ , μπράβο και για τη βοήθεια στη κοινωνία... αυτά τα παιδιά χρειάζονται αγάπη .. πολλά καταλήγουν έτσι λόγω των οικογενειών τους ... υπάρχουν και άλλα που απλά παρασαίρνται από τις κακές παρέεες που κάνουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ καλό μου Δελφίνι.
      Πάντα η αγάπη είναι το κλειδί. Ακόμα όμως και για το ότι παρασύρονται, κάπου στην οικογένεια ανατρέχουμε για τις αιτίες.
      Καλή σου μέρα!
      Φιλούθκια!

      Διαγραφή
  29. Αριστέα μου τι να πω, ξέρεις πως ταυτίζονται οι απόψεις μας στα κοινωνικά θέματα.. Συγχαρητήρια που τόλμησες και πήγες, τα πράγματα δεν είναι σχεδόν ποτέ όπως μας τα περιγράφουν οι κινδυνολόγοι.. Θέλω όμως από καιρό να σου πω.. Γιατί εγκατέλειψες το επάγγελμά μας για κάτι άλλο που δεν σου προσφέρει κάτι παραπάνω; Με συγχωρείς για την αδιακρισία, παίρνω το θάρρος γιατί έχεις ανοιχτεί πολύ δημοσίως, γι'αυτό και σε ρωτώ εδώ.. Έχεις τόσα να προσφέρεις σαν κοινωνική λειτουργός.. Ποτέ δεν είναι αργά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα πιτσιρίκα μου!
      Αλίμονο να μην ταυτίζεσαι έχοντας όχι απλά το ίδιο λειτούργημα στις παρακαταθήκες σου αλλά και μια σπάνια ψυχούλα !
      Το γιατί δεν εξακασκώ το επάγγελμα είναι μια τεράστια ιστορία. Δεν το εγκατέλειψα βέβαια ποτέ. Με πάρα πολλούς τρόπου πάντα το έχω μέσα μου, απλά δεν ζω πια από ατό.
      Εργάστηκα με συμβάσεις που πα΄ντα έληγαν. Προκηρύξεις ελάχιστες στα τόσα χρόνια. Και να πω ότι δεν είχα μεγάλο βαθμό πτυχίου;(7,6) Να πω ότι δεν απέκτησα εφόδια πλέον του πτυχίου;
      Ίσως γιατί ασχολήθηκα από νωρίς με τα ιδιαίτερα και τους δυσλεξικούς μαθητές μου κι ένα διάστημα μάλιστα δόθηκα κατά αποκλειστικότητα σε αυτά με έκανε να μην κυνηγήσω έγκαιρα αλλά και μακριά από τον τόπο μου μια επαγγελματική αποκατάσταση.
      Τώρα στα 43 νομίζω ότι δεν ...
      Αλλά πάντα είμαι χαρούμενη με ό,τι κάνω να ξέρεις!
      Όπως έχει δηλώσει ο πρώην άντρας μου είμαι χαμαιλέοντας Και φέρνω τα πάντα στα μέτρα μου!
      Και επειδή θα με κυνηγήσουν στη δουλειά (παρ'ότι δικοί μου άνθρωποι) εδώ σε αφήνω και το συζητάμε αν θες και στο φέις άλλη στιγμή!

      Φιλάκια πολλά πολλά!
      Να έχεις μια υπέροχη μέρα!

      Διαγραφή
  30. Καλημέρα χαρά μου. Τα εύσημα στο αγριμιώ μας. Εργάζεται..λάθος προσφέρει εθελοντικά. Εγώ τότε έκανα την Άσκηση στο επάγγελμα.
    Ο εθελοντισμός είναι ο θεσμός που πρέπει να προβάλλεται και να παίρνει όλα τα μπράβο!
    Καλή σου μέρα!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ουφ, τελευταία και καταϊδρωμένη, όπως πάντα! Χα χα. Διάβασα την ανάρτηση και όλα τα σχόλιά σας. Σας ευχαριστούμε όλους για τα καλά σας λόγια. Πιστεύω ότι με την Αριστέα μπορούμε να αναδείξουμε το θέμα των ανάδοχων γονέων... Ήταν μια ανάρτηση έκπληξη! Γραμμένη με πολλή αγάπη. Χαίρομαι που έχω τέτοιους φίλους στην ζωή μου. Την αγάπη μου από την μακρινή Μελβούρνη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το κορίτσι μου !
      Επιβεβαιώνω τα λεγόμενά σου: γράφτηκε με πολλή αγάπη αυτή η δημοσίευση...κι αυτό φαίνεται από τα σχόλια: έγινε αγαπητή πολύ!
      Κι εγώ χάρηκα που σε γνώρισα κοπελάρα μου!
      Καλά να περνάς!

      Τα φιλιά μου και την αγάπη μου ♥

      Διαγραφή