Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Ιστορίες του καφενέ #2...Φιλοξενία


Κάνω την έναρξη των ιστοριών του καφενέ 
όπως και στον πρώτο γύρο,
όχι με μια δική μου ιστορία αλλά με μια φιλοξενία.
Και δεν διαδραματίζεται σε ένα κλασικό καφενέ!

Σήμερα μας σερβίρει καφέ πάνω στο πλοίο
ο καπετάνιος-ποιητής Δημήτρης Ασλάνογλου.
Μια τρυφερή, συγκινητική ιστορία,
με όρους καραβίσιους, που εγώ τη λάτρεψα!
Απολαύστε την!


Coffee time

Είχαν περάσει λίγες ώρες, που καβατζάραμε τον Κάβο-Φινιστέρο (ΒΔ ακτές της Ισπανίας στον Ατλαντικό) και ταξιδεύαμε το Μπέη (Βισκαϊκός κόλπος), με πορεία, που χτυπούσε το Ούζαντ (ακτές στη ΒΔ Γαλλία). Εμείς χτυπούσαμε με τη πορεία το Ούζαντ, αλλά κι ο Μαϊστρος, χτυπούσε τη μπάντα του βαποριού τόσο ανελέητα, σαν να ήθελε με το μπότζι, να ξεσκεπάσει τα ύφαλα, να δούνε το φως, μπας και θρέψει καλύτερα η στρειδώνα, που κρύβεται κολλημένη από κάτω.

-Ο θεός να τον κάνει καφέ, αυτό το νερομπλούμι ρε Φράνκι. This is not a coffee, this is a black tea with bubbles.
Τι να του πεις του καϋμένου, αφού κυνηγάει το μπρίκι από τη μιά μεριά του πυρωμένου ματιού, μέχρι την άλλη, σαν μπίλια, που κυλάει σε τραπέζι μπιλιάρδου, που παίρνει τον κατήφορο. Το άτιμο το μπότζι, τούχει καταστρέψει τη φήμη, σαν το καμαρωτάκι με το καλύτερο χέρι στη μετρησιά αλλά και στο σήκωμα του καφέ. Γιατί ο καφές σηκώνεται και πρέπει να ξέρεις μέχρι ποιό ύψος θα σηκωθεί, μη πάει και δεν χωρέσει στο μάτι σου, αλλά και στην απαιτητική σου γλώσσα και μύτη.

Όταν είναι coffee time, μόνο ο Θεός μπορεί να αναιρέσει αυτή τη συνήθεια. Δέκα η ώρα το πρωί, θα μαζευτούνε όλοι, απ' όπου κι αν δουλεύουν, στο καπνιστήριο, γιά να χαλαρώσουν, τουλάχιστον γιά είκοσι λεπτά. Τότε όλοι θυμούνται, ότι κάτι ξεχάσανε να πούνε από βραδύς, όλοι τότε θα πούνε, ότι αυτό που ακούσανε από τον άλλο χτες δεν ήτανε αρκετό, οπότε οι ερωτήσεις κι οι απαντήσεις πέφτουνε βροχή. Πότε με χασκόγελα, πότε με έντονο ύφος και βλοσυρότητα, πότε βαριεστημένα, αν το μπότζι μας έχει γλαρώσει και δεν μας αφήνει να πατήσουμε τα δυό πόδια στέρεα και ήρεμα το πάτωμα.
Σήμερα το μπότζι ήταν το κάτι άλλο, ο καιρός από τη μπάντα, με φουσκοθαλασσιά, να ταλανίζει τα στομάχια και να ανακατεύει τα μυαλά κι όλα τα σωθικά μας. Δεν βαριέσαι, που θα πάει θα συνηθίσουμε, αυτά συνηθίζονται, τα άλλα όμως δεν μπορείς πολλές φορές να τα χωνέψεις.
Ο Θανάσης μπήκε και κράταγε ένα χαρτί, που από το σφιχτό κράτημά του, είχε καταντήσει  ξεφτισμένη χαρτοπετσέτα. Κάθησε με τα χίλια ζόρια στη θέση του στο καναπέ, σήκωσε το καφέ του από το τραπέζι, και έβγαλε μιά βαθιά εκπνοή. Κι αυτό γιατί από κάτι χασκόγελα, κανείς δεν άκουσε την βαριά εισπνοή, που προηγήθηκε. Όταν όμως ο Θανάσης ξεφύσησε ξανά, το καπνιστήριο πνίγηκε από μιά σιωπή, πούπεσε σαν ταφόπλακα στο κέντρο του χώρου και ολονών τα βλέμματα, καρφώθηκαν με μιάς στο πρόσωπό του .
-Τι έγινε ρε Θανάση; τον ρωτάω.
Έμεινε γιά λίγο με τα μάτια καρφωμένα στο πάτωμα και ξαφνικά, μαζί μ' ένα γερό μποτζάρισμα, ξανάφησε ένα βαθύ αναστεναγμό.
-Τι είναι μωρέ του λέω, θα μας σκάσεις; έγινε κάτι στο σπίτι.
Πάντα ο νους μας, μονομιάς, πάει στους ανθρώπους, πού'ναι πίσω μακριά και έχουμε πάντοτε την έννοια τους. Κείνους, που θεωρούμε πάντα, ότι στέκουν και μας περιμένουν καρτερικά και που πολλές φορές κρέμονται από τη δούλεψή μας.
-Έφυγε ο "γέρος", λέει κοφτά κι απότομα "και μούχε πει ότι θα παλέψει και θα το ξεπεράσει το "κακό", που τονε παίδευε εδώ και μερικά χρόνια. Δεν άντεξε ο φουκαράς το πόλεμο με το θεριό", συνέχισε, "όμως είχε κερδίσει πολλές μάχες, αλλά δεν μπόρεσε να κερδίσει και το πόλεμο".
Κράταγε στο χέρι του το τηλεγράφημα, που τούδωσε ο μαρκόνης και δεν ήξερε που να το βάλει. Πως γίνεται σε μιά στιγμή ένας πατέρας να αποκτά πάνω από δέκα παιδιά, γιατί τόσοι είμαστε εκείνη την ώρα στο καπνιστήριο. Όλοι σκύψαμε το κεφάλι, όλοι καρφώσαμε τα μάτια στο πάτωμα, όλοι δεν χαμπαριάσαμε, αν το μπότζι σούβλιζε το κουφάρι του βαποριού. Κείνη την ώρα η φουρτούνα πέρασε μέσα στη καρδιά. Κείνη την ώρα, η γλώσσα έγινε τόσο μικρή, που με μιάς, όλοι μας την κατάπιαμε. Σήκωσα το βλέμμα μου, με όση δύναμη μπόρεσα να βρω κι είδα το δάκρυ, να απλώνεται σαν διάφανος λεκές, σ' ολονών τα μάτια και να γυαλίζει τα τσίνορα σαν το βερνίκι της θαλάσσης. Σ' άλλους κρατήθηκε εκεί, σ' άλλους κύλησε ίσαμε το πάτωμα και η σιωπή ακόμα να μας πνίγει, πιότερο κι από την κάπνα, που έζενε γύρω μας, από τα τσιγάρα.
-Η ευχή του είναι κοντά σου Θανάση, αυτό είναι σίγουρο, όσο πιό πολύ πονάς τόσο πιό μέσα σου τον κρύβεις, γιά να σε προστατεύει και να σ' αγκαλιάζει με τη θύμησή του. Ήταν τα μόνα λόγια, που μπόρεσα πρώτος να ψελλίσω και μ' ένα μπότζι, βρέθηκα δίπλα του να τον αγκαλιάζω από τους ώμους, κρατώντας το ένα χέρι του, όσο πιό σφικτά μπορούσα. Έγειρε το κεφάλι του στό κόρφο μου κι ένοιωσα ένα μωρό στην αγκαλιά μου, ν' αναζητά την προστασία τη πατρική, που άφηνε πίσω του ο κακός ο χρόνος, η κακιά η ώρα, που λέμε όλοι μας.
Οι υπόλοιποι κοίταξαν το ρολόι κι έκαναν να σηκωθούν με τους ώμους κατεβασμένους, έτοιμοι να πάνε στις δουλειές τους.
-Κλείστε όλοι τις δουλειές σας και σχολάστε. Σήμερα δεν έχασε μόνο ο Θανάσης το πατέρα του, σήμερα χάθηκε ένας πατέρας, που μπορεί νάταν ο δικός μας πατέρας. Είπα με μιά φωνή, που έψαχνα το πως μπόρεσε και βγήκε από τα χείλη μου.
Οι ώρες, που ακολούθησαν, ήταν οι ώρες του "Πατέρα". Ο Θανάσης έλεγε για κείνον κι εμείς ακούγαμε και σιγοντάραμε τα λεγόμενά του. Τον φέραμε όλοι κοντά μας, τον νοιώσαμε να στέκει ανάμεσά μας, να μας δίνει την ευχή του και να σπάει το ρημάδι το μπότζι, που δεν μπόρεσε ποτέ να μας νικήσει.
Ο πόνος κι η χαρά είναι διαβάτες της ψυχής μας. Είτε περνάει ο ένας, είτε περνάει ο άλλος, ένα είναι σίγουρο.
Το μπότζι στο coffee time, δεν πιάνει μπάζα μπροστά τους. 


Δ.Λ.Α.



Μπότζι = το κούνημα του πλοίου από το κυματισμό
Στρειδώνα = τα όστρακα που κολλάνε στα πλευρά του πλοίου
Καμαρωτάκι= βοηθός θαλαμηπόλου
Μαρκόνης - Ο Ασυρματιστής



Καλή συνέχεια να έχουμε!

@ριστέα

53 σχόλια:

  1. Καλημερα Αριστεα μου!
    Καλημερα και στον Δημητρη με την υπεροχη ναυτικη ιστορια.

    Χαρηκα παρα πολυ που ξεκινησαμε τις ιστοριες του καφενε και μαλιστα με την τοσο υπεροχη φιλοξενια σου!

    Συγχαρητηρια! Υπεροχη γραφη! Ταξιδεψα σε πελάγος σημερα! Ευχαριστω!

    Φιλακια πολλα κοπελα μου! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάσαι πάντα καλά, σε ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια, εύχομαι το "μπότζι" να σε ζάλισε ευχάριστα!!

      Διαγραφή
    2. Κικίτσα μου...φιλάκια πολλά πολλά :)))
      Σε ευχαριστώ που είσαι πάντα εδώ! ♥

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Αριστέα μου! Ταξιδεψα με τη σημερινή ιστορία, πολύ κουνούσε όμως και με πειράζει! Χεχεχε!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι Δεσποινάκι μου γλυκό κι ας κουνούσε και λιγάκι!
      Φιλάκια πολλά :)))

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Αριστέα και Δημήτρη!
    Δημήτρη, ο καφές που μας κέρασες, αν και βαπορίσιος, αφήνει τη γλυκιά γεύση της συντροφικότητας στο τέλος, όταν ο πόνος του ενός μοιράζεται σε όλους...και πόσο δύσκολο είναι να είσαι μακριά όταν φεύγουν δικοί σου άνθρωποι...ανθρώπινη, ναυτική ιστορία, από αυτές που γοητεύουν εμάς τους στεριανούς που κατά τα άλλα δεν έχουμε ιδέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Σοφία, όταν μοιραζόμαστε το πόνο αλλά και τη χαρά κάνουμε δυό δουλειές. Στον μεν πόνο που όποτε μας χτυπά νοιώθουμε ότι είμαστε μονάχοι πάντα, με τη μοιρασιά του, το κάνουμε μικρά κομμάτια μέχρι να τον σβήσουμε από τη καρδιά και τη σκέψη. Στη δε χαρά όταν την μοιράζουμε με άλλους, αυτή γεννάει με χαμόγελα και ξαπλώνεται πιό πολύ η λάμψη της.Όλα πρέπει να τα μοιραζόμαστε, γιατί όλα δεν μας ανήκουν!!

      Διαγραφή
    2. Σοφία μου χαίρομαι που απόλαυσες αυτόν τον καφέ!
      Και συμφωνώ απόλυτα σε όσα έγραψες!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Αριστέα και Δημήτρη!!!
    Θα γράψω λίγα λόγια,αλλά αισθάνθηκα πολλά συναισθήματα....
    Ως κόρη ναυτικού, που έζησε στη θάλασσα πάνω από 30 χρόνια, έχω ακούσει πολλά για τη ζωή στα καράβια και ειλικρινά το ''ένιωσα'' το κείμενο απόλυτα!! Ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα Ινώ, το ένοιωσες γιατί είσαι αρκετά βρεγμένη και αλίπαστη, να σου αφιερώσω λίγες λέξεις από κάποιους θαλασσινούς παραλληλισμούς...γιατί η θάλασσα είναι έρωτας και το μυαλό το σαλεύει. Υπάρχει Ναυτικός να στέκεται στα "καλά του"(αστειευόμενος).
    "Στα ταξίδια μου, στις θάλασσες του κόσμου, είδα πολλών ειδών ναυάγια, γυρμένα στις ακτές.
    Στα ταξίδια μου, στις θάλασσες των ανθρώπων, είδα κι εκεί ναυάγια σαν τη φιλία, τον έρωτα, την καταξίωση, την εμπιστοσύνη, την προσδοκία, να στέκουν ερειπωμένα στις ακτές της σκέψης.
    Μερικά από αυτά ήταν και δικά μου, θύματα προδομένων ονείρων.
    Ναυάγιο, μνημείο ζωής αλλά και πυξίδα αποτροπής".
    Δ.Λ.Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απαντώ κάτω από το δικό σου σχόλιο στην Ινώ μας !
      @Ινώ μου μου πουλάκι μου κόρη ναυτικού ε;
      Μου αρέσει που μαθαίνω για σένα ...
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  6. Καλημέρα Αριστάκι και Δημήτρη
    "Μοιρασμένος πόνος μισός πόνος
    Μοιρασμένη χαρά διπλή χαρά"
    Κρατάω στην μνήμη μια φράση που
    μου άρεσε: "όσο πιό πολύ πονάς τόσο πιό μέσα σου τον κρύβεις

    φιλί γλυκό και στους δύο και καλή συνέχεια στον καφενέ μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα Ελένη,
    Το αφήγημα μπορεί να πει επίσης ότι...
    «Με το κρασί της ευτυχίας γνώρισες τους φίλους σου,
    Με το δάκρυ του πόνου τους δοκίμασες»
    Όταν πήρα την απόφαση να πενθήσουμε το πατέρα του Θανάση, μούπε κάποιος..."Καπετάνιε σήμερα ένοιωσα, πως αν εμένα μου τύχει κάτι,, καλό ή κακό, ξέρω ότι θάχω πολλούς κοντά μου, να μου σταθούν στο δύσκολο ή να νοιώσουν τη χαρά μου.(Ήταν καινούργιος στο πλοίο)
    έτσι δένονταικαι έλκονται οι άνθρωποι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Ελένη μου γλυκιά φιλιά πολλά και από μένα! :)))

      @Δημήτρη...ζωγραφίζεις! :))

      Διαγραφή
  8. Αριστέα μου και Δημήτρη καλημέρα !!! Ξεκίνησε το ταξίδι των ιστοριών του καφενέ με καράβι και συντρόφους που μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες......Ο καπετάνιος με μαεστρία μας έκανε να βιώσουμε αυτά τα βαθειά ανθρώπινα συναισθήματα, τη θλίψη της απώλειας του πατέρα, " Ο πόνος κι η χαρά είναι διαβάτες της ψυχής μας"το θαλασσινό ταξίδι και ο καραβίσος καφές αναδείξανε το μεγαλείο του μοιράσματος.....Συγχαρητήρια !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μεσημέρι Κλαύδια,
      Χαίρομαι που τα τα γραμμένα μου άφησαν μέσα σου όμορφα βιώματα και συναισθήματα. Τα μάτια σου εξουσίασαν το κείμενό μου και γέννησαν κάτι όμορφο μέσα σου. Γιατί τα μάτια εξουσιάζουν το κείμενο και κανείς άλλος.
      Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
    2. @Κλαυδία μου χαίρομαι που άνοιξε το σερβίρισμα ο Δημήτρης όπως και στον πρώτο γύρο! Γιατί είναι διαφορετική πάντα η ματιά του και συγκινητική!
      Πολλά γλυκά φιλιά! ♥

      Διαγραφή
  9. Να΄σαι καλά Αριστέα μου, για την φιλοξενία του Δημήτρη,που μας έδωσε ένα τέτοιο διαμάντι. Καταγόμενη από οικογένεια ναυτικών, ένιωσα λες κι ήμουν εκεί..γεμάτη συναισθήματα, η ιστορία " του πατέρα" και ειλικρινά τα μάτια "γέμισαν".Τα φιλιά μου και στους δυο σας...και ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι αγαπητή μου όταν αγγίζω με τα ίχνη μου τις σκέψεις των ανθρώπων. Ο αυτοσκοπός είναι να μην ενοχλώ να μην προκαλώ αδιάκριτα συναισθήματα. Αν άγγιξα τις μνήμες σου από την καταγωγή σου, εύχομαι να το έκανα διακριτικά. Οι καρδιές των ναυτικών έχουν ανοίξει πολλές φορές κι όπως λέω στο κείμενό μου..."Κείνη την ώρα η φουρτούνα πέρασε στη καρδιά" είναι η χειρότερη ώρα και τέτοιες οι ναυτικοί έχουν περάσει πολλές. Αν δεν είναι μονιασμένοι να το αντιμετωπίσουν, τα χτυπήματα της θάλασσας είναι πολύ δυνατά. Οπότε αναγκάζεσαι γιά να περάσεις τη φουρτούνα, να ενώσεις το χνώτο σου με τον άλλον, σε αναγκάζει η θάλασσα να το κάνεις. Γιαυτό λέω ότι η θάλασσα μας κάνει ανθρώπινους, ευαίσθητους και γνήσιους. Είναι λοιπόν να μην την ερωτευτείς;
      Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
    2. Φιλιά πολλά Γεωργία μου ♥
      Καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  10. Καλησπέρα Αριστέα
    Πολύ δυναμική η έναρξη των "ιστοριών του καφενέ". Υπέροχο το κείμενο σου Δημήτρη.
    Η ιστορία με ταξίδεψε σε φουρτουνιασμένη θάλασσα εκεί που δοκιμάζονται αντοχές σωματικές και ψυχικές, εκεί που οι ναυτικοί έχουν ο ένας τον άλλο σε χαρές και λύπες.
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστώ γιά τα όμορφα λόγια.Η ζωή είναι ένα μεγάλο ταξίδι, αυτό που της δίνει τα νοήματα είναι η συνύπαρξη με τους συνταξιδιώτες. Επειδή δεν θέλω να επιλέγω, τους δέχομαι όλους. Κάποτε μου είπαν για κάποιον που θαρχόταν στο καράβι.." πρόσεχέ τον είναι δύσκολος άνθρωπος μπορεί να σου δημιουργήσει προβλήμτα" Όταν είδε πως υπήρχαμε οι υπόλοιποι στο πλοίο δέχόταν τα πάντα, γιατί η μοναξιά είναι δύσκολη. Όμως δεν είχε πειστεί παρά μόνο τη παραμονή των Χριστουγέννων που κατέβασα και έβαλα στη βάση του δέντρου συμβολικά δώρα γιά το πλήρωμα που εγώ είχα αγοράσει μερες πριν από ένα λιμάνι. Τότε γύρισε και είπε..." Αυτό δεν το έχω δει πουθενά, να μου κάνουν δώρο σε καράβι" ήμουν σίγουρος ότι πείστηκε πως υπάρχει κι άλλη μέθοδος να ζεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Να μοιραζεσαι τα πάντα.

      Διαγραφή
    2. Χαίρομαι που τη βρήκες δυναμική την έναρξη Ελένη μου!
      Πολλά ζεστά φιλιά!

      Διαγραφή
  11. Μοναδικά ξεκινάει ο 2ος γύρος μας. Δημήτρη, σ' ευχαριστούμε για την υπέροχη και τόσο διαφορετική ιστορία που μας χάρισες. Η γραφή σου γλαφυρότατη, ολοζώντανη και παραστατική, που το μελάνι της άφησε στην καρδιά μας ένα σπουδαίο μήνυμα: Κάποια πράγματα παραμένουν αμετακίνητα (=ήθος, ανθρωπιά κλπ), όταν υπάρχουν στ' αλήθεια, που δεν γίνονται έρμαια σε κανένα μπότζι. ΔΕΝ μπορούν να γίνουν.

    -Τα φιλιά μου σε οικοδέσποινα και φιλοξενούμενο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου , τα λόγια σου είναι σταλαγματιές από τα γραμμένα μου και χαίρομαι πάρα πολύ που μπόρεσαν να σε αγγίξουν.Οι διαβάτες της ψυχής μας όταν αφήνουν τα ίχνη τους κι εμείς τα ζούμε και δεν τα προσπερνούμε αδιάφορα, τότε μας φτιάχνουν την ανθρωπία και το ήθος. Μέσα στο πλοίο οι ίδιοι διαβάτες της ψυχής, ο πόνος κι η χαρά, περνούν την ίδια στιγμή, από πολλές ψυχές γιατί οι ψυχές εκεί είναι ενωμένες τόσο πολύ, που θέλουν δεν θέλουν θα περάσουν από όλους μας.Και να ξέρεις η θάλασσα όταν φουρτουνιάζει δεν φταίει αυτή, ο άνεμος φταίει. Ο ίδιος άνεμος που ξεριζώνει δέντρα που παγώνει σάρκες. Η θάλασσα μόνο ενώνει, μόνο λυτρώνει, άλλωστε μην ξεχνάμε πόσες φορές έσωσε το τόπο μας από άσχημες καταστάσεις. Μας πάει εμάς τους Έλληνες η θάλασσα, δεν μας βρέχει απλά, μας μυρώνει από παντού.

      Διαγραφή
    2. @αγαπάκι μου ...φιλάκια πολλά :)))

      Διαγραφή
  12. Δημήτρη υπέροχη η συμμετοχή σου, ώριμη, μεστή, με συναίσθημα, απεικονίζει τη "φουρτουνιασμένη" ζωή των ναυτικών.
    Συγχαρητήρια για την ιστορία, και Αριστέα συγχαρητήρια για τη διάθεση της φιλοξενίας!!
    Καλό απόγευμα και στους δύο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ γιά τα όμορφα λόγια σου, η φιλοξενία της Αριστέας πιστεύω είναι το έναυσμα όλων αυτών που διαβάσατε. Ήταν σε ένα συρτάρι χωρίς να ξέρει κανείς ότι υπάρχει. Μα τις ιστερίες του καφενέ της το έστειλα να το διαβάσει. Εκείνη επέλεξε ότι πρέπει να το διαβάσουν κι άλλοι. Οι επιλογές της κρίνονται μόνο από εσάς κι εκτός από την συγκεκριμένη κρίνονται κι από εμένα.Ξέρω ότι αν αφήσουμε τους εαυτούς μας ανυπεράσπιστους, θα κατακτηθούν από κάτι που σίγουρα θα μας σκοτώσει. Γιαυτό άλλωστε και γράφω, γιά να αντιστέκομαι σε κάτι που ζητά να σκοτώσει τη σκέψη μου και τη ψυχή μου. Ας το κάνουμε όλοι αλλα να το μοιραζόμαστε.

      Διαγραφή
    2. Να'σαι καλά Αλέξανδρε!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  13. Αριστέα καλησπέρα,
    Καλησπέρα σε όλους,

    Σήμερα ο Δημήτρης έκανε μια εντυπωσιακή καταγραφή που σε κάποια φάση της ζωής μας αυτό το κείμενο μας αγγίζει πιο έντονα. Έχω τη χρονική συγκυρία αυτό να συμβαίνει σε μένα αυτές τις μέρες. Έφυγε συγγενικό μου πρόσωπο (ο άντρας της αδερφής μου) που δεν μπόρεσε να νικήσει το θεριό και το τελευταίο διάστημα βιώσαμε τι σημαίνει παρηγορητική Ιατρική.
    Δυστυχώς και θερίζει η νόσος αλλά και προσβάλει ηλικιακές ομάδες που δεν θα έπρεπε.
    Οι ιερείς λένε μια «μακάβρια» αλήθεια.
    «Αν θέλεις να ξέρεις με ποιόν έχεις να κάνεις θα το δεις στη κηδεία του...».
    Οι επικήδειοι, τα ψηφίσματα, οι αποφάσεις Δ. Σ., οι τρανταχτές παρουσίες, έχουν και μόνο θέση για την Ιστορική καταγραφή.
    Αυτό που λειτουργεί έντονα και ξεχωριστά μέσα σου είναι η παρουσία και συμμετοχή των απλών συνανθρώπων σου που σου απλώνουν το χέρι και σου λένε μια απλή κουβέντα, σε κοιτάνε στα μάτια!

    Δημήτρη εμένα με άγγιξαν τα λόγια σου, η λεπτότητα παρουσίασης, τα συναισθήματα που προκαλείς στον αναγνώστη και τον καθιστάς με τον τρόπο σου συνομιλητή σου...
    Να είσαι πάντα καλά......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φίλε Τάσο θα ξαναπώ μιά κουβέντα που γράφω παραπάνω..." όσο πιό πολύ πονάς, τόσο πιό πολύ το έχεις αυτόν που φεύγει μέσα σου" αυτό ένοιωθα όταν έχανα δικούς μου ανθρώπους, δεν σου κρύβω ότι το εντόπισα και μόλις το εντόπισα, οι άνθρωποι ζουν μέσα μου.
      όταν έχασα το σπλάχνο μου είπα...
      Η μορφή σου στο βλέμμα μου
      Η ψυχή σου στο πνεύμα μου
      Η καρδιά σου στο σώμα μου
      Η πνοή σου ανάσα μου
      Ναι γιά πάντα!!!

      Νάσαι πάντα καλά να θυμάσαι!!!

      Διαγραφή
    2. Τάσο σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα και το σχόλιο!
      Να'σαι καλά και καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  14. Μια Καλησπέρα μπήκα Αριστάκι να σου πω και βρέθηκα χαμένη στις θάλασσες με έναν ζεστό καφέ στο χέρι και βουρκωμένα μάτια να μη ξέρω αν ήθελα να τελειώσει αυτό το ταξίδι .
    Τι βάσανο είναι αλήθεια να σε κρατά η θάλασσα και να μην είσαι κοντά στους αγαπημένους σου στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους... γιορτές, γέννηση, γενέθλια, σχολικές εκδηλώσεις του παιδιού σου, αρρώστιες ... θάνατος. Μόνο στο τέλος να μένουν οι αναμνήσεις των ταξιδιών, φωτογραφίες, ονόματα καραβιών και κάτι ανικανοποίητο που δεν πρόλαβες να το ζήσεις...
    Μα και πάλι η ζωή συνεχίζεται και η ζωή ''είναι ωραία'' όπως πολύ σοφά το λες κι εσύ ...
    Να είσαι καλά Δημήτρη με την ξεχωριστή αρχή που έκανες σε αυτές τις ιστορίες κι εσύ Αριστάκι μου έχεις τα φιλιά μου και την ευχή μου να περνάς καλά :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλη Λεβίνα,έχεις παρασυρθεί από μιά πραγματικότητα που στην ουσία είναι ουτοπία. Θέλω να πω ότι η θάλασσα δεν με χώρισε από τους δικούς μου, μπορεί να ήμουν μακριά τους, να μου έλειπαν πολλά από όσα περιγράφεις, όμως η νοσταλγία όλων αυτών με ένωνε περισσότερο με τους δικούς μου. Είδες τι έγραψα;
      Το μυαλό πάει πρώτα στους δικούς μας, όμως αυτό εγώ το λέω ένωση κι όχι χωρισμό. Η θάλασσα γιά να τη νοιώσεις γλυκιά πρέπει να πιείς πολλή από δαύτη.Θέλει να νοιώσεις οτι η αλμύρα της μπορεί να γίνει γλύκα. Ξέρεις τι λένε πολλοί όταν περνάει μιά μεγάλη φουρτούνα; " όταν ξεμπαρκάρω θα κοιτάξω να μείνω στη στεριά, τέτοια λαχτάρα δεν την ξαναπερνάω" και σε τρεις μήνες μετά από το ξέμπαρκο, είναι πάλι σε βαπόρι. Σαν την έγκυο γυναίκα, όταν γεννάει και πονάει, λέει..." δεν ξαναγεννάω ποτε" και σε σαράντα μέρες είναι πάλι έγκυος. Είναι γλυκές οι λαχτάρες της θάλασσας γιατί είναι τίμια και σου ξεπληρώνει πάντα όλες σου τις θυσίες.
      Νάχεις ένα υπέροχο βράδυ!!
      Σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας τα γραμμένα μου

      Διαγραφή
    2. Λεβίνα μου πόσο χάρηκα που είσαι μετά από καιρό!
      Καλά να περνάς χαρά μου!
      Τα φιλιά μου! :))

      Διαγραφή
    3. Kαλησπέρα Αριστάκι μου, καλησπέρα Δημήτρη...
      τα κατάφερα έστω και μετά από δυο μέρες να μπω ξανά στο διαδίκτιο...
      Δημήτρη μου δεν παρασύρθηκα από μια ουτοπία, από την πραγματικότητα παρασύρθηκα που μου την έφερε το δικό σου κείμενο στο μυαλό, την δική μου ζωή και τους χωρισμούς της, τότε που ούτε κινητά δεν υπήρχαν για την ευκολία της επικοινωνίας ... Δεκαέξη χρόνια έμαθα να γεμίζω και να αδειάζω βαλίτσες με κλειστά τα μάτια ...

      Καλό Σαββατόβραδο σας εύχομαι και καλή Κυριακή να έχετε...
      σε φιλώ Αριστάκι μου και σ ευχαριστώ :-))

      Διαγραφή
  15. Πόσο μου αρέσουν οι ιστορίες που σου επιτρέπουν να κάνεις τις λέξεις θάλασσες, τις σκέψεις σου πλοίο και το συναίσθημα άνεμο και ταξιδεύεις;
    Όμορφη επιλογή η φιλοξενία σου Αριστέα μου.
    Μια όμορφη συνέχεια εύχομαι στο βράδυ σου και αν και αργά καλό μας μήνα γιατί δεν πέρασα από εδώ να σου ευχηθώ!
    Σε γλυκοφιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάσαι πάντα καλά Μαρίνα και να ταξιδεύεις στις θάλασσες, είτε με πλοία από λέξεις, ένα είναι σίγουρο, δεν θα βουλιάξεις ποτέ.
      Καλό σου βράδυ!!.

      Διαγραφή
    2. Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε Μαρίνα το ξεκίνημα! :)))
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  16. Όμορφα μας ταξίδεψες στα πελάγη της γραφής σου Δημήτρη!
    Σκιαγράφησες σε λίγες γραμμές, ανθρώπινες μορφές που βιώνουν τον πόνο, την απομόνωση, τη μελαγχολία και τα πάθη τους, έξω από τα όρια του πολιτισμού, εκεί που κυριαρχούν οι φυσικές δυνάμεις και τα ένστικτα.
    Σ' ευχαριστώ για την εμπειρία αυτής της ανάγνωσης!
    Καλό βράδυ και στους δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι Μαρία, για το πλήθος των συναισθημάτων που ένοιωσες διαβάζοντας τα γραμμένα μου. Ναι οι λέξεις μου σκιαγράφησαν, γιατί μόνο αυτό μπορούν να κάνουν, όμως η πραγματηκότητα είναι πιό δυνατή, δεν κρύβεται πίσω από σκιές, είναι ορθάνοιχτη στα μάτια μας, και βουτηγμένη στο πόνο και στη χαρά. Η φύση μας κυριαρχει παντού, αρκεί να κατανοήσουμε ότι τα ένστικτά μας τα ταξιδεύει η σκέψη της ανθρωπιάς και του ηθικού.
      Όμορφο βράδυ νάχεις!!

      Διαγραφή
    2. @κανελλάκι μου....φιλάκια πολλά μάτια μου ! ♥

      Διαγραφή
  17. //είδα το δάκρυ, να απλώνεται σαν διάφανος λεκές, σ' ολονών τα μάτια και να γυαλίζει τα τσίνορα σαν το βερνίκι της θαλάσσης. Σ' άλλους κρατήθηκε εκεί, σ' άλλους κύλησε ίσαμε το πάτωμα // Το δικό μου κύλησε ίσαμε το πάτωμα, το άφησα να στεγνώσει προτού σας γράψω...
    Καταρχήν Καλησπέρα,
    Αριστέα μου ευχαριστούμε για την υπέροχη αρχή που έγινε μέσω του blog σου,
    Δημήτρη τα λόγια είναι λίγα....
    Ένιωσα κάθε λέξη που είπες, βίωσα την ένταση του πόνου (όποιος χάνει δικό του άνθρωπο ξέρει) και συνειδητοποίησα ένα πράγμα... όσο έμενα μακριά από τους γονείς μου, στη στεριά μεν αλλά μακριά, η σκέψη μου πρώτα ήταν σ'αυτούς, η ένοια μου ο πόνος μου, η αγωνιά μου και αυτό με έκανε να είμαι όντως κοντά τους. Τώρα που κυριολεκτικά ζω κοντά τους, είμαι πολύ μακριά, γιατί η καθημερινότητα με φθείρει (πιο πολύ τσακωνόμαστε παρά "αγαπιώμαστε") και θεωρώ ανθρώπους και καταστάσεις δεδομένες.
    Μπράβο σου για τον όμορφο τρόπο που μοιράστηκες μαζί μας κάτι τόσο προσωπικό και έντονο.
    Καλό ξημέρωμα σε όλους, τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα καλή μου φίλη, κάποτε με την σκέψη σε μιά μάχη των νοσταλγιών της πατρίδας, που έμενε πίσω και της θάλασσας που με έιχε κερδίσει, έγραψα τα παρακάτω λόγια...
      ΟΝΕΙΡΟΘΑΛΑΣΣΑ
      Ένοιωσα μεσ’ τη θάλασσα,
      τη μυρωδιά της αγωνίας
      το χρώμα της ανταύγειας της ψυχής
      την αίσθηση της καλομοίρας μέρας
      και τη βοή τ’ ανέμου όταν θρηνεί.
      Στο πέρασμά μου, μούλειψες εσύ
      Όχι απ’ τ’ όνειρα, μόν’ απ’ τη μοναξιά μου τη θολή.
      Θάλασσα, στ’ όνειρό μου έμαθες να ζεις...μαζί μ’ εκείνη.
      Δ.Λ.Α.
      Πολλοί όταν το διάβασαν εννόησαν ότι "Εκείνη" είναι μιά γυναίκα, ένα πρόσωπο. Όχι δεν είναι έτσι, εκείνη που μάχεται τη θάλασσα στη σκέψη μου είναι η πατρίδα κι ότι άλλο υπάρχει δικό μου πάνω σ' αυτή. Στο τέλος προσπαθώ να συμβιώνουν κι οι δυό μαζί μέσα μου.
      Χαίρομαι γιά ότι όμορφο έννοιωσες με τα γραμμένα μου.
      Νάσαι καλά να αγαπάς κι ας τσακώνεσαι. Ο καυγάς είναι μέσα στα όρια της αγάπης. Απλά τον έχουμε στο περιθώριο, στα σύνορα και μόλις φτάσουμε εκεί έχουμε τη ταση ότι τα βγούμε έξω από σύνορα. Είναι λάθος πιστεύω, όταν παλεύουμε στά όριά μας, ο αγώνας μας πρέπει νάναι να γυρίσουμε πάλι στο πυρήνας της αγάπης, αφήνοντας πισω άσχημα συναισθήματα που δημιουγεί ένας καυγάς.

      Διαγραφή
    2. Να'σαι καλά Νίκη μου!
      Φιλάκια! ♥

      Διαγραφή
  18. Αριστέα μου, φιλοξένησες ένα μοναδικό κείμενο, έντονο, ιδιαίτερο, που αποτελεί μια υπέροχη αρχή στις Ιστορίες του Καφενέ. Συγχαρητήρια, Δημήτρη, για τη γραφή σου!
    Να είστε καλά και οι δύο, καλό σας βράδυ και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ καλή μου γιά τον όμορφο λόγο σου, σου εύχομαι μιά όμορφη μέρα νάχεις.

      Διαγραφή
    2. Χαίρομαι απίστευτα που μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα καλή μου Έλλη!!!
      Φιλιά! ♥

      Διαγραφή
  19. Πανέμορφη και γεμάτη συναίσθημα ιστορία! Κουνιόμουν και εγώ μαζί τους και ένιωσα την δύσκολη στιγμή που μοιράστηκαν...
    Μπράβο στον Δημήτρη για την αμεσότητα του κειμένου!
    Φιλιά Αριστέα μου και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Νάσαι πάντα Καλά Κατερίνα γιά τα καλά σου λόγια, μούρχεται στο νου κάτι, που αισθάνομαι όταν προσπαθώ να προσδιορίσω σε ποιά απόσταση πρέπει να κάθομαι απέναντι στα γεγονότα της ζωής που έρχονται μπροστά μου...
    "Στέκεις κοντά στις εικόνες της ζωής;
    Κλαις μαζί της.
    Τη βλέπεις από μακρυά;
    Γελάς μ’ αυτή."
    Δ.Λ.Α.
    Διαλέγεις και παίρνεις. Εγώ θέλω νάμαι κοντά κι ας γελάνε κάποιοι που με βλέπουν από μακριά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πάρα πολύ ωραία ιστορία Δημήτρη...μου άρεσε πολύ, ειδικά στο σ'αυτό το σημείο: " όσο πιό πολύ πονάς τόσο πιό μέσα σου τον κρύβεις, γιά να σε προστατεύει και να σ' αγκαλιάζει με τη θύμησή του"
    Καλό σου βράδυ Αριστέα μου....... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλή σου μέρα "ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ". Σ' ευχαριστώ και χαίρομαι που μπόρεσε το κείμενο να αφήσει κάτι μέσα σου.
    Νάσαι πάντα καλά και νάχεις ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή