Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Των ποιητών το κάλεσμα (Φιλοξενία)

Με χαρά σήμερα φιλοξενώ τα δύο ποιήματα 
του καπετάνιου-ποιητή Δημήτρη Ασλάνογλου
που συμμετείχαν στο 5ο Συμπόσιο Ποίησης.
.Ακολουθεί πρώτο το ποίημα που συγκέντρωση 26 βαθμούς 
και το έφερε στην τέταρτη θέση.

(Μια μικρή διόρθωση: Στην καταμέτρηση έχασα δύο βαθμούς 
στο ποίημα της Μαρίας Κανελλάκη, η οποία για την ιστορία ήρθε τρίτη! 
Μια ανάποδη βαθμολόγηση με μπέρδεψε.
Ας όψεται το δεξί ημισφαίριο που μου τα κάνει κάτι τέτοια.
Στο επόμενο δρώμενο θα προσλάβω γραμματέα!)

Απολαύστε ξανά τα δύο ποιήματα του Δημήτρη.
ο οποίος και θα απαντήσει στα σχόλια σας.
4.Των ποιητών το κάλεσμα

Όστρακα φεγγαρόφωτα, τα λόγια του Ομήρου
Τ’ Ελύτη τα τρυπώματα, μέσ’ τις σπηλιές τ’ ονείρου
Δαφνόσπαρτες μυρωδικές, οι λέξεις του Σεφέρη
Οι ύμνοι του Καβάφη μυστικά, μου στήνουνε καρτέρι
Του Καρυωτάκη οι καπνοί, δοξάζουνε τις δάδες
Της Πολυδούρ’ οι ζωγραφιές, πλέκουν μυαλού στροφάδες
Αμυγδαλιάς μαγευτικής, του Παλαμά λιβάδια
Του Ρίτσου τα μεθυστικά, πολύφωτα λιμάνια
Του Βαλαωρίτη η μοναξιά, παράδοσης τραγούδι
Του Παπαδιαμάντ’ η φόνισσα, διάφανο λουλούδι
Του Κάλβου του απέραντου, η φίλτατη πατρίδα
Του Σολωμού του μυθικού, της λευτεριάς η ελπίδα
Του Καββαδία η θάλασσα, που τρέφει τη στεριά
Της Αλκυόνης οι σκιές, που πλημμυρίζουν την νυχτιά
Στον καφενέ ο λυρικός, ο Βάρναλης ο ανήσυχος
Της συνείδησης Σικελιανός, φτωχολογιάς αντίλαλος
Σχεδιαστής μοναδικός, ο Εγγονόπουλος ο μοναχός
Κονταρομάχος θεϊκός, ο Σκαρίμπας ο απλοϊκός
Ο Λάκωνας της φαντασίας, ο Βρεττάκος ο τρυφερός
Επαναστάτης άγιος, ο Καρούζος ο ψηλαφιστός
Των φυλακών ο αηδός, ο Φασούλας ο αληθινός
Του έρωτα ο χορηγός, ο Γκάτσος ο τραγουδιστικός

Αν μέσ’ τη φτώχεια μου ξεχνώ
Για κάποιονε να γράψω
Είναι, που με μεθά πιοτό
Των αετών, που τόλμησα να πιάσω
3. Του δρόμου οι φωνές

Σπασμένος, γυάλινος ορίζοντας τα μάτια
Του πλήθους, που κρατάει τα χαρτόνια
Κέρινα χείλη, τριαντάφυλλων κομμάτια
Λαμπάδες στέκονται, σε δρόμους και μπαλκόνια

Η μπόρα πού' ρχεται, τα βλέφαρα πληγώνει
Ποδάρια τρίβουν, την πέτρα που ματώνει
Σύρματα δένουν, τ’ ακυβέρνητα χέρια
Καπνού αγκαλιάσματα, στήνουνε καρτέρια

Κοφτά τα βήματα, κοκκινίζουν τις φτέρνες
Η φρίκη κείτονταν, στης τρομπέτας τις νότες
Ντουντούκες φούσκωναν και σήκωναν τις στάχτες
Μεθυσμένοι παλιάτσοι, μαστίγωναν τις ράχες

Ποιητής που σίγησε, φασουλής πετρωμένος
Εμβατήριο σουρούπωσε, στης ψυχής το μουράγιο
Ένα πλήθος που χύθηκε, τρυπημέν’ από βέλος
Μία θάλασσα π’ άδειασε, φάνηκε το ναυάγιο

Διάφανε ουρανέ, που λευκά σβέρκα λυγίζεις
Ήλιε σφυρηλατημένε, που κρυψώνες γκρεμίζεις
Στείλτε της μάνας αγκαλιά, το πόνο να ρουφήξει
Κ' ένα γαρύφαλλο κλειστό, μεσ' τις καρδιές ν' ανοίξει
__________________________________________

Εγώ είμαι χαμένη, όχι στη μετάφραση, 
αλλά στον κόσμο μου και στις δημιουργίες μου!
Ευχαριστώ για όλα τα υπέροχα σχόλια σας 
στη λήξη του Συμποσίου.
 Αναζητώ χρόνο για να απαντήσω...
Καλή σας μέρα και 
καλή εβδομάδα!
@

35 σχόλια:

  1. Mπράβο στον Δημήτρη που πάντα μας συνεπαίρνει με τα ποιήματά του.
    Αυτό το συναπάντημα των ποιητών πολύ μου άρεσε και όταν μας έδωσε το Αριστάκι κι άλλους βαθμούς το ψήφισα αμέσως.
    Δεν ξέρω αυτός ο διαγωνισμός μας παίδεψε πολύ υπήρχαν τόσο όμορφα ποιήματα και τόσο όμορφες σκέψεις που δεν ξέραμε ποιον να ψηφίσουμε.
    Δημήτρη πραγματικά χίλια μπράβο ήταν υπέροχα!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ και σου αφιερώνω δυό στίχους από τον πατριώτη μου ποιητή που επίτηδες δεν ανέφερα στο ποίημά μου...
      Διάφανες αυλαίες

      Είναι τα βλέφαρά μου
      διάφανες αυλαίες.

      Όταν τα ανοίγω βλέπω
      μπρος μου ό,τι κι αν τύχει.

      Όταν τα κλείνω βλέπω
      μπρος μου ό,τι ποθώ.

      Ανδρεας Εμπειρίκος

      Διαγραφή
  2. Ακόμα δεν μπορώ να συγχωρήσω στον εαυτό μου ότι τελικά δεν ψήφισα το ποίημα 4!!! Αφού θυμάμαι ότι το είχα σημειωμένο, αλλά με τόσα ωραία δημιουργήματα, ούτε ξέρω πως δεν κατάφερα να το εντάξω στην πεντάδα μου... :(( Αν και δεν είναι η μόνη βλακεία που έκανα τώρα τελευταία... :(( Ου γαρ έρχεται μόνον... Φίλε Δημήτρη, εξαίσια γραφή όπως πάντα και σε ευχαριστούμε. Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπημένη φίλη σ' ευχαριστώ για τα καλά σου αισθήματα και σου λέω ότι μην μετανοιώνεις ποτέ γιά κάτι που έκανες, πάντα γιά κάτι που δεν έκανες να μετανοιώνεις. Στη περίπτωσή μας δεδν μπορούσαμε να τα ψηφίσουμε όλα γιαυτό και δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά. Σου αφιερώνω από καρδιάς μερικούς στίχους του Εγγονόπουλου, που δηλώνουν ότι τα μάτια του έβλεπα τις μορφές με τις γραμμές ενός καλλιτέχνη του πινέλου. Αυτή την όραση την έκανε ποήση και χάραζε εκτός από μορφές, χάραζε και λέξεις...
    ΚΗΠΟΙ ΜΕΣ’ ΣΤΟ ΛΙΟΠΥΡΙ (απόσπασμα)
    το λευκό σώμα αυτής της γυναικός
    φωτίζονταν
    εκ των έσωθεν
    μ’ ένα φως τόσο λαμπρό
    ώστε
    εδέησε
    να πάρω τη λάμπα
    και να την
    ακουμπήσω
    χάμω στο πάτωμα
    που
    να μπορέσουνε
    οι σκιές
    των δύο τόσο ευγενικών μας σωμάτων
    να προβληθούν
    στον
    τοίχο
    με μίαν ιερατικότητα βιβλική

    Νίκος Εγγονόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Αριστάκι και φίλε Δημήτρη
    Συγχαρητήρια για τις συμμετοχές σου
    και τον ποιητικό αέρα που σε αυτές εμφύσησες!!!!

    Καλή εβδομάδα με πολλά φιλιά ♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μια παρότρυνση:
      Φτιάξε ένα Blog Δημήτρη
      να σε απολαμβάνουμε!!!!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ γιά την παρότρυνση Ελένη, είμαι τόσο ασυνεπής με αρκετές υποχρεώσεις μου, που η δημιουργία Blog θα με έκανε ακόμη περισσότερο ασυνεπή. Θέλω να είμαι συνεπής στις τάσεις ασυνέπειας, που με διακατέχουν, μήπως μπορέσω με συνέπεια να τις εξαφανίσω. Δεν μου φτάνει ο χρόνος, όσο κι αν είναι αυτός ακίνητος κι εγώ κινούμαι γύρω από αυτόν. Δεν ζαλίζεται με τίποτα, αντίθετα αυτός μας ζαλίζει και εμείς παραδίδουμε πνεύμα ακουσίως.

      Διαγραφή
  5. Αγαπητή Ελένη, καλημέρα και καλή εβδομάδα.
    Σε ευχαριστώ γιά τον όμορφο λόγο σου στο λόγο μου και επέτρεψέ μου να σου αφιερώσω...

    ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΛΗ ΝΑ Σ' ΑΓΑΠΩ

    Τώρα μου μένει στου έρωτα την άγρια καταιγίδα
    να ιδώ να μετρηθούν για με θάνατος και ζωή.
    Μαρία Πολυδούρη

    Υ.Γ. ...Της Πολυδούρ’ οι ζωγραφιές, πλέκουν μυαλού στροφάδες
    Δ.Λ.Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλώς σε βρίσκω Airis - @ριστέα! :)
    Κι εσένα, και τους ποιητές!

    (Θαυμάσιο "Των ποιητών το κάλεσμα"!!! Εύγε στον κ. Ασλάνογλου!!!)

    Θα τα λέμε, βεβαίως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητή Ρούλα, ευχαριστώ για το επιφώνημα επιδοκιμασίας που μου απευθύνεις, είναι επιφώνημα που στρέφεται σε μοναδικές στιγμές της όμορφης γλώσσας μας. "Εύγε" σημαίνει καλό με έμφαση (Εύ - γε) . Εύ = καλό γε = μπαίνει γιά να δώσει έμφαση.Θα σου αφιερώσω τους παρακάτω στίχους...
    Η Σατραπεία (απόσπασμα)
    Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει.
    Τον έπαινο του Δήμου και των σοφιστών,
    Τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα "εύγε".
    Κ.Καβάφης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σας ευχαριστώ πολύ! Με τον Αλεξανδρινό έχω... παλιούς (αλλά πολύ καλούς λογαριασμούς) και χαίρομαι ιδιαίτερα που μου αφιερώσατε δικούς του στίχους!

    (Δεν βρίσκω σύνδεσμο για το ιστολόγιό σας).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. εχω μόνο Facebook, Dimitrios Aslanoglou αν θέλεις κάτι μπορείς να μου στείλεις dimitrios.aslanoglou@eletson.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αριστέα μου αυτό το συμπόσιο ήταν πραγματικά να το πιεις στο ποτήρι!! Είχε εξαιρετικά ποιήματα που δικαίως μας δυσκόλεψαν κι είναι όντως τόσο άχαρο το βαθμολογείν αλλά η ουσία είναι να διαβάζουμε ποίηση και να εκφραζόμαστε όσο μπορούμε και λαχταράμε μέσω της γραφής!! Αυτή είναι κι η ουσία κάθε συμποσίου εντέλει για αυτό έχει αγαπηθεί τόσο!!! Για αυτό και πάλι θα πω μπράβο σε όλους , δημιουργούς κι αναγνώστες, και φυσικά σε εσένα που με τόση φροντίδα το διοργανώνεις κάθε φορά!!
    Τα ποιήματά σας είναι εξαιρετικά κ Δημήτρη!! Και το απαύγασμα των ποιητών μας το χάρηκα, έρεε όμορφα η ρίμα του και μας ταξίδευε!! Λάτρεψα ιδιαίτερα όμως του δρόμου τις φωνές!! Ειδικά οι 2 τελευταίες στροφές του για μένα ήταν ο πυρήνας του!! Η λάβα του που πύρωνε!!
    Συγχαρητήρια για τις συμμετοχές σας και να στε πάντα δημιουργικός!!
    Καλή βδομάδα εύχομαι και στους δυο!! Σας φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητή Μαριλένα,
    Σ' ευχαριστώ γιά τον όμορφο σχολιασμό σου σχετικά με το συμπόσιο εν γένει και ειδικά για τις δικές μου συμμετοχές. Το ποίημα γιά τις φωνές του δρόμου, είναι αφιερωμένο σε κάθε προσπάθεια που γίνεται μέσω διαδηλώσεων, να ακουστούν μερικές φωνές, που επιλέγοντας την μορφή διαδήλωσης, αντιμετωπίζουν τις περισσότερες φορές, την λαίλαπα της εξουσίας που ζητά τη σιωπή και τον καταπνιγμό των φωνών και των αντιλήψεων. Σου αφιερώνω από καρδιάς τους παρακάτω στίχους...

    Το Πανανθρώπινο Εμβατήριο της Ελλάδας

    Ομπρός! Μὲ ορθή, μεσούρανη
    της Λευτεριάς τὴ δάδα,
    ἀνοίγεις δρόμο, Ελλάδα,
    στον Ανθρωπον ... Ομπρός!

    Ὁρμάνε πρώτοι οι Έλληνες
    κι όλοι οι λαοὶ σιμά Σου
    -μεγάλο τ᾿ όνομά Σου-
    βροντοφωνάν: Ομπρός,

    ομπρός, να γίνουμε ο τρανὸς
    στρατὸς που θα νικήσει,
    σ᾿ Ανατολὴ και Δύση,
    το μαύρο φίδι ομπρός,

    ομπρός, κ᾿ η Ελλάδα σκώθηκε
    και διασκορπάει τα σκότη!
    Ανάστα, ἡ Ανθρωπότη,
    Κι ακλούθα την ... Ομπρός!

    Άγγελος Σικελιανός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δημήτρη, συγχαρητήρια για τις συμμετοχές σου!
    Θα μου επιτρέψεις να σταθώ "Στων ποιητών το κάλεσμα", διότι με άγγιξε και με ενθουσίασε από την πρώτη ανάγνωση, με αποτέλεσμα να είναι από τις πρώτες επιλογές μου στο συμπόσιο!
    Δεν θα πω περισσότερα, γιατί είπα ήδη πολλά στα σχόλια κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας κι έπειτα στη γιορτή της λήξης και δεν θα ήθελα να κουράζω άλλο τους αναγνώστες.
    Συνέχισε, όπως γνωρίζεις πολύ καλά, να εξωτερικεύεις και να τοποθετείς σε λέξεις τον πλούσιο συναισθηματικό σου κόσμο καθώς και τις ουσιαστικές σκέψεις και ιδέες σου!
    Σ' ευχαριστούμε για τις ομορφιές που μας προσφέρεις!
    Καλή σου εβδομάδα!

    υ.γ.
    Αριστόπαιδο, καλές δημιουργίες και περιμένουμε με ανυπομονησία τις επόμενες ευφάνταστες ιδέες σου! Έτσι, για να μας φτιάχνει η διάθεση κατά καιρούς!
    Φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλαύκη μου τα λόγια σου γεμάτα ευαισθησία κι οι λέξεις σου στα ποιήματα σου καυστικες, σε ευχαριστώ από καρδιάς και θα σου αφιερώσω την προτελευταία στροφή του υμνου στην ελευθερία, που έχουν την ισχύ τους...

      Ύμνος προς την ελευθερία (απόσπασμα) .

      Τι θα κάμετε; θ’ αφήστε
      Να αποκτήσωμεν εμείς
      Λευθερίαν, ή θα την λύστε
      Εξ αιτίας Πολιτικής;
      Δ.Σολωμός
      Πόσο καυστικός ο εθνικός ποιητής ;

      Διαγραφή
  13. Καλησπέρα Αριστέα μου και καλή εβδομάδα!

    Άστο εκεί που κάθεται το δεξί ημισφαίριο, το θέλουμε ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. O Captain! My Captain!...
    Πώς θα μπορούσα να μην ξεχωρίσω τα εξαιρετικά ποιήματά σου!
    Σου στέλνω το ευχαριστώ μου για την συγκίνηση που μου χάρισαν, με την αύρα του Αιγαίου!!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Άννα μου χαιρομαι,που μπόρεσες να νοιωσεις όμορφα διαβάζοντας τις λέξεις μου. Θα ρουφηξω την θαλασσινή αύρα που μου στέλνεις με τους παρακάτω στίχους...
    ΕΧΩ ΜΙΑ ΠΙΠΠΑ ΞΥΛΙΝΗ (απόσπασμα)
    Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.
    Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου.
    Σκέφτομαι: «Θα 'ναι μαγική». Μα πάλι λέω: μη φταίει
    ο εγγλέζικος βαρύς καπνός και η νευρασθένειά μου;
    Νίκος Καββαδίας

    Να'σαι πάντα Καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Δημήτρη.
      Έχοντας κι εγώ "μεταλάβει με νερό θαλασσινό", δονήθηκα ολόκληρη στους στίχους του Καββαδία. Γι αυτό σου ανταποδίδω με μια εικόνα αγαπημένη, από τον βυθό της θάλασσάς μας και της ψυχής μου :
      " Στρείδι ωκεάνιο αρραβωνίζεται το φως.
      Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι
      κι ο άρρητος τόνος, πιο πικρός και πιο στυφός,
      που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχηδόνιοι".(Φατα Μοργκάνα)

      Διαγραφή
    2. Αννούλα μου σ' ευχαριστώ γιά τη δροσιά των στίχων που μου αφιερώνεις.
      Με το γλυκό το φως να αρραβωνίζεσαι
      μέσα απ' τη γεύση που γεννά, το σώμα του ροδιού
      Στρείδια, κυδώνια του άρρητου, απέραντου ωκεανού
      και Καρχηδόνας θησαυρούς, να κλέβω να στολίζεσαι
      Δ.Λ.Α.
      Η Ποίηση γιά την Ποίηση...

      Διαγραφή
  16. Στη ζεστή μας οικοδέσποινα την Αριστέα, θελω απο καρδιάς ευχαριστώντας την για τη φιλοξενία, να αφιερώσω...
    ΝΥΧΤΕΡΙΝΌΣ ΔΙΑΒΑΤΗΣ
    Άδειο το μάτι
    Και το μυαλό
    Στο μονοπάτι
    Το σιωπηλό
    Η νύχτα πέφτει
    Σταλιά σταλιά
    Μοιάζω με κλέφτη
    Στη σιγαλιά

    Για κάνε κάτι
    Για τον διαβάτη
    Τον αμαρτωλό
    Ποιος είμαι ρώτα
    Κι έβγα στην πόρτα
    Σε παρακαλώ

    Άγιο φεγγάρι
    Κι η αγάπη μια
    Προσκυνητάρι
    Στην ερημιά
    Ήσουν η σκάλα
    Για τον βυθό
    Μα παρακάλα
    Να μη χαθώ

    Για κάνε κάτι
    Για τον διαβάτη
    Τον νυχτερινό
    Ένα κομμάτι
    Απ’ τον δικό σου
    Στείλε μ’ ουρανό
    Ν. ΓΚΑΤΣΟΣ

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΑΡΙΣΤΕΑ! !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ήταν πολύ όμορφα και τα 2 ποιήματα. Των ποιητών το κάλεσμα ήταν και στο δικό μου χαρτί σημειωμένο αλλά μέσα σε αυτόν τον μεγάλο όγκο, πραγματικά είναι πολύ εύκολο να χαθείς...
    Συγχαρητήρια Δημήτρη για τις συμμετοχές σου γιατί το σημαντικό είναι η ίδια η συμμετοχή!
    Καλές εμπνεύσεις και δημιουργίες εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Κατερίνα,
      Η τιμή ότι μπορεσες και αφιέρωσες λίγες στιγμές γιά να διαβάσεις τις λέξεις μου είναι εξίσου μεγάλη με εκείνη που έδειξαν όσοι είπαν ότι τους άρεσαν οι λέξεις μου. Δεν έχει μεγάλη σημασία η κριτική να βγαίνει προς τα έξω. Σημασία έχει να υπάρχει κριτική γιά τον καθένα μας ξεχωριστά και να δημιουργήται το πνεύμα του νέου της γέννησης. Όλλοι γράψαμε όλοι είδαμε γιά πρώτη φορά της λέξεις του άλλου. Αυτό είναι αρκετό. Σ' ευχαριστώ γιά όλα και σου αφιερώνω...

      Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
      κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
      έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
      ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
      κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
      έστω και μια φορά;
      Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
      για τους απεγνωσμένους;

      Ντίνος Χριστιανόπουλος

      Διαγραφή
  18. Το Μοιρολόι της Φώκιας

    Αυτή ήταν η Ακριβούλα
    η εγγόνα της γριά-Λούκαινας.
    Φύκια είναι τα στεφάνια της,
    κοχύλια τα προικιά της...
    κι η γριά ακόμα μοιρολογά
    τα γεννοβόλια της τα παλιά.
    Σα νάχαν ποτέ τελειωμό
    τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου... 1908

    Ανταποδίδοντας την ποίηση με ποίηση, απολαύστε λίγο κυρ Αλέξανδρο, ο οποίος έγραφε και ποιήματα.
    Ευχαριστώ που παραβρέθηκε στο κάλεσμα με τόσους σπουδαίους ποιητές,γιατί ο ίδιος είναι γνωστός για τους πολλούς μόνο ως πεζογράφος.
    Το υπέροχο ποίημα το ξεχώρισα, το απόλαυσα, το ψήφισα!
    Να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ινώ μου σ' ευχαριστώ γιά τα όμορφα λόγια σου και τους στίχους του "Αγίου". Θέλω να σου αφιερώσω λίγες υπέροχες φράσεις του...
      "Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου"
      Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
      Ο 'Αγιος της Ελληνικής Λογοτεχνίας.

      Διαγραφή
  19. Η ποίηση, της ποίησης, την ποίηση, Ω ΠΟΙΗΣΗ!!!!
    Καλή εβδομάδα Αριστεάκι μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Λάουρα, γιά την ποίηση και γιά σένα, μόνο ένα στίχο, που θέλει να πει πολλά...
      "Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή"
      Τάσος Λειβαδίτης

      Διαγραφή
  20. Εξαιρετικά και τα δύο, βέβαια το δεύτερο το λάτρεψα, γιατί μου πέρασε και ένα μνμ για μένα σημαντικό, γιατί οι φωνές στους δρόμους δεν θέλω να σιωπούν και για πολλούς άλλους λόγους, αλλά η καταπίεση των βαθμών (μεγάλη καταπίεση έπαθα) δεν με άφησε να λειτουργήσω επί της λατρείας αυτής.
    Υπέροχες εμπνεύσεις και τα δύο ποιήματα.
    Καλημέρα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Σ' ευχαριστώ Μαρία Έλενα, θέλω να σου αφιερώσω...

    Ώσπου τέλος ένιωσα
    κι ας πα’να μ’ έλεγαν τρελό
    πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος.
    Ο.Ελύτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σ' ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια. Με τάση να νοιώσεις μιά μικρή αποσυμπίεση θέλω να σου αφιερώσω...
    "Κάνει τόση παγωνιά! Κι αυτή η ψυχή μου, τι μανία! Να θέλει να ρίχνει τα όνειρά της στη φωτιά για να ζεσταθεί…"
    Αλκυόνη Παπαδάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Εξαίσια και τα δύο ποιήματα, το πρώτο το λάτρεψα για το μεγαλείο του, το δεύτερο για την αμεσότητά του, αντέγραψα μάλιστα το ¨
    "Διάφανε ουρανέ, που λευκά σβέρκα λυγίζεις
    Ήλιε σφυρηλατημένε, που κρυψώνες γκρεμίζεις
    Στείλτε της μάνας αγκαλιά, το πόνο να ρουφήξει
    Κ' ένα γαρύφαλλο κλειστό, μεσ' τις καρδιές ν' ανοίξει"
    και το ξαναδιαβάζω καθημερινά.....εμπνευσμένα και τα δύο ποιήματα, παραπέμπουν σε έναν αξιοθαύμαστο δημιουργό...
    Τα σέβη μου καπετάνιε, είμαι ευγνώμων γι΄αυτό το συναπάντημα στο Συμπόσιο της Αριστέας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αγαπητή Κλαυδία, συγχαρητήρια γιά τις υπέροχες Μούσες σου που λατρεύτηκαν πάρα πολύ. Η ροή του λόγου σου και των σκέψεών σου είναι ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω και αγέρας που σηκώνει μυαλά στα ουράνια. Χαίρομαι να βλέπω τέτοιο λόγο και χαίρομαι όταν ο λόγος αυτός υπάρχει και λατρεύεται. Τον ζηλεύω γιατί δεν θα μπορέσω ποτέ να τον πλέξω όπως τον πλέκεις εσύ. Είναι η διαφορετικότητα που κάνει την μοναδικότητα αλλά καταλήγει στην ίδια θάλασσα. Στη θάλασσα της ποίησης και της πλοκής του λόγου.
    Πολλά μπράβο και θάθελα από καρδιάς να σου αφιερώσω...

    Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατηλάτης
    ένας αποσταμένος περπατητής
    που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
    ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
    Κι αν θέλεις, έλα να τ' ακούσουμε μαζί.

    Μενέλαος Λουντέμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με κατασυγκίνησες καπετάνιε, αυτή η διαφορετικότητα που κάνει τη μοναδικότητα με έχει σαγηνεύσει .....ολοκληρωτικά !!! Ευχαριστώ πολύ για το εξαιρετικό αφιέρωμά σου...

      Διαγραφή