Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Μαζί με τον καφέ #13 Περί κριτικής, συμβουλών και άλλων τινών

dreamed, cat, true, over, book, coffee

Επιτέλους μαζεύτηκα στον υπολογιστή!
Κάτι οι μέρες της άνοιξης που είναι τόσο γλυκές,
κάτι που οι δημιουργίες μου καλά κρατούν, 
συνέχεια κάνω κοπάνες.
Δεν μου κρατάτε μούτρα, ε;
Και κάθισα επιτέλους να βάλω τις σκέψεις  μου στο πληκτρολόγιο
Μαζί με μια κούπα διπλό, ελληνικό κι ας έπιασαν οι ζέστες...

Αχ, φάε και κάτι σήμερα. Θα σου χρειαστεί!
Γιατί μέχρι να φτάσεις ως κάτω θα έχεις πεινάσει σίγουρα ☺

breakfast, cafe, chocolate, coffee, morning, photography, yummy

Έχουμε αφήσει μια συζήτηση στη μέση.
Και την πιάνω τώρα που τα έχω ζεστά!
Ίσως είναι που βλέπω διαρκώς να είμαστε όλοι με το δάχτυλο
στη σκανδάλη, έτοιμοι να πυροβολήσουμε, να κατασπαράξουμε.
Ίσως γιατί βλέπω ότι μας αρέσει να σχολιάζουμε,
αλλά όχι να μας σχολιάζουν.
Ίσως γιατί βλέπω ότι στη βιασύνη μας να πούμε τα δικά μας,
δεν ακούμε τους άλλους.
Ίσως γιατί βλέπω γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους
λες και βρίσκονται σε έδρα δικαστηρίου, σε ρόλο δικαστή,
εντοπίζοντας λάθη, δίνοντας διαρκώς συμβουλές, επικρίνοντας.


book, coffee, cup, glasses, tea, teacup

Σήμερα δεν θέλω να εξετάσουμε το θέμα από την πλευρά της κοινωνίας
που δεν ανέχεται το διαφορετικό,
της εκάστοτε κοινωνίας που έχει τις δικές νόρμες και στερεότυπα.
Θα ήθελα σήμερα να το πιάσω από την πλευρά της αγάπης.
Ναι, της αγάπης!
Και να φθάσω στους γονείς.
Που στο όνομα αυτής της αγάπης, μεγαλώνοντας τους αυριανούς ενήλικες,
μπορεί να κάνουν πολλά και σοβαρά λάθη!

Γιατί αυτή την κοινωνία, τη δική μας, 
την ελληνική, την τοπική, την συγγενική, την οικογενειακή
την απαρτίζουμε εμείς,
που κι εμάς μας μεγάλωσαν οι δικοί μας γονείς,
με όλα όσα ήξεραν ή δεν ήξεραν.
Κι αν διαρκώς γκρινιάζουμε και κράζουμε αυτή την ελληνική κοινωνία
με τα λάθη και τα στραβά της 
(σε εκλογές, νοοτροπίες, κλεψιές, απατεωνιές)
είμαστε κι εμείς μέσα.
Ένα μεγάλο χρέος μας είναι να δώσουμε τους σωστούς αυριανούς ενήλικες.
Μπας και δούμε την έκπληξη βρε!

art, black, black and white, city, coffee, cold, cool, cozy, cup, design, drink, hot, mood, news paper, white

Στον προηγούμενο καφέ είχε προκύψει από την ανταλλαγή απόψεων 
ένα σημαντικό θέμα:
Η κριτική που γίνεται από τους γονείς, όπως και οι συμβουλές είναι 
από αγάπη και μόνο.
Και φυσικά δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω αυτό.

Αλλά θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε την αγάπη.
Ένας πολύ δικός μου άνθρωπος όταν μιλάμε για γενικές έννοιες,
για μη χειροπιαστά πράγματα μου ζητάει να ορίζω την έννοια 
πριν προχωρήσουμε τη συζήτηση  
Για να ξέρουμε ότι εννοούμε το ίδιο πράγμα.
Τελικά νομίζω ότι συμφωνώ μαζί του!

Μπορεί να λες και να ονομάζεις αγάπη πολλά πράγματα.
Θα σου πω τι είναι αγάπη για μένα.... από την ανάποδη.

Θα σου πω τι δεν είναι αγάπη.

Αγάπη δεν είναι να προλαβαίνεις όλα τα λάθη του παιδιού σου.
Αγάπη δεν είναι να του μιλάς για τα ελαττώματα του.
Αγάπη δεν είναι να το συμβουλεύεις.
Αγάπη δεν είναι να το επικρίνεις για όσα 
δεν σου αρέσουν στο χαρακτήρα του.
Αγάπη δεν είναι να του απαγορεύεις πράγματα απλά και μόνο 
επειδή εσένα δεν σου αρέσουν.

art, coffee, cool, cream, cute, heart, mini, miniatur, miniatura, miniature, ring, special, sweet

Και κάπου εδώ το βλέπω, είσαι έτοιμος να πέσεις να με φας!
Μπάστα. Μην βιάζεσαι.
Φυσικά κι αν πρόκειται για τη σωματική του ακεραιότητα 
έχεις κάθε χρέος να το σώσεις.
Αλλά μόνο όταν κινδυνεύει η υγεία του και η ζωή του από τις επιλογές του 
έχεις δικαίωμα να προτρέξεις!
Και φυσικά δεν αναφέρομαι στο 3χρονο που ακόμα δεν έχει μάθει τον κόσμο.
Αναφέρομαι για παιδιά στην ηλικία 
που καταλαβαίνουν, που μπορούν και επικοινωνούν.

Θες να του δώσεις καλούς τρόπους συμπεριφοράς;
Ξεκίνα με τους δικούς σου.
Θες να το συμβουλέψεις; 
Η αγωγή σου και η Παιδεία σου δίνουν τις καλύτερες συμβουλές.
Θες να γίνει αυτόνομος και συγκροτημένος ενήλικας;
Μην το επικρίνεις, μην το μειώνεις, μην το καθοδηγείς υπερβολικά.

 Κάποιες φορές πρέπει να μάθουμε μέσα από τα λάθη μας.
Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μάθουμε.
Το πάθημα γίνεται μάθημα, κατά τη λαϊκή σοφία.
Μπορεί να σε στενοχωρεί να βλέπεις το παιδί σου να βιώνει πόνο, 
αλλά δεν είναι αγάπη να του διώχνεις όλους τους πόνους από τη ζωή του!
Δεν είναι αγάπη να το μεγαλώνεις προστατευμένο.


art, coffee, cool, cream, cute, heart, mini, miniatur, miniatura, miniature, ring, special, sweet

Η πιο όμορφη γλώσσα είναι η θετική γλώσσα.
Είναι η μόνη γλώσσα όπου θα γίνει γόνιμη ανταλλαγή απόψεων με το παιδί.
Όταν ξεκινάς με ύφος εισαγγελέα το παιδί μπορεί να συμφωνήσει,
αλλά δεν θα αλλάξει!
Αν επιλέξεις να μιλήσεις στη γλώσσα του παιδαγωγού, 
όπου εδώ ορίζω ως τέτοιον αυτόν που φέρει αγωγή, 
αυτόν που μεταφέρει γνώση στο παιδί 
υπάρχει ελπίδα!

Πριν δυο μήνες περίπου είχα κάνει μια ανάρτηση .
Σου ζητούσα να σπάσεις τον αναθεματισμένο κύκλο της ζωής σου!

Έγραφα εκεί:


Δεν γνώρισα ποτέ μου κανένα γονιό που ξύπνησε ένα πρωί,
στράφηκε στο σύντροφό του και είπε:
"Μόλις σκέφτηκα τέσσερις υπέροχους τρόπους για να καταστρέψουμε 
την αυτοεκτίμηση του παιδιού μας".
Κανείς ποτέ δεν βάζει εσκεμμένα σαν σκοπό του να πληγώσει τα παιδιά του
-κι όμως πολλοί γονείς το κάνουν.
Συνήθως οι γονείς εφαρμόζουν στα παιδιά τους 
ό,τι διδάχτηκαν οι ίδιοι.
Από άγνοια τις περισσότερες φορές
ανακυκλώνουν στερεότυπες αντιλήψεις  ή βγάζουν τα δικά τους
παιδικά απωθημένα.
Πότε άραγε θα σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος;
(...)
Οι ρόλοι που διδασκόμαστε μικροί, μας ακολουθούν σε όλη μας τη ζωή.
Αν είσαι γονιός να θυμάσαι ότι κάθε φορά η συμπεριφορά σου 
μαθαίνει περισσότερα από τα λόγια σου.

Κι είχα παραθέσει ένα ποίημα της Dorothy Law Nolte 
με τίτλο: Τα Παιδιά Μαθαίνουν Αυτό που Ζουν,
από τις εκδόσεις Θυμάρι.
Θα στο ξαναβάλω σήμερα γιατί είχα απενεργοποιημένα τα σχόλια 
σε κείνη την ανάρτηση και της/σας το χρωστάω!

Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επίκριση, 
μαθαίνουν να αποδοκιμάζουν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην εχθρότητα, 
μαθαίνουν να είναι επιθετικά. 
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο φόβο, 
μαθαίνουν να φοβούνται.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον οίκτο, 
μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους. 
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο χλευασμό, 
μαθαίνουν να είναι συνεσταλμένα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ζήλια, 
μαθαίνουν να ζηλεύουν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ντροπή, 
μαθαίνουν να νιώθουν ένοχα. 

Children Learn what they Live

Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ενθάρρυνση, 
μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ανεκτικότητα, 
μαθαίνουν να έχουν υπομονή.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον έπαινο, 
μαθαίνουν να εκτιμούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή, 
μαθαίνουν να αγαπούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επιδοκιμασία, 
μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους. 
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αναγνώριση, 
μαθαίνουν ότι είναι καλό να έχουν στόχους. 
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην προσφορά, 
μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα. 
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ειλικρίνεια, 
μαθαίνουν να είναι φιλαλήθη.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη δικαιοσύνη, 
μαθαίνουν να είναι δίκαια. 
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην καλοσύνη και το ενδιαφέρον, 
μαθαίνουν να δείχνουν σεβασμό. 
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ασφάλεια, 
μαθαίνουν να έχουν πίστη στον εαυτό τους και στους γύρω τους. 
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα σε φιλική ατμόσφαιρα, 
μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι φιλικό και ευχάριστο μέρος για να ζουν.

coffee fun time love food

Θέλω, φθάνοντας στο τέλος όσων μπόρεσα να καταγράψω εδώ,
να πω πως για μένα είναι άλλο το μοίρασμα γνώσης 
κι άλλο οι συμβουλές.

Η γνώση είναι είτε επαγγελματική, είτε επιστημονική, είτε εμπειρική.
Μοιράζομαι κάτι που γνωρίζω.
Όταν ο γιατρός θα μου συστήσει συγκεκριμένη θεραπεία 
στηρίζεται σε συγκεκριμένη γνώση για να το κάνει.
Αν την είχα κι εγώ δεν θα χρειαζόμουν γιατρό εξάλλου.

Οι συμβουλές δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Αυτός που συμβουλεύει τοποθετεί τον εαυτό του σε μια έδρα.
Πολλές φορές πιστεύει ότι γνωρίζει ποιο είναι το σωστό 
ή το καλό για τον άλλον.
Αγνοώντας ότι έτσι μειώνουμε τον άλλον αφού τον καθιστούμε ανίκανο 
να κρίνει για τη ζωή του
ή την ανάγκη του να υποστεί τις συνέπειες.

Κάποτε η καλύτερη μου φίλη, που ως τότε ήταν απλή γνωστή μου,
μου ζήτησε τη συμβουλή μου για ένα πολύ σοβαρό της ζήτημα.
Η απόφαση που θα έπαιρνε θα καθόριζε σε πολλά τη ζωή της.
Η απάντηση μου στην αρχή την άφησε μετέωρη:
Δεν θέλησα να τη συμβουλέψω!
Η απόφαση θα επηρέαζε τη ζωή της.
Ήταν ενήλικη,
Η ευθύνη ήταν καθαρά δική της.
Αδυνατούσα να πάρω ΕΓΩ την ευθύνη για κάποιον άλλον.
Της είπα πάντως πως ό,τι κι αν αποφάσιζε εγώ θα ήμουν δίπλα της,
να τη στηρίξω, με όλη μου την αγάπη.
Όπως και το έκανα!
Από τη στιγμή εκείνη έχουν περάσει 9,5 χρόνια.
Η στάση μου εκείνη μας έδεσε για πάντα!

Ουφ!
Να σταματήσω εδώ;
Πολλά δεν είπα;

Σου δίνω τη σκυτάλη και η Παναγιά μαζί σου☺

@ριστέα


Ένας διαγωνισμός τρέχει εδώ 
και οι Ιστορίες της νύχτας εδώ.




77 σχόλια:

  1. Μένω σε αυτό που λες, ότι η συμπεριφορά διδάσκει πολύ πολύ περισσότερο από τα λόγια.
    Νομίζω επομένως, πως το δύσκολο ζητούμενο που συνήθως μας διαφεύγει, είναι η εξάσκησή μας στην αυτοκριτική και την αυτοβελτίωση.
    Αυτό, μαζί με την άνευ όρων αγάπη και αποδοχή, πιστεύω πως θα βοηθούσε στην αποφυγή πολλών σκοπέλων στο ταξίδι της παράλληλης ανάπτυξής μας, μαζί με τα παιδιά και (γιατί όχι) και τον σύντροφό μας. 😊

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "...-Μα τι λες ρε μεγάλε
      Πόσο μού'μοιασες σ' όλα
      Παιχταρά πάρτα μου όλα
      Άσε κάτι για τον ψυχαναλυτή...." :-D

      http://m.youtube.com/watch?v=1D8H3bdwzj0

      Διαγραφή
    2. αν ζητάς κολλητιλίκια
      μάθε να μη μου τη σπας

      Καλύτερο άσμα δεν μπορούσες να βάλεις!
      Θα επανέλθω γιατί έκανα ένα πέρασμα αστραπή ☺
      Και το σκάω πάλι!
      Μάκια!

      Διαγραφή
    3. Καλημέρα Αννούλα μου και καλή εβδομάδα.
      Αυτοκριτική απαιτείται να κάνουμε όλοι μας σε διαρκή βάση, πόσο μάλλον όταν έχεις και την ευθύνη μια άλλης ψυχής!
      "άνευ όρων αγάπη και αποδοχή" λες και δεν χρειάζεται να μου το ορίσεις... το άνευ όρων μαζί με την αποδοχή με κάλυψαν!
      Τα φιλιά μου και την αγάπη μου! ♥

      Διαγραφή
  2. Αριστάκι μου καλημέρα
    Συμφωνώ μαζί σου και επικεντρώνω
    στην δύναμη του παραδείγματος
    Αν εμείς δείχνουμε μια αρνητική εικόνα
    τα παιδιά μας θα την υιοθετήσουν
    κατά μεγάλο ποσοστό
    Και πολύ σημαντικό θεωρώ να παθαίνουν
    για να μαθαίνουν είναι το μόνο αποτελεσματικό
    σχολείο που θα τα βάλει δυνατά μπροστά στις
    εκπλήξεις της ζωής....
    Καλή Κυριακή....σε απόλαυσα!!!

    φιλάκια πολλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ελένη μου.
      Αν κατανοούσαμε όλοι τη δύναμη του παραδείγματος θα μιλούσαμε λιγότερο και θα επικεντρωνόμασταν σε μας!
      Πόσοι αλήθεια το κάνουν;
      Φιλάκια πολλά!
      Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα♥

      Διαγραφή
  3. Πόσα λαθη κανουμε σαν γονεις δεν λεγεται Αριστακι μου... θα ηταν καλήτερα να υπηρχε σχολή γονέων .. βεβαια μην περιμενεις απο γονεις της προηγουμενης γενιας.. να σκεφτονται όπως τα γραφεις .. που πολύ σωστα ειναι ... αλλα ποιος θα μπορουσε να καθοδηγησει τότε τους γονεις για να ξέρουν πως θα φερθουν στα παιδια τους...που γινονται κατ εικονα και ομοιωσή τους... η σωστή αντιμετωπηση ειναι αυτη που περιγραφεις...αλλα πόσοι την κανουν;
    ΑΧ! αυτό το ποιήμα .. το είχα διαβασει οταν τα παιδια μου πηγαιναν στο δημοτικό... το 'έκαναν κορνιζα στο τοιχο της ταξης τους... αυτό θα ήταν καλό να υπαρχει σε όλα τα σπίτια.. !!!! ειναι το.......δεν ξερω πως να το ονομασω.. της σωστής ανατροφής..!
    μακαρι να πετυχαίνει παντα... αλλα και λιγα απο αυτά να γινονται... κερδος θα ειναι... .
    Γεια σου φιλοσοφημενο μου πλασμα.....τα λεμε ε; φιλακιααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ρούλα μου!
      Οι σχολές γονέων θα ήταν ευχής έργο αν υπήρχαν. Για να γίνει κάποιος γιατρός σπουδάζει, για να γίνει δικηγόρος, γεωπόνος, χημικός...και ο κατάλογος είναι ατελείωτος .Ακόμα και για ηλεκτρολόγος ή για ψυκτικός πάει σε μια σχολή, κάνει άσκηση δίπλα σε κάποιον πεπειραμένο ! Ομοίως μια κομμώτρια!
      Για γονείς όλοι έχουμε το ένστικτο! Αυτό που το πας; Είμαστε σαϊνια όλοι!
      Βέβαια έχω δει στην πορεία αρκετούς που δεν έχουν τελειώσει καν το σχολείο να είναι απείρως καλύτεροι από τους έχοντες περγαμηνές και διπλώματα!
      Άρα δεν αρκεί το ένα από μόνο του!
      Το σημαντικότερο είναι να είμαστε εμείς συγκροτημένοι ενήλικες,αυτάρκεις και ικανοποιημένοι από τη ζωή μας!
      Τότε απλόχερα μπορούμε να δώσουμε! (αχ αυτό πρέπει να είναι η επόμενη ανάρτηση του καφέ μου!)
      Το ποίημα θα έπρεπε ΟΛΟΙ οι γονείς να το έχουν οδηγό! Λέει όλα όσα χρειάζεται να ξέρει και να εφαρμόζει αυτός που έρχεται σε επαφή με τα παιδιά!
      Φιλάκια πολλά μάτια μου!♥

      Διαγραφή
  4. Αγαπημένη Dorothy Law Nolte, αν είχαν μεγαλώσει έτσι όλες οι γενιές και όλα τα παιδιά του κόσμου, όλα θα ήταν διαφορετικά στον κόσμο. Επίσης, τώρα θυμήθηκα κάτι που "ο κόσμος" (δηλαδή όλοι εμείς) το ξεχνάμε κι ας κάνουμε ότι ισχύει το αντίθετο: κάθε ποίημα, δοκίμιο, πόρισμα, διάλεξη κλπ, απευθύνεται -προς εφαρμογήν- μόνο στον..."πρώτο" κόσμο, αφήνοντας στην απέξω τον..."τρίτο" (χυδαίος όρος!) κόσμο.. Συνεπώς, όταν μιλάμε "για κάθε παιδί" εννοούμε τα παιδιά του "καλού" κόσμου κι όχι τα άλλα, του πεταματού... Μπορεί να βγήκα εκτός θέματος, αλλά αυτό το "φαινόμενο" το έχω παρατηρήσει σε κάθε έκφανση του "πολιτισμένου" κόσμου μας. Αναρωτιέμαι, για τα παιδιά του "τρίτου" κόσμου, τι σημαίνει πρακτικά: "Τα Παιδιά Μαθαίνουν Αυτό που Ζουν";... Αριστέα, είπαμε, ξέφυγα από το θέμα, ωστόσο μη με μαλώσεις πολύ, δεν αντέχω άλλο το δόλιο.. Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα λέμε σήμερα! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Πετρούλα μου!
      Αχ πόσο δίκιο έχεις! Μόνο το ποίημα να έκαναν διαρκώς πράξη οι γονείς όλου του κόσμου όλα θα ήταν καλύτερα!
      Και πόσο δίκαιη και σωστή η παρατήρηση σου: τα άλλα παιδιά, του τρίτου κόσμου είναι πάντα στην απέξω!
      Γιατί εδώ δεν έχουν άλλα πολύτιμα αγαθά ...δεν έχουν ασφάλεια και ειρήνη, δεν έχουν τροφή και νερό .... Η διαπαιδαγώγηση είναι πολυτέλεια για αυτές τις ψυχές!
      Φιλάκια πολλά και καλή εβδομάδα μάτια μου!

      Διαγραφή
  5. Αχ μέσα στο μυαλό μου είσαι Αριστέα μου. Τις προάλλες είχα πάει στο φροντιστήριο του μικρού για να συζητήσουμε την προετοιμασία για τις πανελλήνιες. Είχα ραντεβού με τον Φυσικό και (φυσικά) περίμενα να μιλήσουμε για την εξεταστέα ύλη κ.λ.π.
    Προς μεγάλη μου έκπληξη, αφού του είχα αραδιάσει τις ανησυχίες και τα άγχη μου και κρεμόμουν απ' το στόμα του, γυρίζει και μου λέει ατάραχος: "εσείς φροντίστε μόνο να του δίνετε αγάπη. Τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους..."
    Διάβασα και ξαναδιάβασα την ανάρτησή σου και έκανα κάποια "χαϊλάϊτ" που με εκφράζουν απόλυτα. Ένα μικρό σκονάκι για τις δύσκολες ώρες ;-)
    Και πάντα θα στο λέω, γιατί μου κάνει μεγάλη εντύπωση και το χειροκροτώ με θαυμασμό. Η αγάπη σου για τα παιδιά και ο χρόνος που αφιερώνεις για να μας δώσεις λίγη τροφή για σκέψη. Με ψάξιμο, μελέτη, κατάθεση εμπειριών, με χιούμορ ή και με πιο αυστηρό τόνο...
    Και όπως σου έχω πει και στο παρελθόν, οι μικρές αναφορές σου γράφονται μέσα μου και ανασύρονται μια δεδομένη στιγμή που χρειάζομαι μια πληροφορία για να διαχειριστώ μια "κρίση".
    Να'σαι καλά Αριστάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Μαρία μου , πόσο με συγκίνησε το σχόλιο σου!
      Δεν κάνω εύκολα παιδαγωγικές αναρτήσεις, γιατί αισθάνομαι ευθύνη να πετάξω ένα θέμα έτσι χωρίς να το έχω δουλέψει μέσα μου! Και δεν γράφω επιστημονικά . Ίσως κάποιος πιο ειδικός να έγραφε περισσότερα, καλύτερα, πιο εμπεριστατωμένα. Γράφω όπως μιλάω. Στη γλώσσα που θα ακούσουμε. με χιούμορ (απαραίτητο).Δεν θέλω να γίνομαι αυστηρή. Κρατιέμαι με το ζόρι. Για να μην ακουστώ ότι δίνω συμβουλές. Ότι μιλώ καθ' εδρας κι εγώ.
      Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που είδα να "μιλάει" ο τρόπος που επιλέγω!
      Κι επικεντρώθηκα σε αυτό γιατί για το θέμα που έχω σήμερα, ξέρω πως είσαι στο σωστό δρόμο. Φαίνεται από την αγωνία σου και από τα λόγια σου. Το γεγονός ότι "άκουσες" την προτροπή του καθηγητή.
      Για τα σκονάκια σου....

      Σε φιλώ!
      Καλή εβδομάδα εύχομαι ♥

      Διαγραφή
  6. Δίδαξε με το παράδειγμά σου....συμφωνώ απόλυτα και προσπάθησα πολύ να το κάνω τρόπο ζωής με τα παιδιά μου. Δεν τα καταφέρνουμε πάντα Αριστέα μου. Άνθρωποι είμαστε και μαθαίνουμε συνεχώς. Αυτό που ξέραμε ''χθες''ως σωστό, αλλάζει και ''αύριο'' μπορεί να αναιρέσει συμπεριφορές και πράξεις. Δύσκολο πράγμα να είσαι γονιός....όμως το να αγαπάς αληθινά νομίζω ότι είναι αρκετό. Και όταν λέω αληθινά εννοώ αγάπη όχι μέσα από τον εαυτό μας...όχι εγωιστικά.
    Ωραίο θέμα και θα ήθελα να γράψω και άλλα. Αλλά η τενοντίτιδα δεν επιτρέπει κούραση στο χέρι οπότε αν και παρασύρθηκα σταματώ εδώ
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα Άννα μου θα κάνουμε πάντα λάθη. Άνθρωποι είμαστε.
      δεν γίνεται διαφορετικά Μιλώ για εκείνες τις περιπτώσεις που τα λάθη είναι περισσότερα. Κατ'εξακολούθηση εγκλήματα!
      δεν θέλησα να σας γεμίσω ενοχές, αλλά με διαβάζουν νέοι γονείς, ή φίλες που ετοιμάζονται να γίνουν γονείς!
      Καλό είναι όλοι να προβληματιζόμαστε.
      Όχι εγωιστική αγάπη! ναι θα συμφωνήσω μαζί σου.
      Αλλά τελικά πρέπει να κάνω μια ανάρτηση κάποια στιγμή και να την ορίσουμε αυτή την αγάπη! θα έχει ενδιαφέρον!
      Καλή εβδομάδα και πολλά φιλιά ♥

      Διαγραφή
  7. Να 'μαι κι εγώ μετά από μέρες!
    Αν μπορούμε και να ακούμε, όταν μιλάμε, αν μπορούμε να μοιραζόμαστε κι όχι να κουνάμε το δάχτυλο, τότε έχουμε κάνει την αρχή για κάτι που θα μας φέρει δίπλα στους ανθρώπους (κι όχι σε θέση καλύτερη ή χειρότερη)...
    Ελπίζοντας κι ακούγοντας... ας έχουμε μια καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την! Ελπίζω να είχες χαθεί για κάτι καλό Αλεξάνδρα μου :))) Πολύ σωστά επικεντρώθηκε στο να ακούμε! με προσοχή κι ενδιαφέρον. Ναι είναι ο μισός δρόμος!
      Καλημέρα και καλή εβδομάδα χαρά μου ♥

      Διαγραφή
  8. Δεν θα διαφωνήσω με όσα γράφεις. Έχω κάποιες ενστάσεις (διαφωνίες δεν τις λες), θεωρώ πως είναι θέμα αντίληψης και κουβέντας.
    Οι γονείς προσπαθούν να προλάβουν προβλήματα, αντιδρούν σε ό,τι δεν τους αρέσει, μένουν σε στερεότυπα, κάνουν λάθη, μα όλα αυτά δεν είναι λόγω έλλειψης αγάπης. Είναι ίσως λάθος ο τρόπος που προσπαθεί να εκφραστεί.
    Δεν υπάρχει σχολείο για γονείς, όλοι αυτοδίδακτοι είμαστε και προσπαθούμε για το καλύτερο. Η αγάπη δεν πιστεύω πως διδάσκεται, υπόκειται σε κανόνες ή μετριέται. Είναι μια δυνατή φωνή μέσα στον εγκέφαλο που γυροφέρνει και προσπαθεί να βρει διέξοδο για να εκφραστεί. Δεν τα καταφέρνει πάντοτε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ακόμη και οι παιδοψυχολόγοι δεν πιστεύω ότι μεγαλώνουν απόλυτα ισορροπημένους ανθρώπους.
    Το παράδοξο είναι ότι κάποια από αυτά με τα οποία αντιδρούσαμε ως παιδιά οι ίδιοι, σήμερα προσπαθούμε να τα εφαρμόσουμε στα δικά μας.
    Το λες και ανθρώπινη (=αδύναμη) φύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αγάπη πραγματικά δεν διδάσκεται Πέτρο μου, αλλά μαθαίνεται. Από την αγάπη που θα πάρεις. Δεν αμφισβητώ ότι οι περισσότεροι γονείς αγαπούν και αγωνιούν για τα παιδιά τους. Αλλά πολλοί φέρονται εγωιστικά κι όμως δηλώνουν και το πιστεύουν ότι αγαπούν τα παιδιά τους.
      Πολλοί γονείς καταδικάζουν τα παιδιά τους να μην ωριμάσουν ποτέ, να είναι αδύναμα, χωρίς αυτοπεποίθηση ή αυτοεκτίμηση κι όμως δηλώνουν ότι τα αγαπούν. Και το πιστεύουν. Πολλοί γονείς μεγαλώνουν θυμωμένα παιδιά γιατί και οι ίδιοι είναι γεμάτοι θυμό για τα πάντα. Κι όμως κι αυτοί αν τους ρωτήσουμε πιστεύουν ότι αγαπούν τα παιδιά τους.
      Σε αυτούς ακριβώς αναφέρομαι!

      Ναι ακόμα και οι παιδοψυχολόγοι κάνουν λάθη. Γιατί είναι ανθρώπινο αυτό. Αλλά μας ενδιαφέρει να αναγνωρίζουμε, να εξελισσόμαστε, να διορθώνουμε πιστεύω. αυτό μετράει ακόμα και για τα παιδιά μας. Πολλά μπορούν να διορθωθούν στην πορεία. το έχω δει να γίνεται στην πράξη.
      Πάντως σχετικά με αυτό που λες ότι μικροί μπορεί να αντιδρούσαμε τα κάνουμε μετά στα παιδιά μας, αν και δεν έκανα δικά μου για να το δω σε μένα , το έχω δει να γίνεται και σε νέους ανθρώπους. Καλό είναι να θυμόμαστε τι θέλαμε εμείς όταν ήμασταν παιδιά :))
      Καλή εβδομάδα και πολλά φιλιά! ♥

      Διαγραφή
  9. Σιγουρα η ΑΓΑΠΗ ειναι ο καλυτερος "οδικος χαρτης"! Με ολα τα λαθη, τα στερεοτυπα, τις διαφωνιες, την υπερπροστασια (και πιστεψε με εχω δεχτει μπολικη!), οταν ο γνωμωνας ειναι η αγαπη, παντα βρισκεται ο τροπος και μεγαλωνουν υγιεις ανθρωποι με υγιεις σχεσεις! η ανιδιοτελης αγαπη ομως, οχι η αγαπη τυπου "ζησε εσυ τα ονειρα που δεν εζησα εγω!"
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου Χριστίνα μου. Η αγάπη είναι ο μόνος δρόμος. Αρκεί να ορίζουμε ως αγάπη το ίδιο πράγμα. Διάβασε την απάντηση μου από πάνω, στον Πέτρο και θα καταλάβεις τι ακριβώς εννοώ!
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα ♥

      Διαγραφή
  10. Ειναι πολυ σωστα ολα οσα λες και βρισκω οτι πεφτουμε στο λαθος αυτο ολοι οι γονεις οσο κι αν προσπαθουμε να το αποφυγουμε, θα ξανασκεφτομια παντα πριν μιλησω, καλη βδομαδα Αριστεα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Μαίρη μου :)
      Καλή εβδομάδα και σε σένα εύχομαι ♥
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  11. Θα αρχίσω ξεκαθαρίζοντας τι είναι συμβουλή...ορμήνια που έλεγε η γιαγιά μου.
    Δεν είναι η προστακτική..κάνε αυτό, μην κάνεις εκείνο.
    Είναι ακριβώς αυτό που λες κι εσύ...μοιράζεσαι τις γνώσεις σου και τις εμπειρίες σου(όποιες έχεις) με κάποιον άλλον!
    Και φυσικά δεν αποφασίζεις ποτέ για κανέναν ειδικά σε θέματα που καθορίζουν τη ζωή του.
    Αυτό το κάνουν οι ανώριμοι και το δέχονται οι χαζοί...
    Ούτε στα παιδιά μου δε λέω τι να κάνουν...με ρωτάνε πολλές φορές και το μόνο που κάνω είναι να συζητάω μαζί τους μέχρι να αποφασίσουν μόνα τους.
    Η αλήθεια είναι πως δε θα άντεχα ποτέ να πάρω πάνω μου το μέλλον κανενός ανθρώπου πόσο μάλλον των παιδιών μου. Κι αν κάνω λάθος?
    Η μάνα μου έλεγε ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του κι εγώ "δε θα πάρω το κρίμα στο λαιμό μου" για κανέναν! Και πόσο συμφώνησα μεγαλώνοντας...Φυσικά και η απόφαση, όποια κι αν είναι αυτή, εξαρτάται από τον ενδιαφερόμενο.
    Κανείς δε γνωρίζει ποια είναι η σωστή για πολλά θέματα, εκτός αν κάνουν μπαμ και είναι καταστροφικά...ε τότε επιβάλλεται ακόμα και να πούμε το περιβόητο μη...(νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ)
    Το ποίημα αυτό το είχε η παιδίατρός μου στην αίθουσα αναμονής...το διάβαζα από παιδί και συνέχισα να το διαβάζω κι όταν πήγα πια ως μαμά εκεί τα δικά μου παιδιά...
    Ε, λοιπόν όσα κι αν ξέρουμε, πάντα θα κάνουμε λάθη....βέβαια λάθη με λάθη διαφέρουν.
    Όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς, αλλά δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι...υπάρχουν όμως άνθρωποι που προσπαθούν και άνθρωποι που δεν προσπαθούν, ή προσπαθούν λάθος!!
    Πάντως κι ο Πέτρος κάλυψε ένα μεγάλο θέμα που συνοψίζεται στην περιβόητη φράση που μας έλεγαν οι γονείς μας όταν αντιδρούσαμε σε όλα σχεδόν από όσα μας έλεγαν..."Θα γίνεις γονιός και θα καταλάβεις"...και ναι, ακόμα και κάποια πράγματα που κάποτε μας φαίνονταν αδιανόητα, τα καταλάβαμε..
    Γιατί ένας γονιός δεν αγαπά μόνο, ταυτόχρονα αγωνιά νύχτα μέρα, φοβάται, και χίλια άλλα...ζει μόνιμα στο κόκκινο!
    Καλές οι θεωρίες, αλλά πιστεύω κι εγώ πως ούτε οι παιδοψυχολόγοι δε μεγαλώνουν όσο σωστά θα ήθελαν τα παιδιά τους...βέβαια συμβουλές δίνουν αβέρτα, αλλά έχω δει ειδικούς να τα έχουν κάνει τόσο μαντάρα που λες δεν μπορεί, μας δουλεύουν!!!
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου συμφωνώ με όσα λες όσον αφορά τους γονείς που είναι όπως τους περιγράφεις! Και είμαι σίγουρη ότι είσαι ένας τέτοιος γονιός.Αλλά δεν αναφέρομαι σε αυτή την υπέροχη μερίδα γονιών!
      Ξέρω πολλούς που είναι να τους βγάζεις το καπέλο. να τους κάνεις άγαλμα. Το βλέπεις από τα χαρούμενα, υγιή παιδιά τους.
      Αλλά ξέρω από την άλλη πολλούς γονείς που κάνουν όλα όσα δεν θα έπρεπε να κάνει κάποιος γονέας ( ότι είναι αρνητικό στο ποίημα της Ντόροθυ) κι όμως αν συζητήσεις μαζί τους θα σου πουν ότι αγαπούν τα παιδιά τους και κάνουν το καλύτερο για αυτά.
      Σε αυτούς αναφέρομαι. Που δεν έχουν ορίσει τι είναι αγάπη.
      Δεν θεωρώ πάντως αυτονόητο το ότι έγινε κάποιος γονέας θα μεγαλώσει από ένστικτο και μόνο σωστά το παιδί του.
      όπως δεν θεωρώ αυτονόητο το ότι ένας ειδικός που έχει παραμάσχαλα όλη τη θεωρία δεν θα κάνει λάθη και μάλιστα σοβαρά. Όλα εξαρτώνται από το τι ενήλικας είναι ο καθένας μας. πόσο συγκροτημένος και υγιής είναι , χωρίς απωθημένα και άσχημα κατάλοιπα από την παιδική του ηλικία.
      θα σου αναφέρω ένα παράδειγμα γνωστής μου που διάβαζε διαρκώς παιδαγωγικά βιβλία. Κι όμως η αποθάρρυνση, η καταπίεση, ο αυταρχισμός, η επίκριση ήταν στο ημερήσιο μενού! Περιττό να σου πω για τις συνέπειες στο παιδί της ...
      Κι όμως το αγαπάει. Το δηλώνει!

      Τα φιλιά μου και την αγάπη μου Μαρία μου♥

      Διαγραφή
    2. Ξέρω που αναφέρεσαι, αλλά ήθελα να τονίσω πως λάθη κάνουμε όλοι οι γονείς, μην μπει κανένας γονιός με μικρά παιδιά (γιατί των περισσότερων εδώ είναι πια μεγάλα) και μας βρει τόσο τέλειους που νιώσει ο έρμος τελείως άχρηστος,..γιατί όσο κι αν προσπαθούμε, όσα κι αν ξέρουμε έρχεται και η αποφράδα ώρα που θα κάνουμε μια πατάτα ή και ολόκληρο πουρέ...ανάλογα!! χαχα!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
    3. αχαχαχαχαχα! :)))
      Φιλάκια πολλά♥

      Διαγραφή
  12. Καταπληκτικός ο τρόπος που παραθέτεις την επικοινωνία γονέων παιδιών. Κάπως έτσι μεγάλωσα τις κόρες μου και τον αείμνηστο γιό μου. Κι΄ακόμα και σήμερα με τις κόρες μου, παρ' όλο που είναι μητέρες διατηρούμε μια κάποια επικοινωνία σ΄υατά τα θέματα.
    Νάσαι καλά αγαπητή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ φίλε Ντένη! :)))
      Χαίρομαι όταν διαπιστώνω ότι υπάρχει γύρω μας ελπίδα!
      Και σαν παππούδες αργότερα τα ίδια ισχύουν , οπότε μπράβο που συνεχίζετε να έχετε επικοινωνία σε αυτά τα θέματα!
      Την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  13. Το πιο δύσκολο για μένα Αριστέα μου είναι να γίνεις καλός γονιός Μπορεί εσύ να μεγάλωσες με τεντωμένο αντίχειρα και πολλά ΄΄μη΄΄ και το μισούσες , να το πρώτο που δεν είναι από αγάπη !!! Τα παιδιά μας δεν είναι το παιχνιδάκι μας για να καμαρώνουμε και να του δείχνουμε συνέχεια την αποδοκιμασία μας !! Πιστεύω πολύ ότι τα παιδιά είναι ότι βλέπουν από μας !!! Και αν κάποια στιγμή επιλέξουν κάτι που δεν τους αξίζει θα βρουν το δρόμο τους !! Πόνεσα πολύ από μια επιλογή καταστροφική της κόρης μου , όμως είμαι περήφανη γιατί μόνη της βρήκε το δρόμο της , διδάχθηκε ,τσαλακώθηκε αλλά δεν είχα κανένα δικαίωμα να την επικρίνω !! Να είσαι καλά με ότι κάνεις!!!
    Σε φιλώ με την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου η κατάθεση σου εδώ σχετικά με την κόρη ήταν ό,τι καλύτερο! πολύ χαίρομαι για τη στάση σου και σε ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες μαζί μας!
      Αχ να φέρονταν όλοι οι γονείς έτσι....
      Να'σαι καλά!
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!♥

      Διαγραφή
  14. Η συμβουλή, δεν είναι παρά μια γνώμη, μια παραίνεση, μια υπόδειξη από τρίτους. Άλλος παίρνει όμως την πρωτοβουλία... Το πως μεγαλώνει σωστά το παιδί, θα παραμένει ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Δεν έχω παιδιά, και δεν παίρνω θέση. Όμως, βλέπω ότι υπάρχει μια συνεχής ακροβασία (από τους υπεύθυνους γονείς) μεταξύ αγάπης, δικαιοσύνης, φόβου και καθήκοντος. Στην προσέγγιση της αγάπης, στο βάθος κρύβεται η ερώτηση «τι είναι καλό», και η σχετικότητα θα αποτελεί τροχοπέδη στην αντικειμενική κατανόηση της. Χρειάζεται πάντως μεγάλη υπευθυνότητα και σοβαρότητα για όσους/-ες αναλάβουν το ρόλο του γονέα, φυσικού ή θετού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η συμβουλή μας καθιστά ειδήμονες. Αν έχουμε αυτή τη γνώση έχει καλώς. Συνήθως τη δίνουμε χωρίς να μας παίρνει, χωρίς να μας ζητηθεί ή χωρίς να είμαστε ειδήμονες. Αλλιώς ας εκφράσουμε μία γνώμη που συνήθως είναι του τύπου μου αρέσει/δεν μου αρέσει, κατά τη γνώμη μου αλλά δεν περιμένουμε και να την ακούσει ή να την ακολουθήσει ο άλλος.
      Πολύ σωστά τονίζεις την υπευθυνότητα και τη σοβαρότητα, όμως αν δεν μεγαλώνουν οι γονείς τέτοια παιδιά ώστε να ως ενήλικες να είναι υγιείς και συγκροτημένοι ποτέ δεν θα σπάσει ο φαύλος κύκλος!
      Την καλημέρα μου Σταμάτη! :)))

      Διαγραφή
  15. Ήθελα να ξέρω αν οι άλλες κουλτούρες, ή οι άλλες εθνικότητες έχουν αυτόν τον προστατευτισμό οι γονείς προς τα παιδιά τους, νομίζω όχι.
    Έχω αρκετά παραδείγματα, κάποτε σε μια λογοτεχνική συγκέντρωση Ελλήνων και ξένων με πήρε και μένα η μπόρα που λένε και μίλησα πολύ ολίγο σε ένα ακροατήριο αγγλοσαξονικό, μαζί με Ελληνοαμερικανικό, στα αγγλικά όπου η γλώσσα τους ήταν η Αγγλική.
    Η ομιλία ήταν σχετικά με ένα μου βιβλίο, τους εξήγησα ότι εργαζόμουν σαν υπεύθυνος προσωπικού σε ένα εργοστάσιο στην Γουατεμάλα, τα μεσημέρια πήγαινα σπίτι με το αυτοκίνητο για φαγητό κλπ, ήμουν θα έλεγα happy, τότε μια κυρία με ρώτησε γιατί ήρθα στην Αμερική,
    Της απήντησα ότι έχω τρία κορίτσια, και ήρθα για το μέλλον των παιδιών μου, εμένα και της γυναίκας μου δεν μας έλειπε τίποτα αλλά τα παιδιά μου δεν θα είχαν ευκαιρίες να μορφωθούν και να ανοίξουν καριέρα σε ότι τους άρεσε...

    Τους φάνηκε τόσο παράξενο, ώστε δεν πίστευαν στ' αυτιά τους

    Διαφορά κοινωνικών ιστών, διαφορά κουλτούρας, ή διαφορά οικογενειακών αρχών

    Όμως νομίζω ότι είναι και αναλόγως τις περιστάσεις ή την ανάγκη της οικογένειας, Στην παλιά Ελλάδα στα 16 χρόνια ένα παιδί έβγαινε στην πιάτσα στο μεροκάματο, να φάει αυτό αλλά να βοηθήσει και τους γονείς του, όχι ότι οι γονείς του το αγαπούσαν λιγότερο από τους σημερινούς, αλλά πρώτευε να χορτάσουν ψωμί...

    καλή εβδομάδα αγαπητή μου Αριστέα

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά αγαπημένε μου Γαβρίλη υπάρχουν διαφορές στην κουλτούρα και έτσι η ελληνική πραγματικότητα διαφέρει σε πολλά και φαντάζει παράξενη στα μάτια των ξένων. Οι Έλληνες γονείς είναι υπερπροστατετικοί, δεν διώχνουν τα παιδιά από κοντά τους όταν αυτά ενηλικιωθούν και αυτό είναι και καλό και κακό. Πολλα παιδιά/ενήλικες αργούν να αυτονομηθούν, από την άλλη δέχονται αρκετή αγάπη και βοήθεια που ναι κάνει υπογείως τη ζημιά του αυτό , από την άλλη είναι και τόσο σωτήριο ειδικά μέσα στην οικονομική κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια!
      Την καλημέρα μου και την αγάπη μου :)))

      Διαγραφή
  16. Οι γονείς είναι άνθρωποι και θα κάνουν λάθη πολλά.
    Δεν βγαίνει μαζί με το παιδί και εγχειρίδιο χρήσης και αντιμετώπισης προβλημάτων.
    Πολύ σωστά όσα λες Αριστέα μου.
    Σαν γονιός θα σου πω ότι θα γίνουν τα λάθη δεν γίνεται αλλιώς όσο και να το παλέψεις.
    Αν όμως υπάρχει απέραντη αγάπη πραγματικά, όλα καλά.
    Ολα μπαίνουν στην θέση τους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
    Αγάπη, αγάπη, αγάπη!
    Αυτό μπορεί να φτιάξει τα πάντα.
    Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγάπη ναι Ελενάκι μου, αλλά τελικά δεν εννοούν όλοι το ίδιο πράγμα ως αγάπη. Μερικές φορές αδυνατούν να ξεχωρίσουν την εγωιστική αγάπη που τελικά επειδή είναι οξύμωρο δεν στέκει.
      Έχεις στο νου σου τη μια πλευρά. Δυστυχώς δεν είναι όλοι οι γονείς δοσμένοι πρωταρχικά στον γονεϊκό τους ρόλο. Αλλιώς όλα θα ήταν όμορφα, αγγελικά πλασμένα...
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου ♥

      Διαγραφή
  17. Διάβασα χθες την ανάρτησή σου και είχα σκοπό να επανέλθω να αφήσω σχόλιο, ξέρεις, λίγο πιο... ανάλαφρο, μαζί με το σοβαρό μου...
    Τελικά, μόλις διάβασα σε φιλικό blog κάτι πολύ άσκημο και πόνεσε η ψυχή μου...
    Τί να σου γράψω τώρα? Δεν θέλω να αναφερθώ στο θέμα συμβουλή/γνώμη/γνώση (πάντως πολύ μου άρεσε αυτό το να "ορίζουμε τις έννοιες"!)... Απλά θέλω να σταθώ στο θέμα λάθη/γονείς/παιδιά.
    Ναι, σίγουρα δεν υπάρχουν εγχειρίδια χρήσης, όμως πιστεύω πως (οι περισσότεροι τουλάχιστον) κάνουν το καλύτερο δυνατόν...
    Ξέρεις, μη γελάσεις, πάντα έλεγα πως δεν θέλω να γίνω μαμά... Θα ήθελα πάρα πολύ να γίνω απ' ευθεία γιαγιά!
    Νομίζω πως θα μου βγει πολύ αυθόρμητα το "μη αυτό", "μη εκείνο", "μη το άλλο" και δεν το θέλω καθόλου αυτό...
    Καλή εβδομάδα, κορίτσι μου! ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω σίγουρα όλοι κάνουμε λάθη και ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι θα την πατήσουμε και θα κάνουμε και πράγματα που έξω από το χορό ...αφορίζαμε!
      Πάντως καλό είναι επειδή δεν υπάρχουν αυτά τα εγχειρίδια να ενημερωνόμαστε, να προβληματιζόμαστε, να ανταλλάσσουμε απόψεις πολύ καιρό πριν γίνουμε γονείς...
      καλημέρα κοριτσάρα μου και πολλά φιλιά!♥

      Διαγραφή
  18. Αν και μεγάλο το κείμενο σου δεν με κούρασες καθόλου....με παραξένεψε το σημείο που γράφεις ότι "Αγάπη δεν είναι να το συμβουλεύεις." Θέλει τόση διάκριση η Αγάπη για να παραμείνει Αγάπη, που το βρίσκω λογικό να κάνουμε λάθη!
    Επίσης μου άρεσε πολύ το ποίημα "Τα Παιδιά Μαθαίνουν Αυτό που Ζουν" είναι από τα αγαπημένα μου!!!
    Τελικά δύσκολο να είσαι παιδί, πόσο μάλλον γονιός :P
    Καλή συνέχεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημέρα χαρά μου!
      Ακούγεται σε πολλούς παράξενο ότι η συμβουλή δεν είναι από αγάπη. Γιατί δεν έχουμε μέσα διακρίνει τις διαφορές της συμβουλής από τη γνώμη κι ακόμα περισσότερο ότι πολλοί όταν συμβουλεύουν έχουν την πεποίθηση ότι θα ακολουθήσουμε αυτή τη συμβουλή. Αν δεν το κάνουμε ....απογοητεύονται! :)))
      αχαχα Μου άρεσε που παρατήρησες ότι και το να είσαι παιδί είναι δύσκολο! Μάλλον το να επιζείς φαντάζει δύσκολο....ενώ θα έπρεπε να γίνεται με τόση χαρά ...:)
      Φιλάκια πολλά! ♥

      Διαγραφή
  19. όλα μαγικά εδώ μέσα

    η μουσική τα κείμενα

    σε λίγο μαζί σας θα πιστέψω ότι η ζωή είναι υπέροχη... ΜΟΥ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ το θρησκευτικόν μου καθήκον... χαχα

    ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί όχι akratq Εγώ το πιστεύω ότι είναι Ωραία! εμείς την κάνουμε άσχημη! :)
      Την καλημέρα μου και ευχαριστώ για το σχόλιο :)

      Διαγραφή
  20. Τη γνώμη μου την ξέρεις, σου την έχω ξαναπεί μέσες-άκρες. Και ξέρεις ότι συμφωνούμε!
    Το ποίημα που παραθέτεις το πρωτογνώρισα στα φοιτητικά μου χρόνια και θυμάμαι πως με είχε ταρακουνήσει τότε - το συγκράτησα λοιπόν κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου, γιατί θεωρώ πως έχει δίκιο.
    Θα προσθέσω μόνο πως πρέπει να υπάρχει σε όλα μια συνέχεια, γιατί μόνο τότε μπορείς να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα για το παιδί. Το ζευγάρι να κάνει αυτά που λες, αλλά το ίδιο να κάνουν και οι παππούδες... το σχολείο... κι όλοι οι υπόλοιποι Σημαντικοί Άλλοι στη ζωή του παιδιού. Κι όλοι αυτοί, εννοείται πως οφείλουν να συνεργάζονται στα πρώτα χρόνια του παιδιού, όταν δηλαδή διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του.
    Το κατά πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι όλο αυτό, κατά πόσο υπάρχει θέληση ή όχι από όλους και κατά πόσο υπάρχει προσπάθεια, ε, αυτό είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα...
    Φιλιά και καλή σου εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου βάζεις στο τραπέζι και τη...συνέχεια και σε ευχαριστώ. Συνέχεια από όλους όσους έρχονται σε επαφή με το παιδί και συνέπεια στην αγωγή που δίνουμε θα πρόσθετα!
      Οι παππούδες/γαιγιάδες προσφέρουν πολλά κι είναι ευτυχία να υπάρχουν, αλλά πόσοι κάνουν περισσότερη ζημιά τελικά!
      Και συνήθως καθώς είναι μεγάλοι άνθρωποι δεν συνεργάζονται κι εύκολα! (Φυσικά και υπάρχουν θαυμαστές εξαιρέσεις όπως πάντα).
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου ♥

      Διαγραφή
  21. Δεν υπάρχει κάτι που να έγραψες και να με βρίσκεις αντίθετη Αριστέα μου, όταν αγαπάμε τα παιδιά μας, βάζουμε τον εαυτό μας δεύτερο και κοιτάζουμε να τα διδάξουμε με τον τρόπο συμπεριφοράς μας, γιατί γι αυτά είμαστε, το ζωντανό τους παράδειγμα, η ασφάλεια τους, η κατανόηση και η φροντίδα τους!
    Όσο για συμβουλές θα σου γράψω, τι έγραφε ένα ταμπελάκι που είχε κολλήσει ένας φίλος πάνω απ΄το κρεββάτι του στο νοσοκομείο:
    "Δεν θέλω συμβουλές, λάθη κάνω και μόνος"!
    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπέροχο το ρητό στο ταμπελάκι! Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη! Μου αρέσει να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και ακόμα κι αν κάνω λάθη δεν μετανιώνω που δεν άκουσα τη συμβουλή κάποιου άλλο. Μάλλον ακούγομαι πολύ εγωίστρια. Εγώ πάλι τα βλέπω όλα σαν μαθήματα!
      Την καλημέρα μου και την αγάπη μου μαγισσούλα μου!♥

      Διαγραφή
  22. Ολες αυτές οι εκπαιδευτικές διδαχες
    μπορει να δημιουργουν ομοιόμορφα μπονσαι δωματιου
    Αλλα ποτε ελευθερα αγριολουλουδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαν παιδαγωγός δεν θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου V. . Εξαρτάται από τη ψυχή του γονέα-παιδαγωγού. Αν είναι ο ίδιος ένα αγριολούλουδο θα κάνει πολύ πιθανόν ένα αγριολούλουδο! Οι οδηγίες δεν χαλούν τη συνταγή. Οι εγωισμοί μπορεί!
      Την καλημέρα μου :)

      Διαγραφή
  23. "Η αγωγή σου και η Παιδεία σου δίνουν τις καλύτερες συμβουλές" πόσο σωστά, σοφά και χρήσιμα όλα όσα γράφεις Αριστέα μου! Θαυμάζω τον τρόπο που επισημαίνεις τη σημαντικότητα της αγάπης και τα επιχειρήματα που εκθέτεις! Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα!
    Σίγουρα σαν γονείς, κάνουμε λάθη, άθελα μας, αλλά, όταν υπάρχει διάθεση συζήτησης και κατανόησης, όλα διορθώνονται. Μου άρεσε το ποίημα τα παιδιά μαθαίνουν αυτά που ζουν, μακάρι να υπήρχε αυτή η φιλοσοφία σε κάθε σπίτι, σχολείο κλπ.
    Χαίρομαι γιατί πάντα παίρνω από σένα Αριστέα μου, γόνιμους προβληματισμούς κι ανοίγεις ένα παράθυρο μιας διαφορετικής προσσέγγισης και σκέψης! Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα! Φιλιά πολλά με μια μεγάλη αγκαλιά!:))❤️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν υπάρχει διάθεση συζήτησης και κατανόησης, όλα διορθώνονται. Πολύ σωστά Κατερίνα μου! Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα όλα μπορούν να πάνε καλύτερα.
      Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου Κατερίνα μου!
      Πολλά φιλιά και αγκαλιές κι από μένα♥

      Διαγραφή
  24. Είσαι ένα τόσο τρυφερό και συλλογισμένο άτομο που θα ήθελα να σε είχα δίπλα μου στις ώρες που θέλεις κάποια για κουβεντούλα.Πιστεύω όμως ότι η αγάπη είναι σαν το φυτό, αν δεν βάλεις το σπόρο δεν θα βγει οτιδήποτε.Παιδιά που δεν αγαπήθηκαν , που δεν χαϊδεύτηκαν , που δεν αγκαλιάστηκαν δεν μπορούν να δώσουν αγάπη, πράγμα άγνωστο ο τρόπος γι' αυτά.όμως η ζωή μας διαψεύδει με τις δικές της εναλλαγές στη φύση των ανθρώπων.Σε κάθε κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις οπότε ..οι κανόνες μάλλον είναι άχρηστοι.Ο άνδρας μου μεγάλωσε από 3 ετών σε ορφανοτροφείο, οι αναμνήσεις του είναι τραυματικές, θυμάται μόνο κάποια από τις υπεύθυνες που τον έπαιρνε αγκαλιά και τον χάιδευε και τη ζήλια του όταν τον "άλλαξε" με ένα άλλο αγοράκι όταν ήρθε στο ίδρυμα. ήταν λοιπόν ένα παιδί που δεν πήρε αγάπη και χάδια..Έγινε το πιο τρυφερό άτομο που γνώρισα, η αγάπη και η συγχώρεση ξεπηδούν σαν νερό από τα..μπατζάκια του όπως του λέω, παθιασμένος πατέρας που ξενυχτούσε επάνω από τα κρεβατάκια των κοριτσιών, μπαμπάς που έριξε μαύρο δάκρυ όταν τις πάντρεψε. Η αγάπη λοιπόν μάλλον είναι μέσα μας, υπάρχει ή δεν υπάρχει σ ο αίμα και στη ψυχή μας.Καλημέρα λοιπόν γλυκιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ τι γλυκό εκ μέρους αχτίδα μου! Φυσικά και υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις που θα μας προξενούν θαυμασμό και έκπληξη. Μία τέτοια είναι ο λατρεμένος σύζυγος. Έχω διαβάσει πολλές φορές πόσο όμορφα εκφράζεσαι για αυτόν και πόσο καλός και σωστός είναι με την οικογένεια του.
      Πρόλαβε και γνώρισε την τρυφερότητα από μία "υπεύθυνη". Αργότερα σαν γονιός προσπάθησε να δώσει ό,τι του έλειψε αργότερα. εξάλλου και η ψυχολογία λέει ότι ή το ένα άκρο θα ακολουθήσει ο ενήλικας που σαν παιδί στερήθηκε την αγάπη ή το άλλο, με περισσότερες πιθανότητες είναι το άσχημο άκρο. Έκανα την άσκηση στο επάγγελμα στο πρώην αναμορφωτήριο Κορυδαλλού. Το 100% των παιδιών εκεί ήταν από παιδιά παραμελημένα, που δεν γνώρισαν την αγάπη και την αποδοχή.
      Φυσικά κάποια παραδείγματα θα μας εκπλήσσουν!
      Εύχομαι να είστε μαζί ως τα βαθιά γεράματα Γεωργία μου. Είμαι σίγουρη ότι και σαν παππούς ο κ. Δημήτρης θα έχει να δώσει πάρα πολλά! :)))
      Την καλημέρα μου και την αγάπη μου ♥

      Διαγραφή
  25. Καλημέρα. Τα ανακάτεψες πάλι τα νερά και Μπρόβο σου Αριστέα. Αυτή τη φορά θάμαι πολύ Λακωνικός. Όσα έγραψες, όσα έγραψαν οι φίλοι παραπάνω, είναι όλα τόσο σωστά, όσο και λάθος. Αυτή είναι η μάχη της Ζωής, το σωστό να παλεύει το λάθος και αντίστροφα. Και τα δύο είναι άξια να υπάρχουν. Μία είναι η δική μας ευθύνη, να τα ξεχωρίζουμε και να τασσόμαστε σε αυτό που μας κάνει να νοιώθουμε όμορφα κοντά του. Είναι το λάθος; είναι το σωστό; όποιο και νάναι δική μας επιλογή. Δεν ξεχνώ εγώ προσωπικά, ότι περισσότερο αγαπώ ένα λάθος, από ένα σωστό. Γιατί; γιατί εκεί νοιώθω ότι πρέπει να σταθώ δίπλα του, να το βοηθήσω μήπως και γίνει σωστό, όσο μπορώ.
    Την αγάπη μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μια φράση που ήταν από τις πρώτες που κατασκεύασα σαν μία από τις αρχές της ζωής μου.
      «Πες τα λάθη σου,
      αν θέλεις να ξεκινήσεις να κάνεις κάτι σωστό»
      Δ.Λ.Α.

      Διαγραφή
    2. Συμφωνούμε Δημήτρη μου! Η επιλογή πρέπει να είναι δική μας. Ακόμα κι αν σφάλουμε.
      Κι εγώ τα λάθη μου τα θυμάμαι και τα αγαπώ! Τους έχω αφιερώσει και ανάρτηση πολύ παλιά (νομίζω ποίημα ότι είχα γράψει). Λάθη κοχύλια ; Στο ψαχτήρι δίπλα ή στους σελιδοδείκτες κάτω αριστερά μπορείς να το εντοπίσεις :)
      (εγώ θα το ψάξω πάντως αφού μου το θύμισες μόλις!)
      Τα φιλιά μου και την αγάπη μου♥

      Διαγραφή
    3. "Λάθη όστρακα" τελικά!

      Εγώ που λέτε τα λάθη μου τα γιορτάζω!
      Τα παίρνω αγκαλιά και τα χαϊδεύω σαν όστρακα ....
      Και έπειτα τα αφουγκράζομαι ..
      Πόσα μου λένε;
      Πόσα μου μαθαίνουν!
      Δεν βάζω τα κλάματα, δεν γκρινιάζω, δεν νιώθω μισή ή η ίδια ένα λάθος!
      Χάρη σε αυτά, είμαι αυτή που είμαι!

      Διαγραφή
    4. Υπέροχη κατάθεση!!! όμορφες σκέψεις!!!

      Διαγραφή
  26. Δεν θα μπορούσαμε να μη συμφωνήσουμε στα όσα σωστά καταγράφεις με εξαιρετικό τρόπο Αριστέα!!!
    Είναι καλό να τα επισημαίνουμε και να τα επαναλαμβάνουμε, προς γνώση και συμμόρφωση... ;-)
    Πολλά φιλιά, φίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου!
      Να'σαι καλά!
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου ♥

      Διαγραφή
  27. Συμφωνούμε φυσικά!
    Από την πρώτη στιγμή που διάβασα τις απόψεις του Παβλόφ και του Αριστοτέλη επί του θέματος, πείστηκα ότι το συναίσθημα και η εξωτερική έκφρασή του (σ.σ. συμπεριφορά) εμμέσως "μαθαίνονται" από τους γονείς (και τους παιδαγωγούς) με το παράδειγμα και την εξάσκηση.

    Βλέπω π.χ. γονείς να λένε στα παιδιά τους "να είσαι έτσι, να είσαι γιουβέτσι" και μετά τα παιδιά τους ακούνε να μιλάνε με άλλους και να κάνουν τ' αντίθετα.
    Αυτό που μένει, όμως, στο παιδί δεν είναι η συμβουλή. Είναι το βίωμα.
    Και μετά αναρωτιέται ο γονιός:"μα αφού του είπα να είναι καλό παιδί, γιατί π.χ. έκλεψε;"
    "μα γιατί το έμαθες να γελάτε με τη δυστυχία του άλλου, ρε παπάρα!" είναι η απάντηση...
    "γιατί δεν το 'μαθες να λυπάται για το άσχημο και να χαίρεται με το ωραίο"

    ΥΓ.:Ο Πλάτωνας έλεγε ότι η σωστή παιδεία είναι αυτή που μαθαίνει τον άνθρωπο να χαίρεται και να λυπάται με αυτά που πρέπει.
    Είναι μία απ'τις λίγες φορές που ο Πλάτωνας έχει τόσο δίκιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σιγά μη δεν συμφωνούσαμε αρχηγέ! αφού σπάνια διαφωνούμε!
      αχαχαχα!
      Χαίρομαι που ανέφερες τους Παβλόφ/Αριστοτέλη.
      Παράδειγμα, πρότυπα/μίμηση, εξάσκηση. Εκεί δεν στηρίζεται εξάλλου και η εκπαίδευση;
      Εύστοχο το παράδειγμα σου!
      Όσο για τον Πλάτωνα κάνε μια ανάρτηση για τις φορές που έχει άδικο! Με ενδιαφέρει!
      Την καλημέρα μου και σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα εν μέσω ...Πανελληνίων! ;-)

      Διαγραφή
  28. Πριγκίπισσα συμφωνώ σε όλα σου.
    Η αρχή μου είναι να μην συμβουλεύω, αλλά να διηγούμαι το πλησιέστερό μου βίωμα και ο αποδέκτης του το κάνει ό,τι νομίζει. Αν δεν έχω τέτοιο, καταλήγω να προσφέρω την υποστήριξή μου μόνο, όπως ακριβώς έκανες κι εσύ με τη φίλη σου.

    Τα δικά μου παιδιά είναι ενήλικες πλέον. Η τακτική μου τώρα στην επικοινωνία μας είναι μόνο ακροατή. Ό,τι είχα να του πω και κυρίως να τους δείξω, το έχω ήδη κάνει. Δεν υπάρχει άλλη τέτοια ανάγκη. Τώρα απλά τα παρακολουθώ και ακόμα και όταν διακρίνω τις ελλείψεις τους, σιωπώ, ξέρω πως θα τις αντιμετωπίσουν μοναχά τους, όπως άλλωστε έκανα κι εγώ η ίδια για τις δικές μου και συνεχίζω να κάνω.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Νοτα μου μακάρι να ήταν έτσι όλοι οι γονείς. (Για παράδειγμα η δική μου μαμά συνεχίζει τις συμβουλές και στενοχωριέται που δεν τις ακολουθώ! Και είμαι...45! αχαχα)
      Μπράβο! Πόσο αισιόδοξη και υπέροχη μου ακούγεται η δική σου κατ'αθεση!
      Χαίρομαι πάντα όταν διαπιστώνω ότι υπάρχουν εκεί έξω σωστοί Άνθρωποι!
      Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  29. Καλησπέρα, Αριστέα μου!
    Ήρθα να σε διαβάσω, με ησυχία ;)
    Ναι, βλέπω τις ομοιότητες και κατανοώ απόλυτα αυτό που λες για τη θετική γλώσσα!! Και σου ταιριάζει απόλυτα!
    Όσο για τη διδασκαλία αν έχεις χρόνο και διάθεση, και δεν έχει κλείσει ο κύκλος για σένα, θα μπορούσες να έχεις μαθητές... Και μακάρι να σε είχα δασκάλα χιχι
    Πρόσθεσες στα ακούσματα και το Shape of my heart?????
    Πόσο το λατρεύω αυτό το τραγούδι <3<3<3
    Φιλιά γεμάτα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι και στραβή! πήγα πρώτα στο από κάτω σχόλιο! ☺
      Λίγο δύσκολο να το πιάσω ξανά Μάρω μου... Είχα κουραστεί όταν αποσύρθηκα! Για αυτό με το μπλογκ προσπαθώ από άλλο μετερίζι πλέον να δώσω ό,τι μπορώ!
      Πολύ θα ήθελα να μιλάω αλλά και να ακούω με τις ώρες θέματα για τα παιδιά! Νιώθω ότι είναι ο μόνος χώρος που μπορώ 100% να είμαι εγώ και ευτυχισμένη!
      Φιλούρες!♥

      Διαγραφή
  30. Μετά από πολλά χρόνια στην εκπαίδευση και αρκετά ως μητέρα μπορώ να πω ότι ο κάθε ενήλικας μεγαλώνει το παιδί με βάση αυτό που είναι ο ίδιος. Το κλείδι είναι εκείνος και η προσωπικότητά του, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται κι επεξεργάζεται τα πράγματα γύρω του, τον κόσμο όλο.
    Με τις έτοιμες συνταγές έχω δει το τραγελαφικό σφάλμα να τις μαθαίνουν τυφλοσούρτι, δίχως να κατανοούν τι πρέπει και πότε να το κάνουν, με αποτέλεσμα να τα κάνουν χειρότερα.
    Η λύση είναι ο ίδιος ο γονιός να επιφέρει αλλαγές στον εαυτό του, αν θέλει να βελτιώσει τον τρόπο που διαπαιδαγωγεί. Γι' αυτό πολύ συχνά στους ειδικούς πάνε πρώτα οι γονείς - και σε κάποιες περιπτώσεις μόνο οι γονείς - κι έπειτα τα παιδιά. Είναι καθοριστική μια σωστή και ολοκληρωμένη καθοδήγηση του γονέα, όταν υπάρχει ανάγκη και την θελήσει πραγματικά ο ίδιος (εφόσον δεν μπορεί να το κάνει μόνος του).
    Αυτές οι αλλαγές δεν θα αφορούν αποκλειστικά στο παιδί, αλλά γενικά στην συμπεριφορά και τη στάση του γονέα στην καθημερινότητά του απέναντι σε όλους και όλα.
    Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε παραπάνω το παιδί μαθαίνει από το βίωμα και τη σταθερή επανάληψη, οπότε όλα τα άλλα αποτελούν 10 λεπτά κήρυγμα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα δυστυχώς.

    Σίγουρα πάντως λάθη γίνονται πολλά και είναι ανθρώπινο να συμβαίνει, μια και δεν ζούμε στην ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα. Όμως το να ακούμε προσεχτικά τα παιδιά, να χαρακτηρίζουμε τις πράξεις και όχι τα ίδια, να τα δεχόμαστε γι' αυτό που είναι και να λαμβάνουν από εμάς ανιδιοτελή αγάπη με όλη τη σημασία της λέξης είναι οι βασικοί άξονες.
    Πολύ προσωπική δουλειά, λοιπόν, απαιτείται για όποιον θέλει να γίνει γονέας και μάλιστα πριν γίνει, ειδικά στη σημερινή εποχή που έχουμε τη γνώση στα πόδια μας. Σε άλλη περίπτωση όπως πάνε και όπως έρθουν, αλλά να μην ζητάμε τα ρέστα από τα παιδιά στο τέλος!
    Καλό απόγευμα, κορίτσι μου!

    υ.γ.
    Το πιστεύεις ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχω πάθει κορεσμό και δεν θέλω να μιλώ για θέματα που αφορούν στη δουλειά μου σχεδόν καθόλου ή ελάχιστα; Δώσαμε, δώσαμε και μάλιστα με πολύ πάθος! Τώρα αποζητώ ένα στοπ... ουφ!
    Είπα, λοιπόν, πολλά πάλι σήμερα, γιατί είσαι εσύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τις πιο εύστοχες και ολοκληρωμένες τοποθετήσεις Γλαύκη μου!
      Το κλειδί είναι ο γονιός και η προσωπικότητά του. Συμφωνώ απόλυτα! Έλα όμως που οι περισσότεροι πάνε....ξυπόλητοι στα αγκάθια! Για αυτό και τόσοι φαύλοι κύκλοι γυρίζουν και γυρίζουν και τελειωμό δεν έχουν!

      Με τις έτοιμες συνταγές έχω κι εγώ θεματάκια! Για αυτό όποτε χρειάστηκε να πάρω μέρος σε θέματα παιδαγωγικά μιλάω με παραδείγματα (πολλές φορές και δικά μου βιώματα)

      Οι προτάσεις σου στην τελευταία σου παράγραφο ..εξαιρετικές!
      Στο υγ σου θα σε μαλώσω (γλυκά!) Δεν σηκώνει κορεσμό σε μας τους παιδαγωγούς μάτια μου!
      Δώσαμε! Ναι...
      Αλλά δεν τελειώσαμε! Δεν τελειώνουμε! Δεν μπορούμε.....♥

      Διαγραφή
  31. Συμφωνώ απόλυτα που η αγάπη, η υγιής αγάπη, για το παιδί κάνει θαύματα και δημιουργεί μελλοντικούς θαυματοποιούς!! Δεν καταλαβαίνω όμως αφού είναι τόσο αυτονόητο (προφανώς μόνο για κάποια μερίδα ανθρώπων!!) πάντα πέφτουμε στην ίδια λούπα ξανά και ξανά.. Γεννές επί γενεών και μεγαλώνουμε παιδιά επικρίνοντάς τα..
    Αριστέα δεν πιστεύω ότι ένας γονιός που ξεσκίζει το παιδί του στα πρέπει και στα μη και στις συμβουλές και στις κατακρίσεις , ότι θα κάτσει να διαβάσει τέτοια ποιήματα.. Ούτε καν θα τους δώσει σημασία.. Μην σου πω θα τα χλεύασει κιόλας..
    Εμείς ωραία τα λέμε και συμφωνούμε, αλλά η πραγματικότητα γύρω άλλα δείχνει.. Και δεν είμαι απαισιόδοξη, είμαι ρεαλίστρια.. Και ναι αυτά τα παιδιά ή θα ακολουθήσουν κατά γράμμα τις συμπεριφορές των γονιών ή θα είναι ένα τέλειο παράδειγμα προς αποφυγή και θα γίνουν σαφέστατα καλύτεροι!!
    Πάντα λέω και το υποστηρίζω μέχρι τέλους πως δεν κάνουν όλοι για γονείς. Τέλος.. Αλλά κι η σοφή παροιμία λέει από αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι.. Αρα θέλει πολλή δουλειά με το μέσα μας είτε να δεχτούμε είτε να αποβάλλουμε τις οικογενειακές διδαχές..
    (Δεν θυμάμαι που είχα διαβάσει ότι το παιδί είναι σαν το υγρό τσιμέντο!! Απαξ και στεγνώσει τα ίχνη δεν σβήνουν..)
    Αυτά κι ο Θεός βοηθός!!! Φιλάρες μπουκλί μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεννιές επί γενεών και μεγαλώνουμε παιδιά επικρίνοντας τα..
      μερικές φορές παίζει η μόνη ταινία που έχει γραφτεί μέσα μας Μαρλέν μου!
      Εγώ όσο μπορώ θα "φωνάζω'!

      κι επειδή κι εγώ αν και αιθεροβάμων σε πολλά δεν χάνω την επαφή μου με την πραγματικότητα ξέρω πώς θέλιε δουλειά , μοίρασμα γνώσεων και μελέτη! Προσπάθεια!
      Μπας και σπάσει ο φαύλος κύκλος ρε γαμώτο!

      Τα φιλιά μου και την αγάπη μου♥

      Διαγραφή
  32. Υποκλίνομαι… είναι η πρώτη φορά που ακούω και κάποιον άλλον (εκτός από τη φωνούλα μέσα μου) να προτείνει να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο των λαθών που κληρονομήσαμε αδιαμαρτύρητα από τους προγόνους μας. Να αναπτύξουμε έναν άλλον τρόπο σκέψης, πιο εξελιγμένο, πιο ενημερωμένο και πιο άμεσο… λογικό!
    Σέβομαι ειλικρινά τον κόπο και την καλή πρόθεση των γονιών μας (και των γονιών τους και των γονιών τους κ.ο.κ.) αλλά ο κόσμος προχωράει, προοδεύει, κοιτάει μπροστά κι εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ανανεώνουμε τις αντιλήψεις μας. Να φρεσκάρουμε τη σκοπιά μας! Και αν ακόμα δεν είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τη πτώση μιας παγιωμένης τακτικής, μπορούμε για αρχή να εξετάσουμε την πιθανότητα: «Μήπως κάνω λάθος; Μήπως με γαλούχησαν να πιστεύω πως αυτό είναι σωστό; Μήπως στη πραγματικότητα είμαι άλλος από αυτό που νομίζω; Μήπως… γίνομαι η προέκταση κάποιου προγόνου μου και όχι εγώ;». Μετά απ’ αυτή τη διαπίστωση, νομίζω πως όλα γίνονται πιο εύκολα και πολύ πιο ενδιαφέροντα! Ο κόσμος όλος αποκτά άλλη διάσταση! Η ζωή είναι ωραία!!!! ; )

    Τα φιλιά μου ωραία Αριστέα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ χαίρομαι για την ...ταύτιση :))
      Χαίρομαι που συναντώ ένα μυαλό που μπορεί να σκεφτεί πιο ανοιχτά, να δει πέρα από τα "στεγανά" με τα οποία μεγαλώσαμε.
      Το να προβληματιζόμαστε και να ψάχνουμε για νέες μεθόδους, δεν είναι κακό. Είναι ανάγκη!
      Στην αρχή όταν συζητούσα με την μητέρα μου ξέρεις στενοχωριόταν. Ένιωθε ότι την απέρριπτα! Χρειάστηκε να την επιβεβαιώσω ότι ένιωθα την αγάπη της, αλλά κάποια λάθη παραλίγο να μου στοιχίσουν ακριβά (και χρειάστηκε να γκρεμίσω και να ξαναχτίσω τη σχέση μαζί της εκ νέου! Να κάνουμε τη ψυχανάλυση μας και οι δυο μας)
      Όμως χρειάζεται να αποστασιοποιηθούμε από αυτά που μας έμαθαν. Να απορρίψουμε τις λάθος αντιλήψεις, και να αγωνιστούμε για τα παιδιά. Είτε έχουμε δικά μας, είτε όχι. Όταν ερχόμαστε σε επαφή με ένα παιδί έχουμε ευθύνη. Δεν έχουν μόνο οι γονείς.

      Σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα και το σχόλιο!
      Πολλά γλυκά φιλιά! ♥

      Διαγραφή
    2. Είπες μεγάλη κουβέντα... είτε έχουμε δικά μας παιδιά, είτε όχι, έχουμε ευθύνη. Όλα είναι παιδιά μας!
      Είναι περίπλοκο και σύνθετο το τι σημαίνει καλός γονιός. Οι απαιτήσεις είναι τεράστιες και οι ευθύνες σοβαρές… σκέφτομαι καμιά φορά πως ένας άνθρωπος που αποφασίζει συνειδητά (αναγνωρίζοντας την αδυναμία του να αναλάβει αυτές τις ευθύνες) να μη κάνει παιδιά, πόσο καλύτερος “γονιός” είναι, προστατεύοντας το δυνητικό παιδί του από μια επιπόλαιη απόφαση να το φέρει στον κόσμο… σε αντίθεση με κάποιον που τελικά το κάνει (επιπόλαια και ανεύθυνα).
      Με τη μητέρα μου κι εγώ χρειάστηκε να γκρεμίσω και να χτίσω πολλές φορές… είναι φυσικό να νιώθουν θιγμένες όταν τους αποκαλύπτουμε τις λάθος μεθόδους τους. Τις κατανοώ… όμως για να γίνουμε καλύτεροι, πρέπει πρώτα να απαλλαγούμε όσο γίνεται από τον εγωισμό. Να καταλάβουμε πως οι παρατηρήσεις δεν είναι επί προσωπικού, είναι το πρώτο βήμα της αυτοβελτίωσης. Περάσαμε πολλά για να γίνει αυτό δεδομένο.
      Παρά τις συγκρούσεις και τα σκαμπανεβάσματα όμως, νιώθω ευγνωμοσύνη για ένα σπουδαίο προσόν που μου έδωσε εκείνη… το δικαίωμα και την ευκαιρία να συγκρούομαι μαζί της! Αν και ετεροχρονισμένα, πιστεύω θα βρεις ενδιαφέρον αυτό το κείμενο:
      http://noexcus.blogspot.gr/2015/05/ps-thank-you-mom.html

      Διαγραφή
    3. Καλημέρα. Απαντώ καθυστερημένα συγγνώμη αλλά είμαι στο τρέξιμο!
      Πόσο σύμφωνη με βρίσκεις σε όσα λες.Όταν χώρισα, ο (πρώην πια) άντρας μου, μου είπε: γίνε πρώτα εσύ ευτυχισμένη Αριστέα και μετά κάνε κι ένα παιδί ευτυχισμένο. Πόσο σοφό. Φυσικά εγώ βρήκα το δρόμο μου, στο μεταξύ όμως έχασα το χρόνο....αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία!
      Θα έρθω να δω και το σύνδεσμο!
      Πολλά φιλιά! :)

      Διαγραφή
  33. Καλησπέρα Αριστέα μου,
    Αυτό που θέλω να πω εγώ είναι πως επειδή οι γονείς δεν έχουν διπλώματα όπως οι ιατροί δε σημαίνει πως δεν μπορούν να λάβουν γνώση, να διαβάσουν, να ενημερωθούν να συμβουλευτούν οι ίδιοι κάποιο παιδοψυχολόγο και έπειτα να μεταφέρουν αυτή τη γνώση ή να συμβουλέψουν αναλόγως τα παιδιά τους. Είμαι μαζί σου στο γεγονός πως τα παιδιά πρέπει να θεωρούνται ανεξάρτητες προσωπικότητες και τα σεβόμαστε με κάθε τρόπο όμως κανείς δεν γεννιέται να τα ξέρει όλα και σίγουρα θα κάνουν λάθη αλλά δε βρίσκω κάπου το κακό ένας ενημερωμένος γονέας να συμβουλέψει το παιδί του. Ίσως να εννοείς τον κακό τρόπο που επιβάλει κάποιος την άποψη του αλλά το να συζητάς με το παιδί σου, να του εξηγείς και να του θέτεις πράγματα και επιλογές που δεν γνωρίζει για να κάνει έπειτα εκείνο τη δική του επιλογή, είναι απολύτως θεμιτό.
    Προσωπικά έχω κερδίσει πολλά απ το γεγονός ότι μου μιλούσαν και μιλούσα με τους γονείς μου. Κέρδισα πολλά τόσο απ τις συζητήσεις μας όσο και από κάποια σημεία που εκείνοι επέμεναν και εγώ τότε ακόμη δεν καταλάβαινα αλλά μετά βγήκαν αληθινοί.
    Νομίζω πως το βασικό είναι να υπάρχει πάντα μέτρο και ο σεβασμός να είναι αμφίδρομος.
    Σε φιλώ! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "δε σημαίνει πως δεν μπορούν να λάβουν γνώση, να διαβάσουν, να ενημερωθούν να συμβουλευτούν οι ίδιοι κάποιο παιδοψυχολόγο και έπειτα να μεταφέρουν αυτή τη γνώση ή να συμβουλέψουν αναλόγως τα παιδιά τους"

      ω φυσικά Κατερίαν μου!
      Συμφωνούμε ..Είμαι υπέρ της διαρκούς μάθησης και επιμόρφωσης και εναντίον όσων πιστεύουν μόνο στο ένστικτο!

      Τα παιδιά μας σίγουρα γεννιούνται χωρίς να ξέρουν και πρέπει να μάθουν. Δεν αναφέρομαι όμως σε αυτό το κομμάτι.
      Άλλο μεταφέρω γνώση (που συμφωνώ απόλυτα ) κι άλλο έχει άποψη για τα πάντα ενός παιδιού που μπορεί να αποφασίζει πια μόνο του για πολλά!
      Είναι λεπτές οι διαφορές.
      Η επικοινωνία που έχει εσύ υπόψη σου είναι ευλογία καρδούλα μου!
      Στην πράξη και στη δουλειά έχω δει πολλές φορές μόνο επικοινωνία να μην υπάρχει.
      Σεβασμός είναι όντως η λέξη/συμπεριφορά κλειδί!

      να 'σαι καλά!
      Φιλάκια πολλά!♥

      Διαγραφή