Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Ιστορίες της Νύχτας: Τ’ αυτιά της νύχτας βλέπουνε καλά


Έρχεται η νύχτα. Η νύχτα εκείνη, που η εκδίκηση της μέρας χάνεται. Εκεί που όλα είναι μοιρασμένα γύρω μας και μπορούν να αφήνουν τα ίδια άχρωμα σκοτεινά σημάδια τους.
Πόσες αλήθεια εικόνες νύχτας, μας τυλίγουν καθημερινά; Πότε μ’ αστέρια κι ανάρια συννεφιά. Πότε με λάμψη ενός φεγγαριού, που στηλιτεύει το πέπλο της νύχτας. Πότε με ξαστεριά και κάποιες φορές, με βαριά συννεφιά κι ανεμοβρόχι ή ακόμα κι αθόρυβο χιόνι.

Όταν τη νύχτα, η βαριά συννεφιά με το ανεμοβρόχι, σκέπαζαν τα πάντα πάνω από το νησί, ήταν η ώρα που ξύπναγαν του Νικολού οι εμπειρίες κι η επιθυμία του να ξεκινήσει για το ψάρεμα του σαργού απ΄τη στεριά.
Τούτη την ώρα διάλεγε κείνος, για να φανεί στη μύτη της «Μεγάλης Ξέρας». Έφτανε αθόρυβα, προσπαθώντας πάντα να στέκεται σε σημείο, που δεν κτυπά το κύμα στο βράχο, έτσι ώστε να μην του βρέχουν οι πιτσιλιές το πρόσωπο και του κάνουν τα μάτια να τσούζουν με τ’ αλάτι τους. Αρκετά του χτύπησε το πρόσωπο το κύμα, όταν ο Νικολός ήταν εν ενεργεία ναυτικός και ταξίδευε στα πέρατα του κόσμου. Όμως κάποτε η καρδιά του τον πρόδωσε και δεν μπορούσε να χτυπά πλέον πάνω σε μια λαμαρίνα που πλέει. Η καρδιακή ανεπάρκεια, τον καθήλωσε στη στεριά, πολύ νέο και τον ανάγκασε να βλέπει τη θάλασσα από τα βράχια ή το πολύ πολύ μέσα από μια βάρκα, μόνο και μόνο για να μπορεί να ρίχνει κανένα παραγάδι.

Τις νυχτιές λοιπόν επέλεγε το ψάρεμα του σαργού απ’ τη στεριά, αλλά με μαεστρία περισσή και σ' όλο της το μεγαλείο. Ρουχισμός και σένια ένα ένα διαλεγμένα.
Γνώριζε καλά, ότι οι νυχτιές, είναι φτιαγμένες μόνο για τα άψυχα. Αφού τα έμψυχα τη νύχτα, δεν διαφέρουν στο σχήμα και στο χρώμα με τ' άψυχα. Έλεγε επίσης, ότι τα καλά τα εργαλεία την νύχτα δουλεύουν μόνα τους. Δεν έχουν ανάγκη τα μάτια, όταν τα σένια είναι καλά, όλα δουλεύουν "τυφλοσούρτης".

Έπρεπε λοιπόν να βρέχει. Έπρεπε νά'ναι βαθύ το σκοτάδι. Έπρεπε το κύμα να χτυπά στα βράχια. Έπρεπε τα εργαλεία νά'ναι προσεγμένα. Έπρεπε νά'ναι μόνος του, για να μην αποσπάται από κανένα κουβεντολόϊ. Τέλος έπρεπε να στέκεται ορθός, για να νιώθει στα ακροδάκτυλά του, όσο γίνεται πιο έντονα το τσίμπημα στη πετονιά, που δημιουργούσε ο σαργός  τρώγοντας το δόλωμα.

Όλα έμοιαζαν ίδια την κάθε φορά που 'ρχόταν να ψαρέψει. Εγώ μόνο άλλαζα θέση στο σκεπαστό του μπαλκονιού, όταν τον κοιτούσα κρυφά, μη και αντιληφθεί ότι τον παρακολουθώ. Όμως δεν ήταν όλα ίδια. Τίποτα δεν είναι ίδιο στη ζωή, όλα είναι διαφορετικά κι όλα συμβαίνουν μια φορά, αρκεί να δούμε καθαρά το «τώρα» και να το συγκρίνουμε δίκαια με το χτες.


Η ώρα πέρναγε και οι σαργοί έρχονταν ο ένας μετά τον άλλο, για να αναπαυθούν «εν ειρήνη» στο καλάθι του. Ξαφνικά ενώ προσπαθούσε να ξαγκιστρώσει ένα σαργό, τον άκουσα να βγάζει ένα φθόγγο πόνου. Το χέρι του, όπως διέκρινα μέσα στο ρηχό σκοτάδι, προσπαθούσε να το τυλίξει με κάτι. Κόπηκε είπα μέσα μου. Τρέχοντας μέσα στο σπίτι, παίρνω το φακό από την κρεμάστρα, μία πετσέτα από το μπάνιο και πολύ γρήγορα βρέθηκα κάτω στα βράχια. Μόλις με είδε με το φακό,  ξαφνιάστηκε, δεν με περίμενε. Περασμένα μεσάνυχτα, ένα παιδί 15 χρονών νά'ναι ξύπνιο και να το βλέπει στα γκρέμνα, μέσα στο ατύχημά του.
-       Τι έπαθες τον ρωτάω.
-       Καρφώθηκα με τ’ αγκίστρι, όταν ξεψάριζα ένα σαργό και δεν μπορώ να το βγάλω. Έχω κόψει το παράμαλο, αλλά δεν μπορώ να το γυρίσω και να το βγάλω.
Μα το φακό και με λίγη προσπάθεια, χωρίς να θέλω να περιγράψω το πως βγαίνει ένα αγκίστρι καρφωμένο στο δέρμα, βγάλαμε τ΄αγγίστρι και κάτσαμε κάτω ο ένας πλάι στον άλλο, παίρνοντας ανάσες, μετά το πέρας του πρόχειρου θαλασσόβρεχτου και ανεμόβρεχτου χειρουργείου. Ξαφνικά ανακάλυψα ότι μεταξύ μας υπήρχε και μια μεγάλη διαφορά. Κείνος φόραγε τη νιτσιράδα του για να μην βρέχεται, ενώ εγώ άρχιζα σιγά σιγά να μουσκεύω απ’ τη κορφή ως τα νύχια.
-       Φύγε, πήγαινε επάνω ν’ αλλάξεις, μου έλεγε, θα κρυώσεις. Κι εγώ θα φύγω σε λίγο. Θα πάω να δέσω το τραύμα καλύτερα και να του ρίξω λίγη σουλφαμίδα. Αύριο θα μου πεις πως βρέθηκες εδώ κάτω τέτοια ώρα.

Δίχως δεύτερη κουβέντα, σαν πραγματικά βρεγμένη γάτα, ανέβηκα τα βράχια και απόσωσα στο κρεβάτι μου, αφού σκούπισα τα έντονα αχνάρια της βροχής επάνω μου.
Την επομένη με βλέπει ο Νικολός κάτω στο γιαλό. Δεν μου μίλησε καθόλου. Εγώ πήγα κοντά του και τον ρώτησα πως πάει το χέρι.
-       Ο καλός γιατρός καλά γιατρεύει, μου είπε. Αλλά ένας καλός  νοσοκόμος την ώρα που τον θες, είναι το ίδιο καλός με το καλό γιατρό. Ευχαριστώ που με βοήθησες και δεν έμεινε μέσα το αγκίστρι πολλή ώρα, για να κακοφορμίσει. Άντε τα μεσάνυχτα να βρεις γιατρό να σε γιάνει. Εύχομαι μετά από όλα αυτά, τουλάχιστον να έμαθες πως ψαρεύουν τους σαργούς. Οπότε την αμοιβή σου την πήρες, για να μην έχεις παράπονο.


Ήταν σίγουρο ότι είχα πληρωθεί καλά, παίρνοντας τα καλύτερα μαθήματα ψαρέματος, όλες αυτές τις νύχτες που τον έβλεπα κρυφά. Όμως πολύ αργότερα κατάλαβα, ότι το ψάρεμα του Νικολού, κανένας δεν μπόρεσε ποτέ να το κάνει σαν κι εκείνον. Ούτε κι εγώ που τον παρακολουθούσα τόσες νυχτιές. Μάλλον ήταν το δόλωμα, μου τόπε πολύ καιρό μετά και αφού τό'μαθα, ανακάλυψα ότι κανείς δεν το χρησιμοποιούσε εκείνη την εποχή.
Σήμερα το ίδιο δόλωμα δεν ενθουσιάζει καθόλου τα ψάρια. Δεν είχα δώσει βάση και σε μια του κουβέντα.
-       «Ποτέ τα ίδια πράγματα δεν έλκουν τους ανθρώπους σε διαφορετικές εποχές. Είναι απλό, γιατί τα πράγματα μπορεί να μένουν ίδια, όμως αλλάζουν οι άνθρωποι και οι εποχές».
Έτσι και με τα ψάρια. Για όσους προσπαθούν και ψαρεύουν, συμβουλεύω, να χρησιμοποιείτε περίεργα και διαφορετικά δολώματα. Ότι πιο σπάνιο για τα ψάρια. Ο Νικολός τότε έβαζε κρέας μοσχαρίσιο. Σπάνιζε αυτή η λιχουδιά για τα ψάρια, όπως σπάνιζε και γιαμας τους ανθρώπους εκείνη την εποχή.
Σήμερα εγώ θα δόλωνα φακές. Γίναν τροφή πολυτελείας, κανείς δεν τις τρώει πια. Που ξέρετε, ίσως να τις τρώνε τα ψάρια.

Τέλος όταν πηγαίνουμε για ψάρεμα, να είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να ψαρέψουμε ψάρια κι όχι να σκοτώσουμε την ώρα μας. Το ψάρεμα δεν είναι απλό χόμπι ή απλό επάγγελμα για άλλους. Είναι μια επιστήμη και επικοινωνία συνάμα, με ένα κόσμο, που ποτέ δεν θα του μοιάσουμε. Το κόσμο της θάλασσας.

Ακόμα και για το κυνήγι των γυναικών, θά'λεγα ότι εμείς οι άνδρες, πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα, όταν κυνηγάμε γυναίκες. Οι γυναίκες είναι καλοί ψαράδες κι ενώ εμείς προσπαθούμε να τις κυνηγήσουμε, εκείνες μπορούν να μας ψαρέψουν.

Δ.Λ.Α
Παράμαλο = η λεπτή νάϋλον κλωστή όπου δένεται το αγγίστρι
Σένια = τα σύνεργα, τα εργαλεία

(τονισμένες bold οι λέξεις από μένα.....)

ΑΝΔΡΟΣ-ΧΩΡΑ-ΠΑΡΑΠΟΡΤΙ ΤΕΛΟΣ 
ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '40
"Με την ψαριά στα χέρια"

ΠΑΡΑΠΟΡΤΙΑΝΑ ΛΕΦΟΥΣΙΑ 
(απόσπασμα)

Στα Βουλιαχτά θα κλείνουνε, τα πρώτα μελανούρια,
στου ποταμού το ξέβγαλμα, θα ρίχνουν για μουρμούρια.
Μέσα στους ρούμπους των βαρκών, ανδρώνετ’ η καρδιά,
με τη μαγεία του Σταρά, που βγαίν’ απ’ τη Πελεκανιά.
Δ.Λ.Α.
________________________________

Ήταν η συμμετοχή του ποιητή και καπετάνιου Δημήτρη Ασλάνογλου
στις Ιστορίες της Νύχτας,
που έχει μόνιμη φιλοξενία στο χώρο μου ☺

Καλή σας μέρα
@ριστέα

Οι Ιστορίες της Νύχτας ξεκίνησαν και τις παρακολουθείς εδώ
Συμμετοχή ή ενδιαφέρον εκδηλώνεις εδώ

48 σχόλια:

  1. Δημήτρη μου καλημέρα.
    Να αφήσω κι εγώ το δικό μου σχόλιο;
    Τη χαρά μου που φιλοξενώ άλλη μία ιδιαίτερη Ιστορία σου;
    Ξέρεις τι μου αρέσει στις ιστορίες σου;
    Πέρα του ότι είναι αληθινές, πέρα του ότι έχουν μια ιδιαίτερη γλώσσα τις περισσότερες φορές, τη γλώσσα των ναυτικών,, πέρα ότι μας βάζουν σε έναν άγνωστο κόσμο σε μας στους στεριανούς.......
    Το ότι περιέχει μικρές και μεγάλες αλήθειες... Διάσπαρτα διαμαντάκια!
    Για αυτό και τα τόνισα τα αγαπημένα μου χωρία!

    Την καλημέρα μου και την αγάπη μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα Αριστέα μου.
      Η χαρά της φιλοξενίας πρέπει να είναι αμφίδρομη σε κάθε περίπτωση.Προισωπικά, δεν μπορώ να κρύψω τη ζεστασιά που νιώθω όταν με φιλοξενείς και την άνεση να μοιραστώ μαζί σου και με τους επισκέπτες σου, τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου.
      Οι αλήθειες είναι ανάμεσά μας, γυμνές και ζωντανές. Για να τις δούμε πρέπει να νιώσουμε διάφανοι και γυμνοί και να σταθούμε αντάξια κοντά τους. Τα γυμνά μάτια της ψυχής, μπορούν να τις ανακαλύψουν και να τις μοιράσουν παντού. Τίποτα δεν μπορεί να τις σκεπάσει. Τα "διαμαντάκια" όπως τα βάφτισες, είναι διάφανα και λαμπερά, δεν κρύβονται. Ας βγάλουμε όλοι τις αλήθειες μας και τότε ο κόσμος θα γεμίσει με αληθινή αγάπη, αληθινές προθέσεις και σκέψεις.
      Η γλώσσα της θάλασσας, είναι αλμυρή και ζητά πολύ νερό να δροσιστεί. Όσο την γλυκαίνει το νερό της δροσιάς, τόσο εκείνη γίνεται πικάντικη, γίνεται ζεστή. Το αλάτι την ψήνει, το αλάτι τη νοστιμίζει, το αλάτι την συντηρεί στο μυαλό μου ζωντανή.
      Όσο για τη φωτογραφία, θα πω τα ονόματα όσων εικονίζονται από αριστερά. Άλλοι είναι εν ζωή άλλοι εν Παραδείσω.
      Από αριστερά...μόλις γύρισαν από ψάρεμα και επιδεικνύουν τη ψαριά.
      Ο μπαρμπα Αποστόλης(μεγαλύτερος στη φωτογραφία)Ο Αντώνης (αδελφός του Νικολού)Ο Κωστής( θείος μου, αδελφός του πατέρα μου) Ο Λεωνίδας (θείος μου, ξάδελφος του πατέρα μου)Ο ΝΙΚΟΛΟΣ (περί ού ο λόγος)ο Ντιντής (το χαϊδευτικό του Κωσταντή) Πίσω από το κεφάλι του Ντιντή είναι η "Μεγάλη Ξέρα" Από πάνω βρίσκεται το παλιό σπίτι μου, το οποίο αργότερα ανακαινήστηκε. Το δρώμενο του κειμένου εξελίσεται στη δεκατίας του '70 ο Νικολός ήταν κοντά στα 50 κι το σπίτι μου διαφορατικό. Η Μεγάλη ξέρα" όμως η Ίδια. Σήμερα είναι θαμένη γιατί έχει γίνει δρόμος παραλιακός. Τέλος για να μην ξεχάσουμε και τον τελευταίος άλλος Αντώνης της παρέας.
      Ευχαριστώ για τις επισημάνσεις σου στο κείμενό μου, πράγματι τα σημεία αυτά γράφτηκαν για να δώσουν τα νοήματα αληθειών που πρέπει να διαφανούν και να μοιραστούν.
      ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

      Έχεις την Αγάπη μου πάντα!!

      Διαγραφή
  2. Μαγεύτηκα! Θερμά συγχαρητήρια στο Δημήτρη που η αγάπη του για τη θάλασσα είναι προφανής και από τις συμμετοχές του σε άλλα δρώμενα..
    Διάβασα μια ιστορία, άμεση με εικόνες, συναισθήματα, μηνύματα, αληθινή κατάθεση ψυχής.
    Ευχαριστώ για το υπέροχο κείμενο
    Καλημέρα Αριστέα, καλημέρα Δημήτρη
    με την αγάπη μου
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρίνα.
      Επειδή όλοι βρισκόμαστε στο ίδιο τρένο και ο καθένας έχει το δικό του προορισμό, ας αλλάζουμε σκέψεις και που ξέρεις κάπου κάποτε, μπορεί όλοι να βρεθούμε μεταξύ μας και να μιλάνε μόνο οι σκέψεις μας, όχι τα στόματά μας.
      Σε ευχαριστώ πολύ!!

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα και στους δύο
    Πολύ παραστατική η ιστορία σου Δημήτρη μου και σφικτά δεμένη!
    Μάλιστα δεν κρύβω πως οι περιπέτειες στη θάλασσα
    με θέλγουν απίστευτα!!!
    Ίσως γιατί είναι ένας κόσμος με ανοικτό τον ορίζοντα που αφήνει
    τη φαντασία ελεύθερη που βάζει σε κίνησες δυνάμεις άγνωστες
    ως χτες...
    Να είσαι καλά κι έστω ετεροχρονισμένα θερμές ευχές για "χρόνια πολλά"!!!!

    Σας φιλώ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Ελένη
      Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Οι ευχές είναι πάντα ευχές, όποτε κι αν τις δίνεις. Ο ορίζοντάς μας πρέπει νάναι ανοικτός για όλους. Ίσως εμείς οι ναυτικοί να το βλέπουμε πιο καθαρά αυτό, στην καθημερινότητά μας. Η φαντασία μας δύσκολα δουλεύει, σε μας τουςε ναυτικούς. Όλοι αυτό πιστεύοθν για μας. Ότι δηλαδή είμαστε φαντασιόπληκτοι, όμως τουναντίον σε μας, δουλεύει πολύ η παρατηρητηκότητα, που μας κάνει να διακρίνουμε το κόσμο με μάτια, πίσω από το είδωλό του. Άλλωστε τι πιο παράξενο να βλέπεις τη στεριά από τη θάλασσα, ενώ όλοι βλέπουν τη θάλασσα από τη στεριά και τη στεριά από τη στεριά.
      νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  4. Έχω όνομα θαλασσινό, πολλούς ναυτικούς στην οικογένεια (την έμμεση) και τις πιο ωραίες βόλτες μου τις έχω κάνει στο λιμάνι χαζεύοντας τα πλοία που πηγαινοέρχονται σεργιανίζοντας τον κόσμο στους προορισμούς του, οπότε όπως καταλαβαίνετε Αριστέα και Δημήτρη αγαπώ τη θάλασσα στο σύνολο της.
    Και αυτή η ιστορία είχε δύο στοιχεία που αγαπώ: θάλασσα και Νύχτα. Ήταν υπέροχη, οι λέξεις γίνονταν εικόνες και τα συναισθήματα σκέψεις. Και τα "συμπεράσματα" στο τέλος είχαν μια σημασία από μόνα τους.
    Μπράβο σου Δημήτρη για την πανέμορφη ιστορία σου.
    Σας φιλώ και τους δυο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα,
      Οι βόλτες σου στο λιμάνι, να ξέρεις σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον να μάθεις για την ιστορία του κάθε ταξιδιού. Έτσι πιστεύω νιώθουν όσοι ατενίζουν τα πλοία που έρχονται και φεύγουν στα λιμάνια. Συγχρόνως πιστεύω ότι μας δημιουργούν και την πρόκληση, να νιώσουμε, πως είναι να βλέπεις τη στεριά να χάνεται από τα μάτια σου. Η πρόκληση αυτή, μιλώντας για μένα, θεωρώ ότι για να την αντιμετωπίζεις, θέλεις πολύ κουράγιο και άρνηση πολλών στεριανών συνηθειών. Η ιστορία μας μιλά για μια πτυχή της ζωής κοντά στη θάλασσα, δίνοντάς μας να καταλάβουμε, ότι πολλές αλήθειες της ζωής μπορούν να γεννηθούν, κοντά της. Είχα πει κάποτε...
      «Ο τόπος, που η θάλασσα αρχίζει να μαθεύεται,
      είναι όπου ξεθυμαίνει εκείνη, με κύμα της οργής.
      Αν θα σταθείς στο πλάι της, μάθε πως ερωτεύεται,
      Ιδρώτας, δάκρυ, θάλασσα, αλμύρες της ψυχής».
      Νάσαι καλά πάντα!!
      Ευχαριστώ που επέτρεψες να μοιραστώ μαζί σου την ιστορία μου.

      Διαγραφή
  5. Θα γράψω πως /μαγεύτηκα/ , χωρίς το παραμικρό ίχνος υπερβολής!
    Τί όμορφες εικόνες που δημιουργήθηκαν! Και όχι μόνο μόνο εικόνες: αλλά και αρώματα! Πλημμύρισε την ατμόσφαιρα μια υπέροχη αίσθηση αλμύρας!
    (Το ότι εμένα, της νησιώτισσας, μου φάνηκε χρήσιμη και η επεξήγηση των λέξεων... ας μην το σχολιάσω!!!)
    ;-)
    Πολλά μπράβο!!!
    Φιλιά πολλά και στους 2 σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα καλή νησιώτισσα.
      Εικόνες ζωής, αρώματα ζωής, αίσθηση αλμύρας. Ανακατεμένα μας συντηρούν σε μια μαγική στιγμή που λέμε ότι χαιρόμαστε να τη ζούμε.
      Έτσι νιώθω κι εγώ σαν γράφω τις διηγήσεις μου, τα ποιήματά μου, τις σκέψεις μου.
      Είναι γιατί η ζωή είναι γεμάτη από δαύτες, αλλά δύσκολα αφήνουμε το ωου να τις γευτεί.
      Όσο για τις ανάσες μας...
      «Αμέτρητες οι ανάσες στη ζωή μας, μετρημένες οι στιγμές,
      που μας τις κόβουν».
      Νάσαι πάντα καλά.
      Ευχαριστώ για τη διάθεσή σου να πάρεις τις λέξεις μου από τα γραμένα μου και να τις κάνεις δικές σου

      Διαγραφή
  6. Τι υπέροχη συμμετοχή είναι αυτη;
    Ποσο ξεχωριστη;
    Τι γραφη, τι εικονες, τι συναισθημα
    Δεν εχω λογια
    Συγχαρητηρια!!!
    Δημητρη ευχαριστουμε πολυ!

    Αριστεα μου τα φιλια και την αγαπη μου ολη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κική,
      Όταν τα λόγια, φτιάχνουν λόγια, ο λόγος είναι δικός μας, είναι ο λόγος που πιάνει τόπο, άλλοτε για καλό, άλλοτε για κακό. Αν είναι για καλό, τότε ο λόγος είναι καλός. Ελπίζω αυτός να σε άγγιξε, με το χαρακτήρα του ¨Καλός", Γιατί αν κάποιος διαβάσει τις λέξεις παραπάνω, μπορεί να πέι άνετα, ότι μπορεί να αναφέρεσαι και σε κακό λόγο. Το ευχαριστώ σου όμως με την αγάπη σου, αναθεωρεί τις κακές σκέψεις μου. Αστειεύομαι, αλλά είμαι πολύ λεπτολόγος και πο΄λλές φορές κακός αναγνώστης.
      Νάσαι καλά Κική μου, με έκανες να παίξω με τις λέξεις ξανά, όμως θέλω να σου αφιερώσω ...
      «Δίπλα σου μέτραγα τις νύχτες μου
      κι εκείνες, έβγαιναν πάντοτε λειψές.
      Πως θα μπορούσαν νάτανε σωστές,
      με σένα ήλιε φωτεινέ, στο πλάι μου».

      Ήταν γραμμένο για τη θάλασσα.

      Διαγραφή
  7. Όμορφη πέρα για πέρα η ιστορία σου. Γεμάτη από την ομορφιά της θάλασσας.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για το καλό σου σχολιασμό. Η ομορφιά της θάλασσας εύχομαι από καρδιάς να σε τυλίγει πολλές φορές στη ζωής σου!!

      Διαγραφή
  8. Εξαιρετική συμμετοχή, αυθεντική, ανθρώπινη. Τη λάτρεψα για δεκάδες λόγους, από την αρχή (τον τίτλο!) ως το τέλος. Κι αυτή η ιδιαίτερη γλώσσα που γράφεις, με ταξιδεύει.
    Συγχαρητήρια, Δημήτρη! Στέλνω επί τη ευκαιρία και θερμές ευχές για τη γιορτή σου, να είσαι πολύχρονος και γερός!
    Αριστέα μου φιλιά, εύχομαι καλό βράδυ και στους δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα,
      Χαίρομαι που μοιράζοντας εγώ τις λέξεις μου, εσύ κερδίζεις ταξίδια με συναισθήματα λατρείας. Ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου. Θάθελα να ξέρεις ότι γιορτή για μένα είναι η γιορτή όλων. Δεν μπόρεσα ποτέ να γιορτάσω μόνο μου. Πάντα ΄γιόρταζα με παρέα και συντροφιά. Άλλωστε αυτή είναι και η σημασία των γιορτών. Να νιώθεις τη συντροφιά και τη χαρά των άλλων που γιορτάζουν δίπλα σου.
      Είχα πει για τη Μοναξιά...
      "Μοναξιά είναι, να κερνάς και να μην πίνει κανείς"
      Εδώ δεν έχουμε μοναξιά, έχουμε πάντα γιορτή
      Σε ευχαριστώ πολύ και νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  9. Ανέκαθεν οι ιστορίες της θάλασσας με συγκινούσαν ιδιαίτερα. Έχουν κάτι ξέχωρο να πουν, μια άλλη γλώσσα, κάποια άλλα βιώματα, θες ο ορίζοντας, θες το μαύρο ουρανού και θάλασσας που ενώνονται τις νυχτιές, θες το ανοιχτό λεύτερο του ορίζοντα, όλα είναι διαφορετικά.
    Να συγχαρώ το Δημήτρη για το κείμενό του. Τον έχω ξαναδιαβάσει θαρρώ και είναι εξαίρετος.
    Γεμάτο έκφραση και εικόνες το μικρό του διήγημα.
    Μπράβο Δημήτρη και φυσικά ένα ευχαριστώ στην Αριστέα που μας δίνει αυτήν την δυνατότητα.
    Καλό σας βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Γιάννη,
      Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θάθελα να σου εξηγήσω πως για μένα οι ιστορίες της ζωής μου πλάι στη θάλασσα έγιναν βιώματα, με ορίζοντες ατέλειωτους. Ήταν γιατί πάντα έκανα...
      Πάλευα αντικρύζοντας, του ήλιου την ανατολή
      Στοχαζόμουν σαν ένιωθα, της δύσης το χρώμα
      Αμφέβαλλα σαν στεκόμουνα, μεσ’το σκοτάδι το βαθύ
      Έρωτα έκτιζα απόρθητο, στου φεγγαριού το σώμα

      Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
    2. Καμαρώνω και εκστασιάζομαι με τη σκέψη σου αυτή Δημήτρη...... ιστορίες πλάι στη θάλασσα.... τι να πω.... το όνειρό μου.
      Καλό μήνα να έχεις.

      Διαγραφή
    3. Καλό μήνα Γιάννη.Αν είναι τ' όνειρό σου οι ιστορίες πλάϊ στη θάλασσα, νάσαι σίγουρος ότι μπορείς να το πετύχεις. Φόρεσε λίγο σεβασμό, άφησε λίγο εγωϊσμό στην άκρη, γύρσε τη πλάτη σου στη στεριά με βλέμμα στον ορίζοντα και το όνειρό σου θα ξεκινά να γίνεται πραγματικότητα.
      Μόνο μην ξεχνάς, ότι η θάλασσα ζαλίζει και η ζάλη της δεν ξεχνιέται ποτέ!! ΜΑΓΕΥΕΙ

      Διαγραφή
  10. Όντως όπως όλοι επισημαίνουν,η ιστορία του Δημήτρη είναι μαγευτική!
    Δυνατές εικόνες που προκαλούν ένα ευχάριστο κύμα στην ψυχή..
    Κατάγομαι από οικογένεια που αγαπάει την θάλασσα,δεν θα μπορούσα να αισθανθώ κάτι άλλο τόσο οικείο.
    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα και χίλια ευχαριστώ για τα καλά σου σχόλια.
      Κύμα στη ψυχή, είναι το πιο δροσερό άγγιγμα που ψάχνουν όλοι. Αρκεί νάναι ευχάριστο και δροσερό. Σου εύχομαι να θυμάσαι πάντα ότι η θάλασσα συντρόφευε τις καταβολές της οικογένειάς σου και να χαίρεσαι κάθε στιγμή που σε φέρνει κοντά στη θάλασσα. Κάποτε όταν βρισκόμουν σε μια παραλία τους νησιού μου, έκανα μια σκέψη που θα την έκανε ίσως ο πρωτόπλαστος. Είπα πως...
      «Με θάλασσα και με πηλό χτίστηκ’ η αμαρτία.
      Πως βγήκες από μέσα;»
      Γιατί θάλασσα ήταν το νερό που χρησιμοποίησε ο Θεός, λογικά δεν είχε αρχίσει να βρέχει. Εγώ πως γεννήθηκα αναρωτήθηκα. Πας στάθηκα ορθός να βλέπω τη θάλασσα και να στέκομαι στη στεριά. Μια αρχή σκέψης που τρέχει σε χιλιάδες προορισμούς.
      Νάσαι πάντα καλά!!
      Σε ευχαριστώ πολύ!!

      Διαγραφή
  11. Μύρισε αρμύρα η νύχτα σου Δημήτρη. Όμορφες εικόνες και γλαφυρή διήγηση με λέξεις απ' τη ναυτική ορολογία.
    Καλοτάξιδες πάντα οι θάλασσες σου καπετάνιε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία,
      Η ευχή σου για για καλοτάξιδες θάλασσες, πιάνει μόνο στη σκέψη μου. Τούτη είναι που ταξιδεύει πιά. Εγώ δεν ταξιδεύω. Έχω σταματήσει εδώ και πολύ καιρό. Όμως πάντα θα μένω όπως έλεγε κι ο ποιητης, ανάξιος εραστής, των γαλάζιων πόντων. Η ναυτική ορολογία που αναφέρεις, δεν διακρίνεται τόσο στα γραμμένα μου, παραπάνω. Οι λέξεις μου είναι ελληνικές, απλά είναι τοπικής χρειάς και χρήσης. Οι ρίζες των περισσότερων λέξεών μου, είναι η ελληνική γλώσσα, ενώ οι καθεαυτού βαπορίστικες έχουν παγκόσμιο υπόβαθρο.
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς!!

      Διαγραφή
  12. Μια θαυμάσια θαλασσοβρεγμένη ιστορία,
    παραδέχομαι ότι τα ψάρια αλλάζουν όρεξη και τσιμπούν διαφορετικά δολώματα,
    Μια φορά στον Παναμά από τον Ειρηνικό ωκεανό ψαρεύαμε με δόλωμα μήλο. Σε αυτό τσιμπούσαν, άλλη μια φορά σε συρτή βάζαμε γιακά από άσπρο πουκάμισο κι όπως έτρεχε το αργό βαπόρι τα ψάρια έτρεχαν και τσιμπούσαν.

    Όσο για τις γυναίκες φίλε μου Δημήτρη έχουμε την εσφαλμένη εντύπωση ότι τς κυνηγάμε ενώ γινόμαστε δόλωμα και μας ψαρεύουν.
    Η ασπρομαυρη φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Με Ανδριώτες ναυτικούς έχω κάνει στα βαπόρια μάλιστα θυμάμαι ένα χωριό τις Στενιές που λεγανε

    μου άρεσε εξαιρετικά

    χαιρετισμούς
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάσαι καλά Γαβριήλ για τον όμορφο λόγο σου και τις αναμνήσεις σου, από τα βαπορίσια χρόνια σου. Πράγματι στο βαπόρι, πολλά σκαρφιζόμαστε για δολώματα και πολλά δούλευαν πολύ αποτελεσματικά. Κάποτε κι εμείς για να ψαρέψουμε ένα καρχαρ΄΄ια που γύριζε γύρω γύρω από το καράβι, φτιάξαμε με τους γάτζους του ψυγείου τεράστιο αγκίστρι με ένα κομμάτι κρέας κι ο κύριος πιάστηκε μια χαρά. Τι σου λέω όμως, είμαι σίγουρος ότι την πατέντα την ξέρεις καλά!! Οι στενιές είναι ένα ναυτοχώρι, δύο στους τρεις ήταν ναυτικοί. Κι ο τρίτος που δεν ήταν, ήταν επειδή δεν είχε φτάσει τα 16 για να γγάλει φυλλάδιο. Άρα όλοι ήταν ναυτικοί.
      Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά και χαίρομαι και μνε τα δικά σου θαλασσόβραχτα γραπτά. Νάσαι πάντα καλά!!

      Διαγραφή
  13. Μου θύμησες τον πατέρα μου, τα καλοκαίρια που πηγαίναμε στην Άνδρο, Μικρή εγώ, μαθήτρια του Δημοτικού, τον άκουγα να λέει συχνά πόσο εκτιμούσε αυτούς τους λεβέντες και σοφούς ανθρώπους, που όλα όσα ξέρουν, τους τα έμαθε η ζωή κι' όχι το διάβασμα.
    Με συγκίνησε η ιστορία σου...
    Καλή σου μέρα και καλές θάλασσες, καπτα-Δημήτρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα,
      Δεν μπορώ να ταιριάσω τη μορφή σου με τα γραμμένα σου, χώρις να σημαίνει ότι είναι και απαραίτητο. Ευχαριστώ για τις αναδρομές σου στο παρελθόν σου και τη μοιρασιά τους μαζί μας. Η σοφία γεννιέται όταν την ακουει κάποιος. Όταν μένει θαμένη μέσα μας, δεν είναι σοφία, είναι φως σε κλειστό άδειο δωμάτιο. Αν δεν πλησιάσεις τους ανθρώπους, δεν μπορείς να γεννήσεις τη Σοφία που κρύβουν μέσα τους. Μοιάζει με την ιστορία του πρωτόπλαστου με το Θεό. Τον έκανε κατ' εικόνα κι ομοίωση αυτού, για να μπορεί να βλέπει το μεγαλείο του να κυριαρχεί επι των θαυμαστών του έργων. Μας έμαθαν λοιπόν οι άνθρωποι κι εμείς, είμαστε υποχρεωμένοι να ταξιδέψουμε τη Σοφία τους. Δεν είμαστε εμαίς σοφοί, δεν είμαστε οι πατέρες των ιδεών τους. Είμαστε οι ταξιδευτές τους, οι αγογιάτες τους που λέμε στην Άνδρο αλλά κι αλλοά.
      νάσαι καλά πάντα
      Χίλαι ευχαριστώ

      Διαγραφή
  14. Ευχαριστώ από καρδιάς τους φίλους που ανταποκρίθηκαν και μάλιστα τόσο ζεστά, σε μια φιλοξενία. Γιατί τα σχόλια τους είναι πέρα από κάθε δημόσια σχέση (κάτι που συνηθίζεται στο μπλόκινγκ .... δυστυχώς!)

    Να'στε καλά! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καπετάνιε Δημήτρη καλησπέρα ,
    Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε ξαναδιαβάζω σε ένα όμορφο καλογραμμένο κείμενο αλλά κυρίως που αναφέρεται σε καταστάσεις που έχουν ρίζα μέσα από την καθημερινότητα.
    Δεν σου κρύβω ότι πάντοτε όταν σε διαβάζω κάτι μαθαίνω , κάτι διδάσκομαι και γι αυτό στο τέλος μου μένει η εντύπωση ότι το πιο κάτω λείπει ...
    Θέλουμε να είσαι καλά και να γράφεις πιο συχνά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σε ευχαριστώ φίλε Τάσο γιά τη συγκίνηση που έβγαλαν τα λόγια σου σε μένα. Να ξέρεις ότι όσα έχω μάθει τα έμαθα παρατηρώντας ανθρώπους σαν απλός άνθρωπος. Και κάθε φορά μαθαίνω ότι η ζωή κρύβει τη γλύκα της, όσο μαθαίνεις γιά αυτήν. Σίγουρα την αγνή σκέψη την διδαξες σήμερα εσύ με το σχόλιό σου.
    Νάσαι πάντα καλά. ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μπορεί να αργησα να φανω απο εδώ να διαβασω την ιστορία σου καπεταν Δημητρη αλλα με συγκίνησε το ιδιο οπως ολους που αφησαν τα ομορφα σχόλια τους για την ιστορια σου και οταν διαβασα οτι ηταν αληθινή με συγκίνησε ακομα περισσότερο...αχ! αυτη η θαλασσα η πλανέύτρα..!!! να είσα καλα και εσύ και η Αριστεα μας για την φιλοξενια στο ομορφο σπιτακι της... να περνας ομορφα.. !! καλο Σαββατοκυριακο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χίλια ευχαριστώ Ρούλα. Πολλές φορές οι αλήθειες ακούγονται καλύτερα τη νύκτα. Η συγκίνηση είναι και δική μου όταν η μοιρασιά του λόγου μου αφήνει όμορφα ίχνη επάνω σε όποιον τον διαβάζει.
      Καλό σαββατόβραδο ναχεις
      Νάσαι πάντα καλά

      Διαγραφή
  18. Απίστευτη η ροή των γραφόμενών σου, αγαπητέ Δημήτρη. Τυλιγμένη με την θαλασσινή αύρα μάς παρέσυρες και μας ταξίδεψες, παρακολουθώντας σας "κρυφά". Οι θαλασσινές ιστορίες είναι κάτι το ξένο για μένα, γι' αυτό χαίρομαι πολύ όταν τυχαίνει να διαβάζω σχετικά - πόσο μάλλον δε όταν πρόκειται για δικές σου ιστορίες, που, εξόν της θαλασσινής αλμύρας, διαθέτουν και στοιχεία που αγγίζουν και διδάσκουν.

    Έστω και καθυστερημένα σου στέλνω τις θερμότερες ευχές μου για την ονομαστική σου εορτή. Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό απόγευμα.
      Κι εγώ με καθυστέρηση απαντώ στο όμορφο σχόλιό σου . για τα γραμμένα μου.
      Ευχαριστώ για τις ευχές σου και εύχομαι τα ταξίδια με τις λέξεις μου να σου χαρίζουν την ευκαιρία να νιώθεις της θάλασσας το μεγαλείο. Κάτι ήξερε αυτός που είπε "μέγα της θαλάσσης το κράτος "από κάθε οπτική γωνία κι αν το δεις.
      Νάσαι πάντα καλά.

      Διαγραφή
  19. Εξαιρετικό κείμενο, μεστή γραφή, ζωντανή πλοκή, σαν την αληθινή ιστορία σου Δημήτρη! Μας ταξίδεψες στην απέραντη, απρόβλεπτη και πανίσχυρη θάλασσα, που άλλοτε φέρνει κι άλλοτε παίρνει...! Έδωσες γλυκιές νότες και όμορφες εικόνες "ντυμένες" με θαυμάσια συναισθήματα, όπως κάνεις πάντα άλλωστε! Ταξίδεψα υπέροχα τον χρόνο, τη σκέψη, τη διάθεση μου και σ' ευχαριστώ γι' αυτό! Εύχομαι το Σαββατοκύριακο ν' αγκαλιάζει τις στιγμές σου με "σπατάλη" στη χαρά και στα χαμόγελα! Να είσαι πάντα καλά, καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από καρδιάς ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου Κατερίνα. Εντυσες με τους καλύτερους χαρακτηρισμους αυτό που ένιωσες και με συγκίνησες αφάνταστα.
      Νάσαι πάντα καλά 🌹

      Διαγραφή
  20. Οι νυχτιές οι φτιαγμένες για τα άψυχα όταν μυρίζουν αλμύρα γίνονται ακόμα πιο γοητευτικές!!!
    Η ιστορία σου όμως είχε ψυχή και με συνεπήρε...άκουσα το κύμα, ένιωσα το τσίμπημα στην πετονιά!
    Πολλά συγχαρητήρια!!
    Κι ομολογώ πως θα ήθελα πολύ να δω δική σου συμμετοχή στο "Παίζοντας με τις λέξεις".
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό απόγευμα Μαρία.
      Όταν οι λέξεις αφήνουν τέτοια ίχνη, σημαίνει ότι οι σκέψεις τους φόρεσαν όμορφα παπούτσια κι εκείνες ταξίδεψαν σε όμορφα μέρη σαν την καρδιά σου.
      Σε ευχαριστώ πολύ.
      Το τσίμπημα περνά από τον ένα στον άλλο και η ψαριά είναι πάντα καλή.
      Καλό σαββατόβραδο σου εύχομαι

      Διαγραφή
  21. Για εμένα που δεν έχω ιδιαίτερες σχέσεις με τη θάλασσα, αυτή η ιστορία με ταξίδεψε, με μάγεψε, γιατί με μύησε σε έναν πρωτόγνωρο κόσμο!!
    Δημήτρη η ιστορία σου δεν ξέρω αν είναι αληθινή, όμως είναι δοσμένη με απόλυτη φυσικότητα, κάτι που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να συνεχίσω την ανάγνωση! είχε ζωντάνια, σπιρτάδα, ειλικρίνεια, συναίσθημα! ό,τι χρειάζεται δηλαδή για να βγει μια υπέροχη ταξιδιάρικη ιστορία!
    Η φωτογραφία είναι ανεκτίμητης αξίας, πιστεύω, και θα συμφωνήσω πως στο τέλος και κατά βάθος η γυναίκα είναι αυτή που ψαρεύει έναν άντρα!
    Καλό μήνα να έχεις και καλό βράδυ! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Καλημέρα και καλό μήνα ναχεις.
    Είναι μιά αληθινή ιστορία. Όσο για την φωτογραφία προσπαθεί να αποτυπώσει όπως πολλές άλλες τα αχναρια μιάς εποχής που αν μητι άλλο ήταν αγνή, απλή και πάντα ανθρώπινη. Νέοι της εποχής εκείνης στημένοι μπροστά στο φακό της σπάνιας τότε φωτογραφικής μηχανής, προσπαθούσαν να εκφράσουν συναισθήματα των επιτευγμάτων μιάς ψαριας που για κείνους έδινε την απόλυτη ικανοποίηση που έπαιρναν κερδίζοντας έναν αγώνα της θάλασσας. Γιατί το ψάρεμα είναι ένας αγώνας με έναν κόσμο που δεν μας μοιάζει καθόλου. Ο κόσμος της θάλασσας.
    Νάσαι πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πολύ όμορφη η ιστορία σου και με ωραία μηνύματα!
    Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ να ψαρέψω, αλλά ωστόσο μου αρκεί να βλέπω απλώς την θάλασσα!!!
    Καλό σου απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Με ταξίδεψε αυτή η ιστορία!! Με την μυρωδιά της θάλασσας σκαλωμένη στα ρουθούνια μου, με τις εικόνες και τα συναισθήματα να πλημμυρίζουν το μυαλό μου!! Να στε καλά και πάντα έτσι δημιουργικός!!
    Τα φιλιά μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάσαι καλά Μαριαλένα!!
      Θα προσπαθώ πάντα τα φέρνω την μυρωδιά της θάλασσας κοντά σε όσους θέλουν να την κερδίσουν.
      Ευχαριστώ για τη προτροπή σου και να ταξιδεύεις πάντα εκεί που ο νους σου κι η σκέψη σου γιγαντώνονται και ευτυχούν!!

      Διαγραφή
  25. Αχ αυτή η θάλασσα, πόσες ιστορίες κρύβει και πόσα μπορεί να σε διδάξει...πολύ όμορφη αληθινή ιστορία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή