Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Μαζί με τον καφέ # 22: Life images and happiness !


Έλα; Έκαμες καφέ;
Εγώ εδώ , όπως πάντα, με την κόκκινη κούπα μου 
και τον διπλό ελληνικό μου!
Καιρό έχουμε να τα πούμε..
Και όπως είδα νομίζεις ότι είμαι κλεισμένη μέσα σε ένα σκοτεινό εργαστήρι 
και δημιουργώ (μονάχα).
Που δεν είναι κακό εδώ που τα λέμε! Μερικοί το βλέπετε πάντως σαν κακό!


Έχω πει κατ' επανάληψη ότι εκεί μέσα εγώ περνώ 
το πιο ευτυχισμένο κομμάτι της ζωής μου.
Γιατί άραγε πρέπει να ταιριάζουμε όλοι σε μια εικόνα ευτυχίας;
Ευτυχία είναι να... Αλήθεια; Τι είναι ευτυχία;

Είμαι ιδιόρρυθμη από μικράκι.
Δεν ήθελα ποτέ ό,τι οι πολλοί! Ήθελα να διαφέρω.
Ήθελα να φτιάξω τη δική μου ιστορία, τους δικούς μου κανόνες,
να πάω κόντρα σε αυτό που περίμεναν οι άλλοι από μένα.
Να βρω αυτό που με κάνει καλά και να το ακολουθώ. Πιστά!


Όχι, δεν χαλιέμαι καθόλου όταν οι άλλοι με κρίνουν με τα δικά τους μάτια
ή προσπαθούν να με φέρουν στα δικά τους μέτρα. Χαμογελάω!

Νιώθω όπως όταν ήμασταν μικροί και παίζαμε ένα παιχνιδάκι
"κρύο ή ζεστό" λεγόταν. Το θυμάσαι;
Όταν πλησίαζες στο κρυμμένο αντικείμενο οι άλλοι σου φώναζαν "ζεστό"
κι όταν απομακρυνόσουν σου φώναζαν "κρύο"!

Έτσι νιώθω να γίνεται όταν απομακρύνομαι από την εικόνα
που έχουν οι άλλοι γύρω μου!
Μου φωνάζουν "κρύο"!
Μόνο που εγώ δεν ακούω αυτές τις φωνές, 
παρά μόνο τη δική μου!


Για μένα ευτυχία είναι μικρές ιδιωτικές ή όχι στιγμές 
που με κάνουν να νιώθω γαλήνια.
Συνήθως αυτό γίνεται εδώ μέσα εδώ:


Κάποιες φορές γίνεται δίπλα στο κύμα, 
μέσα στην καρδιά του χειμώνα,


Όπως και να 'χει,
η ευτυχία είναι κάτι αόριστο 
και για τον καθένα μας τόσο διαφορετική.
Κι ευτυχώς θα πω εγώ!
Βρείτε τι σας κάνει γαλήνιους κι ακολουθήστε το 
με όλη τη δύναμη της ψυχής σας!
Και ποτέ μα ποτέ μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα για τους άλλους!
Χάνετε άδικα χρόνο έτσι ☺

Σας χαιρετώ γιατί επιτέλους, έβγαλε και σήμερα ήλιο
και λέω να πάω να ψηθώ!


Πολλά, γλυκά και γαληνεμένα φιλιά!
@ριστέα

ΥΓ: Οι φωτογραφίες είναι από τη Λίμνη Καϊάφα, στο Δήμο Ζαχάρως
Α κι από τη θάλασσα του Καϊάφα, μπροστά 
από την παλιά σιδηροδρομική γραμμή!

Κι ένα βίντεο συνέχεια της χθεσινής ανάρτησης

Το life images είναι ιδέα της Μαρίας μας.
Αυτή τη φορά μας ζητάει να δείξουμε 
πού αφήσαμε τα χνάρια μας! 

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

Το σχολειό μου !


Αυτό είναι το 2o Γενικό Γυμνάσιο-Λύκειο Πύργου,
το σχολειό που πέρασα έξι ολόκληρα χρόνια της εφηβικής ζωής μου
-25 λεπτά απόσταση με τα πόδια για μένα 
διαδρομή από το σπίτι μου.

Κατασκευάστηκε το 1965.
Η εκεί μετεγκατάσταση του πραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβριο του 1966,
ως εξατάξιο τότε Γυμνάσιο Θηλέων
μια που προηγουμένως στεγαζόταν 
σε κτίριο στην κεντρική πλατεία του Πύργου.

Σήμερα αποτελεί το παλιότερο σχολείο του Πύργου
και γι’ αυτό αντιπροσωπεύει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι 
της τοπικής ιστορίας.

Σήμερα, των Τριών Ιεραρχών, εορτάζονται επίσημα 
τα 50 χρόνια λειτουργίας του.

Για να τιμήσω κι εγώ με το δικό μου τρόπο το σχολείο μου,
καθώς μέσα εκεί μεγάλωσα, μορφώθηκα,
πέρασα όμορφες, μικρές και μεγάλες στιγμές,
(άγχος, φιλίες, έρωτες, σκασιαρχεία, διάβασμα, εξετάσεις)
αλλά γνώρισα και τον μεγάλο Έρωτα,
έφτιαξα και χάρισα στο σχολείο μου τον παρακάτω πίνακα



με powerprint, powertex και πολλή αγάπη!

Η τύχη το έφερε φέτος να εργάζομαι σε αυτό ακριβώς το σχολείο.
Το "Θηλέων"!
Έτσι θα είναι για πάντα μέσα μου κι ας λέγεται χρόνια τώρα 
2ο Γυμνάσιο και Λύκειο Πύργου.
*
Κι αυτό ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο έργο του νέου χρόνου.
Για να μην λέτε (στα σχόλια) ότι είμαι κλεισμένη μέσα στο εργαστήριο 
και εκεί ζω! 
Τα υπόλοιπα θα τα πούμε αύριο, μαζί με τον καφέ της Κυριακής!
Εξαφανίζομαι γιατί έχω και μια γιορτή να προλάβω! ☺

@ριστέα

Ανοιχτά έχω εδώ αν θες να πούμε δυο κουβέντες! ☺

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Παλαίωση βιβλίου vol 20 : Πρασίνισε, αλλά όχι από το κακό του!


Το 20ο σκέφτηκα, έπρεπε να είναι διαφορετικό!
Για να μην βαρεθώ και να μην νιώθω ότι επαναλαμβάνομαι!

Κι αφού στο μέσα τμήμα δημιουργώ εκ του ασφαλούς....

με ντεκουπάζ, 
θέματα και χρώματα που αγαπώ
(και φυσικά το ανάγλυφο κρακελέ με το Easy 3D flex
-ήταν να μην γλυκαθώ!)

έπεσε ο κλήρος και το βάρος στο εξώφυλλο!
Με την πράσινη πατίνα του powertex.

Πράσινο ή καφέ; Καφέ ή πράσινο;
Προσωπικά νιώθω ικανοποίηση και με τα δύο.

Και bonus το χεράκι του καλλιτέχνη 
μετά το ψέκασμα με την πατίνα! ☺
3 τόμοι μου απέμειναν...
Να δω τι θα κάνω μετά καλοί μου άνθρωποι!

Σας φιλώ
@ριστέα

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Παλαίωση βιβλίου vol 19 ! (Σιγά μην σταματούσα στο 18ο !)


Χρωστούμενο κι αυτό από πέρυσι!
Προχώρησα ένα βήμα παρακάτω αυτή τη φορά όμως!


Χρησιμοποίησα κι εφάρμοσα το Easy 3D flex 


τόσο στο εξώφυλλο, 



όσο και μέσα!

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά πια...
Ντεκουπάζ και χρύσωμα!

Το αποτέλεσμα με δικαίωσε!

Κι επειδή δεν κάθομαι στα αυγά μου,
αύριο θα έχω και το επόμενο 
σε πράσινη έκδοση! ☺

Μου τα λέτε όλα αύριο λοιπόν μαζεμένα, ναι;
Καλέ θα ανοίξω να μπει φρέσκος αέρας! 
Δεν είμαι ακατάδεχτη.
Χαμένη είμαι!

Φιλιά κατάμουτρα!
@

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Last year...


Δηλαδή και με άλλα λόγια ακόμα σας δείχνω περσινά 
-ελπίζω όχι ξινά σταφύλια- έργα!
Κι έχω ακόμα κι άλλα στο τσεπάκι μου να ξεύρετε!


Πηλός, σύρματα, χρυσό ακρυλικό.....



ξερό κλαδί που επίσης βάφτηκε για τις ανάγκες χρυσό,
καμβάς που βάφτηκε με πράσινο ακρυλικό χρώμα και χρυσές πινελιές,
χρύσωμα στη βάση με φύλλα χρυσού και.... 


  βουαλά!

Ήταν ο δεύτερος πίνακας που έκανα στα μαθήματα
"Μεικτές τεχνικές" που παρακολουθώ την τρέχουσα 
(σχολική) χρονιά!

Σας φιλώ κατάμουτρα!
@





Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

Σπάστα!



Όταν όλα έναν κύκλο κάνουν γύρω σου και σε κλείνουν μέσα
Όταν νιώθεις ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις και πνίγεσαι
κι όλο μέσα στα ίδια γυρίζεις
Όταν νιώθεις ότι τίποτα δεν αλλάζει
μα και τίποτα δεν μπορείς να κάνεις 
Δεν έχεις δίκιο
Σπάσε τον κύκλο.

Αέρας να μπει!
Κάτι να αλλάξει 
κι όλα μπορεί να γυρίσουν αλλιώς!

@

ΥΓ Σε αυτήν την ιδέα στηρίζεται η συστημική προσέγγιση 
στην αντιμετώπιση προβλημάτων:
άλλαξε κάτι στο σύστημα, αν θες να αλλάξει το σύστημα.

Αυτό μπορεί να έχει άπειρες εφαρμογές στη ζωή μας.
Κουράστηκα να ακούω να παραπονιούνται γύρω μου 
ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει στη ζωή τους!
Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν.
Ξεκίνα απλά να χτυπάς τις φτερούγες πεταλούδα μου ....




Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

25 Λέξεις #4


Κάρπισε  
και ρίζωσε για πάντα 
το δέντρο της ζωής 
που πήρε κι έδωσε αγάπη!


*

Και επατώσαμεν, 
με χάρη όμως,
σε τούτο τον 4ο γύρο, των 25 Λέξεων
στο Κείμενο της Μαρία Νικολάου,
ένα δρώμενο που γίνεται θεσμός σιγά σιγά
και οι φίλοι που συμμετέχουν αυξάνονται και πληθαίνουν διαρκώς!

Και σιγά που δεν θα το ανέβαζα να υπάρχει ως συμμετοχή
εδώ στη γωνιά μου,
που έχει και τα ωραία μου, έχει και τα στραβά μου!

Πάμε για άλλα! 
@

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Έλεγα, να σου γράψω ένα γράμμα…

Καλή μου  Αριστέα,
Είναι μέρες τώρα που  προσπαθώ να σε βρω στο τηλέφωνο, μα στάθηκε αδύνατον!
Άλλοτε τρέχεις σε μαθήματα ντεκουπάζ…
Άλλοτε  τρέχεις  πίσω από τον Μαξ…
Άλλοτε, μαθαίνω, κλείνεσαι  με τις ώρες στο εργαστήριο-ησυχαστήριο, δίνοντας σαφείς εντολές  να μη σε ενοχλήσει κανείς… Πού να τολμήσω!
Γενικά, θα μπορούσα να πω, φέρεσαι κάπως  ιδιόρρυθμα …
Δεν πειράζει όμως! Είσαι η Αριστέα μας, η Αριστέα μου κι αυτό μου φτάνει!
Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα, θέλω να ξέρεις πως σου γράφω με την ευκαιρία του 10ου Συμποσίου. Θέλω κάτι να σου θυμίσω, μα και  να σ’ ευχαριστήσω!
Ήταν Ιούνιος, καλοκαίρι του 14! Το θυμάμαι σαν χθες…
Μια αναπάντεχη διαδικτυακή συνομωσία, με έφερε στον δρόμο σου… Ή μήπως σε έφερε στον δρόμο μου; Τέλος πάντων! Συναντηθήκαμε… Δε θα μαλώσουμε τώρα.
Η σχέση μου με τα μπλογκς  ανύπαρκτη, η δε σχέση μου με την ποίηση στα σπάργανα.
Το 3ο Συμπόσιό σου, μόλις έβγαινε στον αέρα. Ούτε κατάλαβα τι ήταν εκείνο που με έσπρωξε να δηλώσω συμμετοχή… Ακόμα θυμάμαι τη χαρά και την ικανοποίηση από τα ευγενικά σχόλια!
Ο καιρός περνούσε και το ένα Συμπόσιο διαδεχόταν το άλλο, όπως και οι χαρές…
Και φτάσαμε αισίως στο δέκα το καλό, το επετειακό!
Η συμμετοχή μου με το ποίημα  ‘’Χρόνια σαν όστρακα’’  ξεχώρισε…
Αρκετοί φίλοι με τίμησαν με την ψήφο τους, όπως και αρκετοί άλλοι το εκτίμησαν, άσχετα με το αν έδωσαν ψήφο ή όχι. Φυσικά αδύνατον να ψηφίσουμε  όσα ποιήματα  μάς αρέσουν. Ισχύει και για μένα αυτό.
Όλους, τους ευχαριστώ θερμά!
Μα περισσότερο, την κινητήρια δύναμή μου  το ίδιο το Συμπόσιο, δηλαδή εσένα Αριστέα.
Αν δεν υπήρχες, ίσως αυτή τη στιγμή να μην είχα δώσει δείγμα ποιητικού λόγου.
Μεγάλη υπόθεση η προτροπή, η ενθάρρυνση, η αποδοχή!

Για όλα τα παραπάνω, πολύ σ ’ευχαριστώ
κι εύχομαι τα Συμπόσιά σου, να γίνουν
γρήγορα  εκατό!!!
Με αγάπη   Ινώ

Χρόνια σαν όστρακα…

Τα χρόνια που περάσαν
σαν όστρακα μοιάζουν ανοιχτά….
Είναι απλωμένα μέσα μας
κουρνιάζουν στον βυθό τής  ύπαρξής μας.
Κάποια απ’ αυτά, μαργαριτάρια έχουν μέσα τους
που λάμψη βγάζουν είναι πάντα φωτεινά,
μα κάποια κρύβουν μαύρα φύκια και σκουπίδια.

Τα μαύρα όστρακα, ερμητικά ζητώ να κλείσω
κι είναι σωστή αυτή η επιλογή…
Μιας και ο χρόνος δε γυρίζει πίσω,
ας ακολουθήσουν της λήθης τη διαδρομή…
Διαλέγω λαμπερά μαργαριτάρια,
τα βάζω  στη ζωή μου οδηγό
κι ακολουθώντας τα δικά τους χνάρια,
ίσως στο μέλλον συναντήσω τα χρόνια που επιθυμώ!

Ινώ-Σκιάθος



Εγώ μετά από αυτά, δεν έχω παρά να σας καλημερίσω 
από του εργαστηρίου μου τα μέρη 
πολύ πολύ χαρούμενη
για τη σημερινή φιλοξενία!

@ριστέα

  υγ: Ινώ μου σε ευχαριστώ για όλα!

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Λήξη 10ου Συμποσίου Ποίησης - Η γιορτή μας & η κλήρωση!


"Μην την ψάχνεις τη μαγεία σ’ ουρανούς κι ιερατεία
κάπου ανάμεσά μας είναι οι τεχνίτες της ζωής"
Μ. Κανελλάκη

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες.
Το 10ο Συμπόσιο Ποίησης, το επετειακό,
φθάνει σήμερα στο τέλος του ταξιδιού του.
Χαίρομαι πολύ που ήσασταν κι αυτή τη φορά μαζί μας,
γιορτάζοντας με τον καλύτερο τρόπο:
στέλνοντας πολλές, δυνατές και διαφορετικές συμμετοχές!
Κι έχοντας και νέους φίλους στην παρέα μας!

Ευχαριστώ ολόθερμα 
όσους στηρίξατε κι αυτό το Συμπόσιο με τις ποιητικές σας δημιουργίες,
αλλά και όσους ξεκλέψατε χρόνο για να μελετήσετε 
και να αξιολογήσετε τόσες πολλές συμμετοχές.

Καταλαβαίνω πόσο επίπονη διαδικασία είναι η αξιολόγηση
των ποιημάτων κάθε φορά, 
ελπίζω κι εύχομαι όμως να μην στερεί κάτι στην απόλαυση
που ήταν κι από τη γέννησή του ο πρωταρχικός μου/του σκοπός!


Η υποχρεωτική λέξη 
χρόνος* (ή χρονιά)
έκανε
26 δημιουργούς να μας δώσουν 

32 εξαιρετικές συμμετοχές

ενώ
 44 φίλοι του μπλογκ 

έδωσαν και πάλι το παρόν τους στη βαθμολόγηση.
(Να διευκρινίσω εδώ ότι αποδεκτή έγινε και η λέξη χρόνια.)



Κυρίες και Κύριοι
Μεγάλη Νικήτρια του 10ου Συμποσίου είναι η

Ελένη μας
από το Ποιώ-Ελένη
με το Ποίημα στη θέση 9
"Το γαντζάκι του έρωτα"
που συγκέντρωσε 44 βαθμούς 
και την αγάπη των περισσότερων φίλων.
Θερμά συγχαρητήρια στην Ελένη μας ! 

*
Στη δεύτερη θέση με το ποίημα Ανάσκελη,
με 33 βαθμούς
έχουμε την Μαριλένα μας από το marilenaspotofart 

ενώ στη τρίτη θέση, με το ποίημα Μέσος χρόνος αναμονής : Άγνωστο,
με 24 βαθμούς
έχουμε τον πρωτοεμφανιζόμενο Στυλιανό Πασχαλίδη
(αδερφό της Ρένας Χριστοδούλου
για όσους τον θυμούνται από τις φιλοξενίες της στο μπλογκ της)



Μισό να γίνουν και οι υπόλοιπες συστάσεις, φυσικά.

Κι αυτή τη φορά θα δείτε μαζί με τις συστάσεις 
και τους στίχους που αγάπησα περισσότερο, από το κάθε ποίημα.
Ίσως εσείς να ξεχωρίζατε άλλους στίχους.
Εδώ είναι η δική μου επιλογή καθαρά,
δηλώνοντας έτσι πως κάθε ποίημα για μένα ήταν δυνατό!

Συμμετοχές από 1-8 τις βρίσκουμε ► εδώ

1.Βουνό από χρόνια, Άσωτος Γιος (7)
ένα βουνό κατάλευκο από χρόνια
τι όμορφη θέα 

2.Το δωμάτιο Γαβριήλ Παναγιωσούλης (pylaros) (9)
Κόκκινα μάτια πρόδιδαν,
καρδιά που αιμορραγούσε.
για ένα δωμάτιο ζεστό
αυτό π’ αναπολούσε.

3.Του χρόνου το παραμύθι, me (maria) (7)
Κι έτσι πάει το παραμύθι. μια καλή, μία στραβά
Βασιλιάς είναι ο χρόνος και αυτός καλά περνά!.

4.Ανάμεσα σε γη και ουρανό, Δημήτρης Ασλάνογλου (9)
Μόνο ένα φως στη σκοτεινιά, γεμίζει τη ματιά
Μόνο δυό χείλη σφαλιστά, αρνιούνται τα φιλιά

5.Καλή χρονιά αγάπη (μου), Woman in Blogs (5)
θα τραγουδάει μόνο για μένα ένας κόσμος φιλικός
γιατί θα 'χω γη και ουρανό τον άνθρωπό μου

6.«Ευ αγωνίζεσθαι» Lysippe (5)
Τότε δεν λεηλατείς,
παρά λαβαίνεις το αρίφνητο. 

7.Αθάνατοι !, Knakalos Kafyatis (orthakofta) (2)
Κι αν σμίξουμε
να΄ναι τότε,
που δεν θ΄απομένει δρόμος,

8.Η γη των τραγουδιών,ποιώ - ελένη (19)
Σε περγαμηνές γράφουν οι ανάσες
Τους άγραφους στίχους

Συμμετοχές από 9-20 τις βρίσκουμε ► εδώ

9.Το γαντζάκι του έρωτα,ποιώ - ελένη (44)
Έρωτας είναι ο λεμονανθός λαβωμένος

10.Χρόνια σαν όστρακα…ino skiathos (20)
Διαλέγω λαμπερά μαργαριτάρια,
τα βάζω στη ζωή μου οδηγό
κι ακολουθώντας τα δικά τους χνάρια,
ίσως στο μέλλον συναντήσω τα χρόνια που επιθυμώ!

11.Άμα σου πω “Συμπόσιο” βγαίνεις!...Maria Kanellaki (19)
Μην την ψάχνεις τη μαγεία σ’ ουρανούς κι ιερατεία
κάπου ανάμεσά μας είναι οι τεχνίτες της ζωής

12.Πρωτοχρονιά 1999,Stylianos Paschalidis (4)
«Μη δειλιάσεις, μπρος στου νέου χρόνου τα φιμωμένα τέρατα,
προχώρα θαρραλέα».

13.Μέσος χρόνος αναμονής: Άγνωστο, Stylianos Paschalidis (24)
Παύσαμε να επιλύουμε τα προβλήματά μας δημοσίως.
Σφραγίσαμε τα παραθυρόφυλλα της καρδιάς μας
και αναζητήσαμε στον κυβερνοχώρο
δίαυλο επικοινωνίας.

14.Ανάσκελη, marilenaspotofart (33)
Γίνε κρυψώνα να χωρέσω, εννέα μήνες φώλιασα σ’ανθρώπου σωθικά

15.Στο νεό χρόνο!, ANNA Flo(4)
Επιλογή ανθρώπων είναι όλα τούτα,
στο νου και στην καρδιά επαφίεται η νίκη ή η ήττα,

16.Άλλη μία χρονιά,Vasiliki Dragouni(12)
Τελικά ήταν τόσο απλό
το μόνο που έπρεπε να κάνουμε:
να αγαπάμε ο ένας τον άλλον
λίγο περισσότερο.

17.Χρόνος είναι, Anastasia K. (Nastenka) (5)
Χρόνος είναι αυτός που κάποτε θα μας ρουφήξει
Κι όμως θα είμαστε ακόμα ζωντανοί
γιατί χρόνος είναι η αγάπη.
Αγέννητη, αγέραστη, αήττητη.
Αιώνια.

18.Χαμογέλα,Η blogger της διπλανής πόρτας (6)
Γι αυτό χαμογέλα, όσο μεγάλος και αν είναι πόνος.
Τις περισσότερος φορές είναι γιατρός ο χρόνος.

19.Απληστία, Katia Markouizou (5)
και εσύ γητεύεις την ώχρα της ακινησίας 
στην εξαλλοσύνη των στροφών !!

20.Αιχμάλωτες στιγμές,me (maria) (10)
Στεριές μας ξεκλειδώνουνε, σε ακτές πάνω μας βγάζουν,
γλυκά μας συντροφεύουνε, μέχρι να 'ρθει καράβι. 

Συμμετοχές από 21-32 τις βρίσκουμε ► εδώ

21.Έντεκα..Mia Petra (10)
Μοιάζουν
Χειμώνες
χωρίς Χριστούγεννα
έντεκα χρόνια
χωρίς εσένα..

22.Το ποτάμι, Γαβριήλ Παναγιωσούλης (pylaros)(1)
στην παρθενία της ζούγκλας,
στο φιλί της γυναίκας,
βρίσκω την αληθινή αγάπη.
Αυτή που δεν πουλιέται.

23.Του χρόνου Ερινύες,Πέτρος Κ (18)
Γιατί όταν η Ελλάδα με χρειάστηκε
εγώ δεν ήμουνα εκεί για να παλέψω
όταν στο χώμα απ’ τους εχθρούς σωριάστηκε
δεν πέθανα για να την προστατέψω.

24.Άγραφο βιβλίο, Σμαραγδένια Ρούλα (23)
Ακόμα προσπαθώ μέσα στο θόρυβο της ζωής να ξεχωρίσω,
τον ήχο που κάνει το τραινάκι του λούνα παρκ.
Οχι αυτήν την φορά δεν θα το χάσω!

25.Χρόνος καινός,Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου (5)
Έχω μάθει να αγαπώ τη συνέχεια
και κάθε που μια καμπύλη ξεκινά το ταξίδι της,
Εγώ,
σαν συναντά την αρχή της
κύκλος γίνομαι αιώνιος
που τη ζωή στεφανώνει.

26.Χρόνου φείδου, Μαρία Νικολάου (1)
Ίδιο μονοπάτι, μια απόφαση.

27.Η πάλη των σκέψεων, ANNA Flo(3)
Μα ο χρόνος αγαπά τη ζωή.
Και αυτή χορεύει στο ρυθμό του.

28.Ευθύνη,Τάσος Γ. Κάβουρας (3)
Ξεφυλλίζω στο χρόνο το βιβλίο της ζωής
και οι χυμοί του στάζουν στα βήματα μου

29.Χρόνος κλέφτης, Μαρίνα (to e - periodiko mas official)(5)
Κι όταν νομίζω πως μου ξεφεύγει
κοιτώ τα μάτια σου τα δυο
μέσα σ' αυτά μόνο, σταματάει
μέσα σ' αυτά, τον κατακτώ...

30.Αλήθεια,Μαρίνα (to e - periodiko mas official) (8)
Σημάδια αφήνει σε κάθε βήμα
γκρίζα τα κάνει τα μαλλιά,
μα την ψυχή δεν την αγγίζει
αυτή είναι η μόνη, που τον νικά.

31.Μέσα σ' ένα ρολόι..Μαζεστίξ. (15)
Μες στο ρολόι χώρεσα την τρέλα της γενιάς μου:
πόθους και όνειρα-ενοχές που νόμισα δικά μου.

32.Η Ορχήστρα,katerina koko (10)
Είναι η ηχώ της πληγής σου μετέωρο τραύμα
ένα άνθος που σωπαίνει στης αγάπης το καύμα.


Καλωσορίζω τέλος, (με σειρά εμφάνισης) στο Συμπόσιο, τους:
Άσωτο Γιο, Knakalo (Χρήστος), Στυλιανό Πασχαλίδη,
τη Βασιλική Δραγούνη και τη Σταυρούλα Δεκούλου Παπδημητρίου
για το ντεμπούτο τους στο Συμπόσιο μας
Εύχομαι να τους έχουμε ξανά μαζί μας!

Όλοι είναι νικητές άσχετα από βαθμούς.
Και δικαιούνται ένα βραβείο!



Για όλους όσοι διάβασαν/ψήφισαν (πλην των νικητών)
ακολούθησε κλήρωση αμέσως μετά τη λήξη, για μια δημιουργία μου. 
Με τη σειρά που ψήφισαν και τους κατέγραψα, έχουμε:

Κική Κωνσταντίνου
Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου
Πέτρος Κ
ANNA Flo
Ελένη Φλογερά
syros2js
pylaros
Rylie
despina
Τάσος Γ. Κάβουρας
Αρτίστα του βωβού...
ποιώ - ελένη
xristin
to e - periodiko mas official
ino skiathos
Lysippe
Makis Del
Mary Pertax
Onirokosmos
Katia Markouizou
Maria Kanellaki
marilenaspotofart
Funky Monkey
Σμαραγδένια Ρούλα
Vasiliki Dragouni
Woman in Blogs
Η blogger της διπλανής πόρτας
katerina koko
orthakofta
Ariadni St.
Μαρία Π.
Σοφία ΜΒ
BUTTERFLY
Rena Christodoulou
Μαρία Έλενα
ασωτος γιος
Mia Petra
nikol
Μαζεστίξ
Μαρία Νικολάου
me (maria)
Stylianos Paschalidis
Κλαυδία
Anastasia K.

Αφού αφαίρεσα τους τρεις νικητές μας 
έδωσα στη λίστα του Random τους υπόλοιπους 41
(έχω και τους 5 πρώτους επιλαχόντες☺) 



και τυχερή αναδείχτηκε η xristin! 
Χριστίνα μου, εύχομαι να είσαι πάντα καλότυχη !

Σε αυτό το Συμπόσιο, το επετειακό, 
δώρο θα πάρουν, όπως είχα υποσχεθεί,
και οι τρεις πρώτοι νικητές του Συμποσίου.
Από Δευτέρα "πιάνω δουλειά" γιατί έχω 4 δώρα πλέον να δημιουργήσω!
Χριστίνα και Στυλιανέ για τα στοιχεία σας θα επικοινωνήσουμε μέσω μέιλ.
(Ελένη και Μαρλέν είναι συνήθεις ύποπτοι!)

Προσεχώς θα φιλοξενώ την αγαπητή μου Ινώ που έχει τη δική της γωνιά εδώ,
ενώ να πω ότι από τους συμμετέχοντες ίσως να μην είδατε τον καπετάνιο μας
να δίνει το παρόν στην αξιολόγηση
 (που τόσο ξεχωριστά το έκανε σε όλα τα Συμπόσια).
Είναι απολύτως δικαιολογημένος.


Θερμά σας ευχαριστώ όλους για μια ακόμα φορά!

Ιδιαίτερη ευχαριστία στη Μαρία Κανελλάκη για τον 
Ύμνο του Συμποσίου που πρόσφερε ως δώρο,
για την επέτειο των δύο χρόνων
και την Ελένη που μέτρησε μαζί μου για να έχω και μία επαλήθευση
...για σιγουριά!
Η γιορτή της ποίησης τελείωσε! 
Ραντεβού πάλι την άνοιξη!
1η Φλεβάρη πάμε για άλλα; ☺

Σας ασπάζομαι
@ριστέα



Κι ας απολαύσουμε άλλη μία το Ποίημα της Ελένη μας

Το γαντζάκι του έρωτα 

Σήμερα έμαθα γιατί ανθίζουν οι λεμονιές
Είχα χρόνια που θήτευα στη φύση τους
Περιπλανήθηκα
Ρώτησα
Άκουσα προπαντός άκουσα
Κι αμφέβαλα τόσο στο δρόμο που σιγά σιγά
Έφτασα στον άτακτο κόσμο των εντόμων
Σαν επιστήθιος φίλος ψηλά να ζυγιστώ
Πήρα πολλά δίνοντας μόνο ανάσες
Πολύτιμες απόχες νοημάτων κρατώντας
Στο μεταίχμιο του χρόνου έφτασα
Και πάνω εκεί τις απαρχές της ιστορίας μου σκάλισα
Ίσως γι αυτό κι αυτή η κιτρινοπράσινη
Πεταλούδα που έρχεται κι επικάθεται συνεχώς
Στης σκέψης μου το νοτισμένο μύλο
Χωρίς ποτέ να ζητά δεσμεύσεις και όρια στενά

Κάτι σαν εξαγνισμό το ένιωσα
Εκείνο το γαντζάκι του έρωτα   
Που αναφορικά με οδήγησε στα πανάρχαια μυστικά:
Πως οι χυμοί ανερώτητα τρέχουν σαν κραυγές στο σώμα
Πως τα πέταλα αργά προετοιμάζονται βαθιά μέσα στις ρίζες
Και τα στεφάνια περιμένουν στις πύλες ολάνθιστα
Για να παραστούν στις τελετές των εκλεκτών
Γόνιμα έμαθα το έλασσον
Αποστάζοντας τις ρίμες είδα το μέγιστον
Γιατί
Επικλινής θα πρέπει να σταθείς στο νερό για να καρπίσεις
Έτσι κι εγώ ονομάτισα νύμφη τη στιγμή
Και πικραμύγδαλο σκληρό όλη τη γνώση του πάθους

Έρωτας είναι ο λεμονανθός λαβωμένος
Πηγαίο ρεύμα η άχρονη ομορφιά του
Και τ' αρώματα κρυφά ραβασάκια παράνομων εραστών
Που άμεμπτοι έμειναν στην κλίνη του χρόνου
Κι εγώ γεννημένη μέσα στα λεμονοδάση δίπλα στη θάλασσα
Είχα την τύχη να γυρίζω τους τροχούς
Μέχρι να φτάσω στα κύματα
Εκεί που σε γνώρισα
Όμοιος Πήγασος να δουλεύεις το στίχο
Να σκορπάς ανθούς στα πελάγη
Να γητεύεις τις μέδουσες με το γέλιο σου
Κι απ' το αίμα των οδυρμών να πληθαίνεις τα κάλλη σου
Είσαι ένας κύκλος που περιδινίζεται στα χείλη του Δεκέμβρη
Και κοντά μου έρχεσαι
Ολόκληρος ένα άρωμα γήινο
Που πριν το χαρώ στα φυτολόγια της μνήμης το κρατούσα
Άναρχο
Ηδυπαθές
Ανεξερεύνητο
Μυστηριακό σαν την προαιώνια μήτρα της γης
Που τους μύθους γεννά κι ανασταίνει
Πάντα ήξερα γιατί ανθίζουν της σάρκας οι λεμονιές!