Photo a Day Μέρα 30η

Photo a Day 30 November : on the wall

Η τελευταία μέρα θα κλείσει με κάτι πολύ αγαπημένο και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό.

"Πάνω στον τοίχο" ζητάει η 30η  μέρα του Νοεμβρίου , σε αυτή τη φωτογραφική πρόκληση που ονομάζεται Photo a day και συμμετέχουν πολλά φιλικά blogs ( και μάλιστα εδώ και πολύ καιρό).
Πάνω στους τοίχους μου έχω διάφορα : επώνυμους πίνακες, αντιγραφές (Van Gogh, -τα ηλιοτρόπια) στεφάνια, εικόνες, καθρέφτες, έναν σιδερένιο φωτιζόμενο σαλίγκαρο.... Έχω και τέσσερις δικούς μου πίνακες. Αλλά δεν τους έχω σε εμφανή σημεία. Οι τρεις βρίσκονται στο γραφείο μου -που είναι και το πρόχειρο στούντιο ζωγραφικής μου και ταυτόχρονα είναι ο χώρος μελέτης , περισυλλογής και ατελείωτων ωρών στο μπλοκάρισμα! 
Ο τέταρτος, ο αγαπημένος μου είναι στο διάδρομο, ίσα που διακρίνεται από κάποιον που κάθεται στο σαλόνι μου. 
Αυτόν φωτογράφισα απόψε (ξανά, αφού τον έχω χρησιμοποιήσει σε παλαιότερη ανάρτησή μου) από μια άλλη οπτική γωνία.

Για μένα είναι ο αγαπημένος μου πίνακας. Συμβολίζει τη δική μου "σπηλιά", τον εσωτερικό μου κόσμο, που είναι κρυμμένος και περιμένει να τον ανακαλύψεις. Πάρε βάρκα, κολύμπησε, δεν ξέρω τι θα κάνεις, αλλά αν θες να το γνωρίσεις πρέπει να έχεις όρεξη... Αν δεν θες πάλι, μπορεί πάντα να αναρωτιέσαι τι υπάρχει μέσα! Απόλαυσε έξω τα νερά.... Ίσως έξω να είναι πιο ασφαλές για σένα!

airis

Τα χαστούκια....

Χθες 

ανεμοστρόβιλος

Σήμερα
ηλιοφάνεια

Επιμύθιο:

Μπορεί να τρως πολλά χαστούκια
σε μιαν ημέρα μπορεί να μαζέψεις κι ένα τσουβάλι από δαύτα!
αν θέλεις κλάψε, αν θέλεις γέλασε - μακάρι πάντα να γελάς!
μόνο κρατήσου όρθιος, δυνατός και βγες στον ήλιο 
να τρέξεις η να καθίσεις 
ο,τι θελήσει η ψυχή σου τέλος πάντων.
.............................
και εκεί στον ήλιο, καθώς η κεφαλή σου θα' χει ψηθεί για τα καλά
και ο νους σου στο γρασίδι και στην πλάση θα αγναντεύει
εκεί, στον ήλιο θα νιώσεις αλήθεια τι θα πει ζωή
και τι αξία έχουν στο φινάλε τα χαστούκια !

@iris 

Εκεί στον ήλιο 

22/02/1995

Λίγος ήλιος, πολλή πίστη και οι δικές σας σκέψεις

Μια νέα μέρα.

Νέα αρχή, νέα όρεξη.

Η καταιγίδα πέρασε.

Λίγος ήλιος, πολλή πίστη, και οι δικές σας σκέψεις...

Για όσους άφησαν χτες την αγάπη τους

ένα ευχαριστώ

Σε αυτούς αφιερώνω τις πρωινές αυτές φωτογραφίες από τον κήπο μου.

Ξέρεις, ακούγεται δυνατά!

Καλημέρα 

airis

Photo a Day Μέρα 29η

Photo a Day 29 November : Big 

Ειπώθηκε ξανά : τα απλά τελικά είναι και τα πιο δύσκολα. 

Μεγάλο! 

Μεγάλο σπίτι; Μεγάλο δέντρο; Μεγάλο τι; 

Τίποτα δεν ικανοποιούσε σήμερα τη μικρή @ριστέα! 

(Αυτό το "μικρή" μην το παίρνεις και πολύ στα σοβαρά)

Κι όμως βρέθηκε το θέμα! 

Και ιδού η φωτό της ημέρας:

Βλέποντας απόψε πρώτα τη  φωτογραφία από το κείμενό μου

τι σκέφτεσαι άραγε; 

Μπήκες καθόλου στο μυαλό μου;

Σήμερα μιλάω για μεγάλα όνειρα λοιπόν!

Πόσο μεγάλο; 

Υπάρχει άραγε μέτρο να μετρήσεις το όνειρο; 

Ο καθένας μας έχει τους δικούς του πόθους, τα δικά του σχέδια, τα δικά του οράματα!

Κι αλίμονο σε αυτόν που δεν έχει! 

Καμία γη δεν θα είχε ανακαλυφτεί αν δεν σιγόκαιγε μέσα σε έναν οραματιστή η φλόγα 

να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του!

 Το δικό μου κρύβεται ανάμεσα σε πινέλα και τελάρα!

Αυτό θα κάνει εμένα ευτυχισμένη.

Να τελειώσω έτσι στη δύση της ζωής μου :

να αφήνω στο μουσαμά αποτυπώματα της ζωής.... 

Καλό ξημέρωμα

airis

Ζητείται απάντηση !

Πόσες μέρες χαράς κάνουν απόσβεση 

μια άθλια μέρα;

airis

.............................

Photo a Day Μέρα 28η

Photo a Day 28 November :  vehicle

Οι μέρες του Νοέμβρη τελειώνουν. Φτάσαμε αισίως στην 28η μέρα του Photo a day και σήμερα ζητάει: όχημα. Οτιδήποτε φέρει τροχούς. 
Προβληματίστηκα. Ήθελα να βρω ένα εγκαταλειμμένο αυτοκίνητο για να φωτογραφίσω....κάτι παροπλισμένο τέλος πάντων. Δεν τα πάω καλά βλέπετε με τα αυτοκίνητα. Προτιμώ τα πόδια μου! Είναι που δεν πήρα ποτέ κι εκείνο το ρημαδο δίπλωμα. Όχι ότι δεν το προσπάθησα! Πήρα και τα σήματα με την πρώτη! Αμέ! Δώσε μου εξετάσεις με διάβασμα. Θα στρωθώ και θα πετύχω. Μη μου λες να κάνω κάτι που δεν το θέλω με τη ψυχή μου. Με την οδήγηση απλά δεν το' χω! Α! Και που' σαι! Δεν ντρέπομαι καθόλου! 
Το έχω γράψει ξανά εδώ μέσα: Όταν μου λένε (κι είναι αμέτρητες φορές που έχει παίξει η ίδια συζήτηση, πίστεψέ με) μα είναι δυνατόν, όλοι σήμερα οδηγούν; Μέχρι και η κουτσή Μαρία μπορεί.... εγώ απαντώ χαριτολογώντας: Εγώ ζωγραφίζω ...είναι εύκολο γιατί δεν το κάνεις κι εσύ;
Έτσι γλιτώνω μέχρι στιγμής. 

Βασικά είμαι αφηρημένο άτομο. Μου αρέσει να προχωρώ και να βυθίζομαι στις σκέψεις μου. Ή να ατενίζω τον ουρανό, τη φύση, ή να εστιάζω σε μικρά στιγμιότυπα. Να βλέπω τον ορίζοντα και να μεγαλώνει η καρδιά μου! 
Απολαμβάνω απίστευτα τις διαδρομές όταν με πηγαίνουν! Από μικρή μου άρεσε να βλέπω τα δέντρα να τρέχουν. Πίστευα ότι ήταν μαγικά. Στενοχωριόμουν μόνο γιατί πάντα πήγαιναν αντίθετα....
Γιατί να οδηγήσω και να πάρω και κανέναν αθώο στο λαιμό μου; Πήρα κάτω μία μάντρα! 
Έκλεισα την καριέρα μου στις καταστροφές! 
Από την άλλη, αν όλοι μας οδηγούμε κι από ένα αυτοκίνητο τι θα γίνει βρε αδερφέ; Στο τέλος θα μας πνίξουν τα αυτοκίνητα. Δεν θα έχουμε μέρος να τα αποθηκεύσουμε! Και θα μας μολύνουν τελείως και το λιγοστό αέρα τα καυσαέρια! 
Α όχι! Καλά κάνω και δεν οδηγώ στην τελική!

Με αυτά και με αυτά κατέληξα σε δύο φωτογραφίες.


"Από τη θέση του οδηγού" ονόμασα τη φωτογραφία.  Την οποία δεν θα τη δω παρά μόνο έτσι ...από φωτογραφία...άντε να καθίσω και να παριστάνω ότι οδηγώ!

Τελικά βρήκα και τα παροπλισμένα μου!  Με γοητεύει ένα παλιό, εγκαταλειμμένο αυτοκίνητο. Νιώθω ότι έχει να μου διηγηθεί κάποια ιστορία αν πάω κοντά του. Και ίσως να μου εξομολογηθεί και τον πόνο του....
"Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν " ο τίτλος της φωτογραφίας".

΄Ενα μάτσο παλιοσίδερα...Θυμήσου πώς ήταν όταν το πήρες, του κουτιού! Το γυάλιζες, το έπλενες, το πρόσεχες....
Ό,τι δεν προσέχεις, κάποτε σε εγκαταλείπει......

Καλό σας βράδυ!
Καλό ξημέρωμα!

Σπασμένα φτερά !

Οργή.
Δεν συνηθίζω να γράφω οργισμένη.
Συνήθως δεν εκφράζομαι δημόσια έτσι. Αλλά αναρωτιέμαι πώς να πάει τούτος ο τόπος μπροστά όταν οι άνθρωποι πάσχουν; Πώς να δημιουργηθεί υγιές σύστημα όταν τα μικρά συστήματα που το απαρτίζουν είναι αρρωστημένα;
Όταν υπάρχουν άνθρωποι που χαίρονται με τη δυστυχία του διπλανού τους; Και να το συναντήσω μέσα στη μέρα μία φορά άντε να το περάσω αθόρυβα, με εσωτερικό προβληματισμό! Μα δυο και τρεις παραπάει! Καμία τσίπα; Καμία αναλγησία; Να μεταφέρεις είδηση "θα του πάρουν το σπίτι" με χαρά; Τόσο μίσος; Γιατί; Μια οικογένεια θα μείνει στο δρόμο...Πόσο κενός μπορεί να είναι κάποιος που γεμίζει το μέσα του με θλιβερές ειδήσεις;

Βράζουμε στο ίδιο καζάνι οι περισσότεροι! Όλα είναι επισφαλή και το μέλλον μας προδιαγράφεται αβέβαιο !  Και αντί να εκτιμούμε τις ανθρώπινες αξίες και ιδανικά, έστω και καθυστερημένα, βλέπω να μετατραπόμασε σε λύκους, έτοιμους να κατασπαράξουμε όχι πρόβατα άλλα ό,τι βρεθεί πρόχειρο!
Ανώμαλη προσγείωση. Έσπασαν κάτι φτερά. Δύσκολη η ανασύνταξη του ηθικού. Πονάει να βλέπεις τα σημεία των καιρών.... Είναι που δεν βοηθάει και ο καιρός.... Μουντός , μελαγχολικός, παγωμένος.
Θλίψη.
Η οργή μετατρέπεται σε θλίψη.....

@iris

Νοσταλγικό

Άσε με να γυρίσω λίγο 

στο χτες

Θα νοσταλγήσω φευγαλέα 

και θα επιστρέψω.

Η ανάμνηση θα κρατήσει για λίγο'

η αίσθηση για πάντα.

Βγαλμένο λες από μια άλλη εποχή

πιο γλυκιά, πιο αθώα.

Φωτογραφίες. που τράβηξα προχτές 
κάπου στο δρόμο...

ακούγεται δυνατά

Σας φιλώ
airis

Photo a Day Μέρα 27η

Photo a Day 27 November :  tree 

Η σημερινή φωτογραφία θα ήθελα να ήταν άλλη . Να είχε τον τίτλο "το δέντρο που πληγώναμε" και να σας μιλούσα για τη μεγάλη συκιά. Αυτή στην οποία κυριολεκτικά μεγάλωσα. Σε αυτή που χανόμουν όταν όλα μου φαίνονταν παράξενα, ακατανόητα, πονερά! 
Σε αυτήν που μαζευόμασταν όλες οι φιλενάδες της γειτονιάς και κάναμε συναγωνισμό.: Ποια θα ανέβει στο πιο ψηλό κλαδί; Άλλες πάλι φορές φτιάχναμε σπιτάκια και παριστάναμε τις μαμάδες, τις εργαζόμενες, τις νοικοκυρές!
Πόσα καλοκαίρια δεν έζησα πάνω σε αυτό το δέντρο σαν αγρίμι! Κι όταν έκανα ζαβολιές- γιατί δεν ήμουν άγγελος, σας διαβεβαιώ- πάνω εκεί κατέφευγα για να μη με πιάσει η μαμά και μου δώσει ένα χέρι ξύλο ( που δεν το γλίτωνα πάντα!) 

Μα αυτό το δέντρο δεν υπάρχει πια. Κόπηκε όταν διαμορφώσαμε τη νέα αυλή κι εν μέρη ευθύνομαι εγώ για αυτό! Κάνοντας όπισθεν το αυτοκίνητο της αδερφής μου,πριν χρόνια,  λίγο πριν πάρω το δίπλωμα, έριξα την παλιά μας μάντρα. Κι έτσι αποφασίστηκε πως καιρός ήταν η αυλή μας να πάρει μια νέα μορφή τώρα που έπρεπε να χτιστεί μια νέα, καλύτερη μάντρα στη θέση της παλιάς! Η συκιά αποτέλεσε εμπόδιο. Κόπηκε με ταχύρυθμες διαδικασίες.
Εγώ δεν πήρα ποτέ το δίπλωμα.

Κι όμως απομεινάρι αυτής της συκιάς υπάρχει...Το διέσωσε ο μπαμπάς , λάτρης των σύκων....ίσως και μιας άλλης εποχής. Σήμερα λοιπόν αυτό το απομεινάρι φωτογράφισα σαν θέμα ...Είναι γυμνή από φύλλα τέτοια εποχή . Κι είναι μικρή ...Δεν έχει 8-9 χρόνια στη γη.... Αλλά δεν παύει να είναι η δική μου συκιά. Το δέντρο που ήξερε τα όνειρά μου , τους φόβους μου, τα μυστικά μου!
Κι εύχομαι όλα τα παιδιά της γης να μπορούσαν να μεγάλωναν σαν κι εμένα, πάνω σε δέντρα..... Δεν θα γινόντουσαν πιο ευτυχισμένα  ή πιο έξυπνα... Αλλά θα είχαν ελπίδα να γίνουν πιο ανθρώπινα.....

Πριν κλείσω το θέμα μου θα ήθελα να μοιραστώ άλλες δύο φωτογραφίες μαζί σας! Το ένιωσα σαν να διασώζω εδώ τρεις γενιές. 

Υπάρχει στην αυλή μια ελιά που φύτεψε ο συγχωρεμένος μου ο παππούς, πατέρας της μητέρας μου.

Υπάρχει η συκιά που φύτεψε ο πατέρας μου. Η επόμενη γενιά

Κι υπάρχει ο πλάτανος που φύτεψε ο γαμπρός μου, η αμέσως επόμενη γενιά. 

Εύχομαι απλά να γίνουν συνεχιστές κάποια στιγμή και τα λατρεμένα μου ανίψια.

Σας χαιρετώ.
airis

 ΥΓ: Το γιατί δεν πήρα ποτέ το δίπλωμα νομίζω ότι είναι καλή ευκαιρία να σας το διηγηθώ αύριο , που θέμα έχει το αυτοκίνητο!

Photo a Day Μέρα 26η

Photo a Day 26 November : in the cupboard 

Τα πιο απλά μπορεί τελικά να είναι και τα πιο δύσκολα! Πόση δημιουργικότητα και φαντασία να βάλεις σε μια φωτογραφία που σου ζητάει "μέσα στο ντουλάπι"; 
Και δε λέει να τραβήξω ένα τελείως πεζό στιγμιότυπο τώρα που εθίστηκα ( ή κοινώς τη ψώνισα) στη φωτογράφιση.
Αλλά και η ζωή να μου πείτε είναι γεμάτη πάντα με ενδιαφέροντα στιγμιότυπα; Δεν έχει και τα λιγότερο διασκεδαστικά, τα βαρετά, τα ανούσια;

Πώς μπορεί να γίνει μια ανούσια φωτογραφία ενδιαφέρουσα;Αν ήμουν επαγγελματίας φωτογράφος θα έκανα διάφορα τρικ ή εφέ  φαντάζομαι ...αλλά δεν είμαι ! Δεν είμαι καν ερασιτέχνης φωτογράφος! 
Λοιπόν αρχικά σκέφτηκα ποια ντουλάπια μου είναι πιο τακτοποιημένα; Αυτά με τα ποτήρια και τα πιάτα, τα καλά! Τα ποτήρια τα τράβηξε η  me (maria) άρα εμένα μου έμειναν.... τα πιάτα! 

Αλλά σας συνήθισα, δεν σας συνήθισα; ...Κάθε φωτογραφία και μια ιστορία. Και τα πιάτα αυτά έχουν τη δική τους ιστορία. Σε πόσα γλέντια με έχουν βγάλει ασπροπρόσωπη! Χαρούμενα, αγαπημένα πρόσωπα γύρω από το τραπέζι  και μένα η καλύτερή μου: να περιποιούμαι αυτούς που αγαπώ! Και καθώς πλησιάζουν Χριστούγεννα έβγαλα από το συρτάρι μια περσινή φωτογραφία: Το τραπέζι στρωμένο για το Christmas eve. Έτοιμο να υποδεχθεί την οικογένεια.

Να δώσει ο θεός να το επαναλάβω και φέτος ... 

Καλό σας ξημέρωμα
airis

Ένα διαφορετικό απόγευμα!

Αναδημοσίευση απόσπασματος από:  ορισμός για μποτέ  

"Beaute: Εργασίες καλλωπισμού, εξωραϊσμού έως και αναστήλωσης της γυναικείας εμφάνισης. Γυναικεία κουβέντα. Από το γαλλικό beauté: ομορφιά, ωραιότητα. Συναντάται συχνά στην έκφραση κάνω τα μποτέ μου, λιώνω στα μποτέ.
Η λέξη έχει απόλυτα θετική αύρα, περικλείει γαλήνη, ηρεμία, ευεξία, χαλάρωση, κανάκεμα και χαϊδολόγημα εαυτού (με την άυλη έννοια), αφύπνιση της θηλυκότητας και, πολύ σημαντικό, το γράψιμο όλων όσων την ενοχλούσαν πριν πάει για τα μποτέ της. Το μποτέ είναι κάτι που το κάνουμε για πάρτη μας και γουστάρουμε. Έκανα τα μποτέ μου πάει πεί, είμαι ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική αναγέννηση.

Τί είναι μποτέ: Μακιγιάζ, περιποίηση μαλλιών, περιποίηση προσώπου, περιποίηση σώματος, spa-χαλάρωση, αυτά, μεταξύ άλλων, είναι «μποτέ». Καθένα από αυτά, περιλαμβάνει τόσες διαφορετικές εκδοχές, όσες... ας πούμε όσοι οι κόκκοι άμμου μιας εξωτικής παραλίας - στο περίπου.

Τί δεν είναι μποτέ: οποιαδήποτε εργασία γίνεται αναγκαστικά (πχ μασάζ φυσικοθεραπείας) ή παραπέμπει διανοητικά σε θυσία, σε διασπάθιση χρημάτων, σε εικόνες πόνου και κόπου. Γενικώς οι εργασίες που γίνονται για να αρέσουμε στους άλλους δεν είναι μποτέ. Δώστε βάση στο νόημα, η διαφορά είναι λεπτή: μπορεί να πρόκειται για τις ίδιες ακριβώς ενέργειες, αλλά το κίνητρο είναι άλλο - το κάνεις για να γουστάρεις εσύ (αυτό είναι μποτέ), το κάνεις για να γουστάρει ο Θανάσης (αυτό είναι άχθος). Επίσης πατόκορφες φρικιαστικές αποτριχώσεις, νυστέρια, ενέσεις κιέτσ' δεν είναι μποτέ, είναι βασανιστήρια."

Ωραία! Τώρα που ξεκαθαρίσαμε τι είναι και τι δεν είναι μποτέ να προχωρήσω;

Επέστρεψα όπως κάθε Δευτέρα, μετά τη δουλειά, κουρασμένη.  Η επιδερμίδα συνηθίζει να χρεώνεται, ως συνήθως, όλη την κούραση και το στρες. Τελευταία είχα μαζέψει και κάτι χρωστούμενα.... που πόσο καιρό να τα απωθείς κι αυτά τα προβλήματα.... ε; Προκειμένου να βράζω στο ζουμί μου, έκλεισα τα πάντα, έβαλα την αγαπημένη μου ηρεμιστική μουσική κι έκανα την πιο χαλαρωτική άσκηση για το σώμα: γιόγκα. 
Όταν η ένταση είχε υποχωρήσει αισθητά από το κορμί, σειρά είχε το πρόσωπο. Μπήκε η συσκευή ατμού σε λειτουργία ξανά και το πρόσωπο καθαρό από ρίπους και στρες ήταν έτοιμο να δεχτεί μάσκα ομορφιάς από λεβάντα και γιασεμί!  Μέχρι να στεγνώσει πάνω στο πρόσωπο ( είναι από αυτές που τραβιούνται έπειτα σαν φιλμ) ένα καυτό μπάνιο , μια απολέπιση σε όλο το σώμα με μάσκα μαύρης άμμου και μια περιποίηση κι αναδόμησης της επιδερμίδας με έλαια Babassu (μη με ρωτήσετε μόνο τι είναι αυτά) ολοκλήρωσαν υπέροχα το στόχο μου! 
Έκλεισα με λαδάκι λεβάντας για το πρόσωπο. Τόσο απλά!

Ήταν ένα διαφορετικό απόγευμα αφιερωμένο στην αναστήλωση πρωταρχικά του ηθικού μου!

η μουσική που με χαλαρώνει απόλυτα

Τα προϊόντα που χρησιμοποίησα είναι από τις σειρές planet spa & skin so soft της avon.

Δεν σας αποχαιρετώ . Ακολουθεί η 26η ημέρα απο το Photo a day.

airis

I' m dreaming of a white Xmas Part 1

Και καλά κάνω και τα ονειρεύομαι λευκά, αφού σχεδόν ποτέ δεν χιονίζει στον τόπο μου! Είναι όμως η ιδέα ότι όλα είναι λευκά και χιονισμένα τα Χριστούγεννα κι εγώ έτσι θα συνεχίσω να τα ονειρεύομαι.....

Ξύπνησα σήμερα με μια απίστευτη λαχτάρα να πάρω μια γεύση Χριστουγέννων.
Τι κι αν ο ήλιος έλαμπε και η ζεστή μέρα μόνο Χριστούγεννα δεν προδιέθεται; 
Έβαλα Pavarotti να παίζει χριστουγεννιάτικη,κλασσική μουσική κι εγώ ξεκίνησα πρωί πρωί με την καθαριότητα του σπιτιού, γιατί έτσι έμαθα από μικρή... 
Έπιασα όλα τα σύνεργα της μικρής νοικοκυρούλας (αυτό το "μικρή" μην το παίρνετε και πολύ στα σοβαρά)  και η μισή μέρα έφυγε σχεδόν με τη λάτρα. Τεράστια η ικανοποίηση όμως όταν ξέρεις ότι το σπιτάκι σου λάμπει!

Κορδέλες, στολίδια, κεριά, τραβέρσες με φωτάκια, γιρλάντες, φιογκάκια , όλα βγήκαν από τις κρυψώνες τους κι άρχισαν να χορεύουν μέσα στη μέση του σαλονιού μου.
Less is more, διατείνομαι όλο το χρόνο, σε όλες τις πλευρές της ζωής μου. Όχι όμως και τα Χριστούγεννα. Θέλω χρώματα, ήχους, μυρωδιές..... Θέλω αγαπημένα πρόσωπα μαζεμένα γύρω από την μεγάλο τραπέζι και φωνές, πολλές χαρούμενες φωνές.
Χριστούγεννα για μένα είναι όλη η οικογένεια μαζί! Πρόσωπα που λάμπουν από το μήνυμα των Χριστουγέννων, που λάμπουν από αγάπη!  

συνεχίζεται......

Δέντρο, φωτάκια-εξωτερικός στολισμός θα ακολουθήσουν το άλλο Σαββατοκύριακο.

Σας καληνυχτώ
airis

Photo a Day Μέρα 25η

Photo a Day 25 November : sky

Άφησα στη μέση τους γιορτινούς στολισμούς μου, γιατί σήμερα η φωτογραφική πρόκληση ζητάει ουρανό!
Fly , fly to the sky τραγουδούσα μικρή....
Και μόλις τώρα πρόσεξα ότι το fly & το sky στην αγγλική κάνουν ρίμα! Δεν είναι εκπληκτικό;  Το πέταγμα, κυριολεκτικό και μεταφορικό είναι ένα με τον ουρανό. Είναι στιγμές που κι εγώ γίνομαι γλαροπούλι, ως άλλος Ιωνάθαν Λίβιγκστον και πετάω πέρα μακριά από τη γη, τις θλίψεις, τα λόγια.... 
Είναι στιγμές που νιώθω να βγάζω φτερά, που ανοίγω τις φτερούγες μου και χάνομαι στους δικούς μου ουρανούς! Όταν πικραίνομαι, όταν πιέζομαι, όταν νιώθω πως η τρέλα χτυπάει το κατώφλι μου, βγαίνω έξω, κοιτάζω ψηλά, παίρνω ανάσες κι επιστρέφω πιο δυνατή!
Λίγο σύννεφο, λίγο γαλάζιο κι όλα μπαίνουν σιγά σιγά σε τάξη..... Αν είχα και θάλασσα θα είχα τον παράδεισο!

Κι έχω κι αυτούς που μου γκρινιάζουν να κατέβω, ότι αεροβατώ ... Κι εγώ τι τους απαντώ τότε;

"Ευχαρίστως να κατέβω, αν έχετε να μου δείξετε κάτι καλύτερο από αυτό, 
προς ανταλλαγή!" 

από τον κήπο του σπιτιού μου ένα κομμάτι θησαυρός

Σας χαιρετώ , προσωρινά
Το πέταγμα συνεχίζεται
airis

Αν είσαι παιδί

Αν είσαι παιδί μέσα σου, βγαίνει κι έξω σου!.

Είναι ολοφάνερο. 

Από πολλά!

Μα κυρίως γιατί έχεις τα Χριστούγεννα μέσα σου! 

Τα βλέπεις παντού αν θες....

Βλέπεις κόκκινο, πράσινο , χρυσό κι αμέσως σκέφτεσαι στολίδια.

Ακούς καμπανάκια κι αμέσως χαμογελάς.

Ανοίγω το χορό και στολίζω Χριστούγεννα!

Τι; Είναι νωρίς; 

Ποτέ δεν είναι νωρίς να είσαι παιδί

...αργά φοβάμαι μόνο να μην είναι!

Να έχετε μια υπέροχη Κυριακή ό,τι κι αν κάνετε!

airis

άκουσέ το δυνατά για να μπεις με τον πιο περίεργο τρόπο στο κλίμα!

Photo a Day Μέρα 24η

Photo a Day 24 November :  a sound you heard

Ένας ήχος που άκουσα. Το θέμα της 24ης μέρας από το photo a day. 

Άκουσα το πρωί τον κόκορα να με ξυπνάει. Κι ήταν γλυκό το ξύπνημα. 
Άκουσα τα σπουργίτια που κάθονται στα μπαλκόνια μου,που οικειοποιούνται τις φωλιές των χελιδονιών και μου λερώνουν... Αλλά είναι όμορφα να ακούς ακόμα και τα σπουργίτια κι ας μην κελαηδούν.
Άκουσα το θρόισμα του ανέμου ανάμεσα στα δέντρα, καθώς σήμερα φυσούσε λιγάκι παραπάνω.Νιώθεις τότε πως έχει ανθρώπινη υπόσταση ο αέρας και σου μιλάει.
Άκουσα τα σκυλιά μου να με αποχαιρετούν καθώς έφευγα και να με καλωσορίζουν στην επιστροφή μου... Μπα ήταν και λιγάκι παρακλητικός ο ήχος τους...Πάμε μια βόλτα ...έλα πάμε....
Άκουσα αγαπημένες, ζεστές φωνές, όπως κάθε Σάββατο.

Αλλά κυρίως άκουσα μουσική.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα περάσει μέρα στη ζωή μου χωρίς μουσική. 
Στο μπλογκ μου απλά δεν θα μπορούσα να μην έχω... Να γράφω, να δημιουργώ χωρίς μουσική; Γίνεται; Όχι, δεν γίνεται!
Και στη δουλειά, πάντα θυμάμαι να δουλεύω με μουσική! Όταν έκανα μαθήματα πάντα έπαιζε πολύ σιγανά κάποιο κλασσικό κομμάτι κι εγώ ήξερα τότε, πως κι εγώ και οι μαθητές μου δίναμε το καλύτερο εαυτό μας! 
Στην τωρινή μου δουλειά είναι ευτύχημα που συμφωνούμε όλοι μας σε δύο-τρεις σταθερές επιλογές: 

Vivaldi, 4 εποχές τις συννεφιασμένες, κρύες μέρες του χειμώνα ( έχω φτιάξει λίστα και τα χαρούμενα μέρη από το cd έχουν εξαιρεθεί)

Pavarotti & Friends ένα υπέροχο cd που εκτός από τον Pavarotti συμμετέχουν κι άλλες καταπληκτικές φωνές (Sting, Lucio Dalla, Patricia Kaas) σε υπέροχα κατ' εμέ κομμάτια (Panis Angelicus, Misere, Caruso, Ave Maria.....)

Τα Χριστούγεννα πάλι , παίζει ένα πολυαγαπημένο cd, Pavarotti-Carreras (White Christmas ο τίτλος του)  με καταπληκτικές επιλογές ..

Τον υπόλοιπο χρόνο ένα cd από μια σειρά μουσικοθεραπείας από τις εκδόσεις Θυμάρι .... Water Visions λέγεται,  με ήχους της θάλασσας και δελφινιών, μας κρατάει σε ηρεμία και δουλεύουμε σε πολύ αγαπησιάρικη ατμόσφαιρα!

Στη φωτό της ημέρας κάποια από τα αγαπημένα μου cd 

Αυτό το Photo a day θα συνοδευτεί φυσικά από ήχο... 

Το πιο αγαπημένο μου κομμάτι...

Αυτό που άκουσα και σήμερα, όπως κάθε μέρα!

Το να μένεις με 5 ευρώ

Το να μένεις με πέντε ευρώ είναι μεγάλη ανακούφιση!

Σε απαλάσσει από πολλά! Δεν έχω άλλα, λες και ξεμπερδεύεις! 

Δεν αγχώνεσαι για τίποτα. 

" Έχει ο θεός" λες! 

Και να θες να πληρώσεις, να σπαταλήσεις βρε αδερφέ, 

ξέρεις, δεν έχει μία! 

Μερικές φορές κι αυτό το πεντάευρο το νιώθεις βάρος! 

Να το "σκοτώσω" ψάχνω εγώ,

να απαλλαγώ από το βάρος!

Το τίποτα γεμίζει πιότερη ανακούφιση!

Ψάχνω με άλλους τρόπους να χαρώ, 

όχι από το ξόδεμα!

Κοιτώ , θαυμάζω , μα δεν επιθυμώ!

Και τότε στρέφομαι στον ουρανό.

Το γαλάζιο θρέφει τα μάτια,

ο καθαρός αέρας γεμίζει τα πνευμόνια, 

το νερό δροσίζει το λαρύγγι.

Να μένεις με πέντε ευρώ δεν είναι το τέλος του κόσμου........

airis

ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο -σε μορφή ποιήματος- βασίζεται σε πραγματικό γεγονός! 

Το καλύτερο ρούχο....

Ό,τι κι αν φορέσεις μην ξεχάσεις...

το χαμόγελό σου είναι το καλύτερο ένδυμά σου!

~

Ένα υπέροχος ήλιος με ξύπνησε το πρωί, ψιθυρίζοντας μου τρυφερά 
"έλα , μην τεμπελιάζεις άλλο... σε περιμένω για καφέ στην πλατεία"!
Μπορώ εγώ τώρα να αρνηθώ τέτοια πρόσκληση;
Τι κι αν το σπίτι μου σήμερα έχει 16 βαθμούς Κελσίου 
υπό του ηλίου βεβαίως βεβαίως;
Βάζω το πιο λαμπερό μου χαμόγελο κι έφυγα!
Να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!

@iris