Photo a Day January # Feed back #

January, 31days!

Πάει λοιπόν κι ο  Γενάρης! 

Κοιτάζοντας προς τα πίσω και τις 31 μέρες δεν το πιστεύω! Εσείς ;

Εγώ πάντως, γνωρίζοντας πως αυτόν ειδικά τον καιρό τα τελευταία χρόνια πνίγομαι στη δουλειά, ανέλαβα με πολλές επιφυλάξεις την πρόκληση! Και ήδη μου έχει κοστίσει σε χρόνο και σε ξεκούραση! Αλλά ήμουν εδώ και το πάλεψα! Και κατηγορήθηκα! Α , έγινε κι αυτό! Ίσως τρυφερά, όχι με κακή πρόθεση. Ότι εγκατέλειψα τις άλλες μου δημοσιεύσεις, τις πιο σοβαρές, τις πιο ουσιαστικές! 

Γιατί άραγε συνέχισα;

Γιατί εν μέσω της κρίσιμης αυτής για μένα περιόδου, με έλλειψη χρόνου για οτιδήποτε άλλο, με κρατούσε σε εγρήγορση και σε δημιουργική  φόρμα!

Γιατί  τα θέματα της φωτογραφικής πρόκλησης όσο κι αν επαναλαμβάνονται κάποιες στιγμές, κάθε φορά  με ιντριγκάρουν! Πάνε τη σκέψη μου λίγο πιο μακριά!
Γιατί λάτρεψα ανάμεσα σε άλλα τη φωτογραφία! Κι αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα!
Γιατί κι άλλες φίλες αγαπημένες συμμετέχουν με ενθουσιασμό!
Γιατί μου αρέσει αυτή  η αλληλεπίδραση μαζί σας.
Γιατί σε τελευταία ανάλυση δικό μου είναι το μπλογκ και ό,τι βλακεία μπορώ να κάνω, θα την κάνω!

Αγάπησα πολλές μέρες αυτόν τον μήνα! Με ταξίδεψαν. Με έκαναν να καταθέσω προσωπικές στιγμές. Να βγάλω φωτογραφίες από αγαπημένους μου ανθρώπους και λατρεμένους θησαυρούς.Τέλος, δεν άφησα ζώο για ζώο ! Άνετα νομίζω ότι μπορώ να βάλω υπότιτλο στο μπλογκ μου, Το ζωοφιλικό ιστολόγιο της @ριστέας! Αν ήταν καλοκαίρι μέχρι και φίδι μπορούσα να σας βρω εγώ! 

Κλείνοντας θα κάνω τη συνηθισμένη μου αναδρομή: αν είναι να ξεχωρίσω κάποια μέρα περισσότερο από τις υπόλοιπες μέσα σε αυτό το μήνα θα ξεχωρίσω τη 16η μέρα  "δύο πράγματα" και την 29η μέρα το "μεγαλώνω". 

Αλήθεια, εσένα ποια μέρα σου άρεσε περισσότερο;

Μέρα 1η: Σήμερα
Μέρα 2η: Κάτι καινούργιο
Μέρα 3η: Καρδιά
Μέρα 4η: Η θέα από κει που βρίσκομαι
Μέρα 5η: Εν κινήσει
Μέρα 6η: Κάτι δικό μου
Μέρα 7η: Δρόμος
Μέρα 8η: Κάτι που να αρχίζει από "t"
Μέρα 9η: Χαρτί
Μέρα 10η: Στη μία
Μέρα 11η: Νερό
Μέρα 12η: Έκπληξη
Μέρα 13η: Κύκλος
Μέρα 14η: Κάτι κίτρινο
Μέρα 15η: Μια συνηθισμένη στιγμή
Μέρα 16η: Δύο πράγματα
Μέρα 17η: Έτοιμο
Μέρα 18η: Σκιά
Μέρα 19η: Νόστιμο
Μέρα 20η: Κάτι που είδα
Μέρα 21η: Τι κάνω
Μέρα 22η: Γωνία
Μέρα 23η: Ηλεκτρικό
Μέρα 24η: Ρίγες
Μέρα 25η: Τοπίο
Μέρα 26η: Μαζί
Μέρα 27η: Ήλιος
Μέρα 28η: Δια μέσου
Μέρα 29η: Μεγαλώνω
Μέρα 30η: Κάτω
Μέρα 31η: Ο εαυτός μου

Α και κάτι ακόμα:
Ολόψυχα σας ευχαριστώ για την υποστήριξη και την αγάπη που μου δίνετε! Όσοι είστε εδώ κάθε μέρα σχεδόν και παρακολουθείτε το Photo A Day μου δίνετε δύναμη για να συνεχίζω.
Σας αφιερώνω όλο τον Γενάρη, με αγάπη! ♥

Ψιλά γράμματα: Σας αφήνω, πάω να συσκεφτώ με τους πολλούς εαυτούς μου, αν θα πάρω τον Φλεβάρη ή θα τον "πηδήξω"!  

Σας ασπάζομαι
@ριστέα

Photo a Day Μέρα 31η

Photo a Day 31 January : yourself

Ο εαυτός μου.

Αυτή τη φορά σηκώνω τα χέρια ψηλά! Ως εδώ ήμουν!
Όλα τα θέματα τα πάλεψα, κάποια τα λάτρεψα, άλλα μου μίλησαν κατευθείαν στην καρδιά! Το σημερινό, από την πρώτη στιγμή που είχα διαβάσει τη λίστα, τέλος Δεκέμβρη ήταν, είχα μονολογήσει: "ε όχι πάλι!" (καθώς η Chantelle συνηθίζει να επαναλαμβάνει τα θέματά της και ήδη είχε ζητήσει πορτραίτο στις 31 του προηγούμενου μήνα) αλλά ως συνήθως το άφησα στην άκρη και είπα : "θα το αντιμετωπίσω όταν έρθει η ώρα του". Έτσι συνήθως κάνω εγώ. Ένα πράγμα τη φορά είναι καλύτερα. 

Κι ήγηκεν η ώρα!

Ο εαυτός μου! 
Δεν ήθελα με τίποτα να περιαυτολογήσω! Κατέφυγα  λοιπόν στη βοήθεια του κοινού (τους αγαπημένους μου)...τι γνώμη έχετε για μένα; Επειδή τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα με έβγαζαν το λιγότερο χαζή, τρελή και αλαφροΐσκιωτη και ένα κράμα αντιφατικών στοιχείων, τα άφησα στην άκρη για άλλη φορά! ( ξέρω, ξέρω με λατρεύουν οι καλοί μου!)

Και να΄μαι εδώ χωρίς ιδέες και υλικό! Το παραδέχομαι! Έχασα! Στο νήμα πάνω! Στις 31 του μηνός!
Ωραία κι αφού παραδέχτηκα την ήττα μου,(καθώς δεν τράβηξα ούτε μία φωτογραφία χτες) ας το γλεντήσω!

Το κορίτσι με τα πολλά πρόσωπα!

Μια φωτογραφία, ή πολλές φωτογραφίες δεν λένε τίποτα!

Άραγε είμαι αυτή που υπάρχω στα διάφορα παραπάνω στιγμιότυπα ;

Σε 10-20-30 χρόνια αν ζω , πρώτα ο θεός, σε τι θα μοιάζω με αυτά τα καρέ;

 Πόσο πιο πολύ υπάρχω άραγε στα παρακάτω στιγμιότυπα;

Εκεί που βάζω (ή βγάζω;) τη ψυχή μου, τη χαρά μου, το "αχ είχα μία ιδέα!"

Δεν έχω να πω άλλα !
Να πω ραντεβού το Φλεβάρη;

Θα το μάθουμε μαζί αύριο!

Καλή σας μέρα!
@ριστέα

Photo a Day Μέρα 30η

Photo a Day 30 January : down

Κάτω.
Ένα ακόμα επίρρημα στην φωτογραφική πρόκληση. Ένα γήινο για μένα επίρρημα! Έχω λόγο που το χαρακτηρίζω γήινο. Θα το καταλάβετε στην πορεία. 

Δεν είναι κακό. Τουλάχιστον όχι πάντα. Φυσικά μια διάθεση"κάτω" δεν είναι ό,τι καλύτερο. "Είμαι down" ...Πόσες φορές μπορεί να το έχουμε χρησιμοποιήσει ως έκφραση; Είμαι "πεσμένος-η" λέμε! 
Δεν με τρομάζει μια τέτοια ψυχολογία. Δεν την επιζητώ, ούτε χαίρομαι.Προς θεού, δεν είμαι παρανοϊκή. Απλά αντέχω. Δεν παραπονιέμαι. Ξέρω πως δεν θέλω πολλά για να ανέβω!

Κάτω λοιπόν. 
Στη γη. 
Έχεις περπατήσει με γυμνά πόδια; Υπέροχη αίσθηση! Να πατούν οι πατούσες γυμνές, στο χορτάρι, στο χώμα, στην άμμο, στο κύμα. Ακόμα και στα χαλίκια. Θυμάσαι; Υπήρξες παιδί , δεν μπορεί..κάτι θα θυμάσαι... Θα το 'χεις νιώσει.Ήμουν τσακωμένη τότε με τις σαγιονάρες, τα καλοκαίρια. Φώναζε η μαμά ότι θα πατήσω γυαλιά, καρφιά κι αγκάθια- και πίστεψέ με , πάτησα πολλά!- , αλλά επέζησα και μεγάλωσα!
Αλλά μεγάλωσα με το χώμα στα πόδια, στα χέρια, με το σώμα να κυλιέται καταγής! Τι κι αν λερώναμε τις φούστες μας ; Τι κι αν αρρωσταίναμε κάποιες φορές; Κάτω στο χώμα κάναμε τρέλες πολλές.
Όπως και με τον Έρωτα! Δεν μας χαλούσαν οι αγκλαφουτσιές* που γέμιζαν τα ρούχα μας, Ούτε πονούσε το κορμί πάνω στις πέτρες. Έτσι ευτυχούσαμε Τότε εμείς! Έτσι μάθαμε να αγαπάμε!

Κάτω.
Μερικές φορές είναι κι άσχημο.
Μπορεί να σέρνεσαι. Να μην θες ή να μην μπορείς να ανέβεις με τίποτα.Να τρως τα μούτρα σου! Να μην σε αφήνουν να σηκώσεις κεφάλι! Έχεις υποχρέωση όμως να κοιτάζεις προς τα πάνω! Να παίρνεις δύναμη. Μπορεί να είσαι κάτω αλλά το πού θα κοιτάς είναι επιλογή σου!

Μην σε παίρνει λοιπόν από κάτω! 

Πάμε στο Photo A Day-album μου να δούμε τι έπιασε ο φακός μου;
Το κάτω που φωτογράφισα εγώ ποικίλει. Από άγρια πρασινάδα μέχρι λάσπες! 
Εκτιμήστε κι απολαύστε την ελληνική γη!

 Σας έχω και τσιμεντένιο δρόμο

 Σας έχω και λασπωμένο

Σας έχω κι αγρούς

 Αν ήταν καλοκαίρι θα σου ζητούσα να βγεις να περπατήσεις στη γη με τα πόδια γυμνά. Να νιώσεις ελεύθερος.Τώρα σου ζητώ να το υποσχεθείς στον εαυτό σου για το καλοκαίρι που έρχεται. Δεν αργεί. Το ψυχανεμίστηκα... Τι είναι ένας-δυο  μήνες ακόμα; Σαν το νερό κυλάει ο χρόνος...Πότε ήμασταν παιδιά που παίζαμε καταγής......

Καλημέρα με έναν υπέροχο ήλιο να μου κλείνει το μάτι.
Η άνοιξη δεν αργεί αδέρφια!
@ριστέα
_____________________________________________________________
*αγκλαφουτσιές λέγαμε εμείς τα μικρά αγκαθάκια, νομίζω ότι μπορεί να ταυτίζονται με τους ασπάλαθους! Ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος :)

Photo a Day Μέρα 29η

Photo a Day 29 January : grow

Μεγαλώνω. Αυξάνομαι. Καλλιεργώ. Γίνομαι. Φυτρώνω. Εξελίσσομαι.

Τόσες πολλές έννοιες για μία λέξη. Για μία λέξη που υποδηλώνει πάνω απ' όλα ζωή. 
Υπέροχη λέξη. Από αυτές που συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που είχα δει τη λίστα του Γενάρη. Κι ας είναι δύσκολο να αποδώσεις σε φωτογραφία αυτό το μεγάλωμα. Βλέπεις είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη.
Γέννηση, ανάπτυξη,ζωή, θάνατος. Μια κυκλική διαδικασία. Πώς να αποδώσεις την διάρκεια;
Πώς να δείξεις τη ζωή σε ένα στιγμιότυπο; Είχα αποφασίσει στις αρχές του μήνα να φυτέψω. Ως τις 29 κάτι θα προλάβαινε να ξεπεταχτεί. Θυμάστε μικρά στο σχολείο με τα κεσεδάκια και τα φασολάκια ή τις φακές πάνω στο υγραμένο βαμπακάκι; Αλλά η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη! Κι εγώ έμεινα χωρίς υλικό. Λέτε; Να ξέμεινα από ιδέες;
Πήρα ξανά τη λέξη μου αγκαλιά. Άρχισε ο εσωτερικός μονόλογος. Αυτός που με κάνει να κατεβάζω πού και πού ιδέες. 

Ζωή. Δείξε που υπάρχει...Ακόμα κι εκεί που δεν την αναμένεις! Όπου όλες οι συνθήκες είναι αντίξοες! Δείξε κάτι που φιλοδοξεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερο. Δείξε και την εξέλιξη, μπορείς. Έχεις φυτά, έχεις ζώα. Έλα @ριστούλα μου! 

Πήρα τα πάνω μου.
Δεν τη φοβάμαι τη ζωή. Ούτε το μεγάλωμα! Αρκεί να γίνεται καλά!  Είναι φυσική εξέλιξη. Κι έμαθα στη ζωή μου να αποδέχομαι όσα δεν μπορώ να αλλάξω, αρκεί να παλεύω για όσα μπορώ να αλλάξω...
Έμαθα να την αγαπάω τη ζωή. Να τη σέβομαι. Να εκτιμώ και το μικρό λουλουδάκι, το μυρμήγκι που θα περπατήσει στο χέρι μου, το σπουργίτι που θα λερώσει το μπαλκόνι μου!

Και να πως οι σκέψεις αποτυπώνονται σε εικόνες....

Στον κήπο της μαμάς.

Μια γλάστρα, με χώμα σε αποσύνθεση. 

Κι όμως,εκεί, μια μικρή ζωούλα επιβίωνε. 

Τολμηρή! Μέσα στην καρδιά του χειμώνα....

Τη ζήλεψα!

Πάνω στις πέτρες (του πηγαδιού μας) το μάτι μου κι ο φακός μου 

έπιασαν δύο μικρούτσικες πρασιναδούλες να επιζούν.

Αυτό κι αν είναι ελπιδοφόρο. 

 Η ζωή μεγαλώνει και στις πέτρες πάνω αν χρειαστεί!

Δεν μπορούσα να δείξω καλύτερα το μεγάλωμα 

παρά μέσα από τη Λίλα μας! Το φθινόπωρο που μας πέρασε 

ήρθε μικρούτσικο κουταβάκι σπίτι μας.

Σήμερα είναι μια πανέμορφη έφηβη,

που τρελαίνεται να ποζάρει.

Η ζωή κάποτε χάνεται. 

Και τι γίνεται; Αποσύνθεση.

Φυσική εξέλιξη είναι κι ο θάνατος.

Τον "τσάκωσα" στα αποξηραμένα μου λουλούδια.

Αυτά μπορούν ακόμα να χαρίζουν ομορφιά θα μου πείτε.

Μην νομίζετε...

Και εμείς μετά τον θάνατο θα μπορούμε να σκορπίσουμε ομορφιά.

Ναι, αλήθεια σας λέω! 

Αφήνοντας ένα άρωμα πίσω μας σε αγαπημένους μας,

αφήνοντας όμορφες αναμνήσεις.

Ένα ακόμα PhotoA Day (Photo album για μένα),

μια ακόμα πρόκληση

ολοκληρώθηκε!

Σας καλημερίζω με χαρά.

@ριστέα

Ψιλά γράμματα: Όλες οι σημερινές  φωτογραφίες (χθεσινές λήψεις) εκτός από της σκυλίτσας μας ήταν τραβηγμένες με το κινητό μου! 

Photo a Day Μέρα 28η

Photo a Day 28 January : through 

Μέσω. 
Μέσω κάτι άλλου. 

Μέσω των ματιών μου βλέπω, της ακοής μου ακούω.
Μέσω του μυαλού μου καταλαβαίνω.
Μέσω του ενστίκτου πιάνω κύματα στον αέρα.
Μέσω της καρδιάς αγαπώ.
Μέσω κάποιας άλλης ψυχής μοιράζομαι τη χαρά μου,τις θλίψεις μου, τον εαυτό μου και ολοκληρώνω μία ευτυχία που ζητάει να μοιραστεί προκειμένου να έχει υπόσταση.
Πόσα γίνονται μέσω κάτι ή κάποιου άλλου!

Εύκολο να πετύχεις με το φακό σου το "μέσω" με άψυχα. Μέσω του παραθύρου. Μέσω του καθρέφτη. Μέσω μιας εσοχής ή της φυλλωσιάς ενός δέντρου.Μέσω της οθόνης και μέσω του υπολογιστή (επικοινωνώ μαζί σας). Μέσω του τηλεφώνου (μιλάω από απόσταση). 
Αλλά εγώ χαϊδεύοντας τη λέξη έβρισκα τόσα άλλα.....
Μέσα από τα βιβλία μου ταξιδεύω. Μέσω της μουσικής χαλαρώνω ή διασκεδάζω. Μέσα από ένα ποίημα  αγαλλιάζει η ψυχή μου. Μέσα από το άγγιγμα δείχνω φροντίδα, ενδιαφέρον, αγάπη.

Το Photo Day-album μου λοιπόν περιλαμβάνει διάφορα...

Μέσα από έναν χαρτοσωλήνα

 Μέσα από το παράθυρο

 Μέσα από τον καθρέφτη

Μέσω των βιβλίων μαθαίνεις....

Μέσω του αγγίγματος....

μοιράζεσαι!

Κάποιες από τις φωτό τραβηγμένες με το κινητό, ελλείψει κάμερας. Μέχρι να δω τι θα κάνω με τη  χαλασμένη μου μηχανή, θα το κουτσοπαλεύω.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε.@ριστέα

Photo a Day Μέρα 27η

Photo a Day 27 January : sun

Ήλιος, ο ζωοδότης. 
Απαραίτητος για τη ζωή. Απαραίτητος και για τη ψυχή θα πω εγώ.
Έγραφα εν έτη 1995 , καθυστερημένες αλκυονίδες μέρες ήταν , στην αγκαλιά του Έρωτα: 

Μπορεί να τρως πολλά χαστούκια.
Σε μια ημέρα μπορεί να μαζέψεις κι ένα τσουβάλι από δαύτα!
Αν θέλεις κλάψε, αν θέλεις γέλασε - μακάρι πάντα να γελάς!
Μόνο κρατήσου όρθιος, δυνατός και βγες στον ήλιο,
να τρέξεις η να καθίσεις. 
Ό,τι θελήσει η ψυχή σου τέλος πάντων.

Και εκεί στον ήλιο, καθώς η κεφαλή σου θα' χει ψηθεί για τα καλά
και ο νους σου στο γρασίδι και στην πλάση θα αγναντεύει
εκεί, στον ήλιο θα νιώσεις αλήθεια τι θα πει ζωή
και τι αξία έχουν στο φινάλε τα χαστούκια !


Το έχω ξαναβάλει στο μπλογκ μου! Δεν είναι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό. Είναι οι σκέψεις μιας 25χρονης τότε κοπελίτσας που ψηνόταν στον ήλιο κατά μεσής του Φλεβάρη. Είναι σκέψεις που τις έχω ακόμα και σήμερα, στα σαράντα-τρία παρά κάτι, καθώς αποζητώ τον ήλιο όχι μόνο για να ζεσταθώ, αλλά για να πάρω δύναμη. Για να λάμψει λίγο μια συννεφιασμένη μέρα της ζωής μου. Για να γεμίσει λιακάδα ο χώρος μου. Για να αισθανθώ λίγο από άνοιξη μέσα στην καρδιά του χειμώνα.Για να αναφωνήσω στην τελική : Ναι, η ζωή είναι ωραία, εμείς την ασχημαίνουμε!

Τις τελευταίες μέρες μας τσάκισε η βροχή και το χαλάζι. Είπαμε αμάν να δούμε δυο αχτίνες να ξεπροβάλλουν έστω και για λίγο. Μέχρι και χτες το βράδυ έλεγα ευτυχώς που έχω φωτοκονσέρβες με λιακάδα... Και να που σήμερα, ανάμεσα στα μπαμπακένια σύννεφα, ξεπρόβαλλε δειλά για λίγο, κάνοντας μου το χατίρι, όχι τόσο για το Photo A Day, όσο για να χαμογελάσω και να ξεχάσω την κούραση αυτών των ημερών, κυρίως τη ψυχολογική.

Στο τέλος σας έβαλα και ζωγραφιές μαθητών μου. Να πω σε όσους έχουν παιδιά ότι είναι σημαντική η ύπαρξη του ήλιου στις παιδικές ζωγραφιές. Παρατηρείστε τες. Αν όλο το θέμα το ζητάει και διαρκώς απουσιάζει ο ήλιος αναρωτηθείτε λιγάκι, ασχοληθείτε με το παιδάκι σας ιδιαιτέρως. Μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί κι όχι!
Τώρα αν εσύ που είσαι γονιός βλέπεις μια καταπράσινη φύση, έναν τεράστιο ήλιο και μια καπνοδόχο που καπνίζει, πήγαινε ήρεμος στο κρεβάτι σου το βράδυ. Το παιδί σου βρίσκεται σε ένα ζεστό σπιτικό, με δεμένη οικογένεια.

Σήμερα

(Με το κινητό, καθώς η κάμερα μου έπεσε και μου χάλασε)

 Πριν λίγες μέρες

 Πριν κάποιους  μήνες

 Πριν κάμποσα χρόνια

Αυτή η ζωγραφιά ανήκει στον μακροβιότερο των μαθητών μου,

στον Λεωνίδα (11 συναπτά έτη)

Ένα παλικάρι δύο μέτρα που σήμερα σπουδάζει.

Λεό μου, η σημερινή ανάρτηση αφιερώνεται σε σένα.

Για όλους τους ήλιους που μου είχες χαρίσει!

Υπομονή.
Κι αν ο ήλιος δεν βγαίνει, είναι εκεί!
Το ξέρεις ότι θα εμφανιστεί κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα.
Έτσι γίνεται και με τη χαρά στη ζωή μας.

Ήταν μια ακόμα όμορφη μέρα από το Photo A day, που εγώ το έχω κάνει το άλμπουμ της ημέρας!
Καλό μεσημέρι.
@ριστέα

Photo a Day Μέρα 26η

Photo a Day 26 January : together

Μαζί!
Αυτό το "μαζί" μου κλείνει το μάτι . Μου μιλάει!  Το βλέπω μπροστά μου. Το αγαπώ αυτό το "μαζί"! Κι ας είμαι μονάδα σε αρκετά κομμάτια της ζωής μου! 
Για αυτό το "μαζί" δεν μοχθεί ο άνθρωπος στη ζωή του; Για να μοιραστεί την αυτάρκειά του μαζί με άλλους!
Για να μοιραστεί τη αγάπη του.
Για να μοιραστεί τους πόνους του και τις θλίψεις του.
Για να είναι "παρέα" ακόμα κι όταν θα φεύγει! Κι ας φύγει μόνος του! Αρκεί να του κρατάει κάποιος το χέρι....

Μαζί είναι καλύτερα ! Μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα!
Έχω μιλήσει πολλές φορές εδώ μέσα για τη μοναξιά. Δεν με τρομάζει. Τη βρίσκω εποικοδομητική διεργασία. Χρειάζεται σε πολλές στιγμές μας! Η ενδοσκόπηση, η χαλάρωση, η ξεκούραση, ζητούν την απομόνωσή μας από τη συνάφεια του κόσμου!
Άλλο όμως να την επιλέγεις κι άλλο να την φορτώνεσαι! 'Άλλο να τη γλεντάς κι άλλο να αποζητάς μια παρέα, μία ψυχή και να μην την έχεις! 

Μαζί!
Δεν θα μπορούσα να με φανταστώ μόνη... Ζω μαζί με τους δικούς μου, σχεδόν όλους τους έχω κοντά μου... Κι ενώ μπορώ να απομονώνομαι τακτικά και όποτε το επιθυμώ, μπορώ επίσης να τρέξω σε πολλές αγκαλιές όταν νιώσω την ανάγκη!
Να φάω παρέα , να γελάσω παρέα, να κλάψω παρέα, να παίξω παρέα, να διασκεδάσω παρέα! Όταν δημιουργώ κάτι θα τρέξω να το μοιραστώ με τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Νομίζω ότι τη στιγμή που δεν θα μπορούσα να το κάνω τότε αυτό θα ήταν μεγάλος πόνος για μένα!

Το Photo A Day Ιανουαρίου ζητούσε στις 16 του μήνα δύο πράγματα . Θυμάσαι; Μίλησα για την δυάδα, για την ένωση. 
Σήμερα το "μαζί" ζητάει κάτι περισσότερο. Ζητάει να αποδώσω αυτό το παρέα. Τη χαρά που αισθάνεσαι να είσαι με κάποιον κι όχι μόνος. Τη διασκέδαση, τη συμπαράσταση, την αγάπη. Είδα το "μαζί" σε άψυχα και σε έμψυχα και προσπάθησα να τα δώσω με το φακό μου. 

Παππούς κι εγγονός. 

Ίδιο όνομα, απίστευτη αγάπη.

Το μοίρασμα στιγμών, συναισθημάτων και σωματικής επαφής

είναι ανθρώπινη ανάγκη.

Μαζί είναι καλύτερα. 

Καλό σας βράδυ

@ριστέα

Αν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε άνθρωποι .....

Νέα πρό(σ)κληση!

Αυτή τη φορά η πρόκληση έρχεται από ένα ξεχωριστό -όχι διαφορετικό- μπλόγκερ,που τον διαβάζω αρκετό καιρό, τον Ben. Ήδη την αναλαμβάνω αρκετά καθυστερημένα λόγω του αυξημένου φόρτου εργασίας μου. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά! 
Δεν ξέρω κατά πόσο σας είναι γνωστός. Λατρεύω τη γραφή του. Ο Ben δεν μασάει τα λόγια του. Ο Ben μιλάει με τη δύναμη της ψυχής του!
Θα μου πεις κι άλλοι πολλοί έχουν ψυχή στο λόγο τους.Τι ξεχωριστό έχει αυτός λοιπόν; Ο Ben είναι ένας ομοφυλόφιλος που δεν κρύβεται και δεν λιποψυχάει μέσα σε μία κοινωνία που το διαφορετικό το αφορίζει, το χλευάζει, το απομονώνει.
Πριν μερικές μέρες έκανε μία δημοσίευση που με συγκλόνισε! Που με έκανε να δακρύσω.
Το κείμενο του Ben είναι βαθιά ανθρώπινο και τα λέει όλα ως έχουν!
Η πρόκληση είναι να μιλήσουμε για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων όλοι εμείς που τον διαβάζουμε κατά καιρούς, μην μένοντας σε απλά λόγια συμπάθειας.....
Κι εγώ είμαι εδώ αναλαμβάνοντας την πρόκληση, γιατί με την καταπάτηση  των δικαιωμάτων πάντα είχα θέμα!  Γιατί με την αδια-κρισία και την κριτική φουντώνω! Γιατί με τις προκαταλήψεις και τον πουριτανισμό θλίβομαι.
Είμαι εδώ γιατί ως άνθρωπος δεν ανέχομαι να υπάρχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά για οποιοδήποτε άνθρωπο είτε είναι έγχρωμος, είτε φτωχός,είτε μετανάστης, είτε αλλόθρησκος, είτε ομοφυλόφιλος. 
Είμαι εδώ γιατί δεν είμαι από αυτούς που τους ομοφυλόφιλους τους θεωρούν περίεργα όντα. Δεν είμαι από αυτούς που τους κοροϊδεύουν. Δεν είμαι από αυτούς που τους καταδικάζουν στο πυρ το εξώτερο σαν ανήθικους, αμαρτωλούς ή βρώμικους!
Είμαι εδώ γιατί επιτέλους πρέπει να κατανοήσουμε ότι η επιλογή ερωτικού συντρόφου είναι καθαρά προσωπικό θέμα του καθενός. Γιατί η αγάπη είναι ελεύθερη, γιατί οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι. Είμαι εδώ γιατί έμαθα να αγαπώ τον άνθρωπο ολόκληρο κι όχι κομματιαστά,  κρίνοντας τον κι από τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. 
Είμαι εδώ για να θίξω το πλέον σημαντικότερο θέμα, την ελληνική νομοθεσία ή μάλλον την έλλειψη νομικής τεκμηρίωσης όσον αφορά τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. 
Οι ομοφυλόφιλοι υπόκεινται σε όλες τις υποχρεώσεις όπως όλοι μας. Όμως δεν απολαμβάνουν κανένα μα κανένα δικαίωμα. 
Το γεγονός τώρα ότι εσύ που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή και οργίζεσαι από τη δική σου πλευρά γιατί κάθε τι που δεν είναι σύμφωνο με τη φύση είναι "παρά φύσην"  και λοιπές δικαιολογίες, δεν αναιρεί το γεγονός ότι δύο άνθρωποι που είναι μαζί και αγαπιούνται δεν μπορούν να απολαμβάνουν δικαιώματα εξασφάλισης που για σένα είναι δεδομένα! 

Είμαι τέλος εδώ για να ενώσω τη φωνή μου με της Μαρίας, της Δάφνης,της Βάσιας και τόσων άλλων φίλων.

Λέω όχι στις ταμπέλες,στις προκαταλήψεις, στον ρατσισμό!
Οι άνθρωποι αυτοί δεν ζητούν την αποδοχή των στενόμυαλων. 
Δεν ζητούν συμπόνια ή συμπάθεια.
Ζητούν ίση μεταχείριση στο θέμα των δικαιωμάτων όπως γίνεται και με τις υποχρεώσεις τους!

Εγώ ζητώ να ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας και τις ψυχές μας!
Καλή σας μέρα.
@ριστέα

Λυπάμαι αν προκάλεσα το αίσθημα των βαθιά θρησκευόμενων  αναγνωστών μου αλλά δεν πιστεύω σε έναν Θεό που διώχνει τα παιδιά του.