Για τους επισκέπτες μου !

Για τους επισκέπτες στη "Ζωή είναι ωραία" γράφω σήμερα, με σκοπό να πάρει μια μόνιμη θέση στο πλάι της σελίδας μου, καταθέτοντας κάποιες απόψεις. Οι οποίες δεν είναι πρόσφατες. Αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία πολύ πρόσφατα να μου έρθουν ξανά στο νου και να με προβληματίσουν.

Με αφορμή ένα αρνητικό σχόλιο που έγινε σε μια αγαπημένη φίλη  κι η οποία το κράτησε (και σε τιμάει πολύ kwnnie μου αυτό) θυμήθηκα ένα σχόλιο στο δικό μου μπλογκ, σε μια παλιά δημοσίευση, που μου έγινε πολύ κακοπροαίρετα και το οποίο υπάρχει ακόμα εδώ μέσα. 
Κατά τη διαδικασία του σχολιασμού έχω επιτρέψει τη ρύθμιση "ανώνυμος", γιατί υπάρχουν γνωστοί κι άγνωστοι που θέλουν να καταθέσουν την άποψη τους, ακόμα κι αν δεν έχουν μπλογκ ή ταυτότητα μέσα στο διαδίκτυο ή δεν ξέρουν πώς να αφήνουν μια ταυτότητα. Φυσικά και θα προτιμούσα να αφήνουν ένα όνομα και να μην προσβάλλουν. Αλλά ακόμα κι αν το κάνουν, εγώ δεν σβήνω σχόλια. Ένα κακοπροαίρετο σχόλιο δεν προσβάλλει αν δεν θες να σε προσβάλλει.Δεν μπορεί να σε αγγίξει και ούτε να νιώσεις θιγμένος.Μένει λοιπόν εκεί προς κρίση όλων.

Από την άλλη σκέφτηκα πολύ πάνω στο ερώτημα "γιατί δημοσιεύω"; Γιατί δεν κάθομαι στα αυγά μου όπως έκανα τόσα χρόνια κρατώντας πολλά ξεθωριασμένα χαρτιά στο συρτάρι μου; Τι είναι αυτό που με έσπρωξε να γράφω εδώ, να στολίζω το χώρο μου, να αφήνω να μου γράφουν άνθρωποι που δεν με ξέρουν, δεν με έχουν ζήσει, πιθανόν να έχουν και μια λανθασμένη εικόνα για μένα;
Η επικοινωνία είναι μια πολύ ικανοποιητική απάντηση (αν και αρχικά νομίζω δεν ήταν αυτό που με έσπρωξε, γιατί για δύο σχεδόν χρόνια ύπαρξης του μπλογκ μου δεν ήξερα πώς γινόταν αυτό! Ήμουν εγώ κι ο κόσμος μου!) 
Γράφω γιατί εκφράζομαι.Γιατί έτσι έμαθα εγώ να τακτοποιώ τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου, τους καημούς μου, τις χαρές μου, τα όνειρά μου. Και το μοίρασμα με τους άλλους μου είναι σημαντικό. 
Επίσης δημιουργήθηκαν με τον καιρό όμορφες σχέσεις μέσω του μπλόκινγκ κι έγινε μια λατρεμένη συνήθεια. Περιμένω με ενθουσιασμό μικρού παιδιού να δω τι έγραψε σήμερα η Μαρία, η Κατερίνα, η Σοφία, ο Σεβάχ, ο ναυαγός, και τόσοι άλλοι αγαπημένοι φίλοι. Χαίρομαι αφάνταστα όταν διαβάζω όμορφα κείμενα. Κι ας μην τα έχω γράψει εγώ. Αυτή είναι και η ομορφιά του μπλόκινγκ...να σου μένουν τα ωραία, να προβληματίζεσαι, να ανταλλάσσεις απόψεις, να καταθέτεις τη δική σου.

Ένας μικρόκοσμος είναι κι εδώ, μόνο που πιστεύω ότι έχει άγραφους αλλά σεβαστούς κανόνες: Δεν προσβάλλουμε τον άλλον, δεν βρίζουμε, αν δεν συμφωνούμε με τις απόψεις του λέμε τη γνώμη μας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και η σωστή  (όπως και του συγγραφέα είναι πάντα η δική του προσωπική εκτίμηση, η δική του οπτική) και σε τελευταία ανάλυση αν δεν μας αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται κι εκφράζεται ο κάθε γραφιάς δεν τον επισκεπτόμαστε βρε αδέρφια!  Σκεφτείτε το ! Να έρχομαι στο σπίτι σου και να σου λέω ότι το έχεις διακοσμήσει χάλια ή δεν μου αρέσει η ταπετσαρία του καναπέ σου καθόλου! Αυτό δεν είναι υπεράσπιση της αλήθειας! Είναι γυφτιά και βρωμάει!

Και τέλος κάτι απλό που το θεωρώ δεδομένο...γράφουμε στην ελληνική και με πεζούς χαρακτήρες. Τιμούμε τη γλώσσα μας 

Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε!
Καλή σας μέρα 
@ριστέα