...." Η τραγωδία τόσων ανθρώπων μοιάζει να αποτελεί απόδειξη ότι ο θεός δεν μπορεί να είναι και Παντοδύναμος και Πανάγαθος. Αν ο θεός μας αγαπούσε και είχε τη δύναμη να αλλάξει την κατάστασή μας, τότε δεν θα μας άφηνε να πονάμε. Έτσι δεν είναι;"
Ο καμεράριος συνοφρυώθηκε.
"Έτσι είναι;"
Ο Σαρτράν ένιωσε άσχημα... Μήπως είχε ξεπεράσει τα όρια; Μήπως τα ερωτήματα που τον βασάνιζαν ήταν από κείνα που απλώς δεν πρέπει να τίθενται σε άλλους;
"Θέλω να πω, αν ο θεός μας αγαπά και μπορεί να μας προστατέψει, θα έπρεπε να το κάνει. Δηλαδή, φαίνεται σαν να είναι είτε Παντοδύναμος και αδιάφορος, είτε Πανάγαθος κι ανίσχυρος να βοηθήσει.
" Έχετε παιδιά ανθυπολοχαγέ;"
Ο Σαρτράν κοκκίνισε.
"Όχι κύριε".
" Φανταστείτε ότι έχετε έναν οχτάχρονο γιο ...Θα τον αγαπούσατε;"
"Φυσικά".
"Θα κάνατε ότι περνούσε από το χέρι σας ώστε να μην πονέσει ποτέ στη ζωή του;"
"Φυσικά".
"Θα τον αφήνατε να κάνει ποδήλατο;"
Ο Σατράν γύρισε και κοίταξε παραξενεμένος το συνομιλητή του. Ο καμεράριος ήταν από κείνους τους κληρικούς που αιφνιδίαζαν με τον τρόπο που κατάφερναν να βρίσκονται σε επαφή με την καθημερινότητα.
"Φαντάζομαι πως ναι" είπε ο Σαρτράν. " Σίγουρα θα τον άφηνα να κάνει ποδήλατο, αλλά θα του έλεγα να προσέχει".
" Δηλαδή ως πατέρας αυτού του παιδιού, θα του δίνατε ορισμένες καλές συμβουλές και ύστερα θα το αφήνατε να πάει να κάνει τα δικά του λάθη..."
"Δεν θα έτρεχα από πίσω του συνέχεια, με αποτέλεσμα να καταντήσω υπερπροστατευτικός, αν αυτό εννοείτε".
"Ναι , αλλά αν έπεφτε κι έγδερνε το γόνατό του";
"Θα μάθαινε να είναι περισσότερο προσεκτικός".
Ο καμεράριος χαμογέλασε.
"Δηλαδή, παρ' ότι θα είχατε τη δύναμη να επέμβετε και να προστατέψετε το παιδί σας από τον πόνο, θα επιλέγατε να δείξετε την αγάπη σας αφήνοντάς το να μάθει μέσα από τις δικές του εμπειρίες...."
"Φυσικά! Ο πόνος είμαι μέρος της ζωής. Έτσι μαθαίνουμε!"
Ο καμεράριος έγνεψε καταφατικά.
"Ακριβώς"!
Άφησα απόψε στην άκρη για λίγο την απογραφή μου κι αντέγραψα ένα απόσπασμα. Είναι από το βιβλίο του Ντ. Μπράουν, Illuminati.
Είναι ενδεικτικό της σκέψης μου. Παρ' ότι ο συγγραφέας και τα κείμενά του είναι αμφιλεγόμενα κι έχουν προκαλέσει αντιδράσεις, δεν παύουν να είναι καλογραμμένα και να έχουν μερικά σημεία που αξίζουν της προσοχής μας.
Το αφήνω στην κρίση σας.
Επιστρέφω στην εργασία μου!
@ριστέα
Ο καμεράριος συνοφρυώθηκε.
"Έτσι είναι;"
Ο Σαρτράν ένιωσε άσχημα... Μήπως είχε ξεπεράσει τα όρια; Μήπως τα ερωτήματα που τον βασάνιζαν ήταν από κείνα που απλώς δεν πρέπει να τίθενται σε άλλους;
"Θέλω να πω, αν ο θεός μας αγαπά και μπορεί να μας προστατέψει, θα έπρεπε να το κάνει. Δηλαδή, φαίνεται σαν να είναι είτε Παντοδύναμος και αδιάφορος, είτε Πανάγαθος κι ανίσχυρος να βοηθήσει.
" Έχετε παιδιά ανθυπολοχαγέ;"
Ο Σαρτράν κοκκίνισε.
"Όχι κύριε".
" Φανταστείτε ότι έχετε έναν οχτάχρονο γιο ...Θα τον αγαπούσατε;"
"Φυσικά".
"Θα κάνατε ότι περνούσε από το χέρι σας ώστε να μην πονέσει ποτέ στη ζωή του;"
"Φυσικά".
"Θα τον αφήνατε να κάνει ποδήλατο;"
Ο Σατράν γύρισε και κοίταξε παραξενεμένος το συνομιλητή του. Ο καμεράριος ήταν από κείνους τους κληρικούς που αιφνιδίαζαν με τον τρόπο που κατάφερναν να βρίσκονται σε επαφή με την καθημερινότητα.
"Φαντάζομαι πως ναι" είπε ο Σαρτράν. " Σίγουρα θα τον άφηνα να κάνει ποδήλατο, αλλά θα του έλεγα να προσέχει".
" Δηλαδή ως πατέρας αυτού του παιδιού, θα του δίνατε ορισμένες καλές συμβουλές και ύστερα θα το αφήνατε να πάει να κάνει τα δικά του λάθη..."
"Δεν θα έτρεχα από πίσω του συνέχεια, με αποτέλεσμα να καταντήσω υπερπροστατευτικός, αν αυτό εννοείτε".
"Ναι , αλλά αν έπεφτε κι έγδερνε το γόνατό του";
"Θα μάθαινε να είναι περισσότερο προσεκτικός".
Ο καμεράριος χαμογέλασε.
"Δηλαδή, παρ' ότι θα είχατε τη δύναμη να επέμβετε και να προστατέψετε το παιδί σας από τον πόνο, θα επιλέγατε να δείξετε την αγάπη σας αφήνοντάς το να μάθει μέσα από τις δικές του εμπειρίες...."
"Φυσικά! Ο πόνος είμαι μέρος της ζωής. Έτσι μαθαίνουμε!"
Ο καμεράριος έγνεψε καταφατικά.
"Ακριβώς"!
Άφησα απόψε στην άκρη για λίγο την απογραφή μου κι αντέγραψα ένα απόσπασμα. Είναι από το βιβλίο του Ντ. Μπράουν, Illuminati.
Είναι ενδεικτικό της σκέψης μου. Παρ' ότι ο συγγραφέας και τα κείμενά του είναι αμφιλεγόμενα κι έχουν προκαλέσει αντιδράσεις, δεν παύουν να είναι καλογραμμένα και να έχουν μερικά σημεία που αξίζουν της προσοχής μας.
Το αφήνω στην κρίση σας.
Επιστρέφω στην εργασία μου!
@ριστέα
Χωρίς σχόλια, ένα απο τα καλύτερα άρθρα που έχεις ανεβάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Αριστέα.
Σε ευχαριστώ πολύ Κώστα ! Το είχα πάρα πολύ καιρό στα υπόψη μου! Μου δόθηκε λοιπόν αφορμή από ένα σχόλιο μου σε μια αγαπητή φίλη και χαίρομαι πάρα πολύ γιατί το λατρεύω αυτό το απόσπασμα!
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα!
Όποιος επέλεξε μόνο τη θεωρία, δεν έζησε ζωή.. Καλό ξημέρωμα Αριστέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην πράξη φαίνονται όλα!
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα και σε σένα Μαρία μου! :))
Πολύ παραστατικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα μου θύμισε μια ανάρτηση απ'τα παλιά: http://princess-airis.blogspot.gr/2012/05/blog-post_10.html
:))
Μου κάνει εντύπωση που το θυμήθηκες Σεβάχ μου ! Αν χρειαζόταν να ψάξω να το εντοπίσω θα παιδευόμουν αρκετά! Ναι έχεις δίκιο!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ που το συνδύασες!
Καλό ξημέρωμα!
υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας βάζει σε σκέψεις!!
φιλιά!
Αυτό ήθελα!
Διαγραφή:))
Φιλιά!
Χαίρε @iris βλέπω δεν άργησες να το ανεβάσεις...μου αρέσει το παράδειγμα και το πόσο εύστοχα τοποθετεί το θέμα..Πόσο αληθινή η φράση: "Δηλαδή, παρ' ότι θα είχατε τη δύναμη να επέμβετε και να προστατέψετε το παιδί σας από τον πόνο, θα επιλέγατε να δείξετε την αγάπη σας αφήνοντάς το να μάθει μέσα από τις δικές του εμπειρίες...." Δυστυχώς συνήθως μαθαίνουμε με τον δύσκολο τρόπο, τουλάχιστον όμως ο Θεός Πατέρας μας έχει πάντα την δύναμη να μας σώσει, αρκεί να του το ζητήσουμε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου έχουν λείψει αυτές σου οι αναρτήσεις, ωραίο και το παιχνίδι δεν λέω, αλλά....
Καληνύχτα! :)
Σε ευχαριστώ που μου έδωσες την αφορμή να μοιραστώ κάτι που μου αρέσει και που το είχα στα υπόψη από παλιά αλλά μάλλον αμελούσα!
ΔιαγραφήΘεωρώ πως κάθε δυσκολία μας έρχεται ως δώρο για να μάθουμε και να σφυρηλατηθούμε! Όχι σαν τιμωρία!
Θα πονέσουμε, θα χτυπήσουμε αλλά θα μάθουμε!
ΥΓ: Ναι έχεις δίκιο ότι έχω παραμελήσει άλλα θέματα αλλά μέχρι και το τέλος του Φλεβάρη δεν έχω χρόνο πολύ, δυστυχώς! Η φωτογραφική πρόκληση είναι ένα διάλειμμα στην δύσκολη καθημερινότητά μου!
Φιλιά και καλό ξημέρωμα!
Πολύ όμορφη επιλογή το απόσπασμα, και βεβαίως έτσι είναι, πως να κλειστούμε σε γυάλινη φούσκα να μη πονέσουμε ποτέ.. τι ζωή είναι αυτή δίχως το αλατοπίπερό της ;) Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, αλλά θα το ήθελα πολύ. Το μέγεθός του με τρόμαξε λίγο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια κοριτσάκι :)!!
Καλή σου μέρα Λυριελάκι μου!
ΔιαγραφήΑν κι αμφιλεγόμενος ο Νταν Μπράουν εμένα μου αρέσει η γραφή του! Οι Ιλουμινάτι να μην σε τρομάζουν από τον όγκο τους! Τρέχει η ανάγνωσή του!
Φιλάκια!
Καλή ευκολία με την απογραφή Αριστέα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι...ο πόνος είναι μέρος της ζωής...και μας αφήνει πολλά μαθήματα-μηνύματα...αρκεί να μπορούμε να τα διαβάζουμε και να προχωράμε...
Καλή σου μέρα!
Σε ευχαριστώ πολύ Χρυσούλα μου! :)
ΔιαγραφήΑς έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ορθάνοιχτα και διαβαστερά! Ο πόνος έρχεται με τους λόγους του πάντα!
Φιλάκια!
Όμορφη δημοσίευση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας!Όλα είναι παιχνίδια της ζωής και δε μπορούμε να πηγαίνουμε κόντρα, γιατί αυτά θα μας βγουν ανάποδα αργότερα.Χρέος μας όμως είναι να ΄χουμε έτοιμη την ψυχή μας για να σηκωνόμαστε!Έτσι θα μάθουμε να ξεπερνάμε κάθε κακοτοπιά!Ευτυχώς ο Θεός μας όπλισε με μυαλό και καρδιά!
Χαρούμενη καλημέρα Αριστέα μου!
Φιλιά!:)
Τα είπες όλα ! Χρέος μας να σηκωνόμαστε! Ο θεός δεν είναι τιμωρός! Ο Θεός μας έδωσε όπλα! Άλλο αν ξεχνάμε στην πορεία κι απομακρυνόμαστε!
ΔιαγραφήΦιλάκια!
Γιαυτο προσπαθω να ανοιγω τα στραβα μου κ να ψαχνω το καλο μαθημα που πρεπει να παρω πισω απο καθε αναποδη στιγμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ ετσι μπορει να βιωσω σχεδον με αδιαφορια πολλα ασχημα που μου συμβαινουν κατα καιρους!!!
Γνωμονας ζωης,γλυκια μου!
Υπεροχη αναρτηση!!!! Θυμαμαι που τοχα διαβασει προσφατα! Αξιζε τον κοπο!
Φιλακια!!!! ;-)
Και πολύ καλά κάνεις καρδούλα μου!
ΔιαγραφήΈτσι σε θέλω: δυνατή και να προσπερνάς τα δύσκολα!
ΥΓ: Δεν έχω το βιβλίο εγώ ! Είναι του ανιψιού μου . Όταν λοιπόν κάτι με ενδιαφέρει αλλά δεν είναι δικό μου συνηθίζω να βγάζω φωτοτυπία τα κομμάτια που λάτρεψα και τα κρατάω στις σημειώσεις μου!
Αν ήξερα ότι υπάρχει κι αλλού διαδικτυακά θα γλίτωνα χτες το γράψιμο ;-)
φιλάκια!
πολύ όμορφη γραφή και κυλάει όντως νεράκι όπως λες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, κι εμένα ο τρόπος που παρουσιάζει το θέμα του ο συγγραφέας με έχει κερδίσει!
ΔιαγραφήΦιλάκια!
Tο έχω διαβάσει και λατρέψει το βιβλίο αυτό, περισσότερο από τον Κώδικα Ντα Βίντσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το νόημα....είναι όντως δύσκολο να ξεχωρίσεις το σωστό από το λάθος, ειδικά όταν πρόκειται για τα παιδιά σου. Πρέπει να τα προστατεύεις? Πρέπει να τα αφήνεις ελεύθερα να μάθουν από τα λάθη τους? η αλήθεια είναι κάπου στη μέση...πρέπει να βρεις το σωστό σημείο@@@@
Εγώ είμαι πάντως αυτής της άποψης: το να ζουν κλεισμένα σε γυάλα ή προστατευμένα δεν είναι δείγμα μεγάλης αγάπης αλλά τεράστιας άγνοιας! Όταν αγαπάς αφήνεις ελεύθερο τον άλλον! αλλά είσαι πάντα εκεί, δίπλα του!
ΔιαγραφήΦιλάκια!
Υπέροχο απόσπασμα Αριστέα! Πραγματικά σε βάζει σε σκέψεις! Γιατί πιστεύω, οι περισσότεροι από εμάς, κάποια στιγμή στη ζωή τους, αυτή την απορία την εξέφρασαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό κουράγιο και υπομονή με την εγγραφή!
Φιλιά!!