Photo a Day Μέρες 30 & 31

Photo a Day 30 March : relax

Όλοι έχουμε ανάγκη την ξεκούραση, τη χαλάρωση. Αλλιώς ο οργανισμός δεν θα αντέξει και θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Ευτυχώς που υπάρχουν άπειροι τρόποι να χαλαρώνει κανείς, τόσο προσωπικοί και διαφορετικοί για τον καθένα μας. 

Δεν χαλαρώνω πάντα με τον ίδιο τρόπο. Ανάλογα από το τι θέλω να ξεφύγω. 
Μια σωματική κούραση θα φύγει από πάνω μου με ένα αρωματικό, καυτό αφρόλουτρο. Μια ψυχική κούραση για μένα φεύγει με δύο τρόπους: δυνατή μουσική και γυμναστική (ενίοτε εξοντωτική) ή δυνατή μουσική και τακτοποίηση ραφιών, ντουλαπιών, συρταριών και ότι άλλο βρει ο σίφουνας Αριστέα στο πέρασμά του!

Μια απλή καθημερινή μέρα, χωρίς πολλή κούραση και χωρίς ψυχικές αναταράξεις αντιμετωπίζεται  ως εξής:

Καφεδάκι και διάβασμα

Photo a Day 31 March : stuff

Πράγματα.
Είμαστε γεμάτοι πράγματα. Μάθαμε να μετράμε τη ζωή μας με τα πράγματα που μαζεύουμε!
Είναι από τα στοιχεία του χαρακτήρα μου που θα ήθελα πολύ να δουλέψω. Να συσσωρεύω λιγότερα! Συνήθως δένομαι συναισθηματικά με πολλά μικρά και ασήμαντα πραγματάκια κι έπειτα γεμίζω και γεμίζω κι αν χρειαστεί να ξεχωρίσω τι θα έπαιρνα μαζί μου σε μια έκτακτη ανάγκη νομίζω ότι θα περνούσε η ανάγκη κι εγώ ακόμα θα μάζευα!
"Όσα λιγότερα πράγματα έχεις , τόσες λιγότερες ανησυχίες έχεις", έλεγε ο Βούδας.
"Αν ξανάρχιζα από την αρχή , θα κουβάλαγα πολύ λιγότερες αποσκευές", έλεγε ο Μπουσκάλια.
Να θυμάσαι να κουβαλάς περισσότερες στιγμές μαζί σου παρά αντικείμενα λέει η υποφαινόμενη.( το ότι με βάζω ένα σκαλάκι κάτω από τους διάσημους το παραβλέπουμε!)

Αυτό που άλλα γράφω κι άλλα φωτογραφίζω είναι προς μελέτη κι έρευνα!

Ένα σημειωματάριο, ένα στιλό και τα απαραίτητα πλέον γυαλάκια μου

(ένα από τα δώρα της ωριμότητας!)

The end!
Μάρτης τέλος!
Καλό μήνα φίλοι μου!
Μην μου πείτε ψέματα αύριο- τα πιστεύω!
Επίσης αν δεν με δείτε να τριγυρνώ όλη μέρα μην ανησυχήσετε. Το πρόγραμμα στη δουλειά αύριο προβλέπεται βαρύ κι ασήκωτο! Θα τα πούμε αργά το απόγευμα!
Σας φιλώ ματς μουτς!
@ριστέα!

24 Days Challenge, Day # 3: Γ

Γ

Γαϊδουροκαβαλαρία

Μα υπάρχει τέτοια λέξη; Ναι αμέ. Στο λεξικό Τεγόπουλος-Φυτράκη! Σημαίνει κατά λέξη: καβάλα στο γαϊδούρι, ονηλασία. 
Μετά το χθεσινό λυγμό με το Β και τη βία είπα να κάνουμε μια ανάλαφρη βόλτα με τα γαϊδουράκια.
Βάλε απλά όπου γαϊδούρι την Ελλάδα και καβαλαρία τη συμπεριφορά των Εταίρων, προς τους Έλληνες φυσικά! Αν θέλετε βάζουμε κι άλλο ένα γαϊδουράκι, μικρό σαν πόνυ, την Κύπρο,  δυο, τρία, τέσσερα ακόμα που έρχονται από μακριά και σχεδόν σε λίγο θα έχουμε ένα κοπάδι νότιο ευρωπαϊκό!
Μας έζεψαν, μας φόρτωσαν πατάτες, μας έβαλαν κι ένα καρότο ( ναααα! μετά συγχωρήσεως) μπροστά να κρέμεται κι εμείς με παρωπίδες προχωρούμε εμπρός στον ανώμαλο δρόμο που μας έσπρωξαν!
Αναπηδούμε κάθε τόσο. Λυγίζουμε από το βάρος ( είναι βαριές οι άτιμες οι πατάτες!) αλλά εκεί εμείς ....ο νους μας στο καρότο!
Η γαϊδουροκαβαλαρία τούτη είναι διασκεδαστική για τους Εταίρους μας. Κάνουν τις βόλτες τους, απολαμβάνουν τα πέριξ με μια απίστευτη λιγούρα, λες και θα τα αγοράσουν ένα πράμα ( λες να'ναι έτσι;) αλλά τα γαϊδούρια σα δεν ντρέπονται, γκρινιάζουν για το σαμάρι! " Ας βάζανε ένα μαξιλάρι κάτι! Χάθηκε ο κόσμος;"
Δεν είναι για γέλια αυτά τα γαϊδούρια.Για κλάματα είναι! Γιατί από την πολλή καβαλαρία ξέχασαν τις εποχές που βοσκούσαν στα λιβάδια, που σουλατσάρανε ελεύθερα, έπιαναν την κουβέντα με το διπλανό τους, απολάμβαναν τον ήλιο και το γρασίδι και το νου τους το είχαν στο πως θα ενωθούν και να κάνουν κι άλλα πολλά γαϊδουράκια. Κάποια από αυτά ονειρεύονταν πως ήταν άλογα και κάλπαζαν όλο χάρη στα λιβάδια περήφανα και τιμημένα!
Τώρα πια πάνε και τα όνειρα, πάνε και οι ηθελημένες σουλατσαρίες. Τα κεφάλια κάτω, ανώμαλοι δρόμοι και ένα βάρος ασήκωτο!
Αχ πότε θα τσινίσουν και θα δώσουν μία με τα πισινά τους πόδια;  Τα γαϊδούρια φημίζονται για την υπομονή τους! Αλλά έτσι και τη χάσουν....Έτσι και τη χάσουν! 

Κι ύστερα...ξύπνησα!
Κι είδα ότι το γάμα το σακάτεψα σήμερα! Κι είχε τόσες ωραίες λέξεις η ελληνική από γάμα! 
Άστα να πάνε. Χάζεψα με τόσα που τραβάμε....


Καλή σας ημέρα
Χαρούμενη Κυριακή
@ρστέα


Ψιλά γράμματα: Θα ξυπνήσουν ποτέ οι σκλάβοι Αντωνάκη;

Η ζωή δεν έρχεται με τηλεκοντρόλ

"Παρακαλώ!

Διακοπή για διαφημίσεις.

Η ζωή θα επανέλθει σε 10 λεπτά!"

Πόσες φορές δεν ένιωσες να θες να αφήσεις 

τούτο το μήνυμα κάπου,

να μπεις σε ένα κουκούλι ζεστό,

να μην ακούς- να μην ακούγεσαι!

Να μην υπάρχει ίχνος ζωής ή φωνής γύρω σου....

Να ησυχάσεις!

Μα η ζωή δεν είναι DVD.

Δεν είναι ταινία.

Δεν έχει κουμπιά παύση-εμπρός-πίσω,

Δεν γυρίζει πίσω -να διορθώσεις τα λάθη σου! 

Δεν σταματά -να πάρεις ανάσες!

Δεν τρέχει αλματωδώς μπροστά -πηδώντας ίσως ό,τι πονάει......

Έχεις τα ηνία της ζωής σου στο χέρι Εσύ,

για να τραβάς σιγά, μα σταθερά, στο μέλλον σου.

Τρέξε αγώνα άμιλλας κι όχι ανταγωνισμού!

Γιατί τρέχεις μονάχος στη δική σου αγωνιστική.

Και τότε ίσως δεις άπειρες ακτίνες φωτός

να λούζουν τη ζωή σου!

Να γιορτάζουν τις νίκες σου....

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 8ο παιχνίδι με τις λέξεις της αξιαγάπητης Φλώρας στο μπλογκ  TEXNIS STORIES . Αυτή τη φορά δεν μου βγήκε σε ιστορία, με αφηγηματικό λόγο. Φυσικά και πάλι επατώσαμεν! Αλλά μασάει η κατσίκα ταραμά; Σιγά μην τα βάψουμε μαύρα ή σιγά μη σταματήσουμε εδώ! Όσο το παιχνίδι θα είναι αφορμή για άμιλλα και χαρά, όσο θα μας δίνει τη δυνατότητα να πηγαίνουμε ταξίδι τη σκέψη μας αλλά και να διαβάζουμε τα υπέροχα ταξίδια άλλων σκέψεων εγώ θα προσπαθώ να συμμετέχω!

Για τη συμμετοχή ρε γαμώτο!

Ευχαριστώ όσους ξεχώρισαν το ποιηματάκι μου ανάμεσα σε άλλες 28 ιστορίες.

Τώρα, περιμένω πώς και πώς να ξεκινήσει το 9ο κατά σειρά παιχνίδι των λέξεων 

(Να θυμίσω ότι δίνονται πέντε συγκεκριμένες λέξεις που πρέπει να χρησιμοποιηθούν και οι πέντε - σε οποιαδήποτε πτώση- και να μην υπερβαίνει το κείμενό μας τις 500 λέξεις. Στο 8ο παιχνίδι οι λέξεις που δίνονταν είναι σημειωμένες με κόκκινο χρώμα)

Καλό Σαββατόβραδο

Σας φιλώ

@ριστέα

24 Days Challenge, Day # 2 : Β

Β

Όπως λέμε βία.

Άκουσε την πόρτα να ανοίγει και αμέσως άρχισε να τρέμει η καρδιά της. Έτρεξε στη κουζίνα  κι έκανε το σταυρό της . Ποιος ξέρει πώς θα γυρνούσε απόψε! Με τι διάθεση. Δεν ήθελε να του δώσει αφορμή για οτιδήποτε. Την Κυριακή  είχε το μνημόσυνο του Λευτέρη, θα πήγαινε στην εκκλησία. Θα την έβλεπε κόσμος. Να μην δώσει λαβή για σχόλια.
Έστρωσε το τραπέζι σιωπηρά και κοίταξε να γεμίσει καλά το πιάτο του άντρα της.
Σιωπηρά κάθισαν να φάνε. Την αγριοκοίταξε , ήταν σίγουρη, μα γύρισε γρήγορα τα μάτια της αλλού. Δεν μπορούσε πια να τα κοιτάξει πάνω από δυο δεύτερα χωρίς να τρομάξει ( ή να αηδιάσει;).
Τον έβλεπε να τρώει και να πίνει, εκεί απέναντί της, σχεδόν άγνωστος πια. Δεν ήξερε ποιος ήταν. Δεν τον αναγνώριζε. Ήξερε πως ήταν "δεμένη" μαζί του, πως έτρωγαν μαζί, μοιράζονταν το ίδιο κρεβάτι, κάποιες στιγμές έπαιρνε το κορμί της, άλλες πάλι το βασάνιζε, είχαν δυο γιους. Αυτά. 
Δεν ξέρει τι έγινε αυτή τη φορά....ποια ήταν η αφορμή...ήταν κρύο; Δεν μπορεί! Ήταν σίγουρη, το είχε ζεστάνει καλά. Και το ψωμί φρεσκότατο. Μια τρίχα, ναι για τρίχα θυμάται αναποδογυρίστηκε το τραπέζι, όπως κάποτε αναποδογυρίστηκε όλη της η ζωή, τότε την πρώτη φορά που ένιωσε την πρώτη καυτή σφαλιάρα στο πρόσωπό της. Και κάθε φορά να ακούει όχι συγγνώμες, μα "τα'θελες"! "Εσύ φταις! Με προκάλεσες! Τρελός είμαι; Θα σήκωνα χέρι έτσι στα καλά καθούμενα; Άλλη όρεξη δεν είχα!"
Πόσες και πόσες φορές δεν είχε ακούσει τα ίδια λόγια...Έφταναν στα αυτιά της ανάμεικτα μαζί με τα ουρλιαχτά (των παιδιών) τους βρυχηθμούς του άντρα της, τα δικά της αναφιλητά.
Έτσι κι απόψε! Ασυναίσθητα μαζεύτηκε κουβάρι στη γωνιά κι έβαλε το κεφάλι ανάμεσα στα γόνατα.
- Όχι στο πρόσωπο φώναξε! Όχι....
-Γιατί μωρή! Έχεις γκόμενο; Και δεν θα του αρέσεις; Πες το μου κι αυτό!
Και την αρχίζει στις κλωτσιές...
Καλύτερα κλωτσιές σκέφτεται μέσα σε ένα όνειρο που ταξιδεύει και πετάει μακριά από το υγρό δωμάτιο...Οι κλωτσιές δεν φαίνονται τουλάχιστον!

Σκηνοθεσία by airis

Μια από τις αμέτρητες ιστορίες της διπλανής πόρτας. Μια από τις πολλές μορφές βίας. Συνήθως οι γυναίκες είναι αυτές που υφίστανται πιο συχνά βία, αλλά πάντα μπορεί να υπάρξει και ο αντίθετος συνδυασμός. Όπου υπάρχει διαφορά δυναμικού κι εκμετάλλευση αυτής της διαφοράς, θα υπάρχει βία.

Έμαθα από μικρή ότι τα ζώα λέγονται και κτήνη. Λάθος! Μεγαλώνοντας βλέπω πως τα ζώα κακοποιήθηκαν κι αυτά εν αγνοία τους ! Φοβάμαι τους ανθρώπους που δεν θα καταλάβουν ποτέ τη διαφορά!

Καλή σας μέρα
Καλό Σαββατοκύριακο
@ριστέα

Photo a Day Μέρα 29η

Photo a Day 29 March : goodnight

Καληνύχτα, Kαληνύχτα,

 τούτη η πίκρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση
που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει...

Ύπνος να 'ρθει στα μάτια σου και στην καρδιά σου ειρήνη...
Ύπνος και ειρήνη θα 'θελα για σένα να 'χα γίνει...

("Ρωμαίος και Ιουλιέτα" , Σαίξπηρ)

Μετά από μία δύσκολη μέρα, έρχεται επιτέλους η νύχτα.
Τα μάτια θα σφαλήσουν και ο ύπνος, αυτός ο μικρός καθημερινός θάνατος, έρχεται να σε ξεκουράσει, να σε συμφιλιώσει με τα ζητήματα της ημέρας, να ανακουφίσει το εγώ από όλα όσα πιθανόν είχε απωθήσει (επιθυμίες ή συναισθήματα)  μέσω των απίστευτων σκηνών που δημιουργεί το υποσυνείδητο....

Μη σε τρομάζουν τα όνειρα ...Σου μιλούν σε μια γλώσσα περίεργη, σε μια γλώσσα ξεχασμένη...
Καλή σου νύχτα!
Αύριο πάλι!
@ριστέα

24 Days Challenge, Day #1 : Α

Α

Άλφα στερητικό.
Άχρωμος.
Άγευστος.
Άοσμος.
Στερείσαι αυτά που σου προσδίδουν ζωή;
Χρώμα.
Γεύση.
Άρωμα.
Στερείσαι αυτά που θα δώσουν το στίγμα σου;
Μα τις συντεταγμένες σου;

Να ξέρω θέλω τι είσαι.
Ροζ ή γκρι;
Κίτρινος ή μαύρος;
(Έστω και μαύρος θα ξέρω πώς πονάς- είσαι Άνθρωπος).
Να ξέρω τη γεύση σου θέλω:
Πικρός ή αλμυρός;
Καλύτερα γλυκός λένε...
Μα άντε να ζήσεις χωρίς πίκρα κι αλμύρα στο στόμα.
Δεν είναι ζωή αυτή, καλέ μου.
Ειν' θάνατος αυτός.
Το τίποτα, το ανύπαρκτο;
Θάνατος είναι σου λέω!

Και τ' άρωμά σου;
Αυτό που αφήνεις σαν μ' ακουμπάς;
Σαν σε γνωρίζω κάθε μέρα και περισσότερο;
Που αναβλύζει απ' τα μέσα σου βαθιά...
Κάτι ανάμικτο φτάνει σε μένα:
άνθη πορτοκαλιάς και ξύλο κανέλας,
τόσο που λατρεύω...
Μην τα στερείς αυτά από κανέναν!
Βγάλε το άλφα το στερητικό
και στη θέση του βάλε
λίγο ήλιο,
λίγο μέλι,
λίγη αύρα της θάλασσας...

Μια ζωή ωραία!
















Πολλές γλυκές, καλημέρες σε όλους!
@ριστέα

24 Days Challenge

Μια νέα πρόκληση! Που όμως έρχεται από παλιά! Η αγαπημένη μου φίλη από το mystickland είχε δημιουργήσει κάποιους μήνες πριν μια δυνατή πρόκληση, ένα καθημερινό παιχνίδι λέξεων.
Η αγαπημένη μας Μαρία από το Μια αναπνοή το έφερε στο φως κι αποφάσισα να της κάνω παρέα.
Κάθε μέρα και μια λέξη, μια από κάθε γράμμα της αλφαβήτου. Το ότι η επιλογή της λέξης θα είναι καθαρά δική μου, μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον. Κι είπα γιατί όχι;
Έτσι κι αλλιώς από το Photoday σας συνήθισα να παίρνω μία λέξη , να την αγκαλιάζω και να βγάζω ότι κρύβω βαθιά μέσα μου για αυτήν! Το ίδιο θα κάνω εδώ. Ίσως χωρίς δική μου φωτογραφία. Αλλά με λέξεις και ιδέες δικές μου!
Τι λες; Θα με ακολουθήσεις ; Θέλεις να δεις τι θα με κερδίζει κάθε μέρα και πώς θα το ξεδιπλώνω; 
Φαντάζει πραγματικά βουνό. Αλλά κοίτα να δεις που κάτι με γαργαλάει να το ανέβω κι αυτό!
Σας αφήνω προσωρινά...
Κάτι από Α πρέπει να κατακλύσει τη σκέψη μου, αυτή να δράσει και το χέρι να γράψει....

Σας φιλώ
@ριστέα

Photo a Day Μέρα 28η

Photo a Day 28 March :  in the mirror

Μέσα στο καθρέφτη.

Μέσα στο καθρέφτη συνηθίζουμε να κοιτάζουμε τη ματαιοδοξία μας και να τη ταΐζουμε! 

Ναι , ο καθρέφτης μας δείχνει αυτό που αρχικά βλέπουν κι οι άλλοι. Αν μείνεις μονάχα σε αυτή την εικόνα, είσαι απλά χαμένος, σαν άλλος Νάρκισσος, φυλακισμένος σε μια εικόνα και δυστυχής.

Βλέπω πολλές νεαρές κοπέλες, καθημερινά. Στο facebook παρελαύνουν πολλές μικρές θεότητες!

Θεσπέσιες, φανταστικές, οπτασίες! Φωτογραφίες από κλαμπάκια, φώτα, αγκαλιές, χαμόγελα, ποτό στο χέρι, φαρδιές ζωνούλες για φουστίτσες, ατελείωτα κορμιά με μικροσκοπικά μαγιουδάκια στον ήλιο...... Τι υπάρχει άραγε πέρα από αυτά; Πόσος χρόνος ξοδεύεται για το μέσα;

Δεν τα βάζω όλα στο σωρό! Σίγουρα πάντα υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις. Μιλάω για την τάση.....
Αν κάνω λάθος, σας παρακαλώ, διαψεύστε με. 

Έγραφα τον περασμένο Αύγουστο...

Κοιτάζεσαι συχνά στο καθρέφτη... 

Φτιάχνεις το make up,το τσουλούφι που πετάει, 

βάζεις το ζελέ ...
Τονίζεις το κόκκινο κραγιόν.

(Θα κάψεις καρδιές με το κόκκινο).

Τσεκάρεις αν πήρες ή αν έχασες πόντο!

Όλα στην εντέλεια.

Πόσο συχνά κοιτάζεις τη ψυχή σου ; 

Να κοιτάζεσαι, να φτιάχνεσαι, δεν είναι κακό!

Κακό είναι να είναι αυτό μονάχα ένα άδειο περιτύλιγμα!

Καλή σας μέρα!
@ριστέα

Photo a Day Μέρα 27η

Photo a Day 27 March :  pair

Ζευγάρι!
Είχε ζητήσει ξανά η Chantelle στις 16 Ιανουαρίου δύο πράγματα.Κι εκεί θα βρεις όλα όσα ήθελα να πω για τη δυάδα!
Σήμερα σας έχω υλικό σε έμψυχο, άψυχο και φυσικό φαινόμενο! Πάντα σε ζεύγος!

 Ένα ζευγαράκι που λατρεύω!

Και κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια!

 Ένα ζευγάρι περίεργα μπουκάλια με χάντρες

 Ένα διπλό ουράνιο τόξο!

Σας το έχω δείξει ξανά!

Αλλά αυτό θα βάλω στη σελίδα της Chantelle!

Όμορφα τα ζευγάρια. Γεννηθήκαμε για να ζούμε παρέα. Όχι μονάδες. 
Όλοι στο βάθος μια παρέα να ζευγαρώσουμε δεν αναζητάμε; Τυχεροί όσοι  βρήκαν τον άνθρωπό τους.. Ας τον κρατήσουν σφιχτά στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Αυτά είναι που μετράνε κι αξίζουν τελικά!
Τα έμψυχα ζευγάρια της ζωής μας....

Σας φιλώ!
Καλημέρα σας...
@ριστέα

Photo a Day Μέρα 26η

Photo a Day 26 March : something you did

Κάτι που έκανα. Το θέμα έχει ξαναπαιχτεί στο Photoday πολλάκις! Όπως  στις 2 Μαρτίου, στις  21 Ιανουαρίου αλλά και στις 16 Δεκεμβρίου.
Αυτή τη φορά το "κάτι που έκανα" δεν αφορά κατασκευή ( αν και σκέφτηκα να βάλω τις λαγάνες που έφτιαξα την Κ. Δευτέρα). 
Είπα να σας δείξω την χθεσινή μου εξόρμηση στη θάλασσα, να ανοίξει η καρδιά σας. Είναι ίσως μελαγχολικές γιατί το τοπίο κρατούσε λίγο από χειμώνα. Αλλά οι μέρες του Χειμώνα  μετριούνται πια στα δάχτυλα.
Η άνοιξη έρχεται καλπάζοντας σαν έφηβο άτι.....

Αυτή θα μπορούσε να ήταν και καλοκαιρινό σούρουπο!

Κι όμως φυσούσε πολύ!

Αλλά ο φακός μου δεν μπορούσε να το πιάσει καλύτερα!

Μέρος της φαμίλιας μου!

Ή μάλλον οι σκιές τους!

Σας αφήνω προσωρινά!

@ριστέα

Έρχεται ο Απρίλης!

Στο photoday αναφέρομαι φυσικά και πιο πάνω βλέπουμε τη λίστα του! Η οποία καθόλου δεν με ενθουσίασε (και πάλι) και είπα να τη βάλω να πω τον πόνο μου! Μα από φαντασία καθόλου; Μήπως να φτιάξουμε μια δικιά μας λίστα κορίτσια που ακολουθείτε;
Την αφήνω εδώ προς κρίση. Έχω μέρες να αποφασίσω αν θα τον πάω και τον Απρίλη ή θα κάνω διάλειμμα για να αφιερωθώ στη ζωγραφική μου! 

(Για όσους θυμόσαστε την υπόσχεση που είχα δώσει πριν λίγες μέρες, ξεκίνησα την ολοκλήρωση του πίνακα. Σας έχω και ντοκουμέντο παρακάτω.

Έκανα ρετούς στην άμμο μου, γέμισα τα κενά, έχτισα και τα πλαϊνά του, ενώ πρόσθεσα μαύρη άμμο κάτω από το κορμί για δώσω την υποτιθέμενη σκιά.
Το χρώμα στα μαλλιά κι η θάλασσα μου απόμειναν. Αν χθες δεν έμπλεκα με γιορτές, πανηγύρια και οινοκρατάνυξη ίσως και να τον είχα τελειώσει!
Τι χρώμα να τα κάνω αλήθεια τα μαλλιά;

Σας καλημερίζω ανάλαφρα. Ας ξεχαστούμε λιγάκι από τα άσχημα που μας βαραίνουν! Δεν σας υπόσχομαι όμως ότι θα συνεχίσω έτσι την ημέρα μου! 
Η ζωή έχει απ' όλα, μην ξεχνάτε!

@ριστέα

Photo a Day Μέρα 25η

Photo a Day 24 March : in your drawer

Στο συρτάρι μου μέσα!
Πού να ήξερε η Chantelle ότι εμείς εθνικοεορτάζουμε στις 25 του Μάρτη να βάλει ένα λάβαρο,  κάτι σε γαλανόλευκο τέλος πάντων να φωτογραφίσουμε σήμερα;
Όχι, ζητάει αδιακρισίες! Στο συρτάρι μου κρύβω πολλά! Κι από τα τόσα μου συρτάρια διάλεξα δύο αγαπημένα!

Το συρτάρι με τα εργόχειρα της μαμάς!

Καμαρώνω για αυτά  εξάλλου!

Σιγά μην σας είχα μόνο τα κεντήματα και τα πλεκτά.

Πάρτε και μάτι στο συρτάρι με το χάος!

Πώς βγάζω άκρη ούτε κι εγώ ξέρω!

Σας καληνυχτώ 
Καλή εβδομάδα να έχουμε.
@ριστέα

Photo a Day 24η Μέρα

Photo a Day 24 March : up

Πάνω, ψηλά!
Τι σου έρχεται στο νου όταν ακούς το "up" ;  
Up, up to the sky...... έλεγε ένα παιδικό με το σούπερμαν όταν ήμουν μικρή, στην Αμερική και το έλεγα τραγουδιστά ...Τι το έλεγα ; Ακόμα το λέω ! Και κοιτάζω τον ουρανό, τόσο που τον λατρεύω. 
Κοιτάζω το απέραντο γαλάζιο κι ανοίγει η καρδιά μου. Βλέπω τα σύννεφα και φαντάζομαι σχήματα. Βλέπω τον ήλιο και ζεσταίνεται η καρδιά μου!

Πάνω το ηθικό θέλω να ψελλίσω εγώ σήμερα, με τόσα που τραβάμε!  Αυτή να είναι η εκδίκησή μας!
Να μην πέσουμε, να συνεχίσουμε να είμαστε με το κεφάλι ψηλά, με αξιοπρέπεια!

Κοιτάξτε πάνω κι όχι χαμηλά.

Με μια μέρα πίσω στο Photoday επιλέγω σήμερα, 25η Μαρτίου, με αυτό το θέμα, το "πάνω", να σας καλημερίσω, να σας ευχηθώ χρόνια πολλά και  να δώσω το δικό μου στίγμα στον εορτασμό του συμβολισμού της ημέρας: οι λίγοι ορθώνουν ανάστημα και ξεκινούν για την "ανάσταση". 
Όλα τα άλλα που έχουν ειπωθεί για την επανάσταση, το έθνος και τη θρησκευτική χροιά της επανάστασης τα αφήνω όλα απ' έξω! 

@ριστέα

Photo a Day Μέρες 19η, 20η, 21η, 22η,23η

Αλαλούμ και το τουρλούμ και σήμερα, σε ένα κατά πολύ αυτή τη φορά, ξεχασμένο και ξεχειλωμένο, Photoday. Καθόλου δεν ξεχνάμε τη σοβαρότητα των ημερών, απλά ζούμε. Κι η ζωή έχει απ' όλα. Και χαρές και λύπες και αγωνίες...και τρέλα! Κι από αυτή θέλω να πιστεύω ότι έχω αρκετή!

Οι μέρες 19-23 ζητούν διάφορα-αδιάφορα και διαφορετικά πραγματάκια.

***

Photo a Day 19 March : a sign

Πολλές οι έννοιες που συνοδεύουν μια τόσο μικρή λεξούλα. Η Chantelle τη ζήτησε κυρίως ως πινακίδα. Εκτός από αυτό, μπορεί να σημαίνει σημείο, σημάδι, σήμα,μήνυμα, επιγραφή,νεύμα, προγνωστικό αλλά και τα ρήματα υπογράφω και κάνω νεύμα!

Μου αρέσουν τα μηνύματα motivation  & inspiration, αυτά που τα συναντάς με το κιλό πια στο διαδίκτυο. Αν έχεις σελίδα στο facebook σίγουρα βλέπεις καθημερινά πολλές τέτοιες αναδημοσιεύσεις. Κάποιες φωτογραφίες με μηνύματα παρακίνησης ή ενθάρρυνσης, ρητά από αρχαίους, λόγια μεγάλων αντρών. Σπάνια μπορεί να δούμε κι από σπουδαίες γυναίκες.

Εγώ πάλι προτιμώ να με "φτιάχνουν" τα δικά μου μηνύματα. Έχω φτιάξει κι έχω κολλήσει τέτοια, αρκετά στο ψυγείο μου. Επίσης στον πίνακα ανακοινώσεων στο γραφείο μου (στο σπίτι) όπου περνώ και πολλές ώρες, έχω ζωγραφιές μαθητών μου -πολλές έχουν ξεθωριάσει πια- γράμματα τους με εκφράσεις αγάπης και ένα καταπληκτικό μήνυμα από τον μικρό ανιψιό μου -ότι είχε μάθει να γράφει τότε-,που όμως με τα χρόνια ξέβαψε και δεν αποτυπωνόταν καλά σε φωτογραφία.
Έτσι φωτογράφισα ένα άλλο μήνυμα που το βλέπω και μου θυμίζει πολλά....

Έχει κι ημερομηνία : 03/04/2007

Ένα fax που έλαβα κάποτε στην προηγούμενη δουλειά μου

από την κολλητούλα μου, έτσι στα ξαφνικά.Δεν είναι υπέροχο

να λαβαίνεις ένα τέτοιο μήνυμα χωρίς να το περιμένεις;

Από τότε το βλέπω κάθε μέρα.

Photo a Day 20 March :  Clean

Το γραφείο μου στη δουλειά.

Πάντα λάμπει από καθαριότητα!

Photo a Day 21 March :  working

Επί τω έργω

Ζυμώνοντας ψωμί....

Λαγάνες για την ακρίβεια.

Photo a Day 22 March :  About me

Λατρεύω τη φύση, 

λατρεύω να την αποτυπώνω με το φακό μου,

λατρεύω να επεξεργάζομαι έπειτα τις φωτογραφίες μου.

 Photo a Day 23 March : what you do for fun

Τι κάνω για διασκέδαση; 

Χορεύω; 

Με παρέα ή μόνη λατρεύω το χορό.

Η φωτό δεν τραβήχτηκε από μένα αλλά

είναι η πιο πρόσφατη, από το γλέντι της Κ. Δευτέρας, 

στο χαγιάτι των γονιών μου!

Δεν χορεύω συχνά ζεϊμπέκικο καθώς τον θεωρώ καθαρά

αντρικό χορό. 

Αλλά αν το τραγούδι είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου 

του δίνω και καταλαβαίνει!

Χαρούμενη καλημέρα σήμερα.

Η άνοιξη απλώνεται παντού για τα καλά!

@ριστέα 

Αναζητείται έξοδος Ηρωική!

Αναζητείται έξοδος!
Ηρωική!
Πολιορκούμαστε στενότατα.
Δυνάστες ξένοι, 
οχτροί τρομαχτικοί,
σαν κοράκια καιροφυλαχτούν. 
Τη στιγμή που δεν θα κοιτάζουμε
τα τείχη να ανέβουν έρποντας.
Τα σιχαμερά έρποντα ζωντανά,
μας ζώνουν όλο και πιο στενά.
Χαμόγελα σαρδόνια κρύβουν 
κάτω από τα ανθρώπινα προσωπεία τους.
Είναι βέβαιοι για το αποτέλεσμα......
Ω, ναι!
Μονάχα εμείς...
Μονάχα εμείς 
δεν έχουμε να φάμε
δεν έχουμε να ανασάνουμε
δεν έχουμε τρόπο να το σκάσουμε
όμως με κυάλια βλεφαριάζουμε την άλωση 
του δίδυμου κάστρου, 
στοιχηματίζοντας τις ώρες:
"Δυο ώρες δίνω εγώ"!
"Μπα πολύ! Ούτε μία και μισή"!
Ποια είναι είπαμε τα κοράκια;
Μια έξοδος ρε παιδιά! 
Αέρα!

@ριστέα


















Τα σκουριασμένα κοράκια της φωτογραφίας, βρίσκονται 
δίπλα στο πηγάδι μας, στην αυλή μας!

Τα άλλα κοράκια βρίσκονται παντού.

Καλό ξημέρωμα! 
@ριστέα

Η ελπίδα που δεν χάνεται !

Έχω ένα κήπο

γεμάτο αμυγδαλιές, καρυδιές και βερικοκιές.

Και δέντρα που ανθίζουν κόντρα στον καιρό.

Πόσο τυχερή κι ευλογημένη με έκανες θεέ μου 
να ανοίγω το παραθύρι και να αντικρύζω τον πιο όμορφο πίνακα 
αφημένο στα πόδια μου;

Μα πιο σπουδαία κι από την ομορφιά στα μάτια είναι το βάλσαμο στη ψυχή:

"Να δες κοριτσάκι!

Δεν φοβόμαστε. Στολιστήκαμε. 
Ο χειμώνας θα φύγει. 

Να δες την άνοιξη...

Καλπάζοντας έρχεται από μακριά, 

χαμογελαστή και γεμάτη από τα πιο όμορφα, τα πιο ακριβά σου δώρα!

Άρχισε να μετράς ανάποδα και να σβήνεις μέρες....

Έτσι να σβήνεις και τις λύπες καρδιά μου!" 

Αχ πόσο σοφές και πολύτιμες είναι οι αμυγδαλιές μου!

 Ουπς ! Να κι ένα παλιό σκουριασμένο ποδήλατο.

Αφημένο εκεί κάτω από τα δέντρα πόσο ταίριαξε;

Τι κι αν έζησε σε άλλες εποχές. 
Το ζητήσαμε και μας το έδωσαν ως άχρηστο πια.

Ε λοιπόν...Θα το ξύσω, θα το βάψω, θα το στολίσω

Θα αποκτήσει ξανά ζωή!

Ό,τι αφήνεται. σε αφήνει.

Ό,τι το τιμάς στο ανταποδίδει στο πολλαπλάσιο!

Η δημοσίευση αυτή είναι εξαιρετικά αφιερωμένη στη γλυκιά μου Βαϊλί. 

Η οποία με δημοσίευση που είχε κάνει πριν λίγο καιρό εδώ , 

μας ζήτησε ως πρόκληση να αναρτήσουμε μια φωτογραφία, 

ένα ποιηματάκι, μια ιστοριούλα, μια κατασκευή (ζωγραφιά ή ό,τι άλλο)

που να δείχνει την ελπίδα που δεν χάνεται!!!

 Είμαι σίγουρη ότι θα λατρέψει τις φωτογραφίες το λαμπερό, μικρό Βαϊλί μου!

Καλή σας μέρα φίλοι!

Εύχομαι η Ελπίδα να δίνει δύναμη 

Να αντέξουμε όλα τα δύσκολα που είναι μπροστά μας!

@ριστέα

_______________________________________________________________________________

Ψιλά γράμματα: Όταν κάνω "ανάλαφρες" δημοσιεύσεις δεν είναι ότι είμαι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν είναι ότι δε συμμερίζομαι τα όσα συμβαίνουν σε Κύπρο κι Ελλάδα. Είναι που αρνούμαι να το βάλω κάτω! Κάποιοι δεν πρέπει με τίποτα να σταματήσουν να αισιοδοξούν!