Το πυργόσπιτο έβαλε τα γιορτινά του ....

Πιστή στο ραντεβού μου κάθε χρόνο, 
-δημοτικό πρέπει να ξεκίνησα
να αναλαμβάνω το ασβέστωμα της αυλής-
έτσι και φέτος το πασχαλιάτικο άσπρισμα 
έχει την υπογραφή μου!

...δίνοντας πάλι νησιώτικη αύρα,

και κάνοντας πολλά κυκλάκια,

αμέτρητα κυκλάκια...

και μην αφήνοντας σπιθαμή στην αυλή 

που να μην την αγγίξει η μαγική μου ... μπατανόβουρτσα

..και φυσικά τώρα είμαι πιασμένη πατόκορφα,

(η μέση τσακίστηκε τελείως)

αλλά μπρος στη χαρά (μου) και στα κάλλη (της αυλής)

τι είναι λίγος πόνος;

Ως την επόμενη φορά θα τον έχω ξεχάσει!

Ολόψυχα σας εύχομαι 
να περάσετε όμορφες και τρυφερές στιγμές με όσους αγαπάτε.
Καλή Ανάσταση στις ψυχές μας !

Σας γλυκοφιλώ 
@ριστέα




Οι Μέρες Άνοιξης 
ολοκληρώνουν σήμερα τον κύκλο τους!
Τη Δευτέρα του Πάσχα
θα ακολουθήσει η καθιερωμένη κλήρωση.
Ευχαριστώ θερμά όσους συμμετείχαν με κάθε τρόπο!
@

25 Λέξεις #7 και 23ο Φωτογραφίζειν ... together!

Ξεριζώθηκαν
Ναυάγησαν
Ταπεινώθηκαν
Είδαν τον θάνατο πολλάκις
Χίλια μύρια τα πάθη τους
Χίλια μύρια τα αγκάθια στα κορμιά 
και τις ψυχές τους
Ανάσταση τους πρέπει 
Μόνο ανάσταση!

Ήταν η συμμετοχή μου στις  25 Λέξεις #7 

στο Κείμενο της Μαρίας Νικολάου,

που βασίστηκε στην υπέροχη φωτογραφία της Μαρίας,

κοινή για όλους .

Κι αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 23ο Φωτογραφίζειν 

στο Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά.

επίσης της Μαρίας Νικολάου

Στις 7 Απριλίου το σχολείο "μου" αδελφοποιήθηκε με ένα σχολείο 
από την Ισπανία, στα πλαίσια του Προγράμματος "Έρασμος",
σε μια λιτή αλλά όμορφη εκδήλωση,
που έλαβε χώρα εκεί που είναι θαμμένη η καρδιά 
του αναβιωτή των σύγχρονων Ολυμπιάδων,
στο Μνημείο Πιερ ντε Κουμπερτέν.

Ο βαρώνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν προσπαθούσε να δικαιολογήσει την ήττα των Γάλλων στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870-1871). Πίστευε ότι ο λόγος της ήττας ήταν επειδή οι Γάλλοι δεν είχαν αρκετή φυσική διαπαιδαγώγηση και ήθελε να την βελτιώσει. Ο Κουμπερτέν ήθελε επίσης να ενώσει της εθνότητες και να φέρει μαζί την νεολαία με τον αθλητισμό παρά να γίνονται πόλεμοι. Πίστευε ότι η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων θα πετύχαινε και τους δύο πιο πάνω σκοπούς του. 

Ο Κουμπερτέν το 1892 ανακοινώνει την ιδέα και προσπαθεί να βρει υποστηρικτές. Σε ένα συνέδριο στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι που έγινε από τις 16 μέχρι τις 23 Ιουνίου, το 1894 παρουσίασε τις ιδεές του σε ένα διεθνές ακροατήριο. Την τελευταία μέρα του συνεδρίου αποφασίστηκε να διεξαχθούν οι πρώτοι μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896 στην Αθήνα, την πόλη και την χώρα που τους γέννησε. Έτσι γεννήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για να διοργανώσει τους Αγώνες με πρώτο πρόεδρο τον Έλληνα Δημήτριο Βικέλα. 

Στις 6-15 Απριλίου 1896 η τέλεση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων πραγματοποιήθηκε με μεγάλη λαμπρότητα στην Αθήνα, την γενέτειρα του Ολυμπιακού Πνεύματος και των Ολυμπιακών Ιδεωδών, στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο. πηγή

Τι κρίμα να γίνονται ακόμα πόλεμοι, σταυρώσεις, ναυάγια!

Άδικοι θάνατοι!

Ανάσταση σε όσους πονούν και υποφέρουν εύχομαι!

Σας γλυκοφιλώ 

@ριστέα

Οι Μέρες άνοιξης

αύριο ολοκληρώνουν το ταξίδι τους....

Του Μαρτυρίου ο δρόμος ( φιλοξενία)

Έναν  δρόμο διαλέγει η ζωή χάρισμα

το πρώτο φως σαν αντικρίσεις

και συ δίχως  επιλογή

σαν αθλητής με επιμονή

πρέπει να τερματίσεις…

Για κάποιους φωτεινός

γενναιόδωρα δοσμένος,

για άλλους δύσβατος, σκοτεινός

μ’ αγκάθια κοφτερά στρωμένος…

Κόκκινη χλαμύδα θα ενδυθείς

 και πλέκοντας το δικό σου ακάνθινο στεφάνι

με υπομονή στου μαρτυρίου τον δρόμο θα πορευθείς

γιατί

Σε Άγιο Δισκοπότηρο

γλυκό της νίκης πιοτό θα γευθείς,

 αν δρόμο γεμάτο μ’ αγκάθια διαβείς

μα όρθιος κι αλώβητος στο τέλος του φτάσεις.

Ινώ 25/4/2016

Φωτό: Ινώ

Με το τελευταίο απόσπασμα πήρε μέρος η αγαπημένη μας Ινώ

από τη Σκιάθο, στις  25 Λέξεις #7 

στο Κείμενο της Μαρίας Νικολάου.

Για να τιμήσει την ημέρα θέλησε να δημοσιευτεί 

"σήμερον ...που κρεμάται επί ξύλου

ο εν ύδασιν τη γην κρεμάσας"

Σας γλυκοφιλώ

@

Οι Μέρες άνοιξης

μετρούν 3 μέρες ακόμα!

Η Αλεξάνδρα, σήμερα μας έχει

Ανοιξιάτικες στάχτες,

στο a button on the moon.

Υπόλοιπα.....

 Το'πα και το 'κανα!

Δυο λαμπαδίτσες ακόμα κι έφθασα τις 30 !

(Δες εδώ πολλές πολλές λαμπάδες)

 Οι οποίες είναι παραλλαγές δύο πρόσφατων....

(το πουλί και τη λουλουδάτη εννοώ οφ κορς)

....αλλά φυσικά και δεν είναι ολόιδιες!

Έκανα βεβαίως κι έναν γύρο ακόμα σαπούνια,

έτσι, γιατί μπορώ,
αλλά και για να μου βρίσκονται ( βλ. δώρα!)

Τέλος, δεν ξέρω αν στο έχω πει αλλά δεν στέλνω μόνο δώρα...

Λαμβάνω κιόλας!

Πρόσφατα ήρθε ένα δέμα που με έκανε πολύ χαρούμενη,

από τη γλυκιά μου Μαριάννα (Marie-Anne)

Χειροποίητη κάρτα, ..

πιάτο με ανάποδο ντεκουπάζ 

(που δεν έχω κάνει ποτέ μου ως τώρα!) 

και κρακελέ

και μπουκάλι ασορτί...

όλα υπέροχα!

Και τα τίμησα τοποθετώντας τα στην τραπεζαρία μου!

(την οποία για τις ανάγκες της φωτογράφισης την ξεσκόνισα!☺)

Μαριάννα μου, πολύ σε ευχαριστώ!

Σε αφήνω τώρα γιατί έχω και συνέχεια....

@ριστέα

Μέχρι και το Μ.Σάββατο μπορείτε να χαρίζετε 
Μέρες της Άνοιξης
στο δρώμενο μας.
Δευτέρα του Πάσχα θα έχουμε την κλήρωση !

" Εκεί αναπολώ την παιδική μου ευτυχία..." ( Φιλοξενία)

Η δική μου πλατεία!

Όταν ήμαστε παιδιά, στον ήλιο του καλοκαιριού
αναζητούσαμε την ευτυχία, τρώγοντας χωνάκι παγωτό
στη μικρή πλατεία.
Και στης βραδιάς τη σιγαλιά ξέγνοιαστα παίζοντας,
βρίσκαμε την ευτυχία με φίλους στην πλατεία.

Με καρδιά ζεστή, χαρά αληθινή, φιλία πραγματική
κάθε καλοκαίρι μας κρατούσε μια ζωή.

Τώρα που δεν είμαστε παιδιά και φύγαμε απ’ την πλατεία
παράξενα ο χρόνος έχει στενέψει…
Την ψυχή μας την αγνή, τη ματιά την καθαρή
ό,τι πολύτιμο είχαμε, ύπουλα μάς έχει κλέψει…

Κι αν τώρα πια δεν παίζω πλέον στην πλατεία
τα βράδια του καλοκαιριού
εκεί αναπολώ την παιδική μου ευτυχία!

Ινώ, Σκιάθος



Πόσες φορές δεν έχουμε αναπολήσει την ευτυχία μας
στις αλάνες ή στις πλατείες του χωριού;
Άλλη μία συμμετοχή του Συμποσίου
από την άστεγη Ινώ μας.
που έδωσε τη δική της οπτική 
στη λέξη παιδί και την ευχαριστώ πολύ
που είναι πάντα εδώ, κομμάτι κι αυτή του Συμποσίου
από τότε που οι δρόμοι μας συναπαντήθηκαν!

Ένεκα Μ. Εβδομάδας τα σχόλια θα παραμείνουν κλειστά
έως και το Μ. Σάββατο.



Μέχρι και το Μ.Σάββατο μπορείτε να χαρίζετε 
Μέρες της Άνοιξης
στο δρώμενο μας.
Δευτέρα του Πάσχα θα έχουμε την κλήρωση !

Περάσατε χτες από τη Μαριλένα, στο marilenaspotofart 
που μας έχει μια ακόμα συμμετοχή
Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος, Αντόνιο Ματσάδο


Σας γλυκοφιλώ
@ριστέα

Τα μάτια σου τα παιδικά, έσταζαν στη ψυχή μου... ( Δημήτρης Ασλάνογλου)

Ο χορός

Βρέθηκα με την σκέψη μου, σ' απόμερη καλύβα

Να σου χαϊδεύω τα μαλλιά, να σε κοιτώ στο στόμα

Ήταν οι τοίχοι της χλωμοί, πέτρινο στο κρεβάτι στρώμα

Στο πάτωμα λασπόνερα κ' υγρ' η οροφή απ' το Λίβα

Ξάφνου οι τοίχοι έλαμψαν, πολύχρωμοι γεννήκαν

Νερά απ' τα πατώματα, βαθειά στη γη χωθήκαν

Φως χρυσαφί ανάβλυζε, σε κάθε παραθύρι

στέγνωσαν όλα γύρω μας, τυλίχτηκαν στ' ασήμι.

Μ' ένα χαμόγελο ζεστό, τύλιξες τη ματιά μου

Τα χέρια μου αστράψανε, γέμισανε με χρώμα

Χρώμα ξανθό απ΄τα μαλλιά, που απλώνονταν στο στρώμα

Φωτίζοντάς με τρυφερά, στην άτονη καρδιά μου

Μια μουσική αγγελική, πλημμύρισε το χώρο

Ολόλευκο ένα φόρεμα, σε στόλισε ψυχή μου

Σηκώθηκες απλώνοντας, τα χέρια σου με στόμφο

Ν' αγγίξεις θέλησες με μιας, τ' αμήχανο κορμί μου

Μ' αγκάλιασες κι ανθίσανε, λουλούδια στη σκιά μου

Αρώματα με τύλιξαν, απ΄του φιλιού σου τη μαγεία

Σαν το μετάξι κύλησε, η ανάσα στο κορμί μου

λέξεις από τα χείλη μου, ντύσαν την άγια μελωδία

Τα βήματά σου απαλά, στου τραγουδιού τους τόνους

Παρέσυραν μεθυστικά, τ' αμέριμνο κορμί μου.

Το γέλιο σου με μάγευε, μου σκέπαζε τους πόνους

Τα μάτια σου τα παιδικά, έσταζαν στη ψυχή μου

Ξάφνου κουράστηκες πολύ, τα μάτια χαμηλώσαν

Αφήνοντας τα χέρια μου, έγειρες στο κρεβάτι

Κοιμήθηκες απότομα, όλα γύρω βουρκώσαν

Ερήμωσε στη σιγαλιά, το φωτεινό μας το παλάτι

Η ελπίδα να σε βρω ξανά, στα φύλλα της καρδιάς μου

Μέσ' απ' τ' ονείρου τα πλαστά κι αιθέρια μονοπάτια

Πνοή χαρίζει κι άνεμο, στα λιγοστά κατάρτια

Να σηκωθούνε τα πανιά και να βρεθείς κοντά μου

Δ.Λ.Α.



Με μεγάλη συγκίνηση φιλοξενώ σήμερα τον καπετάνιο και ποιητή μας
Δημήτρη Ασλάνογλου
που άγγιξε πολλές χορδές και διακρίθηκε σε υψηλή θέση,
στο 11ο Συμπόσιο μας.

Το ποίημα είναι αφιερωμένο στη μικρή του κορούλα,
που "έφυγε" πολύ νωρίς κι άδικα από την αγκαλιά του...
Η φωτογραφία επιλέχτηκε από μένα, από το διαδίκτυο,
όταν διάβασα το ποίημα του και ήξερα που ήταν αφιερωμένο...

Δημήτρη μου,
σε ευχαριστώ

♥

Σας καλημερίζω 
και σας εύχομαι 
Καλή Μεγαλοβδομάδα!

@ριστέα

Μέχρι και το τέλος της βδομάδας συνεχίζονται οι 
Μέρες Άνοιξης.
Προλαβαίνεις κι εσύ να πάρεις μέρος!
Με ποίημα, με πεζό, με εικόνες, με ανοιξιάτικες δημιουργίες!

Διαβάστε σήμερα
Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος, Αντόνιο Ματσάδο, 
από τη Μαριλένα, στο marilenaspotofart 

Μαζί με τον καφέ # 30 : Ουφ!

Ουφ!
Επιφώνημα ανακούφισης!
Πολλά έφυγαν από την πλάτη μου, τα σχολεία έκλεισαν 
για τις διακοπές του Πάσχα, τις λαμπάδες μου τις έφτιαξα,
κουλουράκια και τσουρέκια δεν φτιάχνω 
(γιατί ποιος θα τα φάει μανούλα μου; Ο Μαξ;)
 οπότε λέω ..επιτέλους θα ξεκουραστώ.

Αμ δε!
(Θα μου γίνει συνήθεια αυτό το "αμ δε" , να το δεις!)
Ανάρπαστες έγιναν οι λαμπάδες κολεξιόν 2016 αγάπη μου,
ανάρπαστες!
Εδώ δώσαμε κι από την κολεξιόν 2015, ό,τι είχε απομείνει
σε σημείο που εγώ έμεινα... μπουκάλα!
Ήτοι χωρίς λαμπάδα!
Έτσι αύριο πουρνό πουρνό θα βγω να πάρω να κάμω άλλες δύο
-η μία για μένα!



Στο μεταξύ έχω ακόμα δουλειές με φούντες: 
τα δώρα των νικητριών του Συμποσίου, δύο πίνακες μέχρι το Πάσχα
για μια διπλή βάφτιση (βαφτίζεται η μπουμπού μας καλέ,
της Αφρούλας μου, μαζί με τον ξαδερφούλη της...
να μην τους κάνω από έναν πίνακα με τη φατσούλες τους;)
δύο-τρία δώρα για τις υποχρεώσεις μου τις πασχαλινές,
έναν πίνακα που τον δουλεύω δυο χρόνια(!)
το δώρο για τη μυστική ανταλλαγή της Αλεξάνδρας μας,
το άσπρισμα της αυλής των θαυμάτων
(εκεί θα το πάθω το λουμπάγκο μου, να μου το θυμηθείς!)
και φυσικά το πυργόσπιτο!
Που αν δεις την τραπεζαρία μου στο σαλόνι αγάπη μου
θα πάθεις: ωραιότατα ζωγραφίζεις πάνω της!

Νυχτερίδες δεν έπιασα ακόμα!
Για αράχνες δεν παίρνω όρκο!



Με ρωτάει διαρκώς η Αννούλα :
Μα πώς τα προλαβαίνεις όλα;
Μα ποιος είπε αγάπη μου ότι τα προλαβαίνω όλα;
Προλαβαίνω όσα μπορώ!
Είδα κι έπαθα να μάθω να παίρνω αναπνοές και να μην στενοχωριέμαι
για όσα δεν ολοκληρώνω!
Κι αύριο μέρα είναι, λέω και βάζω προτεραιότητες.

Έτσι αναγκαστικά εγκατέλειψα τις τσάρκες στη μπλοκογειτονιά μας
(πολλοί με χάσατε εντελώς, σε σημείο να νομίζετε ότι σας σνομπάρω)
εγκατέλειψα τις πολλές δουλειές στο σπίτι 
(μόνο όσα βλέπει η πεθερά που δεν έχω)
με έχασαν οι δικοί μου 
(τους καθησύχαζα στο τηλέφωνο ότι υπάρχω)
με έχασαν οι φίλοι μου 
(στο αφρούλι μου βραβείο υπομονής πρέπει να της απονεμηθεί)
οι ντάνες στα αδιάβαστα βιβλία μου όχι απλά παραμένουν,
αλλά γέμισαν κι άλλο, 
(αφού οι καλοί φίλοι συνεχίζουν να με εφοδιάζουν με βιβλία 
-λέγε με Πέτρα)....



Μόνος τυχερός ο Μαξ!
Που μια μέρα που είχα άδεια από τη δουλειά για να 
ολοκληρώσω δουλειές μου έξω 
( ξέρετε ταχυδρομεία, ανεφοδιασμό κλπ)
με πήρε από πίσω κατά την προσφιλή του συνήθεια,
εγώ για να μην τον χάσω πάλι και σας ζαλίζω μετά 
(γιατί θα με βρίζατε και με το δίκιο σας)
τον πήρα αγκαλιά και γυρνούσα στους δρόμους της πόλης
με το σκυλάκι μου στα χέρια,
μέχρι που βρήκα μαγαζί και του αγόρασα λουράκι (ένα ακόμα 
που θα μείνει στο σπίτι αχρησιμοποίητο -συλλογή τα κάνω)
κι έπειτα γυρνούσα μέρα-μεσημέρι στις δουλειές μου 
με το σκυλάκι μου λες και το είχα βγάλει βόλτα στους πιο κεντρικούς δρόμους!
Ήμουν η ατραξιόν της μέρας εκείνης στην πόλη του Πύργου!

Η μόνη μου ξεκούραση (αναγκαστικά) ήταν  ... ο Μαξ!
Γιατί έτσι και τον αγνοούσα είχε κάτι μούτρα, μα κάτι μούτρα !
Όταν με έβλεπε να κάνω λαμπάδες μέχρι αναστεναγμούς έβγαζε
για να τον προσέξω!
Όταν καταμετρούσα ψήφους στο Συμπόσιο έκλαιγε για να 
να πάμε στην αυλή και καλά ότι ήθελε την ανάγκη του.
Κι όταν πηγαίναμε το σκασμένο έκανε μόνο χαρούλες- όχι τσίσα του!
Αυτό το σκυλί πρέπει να κάνει καριέρα στο σινεμά! Τέλος!



Αχ ωραία ήταν που σου τα είπα εδώ και ξελάφρωσα λίγο!
Κι έχω κι άλλα αγάπη μου....
Βασικά έχω πολλά θέματα για αρκετούς καφέδες...
Θέλω να σας πω δυο λόγια για το μπλόκινγκ και τα κλειστά μου σχόλια...
Θέλω να μιλήσω για την ευγένεια και το σεβασμό
που καταπατιούνται γιατί θυμόμαστε να είμαστε φιλαλήθεις
συνήθως όταν αφορά τους άλλους.
χωρίς να υπολογίζουμε τις συναισθηματικές πληγές που "χαρίζουμε"...
Θέλω να καταγράψω την αγωνία μου για τις επερχόμενες πανελλήνιες
και τα συναισθήματα των θυμάτων -σόρρυ των παιδιών μας ήθελα να πω..
Θέλω να σας πω για όσα πήρα δουλεύοντας στο χώρο της εκπαίδευσης,
μα και για όσα με πλήγωσαν....
Θέλω να σας πω για μένα τέλος τέλος 
γιατί έχουν καιρό να μοιράσουν στη γειτονιά βραβεία με ανακρίσεις 
και συνεντεύξεις κι έχω πέσει σε μελαγχολία! 
Μα και σε αυτά προτεραιότητες θα βάλω! ☺



Σήμερα έκανα χαβαλέ χωρίς αυτό να σημαίνει 
ότι δεν συναισθάνομαι και δεν αγωνιώ
για όσα συμβαίνουν στη ζωή γενικότερα,
στη γειτονιά μας, σε δικούς μας ανθρώπους.
Υπάρχουν στιγμές που λυγίζω συναισθηματικά.
Δεν είμαι πάντα χαζό παιδί, χαρά γεμάτο!
Μπορώ και μια ολόκληρη μέρα να μην είμαι! ☺
Αλήθεια στο λέω!

Μα μετά κουράζομαι!
Και επιτρέπω στη μικρή @ριστούλα να έρθει και να θρονιαστεί 
για τα καλά πάνω στην μεγαλοκοπέλα Αριστέα.
Και τα δυο μας περνάμε περίφημα!
Και μετά μπαίνει κι ο Μαξ ανάμεσό μας...
και γίνεται της τρελής!
Να γιατί επέλεξα το παιδί για το 11ο Συμπόσιο! ☺

Έχω ακόμα μερικά νέα...

► Η Petra  ανέλαβε σήμερα την πρόκληση 
Αν ήμουν βιβλίο ποιο θα ήμουν

►Η Σταυρούλα μας (Δεκούλου Παπαδημητρίου) 
που έχασε το 11ο Συμπόσιο δημοσίευσε εκτός συναγωνισμού 
τη δική της εκδοχή με το παιδί και μας έδωσε το
Παιδί παράπονο

►Οι φίλοι αναρτούν ξεχωριστά ο καθένας στο χώρο του
τις συμμετοχές τους στο 11ο Συμπόσιο που μας συγκλόνισε, 
κατά γενική ομολογία,
κι έχω χαρά μεγάλη, γιατί είναι απόλαυση 
να βλέπεις κάθε συμμετοχή στο σπίτι της.

Εδώ να σας ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά για όσα 
μου/μας δώσατε!
Σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθώ να ανταποκριθώ 
και στα επόμενα συμπόσια με λέξεις-σταθμούς!
Λέξεις που θα μπορούν να μας ταξιδέψουν!

►Τέλος, Το Πάσχα ανήμερα βγαίνει ολόφρεσκο δρώμενο!

► Μέχρι και το τέλος της βδομάδας συνεχίζονται οι 
Μέρες Άνοιξης.
Προλαβαίνεις κι εσύ να πάρεις μέρος!
Με ποίημα, με πεζό, με εικόνες, με ανοιξιάτικες δημιουργίες!

Σας ευχαριστώ ολόθερμα για όσα μου δίνετε,
για την παρέα σας και την αγάπη σας!

Σας γλυκοφιλώ
@ριστέα

Καλή Μεγάλη εβδομάδα να έχουμε!