-Όχι! Δεν θα κάνεις!
-Ναι, θα κάνω! Και δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω και τι όχι, τ'ακούς;
-Ένα νούμερο αλλάζει... Ένα νούμερο!
Τι τους θες τους απολογισμούς μανούλα μου;
-Εσύ μην κάνεις απολογισμούς. Εγώ πάλι θα κάμω το ταμείο μου,
ο κόσμος να χαλάσει!
-Κάνε να δω τι θα καταλάβεις!
Δεν βαρέθηκες; Και το κοινό σου ακόμα θα λέει...
"όχι πάλι!"
Δεν είναι απολογισμός... Χαζέα μου!
Είναι ταμείο!
Το έχω ανάγκη να βάλω σε τάξη κάποιες σκέψεις
- έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν βάζω στόχους, για να αρχίσω τα ζυγίσματα!
Θέλω απλά να βάλω μια τάξη. Να κάνω ένα μίνι φλας μπακ!
Πειράζει;
Περίεργο το '16.
Έδωσε πολλά, αλλά και τίποτα σημαντικό φαινομενικά.
Φαινομενικά!
Στην ουσία όμως για μένα ήταν ένα έτος
αφουγκράσματος όλων των μέχρι τώρα μαθημάτων,
που έχω μαζέψει στα τεφτέρια της ψυχής μου.
Μια γέφυρα από την νεότητα, στα χρόνια του γήρατος,
που μπορεί να έρθουν (μπορεί και όχι. Ποτέ δεν ξέρεις!
Και για αυτό ακόμα έχω αρχίσει να με προετοιμάζω!)
Ποτέ άλλοτε δεν ήμουν επίσης, τόσο προετοιμασμένη για τις αλλαγές
που βλέπω πια να επέρχονται όλο και πιο γρήγορα, όλο
και πιο βαθιά.
Και μπορεί να ξεγελάω με την εμφάνιση,
αλλά εγώ ξέρω πόσο καλή ζωγράφος είμαι και στο μακιγιάζ!
Παρατηρώ τις αλλαγές, τις φθορές για την ακρίβεια,
πάνω μου και τι περίεργο, δεν θλίβομαι!
Είναι και αυτή η κλιμακτήριος που ήρθε φουριόζα και ακάλεστη
και έφερε τα πάνω κάτω στις ορμόνες....
Και τελικά, με το "έτσι θέλω" σου κατσικώνεται
κι εσύ καλείσαι να προσαρμοστείς....
Έτσι απλά!
Ο χρόνος που φεύγει ήταν για μένα ...ένα πρότζεκτ.
Ένα πρότζεκτ που δεν ξέρω αν το έφερα εις πέρας επιτυχημένα,
(ποιος άλλωστε μπορεί να με προβιβάσει ή να με κόψει;)
αλλά τουλάχιστον μου έμαθε πολλά.
Μου έφερε καινούργιες φιλίες, εδραίωσε κι άλλο
παλιές και διαδικτυακές,
ή ατόνησε άλλες...δυστυχώς!
Μεγαλώνοντας όμως, δεν έχεις πια τις ίδιες αντοχές.
Δεν μπορείς να ανέχεσαι διαρκώς,
να τρως χαστούκια και εσύ να γυρίζεις το μάγουλο.
να τρως χαστούκια και εσύ να γυρίζεις το μάγουλο.
Μεγαλώνοντας, μαθαίνεις να αφήνεις απαλά πίσω σου
όσα σε χαλούν ή σε πληγώνουν
και να προχωράς.
Προσωπικά έμαθα να βασίζομαι συναισθηματικά πάνω μου,
ακόμα περισσότερο.
Δεν έχω αποφασίσει εν τέλει αν αυτό έχει
θετικό ή αρνητικό πρόσημο, αλλά εγώ
με τόλμη τη ψυχή μου στις παλάμες μέσα ακούμπησα
και θαρρώ πως έτσι πιο γαλήνια είμαι!
Πριν σφαλίσω και τούτο το ταμείο ας ανατρέξω στα σημαντικότερα
γεγονότα της χρονιάς που φεύγει:
►δούλεψα στο αντικείμενό μου
έστω και με σύμβαση ορισμένου χρόνου,
μια δουλειά που μου έδωσε μόνο καλά!
► δούλεψα ( και συνεχίζω να δουλεύω) επίσης με μικρά παιδιά,
στο άλλο αντικείμενο που έχω λατρέψει, το ντεκουπάζ.
Και μόνο καλά έχω να καταγράψω κι εδώ!
► ήταν η χρονιά των διαδικτυακών συναντήσεων
(ακυβέρνητος, για 3ο καλοκαίρι,
Κανελλάκη & Γλαύκη για πρώτη φορά).
Είναι τόσο όμορφο να συναντάς από κοντά
ανθρώπους που ταίριαξαν τα χνότα σας και να κάνεις
αυτές τις ζούπερ, ζεστές αγκαλιές!
►βρέθηκα στο μισό της χρονιάς να παλεύω και πάλι για τον επιούσιο,
με τα δυο μου τα χεράκια.
Και μπορεί να ήταν δύσκολα κάποιες στιγμές,
τουλάχιστον όμως άντεξα!
►παντρεύτηκαν οι μικρές μου ερωτευμένες ελπίδες
σε μια υπέροχη τελετή που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις
σε όλους για το πόσο ταιριαστοί και ερωτευμένοι είναι!
►το '16 έδωσε μια απώλεια στην οικογένεια που πολύ μας πίκρανε,
αλλά προχωράμε μπροστά κι ελπίζουμε
►το ζουζούνι μου, ο Μαξ έγινε μέρος, ακόμα περισσότερο,
της καθημερινότητάς μου.
Έγινε το μωρό μου.
Ξεκίνησε η χρονιά με τη διήμερη εξαφάνισή του,
μια εξαφάνιση που με τρόμαξε και με έκανε να
τον έχω πια μέσα στο σπίτι
και τελειώνει με μια αγάπη, σχεδόν συντροφική!
Και κάπου εδώ βάζω τελεία, γιατί με περιμένουν και μένα,
να αλλάξουμε το χρόνο,
με αγάπη και ομόνοια!
Σας φιλώ!
Καλή χρονιά σε όλους!
Ανάρτηση με ανοιχτά σχόλια... αύριο ☺
όσα σε χαλούν ή σε πληγώνουν
και να προχωράς.
Προσωπικά έμαθα να βασίζομαι συναισθηματικά πάνω μου,
ακόμα περισσότερο.
Δεν έχω αποφασίσει εν τέλει αν αυτό έχει
θετικό ή αρνητικό πρόσημο, αλλά εγώ
με τόλμη τη ψυχή μου στις παλάμες μέσα ακούμπησα
και θαρρώ πως έτσι πιο γαλήνια είμαι!
Πριν σφαλίσω και τούτο το ταμείο ας ανατρέξω στα σημαντικότερα
γεγονότα της χρονιάς που φεύγει:
►δούλεψα στο αντικείμενό μου
έστω και με σύμβαση ορισμένου χρόνου,
μια δουλειά που μου έδωσε μόνο καλά!
► δούλεψα ( και συνεχίζω να δουλεύω) επίσης με μικρά παιδιά,
στο άλλο αντικείμενο που έχω λατρέψει, το ντεκουπάζ.
Και μόνο καλά έχω να καταγράψω κι εδώ!
► ήταν η χρονιά των διαδικτυακών συναντήσεων
(ακυβέρνητος, για 3ο καλοκαίρι,
Κανελλάκη & Γλαύκη για πρώτη φορά).
Είναι τόσο όμορφο να συναντάς από κοντά
ανθρώπους που ταίριαξαν τα χνότα σας και να κάνεις
αυτές τις ζούπερ, ζεστές αγκαλιές!
►βρέθηκα στο μισό της χρονιάς να παλεύω και πάλι για τον επιούσιο,
με τα δυο μου τα χεράκια.
Και μπορεί να ήταν δύσκολα κάποιες στιγμές,
τουλάχιστον όμως άντεξα!
►παντρεύτηκαν οι μικρές μου ερωτευμένες ελπίδες
σε μια υπέροχη τελετή που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις
σε όλους για το πόσο ταιριαστοί και ερωτευμένοι είναι!
►το '16 έδωσε μια απώλεια στην οικογένεια που πολύ μας πίκρανε,
αλλά προχωράμε μπροστά κι ελπίζουμε
►το ζουζούνι μου, ο Μαξ έγινε μέρος, ακόμα περισσότερο,
της καθημερινότητάς μου.
Έγινε το μωρό μου.
Ξεκίνησε η χρονιά με τη διήμερη εξαφάνισή του,
μια εξαφάνιση που με τρόμαξε και με έκανε να
τον έχω πια μέσα στο σπίτι
και τελειώνει με μια αγάπη, σχεδόν συντροφική!
Και κάπου εδώ βάζω τελεία, γιατί με περιμένουν και μένα,
να αλλάξουμε το χρόνο,
με αγάπη και ομόνοια!
Σας φιλώ!
Καλή χρονιά σε όλους!
Ανάρτηση με ανοιχτά σχόλια... αύριο ☺
