Η Μαρίνα είχε την (καταπληκτική, να τα λέμε κι αυτά) ιδέα και πρότεινε
ένα φανταστικό δρώμενο.
Εγώ με συνέπεια όλο τον χρόνο το υλοποίησα!
Εδώ η ανάρτηση, με τους όρους της.
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιανουάριο: Ανακούφιση.
Γιατί: Κατάφερα και διαχειρίστηκα μόνη, ένα σημαντικό οικογενειακό θέμα,
που με κράτησε σε αναμμένα κάρβουνα όλο το '21.
Το έβαλα σε τροχιά λύσης, άσχετα από το γεγονός ότι
από μόνο του προδιέγραφε ένα τρομακτικό μέλλον και αρχικά με συνέθλιψε.
Ένιωσα ευγνώμων τον Ιανουάριο:
Για τους ανθρώπους που ήταν στο πλάι μου, που με παρότρυναν να βρω λύση,
που με στήριξαν και μόνο με το να με ακούν, που με έκαναν να γελάσω
αμέτρητες φορές, αλλά κυρίως που ήταν Εκεί για μένα!
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Φεβρουάριο: Αποδοχή.
Γιατί: Συνειδητοποίησα ότι όσο δύσκολα και να είναι
κάποια πράγματα στη ζωή και στην καθημερινότητά σου
θα περάσουν και θα έρθουν άλλα.
Ένιωσα ευγνώμων τον Φεβρουάριο: Για το πόσο τυχερή είμαι.
Θα μπορούσα να έχω γεννηθεί στο δρόμο, σε χώρα που βάλλεται από πολεμικές
συρράξεις, από γονείς που εγκατέλειψαν το παιδί τους, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Μάρτιο: Ξυπνήματα!
Γιατί; Γιατί προηγήθηκαν οι δύο μήνες της καθιερωμένης χειμερίας νάρκης μου,
οπότε το ξύπνημα είναι επακόλουθο και απαραίτητο για να προχωρήσω.
Ένιωσα ευγνώμων τον Μάρτιο:
για το εσωτερικό μου ρυθμιστή που με καθοδηγεί στα σωστά βήματα.
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Απρίλιο: Τσάλαντζ!
Γιατί: Και πάνω που ξυπνήσαμε από την χειμερία νάρκη μας
μας περίμενε στην γωνία ο κορονοϊός!
Η δική μου ασθένεια πέρασε σύντομα και όλα οκ.
Το θέμα ήταν η δοκιμασία που πέρασα/με με τον (ανεμβολίαστο) μπαμπά.
Αποφύγαμε το νοσοκομείο με νύχια και με δόντια, αλλά υπήρξα δίπλα του
γιατρός, αποκλειστική, φροντιστής, τα πάντα όλα.
Δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη, αλλά ήμουν εκεί, νυχθημερόν.
Ένιωσα ευγνώμων τον Απρίλιο, που τα καταφέραμε,
και ο 89χρονος μπαμπάς επέζησε!
Για την πολύτιμη βοήθεια της Σταυρούλας, τόσο με τις συμβουλές της,
όσο με την διαρκή της στήριξη και ενσυναίσθηση!
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Μάιο: Δεν είναι λέξη. Είναι έκφραση.
"Εμπρός, βήμα ταχύ."
Γιατί: Όχι βέβαια για να πιάσουμε τον Μάιο!
Σε συνέχεια από τον προηγούμενο μήνα είχαμε την ανάρρωση του μπαμπά,
που ήταν ο μοναδικός μου στόχος όλο το μήνα.
Να δυναμώσει, να περπατήσει, να ξαναφάει μόνος του,
να αποκτήσει ξανά ποιότητα η ζωή του.
Ένιωσα ευγνώμων τον Μάιο: για τις δυνάμεις που έχω
μέσα μου και δεν τις γνώριζα.
Ήταν μια απρόσμενη αυτοανακάλυψη.
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιούνιο: Καρσιλαμάς!
Γιατί: Μου χτυπούν το ντέφι και εγώ χορεύω!
Δεν είχα περιθώρια να πω όχι, να σκεφτώ τι κάνω εγώ για μένα, πού πάω,
αν αντέχω. Τα προβλήματα των προηγούμενων μηνών εντάθηκαν.
Πλέον είχα να αντιμετωπίσω τη ραγδαία επιδείνωση στην ασθένεια της μαμάς.
Η άνοια είχε αλλάξει στάδιο και είχα και την γεροντική άνοια του μπαμπά,
και μέσα σε όλα διαπίστωνα ότι είμαι μόνη σε αυτό.
Ακούγεται ότι είναι εύκολο να σηκωθώ και να
χορέψω μία ζεμπεκιά, στον καρσιλαμά των άλλων!
Όταν πρόκειται όμως για τους ηλικιωμένους μου γονείς
εγώ είμαι έτοιμη να μπω στο γκίνες για το non stop χορό μου.
Και νιώθω καλά με αυτό!
Ένιωσα ευγνώμων τον Ιούνιο, που είμαι αυτή που είμαι,
γιατί δίνω πίσω λίγα από αυτά που μου έδωσαν!
Που με όλα όσα περνάω, δούλεψα πράγματα όπως ο εγωισμός,
σε αντιδιαστολή με την αγάπη και την προσφορά!
Δεν θα άφηνα τους ηλικιωμένους μου γονείς σε κάποιο ίδρυμα,
εφόσον είμαι σε θέση να τους φροντίσω εγώ και είμαι υπερήφανη γι' αυτό!
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιούλιο: Καύσωνες!
Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Γιατί: Κυριολεκτικά; Καήκαμε!
Μεταφορικά: Κάηκε η γούνα μου!
Λίγο χρόνο ρε παιδιά... Να πάω τρεις μέρες μακριά απ' όλους και απ' όλα!
Ένιωσα ευγνώμων τον Ιούλιο... Για τον μικρό ανιψιό μου,
που χωρίς την πολύτιμη βοήθειά του η μαμά μου σήμερα
δεν θα έβλεπε ούτε από το ένα μάτι, που και αυτό το σώσαμε στο τσακ!
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Αύγουστο: Διαπιστώσεις
Γιατί: Καταστάλαξα για πολλά πράγματα, για τη ζωή και τους ανθρώπους.
Αναγνώρισα και επικοινώνησα τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου.
Έφυγα για τρεις μέρες και πήγα εκδρομή (τρεις μέρες δεν το λες διακοπές☺)
στον φίλο μου τον Ακυβέρνητο! ☺
Υπέροχο δώρο στον εαυτό μου, έστω και για τρεις μέρες.
Ένιωσα ευγνώμων τον Αύγουστο...
Για το γεγονός ότι αναλαμβάνω την ευθύνη που μου αναλογεί,
χωρίς να υπολογίζω στο ελάχιστο το λόγο κανενός!
Για την υπέροχο Ακυβέρνητο και την οικογένειά του!
Μετά από τόσα χρόνια έχουν γίνει πια και δική μου οικογένεια! ♥
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Σεπτέμβρη μου: Αγάπη!
Γιατί: Γιατί παρ' όλο που δοκιμάστηκα και πάλι γερά και έφθασα
στα όριά μου, αποδείχτηκε ότι όταν αγαπάς μπορείς και ξεπερνάς τις αντιξοότητες.
Μα όταν αγαπιέσαι γίνεσαι εσύ κυματοθραύστης και τσακίζεις τα κύματα!
Ένιωσα ευγνώμων τον Σεπτέμβριο...
Για τους ανθρώπους που έχω πλάι μου,
είτε κοντά μου, είτε σε απόσταση και μοιραζόμαστε
τον καθημερινό μας αγώνα, τα προβλήματά μας, τις χαρές μας,
που δεν χρειάστηκε να τους εξηγήσω, να απολογηθώ, να ζητήσω κατανόηση.
Την είχα εκ των προτέρων.
Guys, σας αγαπώ!
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Οκτώβρη μου: Μαθήματα
Γιατί: Ο Οκτώβρης ήταν δύσκολος.
Γεμάτος, κουραστικός, πικρός, αλλά δίκαιος. Είχε απ' όλα. Κυρίως είχα τη
δυνατότητα να μάθω κι άλλα για τον εαυτό μου... και τους άλλους.
Άφησα απαλά πίσω μου ό,τι δεν μου ταιριάζει και επιτέλους, έθεσα όρια.
Ένιωσα ευγνώμων τον Οκτώβριο: Για τη διαρκή ψήφο εμπιστοσύνης
που έχω από όσους με αγαπούν, που στέκονται πλάι μου
και μετριάζουν την ψυχική και σωματική μου κούραση!
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Νοέμβρη μου: Θεραπεία
Γιατί: Καθώς είναι η εποχή του χρόνου που δημιουργώ και "στολίζομαι"....
λάμπω τελικά μέσα μου περισσότερο και από τα διάσπαρτα φωτάκια
μέσα στο σπίτι μου! Η ενασχόλησή μου με δράσεις που αγαπώ με έκανε να
νιώθω ότι μαλάκωσε και χάρηκε το είναι μου!
Δεν έχει αλλάξει το παραμικρό στον καθημερινό μου αγώνα,
εγώ όμως, σίγουρα έχω αλλάξει θεώρηση....
Ένιωσα ευγνώμων τον Νοέμβριο:
Που έχω στη ζωή μου έναν σπουδαίο δάσκαλο,
ένα φανταστικό ιαματικό χόμπι
και τον ... Νοέμβριο!
Ναι, ο Νοέμβριος είναι από μόνος του μήνας ευγνωμοσύνης για μένα,
ΠΑΝΤΑ!
Η λέξη που χαρακτήρισε τον Δεκέμβρη μου: Συμφιλίωση
Γιατί: Γιατί συμφιλιώθηκα με τη ζωή, τις δυσκολίες,
τους ανθρώπους. Δεν με εκνευρίζει εύκολα πια κάτι,
δεν με πειράζουν πολλά (τα γαλακτοκομικά μόνο ☺)
δεν με απογοητεύει κανείς και δεν με εκπλήσσει τίποτα.
Ένιωσα ευγνώμων τον Δεκέμβριο:
Για την Αφροδίτη μου! Μέγας ψυχοθεραπευτής.
(Της άξιζε να κλείσω την χρονιά μου με το όνομά της! ♥)
Το τραγούδι της χρονιάς μου
δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το:
♫ ♪ ♫
Άι σαρβάιβ! 😁
♫ ♪ ♫
Η φράση που χρησιμοποίησα περισσότερο τη χρονιά που πέρασε:
"Τρεχάτε, ποδαράκια μου!"
Το απόφθεγμα που χαρακτηρίζει τον χρόνο που πέρασε:
Ο σοφός δεν στεναχωριέται για αυτά που δεν έχει,
αλλά χαίρεται γι’ αυτά που έχει.
Επίκτητος
Λίγες τελευταίες σκέψεις:
Η χρονιά μου στα ξένα μάτια θα φανεί πιθανόν κακή, χωρίς χαρές και
λόγους να αισιοδοξώ. Μόνο κούραση, άγχος και αγώνας.
Πράγματι, ήταν μία από τις τρεις πιο δύσκολες χρονιές της ζωής μου.
Αλλά ήταν δύσκολη, όχι κακή.
Όταν σου τυχαίνουν δυσκολίες και εσύ καταφέρνεις και στέκεσαι όρθιος,
μαθαίνεις πολλά. Αλλάζεις ως άνθρωπος, εξελίσσεσαι.
Όταν μάλιστα βρίσκεις λόγους να αισθάνεσαι τυχερός
και να ευχαριστείς τη ζωή για τα καλούδια της,
τότε έχεις μέσα σου γαλήνη και ικανοποίηση.
Παρά την κούραση και την έλλειψη χρόνου, κατάφερα και διάβασα
10 τουλάχιστον βιβλία, (και λέω τουλάχιστον, γιατί δύο δεν τα ολοκλήρωσα
και ένα το διαβάζω ακόμα) ηρωικό νούμερο για μένα, πιστέψτε με,
έκανα τραπέζια στις φίλες μου,
εξελίχτηκα (αναγκαστικά) στην μαγειρική -αφού η μαμά πια δεν μαγειρεύει-
προσφέρω εθελοντικά σε έναν σύλλογο, αρχικά στο Παιδικό τμήμα
και στην πορεία στον τμήμα Ενηλίκων Γυναικών μαθαίνοντάς τους
τι άλλο; ντεκουπάζ, μειώνοντας μεν τον χρόνο ξεκούρασής μου,
γεμίζοντας δε την ψυχή μου ικανοποίηση και χαρά.
Οπότε κοιτώντας πίσω σήμερα, δεν ξέρω αν θα ήθελα να είχα αποφύγει
όλα τα "κακά", ακόμα και εκείνον τον τρελό Ιούλιο! Δεν νομίζω
ότι τα προβλήματα είναι εκεί μόνο για να μας τσακίζουν.
Αν μπορούσα να μοιράσω κάτι από όλα όσα μου έτυχαν μέσα στο '22,
δεν θα χάριζα τίποτα σε κανέναν! (Τι μου φταίτε εξάλλου!)
Είναι όλα δικά μου και τα κρατώ μέσα μου με σεβασμό!
Είναι ο δικός μου πλούτος!
🌟
Η ευγνωμοσύνη, είναι στάση ζωής.
Νιώθω τυχερή και χαρούμενη, λοιπόν, για όσα έχω,
γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι η ζωή είναι γεμάτη πόνο και απώλειες,
θεωρώ σπουδαίο να αποδέχεσαι ήρεμα όσα έρχονται,
αλλά και όσα δεν έρχονται, παρά τις επιθυμίες σου,
και να προχωράς.
Ο άνθρωπος που δεν προσδοκά τίποτα, έχει τα πάντα,
είχαν πει οι δυο σοφοί δάσκαλοι, που τιμώ το ίδιο: Ιησούς και Βούδας.
💗
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε, αλλά κυρίως ευχαριστώ άπειρα
την Μαρίνα, γιατί αυτό το ημερολόγιο ήταν λαμπρή ιδέα και για μένα
τεράστιο βοήθημα!
💗
Ας μην ευχηθούμε καλή χρονιά.
Ας προσπαθήσουμε να γίνει!
ps: Συγγνώμη, Μαρινάκι μου, που σε ορισμένα σημεία ξέφυγα
κατά πολύ από τα όρια! Προσπάθησα όσο μπορούσα να το μαζέψω όλο αυτό,