Στο βυθό σου
Σαν ξένος άγρυπνος, μέσ’ την ομίχλη
Ζητώ μια ρίζα, τη μοίρα μου ν’ αλλάξει
Στου φεγγαριού τον ίσκιο, πούχω χάσει
Το δάσος τ' έρωτα, που κρύβεις στο κορμί
Ζητώ μια ρίζα, τη μοίρα μου ν’ αλλάξει
Στου φεγγαριού τον ίσκιο, πούχω χάσει
Το δάσος τ' έρωτα, που κρύβεις στο κορμί
Ανάθρεψες τους πόθους, στα πυκνά τα φύλλα
Ζωγράφισες τους όρκους, σε μαβιά κοχύλια
Έμπλεξες τα μαλλιά σου, στης αυγής το χρώμα
Νάρκωσες στο βυθό σου, των χειλιών μου το σώμα
Μέσα στα μάτια σου, η μυγδαλιά ανθίζει
Στα δυό σου χέρια, το κυκλάμινο μωβίζει
Κορμοστασιά, που κυπαρίσσι θυμίζει
Χαμόγελου αψίδα, η καρδιά σου χτίζει
Κρυφή μου τέρψη, λαμπύρισμα ειδώλου
Του καραβόσκαρου, η γοργόνα σε ζηλεύει
Σε μίσους έκτρωμα, δεν έμοιασες καθόλου
Ζευγάρωσες με το γιαλό, που αγκαλιές γυρεύει
Ανάσες που κλειδώνονται, στη θέρμη του κορμιού σου
λουτρά αγγέλων σε σπηλιές, του όμορφου νησιού σου
Αρώματα μπερδεύτηκαν, με τον υγρό Νοτιά
κύματ’ ιδρώτα στράγγισαν, με το στεγνό Βοριά
Δημήτρης Ασλάνογλου
Άκρως ερωτική η συμμετοχή
του αγαπητού μου φίλου, Δημήτρη Ασλάνογλου
στο πρόσφατο 6ο Συμπόσιο Ποίησης,
που έχει τη φιλόξενη φωλιά του στο χώρο μου,
δίνεται εδώ σήμερα για να σχολιαστεί από εσάς
που τον έχετε αγκαλιάσει τόσο ζεστά
και σας ευχαριστώ από καρδιάς!
♥
Εγώ πάλι τα γνωστά:
Ντεκουπάζ και σιωπή!
Και προσεχώς θα σιωπήσω κι άλλο!
Καλή σας μέρα
@
Καταπληκτικό και πολύ έντονο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ορισμός του έρωτα!
Με λίγωσε το ποίημα σου Δημήτρη.
Την καλημέρα μου!
Αγαπητή Έλενα όσο και να προσπαθούμε να είμαστε ερωτικοί, ο έρωτας δεν δίνει εξηγήσεις σε κανένα. Εγώ προσπαθώ, να κλέψω κάποιο από τα πούπουλα, που έχει στα φτερά του και να το σύρω στον αέρα, με όσο πιό δυνατές λέξεις μπορώ, μπας και περάσω λίγη από τη δροσιά του ή και τη κάψα του, σ' ότι υπάρχει γύρω μου.
ΔιαγραφήΝοιώθω τόσο γυμνός όταν χαράζω τις λέξεις μου γιά τον έρωτα, που μόνο τα μάτια, που διαβάζουν τις λέξεις μου, μπορούν να με ντύνουν και να με βάζουν εκεί που μου αρμόζει να είμαι.
Όταν η ρίζα μιάς σκέψης μας, φτάνει μέχρι την καρδιά μας, τότε σκεφτόμαστε μ' αγάπη. Αν φτάνει και ξυπνάει όλες μας τις αισθήσεις, τότε σκεφτόμαστε ερωτικά.
Σ' ευχαριστώ!!
Η Έλενα με πρόλαβε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛιγώνει κανείς και κρέμεται από τις λέξεις σου Δημήτρη!
Πόσο ερωτικός!
Σε ευχαριστώ από καρδιάς που είσαι πάντα εδώ , κομμάτι και εσύ τούτου του Συμποσίου, που το νιώθω σαν παιδί μου!
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου!
Πάω να εξαφανσιτώ τώρα.....☺
Αριστέα μου, η φιλοξενία σου με τιμά.
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω από καρδιάς να σου αφιερώσω μερικούς στίχους γραμμένους που έγραψα για να με ζωγραφίσω...
"Μάζεψα τη ζωή απ’ τα βράχια
Την έντυσα με πράσινα φύκια
Της χάϊδεψα τα φοβισμένα μάτια
Την φίλησα στο στόμα ανδρίκια"
Χίλια ευχαριστώ, που μου προσφέρεις την χαρά να μοιράζομαι τις σκέψεις μου με τους υπέροχους φίλους της σελίδας σου.
Πάντως χωρίς την όποια φαντασία, που μπορεί να πηγάζει μέσα από λέξεις, ο έρωτας δεν έχει τύχη.
Ή είμαστε ή δεν είμαστε τυχεροί.
Εγώ είμαι πιστεύω.
Δεν πιστεύω στη τύχη, γιαυτό.
η ερωτικη συμμετοχη του Δημητρη ειναι υπεροχη! ευχαριστουμε και αυτον και εσενα για την υπεροχη φιλοξενια!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα και στους 2! :)
Σ' ευχαριστώ γιά τον καλό σου λόγο, ευχαριστώ γιά το χρόνο που αφιέρωσες γιά κείνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι πάντα καλά!!
Καλημέρα Δημήτρη κι Αριστάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα αυτό το ξεχώρισα γιατί
όπως σχολίασα και στο Συμπόσιο :
"γιατί αυτό το δάσος του έρωτα
κατοικοεδρεύει κι αναπτύσσεται
στις πιο ευαίσθητες ψυχές!"
Χάρηκα για το συναπάντημα
μέσα από τον λόγο Δημήτρη μου!!!
φιλία πολλά
Αγαπητή Ελένη, εσύ λες αυτά τα όμορφα λόγια για τα γραμμένα μου. Εγώ τι να πω, που μου στάθηκαν και τα δύο τα δικά σου ποιήματα, να κρέμονται από τη σκέψη μου και να την ξεσηκώνουν με τρυφερότητα και αγωνία. Ένοιωσα όμορφα με τα γραμμένα σου και ιδιαίτερα προβληματισμένος. Μπράβο και σε σένα γιά ότι μου πρόσφερες, χωρίς να το ξέρεις και να το ξέρω. Όσο γιά το δάσος του έρωτα, είναι ένα δάσος, που είναι ανακατεμένο με αλμύρα και νοσταλγία, με κοχύλια και κυκλάμινα, με Νοτιάδες και Βοριάδες.
ΔιαγραφήΦτάνει η σκέψη και η καρδιά σ' ένα σημείο που αρχίζει να λέει:
«Σταγόνες της σκέψης οι λέξεις
Αόρατα βήματα, οι φράσεις, που ενώνουν τις καρδιές
Όλα τα σβήνει ένα άγγιγμα
Κείνο, που γεννιέται απ’ ένα φιλί».
Νάσαι καλά να γράφεις και να σε διαβάζουμε!!
καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήμας πήγατε μακριά με τούτο πρωί πρωί
Καλημέρα akrat, μ' αν θες να πας ακόμα πιό πέρα, ανέβα στα παρακάτω λόγια και πάμε, να συρθούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή«Σύρε με στο καμίνι τ’ έρωτα.
Μη σκιάζεσ’ αν στη φλόγα του θα αντέξω.
Η αγάπη μου’ φτιαξε μ’ αρώματα,
αδαμαντένιο πέπλο να φορέσω»
Δ.Λ.Α.
Νάσαι πάντα καλά!!
μπράβο στον Δημήτρη , να είσαι καλά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Νικόλα. Κι εσύ Νάσαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σαν ξένος άγρυπνος, μέσ’ την ομίχλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΖητώ μια ρίζα, τη μοίρα μου ν’ αλλάξει"
Αυτοί οι στίχοι μου είχαν τραβήξει την προσοχή και όταν διάβαζα τα ποίηματα στο Συμπόσιο! Είναι κρυμμένη όλη η αλήθεια του δημιουργήματός σου εκεί!
Ερωτικό και απόλυτα αισθησιακό!
Πόσο ανάγκη έχουμε να διάβαζουμε και τέτοια γραπτά, για να εξισορροπήσουμε τον βομαβαρδισμό της πολιτικής επικαιρότητας!
Ξεχάσαμε ότι είμαστε ζωντανοί άνθρωποι με σώμα και ψυχή, τα οποία θέλουν κι αυτά την δική τους τροφή!
@Αριστέα
Μας έχει πιάσει το ποιητικό! Τις επόμενες ημέρες θα βγάλω κι άλλη προσπάθεια "ποίησης", έτσι για να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε λίγο!
Φιλιά και στους δυό!
Σ' ευχαριστώ Γλαύκη, είναι καιρός να καταλάβουμε ότι μάλλον έτχι λειτουργούμε...
Διαγραφή«Ένοιωθα το χτύπο της καρδιάς μου
Όμως δεν ένοιωθα σε ποιό κορμί χτυπούσε
Πως θα μπορούσε να’ ταν στο δικό μου
Όταν στα μάτια σου το χρώμα της φεγγοβολούσε»
ή μάλλον έτσι λατρεύουμε να λειτουργούμε.
Πλήθος εικόνων στροβιλίζονται μπροστά μας καθώς διαβάζουμε το ποίημα, μα την παράσταση '' κλέβει'' η γοργόνα, όπως σωστά επισημαίνει και η Αριστέα στον τίτλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαιριαστή με το ποίημα και η επιλογή της φωτογραφίας.
Άραγε να ΄ναι η κοπέλα ή η γoργόνα;
Kαλό απόγευμα, κύριε Δημήτρη!
Σ' ευχαρι΄στ'ω Ινώ γιά τα όμορφα λόγια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι «Θέλει τόλμη και θάρρος να σκέφτεσαι και να φωνάζεις τις σκέψεις σου» κι εσύ το κάνεις επίσης και Μπράβο σου. Μήν ξεχνάμε επίσης ότι «Αυτό, που εξουσιάζει ένα κείμενο, δεν είναι οι λέξεις, είναι τα μάτια, που το διαβάζουν» και τα δικά σας είναι οι καλύτεροι άρχοντες, απ' ότι φαίνεται στα σχόλιά σας.
ΔιαγραφήΝάσαι πάντα καλά!!
Είναι κάτι ποιήματα, που δίνουνε το στίγμα τους από τον τίτλο ακόμα: "του καραβόσκαρου, η γοργόνα σε ζηλεύει..." (κι εγώ αυτόν τον τίτλο θα επέλεγα Αριστέα!)...κι ύστερα απλά παραδίνεσαι "στο βυθό" της ανάγνωσης... Καλό σου βράδυ φίλε Δημήτρη και σε ευχαριστούμε πολύ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Πέτρα, η γοργόνα του καραβοσκαρου είναι το καμάρι του πλοίου. Δεσπόζει στη πλώρη και έχει το πρώτο βλέμμα στον ορίζοντα των προορισμών. Πως αλλιώς θα μπορούσε να δοθεί η αξία ενός μοναδικού έρωτα, που η προσέγγιση, του απροσπελαστου βυθό του, ψάχνει λέξεις για να τον σαγηνεψει αλλά και να τον υμνήσει.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που παραδοθηκες στις λέξεις μου αλλά ένιωσες όμορφα μετά την παράδοση.
υπεροχο ποιημα! απο τις στιγμες που οι αναρτηση σκορπαει μαγεια στη νυχτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ καλέ μου φίλε. Η άφεση στα χέρια της μαγείας είναι μια ανεξέλεγκτη αίσθηση. Αυτό που έχει σημασία είναι μετά την παράδοση να νιώσεις και νικητής. Εύχομαι να το ένιωσες.
ΔιαγραφήΝάσαι πάντα καλά
Συγχωρέστε την απουσία μου, είμαι αρκετά φορτισμενος από ένα θλιβερό γεγονός θα προσπαθήσω να απαντήσω αύριο συγνώμη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη δεν χωράνε σχόλια σε τέτοια ποιήματα. Ο νους σου είναι πλήρης από εικόνες, εμπειρίες, ταξίδια και συναισθήματα. Τα κάνεις ρίμες και μας τραβάς γλυκά στο μαγικό βυθό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι καλή δύναμη σ' ότι σου συμβαίνει. Να ξέρεις πως έχεις τη σκέψη και τις ευχές μας να σε συνοδεύουν.
Μαρία μου πάντα νιώθω άδειος πριν γράψω κάτι. Πριν φτιάξω κάτι. Όταν τελειώσει αυτό που γράφω ή φτιάχνω, νιώθω μία ολοκλήρωση , ένα κορεσμό, μια πληρότητα. Θέλω αμέσως να το ξεχάσω για να ξανανιωσω κενός και να ξαναρχίσω κάτι άλλο. Γεμίζω τα κενά μου κι αν προσφέρω έναυσμα να γεμίσουν αλλα κενά ,τότε δεν έχω λόγους να μην νιώθω ακόμα ομορφότερα. Πάντως για μένα ο αυτοσκοπός είναι να γεμίσει το εγώ. Δεν γράφω για κανέναν άλλο. Έχω όμως την αίσθηση της υπέρβασης και μοιράζομαι το εγώ μου. Γιατί τη εξουσία στις λέξεις την έχετε εσείς, εγώ έχω την ατυπη κτηση που δεν έχει αξία για κανένα. Θέλω να πω με όλα αυτά, ότι το εγώ μας δεν έχει αξία, την αξία την έχει πάντα το"εσεις".ΜΑ ΠΑΝΤΑ.
Διαγραφή"Λάμψεις ζωής", με μια καταγωγή γραφής που εξορύσσει το πολύτιμο μετάλευμα του ποιητή, Δημήτρη! Υποκλίνομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την αρχή που το διάβασα, ένιωσα ότι έσταξε "αίμα ζωής" στις οριοθετημένες υποσχέσεις ύπαρξης!
Ένα υπέροχο ποίημα, που πραγματεύεται φλογισμένες ηδονές, πάθους κι έρωτα! Μεταβαλλόμενα νοήματα, με αποχρώσεις αισθήσεων
και πλούσιο λόγο έκφρασης, που αποζητούν τη σημασία σιωπής και διεκδικούν ισχυρή φωνή στο πολύμορφο πεδίο του έρωτα! Ένα ποίημα που με ιερή τρυφερότητα και ήρεμη ευαισθησία, σμιλεύει με ανάσες, οικείες χαρές με ηδύτητα κι ο χειρισμός των λέξεων με ποιητική τόλμη κι ενάργεια, μας απογείωσε, μας "Ανάθρεψε πόθους"...
Να είσαι καλά φίλε μου Δημήτρη και πάντα να μας εμπλουτίζεις δημιουργικά με τον ποιητικό σου οίστρο!
Συμβάλλεις στο να κάνεις τον κόσμο μας πιο όμορφο πιο αισιόδοξο, πιο εμπνευσμένο!
Καλό σου βράδυ!
Αγαπητή Κατερίνα, μην υποκλινεσαι, η υπόκλιση είναι δική μου στο τρόπο που περιγράφεις το τι νιώθεις, όταν οι λέξεις μου περνάνε από τα μάτια σου. Η χαρά μου είναι απέραντη, γιατί το μικρό"εγω" μου σου χάρισε ένα απέραντο "ΕΣΎ". Γιατί εσύ αξίζεις για μένα και χωρίς εσένα"εγω" μόνο γεμίζω χωρίς να ξέρω τι αξίζω. Είναι αυτό που λέω. .."της αγάπης τη φωτιά , μόνο αν θα στη δώσω θα με ζεστάνει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ποίημα με ονειρικές εικόνες που σε ταξίδευει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω απ' όλα είναι κατάθεση ψυχής, που για 'μένα αυτό είναι πάνω απ' όλα σ' ένα ποίημα.Μπράβο!
Καλή δύναμη με τις δύσκολιες και υπομόνη.
Ευχαριστώ αγαπητή Λάουρα. Όσο μου τη πέφτει η Ζωή εγώ θα ονειρεύομαι. Κι όσες πιο πολλές φορές προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος, τόσες πιο πολλές φορές αισθάνομαι και πιο δυνατός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι πάντα καλά
Οταν οι σκεψεις γινονται εικονες... αυτο ειναι υπεροχο για εκεινον που καταφέρνει να το κανει ειναι ταλεντο να μπορείς να τα δένεις αυτα τα δυό βαθια ερωτικο....το ποιήμα σου ... ευχωμαι πολλες ωραιες εμπνευσεις να είσαι κλα .. και στα δύσκολα.. κουραγιο ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Ρούλα .Χαίρομαι που οι εικόνες των σκέψεων μου, μοιράστηκαν μαζί σου το περιεχόμενο τους. Εμπνεύσεις υπάρχουν σε καθημερινή βάση. Όμως υπάρχει και η δειλία που μας κάνει να λέμε, ότι δεν μσς φτάνει ο χρόνος. Αντί να λέμε ότι το γράψιμο είναι σε δεύτερη μοίρα ή ακόμα και σε τρίτη. Δυστυχώς πρέπει να βάζουμε άλλες προτεραιοτητες.Πρεπει .... κι όπως έλεγε ο μεγαλος Ελύτης "να πιάσω το πρέπει από το γιώτα και να το ξεφλοδισω ίσαμε το πι".Ποιος το κάνει όμως; μάλλον οι γενναίοι μόνο. Λίγες φορές είμαι γενναίος, αλλά προσπαθώ.
ΔιαγραφήΝάσαι πάντα καλά
Μέσα στα μάτια σου, η μυγδαλιά ανθίζει
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα δυό σου χέρια, το κυκλάμινο μωβίζει
Κορμοστασιά, που κυπαρίσσι θυμίζει
Χαμόγελου αψίδα, η καρδιά σου χτίζει
-------------------
Όπου ανθίζει η μυγδαλια, σημαίνει ότι έρχεται η άνοιξη.
Όπου μωβιζει το κυκλαμινο, το νερό, μία από τις βάσεις της ζωής, είναι σίγουρα άφθονο.
Το κυπαρίσσι είναι σύμβολο της αιωνιότητας και της ζωής, που δένεται με την ψυχή.
Η πηγή του κάθε χαμόγελου είναι η ζέστη καρδιά.
Είναι οι προσπάθειες μου να υμνησω οτι είναι αξιολάτρευτο.