4ο Συμπόσιο Ποίησης: Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

Κι έφθασε η μέρα να απολαύσουμε πραγματικά όμορφη Ποίηση! 
Η χαρά μου είναι τόσο μεγάλη που με δυσκολία την έκρυβα 
τις τελευταίες μέρες.

Στην εναρκτήρια δημοσίευση του 4ου Συμποσίου σας ζήτησα να αφήσετε 

την καρδιά και το μυαλό σας να τρέξουν 
στα εσώψυχα σας και να γράψετε,

με υποχρεωτική λέξη το θέρος (ή θερινός),
σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο.

Αυτό που γινόταν τις μέρες που κύλησαν ειλικρινά με άφησε άφωνη! 
Κακώς!
Αφού γνωρίζω πια πως στη γειτονιά που είχα
την τύχη να μπλογκάρω, 
έχω φανταστικούς γείτονες, με γερή πένα!

Σήμερα με μεγάλο ενθουσιασμό,
σας δίνω το θησαυρό που συγκέντρωσα

για να διαβάσετε, να ευφρανθείτε και να ψηφίσετε

τις τρεις καλύτερες συμμετοχές, κατά τη γνώμη σας.

Θέλω να ευχαριστήσω ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ όλους τους φίλους και φίλες 
που ανταποκρίθηκαν.
Κάποιοι κάνοντας το ντεμπούτο τους εδώ!

Η τιμή που νιώθω είναι τεράστια!

Έμμετρα, λυρικά, μικρά, μεγάλα
σατιρικά, ένα ολιγόλεκτο..
Απ΄όλα έχει αυτό το 4ο στο Συμπόσιο!

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Διαβάστε με τη ψυχή σας.

Αφήστε την να τρέξει ανάμεσα στις λέξεις...

Μπείτε μέσα στο κάθε ποίημα.

Νιώστε τον πόνο του ποιητή καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...

Έπειτα, έτσι και πάλι ψηφίστε: με τη ψυχή σας.

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε πάντα τη σκέψη του ποιητή

για να γοητευτούμε, για να συγκινηθούμε, ή για να δακρύσουμε.

Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.
(Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί)

Έχεις τους βαθμούς 3,2,1 στα χέρια σου.

Χρησιμοποίησε τους με σύνεση.

Υποχρεωτικά και τις τρεις βαθμολογίες.

Το 3 στο ποίημα που σε γοήτευσε περισσότερο και 2 και 1

στις επόμενες αγαπημένες σου επιλογές,

από αυτή τη στιγμή έως και την Πέμπτη 19/06

έως και τις 8 το βράδυ.

Τηρούμε την εχεμύθεια, δεν φέρνουμε τους φίλους μας
να μας ψηφίσουν ☺

Συγκεντρώθηκαν συνολικά 20 ποιήματα,

τα οποία και χώρισα σε δύο αναρτήσεις:

9 στην πρώτη και 11 στη  δεύτερη.
Η μετάβαση σε κάθε μία γίνεται, όπως πάντα, πολύ εύκολα, με συνδέσμους!

Αφήνετε σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση.

Όλοι όσοι συμμετέχουν μπορούν (και είναι επιθυμητό) να βαθμολογήσουν,

χωρίς να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.



Οι νικητές τούτη τη φορά θα είναι 3 !
Όπως και τα δώρα ☺

Η σκέψη μου να υπάρξουν δύο μέρη και δύο κάλπες 
(θέτοντας τα χιουμοριστικά ποιήματα σε ξεχωριστή ψηφοφορία)
 ναυάγησε... ως περίπλοκη. 

Όμως!
Είναι τόσα τα διαμάντια...
Τα ζύγισα κι είπα δεν πειράζει!
Μια επιβάρυνση παραπάνω για μένα!
Ας είναι!

Δώρο θα δοθεί επίσης, 
έπειτα από κλήρωση, και σε έναν από όσους
διαβάσουν και ψηφίσουν,
είτε συμμετέχουν με ποίημα τους, είτε όχι.
(πλην των 3 νικητών)

Σας αφήνω να τρέξετε ανάμεσα στις λέξεις,
να διαβάσετε, να αγαπήσετε, να ενθουσιαστείτε,
και κάπου στο τέλος (ίσως με κρύα καρδιά) να κρίνετε!

Γράψτε αν θέλετε για όσα σας άγγιξαν.
Για τα ποιήματα που σας άρεσαν αλλά δεν είχατε τη δυνατότητα να βαθμολογήσετε.
Οι δημιουργοί χαίρονται να διαβάζουν έναν καλό λόγο
για το έργο τους, άσχετα από βαθμολογίες.

Εξάλλου αυτό είναι το πραγματικό κέρδος αυτού του Συμποσίου!

Δικά σας λοιπόν!
Καλή ανάγνωση!

@ριστέα

(Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.

Αν δείτε εγκαίρως κάποιο λάθος ειδοποιήστε με, να το διορθώσουμε).

Από λάθος μου τελικά, μου διέφυγε μία συμμετοχή στο mail.
Το διαπίστωσα με φρίκη στις 11,30 πμ.
Μπήκε στη θέση της (σύμφωνα με τη μέρα και ώρα που έλαβα).
Θα ανακαλέσω τους δύο πρώτους φίλους που ψήφισαν 
να ξαναπεράσουν και να αλλάξουν, αν θελήσουν ,τη βαθμολόγησή τους!
Ταπεινά ζητώ συγγνώμη για την αναστάτωση.

1.Έρως για το Θέρος

Σαν καλοκαίρι  είν’  η ζωή
μόνο αν  το  θελήσεις,
μ’  ένα καράβι: "Τ’  ΟΝΕΙΡΟ"
πελάγη  ν’  αρμενίσεις!!!
ΗΛΙΟΣ ,ΑΡΜΥΡΑ,ΘΑΛΑΣΣΑ,
θυμίζουν καλοκαίρι!
Δώσε χαρά, νιώσε χαρά
σ’  ό,τι  η ζωή κι αν  φέρει...
Το θέρος φέρνει  θερισμό,
θέρισε την ψυχή σου,
πέτα μακριά  τα άχυρα,
βγάλτα    απ’  τη ζωή σου...
Κράτα τον σπόρο του  καλού,
ρίξτον    και φύτεψέ τον,
κι αν ίσως,είσαι τυχερός,
διπλά  απόλαυσέ  τον!
Μπες  στο καράβι: "Τ’  ΟΝΕΙΡΟ"
άνοιξε  τα πανιά,
γιατί  ΕΙΝ’  ΩΡΑΙΑ  Η  ΖΩΗ
στ’  απλά  τα  ασήμαντα  που
γίνονται  ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ!!!!



2.ΕΠΟΧΕΣ ΑΓΑΠΗΣ

Είναι ο Χειμώνας των θλιβερών τεράτων

Των νεκρωμένων πράσινων βάλτων

Είναι τα μάτια, που στερεύουν απ΄αχτίδες

Είναι η νύκτα, που τυλίγει τη καρδιά

Είναι τα χείλη, που διψούν γιά τις ελπίδες

Είναι τα χέρια, π' ανεμίζουν αδειανά

Στης Άνοιξης το φεγγερό, αμάραντο κορμί

Βαθιά υποκλίνεσαι, αφήνοντας των μύρων το φιλί

Στα μακριά μαλλιά, κρύβεις αφίλητες γαρδένιες

Στ' ακούσματά σου, πνέει η όψιμη χαρά

Στα βλέφαρά σου, ξενυχτούν ματιές μελένιες

Στα πουπουλένια στήθη, ανασαίνει μιά φωτιά

Τολμώ, μεσ' το λιοπύρι, του χρυσαφένιου θέρους

Τον Έρωτα να ξεγυμνώσω, με δυό ανέμους.

Σβήνω το βήμα μου, στέκω μπροστά σου

Ψάχνω μιά δύναμη, γιά να μπορέσω, να σ' αγγίξω

Βάφω τις λέξεις μου με το κοίταγμά σου

Να γίνουν ήλιοι, γιά να μπορέσω, να σε στολίσω

Το χνώτο πέφτει χαμηλά, στην άρνηση του δώρου

Κρύβω το δάκρυ στα υγρά, φύλλα του φθινοπώρου

Είναι της πλάσης η μορφή, ατέρμονο στημόνι

Η Αγάπη, που κρατά γερά, της σκέψης το τιμόνι

Σκηνή θεάτρου θερινού, με τραγωδούς τι εποχές

Γυμνές ψυχές καρτερικές, ρίγη καρδιάς, οι θεατές.


3.Οδός θέρους

Κι έτσι όπως αναδύεσαι
ασπρόμαυρο φιλμ, πριν να σε κάψει το ηλιόφως,
κατάλαβα.
Ψέματα ήταν ότι τάχα από χώμα είσαι πλασμένος.
Ζυμάρι είναι ο βράχος κι η αλμύρα σμίλη
κι όπως θα λιώνεις στον αφρό,
με αλείφει χάδια η κοφτερή σου ρώγα.



4.Θερινός άγγελος

Θα ’θελα να ’μουν βράχος στης πυρόξανθης ακρογιαλιάς την άκρη,

   να μην με σαρώνει ο λυγμός, να φτερουγίζει μακριά μου κάθε δάκρυ.

Ευφορία να γεύομαι μες στην μυροφόρα αγκαλιά του θερινού αγγέλου,

  να γαληνεύω στον παφλασμό του κύματος, στο γλυκοφίλημα της αψιάς αμπέλου.

Ρωτώ τον ήλιο αν θα ’χει κάποια αξία η αναμονή στο πυρωμένο χαμόγελό του,

  αν φέρει απρόσμενα φλόγες ελπίδας ποθητής στο σώμα το λαμπρό του.

Ουρανό και θάλασσα ν’ αψηφώ δίχως δισταγμό, μου αποκρίθηκε μεμιάς,

  αν ολόγιομους καρπούς αποζητώ , επέμεινε: «Με όραμα το θέρος να κοιτάς!».

Στης πανσελήνου τον ιστό ακόλουθος να ορκιστώ ως άνθρωπος μονάχος

  κι αν ταπεινός αποδειχθώ, τον κόσμο θα λυτρώσω απ’ τα δεσμά σαν ένας άλλος Βάκχος!


5.Σπονδή στο Θέρος

Ήταν ένα σύννεφο αχνό στην γυάλα της δύσης

Ένα χέρι που αγγελοκρούει το πέτρινο σήμαντρο

Κάτω στον κάμπο και χάνεται

Τα κορίτσια που ερωτεύονται κατάφορτες αγριαπιδιές

Στης μέρας το ζεστό κόρφο και μελένια γίνονται φωτάκια

Σε παραθαλάσσια κέντρα

Οι μικρές Παναγίες των ακτών με τα διάφανα δάχτυλα

Δεν ήταν μύθος που υποβόσκει

Ήταν το Θέρος το φεγγερό ...

Ήταν δροσιά αρμύρα φρεσκάδα

Πέπλα γαλαζοπράσινα που ο ζέφυρος ερωτεύεται

Κορμιά που πάλλονται λέξη που αποκρίνεται

Ήταν η μέθη η παραζάλη και το άγος

Το κρυφό μονοπάτι που σε αρνήθηκα

Και μετά σε απόκτησα για να σε ανακαλώ

Δεν ήταν τα βρύα που στην πέτρα σκοντάφτουν

Ήταν η θάλασσα η γλυκοφιλούσα...

Ήταν το γιασεμί το φτερούγισμα των γλάρων η μυρωδιά

Του κίτρου

Το ανάχωμα που εντός του βρήκε η κόρη το χρυσό περιδέραιο

Του Ιουλίου

Η σπονδή που στον δικό του Θεό κατέθεσε

Το μικρό ναυτόπουλο

Στου άλμπατρος τη φτερούγα ένα ανέμισμα φωτιάς

Το οχυρό της σμέρνας που σπαράσσεται απ' το κύμα

Δεν ήταν οι άνυδρες συκιές και το κρυφομίλημα στον καθρέφτη

Ήταν το Θέρος το ποθητό...

Ήταν τα βράχια που λαξεύονται απ' τον άνεμο

Η χρυσή πλεξίδα που έχασε η αδερφή μες στα δίχτυα του χρόνου

Το θαμπό μανουάλι το θησαύρισμα της γης και το τρίποδο του ήλιου

Τα κρινάκια που σπλαχνίστηκαν τη μοναξιά μας

Και αργά βημάτισαν

Δεν ήταν η αργυρή αστραπή στην οπλή του Κένταυρου

Ήταν η άμμος η πολυσυλλεκτική...

Ήταν το κλεφτοφάναρο κι οι πυγολαμπίδες

Στο μέτωπο του Αυγούστου

Η πέτρα η στιλπνή που θυμίαζε το φεγγαρόφωτο

Ήταν οι όρκοι που πατήθηκαν και ποτέ δεν ξεστόμισες

Το πτερύγιο του δελφινιού που γαλάνιζε πλάι στην μπλε σημαδούρα

Το κοχύλι που σε οδήγησε στα άχρονα πάθη

Κι η γιρλάντα του βασιλικού

Δεν ήταν η επιγραφή που το νύχι αφήνει στον πάγο

Ήταν το Θέρος το αργοσάλευτο...

Ήταν το πανέρι κι η γαλαζόπετρα που απ' την θάλασσα ανεβάσαμε

Μιαν νύχτα αστρόφεγγη για προσκεφάλι

Τα παιδιά που μάτισαν και συναρμολόγησαν τραγουδώντας

Τα δυο ημισφαίρια

Η σχισμή που αλαργεύει κι ο πικρός μισεμός

Η μικρή σαλαμάνδρα που αγρυπνά στην καρίνα

Δίπλα στο " έχει ο Θεός"

Δεν ήταν η αμαζόνα με τα χρυσά τα σπιρούνια

Ήταν τα καράβια τα πολυτάξιδα...

Ήταν οι θεριστάδες και το ιδρωμένο μαντήλι

Τα σκίνα που φορτώθηκε ο μικρός αγωγιάτης για στέγη του

Ήταν ο φώσφορος η  αυγή κι ο μυχός του αστερία

Πλάι στον αμπελώνα το σούρπωμα

Ήταν ο πετρόμυλος το ψωμί το φιλί κι ο καημός μας

Το λαχούρι που σαν άμφιο σκέπαζε το δάκρυ της στάμνας

Δεν ήταν οι άκανθοι κι οι στερνές προσευχές

Ήταν το Θέρος το αυτοκρατορικό!

6.Φραγή

Βιαστικά  άνοιξες την ομπρέλα
στη θερινή μας εξόρμηση στην αμμουδιά!
Μα....,ακόμα  δεν ήρθαμε, πρόλαβα να πω...
-Ο ήλιος σκοτώνει , μας κάνει κακό!!!
Φράγμα στον ήλιο..Ακόμα κι εδώ;
Πέφτω στη θάλασσα να ελευθερωθώ! Η σχέση μας μοναδική
δίχως  ΟΡΙΑ,  χωρίς ΦΡΑΓΗ!!!
Εμπόδια στον ήλιο, στις σκέψεις,  στις λέξεις, παντού...
Στην επικοινωνία, στις ανθρώπινες τις σχέσεις τις ζεστές,
που τώρα πια έχουν σημείο αναφοράς
τους υπολογιστές...
Η γλυκιά φωνή, η καθαρή ματιά, έχει πια κρυφτεί
πίσω απ’ τις οθόνες και τα πλήκτρα του υπολογιστή!
Άραγε, με ποιο τρόπο ν’ αντιδράσω,
απ’ τη ζωή που φτιάξανε να καταφέρω ν’  αποδράσω;
Πώς τα εμπόδια θα ξεπεραστούν,
τα φράγματα απ’ τις ζωές μας να εξαφανιστούν;
Aπάντηση  μη δώσεις με βιασύνη,
ψάξε και βρες τη λύση στης θάλασσας την απεραντοσύνη...
Εκεί που η σχέση γίνεται μοναδική
σου απελευθερώνει νου, κορμί, ψυχή,
βρίσκεις τη λύτρωσή σου εκεί
δίχως  ΟΡΙΑ, χωρίς ΦΡΑΓΗ!!!!!

7.ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Oνειρεύτηκα την απεραντοσύνη σου θάλασσα.....
τότε που έπαιζες κρυφτό με την ηλιαχτίδα,
όταν ο Αίολος σκορπούσε ανατριχίλες στο κορμί σου.. 
Ονειρεύτηκα θερινές διακοπές,
όταν  άγουρο πλάσμα, έχτιζα παλάτια στην άμμο,
στον ίσκιο απ' τα αρμυρίκια!
Το κύμα σου, σιγομουρμούριζε απαλά
''Ποτέ μη χτίζεις παλάτια στην άμμο''.
Κι έτρεχε να γκρεμίσει αθώα όνειρα 
πριν ξαναγυρίσει στην αγκαλιά σου! 

Γέλια και φωνές έφταναν στ' αυτιά .....
την αλμύρα της θάλασσας γευόμουν.....
την ξεγνοιασιά του χτες ένιωθα στη ψυχή,
ο καλοκαιρινός ήλιος με ζέσταινε!
Aναστέναξα!!!!!!!

Ονειρεύτηκα θερινές διακοπές

δίπλα σε  ανταριασμένη θάλασσα.

Το βλέμμα κενό, πλανιόταν στον αφρό της!

Η αλμύρα των ματιών μου πάλευε να σμίξει με την αλμύρα της........

Πόνος γέμιζε την καρδιά που χτυπούσε ξέπνοα για τα λόγια που άκουσε,

για το φίλο που έφυγε, για όνειρα που γκρεμίστηκαν.

Το θυμωμένο κύμα  βροντοφώναζε

''Γύρνα σελίδα της ζωής στο βιβλίο,

άσε το χρόνο να γιατρέψει πληγές και προχώρα!!!

Μοναχικές εικόνες γέμισαν το νου
η ανάσα έβγαινε κοφτά σμίγοντας με τις θύμισες
που ο χρόνος έθαψε βαθιά!
Στριφογύρισα......

Ονειρεύτηκα δυο ζευγάρια μάτια 
πλημμυρισμένα υποσχέσεις
να λάμπουν στην απεραντοσύνη του γαλάζιου της θάλασσας
Και είδα τα χέρια μας σφιχτοδεμένα 
να παίζουν ξανά με το κύμα
που ακούραστα σιγομουρμούριζε
''Συνέχισε να χτίζεις τα όνειρά σου
με θεμέλιο την αγάπη"

Τ' όνομά σου ψέλλισαν τα κοιμισμένα χείλη

Η ευτυχία ξύπνησε την καρδιά...

Άνοιξα τα μάτια και είδα εσένα πλάι μου...

Χαμογέλασα!

Εσύ δεν είσαι όνειρο χτισμένo στην άμμο....

Εσύ είσαι η αλήθεια μου χτισμένη στην αγάπη!



8.Λε Μπαλκόν

«Να πάρω κι αντηλιακό, μαγιό και σαγιονάρα

να κάνω κι ένα γαλλικό, να μη με πουν βλαχάρα

χαλάουα απαρέγκλιτα σε πόδια και μπικίνι

γιατί σε λίγο η τρίχα μου, θα γίνει κομποσκοίνι».

Μωρό μου δεν ξυρίζεσαι; φτηνότερη η λεπίδα

και μη φαντασιώνεσαι ταξίδια στην πατρίδα

εδώ θα το περάσουμε κι αυτό το καλοκαίρι.

«Με πουρκουά?»

Μας ήρθε η εκκαθάριση κι έρχεται και τ' ασκέρι.

«Κες και σε 'ασκέρι' μον αμί?»

Φανήκαν' από μακριά τ' αλλόφωνα φουσάτα

χαράτσια, τέλη κι εισφορές, κι. αντίδια ριγανάτα

δεν περισσεύει ούτ' ευρώ να πάμε στο νησί μας

θα βάλουμε πολύ νερό και φέτος στο κρασί μας.

Μην ξενερώνεις μάτια μου κι εδώ καλά περνάμε

τραγούδια, ούζο και μεζέ, κι αστέρια να κοιτάμε

βεγγέρα στο μπαλκόνι μας θα κάνουμε με φίλους

κεριά στο φεγγαρόφωτο και μπλουζ από τους γρύλους.

Κατάστρωμα θα κάνουμε το πίσω μπαλκονάκι

αγκυροβόλι η αγάπη μας με όρτσα τ' αεράκι

η τέντα μας για άλμπουρο κι η κουπαστή για πλώρη

με ρότα το μουράγιο μας σπατσάρουμε στην πόλη.

Στο θερινό της γειτονιάς θ' ακούμε τη μπομπίνα

με γιασεμί κι αγιόκλημα και σνακ απ' την καντίνα

γαρμπίλι κι έναστρη βραδιά και σινεφίλ ταινίες

«Θα είναι Β' προβολής;»

Και Γ' ενδεχομένως,  

ας δούμε λίγο σινεμά, με ουσία κι ερμηνείες.

Λοιπόν σου κάνω ρεζουμέ για να τα εμπεδώσεις:

Καταστασιόν απελπιστίκ! Φινί  οι αποτριχώσεις!

Μποτέ - ανσάμπλ - μιζανπλί: Φέτος δεν θα μπορέσω!

«Μοντιέ, θα καταρρεύσω!...»

Σιλάνς και άσε τα μπλαζέ, με τα βαμπίρ  που ζούμε

σακ-βουαγιάζ και φυλακή, αν μπατιρέ βρεθούμε!

Ντακόρ;

«Aμπζολεμάν!»


9.Θημωνιά

το θέρος

μια θημωνιά νύφη

ντύνεσαι

απλώνω τα χέρια

μια δρεπανιά

σε θερίζω.

Εδώ τελείωσαν οι 9 πρώτες συμμετοχές.

Στην επόμενη ανάρτηση θα βρεις τις υπόλοιπες 11 συμμετοχές.

Πάτα εδώ και μπες απευθείας.