Κλείνω τον Αύγουστο...

via

Κλείνω τον Αύγουστο
Όχι το καλοκαίρι
Με το κλείσιμο ενός (ακόμα) βιβλίου!
Δένομαι με τους ήρωες, δένομαι με τις ιστορίες και στο τέλος νιώθω έναν πόνο!
Τον πόνο του αποχωρισμού.
Μα δε μετανιώνω ποτέ.

Κλείνω τον Αύγουστο
Μα όχι το καλοκαίρι μου!
Με το κλείσιμο ενός ακόμα υπέροχου βιβλίου!
Με την γλυκόπικρη γεύση στο στόμα...
"Και τι έγινε μετά";
Δεν θα το μάθω ποτέ!

Αλλά από την άλλη σκέφτομαι...
Πόση σημασία έχει τι έγινε μετά;
Δεν αρκεί η συμφιλίωση των ψυχών, η κορύφωση, τα αισιόδοξα μηνύματα;
Δεν αρκεί που έψαχνα να εξοικονομήσω χρόνο για να προχωρήσω στη δράση;
Δεν αξίζουν όλα τα ξενύχτια;
Και τα πρωινά που ξυπνούσα νωρίτερα - 2-3 σελιδούλες ακόμα κι ετοιμάζομαι!
Και μετά όλα στο τρέξιμο!

Κλείνω τον Αύγουστο
(Το καλοκαίρι έχει μέρες ακόμα πολλές)
με μια υπόσχεση:
Να συνεχίσω να δένομαι με ιστορίες που θα συνεχίζουν να υπάρχουν στην καρδιά μου!
Είτε βιβλία, είτε άνθρωποι!

Αλήθεια;
Πώς αισθάνεσαι Εσύ στο τέλος ενός βιβλίου;

via

Καλή σας μέρα 
Δεν ξέρω τι καιρό έχει η υπόλοιπη Ελλάδα! Εδώ έχει λιακάδα κι η λιακάδα το Σάββατο απαιτεί θάλασσα!

Καλό Σαββατοκύριακο.
@ριστέα

Γίνε γέφυρα για κάποιον!

Γίνε γέφυρα για κάποιον!

Αυτό!
Δεν έχω άλλα λόγια σήμερα!
Μια εικόνα μόνο!
Δεν εξετάζω αν είναι κατασκευασμένη ή ψεύτικη.

Σκέφτομαι μόνο ....

Αν το έκανες για μένα κι εγώ για σένα!

Ο κόσμος θα γέμιζε μοσχοβολιές αγάπης!
Κι ίσως να ήταν λιγότερο τρομαχτικός...


Καλή σας μέρα!
Σας φιλώ

@ριστέα


ΥΓ: Δεν έχω την πηγή δυστυχώς από το gifακι... εννοείται πως δεν μου ανήκει.

Καθ' εικόνα ...

Σκέψου το Θεό.

Όταν έφτιαχνε τον άνθρωπο.

Να βαριόταν να τον τελειώσει.

Να έλεγε κι αύριο μέρα είναι!

Τι έγινε κι αν του λείπει η όσφρηση.

Ή τα μάτια.

Έχει το στόμα ρε αδερφέ!

Ας γνωρίσει τα πάντα μέσω του στόματος.

Κάπως βολεύονται όλα στο τέλος...

Σκέψου έναν Θεό τεμπέλη.
Την ώρα της μεγάλης στιγμής!

Την ώρα που εμφυσεί ζωή!

Σκέψου.. μια μισή στιγμή.

Ένα ανοκλήρωτο έργο.

Σκέψου ένα Θεό φυγόπονο.
Ένα θεό, που τα παρατά, γιατί δεν ξέρει "αν μπορεί".

Μη μου πεις "Θεός είναι, όλα τα μπορεί!"

Καθ'εικόνα δεν θέλεις να πιστεύεις ότι σε έκανε;

Προσπάθησε!

Τελείωσε ανθρωπάκο το έργο σου!

Δώσε κι εσύ ζωή σε κάτι!

Δοκίμασε τι θα πει αποτυχία!

Πριν πεις: "δεν μπορώ".
Πες: θα δοκιμάσω.

Δεν είναι το τέλος του κόσμου!
Ίσως είναι η αρχή!
Κι αν όλα δεν πάνε καλά
Να θυμάσαι
Μια στιγμή αποτυχίας

είναι μονάχα ένα φύσημα του αγέρα...

@ριστέα

Ας μην αποθαρρυνόμαστε με την πρώτη αποτυχία.

Ας να μην τα παρατάμε εύκολα λέγοντας

αβίαστα "δεν μπορώ".

"Δεν είμαι εγώ για αυτά".

Κι επειδή νομίζω ότι κι αυτό το διδαχθήκαμε

όταν ήμασταν μικροί οι περισσότεροι, 

ας μιλήσουμε για την ενθάρρυνση στην παιδική ηλικία.

Όχι εδώ όμως!

Αλλά στα Βότσαλα στη λίμνη!

Προσεχώς!

Καλή σας μέρα!

Ανοίγοντας το συρτάρι...# 8

Ο Αύγουστος φεύγει κι εγώ δεν άνοιξα καθόλου 
το αραχνιασμένο μου συρτάρι...

Να σας πάω 21 χρόνια πίσω σήμερα;
Αύγουστος ήταν και τότε!

Αυτοβιογραφικό....

Οδός Προποντίδος

Οδός Προποντίδος,

αριθμός δεκαπέντε,

όροφος "ισόγειο".

Μια γωνιά όλη κι όλη , η ευτυχία μας!

Εκεί στο μάρμαρο, στο πέτρινο στρώμα,

ανάμεσα στους δυο γκρίζους τοίχους,

ζεστά αποκοιμήθηακν τα κορμιά μας

κι από τον ίλιγγο του πάθους

αμέτρητες φορές αναστενάξαμε.

Στο παιχνίδι το τρελά παθιασμένο

οι δυο μας μέρος πήραμε

δοκιμάζοντας τις χαρές 
και τις πίκρες του Έρωτα...

Θαρρείς πως στους τέσσερις τοίχους, 
η αγάπη μας στεγάστηκε για πάντα.

Κι όλα κύλησαν...

όμορφα, γεμάτα.

Όλα κύλησαν!

Οδός Προποντίδος

αριθμός δεκαπέντε,

όροφος "ισόγειο".

Δεν μένω πια εκεί!

@ριστέα


αύγουστος '92

via

Καλή σας μέρα!
Σας φιλώ γλυκά!

Μέχρι να αποδειχτεί............

via

Είναι στιγμές που κι οι κολώνες μπορεί να δακρύσουν..

Υπόλευκες Δωρικές μαρμάρινες κολώνες.
Επιβλητικες, γιγάντιες,

βαριές, ακούνητες φαντάζουν,

με Ιωνικά περίτεχνα κιονόκρανα

στην κεφαλή των, ίσως....

Με φθορές αμέτρητες- 
όπως τα πάντα με τον καιρό...

Κιτρινισμένες, μισοκαμμένες
από το χρόνο
κι απ'τη βροχή ...

Βλέπεις τα ανάγλυφα
σχεδόν γρατσουνισμένα! 
Αρκούν!
Να πας με βιάση στα επόμενα γυρεύεις...

Σίμωσε κοντά!

Αφουκράσου τες!
Άγγιξε τις λακούβες και τα αυλάκια τους τα χαραγμένα!

Μέσα τους μπορεί να κρύβουν πόνο..

Για την εγκατάλειψη..

Γι' όσα χάθηκαν!

Τις μέρες δόξας που δεν θα γυρίσουν ποτέ ξανά!

Τίποτα δεν είναι άψυχο 

μέχρι να αποδειχτεί

ότι δεν είχε όντως ψυχή!

@ριστέα

Καλή σας μέρα..

Σε δουλειά να βρισκόμαστε!

Μετά το απίστευτα όμορφο πρωινό μου

και τις φωτογραφίες που τράβηξα στον κήπο μου χτες,

συνέχεια είχε η ... ζωγραφική.

Από καιρό είχα σχεδιάσει το θέμα για ένα μικρό πίνακα 

με τον οποίο θα συμμετέχω στο διαγωνισμό που κάνει το Δελφινάκι μας

(καλοκαιρινές δημιουργίες και δελφίνια)

Ο πίνακας όταν ολοκληρωθεί θα πάει

στην αγαπητή μας Έλενα.

Φωτογράφισα διάφορα στάδια -όποτε δεν είχα λερωμένα χέρια-

ειδικά για σας.

Εντελώς ερασιτεχνική η ζωγραφική μου,

μη με κρίνετε αυστηρά, ναι;

Έχω αρκετές διορθώσεις να κάνω σήμερα

(αφού χτες δεν άντεχα άλλο)

αλλά λίγο πολύ πήρατε μια γεύση.

Στην τελευταία φωτογραφία δεν αποτυπώθηκαν καλά τα χρώματα

λόγω του ότι έχασα το φως της ημέρας.

(Κοιτάζοντάς την, βλέπω ένα δελφίνι κι έναν .... ξιφία

ή με γελούν τα μάτια μου;)

Σας καλημερίζω!

Καλή εβδομάδα!

@ριστέα

24 ! Μέρος βου!

24 γράμματα, από το Α έως το Ω .... 
24 φωτογραφίες ... 

Μια ιδέα που είχε το Δελφινάκι με τίτλο 24

Ένα γράμμα κάθε φορά από την αλφαβήτα και μια φωτογραφία.

Την προηγούμενη Κυριακή σας είχα τα πρώτα 12.

Σήμερα συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα.

Φυσικά και πάλι στον κήπο μου!

Ξύπνησα πρωί και κατέβηκα στην αυλή. 

Όνειρο!

Ό,τι έσκαγε ο ήλιος από την ανατολή.

Τα μπεκάκια είχαν ανοίξει και το γρασίδι ποτιζόταν.

Μια υπέροχη δροσούλα 

κι η αφεντιά μου να γυρίζει και να φωτογραφίζει...

Τα γεροντάκια μου στο χαγιάτι τους έπιναν το καφέ τους!

Μόλις με πήραν είδηση, έκαναν το σταυρό τους!

Φαντάζομαι για τις καμπάνες της εκκλησιάς- όχι για μένα!

Τι έκανα εγώ εξάλλου;

Πέρασα όμορφες στιγμές, με μια υπέροχη γαλήνη παντού, στον κήπο μου!

Από Ν-Ω λοιπόν σήμερα!

Ν 

Νερό!

Χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή.

Ξ
Ξύλα
Δύο φωτο - το χειμώνα και τώρα..λουλουδιασμένη!
Μα δεν είναι θαύμα;

Ο

Ουρανός

Η ανατολή του ήλιου δεν μου επέτρεψε να αποτυπώσω 

τα υπέροχα χρώματα που έβλεπα!

Π

Πλάτανος

Με τον υπέροχο ίσκιο 

Ρ
Ρόδι
Με τον ήλιο πάνω του χάθηκε το κόκκινο...

Σ

Συκιά!

Για την ακρίβεια δύο συκιές

Μαυροσυκιά κι ασπροσυκιά

Τ

Τριανταφυλλιά

 Υ
Ύπαιθρος

 Φ
Φράχτης
Αναγκαίος στα χωράφια για τα σύνορα.
Ανεπιθύμητος στις ψυχές!

Χ

Χώμα, το ευλογημένο!

 Ψ
Ψάθινο (καπέλο)
Της μαμάς!
Κρεμασμένο για τις ανάγκες της φωτογράφισης στη τριανταφυλλιά!
Εκεί να δείτε σταυροκοπήματα η μανούλα!

 Ω!
Ώριμο (φρούτο)
Το μεστό δίπλα στο άγουρο!
Λίγη η ζωή του, μα όλη τη γλύκα αυτό την έχει!
Έτσι δεν γίνεται με την ωριμότητα;

Κι έτσι τέλειωσε η περιήγηση στον κήπο μου!
Σόρρυ έτσι τέλειωσε κι αυτή η πρόκληση με τα 24 γράμματα!
Το Δελφινάκι που είχε την ιδέα εν τω μεταξύ παραθερίζει στις θάλασσες
κι εμείς όλοι πίσω βγάλαμε τη βαριά δουλειά!
Καλά εντάξει δεν κουράστηκα.
Ίσα-ίσα που το απόλαυσα!
Ελπίζω το ίδιο κι εσείς!

Καλή σας ημέρα!
Να έχετε μια υπέροχη Κυριακή!
@ριστέα

Στο ράφι!

Από μικρή λάτρευα τα βιβλία.

Τίποτα το περίεργο ή το πρωτότυπο, θα μου πεις.

Οι περισσότεροι που διαβάζουν το έχουν από τα μικράτα τους. 

Το ίδιο θα σου πουν με βεβαιότητα.

Λάτρευα όμως και τις βιβλιοθήκες . 

Και το όνειρό μου ήταν πάντα να έχω ένα δωμάτιο 

γεμάτο ράφια και βιβλία.

Φυσικά όχι όπως αυτές που ακολουθούν...

Αυτές είναι μια επιλογή που έκανα ψάχνοντας στο διαδίκτυο 

όπου μπορείς να βρεις ό,τι πιο περίεργο ή τρελό...

Πηγές: kazani.gr , perierga.gr texnotropieskaidiakosmisi.com

Εγώ προσωπικά είχα στο νου κάτι τέτοιο...

via

Και τελικά απέκτησα κάτι τέτοιο

Μια απλή ξύλινη βιβλιοθήκη, αυτήν που έχω από παιδί.

Πρόσθεσα με τον καιρό δυο ραφιέρες στο πλάι  για να χωρέσουν τα

βιβλία μου αλλά και πάλι απέχω πολύ από το όνειρό μου!

Η κρίση δεν επιτρέπει την πολυτέλεια του βιβλίου πια.

Κι αυτό εδώ είναι το γραφειάκι μου!

Σε παγκόσμια πρώτη το σημείο από το οποίο 

επικοινωνώ μαζί σας!

Ο χώρος που γράφω, διαβάζω, δημιουργώ.

Ο χώρος που έκανα τα μαθήματα με τα παιδάκια μου.

Ο χάρτης πίσω από την πλάτη μου αναγκαίος τότε,

έμεινε να μου θυμίζει ταξίδια αγαπημένα της ψυχής....

Καλή σας μέρα

Καλό Σαββατοκύριακο

Παίρνω το βιβλίο μου κι έφυγα για θάλασσα!

@ριστέα

Κάτι τέτοιες στιγμές θυμώνω με μένα, που δεν έμαθα ... κιθάρα!

Τον λένε Cao Huishen.

Ένα ατύχημα του στέρησε τα χέρια στην τρυφερή ηλικία των οκτώ ετών.

Κάνει τα πάντα με τα πόδια, αφού αυτά μόνο διαθέτει,

Σήμερα είναι φοιτητής στο Software Engineering Institute 

στην πόλη Wuhan στην Κίνα, και σπουδάζει Τεχνολογία Υπολογιστών.

Από φτωχή οικογένεια, έπρεπε να εργαστεί 
ακόμα και για τα δίδακτρα της σχολής του.

Έμαθε ποδήλατο λοιπόν και μοίραζε εφημερίδες...

Μουσική, ποδήλατο, γυμναστική, διάβασμα, γράψιμο

τίποτα δεν τον σταματά αν αποφασίσει ότι θέλει να το κάνει κι αυτό!

"Τίποτα δεν σου χαρίζεται. 

Η ζωή θέλει αγώνα και εγώ έμαθα να αγωνίζομαι στα δύσκολα!"

αναφέρει με αφοπλιστική ειλικρίνεια!

"Δεν είμαι άχρηστος και δεν αισθάνθηκα ποτέ έτσι. Θέλω να είμαι ένας καλός πολίτης, να μορφωθώ και να διασφαλίσω ότι θα έχω μια πραγματική συμβολή στην κοινωνία που ζω. Επιθυμώ να μεταφέρω την εμπειρία μου και στους άλλους… Να γνωρίσουν και την άλλη πλευρά της ζωής, τη δύσκολη καθημερινότητα αλλά και την ελπίδα που υπάρχει στο βάθος του τούνελ…"

αρχική πηγή

Ντροπή για όλους εμάς που έχουμε τα χέρια μας

να κάνουμε λιγότερα πράγματα!

Δεν νομίζετε;

Όταν συναντώ τέτοιες ιστορίες πάντα στέκομαι με θαυμασμό. 

Ποτέ με οίκτο!

Κι έπειτα για μέρες στροβιλίζει γύρω από το κεφάλι μου:

αν μπορεί αυτός, γιατί όχι κι εγώ!

Και κάτι τέτοιες στιγμές θυμώνω με μένα που δεν έμαθα ... κιθάρα!

Σήμερα κάνουμε κάτι παραπάνω από αυτά που μπορούμε!

(Βασικά κάθε μέρα πρέπει...)

Σας φιλώ!

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Στο ζύγισμα το τελικό....

Ο σκεπτόμενος άνθρωπος του Ροντέν

Δε με νοιάζει η εξυπνάδα σου,

πόσα κιλά μόρφωση κουβαλάς στις πλάτες σου

 κι οι ασήκωτες περγαμηνές σου...

Οι πιθανόν μαρμαρένιες, οι πιθανόν αγαλματένιες!

Κι αν έχεις τόμους αμέτρητους και δερματόδετους,

με αξία ανεκτίμητη στους κάθε είδους πλειστηριασμούς

 για να ακουμπήσεις κάτω από το ύψος των περιστάσεων 

κι αφ' υψηλού να στέκεσαι εμπρός των άλλων,

δεν έχεις όμως την ξάστερη ματιά ενός παιδιού,

αθώου κι αγνού!

Ψυχρός κι ξένος θα μένεις στα μάτια μου

όσες λέξεις φανταχτερές, γυαλιστερές σαν πέτρες-
ξεπλυμμένες με τα χρόνια από τα νερά- 
κι αν αραδιάσεις, 

με στόμφο κι ύφος περισπούδαστο!
Αδιάφορες περνούν από μπροστά μου 
αν λίγο, έστω λίγο, αγάπη δεν έχουν μέσα τους 
κρυμμένη!
Κι αν τον άνθρωπο (κυρίως εκείνον που διώκεται αδίκως) δεν στηρίζουν!
Στο ζύγισμα το τελικό δεν μένουν οι λέξεις.
Μένουν τα έργα της αγάπης....

@ριστέα

Σοφός δεν αυτός που προσπαθεί να επιπλεύσει με λέξεις-σωσίβια,
μα εκείνος που σιωπεί μπροστά στην απόγνωση,
που σέβεται τον ανθρώπινο πόνο.


Καλή σας μέρα