Λήξη 28ου Συμποσίου Ποίησης - Η γιορτή μας

 

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες.
Το 28ο Συμπόσιο Ποίησης 
ολοκληρώνει σήμερα τον προορισμό του.
Ένα Συμπόσιο που πήρε ζωή ξανά, χάρη σε 27 πανέμορφες συμμετοχές.
Αντιπολεμικές ιαχές και αγάπη για τον συνάνθρωπο που πλήττεται θανάσιμα

απ' τον παραλογισμό του πολέμου,

χαρακτήρισαν το 28ο συμπόσιο!

Τούτο το αντιπολεμικό συμπόσιο ένωσε τις φωνές σας,

υψώσατε τις κραυγές σας,

δείξατε τη ενσυναίσθησή σας,

προσευχηθήκατε,

απευχηθήκατε,

ελπίσατε!

💢

Θα ήθελα πρώτα απ' όλα να ευχαριστήσω από καρδιάς όσους

στηρίξατε κι αυτό το Συμπόσιο με τις ποιητικές σας δημιουργίες,

αλλά και όσους ξεκλέψατε χρόνο, 
για να μελετήσετε και να αξιολογήσετε τις συμμετοχές μας, 

Χωρίς εσάς δεν θα υπήρχε Συμπόσιο!

23, λοιπόν, φίλοι μας έδωσαν 27 μικρά και μεγάλα διαμάντια και

28 συνολικά φίλοι του Συμποσίου περάσατε και βαθμολογήσατε
και με τις ψήφους σας, κάνατε κι αυτό το Συμπόσιο ξεχωριστό....

Φυσικά για μένα, που παρακολουθούσα μόνη την εξέλιξη της ψηφοφορίας
είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού οι διαφορές στην κορυφή 

είναι απειροελάχιστες και μέχρι τέλους είχαμε και πάλι 

ένα βαθμολογικό θρίλερ.

Έτσι.....

Νικητής/τρια του 28ου Συμποσίου, με μία μόλις ψήφο διαφορά, είναι 
παραπαπάμ....
⏬
⏬
⏬
⏬
⏬
⏬

η αγαπημένη μας ποιήτρια

Σταυρούλα Δεκούλου

με το εξαιρετικό της ποίημα, Άνθρωποι ή στοιχειά; 

στη θέση 14, με 22 βαθμούς, 

Σταυρούλα μου, θερμά συγχαρητήρια για την πρωτιά σου!

Πάμε να το θυμηθούμε...

14. Άνθρωποι ή στοιχειά;

Αγάπη μου,

το μελάνι σώνεται κι έχω τόσα να σου πω.

Πρόσεχε, ακούς;

Πρόσεχε εκεί που διαβαίνεις.

Μη λάχει και σε βρει βόλι εχθρικό.

Πέντε μήνες τα μάτια σου δεν αντάμωσα

κι ο ουρανός μου χωρίς στερέωμα δείχνει.

Πέντε μήνες που δεν σε φίλησα

κι ο κόρφος μου κάθε απόβραδο σ’ αναζητά.

Φούσκωσε η κοιλιά μου και μαζί και η αγάπη μας.

Πρόσεχε ακριβέ μου, να φυλάγεσαι…

κι αν μπορέσεις να μη σκοτώσεις κάποιον,

σώσε τον.

Ίσως έχει κι εκείνος έναν κόρφο που τον περιμένει.

Ίσως έχει κι εκείνος ένα βιολί όμοιο με το δικό σου.

Ίσως έχει κι εκείνος ένα γιασεμί στο παραθύρι του.

Ο πόλεμος θα περάσει αγάπη μου.

Εμείς όμως πρέπει να επιλέξουμε τι θα μείνουμε.

Άνθρωποι ή στοιχειά;

Σώθηκε το μελάνι αγάπη μου.

Να προσέχεις ακούς;

Σ’ αγαπώ.

Θερμά συγχαρητήρια στην Χριστίνα Λέλη για την 2η θέση,

με 21 βαθμούς

και στην Μia Petra για την 3η θέση, 

με 19 βαθμούς.

Οι διαφορές απειροελάχιστες, πράγμα που δεικνύει πόσο 

αγαπήθηκαν οι συμμετοχές αυτές.

Είτε διακριθήκατε ψηλά, είτε στη μέση, είτε χαμηλά,

όλοι ήσασταν υπέροχοι!

Πάμε για τις αποκαλύψεις;

Ας γίνουν λοιπόν όλες οι συστάσεις 

Μαζί με τις συστάσεις

και οι στίχοι που αγάπησα εγώ από κάθε συμμετοχή.

Συμμετοχές από 1-6 τις βρίσκουμε ► εδώ

1. Αίνιγμα, Katia Markouizou(3 β)

Τι ανόητο,

ξαφνικά για να εισβάλλει ο πόλεμος,

ανοίγουν τόσα παράθυρα 

ώστε δεν μένει τοίχος να ακουμπήσουν

τα μικρά παιδιά.

2. Κρίμα, Ben Provis (2 β)

Για ένα μέλλον δίχως όνειρα,
Για όνειρα με σπασμένη ελπίδα.
Κρίμα τα νιάτα μας και τη σοφία σας
Κρίμα το «εμείς» από ψέμα δικό σας

3. Η τελευταία λέξη, Η Γωνιά της Αννίκας (6 β)

Η μάνα κι ο πατέρας,
άταφοι κι οι δύο.
Κανένα πένθιμο τραγούδι.
Ένα δάκρυ μόνο για σάβανο
και για καντήλι τ’ άστρο τ’ αποσπερίτη.
Ψυχές στους τέσσερις ανέμους
σκορπισμένες στα χαλάσματα,
βιασμένες απ’ τ’ άδικο.

4. Είναι ζεστά εδώ μέσα, Σμαραγδένια Ρούλα (4 β)

Άκουγα πολλούς άσκημους θορύβους.

Τι ήταν όλα αυτά;

Γιατί σταμάτησες να είσαι χαρούμενη;

Τι γίνεται εκεί έξω;

Δεν θέλω να έρθω στον κόσμο.

5. Άδεια κούνια, Makis Del (9 β)

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, νιώθω μισή έτσι αδειανή που είμαι

Παιδιά είναι αυτά που κλαίνε;

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, μυρίζει θάνατος τριγύρω

6.Τότε δεν συναντηθήκαμε..., Τάσος Γ. Κάβουρας (6 β)

Είχα και εγώ όνειρα
Να ζήσω Ελεύθερα
Να βρω το ταίρι μου, να χορέψω, να μεθύσω,
να ακούσω τα πουλιά να κελαηδάνε
και τα λουλούδια να ανθίζουν..

Συμμετοχές από 7-18 τις βρίσκουμε ► εδώ

7.Μαύρη πεταλούδα, BUTTERFLY (21 β)

Γυρνάω από χώρα σε χώρα κι από πόλη σε πόλη. 

Ψιθυρίζω στους ανθρώπους την ειρήνη. 

Μαρτυρώ όλα του πολέμου τα δεινά. 

Οι περισσότεροι δε με ακούνε. 

Μόνο θαυμάζουν το μαύρο χρώμα 

των φτερών μου. 

8.Την Κόλαση τη ζήσαμε εδώ, Marina Tsardakli (3 β)

Μας προδίδουν καθημερινά,

οι ισχυροί,

αν δεις τα συμφέροντα τους για αργύρια.

Και δεν είναι τριάντα, είναι πολλά!

Μα δεν είναι ένας ο Ιούδας.

9.Σήμερα είναι εκείνοι, Katerina Verigka (14 β)

Και τι θα είμαστε στο μέλλον; 

Μερικές σελίδες ενός βιβλίου ιστορίας, 

που θα έχει γραφτεί αψηφώντας 

την πραγματική αλήθεια. 

10. Σκέψεις στον καπνό, Giannis Pit (12 β)

Θα μου πεις, σημασία δεν έχει πως μας λένε,

από πού είμαστε, τι γλώσσα μιλάμε, σε ποιο Θεό πιστεύουμε.

Σημασία έχει ότι το ζούμε.

11. Προσευχή, Maria Kanellaki (8 β)

ο μολυβένιος στρατιώτης δίνει το σύνθημα:

«Όχι άλλες σφαίρες στα παιδικά όνειρα»

Χορτάριασαν οι τρύπες απ’ τα κανόνια σας

φυτρώνουν μέσα τους ολόλευκα γιασεμάκια

12. Κάθε που είναι πόλεμος, Mia Petra (19 β)

λευκά περιστέρια διαπραγματεύονται 

για τ' ουρανού τα σύνορα

13. Φωνούλα, Γιούλη

γεννήθηκα πεταλούδα

μεταμορφώνομαι σε κάμπια

πατρίδα

είναι η οικογένεια 

14. Άνθρωποι ή στοιχειά; Σταυρούλα Δεκούλου (22 β)

Φούσκωσε η κοιλιά μου και μαζί και η αγάπη μας.

Πρόσεχε ακριβέ μου, να φυλάγεσαι…

κι αν μπορέσεις να μη σκοτώσεις κάποιον,

σώσε τον.

15. Αντί ευχών και ξορκισμών,Δημήτρης Ασλάνογλου (2 β)

Γιατί η ζωή είναι τα πάντα κι ο θάνατος το τίποτα

Δώστε τα χέρια, η ψυχή δεν μαζεύεται, αγγίζεται

Δώστε τα χέρια, το τίποτα να γίνει πάντα

16. Προδοσία, Mia (1 β)

Έχει μέρες να προβάλει ο ήλιος, να φανεί ένα χαμόγελο.

Πώς έσβησαν όλα μονομιάς;

Γκρεμίστηκε η ζωή μας, ακούτε;

Καταρρέει το σπίτι δίπλα μας.

17.Τα παιδιά, Ελευθερία-Έρη (13 β)

Τα παιδιά

μετουσιώνουν τον πόνο

με αγκαλιές και με φιλιά

και με οβίδες αγάπης!

18. Πόλεμος θα πει, Marina Tsardakli  (3 β)

μάθε πως μυρίζει η γη όταν ποτίζεται με αίμα,

πως σβήνει το βλέμμα απ' τα μάτια,

όταν τα φιλά ο Θάνατος,

γιατί θα γίνουν η πραγματικότητα σου.

Συμμετοχές από 19-27 τις βρίσκουμε ► εδώ

19. Τα δάκρυα της μάνας, ANNA Flo (13 β)

Ο ήχος της σειρήνας του πολέμου

προλογεί το θάνατο κι άλλων ονείρων

20. Μισώ, Makis Del (10 β)

Μισώ την δύναμη του

Τον τρόπο που επιβάλλεται στις ζωές μας

Μισώ το θράσος του

Τον τρόπο που σκοτώνει τα παιδιά

21. Εν αμαρτίαις, Άννα, Πάρος (13 β)

Οι τόσες μάχες που δεν δώσαμε

Για να σώσουμε την παιδικότητά μας

Οι τόσες σιωπές που δεν φύλαξαν

Την κατατρεγμένη αθωότητα

22. Θα γυρίσουμε;, Ρένα Χριστοδούλου (12 β)

Άσε να πάρω κάτι μαζί μου, μη κλείνεις το σάκο.

Άσε με να πάρω τις φωτογραφίες μας.

Τις παιδικές, με τους γονείς και τους παππούδες μας.

Αφήνουμε τους τάφους τους, ας μην αφήσουμε και τις φωτογραφίες τους.

23. Δύστυχε εσύ, Mary Pertax  (5 β)

Αυτόν που λες εσύ εχθρό έχει κι εκείνος μάνα,

Έχει γυναίκα και παιδιά, όνειρα σαν και σένα.

24. ...για πείτε μου κι εμένα...,Γιούλη (3 β)

Τα πρόσωπα αλλάζουν των ισχυρών

-ανάθεμα τις μοίρες μας-

ηλίθιων αλαζόνων

κύκλους κάνει η Ιστορία κύκλους!

25. Ξεριζωμός, Νικολέτα Κριαρά (7 β)

πρώτα, πήραν φωτιά τα σπίτια

ύστερα οι άνθρωποι

οι νεκροί δεν μεγαλώνουν

πέφτουν στο χώμα, σπάνε σε σκόνη

επιστρέφουν στη μήτρα 

26. Μαμά, φοβάμαι, Γιώτα Αρχοντάκη (10 β)

Οι φίλοι μου θα με περιμένουν στο σχολείο αύριο.
Είπαμε θα φυτέψουμε λουλούδια στην αυλή.
Μαμά, μην τρέχεις. Με πας μακριά απ’ το σπίτι. Έχω στο δωμάτιο τους σπόρους.

27. Ειρήνη, Ελευθερία-Έρη (3 β)

Του πνεύματος η πείνα

έρχεται από τα βάθη των αιώνων...

Όλοι είναι νικητές άσχετα από βαθμούς.

Η νίκη μας ξεκινάει και ολοκληρώνεται την ώρα που γράφουμε.

Πολλά συγχαρητήρια σε όλους σας λοιπόν!

Η νικήτρια θα πάρει, όπως πάντα, ένα δωράκι 

από τα χεράκια μου.

Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε τη βαθμολογία.

Με την αρίθμηση όσων ψήφισαν, λίγο πιο κάτω,

και με τη σειρά που ψήφισαν

μπορείτε να δείτε ποιοι σας προτίμησαν.

Ψήφισαν oι: 

1.Νικολέτα Κριαρά

2.Πίπη

3.georgiavas

4.Άννα Πάρος

5,Κατερίνα Β - Pause blog

6,Marina Tsardakli

7.giwta ar

8.Nasia

9.Τάσος Γ. Κάβουρας

10.Mia Petra

11.Μαρία Κανελλάκη

12.marypertax

13.Κατια Μαρκουϊζου

14.BUTTERFLY

15.Αννίκα

16.Σμαραγδάκι- Ρούλα

17.Makis Del

18.Giannis Pit.

19.ANNA FLO

20.Δημητριος Ασλάνογλου

21.Αναστασία Κ. Νικολάου

22.Μαρία Γ.

23.Ρένα Χριστοδούλου

24.Mia

25.paloma

26.Ελευθερία Έρη

27.Άιναφετς

28.Σταυρούλα Δεκούλου

Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τους φίλους που δεν είχαν συμμετοχή 

κι όμως πέρασαν, έδωσαν το παρών, διάβασαν τις συμμετοχές μας

και τις αξιολόγησαν!

Αυτό είναι για μένα Γιορτή της Ποίησης!

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω και πάλι ότι το Συμπόσιο είστε εσείς!

Εσείς το κρατήσατε και πάλι ζωντανό. 

Όχι, εγώ! 

Και με συγκινήσατε ΟΛΟΙ!

@ριστέα

28ο Συμπόσιο Ποίησης ~Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

 

Αγαπημένοι φίλοι μου.

Σας καλωσορίζω στο 28ο Συμπόσιο Ποίησης,

το αντιπολεμικό μας Συμπόσιο.

Για μια βδομάδα το μπλογκ βάφεται σε χρώματα πόνου, 

χρώματα θλίψης.

Αγωνία, συμπόνοια και στο βάθος κάπου να αγχνοφαίνεται 

η ανάγκη για λίγη ελπίδα. 

Η μουσική στο χαλί του μπλογκ είναι από την μίνι σειρά Chernobyl,

για όσους θελήσουν να συνοδεύσουν τα ποιήματα με την

ανάλογη ατμόσφαιρα.

Σας ζήτησα να δώσετε τη ψυχή σας και να γράψετε απλά, 

μα με λόγο μεστό και δυναμικό,

δίνοντας το αντιπολεμικό σας στίγμα.

Αυτή τη φορά δεν ήσασταν ελεύθεροι, να κινηθείτε κατά βούληση,

σε έμμετρο στίχο, ή χαϊκού,

σοβαρά ή χιουμοριστικά,

με μέτρο και ρίμα.

Ζητούσα να απέχουμε από την παράδοση ή τις φόρμες.

Και ο λόγος ήταν σοβαρός και προφανής!

Πόλεμος και στολίδια είναι για μένα κομματάκι οξύμωρο το σχήμα.

Να γράφεις για παιδάκια που χάνονται πριν ακόμα ακόμα

γευτούν τη ζωή και να ψάχνεις τη λέξη που θα κάμει 

τη ζευγαρωτή σου ρίμα;

Σας έδωσα παράδειγμα τον Μπρεχτ και την αντιπολεμική του ποίηση.

Όχι για να τον αντιγράψουμε, αλλά για να εμπνευστούμε.

Σοκάρουν τα λόγια του.

Σε δονούν!

Μπαίνεις στο πετσί του θανάτου και του πόνου, διαβάζοντας τους στίχους του.

Θεωρώ πως δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο.

Ευχαριστώ θερμότατα τους φίλους που έπιασαν το ζητούμενο

και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους!

23 φίλοι του Συμποσίου στείλατε 27 υπέροχες συμμετοχές 

(υπάρχουν τέσσερις διπλές συμμετοχές)

κάνοντας κι αυτό το Συμπόσιο να λάμπει!

Τα 27 ποιήματα τα μοίρασα αναγκαστικά αυτή τη φορά σε 

3 αναρτήσεις. 

Η μετάβαση σε κάθε μία διευκολύνεται με συνδέσμους! 
Μια φωτογραφία, όπως πάντα, συνοδεύει κάθε ποίημα.
Όσες φωτογραφίες έχουν συνδέσμους, αυτοί φαίνονται με το 
πέρασμα του ποντικιού πάνω στην κάθε μία.
◙

Για τη σειρά "εμφάνισης" των συμμετοχών, όπως έχει καθιερωθεί,
πραγματοποιήθηκε κλήρωση,
μετά το πέρας της προθεσμίας, με τη βοήθεια του
RANDOM.ORG (List Randomizer)
και τα αποτελέσματα μου έδωσαν την παρακάτω σειρά:

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.

Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί!

ΠΡΟΣΟΧΗ

Κι αυτή τη φορά, κρατάμε την ίδια βαθμολόγηση:

Έχετε λοιπόν τους βαθμούς 3,2,1,1,1 στα χέρια σας.

Χρησιμοποιήστε τους με σύνεση.

Υποχρεωτικά και τις 5 βαθμολογίες.

Το 3 στο ποίημα που σας γοήτευσε περισσότερο 

το 2 στο επόμενο ποίημα που σας άρεσε και τους τρεις άσους 

στις επόμενες αγαπημένες σας επιλογές.

Από αυτή τη στιγμή, έως και την 

Πέμπτη, 14 Απριλίου, στις 8 το βράδυ, 

διαβάζουμε, σχολιάζουμε, βαθμολογούμε.

Παρασκευή 15/04

θα έχουμε τη γιορτή λήξης 

και την ανακοίνωση του μεγάλου νικητή ,

ο οποίος παίρνει όπως πάντα ένα δωράκι από τα χεράκια μου.

Όλοι όσοι συμμετέχουν βαθμολογούν,
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.

Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.

Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή, 

αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.

💢

Να σας ζητήσω κάτι τελευταίο;

Εφόσον τα σχόλια με βαθμολογίες είναι κλειστά, αν θέλετε,

γράψτε για όσα σας άρεσαν πολύ και δεν μπορέσατε να δώσετε βαθμό.

Οι φίλοι θα χαρούν με ένα σας σχόλιο.

Εγώ σχολιάζω πάντα όλες τις συμμετοχές που λαμβάνω. 

Ξέρετε ότι δεν είμαι διεκπαιρεωτική.

Το κάνω με την ψυχή μου.

Είναι όμορφο να βρίσκεις έναν καλό λόγο 

για την προσπάθεια του άλλου.

Το έχουν κάνει στο παρελθόν φίλοι-μπλόγκερς 

και νιώθω υπέροχα όταν βρίσκω τέτοια σχόλια.

Θυμίζω:

Το Συμπόσιο δεν είναι επίσημος διαγωνισμός.

Είναι ένα διαδικτυακό μας δρώμενο.

Δημιουργήθηκε για τα blogs (ή τους άστεγους φίλους) με τα οποία/ους

έρχομαι σε αλληλεπίδραση. 

Οι περισσότεροι μεταξύ μας πια γνωριζόμαστε

(αρκετοί γνωριστήκαμε μέσα από το Παιχνίδι των λέξεων

του TEXNIS STORIES, πάνω στο οποίο κι αρχικά πάτησα).

Καθώς πλέον σας γνωρίζω όλους,

μπορώ να διασφαλίζω και τη διαφάνεια.

Συμμετέχουν πάντα, είτε στη δημιουργία, είτε στη βαθμολόγηση, 

μόνο φίλοι αναγνώστες.

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

💢

Σας αφήνω να συγκινηθείτε κι εσείς!

Καλή σας ανάγνωση!

@ριστέα

1.Αίνιγμα

Τα μικρά παιδιά, που έπαιξαν όλη μέρα

απόκαμαν στα κρεβατάκια τους.

Ακριβώς την στιγμή

που βυθίζονται στον ύπνο 

κάποιος δεν λογάριασε το όνειρο.

Τι ανόητο,

ξαφνικά για να εισβάλλει ο πόλεμος,

ανοίγουν τόσα παράθυρα 

ώστε δεν μένει τοίχος να ακουμπήσουν

τα μικρά παιδιά.

Επιμένουν οι άξονες στην ασυμμετρία τους,

δύσκολη ισορροπία.

Μέσα από στρόβιλους

εμπιστεύεσαι το αίνιγμα της ζωής και του θανάτου.

Η φωτιά μεταστρέφεται σε στεναγμό,

η σμίκρυνση σε αιωνιότητα.

Έπειτα ο άνθρακας συμμετρικός, ανενεργός.

Το πιο απλό πράγμα του κόσμου 

είναι να μην μπορείς να κάνεις αλλιώς

είναι η αλήθεια, που δεν συνέβη ποτέ.

Ποιος ξέρει,

ο πατέρας θα πιάσει από το χέρι το παιδί του 

σε μυστικό περίπατο στη θάλασσα.

2. Κρίμα

Μια γλώσσα που δε ξέρω
Μα το ‘φέρε η ζωή να μάθω
Δεν την ήξερα, μα αναγκάστηκα
Γιατί άλλος αποκτά όνομα
Κι άλλος εκτέλεση με βάφτιση
Σε συντρίμμια από βολίδες
Παρελθόν, παρόν 
και ονειροπόλο μέλλον
Για ελπίδες ανυπάκουες
Με φόβο καμωμένες
Τι είμαι, τι έχω, τι μπορώ;
Τι μου δίνετε, ρε σεις;
Τι έχω;
Μια σκυτάλη, ματωμένη είναι
Τι να την κάνω; Τι με κάνετε να μπορώ;
Για ένα μέλλον δίχως όνειρα,
Για όνειρα με σπασμένη ελπίδα.
Κρίμα τα νιάτα μας και τη σοφία σας
Κρίμα το «εμείς» από ψέμα δικό σας
Κρίμα σ’ εμάς, με στερημένο το μέλλον μας 
Κρίμα για μας, που λησμονήσαμε το παρελθόν σας

3. Η τελευταία λέξη

Γη αλλότρια. Απόγευμα μετά από μια βδομάδα.
Κάθισμα ένα παλιό τσίγκινο κουτί.
έξω απ’ τη σκηνή, στην άκρη του καταυλισμού.
Θυμάται η Anya την πατρίδα.
Όλα ήταν όμορφα την Άνοιξη,
όπως δεν ήταν ποτέ
κι αλίμονο, ούτε ποτέ θα γίνουν.
Ακόμη κι αν τελείωνε ο πόλεμος,
με κάποια επιείκια στους ηττημένους,
δε γίνεται να ξεχάσω
τον φόβο του πολέμου,
τον αντίλαλο απ’ το θρήνο,
τη γη που έτρεμε απ’ τις οβίδες,
τον αέρα που μύριζε μπαρούτι,
τις οιμωγές απ’ τις σειρήνες
και την κλαγγή των όπλων.

Περπάτησα μέσα στη νύχτα,
χωρίς να ξέρω για πού.
Τα πόδια κόλλαγαν στη λάσπη.
Τα μάτια κουρασμένα
δε έβλεπαν, παρά τις αναμνήσεις.
Σε ξέσκιζαν,
πιο δυνατές απ’ τη φωτιά πολέμου.
Μ’ αυτές οδοιπορούσα. Φοβόμουν.
Βαριά η σιωπή.
Συλλογιζόμουν αυτούς που μείναν πίσω.
Η μάνα κι ο πατέρας,
άταφοι κι οι δύο.
Κανένα πένθιμο τραγούδι.
Ένα δάκρυ μόνο για σάβανο
και για καντήλι τ’ άστρο τ’ αποσπερίτη.
Ψυχές στους τέσσερις ανέμους
σκορπισμένες στα χαλάσματα,
βιασμένες απ’ τ’ άδικο.
Φιλόξενη η χώρα που μας δέχτηκε,
δε λέω, μα δεν είναι όπως το σπίτι,
εξορία είναι.
Κι οι δρόμοι της περιπλάνησης
ατέλειωτοι θα ναι.
Όμως μέσα απ’ τον πόνο και το θάνατο
την τελευταία λέξη δεν την είπαμε ακόμα. 

4. Είναι ζεστά εδώ μέσα

Είναι ζεστά εδώ μέσα.

Άκουγα την καρδιά σου να χτυπά χαρούμενα.

Μια κουκιδίτσα ήμουν. 

Κολυμπούσα, έκανα τούμπες.

Η πρώτη σου επαφή μαζί μου, ασπρόμαυρη.

Άνοιξες γεμάτη απορία τα μάτια σου.

Σαν να σου μοιάζω, είπες και γέλασες γεμάτη ευτυχία. 

Ένιωθα τα χέρια σου να με αγκαλιάζουν, όταν με νανούριζες γλυκά.

Είναι ζεστά εδώ μέσα.

Σε άκουγα που μου έλεγες πως θα ερχόμουν σε έναν όμορφο κόσμο,

γεμάτο χρώματα.

Άρχισα να μεγαλώνω και να ανυπομονώ να γνωρίσω 

ό,τι όμορφο μου περιέγραφες.

Κόντευε ο καιρός.

Ξαφνικά, ένιωσα  μέσα στις φλέβες σου τον φόβο.

Δεν το ήξερα αυτό το συναίσθημα.

Δεν μου άρεσε καθόλου.

Άκουγα πολλούς άσκημους θορύβους.

Τι ήταν όλα αυτά;

Γιατί σταμάτησες να είσαι χαρούμενη;

Τι γίνεται εκεί έξω;

Δεν θέλω να έρθω στον κόσμο.

Είναι ζεστά εδώ μέσα!

Φοβάμαι μαμά! 

5. Άδεια κούνια

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, πολύ μουντό αυτό το απόγευμα

Που είναι τα παιδιά; Ο Βιτάλι, η Αλεξία, ο Όλεγκ;

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, περίεργοι θόρυβοι ακούγονται

Με ξέχασαν άραγε; Εμένα που τους πήγαινα ψηλά;

Πέρα δώθε- πέρα δώθε, σκοτείνιασε ο ουρανός

Γιατί ακούγονται κραυγές;

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, ακούω μπότες να χτυπάνε

Γιατί χάθηκε ο ήλιος;

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, νιώθω μισή έτσι αδειανή που είμαι

Παιδιά είναι αυτά που κλαίνε;

Πέρα δώθε-πέρα δώθε, μυρίζει θάνατος τριγύρω

Όλεγκ, Βιτάλι, Αλεξία, έι παιδιά, γιατί είστε ψηλά;

Μόνο εγώ σας πήγαινα εκεί...

6.Τότε δεν συναντηθήκαμε...

Και ρώτησε ο Γέροντας Αρχιερέας
τον γέροντα Αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης
«Τώρα που ο χρόνος του βίου σου λιγοστεύει
είσαι έτοιμος..»

Και απάντηση πήρε..

Όταν στα 19 σου χρόνια παίρνεις το όπλο
να πολεμήσεις για τη πατρίδα σου
Ξέρεις ότι οι σφαίρες θα σφυρίζουν δίπλα σου
Ξέρεις ότι εκεί που πατάς είναι παγίδα
Ξέρεις ότι ο ουρανός είναι σκοτεινιασμένος
Ξέρεις ότι το νερό στη πηγή είναι δηλητηριασμένο
Ξέρεις ότι ο ύπνος σημαίνει θάνατος
Ξέρεις ότι ο θάνατος είναι στο δρόμο..
Απλά, δεν έτυχε να συναντηθούμε τότε..

Και δίκαιο ήταν.
Είχα και εγώ όνειρα
Να ζήσω Ελεύθερα
Να βρω το ταίρι μου, να χορέψω, να μεθύσω,
να ακούσω τα πουλιά να κελαηδάνε
και τα λουλούδια να ανθίζουν..
Και τα λίγα αυτά τα έβλεπα τόσα πολλά..
Με αυτά έζησα και ας τα λένε κάποιοι φτωχικά...

Εδώ τελείωσαν οι πρώτες 6 συμμετοχές.

Για τις συμμετοχές 7-18 πάτησε ►εδώ

Για τις συμμετοχές 19-27 πάτησε ►εδώ