Χριστούγεννα σε 4 πράξεις ~ Πράξη 2η: Μικρές προσδοκίες

 

"Η Μνήμη γίνεται ιστορία.

Οι μέρες κοντοζυγώνουν. Άραγε τι περιμένουμε; Τι ελπίζουμε να έρθει; 

Τι επιθυμούμε να αλλάξει σε μας και γύρω μας. 

Ποιες οι ευχές μας, ποια τα όνειρά μας.

Ένα τηλέφωνο που δεν απαντήθηκε, μια συγγνώμη που ίσως ακουστεί 

ή δεν ειπώθηκε ποτέ. 

Μια φωτιά που πρέπει να ανάψει στο τζάκι ή στη ξυλόσομπα. 

Ένα κουδούνισμα στην πόρτα για την επιστροφή ενός αγαπημένου. 

Μια είδηση που λυτρώνει, μια προσευχή.

Η προσμονή είναι μια υπόσχεση μικρή, μεγάλη, αληθινή."
Τάδε έφη, John Pit

Χτυπάει το ξυπνητήρι.

Νωχελικά ανοίγει τα μάτια και δείχνει 9:00. 

Δεν βιάζεται να σηκωθεί. Τι να κάνει νωρίτερα; Παιδιά δεν έχει να κλαίνε. 

Είναι Χριστούγεννα εξάλλου!

Έχει να γίνει όμορφη, να διαλέξει ωραία ρούχα, να βαφτεί,

να πάρει τα δώρα της, το χαμόγελό της και να πάει στο σπίτι της μαμάς.

Χουζουρεύοντας, κάνει συνδυασμούς στο κεφάλι της...

Να βάλει τακούνια ή να ντυθεί πιο σπορ;

Αλήθεια, θα ταιριάζουν τα δώρα της σε όλους; 

Θα τους χαροποιήσει; 

Ανακάθεται στα χριστουγεννιάτικα μαξιλάρια και με μια γούνινη, καρώ 

κουβέρτα να τυλίγεται ζεστά γύρω της, παίρνει το βιβλίο της 

και διαβάζει μερικές σελίδες.

Δεν έχει πραγματικά κάτι να τη βιάζει.

Θα πάρει αργότερα στο δίσκο το πρωινό της στο σαλόνι,

θα σερφάρει τόσο-όσο και μετά θα ετοιμαστεί για να πάει λίγο νωρίτερα, 

για να βοηθήσει. Ε, μην την πουν και τεμπέλα!

Στο σπίτι της μαμάς, αργότερα, όλα είναι ζεστά και στολισμένα!
Οι κατσαρόλες πάνω στη φωτιά αχνίζουν! 

Η κοτούλα βράζει, η σούπα ετοιμάζεται, η πίτα ψήνεται στο φούρνο.

"Θα φουσκώσω εγώ τα μπαλόνια", φωνάζει!

Ένα παραφουσκώνεται και μπαμ! σκάει στα μούτρα της!

Τρομάζει! 

💣

Χτυπάει το ξυπνητήρι!

Πανικόβλητη ανοίγει τα μάτια. Δείχνει 6:45. 

Η ώρα που ξυπνάει κάθε μέρα.

Είναι Χριστούγεννα, αλλά στον δικό της γαλαξία αυτό 

δεν σημαίνει κάτι διαφορετικό:

Θα σηκωθεί, μισοκοιμισμένη, θα πάει να σηκώσει τα μεγάλα της "μωρά", 

να τα ντύσει, να τους φτιάξει πρωινό, να ταΐσει τις αδέσποτες γατούλες,

να στρώσει κρεβάτια, να πλύνει τα λερωμένα...
Τρέχοντας, θα επιστρέψει να πάρει το δικό της πρωινό.

Είναι η ιερή της στιγμή, μία από τις λίγες φορές της μέρας που παίρνει ανάσα.

Θα ξαναπάει, σύντομα πίσω, να μαγειρέψει. Για τα "μωρά" της!

Τώρα είναι αυτή η μανούλα!

Κανείς άλλος δεν θα έρθει σήμερα. 

Λείπουν όλοι σε εξωτικούς προορισμούς, για τα Χριστούγεννα.
Τους φτιάχνει καφέ, το φρούτο τους, ένα γλυκό ίσως, ένεκα της ημέρας.

Θα βάλει μουσική και θα ανάψει τα φωτάκια πάνω από το τζάκι τους.

Να τους κάνει λίγο πιο γιορτινή τη μέρα.

Θα τους ακούσει να μιλάνε, ο μπαμπάς να εξιστορεί τα δικά του, 

από την Αμερική, όπως πάντα. 

Τις ξέρει τις ιστορίες του, αλλά τις ακούει και πάλι.

Η μαμά θα προσπαθήσει να πει κάτι. 

Αδύνατον πλέον να καταλάβει κανείς ένα νόημα, κάτι. 

Θα προσποιηθεί ότι την καταλαβαίνει, ότι είναι χαρούμενη.

Όλα είναι φανταστικά!

Θα έρθει στο δικό της σπίτι, μετά και θα φτιάξει, ακούραστα, 

το δικό της καθημερινό γεύμα. Πάντα το ίδιο.

Θα βάλει το χριστουγεννιάτικο σερβίτσιο, απαλή μουσική, 

ένα κολονάτο ποτήρι με νερό και θα ευχηθεί στον εαυτό της!

🎅

Τι προσμένει; 
Τι ελπίζει, 
Τι ποθεί περισσότερο;

🎅

Τα Χριστούγεννα πέφτουν Πέμπτη φέτος!

Τι καλά, σκέφτεται! Δεν έχει γυμναστική το πρόγραμμα 

-αν είχε, δεν θα την ανέβαλε, ο κόσμος να χαλνούσε! 

Φέτος, θέλει να φτιάξει το χριστουγεννιάτικο τσαγάκι της 

-με κανέλα, γαρίφαλο κι άρωμα πορτοκαλιού-

και να ξεκινήσει ένα καινούργιο βιβλίο.
Τόσα την περιμένουν υπομονετικά στη βιβλιοθήκη της...

Ένα λογοτεχνικό βιβλίο - να ταξιδέψει θέλει!

Να κάνει κάτι που έχει ΠΟΛΥ καιρό να κάνει!

Ίσως ανάψει και το τζάκι, ξανά! 

Κι ας χαλάσει πρόσκαιρα, κάπως, το στολισμό του!
Να καθίσει λίγη ώρα ήρεμη, σαν τίποτα να μην έχει αλλάξει.

Δεν περιμένει θαύματα. Δεν γίνεται το θαύμα που ποθεί.

Οι μεγάλες προσδοκίες φέρνουν τις μεγάλες απογοητεύσεις

είχε πει ο Βούδας, εξάλλου!

Προσμένει μόνο να απολαύσει τις στιγμές της.

Της αρκεί.

Δεν έχει καθόλου προσδοκίες.

Φευ! Το μυαλό που χάνεται δεν ξαναφτιάχνεται, 

με όλα τα γιατρικά του κόσμου! 

Ούτε και προσμονή μεγάλη έχει.

Δεν βιάζεται να περάσουν οι μέρες. 

Δεν θα αλλάξει κάτι την ημέρα της μεγάλης γιορτής.

Απολαμβάνει τόσο πολύ το "πριν" τη γιορτή... 

💓

Θέλει μόνο να μείνει λίγες ώρες ήρεμη, να διαβάσει χαλαρά

και να ταξιδέψει στους δικούς της κόσμους.

Για λίγο μόνο.

Την άλλη μέρα, 6:45 η ζωή συνεχίζει στους δικούς της ρυθμούς.

Ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου στο δρώμενό: 

"Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις 

/ Η προσμονή"

του αγαπημένου μας Γιάννη!

Αναμείνατε για τις επόμενες δύο πράξεις 

-εύχομαι να τις καταφέρω κι αυτές,

καθώς έχουμε κι ένα Συμπόσιο να τρέχει, 

φίλοι Συμποσιούχοι μου! 

Άντε, κάμετε κι αυτά τα Χριστούγεννα το θαύμα σας!'

Σας φιλώ
@ριστέα

Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!

Χριστούγεννα σε 4 πράξεις ~ Πράξη 1η: Αναμνήσεις

 Last, but not least!

Όπου αναμνήσεις, η πριγκηπέσσα πρώτη

-κι ας έρχομαι σχεδόν τελευταία, λόγω έλλειψης χρόνου, 

στο νέο μας δρώμενο!

Οι αναμνήσεις, εξάλλου, πάνε χεράκι χεράκι με το... καρκινάκι!
Και από χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις, νομίζω ότι έχω τιγκάρει ως τα πάνω 

το μπαουλάκι μου!

 Από πού θέτε να το πιάσω; 

🎀 Από πολύ μικρούλα, στην Αμερική, που είχα την τύχη να ζήσω 

τα πρώτα χρόνια  της ζωής μου, οπότε, μάλλον κάπου εκεί γεννήθηκε 

και ρίζωσε η μεγάλη αγάπη που έχω για τα Χριστούγεννα;

(Η μαμά, έμαθε στα ξένα ότι ο Σάντα Κλάους είναι μαγεία για τα παιδιά

και μετέφερε και στην Ελλάδα τον μύθο, προτού καν έρθει μέσω 

της τηλεόρασης και της κόλα ο χοντρούλης με την κόκκινη φορεσιά!
Έχω ακόμα και σήμερα την κούκλα που είχα ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη στα 4,

που με ένα κρυφό μηχανισμό μάκραιναν και κόνταιναν τα μαλλιά της!) 🎀

Εδώ στο αεροδρόμιο, ερχόμασταν στην Ελλάδα. 

Εγώ αγκαλιά με την κούκλα μου!

Δεν σας τη δείχνω στο σήμερα, γιατί πάνω στην κούκλα μου έμαθα να κουρεύω! 😁

🌲 Από τα σχολικά μου χρόνια, αργότερα, 

με τις σχεδόν μόνιμες διακοπές στην Αθήνα,

(καθώς ο μπαμπάς έλειπε σχεδόν πάντα τα Χριστούγεννα στην Αμερική),

με αρώματα τσουρεκιού, δίπλων και μελομακάρονων, 

(τότε τα τιμούσα όλα και με το παραπάνω!) 

του Πυργιώτικου κόκορα-μακαρονάδα,

(κουβαλούσαμε 3-4 κοκόρια μαζί μας πάντα πεσκέσι),

κάλαντα από το άγριο ξημέρωμα μέχρι το βράδυ και φυσικά... Μινιόν; 🌲

🎅Από τα 90'ς τα αγαπημένα, που ήταν ξέφρενα, ζωντανά, γεμάτα έρωτα, 

διασκέδαση μέχρι πρωίας και γκλάμουρ -πολύ γκλάμουρ; 🎅

🎁 Από το 2004 κι έπειτα -χρονιά σταθμός για μένα-

που ήταν ταυτισμένα με την οικογένεια,

γεύματα/δείπνα επί τριημέρου, κάθε φορά και σε άλλο σπίτι,
(εγώ έπαιρνα πάντα την παραμονή Χριστουγέννων)

αγάπη, ζεστασιά, γλέντια και γέλια πολλά, 

διαγωνισμός για το ποια οικοδέσποινα θα είναι η καλύτερη, 

φρεσκοψημένο ψωμί και αρώματα "μανούλας" ολούθε;
(Κέρδιζε κατά κράτος η μανούλα φυσικά

κι ας έφτιαχνα εγώ μέχρι και καρτούλες με το που κάθεται 

ο κάθε καλεσμένος μου!)🎁

💥 Ή τα τελευταία χρόνια, αυτά όπου η οικογένεια διασπάστηκε,

δεν αντέχουν τα γεροντάκια μου πέρα από τις 7-8 το βράδυ,

η μανούλα δεν θυμάται πια να ζυμώνει, να ψήνει, 

να ετοιμάζει μια τραπεζαρία γεμάτη καλούδια,

δεν θυμάται καν τι γιορτάζουμε πια, 

οι υπόλοιποι επιλέγουν ένα κοσμοπολίτικο μέρος του κόσμου, 

τα "παιδιά" με τις νέες τους οικογένειες,

οι φίλοι έχουν κι αυτοί τις δικές τους οικογένειες και

η υποφαινόμενη έχει φτιάξει πια τις δικές της συνήθειες 

-αυτή και ο Μαξ; 💥

Θα μπορούσα να επιλέξω τα ξέφρενα γλέντια, σαφώς!

Είχαν μέσα τους πολλή χαρά και ευτυχία!

Αλλά βάζοντας σε μια φανταστική ζυγαριά, 

από τη μια εκείνα, τα γκλαμουράτα Χριστούγεννα, 

με τα σινιέ συνολάκια, τις 12ποντες γόβες, και τη σαμπάνια που έρεε άφθονη,

κι από την άλλη, τα ήρεμα και μοναχικούλια βράδια με τον Μαξούλη, 

με τον γαλήνιο φωτισμό στο στολισμένο πυργόσπιτο 

με την χριστουγεννιάτικη μουσική να παίζει ολημερίς,

με τις φόρμες και τις παντούφλες,

χωρίς θλίψη, αλλά με μια ανακούφιση -μπορώ να είμαι όπως θέλω,

να κάνω ό,τι θέλω, να φάω αυτό που θέλω, χωρίς κρίσεις κι επικρίσεις, 

και να τραγουδήσω το Silent night και οι στίχοι να είναι ράιτ του πόιντ!

🎅

♫ Σιωπηλή νύχτα, άγια νύχτα

(...)

Όλα είναι ήρεμα, όλα είναι φωτεινά

(...)

Κοιμήσου σε ουράνια ειρήνη

Κοιμήσου σε ουράνια ειρήνη ♫

Μεγάλωσα πολύ για πάρτι μέχρι πρωίας, 

 και να προσπαθώ να ισορροπώ σε high heels 

-που λέμε και στο χωριό μου, στο Αμέρικα-

δεν τιμώ πια και τις τραπεζαρίες με όλα τα καλούδια

-δεν είναι για μένα καλούδια αυτά, αλλά διατροφικές βόμβες.

Για να καταλάβετε, την περσινή Πρωτοχρονιά, που ήμουν καλεσμένη 

κουβάλησα τη σαλάτα μου. 

Όχι, δεν κάνω εξαίρεση ούτε για μία μέρα!

Δεν πίνω κιόλας... Αυτό που το πάτε; Έχω να πιώ 2,5 χρόνια.

🎅

Είμαι η Αριστέα, λοιπόν, και είμαι καλά!

Γιορτάζω απλά, με μια σαλάτα 

(οκ, δεν είναι σαλάτα, είναι πανδεσία γεύσεων και χρωμάτων!)

με τον Μαξ μου, 

κι όπως ακριβώς ταιριάζει με το μέσα μου!

Μπορεί τα Χριστούγεννα να είναι οι άνθρωποι, 

οι άνθρωποί μου,

αλλά εγώ τους κουβαλώ όλο το χρόνο τους ανθρώπους που αγαπώ.

Δεν τους χρειάζομαι για να περάσω όμορφα.

Είμαι η Αριστέα και είμαι γεμάτη από αναμνήσεις, 

ωραίες στιγμές, πλούσιες στιγμές, 

φτωχικές και παγωμένες χρονιές,

κάποια πολύ δύσκολα Χριστούγεννα -ναι, υπάρχουν κι από αυτά!-

Χριστούγεννα, με χημειοθεραπείες και χωρίς μαλλάκια,

Χριστούγεννα με μπούκλες και χωρίς ρυτίδες στο πρόσωπο,

γιορτές γεμάτες ζεστασιά, κόσμο και γλέντια,

στιγμές μοναχικές, κατ' επιλογήν, αλλά και άνευ επιλογής, 

μα και στιγμές απέραντης γαλήνης.

Όλες τις αγαπώ, γιατί αυτό είναι το άλμπουμ των 55 μου χρόνων.

Αλλά πιότερο σημασία για μένα έχει το σήμερα, το τώρα,

η καθημερινότητα!

Κι αυτά τα φτιάχνω μόνη μου 

-always!

@ριστέα ή Tea, 

όπως με φώναζαν μικρούλα!

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο δρώμενό: 

"Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις 

/ Η ανάμνηση"

του αγαπημένου μας Γιάννη!

Αναμείνατε για τις επόμενες τρεις πράξεις 

-εύχομαι να τα καταφέρω! 

Το παρόν Blog, δεν χρησιμοποιεί ΑΙ (τεχνητή νοημοσύνη) για την συγγραφή και δημιουργία των αναρτήσεων! Οι αναρτήσεις απαρτίζονται από σκέψεις, συναισθήματα και απόψεις μου! Συνδεόμαστε διαδικτυακά, αλλά επιμένουμε να γράφουμε ανθρώπινα!!