αφιερωμένο στο γυμνό,
φθάνει σήμερα στο τέλος του προορισμού του.
φθάνει σήμερα στο τέλος του προορισμού του.
Προτού προβώ στις αποκαλύψεις θα ήθελα
ολόθερμα να ευχαριστήσω
όσους στηρίξατε κι αυτό το Συμπόσιο με τις ποιητικές σας δημιουργίες,
αλλά και όσους ξεκλέψατε χρόνο για να μελετήσετε
και να αξιολογήσετε τις τόσες πολλές συμμετοχές μας,
Χωρίς εσάς δεν θα υπήρχε Συμπόσιο!
Πραγματικά το λέω και το εννοώ!
Δεν ήταν απλά ένα ακόμα υπέροχο Συμπόσιο.
Ήταν το πιο πολυσυλλεκτικό Συμπόσιο,
με απίστευτους, μικρούς και μεγάλους θησαυρούς!
Νικητές όπως πάντα και πάνω απ' όλα η Ποίηση
κι όλοι εμείς που διαβάσαμε!
κι όλοι εμείς που διαβάσαμε!
γυμνός-ή-ό/
γύμνια / γυμνώνω
[θεματικά ή συμβολικά η χρήση της λέξης, όπως πάντα]
έδωσε 34 υπέροχες συμμετοχές, από 25 φίλους
της ποίησης και του μπλογκ,
ενώ 35 φίλοι του Συμποσίου περάσατε και βαθμολογήσατε
και με τις με τις ψήφους σας, αναδείξατε μεγάλη νικήτρια,
με 27 βαθμούς, την
Ποιώ-Ελένη
με το σπαραχτικό της ποίημα
“Κλείστρο”
(Όχι, αν διαφωνείτε με το επίθετο "σπαραχτικό",
να μου το πείτε!)
Ελένη μου, θερμά συγχαρητήρια! Άξια!
Πάμε να το θυμηθούμε...
Κλείστρο
Μάνα γυμνή δεν με γέννησες
Στον πλακούντα σου μέσα τυλίχτηκα σφιχτά
Τον ομφάλιο λώρο πότε δεν μου έκοψες
Σ΄αναπηρικό αμαξίδιο έσυρα το πρώτο μου κλάμα
Δεν έμαθα ποτέ μόνη να αναπνέω
Στον αγώνα λύγισα νωρίς
Δεν έμαθα να ισιώνω τους πλίνθους της ζωής
Σκόνταφτα πάντα και διαρκώς παλινδρομούσα
Μάτωνα ως το περικάρδιο κι ένας πόνος δριμύς αγκύλωνε τα νεύρα
Νεογιλούς δεν έβγαλα
Σκληρό το ψωμί στο στόμα
Παγωμένο το γάλα επίπεδη η θηλή
Πώς να δέσει το σώμα;
Μπούκλες δεν μπόρεσα να χαρώ στους ώμους
Κι ήταν ξανθά τα μαλλιά μου λεπτά όμως σαν τις ίνες του σταριού
Απαλά σαν το χνούδι στην κοιλιά των σπίνων
Ατροφικά τα νύχια μου πώς να ξεμπερδέψω τους ιστούς γύρω;
Με κατάπιναν οι ιστοί με απορροφούσαν οι ρουφήχτρες
Έγκλειστη έμεινα στη δίνη τους τρελά να περιστρέφομαι
Δεν έβλεπα μάνα παραέξω
Τα λουλούδια τα πετρώματα και τα φυλλώματα δεν τα ήξερα
Μόνο τις κρύπτες των βουνών ξεχώριζα
Γιατί οι τόποι μου μακρινοί κι απόκοσμοι υπήρξαν
Δεν άκουγα μάνα ήχο κανένα
Το σύριγμα των βελών το πλατάγισμα της θάλασσας
Το κρυφομιλητό της λεύκας δεν τα ένιωσα
Τους ψιθύρους των αστεριών μόνο πλησίασα
Γιατί από μικρή ήμουν παρμένη ολοκληρωτικά απ' τον ουρανό
Μια ισχνή πεταλούδα που άνθη γαλαξιακά γνώρισε
Μάνα γυμνή δεν με είδες
Έτσι που η νύχτα με βίαζε απείραχτο παιδί ακόμα
Του έρωτά σου η σύλληψη ατελής
Όσο κι αν ηδονικά αγκομαχούσες χτυπημένη απ' τη φενάκη
Στα υπόγεια οι συγγενείς μοίραζαν δηλητήριο
Πολλά τα φιαλίδια κιτρινόμαυρη η χολή
Απόκαμες μάνα κι έφυγα μαζί σου
Εσύ κυρτή και πρόωρα γερασμένη
Κι εγώ μια έρπουσα ύλη
Με το σπασμένο κοπίδι του φόβου στα σκελετωμένα μου χέρια
Να αδυνατώ να σε προσπεράσω!
Ας γίνουν λοιπόν όλες οι συστάσεις
Ποιώ-Ελένη
με το σπαραχτικό της ποίημα
“Κλείστρο”
(Όχι, αν διαφωνείτε με το επίθετο "σπαραχτικό",
να μου το πείτε!)
Ελένη μου, θερμά συγχαρητήρια! Άξια!
Πάμε να το θυμηθούμε...
Μάνα γυμνή δεν με γέννησες
Στον πλακούντα σου μέσα τυλίχτηκα σφιχτά
Τον ομφάλιο λώρο πότε δεν μου έκοψες
Σ΄αναπηρικό αμαξίδιο έσυρα το πρώτο μου κλάμα
Δεν έμαθα ποτέ μόνη να αναπνέω
Στον αγώνα λύγισα νωρίς
Δεν έμαθα να ισιώνω τους πλίνθους της ζωής
Σκόνταφτα πάντα και διαρκώς παλινδρομούσα
Μάτωνα ως το περικάρδιο κι ένας πόνος δριμύς αγκύλωνε τα νεύρα
Νεογιλούς δεν έβγαλα
Σκληρό το ψωμί στο στόμα
Παγωμένο το γάλα επίπεδη η θηλή
Πώς να δέσει το σώμα;
Μπούκλες δεν μπόρεσα να χαρώ στους ώμους
Κι ήταν ξανθά τα μαλλιά μου λεπτά όμως σαν τις ίνες του σταριού
Απαλά σαν το χνούδι στην κοιλιά των σπίνων
Ατροφικά τα νύχια μου πώς να ξεμπερδέψω τους ιστούς γύρω;
Με κατάπιναν οι ιστοί με απορροφούσαν οι ρουφήχτρες
Έγκλειστη έμεινα στη δίνη τους τρελά να περιστρέφομαι
Δεν έβλεπα μάνα παραέξω
Τα λουλούδια τα πετρώματα και τα φυλλώματα δεν τα ήξερα
Μόνο τις κρύπτες των βουνών ξεχώριζα
Γιατί οι τόποι μου μακρινοί κι απόκοσμοι υπήρξαν
Δεν άκουγα μάνα ήχο κανένα
Το σύριγμα των βελών το πλατάγισμα της θάλασσας
Το κρυφομιλητό της λεύκας δεν τα ένιωσα
Τους ψιθύρους των αστεριών μόνο πλησίασα
Γιατί από μικρή ήμουν παρμένη ολοκληρωτικά απ' τον ουρανό
Μια ισχνή πεταλούδα που άνθη γαλαξιακά γνώρισε
Μάνα γυμνή δεν με είδες
Έτσι που η νύχτα με βίαζε απείραχτο παιδί ακόμα
Του έρωτά σου η σύλληψη ατελής
Όσο κι αν ηδονικά αγκομαχούσες χτυπημένη απ' τη φενάκη
Στα υπόγεια οι συγγενείς μοίραζαν δηλητήριο
Πολλά τα φιαλίδια κιτρινόμαυρη η χολή
Απόκαμες μάνα κι έφυγα μαζί σου
Εσύ κυρτή και πρόωρα γερασμένη
Κι εγώ μια έρπουσα ύλη
Με το σπασμένο κοπίδι του φόβου στα σκελετωμένα μου χέρια
Να αδυνατώ να σε προσπεράσω!
Στη δεύτερη θέση με διαφορά μόλις δύο ψήφων έχουμε δύο συμμετοχές
το “Parfait Amour” της Μαρίας Κανελλάκη και
το “Σύννεφα - άγγελοι” και πάλι της Ελένης μας (Ποιώ).
Ένα μεγάλο μπράβο και στις φίλες που έφθασαν πολύ ψηλά
στην προτίμησή σας:
Αλεξάνδρα (Woman in Blogs)
Αναστασία (Lysippe) και Κατερίνα Βερίγκα.
το “Parfait Amour” της Μαρίας Κανελλάκη και
το “Σύννεφα - άγγελοι” και πάλι της Ελένης μας (Ποιώ).
Ένα μεγάλο μπράβο και στις φίλες που έφθασαν πολύ ψηλά
στην προτίμησή σας:
Αλεξάνδρα (Woman in Blogs)
Αναστασία (Lysippe) και Κατερίνα Βερίγκα.
Ας γίνουν λοιπόν όλες οι συστάσεις
Μαζί με τις συστάσεις
και οι στίχοι που αγάπησα εγώ από κάθε συμμετοχή.
και οι στίχοι που αγάπησα εγώ από κάθε συμμετοχή.
Συμμετοχές από 1-8 τις βρίσκουμε ► εδώ
Το δέντρο δάκρυσε.
Ήταν η μοναξιά του που πότισε το χώμα.
Παλεύουμε και ζούμε με σχετική αξιοπρέπεια
πατώντας πάνω σε ετοιμόρροπα θέλω.
3.Παυσίλυπες σκιές, Lysippe (16 β)
Έφυγες·
κι απέμεινα να κοινωνώ
απ' τη γύμνια
ψεύτικων ειδώλων.
4.Ο Δον Κιχώτης του Κοκτώ, Woman in Blogs (17 β)
Και τα ρολόγια γύμνωσες από τις ώρες της φυγής
να πάρει η αγάπη παρουσίες
Και στάθηκες γυμνός σ' ένα λεπτό σιγής
και φώναξες "κάτω οι εξουσίες!"
5.Ο εαυτός μου, Mary Pertax (9 β)
Το είδωλο μου έτσι θωρώντας, βρήκα πλέον τον εχθρό μου
Και άλλος κανείς δεν είναι παρά μόνο ο εαυτός μου.
Τις φλέβες του λαιμού σου
νοστάλγησε η γύμνια
Δίχως πυξίδα, πορτολάνο και αποσκευές,
γυρεύουν το «μαζί» ένα βήμα να το πάνε παραπέρα.
8.Άλλη μια νύχτα, ANNA Flo (5 β)
Κι όμως εύχεται
να'ρθει σύντομα η στιγμή
που θα πάψει να νυχτώνει!
Συμμετοχές από 9-23 τις βρίσκουμε ► εδώ
9.Σύννεφα - άγγελοι, ποιώ - ελένη (25 β)
Είναι κάποια φιλιά που αξέχαστα μένουν
Σαν να έχει η μνήμη χρυσαφένια κλουβιά
Και μέσα τα κλείνει
Χορεύοντας σαν τρελή,
στους ρυθμούς της απουσίας σου
Τον χορό της λησμονιάς...
Γραμμή παράλληλη.
Καταδικασμένη να τέμνεται μόνο για λίγο.
Ίσα για τη χαρά της επαφής.
Τότε μόνο οι άνθρωποι
φοράνε τα καλά τους.
12.Parfait Amour , Maria Kanellaki (25 β)
Και δηλαδή ξοφλήσαμε αν παντρευτεί ο γιος μας;
Μόνο για να γεννήσουμε είν’ ο προορισμός μας;
- Γεράσαμε Απόστολε αυτή είναι η ουσία!
- Δεν έχει δικαιώματα η τρίτη ηλικία;
13.Καιάδας, Σμαραγδένια Ρούλα, (4 β)
Και εσύ ακίνητος, εκεί στο βάθος της τρύπας, να ρουφάει όλο και περισσότερο το σαλεμένο σου μυαλό,
ψάχνεις να βρεις τους δρόμους της ψυχής σου!
14.Αναδημιουργία, Ariadni St. (1 β)
Κρατώ το γυμνό χέρι της μπαλωμένης μου ψυχής
και εξαϋλώνομαι...
15.Τα θαμμένα όνειρα των εραστών, Τάσος Γ. Κάβουρας (3 β)
Υπάρχει λένε μια περιπέτεια για τον καθένα μας
Που συνωμοτικά σουλατσάρει μέσα στα ολόφωτα βλέμματα
Με ακηλίδωτο πόθο που υφαίνει το ασίγαστο πάθος
Και στέλνει τα γυμνά κορμιά στις παρυφές των συμπληγάδων
Συμπληγάδες σαρκοφάγες
(...)
Κάτι τσαλακωμένες φλέβες
(...)
Πόσο δέρμα να γδάρει η γύμνια;
17.Αειθαλές, Euzonas (4 β)
Φτιαχτοί άνθρωποι,
γυμνοί ωσάν τα δέντρα
ρούχα για φύλλα
18.Καθρέφτης, melissokomos, (10 β)
Σαν καθρέφτης εκείνη
δίχως οίκτο αντανακλά
την αβάσταχτη γύμνια
της κάλπικης ζωής μας
19.Γαλαθηνό χαικού, Ariadni St.
Αβύσσου γύμνια
μεθυστική, μάταιη
ισχνά φωτίζεις
Ένα αηδόνι
μπρος στη γύμνια των δέντρων
σιωπά για πάντα.
21.Εποχές αγάπης, Δημήτρης Ασλάνογλου (6 β)
Είναι της πλάσης η μορφή, ατέρμονο στημόνι
Η Αγάπη, που κρατά γερά, της σκέψης το τιμόνι
Σκηνή θεάτρου θερινού, με τραγωδούς τις εποχές
Γυμνές ψυχές καρτερικές, ρίγη καρδιάς, οι θεατές
22. Αχαρτογράφητη ψυχή, Ελένη Β. (14 β)
Να βρω την ψυχή σου.
Αλλά δεν ξέρω που να την ψάξω.
Χάνομαι.
Αχαρτογράφητη είναι.
Μα καλά…
Κανείς δε βρέθηκε να την περπατήσει;
πόσο ανόητοι υπήρξαν όλοι τους…
Αυτός είμαι.
Με ό,τι καλά μου έδωσε ο Θεός και ό,τι στραβά δημιούργησα.
Έχω ένα τόνο λάθη στην καρότσα μου,
μα αντέχω ακόμα να πηγαίνω.
Και έτσι με την ψυχή μου γυμνή,
στέκομαι μπροστά σου,
όχι για να με κρίνεις, μα για να με αποδεχτείς.
Συμμετοχές από 24-34 τις βρίσκουμε ► εδώ
Είναι το στιγμιαίο πετάρισμα των βλεφάρων σου
που με έκανε να ζω την αιωνιότητα
Είναι οι στιγμές που με κοίταζες
και 'βλεπα στα μάτια σου ολάκερο τον Παράδεισο...
25.Τάνγκο για δυο, paloma (2 β)
Δυο σώματα κολλητά,
με γυμνή ψυχή σαν ένα,
μες το τάνγκο συγκλονίζουν,
κάποια φθινοπωρινά απογεύματα
26.Φθινοπωρινός άνεμος, ANNA Flo (1 β)
Μα δεν μπορώ να ανεχθώ
τον άνθρωπο τον άμυαλο
Μου γιγαντώνει το θυμό
όταν στη φύση φέρεται σαν βάνδαλος αγύρτης
27.Η επανάσταση άργησε μια μέρα, Katerina Verigka (10 β)
Ο ήχος του κορμιού της
κάλυψε
τα όνειρά της.
Το αίμα έσβησε
τα ίχνη
της ελπίδας.
28.Τώρα είναι η ώρα, Ανέσπερη (11 β)
Με της σιωπής τα λόγια της φωνάζει η ωριμότητα :
Καλό ταξίδι «κόρη» μου.
Φυσάει ούριος άνεμος, άπλωσε τα φτερά σου.
Ποτέ δεν θα ΄ναι αργά, μα
τώρα είναι η δική σου, η κατάλληλη η ώρα για το πέταγμά σου…
Αυτή η γαμημένη πειθαρχία
μου στέρησε πολλά.
Μου στέρησα πολλά.
Δεν ακροβατούσα
ποτέ στα άκρα.
Είχα τις ισορροπίες μου.
Μα θα ήθελα
να μην είμαι φτιαγμένη έτσι.
30. Αναγκαστική προσγείωση, Mary Pertax (6 β)
Σηκώθηκα, και σκούπισα τα δάκρυα που τρέχαν.
Έφερα γύρω τη ματιά, κοίταξα στον καθρέφτη.
Το είδωλο που αντίκρισα δεν θύμιζε εμένα.
Θύμιζε κάποια πιο σοφή. Κάποια πιο πικραμένη.
Μα πιο αποφασιστική, σαν σήκωσε το βλέμμα!
31.Τα χαϊκού μιας αλήθειας, Άιναφετς (3 β)
Θα ρθει η στιγμή
που το γυμνό σου ψέμα
θα σε προδώσει.
Και μόνο τότε
γυμνή και η ίδια
θα σε πιστέψω.
32.Κλείστρο, ποιώ - ελένη (27 β)
Απόκαμες μάνα κι έφυγα μαζί σου
Εσύ κυρτή και πρόωρα γερασμένη
Κι εγώ μια έρπουσα ύλη
Με το σπασμένο κοπίδι του φόβου στα σκελετωμένα μου χέρια
Να αδυνατώ να σε προσπεράσω!
33.Γύμνια, onirokosmos (6 β)
Θα ακυρώνω χρώματα,
θα αφαιρώ ήχους και μουσικές,
θα μορφάζω με κοινότοπα χαμόγελα
σε μια ψευδαίσθηση μια δήθεν ευχαρίστησης.
Μα, ως εκ θαύματος...
Όσο πνίγω μέσα μου τα άγρια πουλιά,
τόσο τα ελευθερώνω.
34.Κόκκινο,BUTTERFLY (4 β)
Κόκκινο.
Ο αναλφάβητος έρωτας στα μισάνοιχτα χείλη
◄►
Ευχαριστώ θερμά και καλωσορίζω στο Συμπόσιο
τους πρωτοεμφανιζόμενους
Άιναφετς και melissokomo-Γιώργο Σγούρδο,
παρουσίαση του οποίου θα σας έχω προσεχώς .
◄►
Όλοι είναι νικητές άσχετα από βαθμούς.
Πολλά συγχαρητήρια σε όλους σας!
Κάθε ένας από εσάς έδωσε κάτι διαφορετικό,
κάτι όμορφο, κάποιους στίχους διαμάντια!
Και τα 34 ποιήματα ήταν υπέροχα!
Για όσους διάβασαν/ψήφισαν (πλην της νικήτριας)
ακολούθησε κλήρωση αμέσως μετά τη λήξη, για μια δημιουργία μου.
Με τη σειρά που ψήφισαν και τους κατέγραψα, έχουμε:
1.marilenaspotofart
2.georgia vasiliou
3.Euzonas
4.Ελένη B
5.Άιναφετς
6.Mia
7.Maria Kanellaki
8.Marina Tsardakli
9.ANNA Flo
10.paloma
11.melissokomos
12.Mary Pertax
13.ποιώ - ελένη
14.Katerina Verigka
15.Makis Del
16.DIMITRIOS ASLANOGLOU
17.BUTTERFLY
18.Μαρία Νικολάου
19.Αρτίστα του βωβού
20.Giannis Pit
21.Γλαύκη
22.Lysippe
23.nikol
24.Σμαραγδάκι Ρούλα
25.Κλαυδία
26.Τάσος Γ. Κάβουρας
27.Katia Markouizou
28.Ariadni St.
29.Ανέσπερη
30.Анастасия н.
31.Αριάδνη Βλάχου
32.Memaria
33.Woman in Blogs
34.Marina Antoniou
35.Onirokosmos
Η κλήρωση ανέδειξε νικήτρια την Κατερίνα Βερίγκα
Κατερίνα μου, εύχομαι πάντα να είσαι καλότυχη. ☺
◙
Η καταμέτρηση έγινε και πάλι σε excel.
Ακολουθεί η σύμπτυξη που κατάφερα να κάνω για όσους
δεν έχουν παρακολουθήσει τη βαθμολογία.
Με την αρίθμηση όσων ψήφισαν -βλέπε παραπάνω-
μπορείτε να δείτε ποιοι σας προτίμησαν.
Αυτή τη φορά σε δύο φωτό αφού ήταν πολλές και οι συμμετοχές μας.
(Πατήστε στις εικόνες για να μεγαλώσουν)
Από τη βιασύνη μου έχω φωτογραφίσει προτού μπει ο τελευταίος άσος
στη συμμετοχή 9 της Ελένης,
Οπότε δεν φαίνεται η ισοβαθμία με το ποίημα της Μαρίας Κανελλάκη
(25 βαθμοί και οι δύο!)
Τυπικό αυτό, αλλά πραγματικά ήταν τόση η κούραση....
Δικαιολογήστε με! Πληζ!
Θέλω να κλείσω, όπως άνοιξα, με ευχαριστίες δηλαδή
σε όλους όσοι αποτελείτε τον κορμό του Συμποσίου
Χωρίς εσάς Συμπόσιο δεν υπάρχει!
Με συγκινείτε με την στήριξή σας!
Το επόμενο Συμπόσιο, το επετειακό,
να το αναμένετε -κλασικά- μέσα στον Δεκέμβρη.
Σας φιλώ
Αριστέα
υγ: κι ελπίζω να μην έχω κάνει κάποιο λάθος και με κυνηγάτε! ☺