Το" γιατάκι" του χρόνου....

Πίνδαρος: Χρόνος ο πάντων πρόγονος

"Όταν κάποτε, οι περπατησιές μου ήταν πιό πυκνές στο τόπο
μου, στο όμορφο νησί της Άνδρου, θυμάμαι τη ζωή μου

μέσα σε ένα μικρό πλεούμενο, που τόλεγαν «Ρένα».

Στο τόπο εκείνο άρχιζαν να πλάθονται οι πρώτες σκέψεις,

οι πρώτες προσδοκίες, τα πρώτα όνειρα.

Ήταν τότε που τα χρώματα μέσα στο νου, γίνονταν ένα,
γίνονται άσπρα πουλιά, διψασμένα να ταξιδέψουν μακριά και να θεριέψουν."

ΘΥΜΙΣΕΣ

Θυμάμαι τότε, που ασπάστηκα τη θάλασσα τη καταρτόφυτη,

τότε που τʼ αηδόνι καθρεφτίζονταν, στις λίμνες της βροχής.

Τότε που διψασμένος ικέτης, άγγ ιζα με τʼ ακροδάχτυλα

τη σφενδόνη,κείνη που θα γινόταν η αιτία το γυμνό κορμί

μου, να ντυθεί με το κύμα και τον άνεμο, περνώντας μέσʼ

απʼ την ανομολόγητη δύνη του χρόνου.

Του χρόνου, που πνίγεται πάντα στις αγκαλιές και στα

φιλιά της προδοσίας. Του χρόνου, που φτιάνχει αγάλματα

στα κρεβάτια, αλλά και με πείσμα, νύχτα και μέρα, υφαίνει

μωρών μοίρες, μέσʼ από χάσματα μνήμης, μιας μάνας, που

βυζαίνοντας, χαμογελά στου ήλιου τη λάμψη.

Δ.Λ.Α.

Το μικρό πλεούμενο «Ρένα»

"Ομοίωμα λέμβου, που κατασκεύασα το 1994. Η λέμβος ήταν

ιδιοκτησίας Λεωνίδα Δ. Ασλάνογλου (του πατέρα μου) με το
όνομα «ΡΕΝΑ Λεμβολογίου Άνδρου με αριθμό 249» με
ιστιοφορία λατίνι με φλόκο και μηχανή Λίστερ 7,5 ίππων.
Η λέμβος ήταν τύπος «κούντουλο» με μήκος 5,30 μέτρα και
κατασκευάστηκε στο ναυπηγείο του Πάχου στο Πέραμα το 1977.

Άλλο ένα μοντέλο της λέμβου σε στυλ (Half Model),

κατασκεύασα το 2015, τώρα πρόσφατα, και προσφέρθηκε

ως δώρο, στον Δήμαρχο Άνδρου, Φίλο και Συμμαθητή,

Θεοδόση Ιωάν. Σουσούδη, με την ευχή να πετύχει στο

δύσκολο έργο του, χαρίζοντας στην Άνδρο μας, ένα

καλύτερο αύριο, για κείνη και για τα παιδιά της."

Τα πρώτα στάδια της κατασκευής

Και ήρθε σαν ολοκληρωμένη κατασκευή σε αυτό το στάδιο

"Κάποτε τραβήχτηκε η παρακάτω φωτογραφία,

όταν η βάρκα βρίσκονταν δίπλα σε ένα πολύ όμορφο βράχο στην

Άνδρο που λέγεται « της Γριάς το Πήδημα». Ήμουνα στο

τιμόνι της βάρκας εκείνη την ημέρα και σαν πολλές άλλες

φορές ο νους μου σίγουρα έφτιαχνε σκέψεις γιά το μέλλον.

Τότε η σκέψη έστρεφε γύρω από καθε τι, που μοιάζει
απρόσιτο αλλά ελκυστικό."

ΤΟ ΓΙΑΤΑΚΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Mε λαβωμένη μία στάλα ευτυχίας
Διχάλες ψάχνεις, στου χρόνου τʼ αχνάρια
Ο ήλιος καίει, τʼ απομεινάρια μιας ναυμαχίας
Κορμιά σκορπίζοντας, με πόνων σημάδια

Φευγάτος ουρανός, των γενεών ο θρύλος

Απανωτά φεγγοβολεί, σε χέρια κρύα

Σώματα κόκκινα, καλοκαιριού το χείλος

Πηλού σκαλίσματα, με χάδια Θεία

Μέσα στη βάρκα ένοιωσες, του άνεμου το πείσμα

Στο ακρογιάλι έλουσες, τα μάτια σου με κύμα

Στα βράχια τα μετέωρα, φύτεψες την ελιά

Με του κρασιού τα ξόρκια, έμαθες τα φιλιά

Μεσʼ το καράβι άφησες, το δάκρυ να κυλήσει

Σαν το δελφίνι αλήτεψες, πʼ ανέμελο σφυρίζει

Τσουρούφλισες το βλέμμα σου, στου βότσαλου τη λάμψη

Ψιθύρησες το «σʼ αγαπώ», στου φεγγαριού τη χάση
Ήτανε τότε που...

οι Τιτάνες, οι Γίγαντες, οι Λαιστυγόνες, οι Κύκλωπες,

οι Μούσες , οι Ερινύες, οι Φρίκες, οι Νηριήδες,

οι Νύμφες, οι Μοίρες, οι Συμπληγάδες, οι Αμαζόνες,

οι Σάτυροι, οι Δαίμονες, οι Σειληνοί, οι Κένταυροι,

οι Σειρήνες, οι Γραίες, οι Κόβαλοι, οι Γοργόνες.

Η Σκύλα, η Χάρυβδη, η Μέγαιρα, η Χίμαιρα,

η Σφίγγ α, η Μέδουσα, η Λάμια, η Χαρικλώ,

ο Κέρβερος, ο Μινώταυρος, ο Οφιόταυρος, ο Πήγασος,

ο Πάνας, ο Νέσσος, ο Όρθρος, ο Τάξιππος,

...έχτιζαν το γιατάκι σου

Το γέμιζαν ανάσες

Το μύρωναν με ήθος

Πλάθανε τʼ όνειρα σου

Στου Φοίνικα το στήθος

Βγαλμένο απʼ τις στάχτες
Δ.Λ.Α.

Για τον χρόνο θέλω μόνο να πω...

Δεν θέλω να ξεχνάω το «χτες»,

γιατί το «αύριο» θα μου το φέρει μπροστά μου

και θα το ξαναζήσω.

Θέλω να θυμάμαι, γιά να λέω ότι αύριο θα ζήσω μία

«καινούργια μέρα»

************

Γιά την Όμορφη Άνδρο να πω αυτό...

«Γράφω τις λέξεις μου γιά σένα και τη "τελεία",

δεν έχω χώρο να την βάλω»

************

Τέλος γιά τη θάλασσα θέλω να πω...

«Όταν σ’ έχω πλάι μου, λέω του ήλιου να περαμερίσει,

αυτός δεν χωράει»

Δ.Λ.Α.

*γιατάκι

Όπως καταλάβατε σήμερα φιλοξενώ, με μεγάλη χαρά και πάλι
έργα, σκέψεις, εικόνες και ποίηση 
του καπετάνιου και ποιητή Δημήτρη Ασλάνογλου.
Στα σχόλια θα απαντήσει ο ίδιοςκι εγώ ξέρετε τα γνωστά...
δημιουργώ!
________________________

Και μην ξεχνάτε το 7ο Συμπόσιο τρέχει και περιμένει

τις ποιητικές σας συμμετοχές, οι οποίες, αυτή τη φορά, 
θα συνοδεύονται με μια εικόνα δικής σας επιλογής,
που πιστεύετε ότι ενισχύει τη δύναμη των λόγων σας.

♥

Αν νομίζετε ότι πρέπει να συνοδεύετε τη φωτογραφία σας

με κάποιο link γιατί πιθανόν να υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα,

στείλτε το κι αυτό παρεΐτσα!

Ειδάλλως θα γίνεται αναφορά ότι οι εικόνες δεν μας ανήκουν

και είναι από τη google.

Καλή σας μέρα
@

Ένα λαμπαδόκουτο δικής μου έμπνευσης!

Θέλησα να κάνω το αμπαλάζ για μια από τις λαμπάδες μου, 
με απλά υλικά που υπήρχαν.
Από το να δοθεί σκέτη σκέφτηκα....
δεν κάνω μια χαζομαρίτσα εκεί να μου περάσει και η ώρα;

Πήρα ένα ρολό από χαρτί περιτυλίγματος 

(με βόλευε το μάκρος)

έκοψα όσο χρειαζόμουν,
έκοψα και τις άκρες με το ειδικό κυματιστό ψαλίδι.

αστάρωσα, κόλλησα δαντέλες, πέρασα σπάγκο,

χρωμάτισα με χρώμα σε σκόνη και χρυσαφί αγιογραφίας, 

ζωγράφισα με το χέρι τα ροζ φυλλαράκια

και "τάπωσα" σταθερά τη μία άκρη με τη βοήθεια του powertex
κι ενός στρογγυλού κομματιού από ποτ πουρί (!) ίδιου ακριβώς μεγέθους.

Στην άλλη άκρη 
ένα κομμάτι περίεργου υφάσματος και υφής,
σαν σκληρό τούλι (!)
(πώς να σου το περιγράψω αλλιώς μανούλα μου)
παίζει το ρόλο κλεισίματος-φλόγας (λέμε τώρα)!

Και ορίστε το πακετάκι μας!

Φούστα-μπλούζα δεν το λες, αλλά με λίγη φαντασία

κι ευγένεια πολλή, το δέχεσαι ως φοβερή δημιουργία 

by airis! (είπε το ψώνιο και λιποθύμησε μετά!)

♥

Και τώρα στο Συμπόσιο μας!

Μετά από σκέψη πολλή,τη δική σας χθεσινή βοήθεια

και παρά την επικείμενη ταλαιπωρία μου,

αποφάσισα να συνοδεύονται οι ποιητικές σας συμμετοχές

με μια εικόνα δικής σας επιλογής που πιστεύετε

ότι ενισχύει τη δύναμη των λόγων σας.

Έτσι θα είναι πιο καλαίσθητη η εικόνα των αναρτήσεων,

ο αναγνώστης θα διαβάζει πιο ευχάριστα

αλλά και τα ποιήματα σας θα υποστηρίζονται καλύτερα.

Αν νομίζετε ότι πρέπει να συνοδεύετε τη φωτογραφία σας

με κάποιο link γιατί πιθανόν να υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα,

στείλτε το κι αυτό παρεΐτσα!

Ειδάλλως θα γίνεται αναφορά ότι οι εικόνες δεν μας ανήκουν

και είναι από τη google.

Θα ειδοποιήσω και με μέιλ και όσους έχουν ήδη στείλει τη συμμετοχή τους.

Καλή σας μέρα και 
Καλή εβδομάδα!
@ριστέα

Μαζί με τον καφέ #9

Καλημέρα!
Έκανες καφέ;
Εγώ είμαι εδώ, με τον ελληνικό μου, διπλό σε μεγάλη κούπα.
Διπλή και η χαρά μου γιατί σήμερα είναι σαν να ανοίγω το σαλονάκι μου
και να έχω φίλους αγαπημένους.
Κι αν είναι λίγοι... ακόμα καλύτερα. Πιο ζεστό το κλίμα!
Μέχρι και γλυκό μπορεί και να βγάλω! ☺
Κάθεσαι αναπαυτικά;

Μαζί με τον καφέ #9
Μη σε παραξενεύει το νουμεράκι.
Η στήλη ήταν παρατημένη έναν χρόνο ακριβώς.
Τα σχόλια ενάμιση μήνα κλειστά...
Πολλές οι αράχνες εδώ μέσα.



Ήταν επιθυμία της ψυχής, καλό μου.
Και πήρα την άδεια από τον εαυτό μου.
Στην αρχή σαν λύση ανάγκης.
Ζήτημα ζωής και θανάτου φαινόταν:
η απομάκρυνση ή το τεζάρισμα!
Ε, νωρίς δεν ήτανε να ταβλιαστώ από τα 44 something;

Και την έκλεισα την πόρτα.
Ελπίζω να μην ένιωσες ανεπιθύμητος μονάχα!
Εγώ σε καλημέριζα.
Κι όποτε μου το επέτρεπε η διάθεση και ο χρόνος ερχόμουν 
και στο κονάκι σου να σου πω μια καλημέρα,
να αφήσω ένα φιλί, μια καρδιά.



Και ο χρόνος χρησιμοποιήθηκε δεόντως.
Και εγώ τη βρήκα πάλι τη γαλήνη.
Και άνοιξα σήμερα 
για να μου αφήσεις κι εσύ ένα φιλί, μια καλημέρα, μια καρδιά ♥
(κι εσύ που δεν έμαθες ακόμα ...έλα, αντέγραψε την)
Ή να μου τα ψάλλεις!

Μόνο για τις αναρτήσεις παιδαγωγικού περιεχομένου 
μην πεις κάτι. Εκεί δεν τελειώσαμε ακόμα....
Έχω να γράψω κι άλλα.....
Θα κάνουμε και μια ανακεφαλαίωση πριν προχωρήσω,
γιατί με τόσα που συμβαίνουν νομίζω ότι το να έχουμε 
παιδεία γύρω από τα θέματα που αφορούν τα παιδιά μας, επιβάλλεται!



Σε αφήνω κάπου εδώ...
Καλή Κυριακή να έχεις φίλη και φίλε
που περνούσες από δω ♥
Και γράψε μου ό,τι ήθελες καιρό τώρα να μου πεις...

Ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσοι δεν σταμάτησαν να  επικοινωνούν μαζί μου,
μέσω μέιλ, φέις, δώρων, μηνυμάτων, σήματα καπνού 
ή ... με τη σκέψη τους 
Αυτό για τη μικρή μου αλεπουδίτσα.... ξέρεις εσύ☺

Την ώρα την άλλαξες; Εγώ πριν λίγο το συνειδητοποίησα πάντως ☺

Το7ο Συμπόσιο Ποίησης  συγκεντρώνει διαμάντια!
Έχω ήδη μαζέψει θησαυρό!
Όμως έχεις 12 μέρες ακόμα!
Και ο θησαυρός μπορεί να μεγαλώσει κι άλλο....
Τρέξε λοιπόν!
Το ζήτημα είναι να δημιουργήσεις.
Κι εμείς να διαβάσουμε.
Το ποιος θα βγει πρώτος είναι το τελευταίο που μας νοιάζει σε τούτη 
την παρέα! ☺

Και μία ερώτηση που αφορά το Συμπόσιο;
Πώς θα σας φαινόταν κάθε συμμετοχή στο Συμπόσιο να βγαίνει 
με μια μικρή φωτό που να εκφράζει το κάθε ποίημα;
Δηλαδή κάθε συμμετοχή να συνοδεύεται με τη φωτογραφία της, 
αυτή που θα έχει διαλέξει ο κάθε φίλος.
Σκεφτείτε το και προλαβαίνω εγώ να "σάξω" το θέμα με τις συμμετοχές που 
έχω ήδη λάβει!
ΥΓ: Στης Αλεξάνδρας πήγες που έχει μια μυστική ανταλλαγή δώρων;

Καλημέραααααααα!
@

Οι ειδοί του Μαρτίου

Όχι, δεν τρελάθηκα που αναρτώ τις  Ειδούς του Μαρτίου* 

στις 28 του Μάρτη!

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί τη συμμετοχή μου στο 

1ο Παιχνίδι με τις λέξεις, του τρίτου κύκλου,

ένα παιχνίδι που αγαπήσαμε στο TEXNIS STORIES

και φιλοξενεί πλέον επάξια η Μαρία μας στο μπλογκ της, mytripsonblog.

Οι υποχρεωτικές λέξεις είναι σημειωμένες με κόκκινο μέσα στο κείμενο.

44 πΧ 
Είχε ξημερώσει η 15η του Μάρτη.

Δεν θα άκουγε τον μάντη του.

Ούτε τις παρακλήσεις της Καλπουρνίας. 

"Όνειρα και οιωνοί! Αυτά είναι για όσους τα πιστεύουν!"

Θα πήγαινε λοιπόν!

Φόρεσε την τήβεννο, στερέωσε τη χρυσαφένια πόρπη, έβαλε τα σανδάλια του και κάλεσε τον σκλάβο του να κρατήσει τους πάπυρους.

"Πήγαινε μπροστά. Θα ακολουθήσω.

Μην ανησυχείς για μένα..."

Ήθελε να πάει αργά, να απολαύσει τη μέρα. Ο ολόχρυσος ήλιος, το κελάηδισμα των πουλιών, τα χρώματα που στόλιζαν τη γη, όλα ήταν καλά σημάδια! Δεν είχε τίποτα να φοβηθεί. 

Τον κατηγορούσαν καιρό ότι αποφάσιζε μόνος του. Ότι τους αγνοούσε. Φωνές ξεπηδούσαν όλο και συχνότερα ότι χανόταν η δημοκρατία.

"Μα δεν καταλαβαίνουν ότι έχω ένα όραμα; Οι τύχες της αυτοκρατορίας είναι στα χέρια μου. Προσάρτησα Ιβηρία, αναχαιτίσαμε τόσους εχθρούς στον βορρά, κατακτήσαμε τη Γαλατία... 

Υποσχέθηκα να φτιάξω μια αυτοκρατορία και αυτό κάνω"!

Ήταν τόσο σίγουρος για τον εαυτό του!

Ναι, είχε θριαμβεύσει σε όλα τα μέτωπα. Είχε φερθεί στους περισσότερους εχθρούς του με γενναιότητα, όπως κανένας άλλος. Τον ανακήρυξαν δικτάτορα. Του φόρεσαν στεφάνι. Μα αυτός δεν έβλεπε την ώρα να το αποτινάξει από το κεφάλι του! Δεν ήθελε την εξουσία. 

Δεν ήξεραν τίποτα! 

Ποιος δεν θα προτιμούσε να είναι ξαπλωμένος σε ένα ανάκλιντρο και να τρώει σταφύλια; Να παίζει η μουσική και λυγερόκορμες χορεύτριες να λικνίζονται μόνο για την ευχαρίστηση του; Ποιος θα προτιμούσε αντί αυτών, να τρέχει σε Συγκλήτους, νόμους, ομιλίες…

Είχε μια λαχτάρα μέσα του όμως. Να κρατήσει το όραμα της ενωμένης αυτοκρατορίας ζωντανό.

Ήταν η αγάπη του για την πατρίδα, ο μόνος του πόθος. Θα πήγαινε εκεί και θα τους εξηγούσε. Ο πύρινος λόγος του θα τους έπειθε. Θα μιλούσε η ψυχή του...

Βγήκε έξω και τα πνευμόνια του γέμισαν αέρα. Περπατούσε αργά. Προβατάκια έβοσκαν χαρούμενα στους αγρούς. Ήταν γεμάτοι λογής λουλούδια: κίτρινα, μοβ, άσπρα...Έσκυψε κι έκοψε λίγες βιολέτες. Δεν ήξερε γιατί το έκανε. 

Στο δρόμο είδε τον καλό του οιωνοσκόπο.

"Σπουρίννα, οι ειδοί του Μαρτίου ήρθαν!" είπε γελώντας!

"Ναι, ήρθαν, αλλά δεν πέρασαν, αφέντη!" απάντησε ο ανήσυχος ιερέας.

Όταν έφτασε το πλήθος τον περικύκλωσε, αλαλάζοντας. Έκρυψε όπως-όπως κάτω από τη τήβεννο τα λουλούδια που είχε κόψει πριν λίγο. Δεν έπρεπε να δείχνει ένας πολιτικός τις ευαισθησίες του.

Ο Αρτεμίδωρος, ο σοφιστής, του έδωσε ένα χαρτί και του ψιθύρισε "Διάβασε το αμέσως. Σε αφορά." Τον προειδοποιούσε για αυτό που έμελλε να γίνει. 

Δεν πρόλαβε.

Όλα έγιναν αστραπιαία.

Το πλήθος τον έσπρωξε μέσα. Κάποιος πλησίασε, κάποιος τον τράβηξε από την τήβεννο, κύλησε κάτω, στη ρίζα ενός αγάλματος.

Η πρώτη μαχαιριά ήταν σαν κάψιμο. Ακολούθησαν κι άλλες. Πρόσωπα γύρω του οργισμένα, με μίσος χτυπούσαν αλύπητα..

Μαχαιριές είκοσι τρεις. Ανάμεσα τους, το πρόσωπο του αγαπημένου.

"Κι εσύ τέκνον μου... " 

Αυτή η λαβωματιά, η πιο πονεμένη, δεν καταμετρήθηκε διπλά. Κι όμως πονούσε όσο όλες μαζί.

Οι βιολέτες κύλησαν στο πάτωμα... Μαζί και η δημοκρατία...

Η αυτοκρατορία στο ακόλουθο διάστημα διαιρέθηκε. Το όραμα πέθανε μαζί με τον Ιούλιο.

Το μπουλούκι των Συγκλητικών όμως ήταν ήσυχο: Εμπόδισε τον Ιούλιο από το να γίνει βασιλιάς... 

Μάρτιος 2015 μ.Χ.
Συγκλητικοί έπαψαν να υπάρχουν. Ηλίθιοι ποτέ!

___________________________________________

*dus Martii ή Idus Martiae 

Με τον όρο “Ειδοί” ( έχει μόνο αιτ. :”τις ειδούς”) δηλωνόταν η 15 μέρα του Μαρτίου, Μαΐου, Ιουλίου, Οκτωβρίου και την 13η μέρα των άλλων μηνών. 

Σήμερα με τη φράση “Ειδοί του Μαρτίου” δηλώνεται, κατ’ αποκλειστικότητα, η ημερομηνία που δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρας (15 Μαρτίου 44π.Χ.)

Η έμπνευση:

Εγώ για αλλού ξεκίνησα κι αλλού η πένα με έβγαλε!

Άλλη ιστορία είχα ξεκινήσει, μέχρι και ποίημα έχω ακόμα μισοτελειωμένο,

αλλού κατέληξα!

Τη μέρα που έγραψα κι έστειλα την ιστορία μου (1 του Μάρτη)

ήμουν αγανακτισμένη με τα δικά μας εδώ 

(και με τα δικά μας εννοώ τις φωνές διαμαρτυρίας για τους πολιτικούς χειρισμούς

της νέας κυβέρνησης στα θέματα με τους Θεσμούς....)

Ήμουν και είμαι πεπεισμένη ότι συμπεριφορές σαν των Συγκλητικών 

υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν.

Λατρεύω επίσης την Ιστορία αλλά και την ιστορική περίοδο στην οποία ανέτρεξα.

Προσπάθησα να μην λοξοδρομήσω πολύ, παραποιώντας τα ιστορικά δεδομένα.
Οι ιστορικές αναφορές είναι ακριβείς.

Εκείνες οι βιολέτες όμως έπρεπε να μπουν μέσα στο κείμενο πάση θυσία!

Το ωραίο της υπόθεσης; Τη λέξη αυτή την είχα επιλέξει εγώ! 

Το τι μου έψελνα όταν έγραφα... δεν περιγράφεται!

Ευχαριστώ πολύ όσους με τίμησαν με τη ψήφο τους και τα καλά τους λόγια!

Με συγκίνησαν!

Όσο για το κους κους,

φτιάξε καφέ αύριο το πρωί κι έλα να τα πούμε !
@

Και μην ξεχνάτε:

το 7ο Συμπόσιο Ποίησης 

περιμένει τις εαρινές συμμετοχές σας στο μέιλ μου,

ενώ στης Αλεξάνδρας (woman in blogs) έχει μια μυστική ανταλλαγή δώρων

Λαμπάδες και για τους μικρότερους φίλους!

Δεν έκανα πολλές παιδικές. Μόλις τέσσερις.

Επίσης δεν είναι φανταχτερές.

Έγιναν με ντεκουπάζ και ζωγραφική κυρίως.

Και με χαρτόνι οντουλέ έκαμα και τη συσκευασία τους.

Για τα αγοράκια...

 Και το κοριτσάκι....

Και νομίζω πως με αυτές τις τελευταίες, ολοκλήρωσα τον 

λαμπαδο-οργασμό μου για φέτος!

Του χρόνου πάλι!

Φιλιά

@

" Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμη πλούσια!" #12

Έχω κάποιες μέρες που ήθελα να κάνω αυτή την ανάρτηση.
Να σας εξομολογηθώ ότι είμαι πλούσια.
Πολύ, λίγο, δεν έχει σημασία.
Όταν είσαι πλούσιος, τι ρόλο παίζει το επίθετο μπροστά;
Ο πλούσιος είναι πλούσιος! Finito! 
Μη κοιτάτε που αυτοί που "κατέχουν"
θέλουν να αποκτούν διαρκώς περισσότερα... 
Η απληστία αγαπητοί μου... η απληστία!

Κι όλο κάτι άλλο τύχαινε κι όλο είχα δεύτερες σκέψεις...

Όχι καλέ, δεν φοβήθηκα την εφορία!

"Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" δεν λένε;

Ας έρθουν να μετρήσουν...

Είναι που κάθε φορά άλλαζα τους λόγους που με θεωρώ πλούσια.

Γιατί ότι με θεωρώ ως τέτοια είναι δεδομένο σας λέω!

Σκεφτόμουν που λέτε πόσο τυχερή κι ευλογημένη έχω υπάρξει,

ως τώρα, στη ζωή μου.

Αν και δεν διορίστηκα ποτέ, δεν πιάστηκα από το δημόσιο,

(το όνειρο των περισσότερων Ελλήνων της γενιάς μου,

την εποχή των μεγάλων μισθών, των μεγάλων αδειών,

των επιδομάτων και των προνομίων!)

κι ίσως δεν πάρω και σύνταξη ποτέ (τι ίσως ...σχεδόν βέβαιο είναι!)

δόξα τω θεώ, οι σπουδές μου πάντα μου έδιναν δουλειά.

Αλλά ακόμα κι άνεργη, εγώ τα κουτσοπαλεύω!

-Και τι; Αυτό κοπελιά το "κουτσοπαλεύω" το θεωρείς πλούτο;

"ταπεινοσύνη"
η φωτό με την οποία πήρα μέρος στο  13ο Φωτογραφίζειν

Αναλόγως.

Πιστεύετε ότι τα χρήματα δίνουν τη χαρά και την ευτυχία σε κάποιον;

Είναι η οικονομική ευμάρεια το ζητούμενο;

Εγώ πάντως μεγάλωσα πιστεύοντας σε αξίες, σε ιδανικά.

Διαβάζοντας την ιστορία μας και θαυμάζοντας...

Μεγάλωσα και ζω ακόμα στο ίδιο σπίτι, με κήπο και περιβόλι,

με ζωντανά όλων των ειδών, οπωροφόρα δέντρα και καθαρό αέρα.

Μεγάλωσα σε γειτονιά, παίζοντας τα μήλα και το κορόιδο,

και γδέρνοντας τα γόνατα και το κεφάλι

από τις τούμπες με το ποδήλατο...

Αλλά αυτές οι γδαρσιές είναι ο θησαυρός μου.
 Γιατί μου θυμίζουν τις παιδικές φιλίες, το ομαδικό πνεύμα, την ανεμελιά,

την αγάπη!

Και θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλούς λόγους 

που θεωρώ όχι μόνο εμένα αλλά όλους τους Έλληνες

τυχερούς και πλούσιους.

Λόγους για τους οποίους μας ζηλεύουν οι εταίροι μας!

Για αυτό και εποφθαλμιούν τη γη μας,

τις θάλασσες, τα νησιά μας, τον αέρα που αναπνέουμε!

Θα μπορούσα να μιλήσω για την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, 

τη γλώσσα μας...

Μα δεν θα κάνω μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα!

Μετά από πολλή περίσκεψη 

κατέληξα πως ο δικός μου πλούτος είναι η αγάπη.

Αυτή που δέχομαι. Αυτή που δίνω.

Γιατί για μένα είναι το μοναδικό αγαθό που όσο κι αν δώσεις

δεν ξεμένεις από αυτό!
Δεν σώνει... πώς το λένε;

Κι εμείς εδώ, στην μικρή πατρίδα μας μάθαμε να δίνουμε με τη ψυχή μας...
Μπορεί πάντα να υπάρχουν κάτι τέρατα, αχάριστοι ή "πωλητικοί",

που αντί να δώσουν παίρνουν και γδέρνουν,

αλλά εγώ μιλάω για τον μεροκαματιάρη, το διπλανό μας,

τον γείτονα, το φίλο.

Δεν μπορεί ... Θα έχεις κι εσύ ένα δότη αγνής αγάπης στη ζωή σου...
Ή μπορεί να είσαι εσύ!

Εγώ για αυτό με θεωρώ πλούσια λοιπόν.
Κι η ανάρτηση αφιερώνεται... εξαιρετικά!
Στα απλόχερα χέρια!

Καλή σας μέρα!
@ριστέα

Με το παραπάνω κείμενο συμμετέχω

στην κοινότητα το Κίνημα πλουσίων Ελλήνων. 

Η ιδέα ξεκίνησε από την Αντωνία που στο blog της έκανε ανάρτηση 

με αυτό τον τίτλο, θέλοντας να θυμίσει και να καταγράψει 

όλα εκείνα  που κάνουν τον Έλληνα "πλούσιο"!...

Όλες οι αναρτήσεις του κινήματος ως τώρα
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμα πλούσια (#1)
(γράφει η @ntonia στο blog της topaiziko)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμα πλούσια (#2)
(γράφει η mama-Irini στο blog της mamadoistories)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμη πλούσια (#3)
(γράφει η Αλεξία στο blog της momyof6)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμη πλούσια (#4)
(γράφει η Κωνσταντίνα από το blog της handymamacrafts)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμη πλούσια (#5)
(γράφει η Μαρία από το blog της megalono-megaloneis-megalonei)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμη πλούσια (#6)
(γράφει η Ρεγγίνα από το blog της mamareggina)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμα πλούσια (#7)
(γράφει η Τούλα από το blog της lolmomsworld)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμα πλούσια (#8)
(γράφει η Βιολέτα από το blog της violepat)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμα πλούσια (#9)
(γράφει η ομάδα Περιπατητές Μαρκοπούλου - Πόρτο Ράφτη)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμα πλούσια (#10)
(γράφουν η Μαρίνα και η Όλγα από το blog τους toperiodikomas)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμα πλούσια (#11)
(γράφει η Χριστίνα από το blog τους missionparenthood)
- Ευρώπη, μάντεψε... εγώ είμαι ακόμα πλούσια (#12)
(γράφει η Αριστέα από το blog της "Η Ζωή είναι ωραία")

Μπορείτε να συμμετέχετε και εσείς στο Κίνημα ''πλουσίων'' Ελλήνων
γράφοντας την ανάρτηση σας με τους λόγους, 
για τους οποίους αισθάνεστε πλούσιοι, υπό τον κοινό τίτλο  
"Ευρώπη μάντεψε... Εγώ είμαι ακόμη πλούσια-πλούσιος"

Στο facebook έχει δημιουργηθεί και η ανάλογη ομάδα.
Τώρα και σε blog !

Οι φωτογραφίες είναι όλες από το αρχείο μου.
Νομίζω ότι είναι ο κόσμος μου και ο πλούτος μου μαζί.
Τα σχόλια είναι ακόμα απενεργοποιημένα και ζητώ συγγνώμη.
Την Κυριακή θα τα πούμε μαζί με τον καφέ μας! ☺