Το δικό της παιδί!

Γεννήθηκε απροσδόκητα

Μια νύχτα του χειμώνα

Που το δριμύ κρύο την έκανε να γυρεύει τρόπους

Για να ζεστάνει τη ψυχή της

Κι ένα παιδί ολότελα δικό της

Μονάκριβο, στην αγκαλιά της να αναστήσει

Δεν θέλησε δώρα ακριβά

Στην φάτνη της τη φτωχική

Στη Βηθλεέμ της ποίησης

Ζήτησε να οδηγηθούμε

Με άστρο λαμπρό την έμπνευση

Κι εκεί, στη μικρή, τη δική της γωνιά 

Της ποίησης γεννήματα να εναποθέτουμε

Μονοπάτια δύσβατα χρειάστηκε 

Αμέτρητες φορές να προσπελάσουμε

Καθώς το ουράνιο στερέωμα της σκέψης

Δεν ήταν πάντα ανέφελο

Μα τη γέννα της κάθε κυοφορίας

Σαν δικά της Χριστούγεννα νιώθει

Το βάφτισε "Συμπόσιο", το δικό της Παιδί

Και στους φίλους το χάρισε

@ριστέα

Η, εκτός συναγωνισμού, συμμετοχή μου, όπως κάθε φορά,

στο Συμπόσιο που ακολουθεί

αντικρίζει σήμερα το φως, μετά από πολλές ωδίνες,

αφού οι υπέροχες, δικές σας συμμετοχές με είχαν 

μπλοκάρει και πού να σας συναγωνιστώ εγώ ποιητάδες μου, ε; 
Μου λέτε;

Χαίρομαι αφάνταστα λοιπόν για τους θησαυρούς 

που έχω λάβει. 

Μα δεν θέλησα να απουσιάζω...
Δεν είχα "λείψει" ποτέ ως τώρα!
Και κάπως έτσι ...έγραψα κάτι για το επετειακό μας Συμπόσιο

απλό και φτωχικό, χρησιμοποιώντας κι όλες τις λέξεις ☺

Ως απόψε στις 8 μμ το μέιλ μου 

περιμένει τη συμμετοχή σας
για το 14ο Συμπόσιο Ποίησης, το επετειακό 


υγ: Τονισμένες, οι τρεις υποχρεωτικές λέξεις 
του 1ου Συμποσίου