Τι νόημα έχει να γράφω;

Σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς τεχνολογικά,

τι θέση έχει άραγε η σκέψη;

Κι αλήθεια προλαβαίνει να υπάρχει πρωτογενής σκέψη σήμερα;

Όλα έτοιμα, σαν το πακεταρισμένο φαγητό από τα κάθε είδους

ταχυφαγεία και πωλητήρια junk food (πωλητήρια θανάτου κατ'εμέ).

Έτοιμη, προπαρασκευασμένη σκέψη.

Χρειάζεται μόνο ζέσταμα, στους χι βαθμούς στο φούρνο μικροκυμάτων 

του εγκεφάλου! 

Θα μου πεις έτσι δεν ήταν πάντα;

Για αυτό δεν επινοήθηκε η γραφή, εφευρέθηκε ο τυπογράφος,

μπήκαν οι σκέψεις σε χαρτί, σε βιβλία;

Αν δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, θα μάθαινες πουλάκι μου άραγε, 

δια της προφορικής οδού, τη σκέψη πιχι του Σωκράτη;

Δεν ξέρω. Προβληματίστηκα έντονα διαβάζοντας πρόσφατα ένα άρθρο

γιατί δεν θυμόμαστε όλα όσα διαβάζουμε.

Πέρα όμως από τους μηχανισμούς της μνήμης με προβληματίζει έντονα

η επιπόλαιη ανάγνωση. 

Το διαρκές κοπιάρισμα, άνευ πραγματικής ουσίας.

Απλά το γέμισμα χώρου; Κάτι άλλο που μου διαφεύγει; 

Αν δεν είναι έτσι και κάνω λάθος, 

θα έπρεπε σε αυτή την περίπτωση να ζούμε όλοι μας φανταστικές ζωές,

χωρίς προβλήματα, πλημμυρισμένοι από ευτυχία,

 αφού όλα όσα προβάλλουμε έχουν να κάνουν με τσιτάτα περί ευτυχίας, 

κείμενα αυτοβοήθειας, άρθρα με υποδείξεις και λύσεις για κάθε πρόβλημα.

Ίσως να ευθύνεται για αυτό η τεράστια προσφορά.

Ή η έλλειψη χρόνου. 

Ή μήπως η ενασχόληση με δραστηριότητες άνευ ουσίας;

Πώς να τα προλάβει εξάλλου κανείς όλα;

Το να έχεις καθημερινή και διαρκή παρουσία 
στο facebook, στο twitter,

στη μπλογκόσφαιρα, να απαντάς στα μέιλια σου, 

να βλέπεις άπειρες δημοσιεύσεις στο pinterest και στο instagram,

να παρακολουθείς vlogs στο you-tube, να σφάζεσαι στα σχόλια 

με όσους δεν συμφωνείς, 

να παρακολουθείς trash tv και να μην χάνεις επεισόδιο 

σε 4-5-6-7 τηλεοπτικά προϊόντα, όχι προγράμματα,

να ανεβάζεις instastories και 3-5-10-20 φωτογραφίες και selfies καθημερινά, 

αλήθεια πόσο χρόνο σου αφήνουν στο τέλος όλα τούτα

για σκέψη, προβληματισμό, σοβαρή μελέτη;

Χάθηκα. Αυτό είναι γεγονός. 

Δεν αρκούν οι σποραδικές εμφανίσεις μου

εδώ, αλλά και στα μπλογκς σας, για να δηλώσουν παρουσία.

Δεν χάθηκα όμως γιατί αναλώνομαι στα σόσιαλ μίντια

και σε όσα ανέφερα παραπάνω -χωρίς αυτό να σημαίνει 

ότι όποιος έχει παρουσία σε πολλά από αυτά είναι για μένα ντε και καλά

επιπόλαιος και χασομέρης! ☺

Αποφάσισα όμως να αφιερώνω χρόνο στα ουσιαστικά, όσο μπορώ.

Να ολοκληρώνω ότι ξεκινώ!

Να μην είμαι επιπόλαιη.

Να μην είμαι κοινωνική και καλή με όλους!

Να κόψω τις καλημέρες, τα καλομηνιάσματα και τις καλοσαββατοκύριακες ευχές

λες κι αν δεν ευχηθώ εγώ δεν θα πάει καλά 

η μέρα, η εβδομάδα,ο μήνας, τα ΣΚ σου!

Αναρωτιέμαι όμως όλο και πιο συχνά...

Τι νόημα έχει να γράψω; 

Και ποια είμαι εγώ που πρέπει να κοινοποιώ τη σκέψη μου;

Ποιος νοιάζεται;

Τι στο καλό έκανα εφτά χρόνια εδώ μέσα; 

Μήπως η επίφαση δημοσιότητας (της ποιας; ☺) μας διαβρώνει;
Κερδίζουμε ή χάνουμε από όλη αυτή την ιστορία των σόσιαλ μίντια,
όχι του διαδικτύου γενικότερα; 

Κρατάω για την ώρα όπως θα έχετε καταλάβει το μπλογκ περισσότερο για τα διαδικτυακά δρώμενα , δικά μου και της μπλοκογειτονιάς.

Γιατί αποτελούν κίνητρα για δημιουργία κι εξέλιξη.

Κι αυτό είναι κάτι που το αναγνωρίζω στο χώρο και χαίρομαι πολύ

που έκανα το μπλογκ και που γνώρισα πολλούς από σας.

Θεωρώ ότι υπήρξα τυχερή κι ευλογημένη καθώς με αφορμή το 

μπλόκινγκ γνώρισα ή και συνάντησα αξιόλογα άτομα.

Και αυτό, ναι! Είναι τεράστιο κέρδος!

Για την ώρα συνεχίζει ο διαγωνισμός
Άλλαξέ το #3.
Και μάλιστα θέλω σήμερα να δώσω παράταση για μία εβδομάδα.
Όχι γιατί δεν έχω συμμετοχές- κάθε άλλο-
αλλά γιατί δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο να είμαι έτοιμη στις 3 μέρες
που έχουν απομείνει σύμφωνα με τον αρχικό μου προγραμματισμό. ☺

Οπότε, πάμε για καταληκτική ημερομηνία
την Πέμπτη, στις 22/02 και ώρα 8:00 μμ 
προθεσμία για τις συμμετοχές σας.
Θα το βλέπετε και ψηλά κι αριστερά στο μπλογκ για να μην το ξεχνάτε.

Προβληματίστηκα στο αν θα αφήσω στην ανάρτηση αυτή
 ανοιχτά ή κλειστά τα σχόλια.
Δεν θέλω βλέπετε κανάκεμα.
Γνωρίζω ότι κάποιοι θέλετε να γράφω πιο συχνά, σας λείπω, ετσετερά.
Μα θα ήθελα να μάθω...
Είστε μήπως πιο αισιόδοξοι από μένα;
Έχετε κι εσείς τους ίδιους προβληματισμούς;
Τι φταίει;
Πιστεύετε ότι υπάρχει φως στο τούνελ; 

Ευχαριστώ θερμά όσους είναι κοντά μου,
ακόμα κι όταν χάνομαι!
♥

@ριστέα