Επτά

Δεν θα σας μιλήσω για το 7, αν και το λατρεύω.

Είναι για μένα αυτό που αποκαλούμε “τυχερός αριθμός”!

Φυσικά και δεν είναι ένας τυχαίος αριθμός,

αλλά θεωρείται ιερός και συμπαντικός.

[Επίσης, ένα πέρασμα από τη Βικιπαίδεια θα σας δώσει 

κι άλλες πληροφορίες.]

Θα σας πω απλά, χωρίς φανφάρες και σαματάδες

ότι σαν σήμερα, πριν από επτά χρόνια,

βγήκα στο κουρμπέτι των μπλόγκερς.

7 χρόνια 

που έφεραν όχι την κούραση, αλλά την περισυλλογή,

τις υπαρξιακές ανησυχίες

(Γιατί υπάρχω στο χώρο; Τι διαφορετικό προσφέρω;

 Αξίζει τον κόπο; Θα συνεχίσω άραγε; ετσετερά)

και την σποραδική εμφάνισή μου στο χώρο.

Το Συμπόσιο Ποίησης και οι φίλοι- οι λίγοι και καλοί - 

στη ζυγαριά των αποφάσεων κράτησαν γερά 

και έτσι είμαι ακόμα εδώ,

και τούτο τον Νοέμβριο, 

να σκέφτομαι πως δεν μετάνιωσα στιγμή για όσα μου δώσατε 

ή μπορεί να έδωσα 

σε τούτη τη γωνιά.

Στον απολογισμό θα θυμάμαι πάντα:

☛ 18 Συμπόσια Ποίησης,

☛  δύο διαγωνισμούς "Άλλαξέ το",

☛  δύο "Γέλια που βγήκαν από τον Παράδεισο",

☛  τρεις "Καφενέδες",

☛  δύο "Ιστορίες της Νύχτας",

☛  ένα "Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι",

☛  μία "Μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία",

☛  ένα "Μέρες Άνοιξης",

☛ μια "Κοινωνία Ώρα Αγάπης",

☛  δύο "family stories"

☛ 5 συλλογικές "συγγραφικές" συνεργασίες

☛ και μία διοργάνωση (μαζί με τη Γιούλη) παρουσίασης Βιβλίου

(που ακόμα σας χρωστάω εικόνες και βίντεο 

- μα κι εγώ το βίντεο αναμένω)

Οι φίλοι που γνώρισα από κοντά κι έγιναν κομμάτι της ζωής μου,

είναι μια κατηγορία από μόνη της.

Κι υπήρξα τυχερή κι ευλογημένη, γιατί δεν είναι ένας, δεν είναι δύο, 

αλλά έξι (ω, ναι! Έξι!) υπέροχοι άνθρωποι, που χωρίς το μπλογκ

δεν θα τους είχα γνωρίσει, δεν θα τους είχα συναντήσει ίσως ποτέ,

και πόσες όμορφες και δυνατές στιγμές θα είχα(με) χάσει θεέ μου!

Από κοντά, όσοι είναι ακόμα μία φωνή από το τηλέφωνο

ή αλληλογραφούμε (♥).

Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη και τη φιλία σας.

Τέλος, ευχαριστώ θερμά όλους όσοι συνεχίζετε να δίνετε

το "παρών" στο μπλογκ, που μόνο απουσιολόγιο δεν κρατάει,

όλους όσοι κρατάτε ζωντανό το Συμπόσιο,

όλους όσοι συνεχίζετε να προσφέρετε σε έναν χώρο 

που θεωρώ ότι περνάει κι αυτός την κρίση του.

Και του χρόνου.... καλύτερα!

Σας φιλώ! 

@ριστέα

ps: Ραντεβού στη 1/12... 

το 19ο Συμπόσιο ποίησης, το επετειακό, 

θα σκάσει μυτούλα! ☺

Το νου σας!

Αλλόκοτες Παγκόσμιες Ημέρες 😎

Οι παγκόσμιες ημέρες καθιερώθηκαν αρχικά ως ημέρες κατά τις οποίες 

οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη θυμούνται ή τιμούν κάποιο σημαντικό γεγονός 

ή ενημερώνονται και ευαισθητοποιούνται για σημαντικά ζητήματα.
Η καθιέρωσή τους από τον ΟΗΕ ξεκίνησε μετά 
τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με την πίστη πώς 
σημαντικά θέματα και προβλήματα θα μείνουν με αυτό τον τρόπο
χαραγμένα στη μνήμη μας και πως θα διασφαλιστούν
πανανθρώπινα δικαιώματα.

Βέβαια όλο και πιο συχνά δέχονται έντονα πυρά για αποτυχία 
του όλου εγχειρήματος.

Περισσότερο από μισό αιώνα μετά, τα προβλήματα εξακολουθούν να υφίστανται 
σε πολλές γωνιές του πλανήτη μας.
Ο εορτασμός μοιάζει να εξυπηρετεί περισσότερο τον εφησυχασμό 
της κοινής γνώμης και την εμπορευματοποίηση,
παρά την επίλυση των ουσιαστικών προβλημάτων.

Ο εορτασμός και ανούσιων πραγμάτων ανάμεσα σε σοβαρά θέματα,
είναι ένας σημαντικός λόγος του ευτελισμού των Παγκόσμιων Ημερών.
Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε ότι η προσπάθεια και οι αγώνες 

για οποιαδήποτε κατάσταση και πρόβλημα 

πρέπει να συνεχίζονται καθημερινά.

🌸🌿🍁🌸

Ανάμεσά τους θα βρούμε λοιπόν αρκετούς αστείους εορτασμούς,
όπως τη σημερινή, (19/11) της Δημόσιας Τουαλέτας
(και του Άνδρα επίσης! ☺)

Παρά το αστείο του θέματος, η καθιέρωσή της στηρίχτηκε σε θετικούς σκοπούς,

όπως η ενημέρωση και διεκδίκηση του δικαιώματος 

για ένα καλύτερο περιβάλλον.

Μερικά στατιστικά στοιχεία (πηγή)

Στατιστικά Στοιχεία:

• Ο μέσος άνθρωπος επισκέπτεται την τουαλέτα 6-8 φορές την ημέρα, 2.500 φορές τον χρόνο. Περνά περίπου 3 χρόνια της ζωής του στην τουαλέτα!

• 2,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή περίπου ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός δεν έχει επαρκή αποχέτευση.

• Η αποφυγή διούρησης εξαιτίας των βρόμικων τουαλετών μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στο ήπαρ και την κύστη.

• Για να αποφύγει κάποιος την διούρηση σε εξαιρετικές περιπτώσεις, δεν πίνει υγρά με αποτέλεσμα να κινδυνεύει από αφυδάτωση.

• Οι πιο πολλές τουαλέτες έχουν σχεδιασθεί λανθασμένα.

• Οι γυναίκες χρειάζονται 3 φορές μεγαλύτερη τουαλέτα απ’ ότι οι άνδρες. Τις περισσότερες φορές οι τουαλέτες είναι ίδιες και για τα δύο φύλα.

• Η τουαλέτα παραμένει θέμα-ταμπού και οι άνθρωποι αποφεύγουν να το συζητάνε.

Και μια και είπαμε πιο πάνω για τον ευτελισμό των Παγκόσμιων Ημερών,
ακολουθεί μια μικρή ανθολογία των... αλλόκοτων
Παγκόσμιων Ημερών.

Παγκόσμιες ή Διεθνείς ημέρες για όλα τα γούστα λοιπόν

Διαλέχτεεεεεεεεε!

Του Ύπνου, της Μπριζόλας, αλλά και της αποχής από το Κρέας, 

του Ανέμου, του Χιονιού,
της Σταθεράς Π. (έλα Παναΐα μου), 

των Φάρων,

της Κατάποσης Σπαθιών (έλα Παναΐα μου, δις!) 

του Πλυσίματος Χεριών,

της Μετρολογίας, των Τελωνίων, του Ξεναγού,
(μαραζώστε τα υπόλοιπα επαγγέλματα ελεύθερα!)

του Οργασμού, (γουάου!)

της Πεολειχίας, (άντρας τη σκέφτηκε αυτή, σίγουρα!)

Ημέρα της Τούμπας (για την κ@λοτούμπα τίποτα; ) 

της τζάζ, της Γιόγκα, του Σκαραβαίου
(άλλες μουσικές ή μάρκες αυτοκινήτων επίσης ...ζήλια σας!)

των Αποδημητικών Πτηνών αλλά και της  Ιχθυομετανάστευσης,

της Χελώνας, του Σπουργιτιού, της Μαϊμούς,

της Πολικής Αρκούδας, της Τίγρης, του Ελέφαντα, των Πουλιών,

(ξέχωρα όλα τούτα από την Ημέρα των Ζώων)

Ανάγνωσης Έργων του Τόλκιν (οι άλλοι συγγραφείς δεν έχουνε ψυχή;)

και η Ημέρα των Χόμπιτ (γιατί δεν αρκεί μόνο η μέρα του Τόλκιν!)

 του Μαξιλαροπολέμου (πλάκα μας κάνουν!)

της Πετσέτας (χωρίς πλάκα!) 

Ημέρα της Αυστραλίας (δηλαδή, τα υπόλοιπα κράτη στο πηγάδι κατούρησαν;)

Ημέρα του Χιτζάμπ, ή του προσκοπικού μαντιλιού,

(άλλα υφάσματα προς ώρας αποκλείονται)

Ημέρα των Στρουμφ, (ο Μίκυ Μάους, σας το λέω, θα πάθει κατάθλιψη!)

της Μητρικής Γλώσσας, της Αγγλικής, της Ρωσικής,

της Ισπανικής, της Αραβικής, της Βασκικής και της Κινέζικης

(όλες οι άλλες γλώσσες στο πυρ το εξώτερο)

Ημέρα του Δισκοπωλείου, αλλά και Ημέρα Φωνής,

Ημέρα του Πολέμου των Άστρων (ναι, ναι της ταινίας)

του Πορτογαλόφωνου Πολιτισμού (όλοι οι άλλοι είναι αδιάφοροι να φανταστώ!)

της Οπτικοακουστικής Κληρονομιάς, (ασχολίαστο)

Ημέρα της Θάλασσας, αλλά και Ημέρα του Βουνού

Ημέρα Υπερηφάνειας των Κομπιουτεράδων, (πραγματικά, δεν έχω λόγια!) του  Ελεύθερου Λογισμικού, της Αποθήκευσης Αρχείων,
(θα' θελα να' ξέρα ποιος τα σκέφτηκε...)

του Σόφτμπολ, της Τροχοσανίδας, 
και της Κυματοδρομίας (του σερφ καλέ!)

Ημέρα του Φυλακισμένου Συγγραφέα,

του Θαλασσοπόρου, των Αστεροειδών, των Συνεταιρισμών, 

Ημέρα κατά της Δίαιτας ("υπέρ" why not? )

του Γαστρονομικού Βιβλίου,
(αν έχουν το θεό τους!)

Ημέρα της Μπύρας, του Καφέ, της Χορτοφαγίας,

και Ημέρα της Αυστηράς Χορτοφαγίας,

του Γάλακτος, του Ψωμιού, των Ζυμαρικών, των Αυγών, (!)

(ξέχωρα όλα τούτα από την Ημέρα Διατροφής)

των Αριστερόχειρων (οι Δεξιόχειρες να τα βάψουμε μαύρα;)

Κατά των Κουνουπιών (τι γνώμη έχουν άραγε οι αράχνες γι' αυτό;)

Κατά της Πορνείας (μα δεν είναι ιερή αυτή η δουλειά; ☺)

της Γενειάδας, της Γραβάτας (το δόλιο το παπιγιόν εξακοντίστηκε;)

του Κοριτσιού (ζήλια στα αγοράκια!)

της Αγρότισσας, των Πόλεων (αλλά όχι των χωριών!)

και τέλος 

Ημέρα των Blogger 

(να βλογάμε και τα γένια μας!)

Κάπου εδώ... παραδόθηκα!

Παρακαλώ, γράψτε ελεύθερα τις προτάσεις σας για Παγκόσμιες Ημέρες

και μετά να συσπειρωθούμε να τις προωθήσουμε! ☺

Ξεκινώ πρώτη:

Παγκόσμια Ημέρας..... Ντεκουπάζ! 
Αφού! ☺

Καλά να περνάτε

@ριστέα

“ Τέλεψε το έργο μας!” Άνθρωποι του Αγώνα ~ χτες και σήμερα

Πνοή στ' όνειρο

μας ζήτησε η Αλεξάνδρα να δώσουμε.

Λίγο πριν από την εκπνοή του 2017

να κάνουμε ένα αφιέρωμα στους αμέτρητους εκείνους ανθρώπους,

του χτες ή του σήμερα, γνωστούς ή άγνωστους,

που αντιστάθηκαν ή αντιστέκονται ακόμα στη βαρβαρότητα,

που δεν δίστασαν να βροντοφωνάξουν ή να υπερασπιστούν τις ιδέες τους,

ακόμα και μπροστά στο φόβο του θανάτου.

Για να θυμηθούμε, να μάθουμε, να πάρουμε κουράγιο και παράδειγμα.

Με αφορμή το “Έτος Καζαντζάκη” που διανύουμε,

μας κάλεσε να δώσουμε το δικό μας στίγμα. 

Γράφει στην Ασκητική του ο Καζαντζάκης...

“Δεν προφτάσαμε να κάνουμε έργα τις ιδέες μας, 

κάμε τις έργα εσύ. 

Δεν προφτάσαμε να συλλάβουμε και να στερεώσουμε 

το πρόσωπο της ελπίδας, 

στερέωσέ το εσύ. 

Τέλεψε το έργο μας! ”

Το πρόσωπο της ελπίδας για μένα έχει 

χρώμα κόκκινο,

μέσα από τους αγωνιστές της ζωής, 

παρά τη φυσική τους μειονεξία,

(δες εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ )

είτε γιατί υπερασπίστηκαν τα πιστεύω τους,

(βλέπε εδώ).

Έχει γεύση αλμύρας, 

από τον ιδρώτα της προσπάθειας ή της μη παραίτησης.

(δες εδώ)

Έχει τον αέρα της αισιοδοξίας 

πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δίνονται σιωπηρά στον άνθρωπο,

 και δίνουν την ψυχή τους στο έργο τους, κάνοντάς μας περήφανους ως Έλληνες.

(δες εδώ).

Έχει τέλος, άρωμα μανούλας.

Ακόμα κι αν δεν έχει σκιστεί να γεννήσει.

(δες εδώ κι εδώ).

boris bendikov 

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε όλους 

τους γνωστούς κι άγνωστους αγωνιστές, όλων των εποχών.

Σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για τα πιστεύω τους,

που πάλεψαν και διεκδίκησαν τα αυτονόητα,

μα και σε εκείνους που συνεχίζουν να προσφέρουν στον άνθρωπο 

σιωπηρά, με όποιο τρόπο,

παραμερίζοντας τον εγωισμό τους!

Πήξαμε στους παρτάκηδες, τους ωχαδερφιστές

 και δαχτυλοδείχνουμε σαν ηλίθιους

όσους προσφέρουν!

✌

Θα μνημονεύσω εδώ μία άγνωστη σε σας, απλή γυναίκα,

του μόχθου και του μεροκάματου.

Που έδωσε τη ψυχή της να μεγαλώσει 6 παιδιά

-δύο δικά της και τέσσερα ορφανά από μάνα.

Που παράλληλα κρατούσε και δύο ξένα, όταν οι μαμάδες τους δούλευαν,

σε μια εποχή που δεν υπήρχαν παιδικοί σταθμοί ή χρήματα για κουβερνάντες! 

Χωρίς να παραπονεθεί ποτέ. Χωρίς να πικράνει άνθρωπο-

σύμφωνα με τις πηγές μου.

Που δεν πρόλαβα να γνωρίσω, αλλά είμαι υπερήφανη γι' αυτήν,

και φέρω το όνομά της.

Ήταν η γιαγιά μου και νομίζω ότι στερέωσε με μία κλωστή 

μέσα μου το πρόσωπο της ελπίδας...

Σας φιλώ

@ριστέα

Ένα λουλούδι ξαποσταίνει εδώ....

...κι αυτό είναι το Γιουλάκι μου!

Με μόνιμη στήλη στο μπλογκ, 

μέχρι να αποκτήσει κάποτε τη δική του στέγη,

το Γιουλάκι θα έχει πάντα τη ζεστή γωνιά του εδώ... 

Από το 18ο Συμπόσιο Ποίησης

φιλοξενείται η εξαιρετική συμμετοχή της

.........

Το λευκό τριαντάφυλλο

Στις σκουριασμένες ράγες σταματημένων τρένων περπατήσαμε

Εμείς οι ρομαντικοί

Κάποιο γλυκό βράδυ μακρινού Νοέμβρη.

Πώς άνθισε το λευκό τριαντάφυλλο στον γκρεμισμένο πύργο,

όπου ζούμε;

Παλεύουμε και ζούμε με σχετική αξιοπρέπεια

πατώντας πάνω σε ετοιμόρροπα θέλω.

Αφ'ότου οι χυμοί το παράτησαν γυμνό

στραγγισμένο, κιτρινισμένο

το φύλαξα σε πουγκί

Σαν χρυσάφι.

Γιούλη

Ευχαριστώ ολόψυχα όλους όσοι περνάτε 

πάντα από τις φιλοξενίες μου,

παρά τη δική μου απόσταση από το μπλόκινγκ.

Σκεφτόμουν πρόσφατα ότι από την άνοιξη έχω σταματήσει ουσιαστικά

να γράφω όπως παλιά, ή να ανεβάζω τα έργα μου.

Ίσως το κάνω στην πορεία.

Όπως και να'χει, πραγματικά δεν ξεχνώ ποτέ όσους αποτελούν 

το σταθερό κομμάτι επικοινωνίας μας!

Σας φιλώ

@ριστέα

Καθρέφτης ~ Φιλοξενία / αφιέρωμα

Καθρέφτης

Παντού γυμνό

κανείς δεν αντιδρά

συνήθισε το βλέμμα

στης ηδονής το ψέμα.

Όμως αν καμιά φορά

από τα δεσμά λευτερωθεί

κάποια αλήθεια -επίσης γυμνή-

το πλήθος ταράζεται πολύ.

Σαν καθρέφτης εκείνη

δίχως οίκτο αντανακλά

την αβάσταχτη γύμνια 

της κάλπικης ζωής μας. 

Με αυτό το ποίημα έλαβε μέρος στο 18ο Συμπόσιο Ποίησης

ένας νέος φίλος του Συμποσίου, που υπογράφει melissokomos.

Πίσω από το αυτό το όνομα κρύβεται ο Γιώργος Σγούρδος.

Ο Γιώργος είναι γιατρός ακτινοδιαγνώστης, που ζει κι εργάζεται στην Ελβετία.

Η "γνωριμία" μου μαζί του κρατάει χρόνια,

καθώς είχα αναρτήσει στο παρελθόν στίχους του στο μπλογκ.

Πού να ήξερα τότε (το 2012 για την ακρίβεια) ότι θα είχα στο μέλλον την τύχη

να συναπαντηθώ διαδικτυακά με τον δημιουργό

και να γνωριστούμε!

Μάλιστα κάποτε, γράφοντας ένα κείμενο για την ξενιτιά

και ψάχνοντας το θέμα λιγάκι στο διαδίκτυο,

είχα πέσει πάλι πάνω σε κάποιους στίχους του που με είχαν συνταράξει!

Τους παραθέτω ευθύς αμέσως:

Αναζήτηση

Στο Google αναζητώ μια λέξη

που μ' έχει σημαδέψει

ξενιτιά

ογδονταέξι χιλιάδες αποτελέσματα

ξενιτειά, πενηνταπέντε χιλιάδες

ξενητειά, εικοσιτρείς χιλιάδες

ξενητιά, έντεκα χιλιάδες

Μα τί σημασία

η ορθογραφία

ξενιτιά ή ξενιτειά

ίδιος είν' ο πόνος.

Γιώργος Σγούρδος

από τις Στιχοπλοκίες της Ξενιτιάς

Με τον τίτλο αυτό υπάρχει το μπλογκ του,

η σελίδα του στο φέις,

αλλά και η ποιητική του συλλογή ,

που έχω την τιμή και τη χαρά να την έχω πλέον και στα χέρια μου

Το εξώφυλλο του βιβλίου. Ακρυλικό σε καμβά, Γενεύη 2004

(έργο δικό του)

Η ποίηση του Γιώργου είναι διαποτισμένη από τον νόστο 

(Μου δείχνεις φιδίσιο ποταμό

των Άλπεων χιόνια αιώνια

μα εγώ μεροληπτώ γιατί έχω καημό

απ' την πατρίδα λείπω έξι χρόνια)

με έντονες μνήμες από την πατρίδα

(Κυριακή

ξύπνημα γλυκό

τηγανίτες με καρύδια και μέλι

(...)

ενώ στο φούρνο το ψητό

σωστή ιεροτελεστία

η κουζίνα ευωδιάζει 

αγάπη)

με αρκετό με πόνο και θλίψη για τη σύγχρονη πραγματικότητα

(Η αγάπη μου κοιμάται

μετά από ολονύχτια δουλεία)

αλλά κατά βάση τρυφερή και με ευαισθησίες

(Πόσες απαντήσεις 

σε μιαν εικόνα

ζευγάρι ηλικιωμένοι

από το χέρι πιασμένοι

πατημένα τα ογδόντα

κι όμως στη γη

δεν πάτησαν ακόμα)

Εδώ να σημειώσω ότι υπογράφει ως melissokomos

γιατί προεδρεύει και δραστηριοποιείται 

εδώ κι έναν χρόνο στη

Μέλισσα του Ελληνισμού

Η Μέλισσα του Ελληνισμού είναι ένας πολιτιστικός φορέας μη

κερδοσκοπικού χαρακτήρα που ιδρύθηκε στη Λωζάννη της Ελβετίας τον

Δεκέμβριο του 2016. 

Η ΜτΕ προσβλέπει σε συνεργασία με άλλους φορείς της Ελβετίας, καθώς και με

τις ελληνικές και ελβετικές Αρχές για την προβολή της συνεισφοράς του

Ελληνισμού σε τοπικό και διεθνές επίπεδο.

Εδώ μπορείτε να διαβάστε ένα μέρος του βιβλίου 

στο google books.

Καθυστερημένα εύχομαι καλό μήνα

Σας φιλώ 

@ριστέα