" Δεν πιάνει το χέρι μου σου λέω!"

"Δεν μπορώ ούτε ευθεία γραμμή να τραβήξω"!

Πόσες φορές δεν το έχω ακούσει!

Επίσης χιλιοειπωμένο το:

"δεν πιάνει το χέρι μου"!

Γιατί πουλάκι μου γλυκό; 

Πόσες φορές κάθισες και ρούφηξες 

το αντικείμενο που σκέφτηκες να σχεδιάσεις;

Αν και στοιχηματίζω ότι δεν προσπάθησες καν!

Βλέπετε, τις περισσότερες φορές λέμε ότι "δεν μπορώ να"

ενώ δεν έχουμε καν δοκιμάσει!

Πολύ πιθανόν αυτό να ξεκίνησε από τα μικράτα μας,

όταν δεν δεχθήκαμε τη σωστή ενθάρρυνση από τους γονείς μας!

Σκέφτομαι τώρα που τα γράφω αυτά, αν εγώ δέχθηκα ενθάρρυνση 

όταν πρωτοδοκίμασα να ζωγραφίσω.

Όχι ιδιαίτερα.

Αλλά συνέβαιναν δύο τινά:

ένα, ήμουν ανέκαθεν πεισματάρα 

και δεύτερον,παρατηρούσα!

Δεν μου έμαθε κανείς προοπτική.

Την έβλεπα όμως στα έπιπλα, 

στο χώρο μου κι έπειτα στους πίνακες που μου άρεσε να κοιτάζω!

Η πρώτη μου εγκυκλοπαίδεια ήταν Η Για σας Παιδιά, το ΄77 νομίζω.

Είχα ξεφυλλίσει και τους 10 τόμους άπειρες φορές,

ελλείψει πολλές φορές άλλων βιβλίων.

Μαγευόμουν από τους αναγεννησιακούς πίνακες

τα χρώματα,

την Μπαρόκ εποχή!

Στο τετράδιο αντιγραφής της πρώτης, ξέρετε αυτό με το πλαίσιο,

επιδιδόμουν τόσο στην καλλιγραφία όσο 

και στο σκίτσο που θα ταίριαζε κατάλληλα με το κείμενο που ακολουθούσε.

Δεν έκανα ποτέ καταπληκτικά σκίτσα.

Δεν αποτύπωσα ποτέ την πραγματικότητα στην εντέλεια.

Ακόμα και τώρα δεν είμαι καλή στη ζωγραφική, καλή στο σκίτσο

καλή στο ντεκουπάζ.

Είμαι απλά ένας άνθρωπος που δεν φοβάται να δοκιμάσει.

Δεν πήγα σε σχολή, δεν παρακολούθησα μαθήματα τέχνης, πέρα 

από τα πρόσφατα σεμινάρια μου στο Ντεκουπάζ.

Αγόρασα κάποια βιβλία σχεδίου, φωτοσκιάσεων και βασικών 

μαθημάτων ζωγραφικής,λάδια, πινέλα, ένα καβαλέτο, καμβάδες,

και για μήνες απλά έπαιζα με τα χρώματα.

Εδώ η πρώτη μου ελαιογραφία.

Είναι αστείο να λες: "δεν μπορώ να τραβήξω ούτε ευθεία γραμμή"!

Ποιος σου είπε χαρά μου ότι η ζωγραφική θέλει ευθεία;

Τόλμη, όραμα, πίστη, χρόνο,μεράκι....

Αυτά κι άλλα τόσα που δεν έχουν να κάνουν καθόλου με το χέρι.

Είσαι δημιουργικός. Ο καλλιτέχνης δεν είναι κάποιο ειδικό άτομο. Ο κάθε ένας από εμάς είναι ένα ξεχωριστό είδος καλλιτέχνη. Ο καθένας μας γεννήθηκε για να σκέπτεται δημιουργικά και αυθόρμητα. Η μόνη διαφορά μεταξύ ενός δημιουργικού ανθρώπου και ενός μη δημιουργικού είναι μια μικρή δοξασία: Οι δημιουργικοί πιστεύουν ότι όντως είναι δημιουργικοί. Αντίθετα, αυτοί που νομίζουν ότι δεν είναι δημιουργικοί, τελικά, δεν είναι δημιουργικοί. Από τη στιγμή που θα πιστέψεις στον εαυτό σου αρχίζεις να αναζητάς τις δεξιότητες που χρειάζεσαι ώστε να εκφράσεις την ταυτότητά σου και τα πιστεύω σου. Να γιατί αυτοί που πιστεύουν ότι είναι δημιουργικοί, τελικά γίνονται δημιουργικοί. Αν όμως πιστεύεις ότι δεν είσαι δημιουργικός δεν υπάρχει λόγος να διδαχθείς και να μάθεις πώς θα γίνεις δημιουργικός, απλά γιατί δεν πρόκειται να γίνεις. Στην πραγματικότητα, πιστεύοντας ότι δεν είσαι δημιουργικός απαλλάσσεις τον εαυτό σου από την προσπάθεια ή τη δοκιμασία για κάτι καινούριο. Όταν κάποιος σου λέει ότι δεν είναι δημιουργικός, τότε μιλάς με κάποιον που δεν έχει ενδιαφέρον και ούτε θα κάνει κάποια προσπάθεια να γίνει.

πηγή

Το παραπάνω απόσπασμα είναι ένα μέρος 

από ένα πολύ καλό άρθρο που διάβασα πρόσφατα με τίτλο:

12 πράγματα για τη δημιουργική σκέψη που δεν διδάχτηκες στο σχολείο".

Όλοι είμαστε εν γένει δημιουργικοί.

Άλλοι τολμούν κι άλλοι μοιρολατρούν.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στη ζωγραφική.
Η δημιουργικότητα επεκτείνεται σε πάρα πολλούς τομείς της ζωής μας!
Ενεργοποίησε τις εγκεφαλικές σου συνάψεις σήμερα,
δοκιμάζοντας να πιστέψεις σε σένα!
Καλή δημιουργική Κυριακή!

@ριστέα