Σιωπώ σημαίνει ... συναινώ;

Φίλη και φίλε αναγνώστα μου, θα έμπω κατευθείαν στο ζουμί:

Δεν σου κρύβω ότι τελευταία ανησυχώ με μένανε!

Ήμουν πάντα πλάσμα εξόχως σαματατζίδικο-

γιου νόου από κείνα που εκφράζονται, αντιδρούν, ενίοτε φωνασκούν,

αλλά κυρίως παθιάζονται!

Και τελευταία η πολλή σιωπή με ανησύχησε, με έκρουσε κι έναν

κώδωνα κινδύνου, νααααα μετά συγχωρήσεως.

Να'ναι φάση;

Να΄ναι ψυχική κούρασις;

Σωματική μήπως;

Γιατί αν υποπτευτώ ότι είναι παραίτησις ... στο λέω θα πεθάνω!

Από την άλλη, αν κι ο χρόνος ελάχιστος 

και το τρέξιμο καθημερινά πολύ,

όλο και κάτι παράγω ...δεν είμαι του πεταματού για!

Κι όμως εγώ ανησυχώ!

Ανησυχώ που βλέπω εγκλήματα δίπλα μου και δεν μιλώ!

Που όλα περνούν μέσα μου, με ανάβουν και όταν έρχεται η ώρα 

να ξεσπάσω, εγώ αποτραβιέμαι!

Που θέλω τόσο πολύ να ουρλιάξω για όλο αυτό που ζούμε 

κι όμως επιστρέφω με την κούραση μου και δεν έχω ανάκαρο
να γράψω λέξη...
Και το ρίχνω στο μόνο που με γεμίζει...
τις χειροτεχνίες μου!

Αλήθεια,
πολύ φοβάμαι ότι πάνω στη σιωπή μας πατούν.

Αχ κάποτε είχα ζωηρό το πνεύμα!

Τώρα;

Αρκεί η σκέψη;

Αρκεί η επιθυμία;

Άσχετα μεταξύ τους φαντάζουν όλα...
αλλά από την άλλη γιατί να είναι και σχετικά;
Τι πάει καλά για να πηγαίνω κι εγώ;

Φιλιά 

@

______________________________

Δυο μέρες μόνο και το
Γέλιο βγήκε από τον Παράδεισο 
βγαίνει στον αέρα.
Και ένα σας υπόσχομαι:
Θα περάσουμε ΠΟΛΥ καλά!!!

Κι εσύ που περιμένεις την τελευταία στιγμή...τρέξεεεε!