Σκέψεις και πράξεις..

Έμεινα επί τρεις ημέρες στο σπίτι καθώς "ψώνισα" κι εγώ την ιωσούλα μου. Ανάμεσα σε ζαλάδες και ανακατωσούρες, σερφάριζα  όταν μπορούσα, καθώς δεν περνούσε η άτιμη η ώρα με τίποτα, γιατί και να ντεκουπάρω δεν ήταν εύκολο, αφού ένιωθα εξαντλημένη και ολίγον κοτόπουλο που κουτουλάει.
Διάβαζα όσες ειδήσεις είχα χάσει μέρες, αφού το ΣΚ δεν το άφησα ανεκμετάλλευτο (και πάλι!)

"Κοπέλα 21 χρόνων έχασε τη ζωή της από απροσεξία με μια σκάλα σε έναν ανελκυστήρα."
"Μητέρα 42χρονη πνίγηκε την ώρα που έτρωγε τα μακαρόνια της" (σύγκρυο η δικιά σου - λατρεύω τα μακαρόνια! Άντε να φάω πάλι χωρίς φόβο!)

Τι είναι ο άνθρωπος; Τι είναι ο άνθρωπος, αναρωτιόταν ο Καλλιβωκάς. -Ένα τίποτα, απαντούσε μόνος του!
Πόσο αναίτια μπορεί να χάσουμε τη ζωή μας από τη μια στιγμή στην άλλη. Και τι θα έχει μείνει πίσω; Τι θα πάρουμε μαζί μας; Μόνο χώμα!

Ωραία φτιάξαμε προ ημερών τις κηδείες μας οι τρελές συν-μπλόγκερς, τις διανθίσαμε και με μουσικοχορευτικά σόου (που μεταξύ μας, δεν νομίζω ότι μέσα στον πόνο τους θα θυμηθούν οι δικοί μας να εκπληρώσουν τις παλαβομάρες μας - εμένα μου το ξέκοψαν τα ανίψια! "Τρελοί για δέσιμο σαν κι εσένα δεν είμαστε πάντως! Αχ τα γλυκά μου, με συγκίνησαν εδώ που τα λέμε!- ζητήσαμε και από τισμπιδάκια μέχρι σύνεργα του ντεκουπάζ και της ραπτικής να βάλουν κοντά μας στο κουτί, αλλά το ξέρεις και το ξέρω... άλλα πράγματα θα κάνουν εκεί, στα σύννεφα, στον άλλο κόσμο .. wherever...οι ψυχές μας! 
Αποτίμηση το έχω στο νου περισσότερο. Αλλά δεν είναι της παρούσης ζητούμενο.
Και εδώ πίσω; 

Τι θα έχω αφήσει. Πόσο θα συνεχίσουν να με θυμούνται! Αυτό είναι που θα μείνει και ό,τι αξίζει στην τελική!

Κι έτσι κύλησε το τριήμερο, με σκέψεις πολλές.
Μα οι πράξεις είναι καλύτερες! 

Κι έτσι χτες που άρχισα να συνέρχομαι ολοκλήρωσα ό,τι είχε μείνει στη μέση το ΣΚ, έκανα και τη φωτογράφιση μου (αλλά όχι στον κήπο τούτη τη φορά, ένεκα της ιώσεως -φαντάζεστε να με έβλεπαν στον κήπο οι δικοί μου; Θα επιβεβαιώνονταν για την τρέλα μου!) και σήμερα σας έχω το φωτορεπαρτάζ!

Ξύλα κοπής με κρακελέ ενός συστατικού και φυσικά ντεκουπάζ

 Ξύλο κοπής με  shabby chic (παλαίωση) και ντεκουπάζ

Όλα δουλεύτηκαν με πατίνες και δαχτυλοπατίνες.

♥

Θυμόμαστε λοιπόν να χαμογελάμε, 

να προσπερνάμε τα μικρά

να κάνουμε υπομονή για όσα δεν μπορούμε να αλλάξουμε,

αλλά να δίνουμε τις μάχες μας για όσα αξίζουν!
Γιατί η Ζωή είναι μία
και είναι Ωραία, η άτιμη!

Καλή σας μέρα

@ριστέα

____________________________________

Και μην ξεχνάτε : 
έως και την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου και ώρα 8,00 μ.μ.
περιμένω τις συμμετοχές στο 
Γέλιο βγήκε από τον Παράδεισο #2