Τα ανοιξιάτικα πρωινά είναι υπέροχα.
Δεν βρίσκεις;
Αν το ξύπνημα το χειμώνα, μέσα στο κρύο, είναι βάρβαρο,
την άνοιξη θες να μένεις λίγο παραπάνω στο κρεβάτι σου και να απολαύσεις
τη γλυκιά δροσούλα, ενώ τυλίγεσαι τρυφερά στην κουβερτούλα σου!
Ο καφές μου ήταν ένας λόγος για να αφήσω το χουζούρι μου,
που τόσο λατρεύω!
Μια κούπα διπλός ελληνικός, είναι μια ακόμα απόλαυση της ζωής.
Και μιλώντας με σένα, εδώ που μου κάνεις παρεΐτσα πια κάθε Κυριακή;
Η συνήθεια που έγινε λατρεία! ☺
Έλα , φάε και κάτι. Δεν θα σε μαλώσω.
Αρκεί να είναι ολικής, ναι;
Την προηγούμενη Κυριακή τα'παμε και τα ξεκαθαρίσαμε
σχετικά με το Συμπόσιο μας και το μέλλον του..
Η συζήτηση που ακολούθησε ήταν για μένα εποικοδομητική.
Νομίζω ότι όλα θα πάνε περίφημα στη συνέχεια.
Αλλά σου υποσχέθηκα να συνεχίσω με την κριτική.
Όχι αυτή των έργων τέχνης.
Την κριτική που ασκούν πολλοί και σε μεγάλο βαθμό γύρω μας.
Μπορεί να το κάνεις κι εσύ και να μην το έχεις αντιληφθεί.
Και δεν μιλάω για την κοινωνική κριτική.
Ή την κριτική για τα πολιτικά δρώμενα που ως ένα βαθμό
είναι ένα εργαλείο, μια μορφή ελέγχου.
Μιλάω για εκείνη που την κάνουμε χωρίς καν να μας ζητηθεί η άποψη μας.
Που νιώθουμε την ανάγκη να την πούμε στον άλλον.
Για το καλό του!
Ω, μα ναι!
Οι περισσότεροι νομίζουν ότι το κάνουν για το καλό του άλλου!
Ότι είναι υποχρέωση τους.
Ότι τον βοηθούν!
Εδώ παρεμβάλλεται αγαπημένο άσμα!
Να σημειώσω εδώ πως όταν μιλάω για κριτική εννοώ την αρνητική.
Η κριτική, όταν ασκείται μέσα σε στενές σχέσεις είναι ένα μέσο ελέγχου
της σχέσης και του άλλου προσώπου που υφίσταται την κριτική μας.
Άλλαξε για να μου αρέσεις.
Γίνε αυτό που σου λέω εγώ ότι δεν είσαι!
Είμαι σε θέση να σε κρίνω. Δικαιούμαι να σε κρίνω.
Λες του άλλου: Δεν φέρεσαι σωστά!
Είσαι ευκολόπιστος.
Σε εκμεταλλεύονται, κάνε κάτι.
Μην σπαταλάς το χρόνο σου σε ανοησίες.
Δεν σου πάνε έτσι τα μαλλιά σου.
Μιλάς πολύ.
Περνάς πολύ χρόνο στο ίντερνετ.
Βγες να ξεσκάσεις.
Και θα μπορούσα να γράφω ως αύριο.
Όλα αυτά είναι κριτικές και μάλιστα αρνητικές.
Κάποιος που έχει ξεστομίσει κάποια από αυτές τις προτάσεις,
ίσως αδυνατεί να δει σε όλες τα μηνύματα πίσω από αυτές:
1. Εγώ ξέρω τι είναι καλό για σένα.
Έχω ένα σούπερ σύστημα αξιών και γνωρίζω ποιο είναι το καλό και ποιο όχι.
2.Αυτή είναι μια σχέση όπου εγώ σου εντοπίζω τα αρνητικά σου
και εσύ πρέπει να αλλάξεις.
Το"ωραίο" είναι όταν ξεπερνούμε τα στενά όρια των
πολύ στενών μας σχέσεων και το κάνουμε και στο υπόλοιπο
κόσμο γύρω μας.
Το γενικεύουμε και κρίνουμε μια μερίδα ανθρώπων,
μια κοινωνία ολόκληρη!
Το έχω δει να γίνεται και σε αναρτήσεις.
Έτσι εμείς γνωρίζουμε ποιο είναι το σωστό (μην σου πω και πάντα)
και οι άλλοι είναι σε λάθος δρόμο!
Πόσο ανεβαστικό για το εγώ μας!
Η πραγματικότητα όμως είναι αυτή που είναι;
Αυτή που εμείς νομίζουμε;
Ή η άλλη που νομίζουν οι άλλοι;
Πριν ανοίξουμε το ρημάδι μας για να κατηγορήσουμε
τις πράξεις του διπλανού μας
ας θυμόμαστε ότι αυτό που για μας είναι καλό και σωστό,
δεν είναι και για τον άλλον!
Δεν είναι υποχρέωση μας να ανοίγουμε μάτια, αν δεν μας ζητηθεί.
Γιατί δεν έχουμε το δικαίωμα να διορθώσουμε κανέναν άλλον εκτός από
τον εαυτό μας!
Βέβαια μπορούμε να πούμε τη γνώμη μας.
Μου αρέσει/δεν μου αρέσει,
Εγώ νομίζω ...κατά τη γνώμη μου.... κ.α.
Σε αυτή την περίπτωση δεν επιβάλλουμε.
Δεν περιμένουμε ο άλλος να την ασπαστεί. Δεν θυμώνουμε αν δεν το κάνει.
Έχουμε γνώση της υποκειμενικότητας των λόγων μας όσο και των άλλων.
Και κάπως έτσι είναι οι ισότιμες σχέσεις.
Και τι κάνουμε όταν μας ασκείται κριτική;
Πώς μπορούμε να την αποφύγουμε;
Ή να αντέξουμε το μαρτύριο;
Όσο απολογείσαι και δικαιολογείσαι ο άλλος βρίσκει γόνιμο έδαφος
και συνεχίζει μέχρι ...εκτονώσεως!
Όσο επιτίθεσαι τόσο φουντώνει η συζήτηση και οι θυμοί!
Μπορεί και να ξεσπάσουν μάχες και βόμβες μη σου πω!
Άρα τζίφος!
Δεν είναι ενδεδειγμένοι αυτοί οι τρόποι!
Εδώ θα σου πω κάτι που με βοήθησε πριν από πολλά χρόνια.
Ήταν ένα παράδειγμα του ψυχολόγου Γ.Πιντέρη.
Έλεγε κάπου:
Αν σου πω ότι είσαι καγκουρώ τι θα κάνεις; Θα θυμώσεις,
ή μήπως θα αρχίσεις να χοροπηδάς τριγύρω σαν καγκουρώ;
Το ερώτημα είναι γιατί δεν θα σε πειράξει αν σου πως ότι είσαι καγκουρώ!
Θα αρχίσεις να μου εξηγείς γιατί δεν είσαι; Ασφαλώς όχι.
Γιατί είσαι σίγουρος ότι δεν είσαι καγκουρώ!
Αν όμως σε πω βλάκα, ανήθικο ή οτιδήποτε άλλο και σε πειράξει
γιατί θα σε πειράξει;
Ίσως τελικά η αρνητική κριτική μας βρίσκει ευάλωτους όταν εμείς οι ίδιοι
αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας!
Όταν λοιπόν με πειράξει κάτι αναρωτιέμαι γιατί με ενόχλησε.
Και ψάχνω μέσα μου.
Και ξέρω, όταν είμαι σίγουρη για κάτι, ό,τι και να πεις ....
από το ένα αυτάκι θα μπει και από το άλλο μου θα βγει!
Και σε τελευταία ανάλυση επιστράτευσε και λίγο χιούμορ!
Σωτήριο!
Απαπα πέρασε η ώρα!
Και σου έφαγα και το χρόνο σου!
Πολλά δεν είπα μανούλα μου;
Τελείωσε και ο καφές μου και τώρα πρέπει να κάμω άλλον!
Άντε ..τι μου έμεινε; Να το πιάσω και από την πλευρά των γονιών.
Μπας κι επιστρέψω και σε εκείνες τις εκπαιδευτικές αναρτήσεις μου
που έχω αφήσει στη μέση!
Έλα ...σειρά σου!
Φιλιά από μένα!
@ριστέα
Παρακολουθείς τις Ιστορίες της Νύχτας;
Διάβασε σήμερα την Ιστορία της Μαριλένας
"Φίλοι"
Κι εδώ όλες τις Ιστορίες μας ως τώρα.
O κόσμος πάντα θα μοιράζεται μια άποψη που δεν του ανήκει, εγώ έχω μάθει απλά να την αγνοώ. Με συγχύζει στιγμιαία, αλλά το προσπερνώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω αξιωθεί ακόμα να μπω να διαβάσω όλες τις ιστορίες της νύχτας, μα θα προσπαθήσω να βρω χρόνο να το κάνω.
Μάκια και καλή Κυριακή!
Μετά από δύο μέρες Μαρινάκι μου σε καλημερίζω!
ΔιαγραφήΤο να αγνοείς και να προσπερνάς είναι μία πολύ καλή αντιμετώπιση κατά τη γνώμη μου! Δεν είναι πάντα εύκολο βέβαια! όλοι έχουμε πέσει στο λούκι να ενοχληθούμε ή να μπούμε στο χορό της απολογίας! Εύχομαι να είσαι πάντα έτσι !
Φιλάκια ( κι έχουμε μέρες ακόμα με τις Ιστορίες)
Πολύ έξυπνο το σχόλιο του Πιντέρη για το καγκουρώ, δεν το είχα σκεφτεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι και εγώ έχω τάση για κριτική, την οποία προσπαθώ να την ελέγχω. Αποφεύγω, λοιπόν, να λέω την γνώμη μου, αν δεν μου τη ζητήσουν. Και πάντα προσπαθώ να θυμίζω στον εαυτό μου - σε περίπτωση που το "θύμα" της κριτικής είμαι εγώ - ότι όλοι έχουν δικαίωμα στην γνώμη τους και στην έκφρασή της.
Γενικά, η κριτική (όταν δεν είναι κακόβουλη) μπορεί να αποτελέσει πολύ καλό εργαλείο στην ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. Πολλά πράγματα επάνω μας δεν τα προσέχουμε, αν προηγουμένως δεν μας τα επισημάνουν οι άλλοι. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν αυτά που μας αρέσει που τα έχουμε και αυτά που ίσως θα μας άρεσε να αλλάξουμε. Και προχωράμε ανάλογα.
Και, φυσικά, πάντα έχει σημασία, προτού προβληματιστούμε με μία κριτική, να δούμε από πού προέρχεται...
Κάπου αλλού είχε γράψει για γαϊδούρι ( φυσικά κανείς δεν ανησυχεί ότι μπορεί να έχει σαμάρι στην πλάτη ...κάπως έτσι ήταν το ευφυολόγημα του!)
ΔιαγραφήΤο να αποφεύγεις να λες τη γνώμη σου είναι ένα καλό βήμα ως προς τη μείωση της κριτικής.
Αυτό που λες για τη κριτική ως θετικό εργαλείο ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου, αλλά να γίνεται ισότιμα έπειτα από αίτημα του καθενός...ξέρεις του τύπου τι γνώμη έχεις εσύ για αυτό σε μένα ή αυτό που κάνω... Δεν ξέρω, έχω δει να χάνεται πολύ εύκολα το μέτρο και η ισορροπία. ίσως έχω νιώσει εγώ καπελωμένη στο τέλος και να είναι δικό μου πρόβλημα εν τέλει!
Πίπη μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ για την κατάθεση της άποψης σου!
Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου! :)))
Να κάνω λίγο αντίλογο στον Πιντέρη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αντίδρασή μας όταν μας αποκαλέσουν "βλάκα" και η μη αντίδρασή μας όταν μας αποκαλέσουν "καγκουρώ" εξηγείται.
Οι ηθικές και πνευματικές αρετές μας είναι κατά βάση κοινωνικές αρετές.
Δεν αξιολογούνται στον καθρέφτη, αλλά έξω, στην κοινωνία.
Δεν αρκεί το πώς βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας, αλλά πρέπει να μας βλέπουν και οι άλλοι έτσι.
Η βλακεία, η ασχήμια, η ασέβεια, όπως και όλα τα ηθικά-πνευματικά αλλά και αισθητικά "ελαττώματα" δεν είναι απόλυτα μεγέθη, αλλά σχετικά.
Και μετρώνται με βάση τον κοινωνικό μέσο όρο.
Την κρατούσα κοινωνική στάση απέναντι σε κάτι.
Ένας ηθικός -σύμφωνα με την οπτική των Ζουλού- άνθρωπος, σε μια κοινωνία σαν τη δική μας θα φαντάζει.. καννίβαλος!
Ενώ ένας ηθικός -σύμφωνα με την οπτική την ευρωπαϊκή- σε μια κοινωνία σαν των Ζουλού μπορεί να μοιάζει με εξωγήινο τέρας!
Ή αντίστοιχα ένας όμορφος των Ζουλού, μοιάζει άσχημος εδώ, ενώ ένας όμορφος από δω θα μοιάζει άσχημος εκεί.
Γιατί είναι άλλο το μέτρο.
Και το μέτρο το ορίζει η εκάστοτε κοινωνία.
Με άξονες το χώρο και το χρόνο.
Επομένως, το αν είμαστε έξυπνοι ή βλάκες, δεν μπορούμε να το κρίνουμε εμείς από μόνοι μας.
Ούτε το αν είμαστε όμορφοι ή άσχημοι, ούτε το αν είμαστε δίκαιοι ή άδικοι.
Η κοινωνία θέτει τα όρια αυτά.
Μετρά βέβαια και η δική μας οπτική επί του εαυτού μας (Αφού κι εμείς κομμάτι της κοινωνία είμαστε και έχουμε επιπλέον τη γνώση των κινήτρων και των συνθηκών κάθε πράξης), αλλά σε καμία περίπτωση δεν αρκεί (εκτός πια αν μιλάμε για μια ακραία ατομικιστική κοινωνία, όπου το άτομο δε λειτουργεί ως μέρος του συνόλου, αλλά ως μια αυτάρκης μονάδα- που μάλλον δεν μπορεί να ισχύει, πέραν του Μόγλη)
Κι έτσι, κάθε κρίση -θετική ή αρνητική- διαμορφώνει στα μάτια μας την εικόνα που έχει η κοινωνία για μας.
Και η εικόνα που έχει η κοινωνία για μας είναι, σε γενικές γραμμές, αυτό που πράγματι είμαστε.
(εκτός αν υπάρχει διάσταση "είναι" και "φαίνεσθαι", οπότε πάλι είναι πρόβλημα δικό μας να διορθώσουμε τον τρόπο που εκπέμπουμε την προσωπικότητά μας)
Γιατί κάθε πράξη κρίνεται ως σωστή ή λάθος, με βάση 1) τους γραπτούς και άγραφους νόμους μιας κοινωνίας σε μια δεδομένη χρονική στιγμή 2) τον τρέχοντα αξιακό κώδικα και 3) την κοινή λογική.
Γι' αυτό λοιπόν μας στενοχωρούν/προβληματίζουν/εξοργίζουν οι αρνητικές κρίσεις που σχετίζονται με την προσωπικότητά μας: γιατί η κοινωνία ορίζει και το 1 και το 2 και το 3.
ΥΓ.: Πάλι σεντόνιασα και να είστε σίγουροι πως... αυτολογοκρίθηκα κιόλας για να συντομεύω!
Αλλά τι να κάνω; Αφού πάω να διαφωνήσω με επιστήμονα, πρέπει να είμαι σαφής.
Δηλαδή, Γαλάτη, αν η κοινωνία σου πει ότι είσαι καγκουρώ, θα αρχίσεις να ψάχνεις το γενεαλογικό σου δέντρο;
ΔιαγραφήΣ'ιγουρα διαμορφώνουμε την ταυτότητά μας και το αξιακό μας σύστημα με βάση το αντίστοιχο σύστημα της κοινωνίας που ζούμε, όμως η επεξεργασία όσων προσλαμβάνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας είναι εκείνη που θα διαμορφώσει το τι είμαστε και είναι μια ιδιαίτερα πολύπλοκη διαδικασία που επηρεάζεται από πάρα πολλές παραμέτρους. Κάτι το οποίο σ' έναν άνθρωπο που είναι ενεργός σε μια κοινωνία δεν σταματά μεχρι το τέλος της ζωής του.
Είναι πολύ σημαντική η άποψη του ίδιου του ανθρώπου για τον εαυτό του, η οποία προέρχεται από την πολλή προσωπική δουλειά που θα κάνει ο ίδιος και όχι τόσο της κοινωνίας γι' αυτόν, αλλιώς μετατρέπεται σε δούλο της και δεν προχωρά μπροστά ως προσωπικότητα.
Σε μια κοινωνία όπου βρίσκεται σε πλήρη πτώση αξιών πώς ξεχωρίζουν θετικά κάποια άτομα; Γιατί δεν τα επηρεάζει τότε η άποψη της κοινωνίας; Πώς υπάρχουν οι πρωτοπόροι σε μια κοινωνία και αλλάζουν τον ρου της ιστορίας;
Σχετικά με την κριτική πιστεύω ότι είναι δικαίωμα και υποχρέωση να λέμε τη γνώμη μας, ακόμα κι αν δεν μας ζητηθεί, γιατί μας ενδιαφέρει το τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν σημαίνει φυσικά ότι θέλουε να την επιβάλλουμε κιόλας, μια και εκεί καταπατάμε κάποια δικαιώματα των άλλων.
Μέσα από την κατάθεση της άποψής μας μπορεί να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη των άλλων θετικά. Το να εκφράζουμε δικά μας απωθημένα, ζήλειες ή κακίες δεν οφελούν πουθενά και γινόμαστε καταστροφικοί.
Συμφωνώ, Αριστέα, ότι αν εμείς γνωρίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε τον εαυτό μας - κυρίως μέσα από τον λόγο, τις πράξεις και τα αποτελέσματα που αυτά έχουν - τότε δεν μας αγγίζει καθόλου μια κακοπροαίρετη κριτική ή μια κολακεία. Είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε προς όφελός μας κάθε θετική ή αρνητική κριτική, ώστε να βελτιωνόμαστε, ενώ σε άλλη περίπτωση μένουμε στάσιμοι για κάποιες περιόδους μεγάλες ή για πάντα.
Καλή σας μέρα!
υ.γ.
Αριστέα, στο καφέ η συζήτηση έχει συνέχεια, οπότε αν θες έλα να δεις και την δική μου άποψη. Με ενδιαφέρει η δική σου πάνω σ' αυτή, γιατί έχει να κάνει με τους τομείς που ασχολούμαστε.
Μαζεστίξ, πολύ μου άρεσε το σχόλιό σου. Και συμφωνώ απολύτως ότι οι κοινωνικές αξίες είναι κατασκευές, δεν υπάρχουν με το ίδιο περιεχόμενο πάντα και παντού.
ΔιαγραφήΚαι, Γλαύκη, ο άνθρωπος μπαίνει σε μια κοινωνία με τη γέννησή του - από την αρχή δέχεται επιρροές, που τον διαμορφώνουν. Οπότε και η επεξεργασία που θα καταλήξει να κάνει στα πράγματα, δε θα είναι απολύτως ανεξάρτητη από τις επιρροές αυτές. Αναφέρεις, όμως, τους ανθρώπους που ξεχωρίζουν απο τον μέσο όρο, εις επίρρωσιν της θέσης σου. Σε αυτό απαντώ με το γνωστό: οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αυτή είναι η δική μου άποψη.
Κανείς δεν διαφώνησε ότι οι κοινωνικές αξίες είναι κατασκευές κι ευτυχώς γιατί έτσι υπάρχει η δυνατότητα της αλλαγής τους - πάντα προς το καλύτερο μιλώντας. Η διαφωνία που εκφράστηκε ήταν σε ποόσο βαθμό επιτρέπει ο κάθε άνθρωπος να τον επηρεάζει στην ζωή του το αξιακό σύστημα μέσα στο οποίο αναπτύσσεται. Εκεί έχει να κάνει απόλυτα με την επεξεργασία που θα κάνει ο ίδιος με βάση το δικό του δυναμικό πνεύματος και ψυχής.
ΔιαγραφήΕυτυχώς οι εξαιρέσεις - σύμφωνα με το δικό σου σκεπτικό - είναι πολλές, οπότε δεν μιλάμε ακριβώς για εξαιρέσεις. Ο καθένας επιλέγει ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει, όπως τον μέσο όρο, για να είναι ήσυχος και να μην ταράζεται ο κόσμος του από τις αλλαγές, κάτω από τον μέσο όρο, για να τον λυπούνται και να ζει σε βάρος των άλλων, πάνω από τον μέσο όρο για να προσπαθεί για μια καλύτερη κοινωνία. Τον διαχωρισμό τον έκανα με βάση τα δικά σου λεγόμενα.
Δεν κατέταξα πουθενά τον εαυτό μου, εσύ το έκανες χωρίς να με γνωρίζεις καν.
Το σημαντικό για μένα είναι να μην ψάχνουμε το καγκουρώ μέσα μας όταν η κοινωνία μας πει ότι αυτό είμαστε. Τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας και δεν μας φταίει κανείς παρά μόνο ο εαυτός μας. Από εκεί ξεκινούν κι εκεί τελειώνουν όλα, μια και είμαστε η μηχανή που δέχεται πληροφορίες και αναλαμβάνει όλη την επεξεργασία και την απόδοσή τους προς τα έξω.
"Και η εικόνα που έχει η κοινωνία για μας είναι, σε γενικές γραμμές, αυτό που πράγματι είμαστε."
ΔιαγραφήΠάνω σ' αυτό, Γαλάτη, θα έλεγα να θυμηθούμε προσωπικότητες στην ιστορία του ανθρώπου που θεωρήθηκαν στην εποχή τους τρελοί, γιατί δεν τους καταλάβαιναν, ενώ πολύ αργότερα θεωρήθηκαν από πρωτοπόροι έως ιδιοφυίες. Και μην νομίζουμε ότι ήταν έτσι τα πράγματα μόνο για όσους έγιναν κάποτε διάσημοι μέσα από τις ιδέες ή το έργο τους, αλλά το ίδιο ίσχυε για πολλούς ανθρώπους αφανείς, καθημερινούς που θεωρούνταν προβληματικοί και διώκονταν, επειδή δεν δέχονταν τον αξιακό κώδικα της εποχής τους, μια και ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους, τα λεγόμενα ανοιχτά μυαλά, όπως λέμε. Σίγουρα δεν ήταν λίγα, αλλά χάνονταν μέσα στην καταπίεση της κοινωνίας και τις ασφυκτικές νόρμες που πάντα βόλευαν όσους ήθελαν τον έλεγχο του ανθρώπου - πολλές φορές αυτοί που ασκούσαν τον έλεγχο δεν ακολουθούσαν τις νόρμες που επέβαλλαν στους άλλους. Τόση υποκρισία λοιπόν.
Το θέμα δεν έχει τέλος, οπότε στοπ εδώ.
Απαντώ, επειδή ξαφνιάστηκα από κάτι που διάβασα στο παραπάνω σου σχόλιο, Γλαύκη: από πού, σε αυτά που έγραψα, προκύπτει ότι σε "κατέταξα" κάπου; Και πού ακριβώς νομίζεις ότι σε κατέταξα; Γενικώς δεν κατάλαβα την απάντησή σου, αλλά για αρχή εστιάζω σε αυτό.
ΔιαγραφήΕπίσης, σε ό,τι αφορά σε αυτό που γράφεις, το "σε πόσο βαθμό επιτρέπει ο κάθε άνθρωπος να τον επηρεάζει στην ζωή του το αξιακό σύστημα μέσα στο οποίο αναπτύσσεται", δεν πιστεύω πως ο άνθρωπος έχει απόλυτα τη δυνατότητα να ελέγχει το πόσο θα επηρεαστεί από το αξιακό σύστημα της κοινωνίας του - επειδή, όταν θα είναι σε θέση να το κρίνει, δε θα μπορεί πλέον να πάρει αρκετή απόσταση από αυτό, ώστε να αποκτήσει την απαιτούμενη αντικειμενικότητα. Θα έχει ήδη, σε ένα βαθμό, διαμορφωθεί.
Τέλος, γράφεις ότι οι εξαιρέσεις στον κανόνα είνα πολλές. Εσύ όμως, αρχικά, αναφέρθηκες σε ανθρώπους που αλλάζουν τον ρου της ιστορίας, που είναι πρωτοπόροι. Θεωρείς πως αυτοί είναι πολλοί; Γιατί εγώ, έχοντας κατά νου την ελληνική κοινωνία συγκεκριμένα, δε μπορώ να βρω παρά ελάχιστους που, σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, να ξεχώρισαν και να επηρέασαν θετικά τα πράγματα.
Μπορεί να κατάλαβα κάτι λάθος για το θέμα της κατάταξης. Ο γραπτός λόγος μπορεί να οδηγήσει εύκολα σε παρανοήσεις. Συγνώμη και χαίρομαι αν δεν είναι έτσι.
ΔιαγραφήΠροσπερνώντας αυτό, γιατί δεν έχει καμία σημασία, θα έλεγα ότι ο άνθρωπος διαμορφώνει ως ένα σημείο την προσωπικότητά του μέσα από τις αξίες της κοινωνίας που μεγαλώνει, όμως δεν είναι tabula rasa. Έχει μια δυναμική ως οντότητα που μπορεί να επηρεάσει αντίστοιχα την κοινωνία γύρω του. Για να μην λέω πολλά δες το σχόλιο του Γαβριήλ παρακάτω. Αξίζει και είναι πολύ σαφές αυτό που λέει.
Όσο για την ελληνική κοινωνία θεωρώ ότι δεν την αντιπροσωπεύουν μόνο όσοι την κρατούν πίσω, αλλά και πολλοί μα πάρα πολλοί άλλοι που θέλουν διακαώς το καλύτερο, αλλά παρέμεναν αδρανείς μην πιστεύοντας πολύ στον εαυτό τους, γιατί κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να τους ακινητοποιήσουν πολλά βάρβαρα που συνέβαιναν γύρω τους. Πιστεύω ότι ήθελαν περιθώριο αφομοίωσης της νέας κατάστασης και εσωτερικής αναδιοργάνωσης πριν περάσουν σε δράση που μπορεί να επηρεάσει θετικά τα πράγματα. Σε άλλη περίπτωση θα ήμαστε ακόμα εκεί πίσω από όπου ξεκίνησε η κρίση, παίρνοντας για παράδειγμα αυτό που βιώνουμε τώρα.
Ας μην ξεχνάμε ότι μπορεί πάντα κάποιος (ας πούμε εξαίρεση) θα ξεκινήσει μια διαφορετική πορεία ως ανοιχτός κι ελεύθερος νους, όμως κι αυτοί που θα τον ακολουθήσουν τουλάχιστον άμεσα θα είναι με παρόμοιο πνευματικό δυναμικό.
Είναι για μένα σημαντικό να μην αναδεικνύουμε μόνο τα αρνητικά, που το κάνουν συνεχώς όλοι, αλλά να φαίνεται κι αυτή η θετική ρημαδοπροσπάθεια όλων των άλλων.
Όσα υποστηρίζω με πάθος είναι από την μεγάλη μου έννοια για κάτι διαφορετικό σε τούτο τον κόσμο. Όχι μία από τα ίδια.
Χαίρομαι πολύ τον διάλογο. Σ' ευχαριστώ.
"Σε μια κοινωνία όπου βρίσκεται σε πλήρη πτώση αξιών πώς ξεχωρίζουν θετικά κάποια άτομα; Γιατί δεν τα επηρεάζει τότε η άποψη της κοινωνίας; Πώς υπάρχουν οι πρωτοπόροι σε μια κοινωνία και αλλάζουν τον ρου της ιστορίας;"
ΔιαγραφήΗ κοινωνία δεν είναι κάτι κακό και δεν εμποδίζει τους λίγους να βγουν στην επιφανεια.
Οι εξεωριστοί άνθρωποι χαίρουν της ανάλογης εκτίμησης κι από την κοινωνία.
Κι ας μην μπορεί πάντα να τους καταλάβει.
Κι ας μη μπορεί πάντα να υιοθετήσει τις καινοτομίες τους.
Διότι, αν η κοινωνία μπορούσε να τις υιοθετήσει, τότε εκείνοι δε θα ήταν πρωτοπόροι.
Αναγνώριση ως προς το πρόσωπο και το έργο τους βρίσκουν. Οι περισσότεροι εν ζωή.
Απλώς δεν μπορεί να υιοθετηθεί ακόμη η προχωρημένη άποψή τους από την κοινωνία.
Υιοθετείται συνήθως αργότερα, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες και "δουλέψει" η άποψη από στόμα σε στόμα.
Δεν υπάρχει ούτε ιδιοφυία ούτε ξεχωριστός ούτε τίποτα ερήμην της κοινωνίας.
Όταν κάποια συμπεριφορά/πράξη/ιδέα την απορρίπτει ολόκληρη η κοινωνία, τότε αυτή λάθος δεν είναι η κοινωνία, αλλά η συμπεριφορά/πράξη/ιδέα.
Γλαύκη, χάρηκα κι εγώ με τον τρόπο που απάντησες στο τελευταίο σου σχόλιο. Όσο για το πάθος που ανέφερες, αυτό το κατάλαβα. ;-)
ΔιαγραφήΥποστηρίζεις, λοιπόν, πως το άτομο που γεννιέται έχει μια ορισμένη ιδιοσυγκρασία, που θα το οδηγήσει αργότερα στην υποταγή ή την άρνηση στις καθιερωμένες αξίες. Έτσι το ερμηνεύω αυτό που έγραψες, τουλάχιστον. Και με αυτό συμφωνώ.
Διαφωνώ, όμως, στο ότι όσοι ακολουθούν άμεσα έναν πρωτοπόρο είναι του ίδιου δυναμικού μαζί του. Για τον λόγο ότι ο πρωτοπόρος χαράζει έναν καινούργιο δρόμο, βρίσκει μέσα του τη δύναμη να κινητοποιηθεί, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Ενώ όσοι τον ακολουθούν άμεσα, έχουν μια βασική διαφορά: κάνουν αυτό ακριβώς - ακολουθούν ένα μονοπάτι που άλλος χαράσσει. Ο πρώτος δημιουργεί εκ του μηδενός. Πόση περισσότερη δύναμη κι ανεξαρτησία χρειάζεται αυτό; Γιατί ο πρωτοπόρος δεν οραματίζεται απλώς, περνά και στη δράση. Για αυτόν τον λόγο δεν τους βάζω στην ίδια κατηγορία και γι' αυτό έγραψα παραπάνω ότι οι πρωτοπόροι είναι εξαιρέσεις.
Ούτε εγώ θέλω, πάντως, να τα ισοπεδώνω όλα - και τις προσπάθειες προς το καλύτερο τις αναγνωρίζω και τις απολαμβάνω ειλικρινά.
Θα διαβάσω παρακάτω και το σχόλιο στο οποίο αναφέρεσαι. Ευχαριστώ κι εγώ για τον διάλογο. :-)
Ξεκινάω με το πρώτο σχόλιο του Μαζεστίξ μπας και βγάλω άκρη!
Διαγραφή@αρχηγέ μου!
Διάβασα το σχόλιο σου πολύ προσεκτικά κι ένιωσα να ...πνίγομαι.
Γιατί ναι θα συμφωνήσω ότι το μέτρο το ορίζει η εκάστοτε κοινωνία, αλλά υπάρχουν στερεότυπα που καθορίζουν τη ζωή μας, στερούν την ελευθερία μας και εκεί είναι που πνίγομαι εγώ!
Θα μιλήσω με παραδείγματα:
Στα χρόνια μου κι έτσι όπως μεγάλωσα εγώ κάθε γυναίκα που σεβόταν τον εαυτό της έπρεπε να ξέρει να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού, να μαγειρεύει, να περιποιείται τον άντρα της, να ανατρέφει τα παιδιά της. Αντίστοιχα τα αγόρια δεν μάθαιναν καμία αντίστοιχη δουλειά. Αν μάλιστα κάποιος σιδέρωνε ή καθάριζε πχ την τραπεζαρία θα γινόταν ο περίγελος της γειτονιάς, της φιλικής του παρέας κλπ. Κουτσομπολιό δηλαδή κοινωνική κριτική. Στην περίπτωση αυτή το δέχεσαι; Επειδή η κοινωνία τα έχει κάπως στο μυαλό της να κρίνει τον άλλον γιατί δεν συμμορφώνεται στα κάπως της;
Δεν ξέρω αν το έδωσα με σωστό παράδειγμα. Πάντως δεν μιλάω για άγραφους κανόνες ή για πράγματα που διαμορφώθηκαν για την προστασία θεσμών κι ανθρώπων. μιλάω για τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις με τις οποίες συχνά πυκνά κρίνουμε τους άλλους: γιατί δεν είναι σύμφωνοι με τα δικά μας πιστεύω!
Και γιατί θα πρέπει να συμφωνώ με τα μέτρα της κοινωνίας για να είμαι αποδεκτή, ρωτάω εγώ; Γιατί να θέλουν να με βάλουν σε καλούπια για να τους αρέσω;
Άρα η κριτική είναι μέσον χειρισμού ...
Λες:
Γιατί κάθε πράξη κρίνεται ως σωστή ή λάθος, με βάση 1) τους γραπτούς και άγραφους νόμους μιας κοινωνίας σε μια δεδομένη χρονική στιγμή 2) τον τρέχοντα αξιακό κώδικα και 3) την κοινή λογική.
Γι' αυτό λοιπόν μας στενοχωρούν/προβληματίζουν/εξοργίζουν οι αρνητικές κρίσεις που σχετίζονται με την προσωπικότητά μας: γιατί η κοινωνία ορίζει και το 1 και το 2 και το 3.
Αμ για αυτό καταπιάνομαι με αυτό το θέμα χαρά μου...Γιατί το 1 το 2 και το 3 είναι πάντα σωστό;
Όλα αυτά δεν είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα;
Το σχόλιο του αγαπημένου μου Γαβρίλη θυμήθηκα εδώ ...αν θες και δεν το είδες διάβασε το . Με εκφράζει απόλυτα!
καλημέρα ... πάω να δω τι έγραψα , αν βγαίνει νόημα κι αν
εμπλούτισα την προίκα μου σε ...σεντόνια☺
Πρώτο σχόλιο Γλαύκης!
Διαγραφή@Γλαύκη μου, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου :
"Είναι πολύ σημαντική η άποψη του ίδιου του ανθρώπου για τον εαυτό του, η οποία προέρχεται από την πολλή προσωπική δουλειά που θα κάνει ο ίδιος και όχι τόσο της κοινωνίας γι' αυτόν, αλλιώς μετατρέπεται σε δούλο της και δεν προχωρά μπροστά ως προσωπικότητα."
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο!
Παρακάτω μου τα χαλάς! Εγώ δεν συμφωνώ μαζί σου, ότι ότι είναι δικαίωμα και υποχρέωση να λέμε τη γνώμη μας, ακόμα κι αν δεν μας ζητηθεί. Γιατί εύκολα χάνουμε το μέτρο. Δεν μένουμε συνήθως σε αυτό μόνο. Εξάλλου η συμβουλή όταν προέρχεται από επαγγελματική γνώση ή εμπειρίας γιατί να έχει αξία για μένα;
Προσωπικά με μειώνει! δεν έχω χώρο και χρόνο να το αναπτύξω εδώ. Θα το κάνω στην επόμενη ανάρτηση της Κυριακής φυσικά, γιατί θέλω να το δούμε και μέσα στην οικογένεια τι γίνεται. Με τη Διονυσία έχουμε ασχοληθεί ξανά με τη συμβουλή σε δική της ανάρτηση .
Την καλημέρα μου ♥
Α μετά δεν μπορώ να απαντήσω αναλυτικά στα σχόλια σας ☺
ΔιαγραφήΓια αυτό προχωρώ στης Διονυσίας με ταχύρυθμες διαδικασίες ☺
@Διονυσία μου μιλάς για "πρωτοπόρους, αλλά και για πολλούς ανθρώπους αφανείς, καθημερινούς που θεωρούνταν προβληματικοί και διώκονταν, επειδή δεν δέχονταν τον αξιακό κώδικα της εποχής τους, μια και ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους, που χάνονταν μέσα στην καταπίεση της κοινωνίας και τις ασφυκτικές νόρμες που πάντα βόλευαν όσους ήθελαν τον έλεγχο του ανθρώπου..." και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα που έβαλες κι όλους αυτούς στο τραπέζι!
Άνθρωποι που δεν συμμορφώθηκαν με τις επιταγές της εκάστοτε κοινωνίας, που δέχθηκαν κριτική κι όχι μόνο αλλά και που αποδείχτηκε ...το λάθος της κοινωνίας τελικά!
Η ιστορία μιλάει και καλύτερο παράδειγμα δεν θα μπορούσε να υπάρξει!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
Όπως ευχαριστώ κι όλους σας για την εποικοδομητική αυτή συζήτηση !
♥
Το απόσπασμα που αναφέρεις ως λόγια της Δέσποινας είναι στο δικό μου σχόλιο των 4.24 και η Δέσποινα σχολιάζει πάνω σ' αυτό. Σε μπερδέψαμε με την λογοδιάροια που μας έπιασε.
ΔιαγραφήΣχετικά με το θέμα της συμβουλάς που λες παραπάνω ότι στα χαλάω, εγώ δεν αναφέρθηκα σε συμβουλή, γιατί είναι κάτι που δεν μου αρέσει. Εννοώ ότι είναι καλό να λέμε την άποψή μας πάνω σε διάφορα θέματα, χωρίς να προσπαθούμε με κανέναν τρόπο να την επιβάλλουμε. Όταν μάλιστα μαςε ζητηθεί από κάποιον το καλύτερο είναι να πούμε τι μπορεί να κάναμε εμείς, δίχως να σημαίνει ότι είναι το ιδανικό, οπότε αφήνουμε τον άλλο να αποφασίσει τι θα ήθελε στο τέλος να κάνει.
Σιχαίνομαι την εύκολη κριτική, δεν περνώ ποτέ σ' αυτή απροβλημάτιστα. Πόσο μισώ την κακοπροαίρετη κριτκή. Δέχομαι την κριτική με επιχειρήματα που αποτελεί κίνητρο να πάμε παραπέρα και μόνο αυτή.
Αυτά.
Βάλε κι άλλα θέματα στο τραπέζι, γιατί τρίβουμε τα χέρια μας! Θα θέσω κι εγώ στην πορεία θέματα και προβληματισμούς προς συζήτηση. Δύο τα έχω στο μυαλό μου ήδη.
Σήμερα να δεις τι κριτική κάνω... με χιούμορ μεν αλλά όχι για πλάκα. Κάτω από το "αυλάκι" έχει χαθεί ο μπούσουλας;;;
Αριστέα, είπα και παραπάνω πως προσπάθησα να είμαι σαφής και... ασεντόνιαστος, γι' αυτό ίσως δεν ήμουν απολύτως ακριβής και δεν έβαλα αστερίσκους.
ΔιαγραφήΈγραφα παραπάνω:
"Γιατί κάθε πράξη κρίνεται ως σωστή ή λάθος, με βάση 1) τους γραπτούς και άγραφους νόμους μιας κοινωνίας σε μια δεδομένη χρονική στιγμή 2) τον τρέχοντα αξιακό κώδικα και 3) την κοινή λογική."
Για να θεωρείται μια πράξη σωστή, πρέπει να ισχύουν και το 1 και το 2 και το 3.
Το παράδειγμα που είπες (τα δικαιώματα των γυναικών σε κοινωνίες "παλαιών αρχών") δεν πληροί και τις 3 προϋποθέσεις.
Δηλαδή, το ότι οι πολλοί πιστεύουν κάτι δεν αποτελεί απόδειξη της ορθότητας αυτού που λένε, αφού πρέπει αυτό που υποστηρίζουν να διέπεται και από την κοινή λογική.
Και όταν λέω κοινή λογική, εννοώ την ορθολογική διατύπωση επιχειρημάτων υποστήριξης μιας θέσης/πράξης.
Η αντιμετώπιση της γυναίκας -όχι ως ανθρώπου ισότιμου- αλλά ως έμψυχης ιδιοκτησίας αντίκειται στην κοινή λογική αλλά και στο συμφέρον του μισού πληθυσμού.
Γι' αυτό και αυτό άλλαξε με τα χρόνια και στις περισσότερες κοινωνίες πλέον (του δυτικού κόσμου) οι γυναίκες έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα.
(σ.σ.: και δημιούργησαν άλλο- αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση...)
Αλλά -ας πούμε- το να βγει κάποιος να κατουράει στη μέση του δρόμου, μπορεί να θεωρηθεί "γούστο του- καπέλο του" και να βγάλουμε τρελή την κοινωνία;
Φαντάσου εκεί ο... κατουρήσας να πει "δε δέχομαι την κριτική σας, εγώ θα κάνω ό,τι γουστάρω!"
Φυσικά κάποτε θα θεωρούνταν απολύτως φυσικό το κατούρημα στη μέση του δρόμου.
Αλλά εδώ και αιώνες η κοινωνία δεν το δέχεται.
Άρα δε δικαιούται κανείς να το κάνει.
]Και αν το κάνει, τότε θα αντιμετωπίσει τη χλεύη του κόσμου.
Αν πάλι, κάποιος πάει και συνάψει ερωτική σχέση με την αδερφή του, επίσης η κοινωνία μας το απορρίπτει.
Θα μου πεις "κι αν θέλει η... νύφη κ ο γαμπρός;"
Ε, εντάξει, δε θα τους σκοτώσουμε κιόλας, αλλά σίγουρα θα εισπράξουν την αρνητική κριτική για την επιλογή τους.
Η αιμομιξία στην κοινωνία μας θεωρείται ανήθικη πράξη.
Αν κάποιος θέλει να το κάνει, δικαίωμά του.
Αλλά, την ώρα που το κάνει, αναλαμβάνει και τις συνέπειες της πράξης του, οι οποίες συνίστανται κυρίως στην κοινωνική κατάκριση.
Δηλαδή και με τους άγραφους νόμους (Σ.σ. τους ηθικούς νόμους) ισχύει αυτό που ισχύει και στους γραπτούς νόμους.
Έχουμε δικαίωμα να διαφωνούμε με ένα νόμο και να παλεύουμε να τον αλλάξουμε.
(και φυσικά, αν είναι άδικος, αργά ή γρήγορα θα τον αλλάξουμε)
Αλλά, ώσπου να τον αλλάξουμε, εμείς υποχρεούμαστε να λειτουργούμε σύμφωνα με το νόμο.
Έχουμε βέβαια δικαίωμα να παρανομήσουμε, αλλά τότε αναλαμβάνουμε και την ευθύνη της πράξης μας και γνωρίζουμε ότι θα αντιμετωπίσουμε πιθανότατα την κατάκριση του νόμου.
Έτσι και στα ηθικά ζητήματα, έχουμε δικαίωμα να προσπαθούμε να αλλάξουμε κάθε ηθικό κανόνα που δε θεωρούμε δίκαιο.
Και θα τον αλλάξουμε, αργά ή γρήγορα, αν δεν είναι.
(βλ. την καταπίεση των γυναικών)
Αλλά, ώσπου να τον αλλάξουμε, υποχρεούμαστε ηθικά να συμμορφωνόμαστε με αυτόν.
Έχουμε βέβαια δικαίωμα να μη συμμορφωθούμε (δε θα μας σκοτώσει βέβαια κανείς), αλλά α' τη στιγμή που δε συμμορφωνόμαστε, αναλαμβάνουμε αυτονόητα το κόστος της αντίθεσής μας με το κοινό αίσθημα- και επομένως είναι αυτονόητη και η κοινωνική κατάκριση.
Αν εμείς είμαστε τόσο βέβαιοι για την ορθότητα της πράξης μας, δεν έχουμε λόγο να συνταρασσόμαστε από την αρνητική κριτική, αφού γνωρίζαμε από πριν τις συνέπειες και επιλέξαμε να τις αψηφήσουμε (και μπράβο μας και μαγκιά μας).
Ελπίζω να τα ξεμπέρδεψα και να μην τα μπέρδεψα περισσότερο...
Τι θέλω να πω με αυτό;
Όχι
Η φράση στο τέλος: "Τι θέλω να πω με αυτό; Όχι" μπήκε κατά λάθος.
Διαγραφή@Γλαύκη,φαίνεται ότι μπερδεύτηκα όπως επίσης λείπει και ένα "δεν " κάπου που αλλοιώνει αυτό που ήθελα να πω!
ΔιαγραφήΠαρακάτω το εξηγείς καλύτερα και ναι συμφωνώ μαζί σου: "Όταν μάλιστα μας ζητηθεί από κάποιον το καλύτερο είναι να πούμε τι μπορεί να κάναμε εμείς, δίχως να σημαίνει ότι είναι το ιδανικό, οπότε αφήνουμε τον άλλο να αποφασίσει τι θα ήθελε στο τέλος να κάνει."
Ακριβώς αυτό. Τι θα έκανα εγώ, Είναι ό,τι καλύτερο για να αποφύγουμε κατάκριση και περισσότερη επέμβαση!
χαίρομαι που τα διευκρινίσαμε!
Πάω να δω που διαφωνεί ο αρχηγός που άπλωσε νέα προίκα!
(πλούσια με κάνατε! αχαχαχαχα)
@αρχηγέ , τα ξεμπέρδεψες!
ΔιαγραφήΦυσικά κι έλιωσα με το παράδειγμα σου (ο... κατουρήσας αχαχαχαχαχαχαχαχαχα☺)
Κοίτα, έτσι τα έχω κι εγώ πάνω κάτω στο μυαλό μου. Τα βάζω με την κριτική (της κοινωνίας) που δεν έχει να κάνει με χοντρά θέματα όπως αυτά που ανέφερες για παράδειγμα στο τελευταίο σου σχόλιο,αλλά ασχολείται με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις.
Και τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε προχωρώ και σε φιλώ!
Καλημέρα Αριστάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα το βασικό είναι
όταν κάνεις απολογισμό
ημέρας να μην έχεις να ξεκολλάς
αγκάθια από την ψυχή σου....
Να νιώθεις λυτρωμένος γιατί
δεν πλήγωσες
Αν όλο ακολουθούσαμε μια τέτοια
τακτική όλα θα ήταν διαφορετικά!
Όλα τ' άλλα είναι μικροψυχίες!
φιλάκι και καλή Κυριακή ♥
Ελενη ... μου μαζί σου... !!!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφα και ποιητικά το έδωσες Ελένη μου!
Διαγραφήνα'σαι καλά μάτια μου!
Φιλάκια πολλά ♥
Αν μας ενδιέφερε η γνώμη των άλλων, θα έπρεπε συνεχώς να κάνουμε ‘’γκάλοπ’’ για κάθε μας απόφαση…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ όμως δε θα βρίσκαμε άκρη… Άσε που κανένας ως τώρα, δεν έχει ζητήσει τη δική μας γνώμη για τον τρόπο ζωής του…
Τι θες και παιδεύεσαι; Κάνε αυτό που θεωρείς σωστό και ίσως μια μερίδα ανθρώπων να συμφωνεί μαζί σου…
Αν όχι…. ;;; Συνέχισε να ορίζεις τη ζωή σου, ακόμη κι αν ξεχωρίζεις αρνητικά…
Μόνο να νιώθεις καλά και να μην αναλώνεσαι και χαραμίζεσαι για κα-νέ ναν!!!
Δε μας φτάνουν όσες σκοτούρες έχουμε, θα βάλουμε κι άλλες…
Ινώ ( απόσπασμα από το βιβλίο του μυαλού μου)
Υ.Γ. Επίσης έχω να σου πω, πως την άνοιξη σηκώνεσαι πιο εύκολα από το κρεβάτι γιατί σε καλεί η φύση, ενώ τον χειμώνα χουζουρεύεις και δε θες να σηκωθείς με τίποτα…
Είδες που σου ασκώ κριτική;;;
Μη μου πεις πως θα αλλάξεις συνήθεια και γνώμη εξ’ αιτίας μου;;;
Αριστάκι, σε φιλώ!!!
αχαχαχαχ! Ινώ μου γελάω με την καρδιά μου, γιατί ο τρόπος που απαντάς σχεδόν πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση. και γνωρίζοντας και τη φωνούλα σου , σε ακούω κιόλας! ☺
ΔιαγραφήΤο απόσπασμα του μυαλού σου...εκπληκτικό! (κριτική ! αχαχα)
ΥΓ: Τελικά μόνο το καλοκαίρι σηκώνομαι εύκολα από το κρεβάτι. Γιατί δεν αντέχω τη ζέστη! αχαχα!
Φιλιά κι αγκαλιές!♥
Έτσι όπως το διαβάζω σίγουρα έχω κάνει ανάλογη κριτική κατά καιρούς σε γνωστούς, φίλους συγγενείς και βέβαια έχω δεχτεί. . Μου άρεσε δεν μου άρεσε. Το θέμα μου είναι πως όσο η κριτική μένει στα όρια το κάνω μόνο γιατί ενδιαφέρομαι ή σε νοιάζομαι έχει καλώς, το πιο πιθανό είναι να με βοηθήσεις να καταλάβω τα στραβά μου αν δεν τα έχω δει. Όταν όμως αυτό από πίσω κρύβει κακία, ζήλια και τόσα άλλα συναίσθηματα, εκεί με κάνει έξαλλη! Ή όταν λες κάτι σε κάποιον ο άλλος δεν συμφωνεί και περιμένει την ώρα που θα σου κοπανήσει κάτι ανάλογο με το πιο άσχημο και προσβλητικό τρόπο. Τώρα τελευταία προσπαθώ (όσο μπορώ) να κρατάω το στόμα μου κλειστό και αν τύχη να πω κάτι, συνήθως είναι επειδή ξεχάστηκα αυτό όμως δεν με κάνει να αισθανόμαι και άνετα με το φίλο ή φίλη μου και αυτό γιατί είμαι φοβερά αυθόρμητη και τα λέω όπως είναι. Καλημέρα Αριστέα μου! Νομίζω πως μου έδωσες θέμα για αναρτήση... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλεάνα μην στενοχωριέσαι και μην ζορίζεσαι! Όλοι έχουμε κάνει κριτική, ακόμα και όσοι δεν το παραδέχονται! Το να το αναγνωρίζεις είναι ένα μεγάλο βήμα. Το να σε ενοχλεί είναι ακόμα ένα.
ΔιαγραφήΜάλλον μόνο εγώ δεν θέλω να βλέπω τα στραβά μου φαίνεται! αχαχαχα!
Ο αυθορμητισμός όντως μπορεί να κάνει ζημιά, για αυτό κι εγώ πνίγομαι αλλά κρατιέμαι όσο μπορώ!
Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου ♥
Πέρασα για μια καλησπέρα...ωραίος ο καφές σου και σήμερα..μου έδωσες τροφή για σκέψη...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλάααα :)
Να'σαι καλά Ωραιοζήλη μου!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά ♥
Στο ίδιο θέμα της κριτικής περιλαμβάνεται, για εμένα, και το υπο-θέμα συμβουλές (που δεν έχουν ζητηθεί). Βέβαια, σκέφτομαι ότι μερικές φορές ο άνθρωπος που φαίνεται να ασκεί κριτική απλά δεν έχει εκφραστεί σωστά: ενώ έχει συναίσθηση ότι μόνο την άποψή του εκφράζει, για λόγους συντομίας/ευκολίας αυτό δεν το δηλώνει. Και τότε, για να λυθεί η παρεξήγηση, έχει τη δυνατότητα και αυτός που δέχεται την "κριτική" να απαντήσει, πολύ απλά: "δε μου αρέσει να μου απευθύνονται χρησιμοποιώντας προστακτική." :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα.
Ακριβώς Διονυσία μου! Και νομίζω ότι θα το πιάσω το θέμα στον επόμενο καφέ!
ΔιαγραφήΠάντως μπορεί να είναι κι αυτό που λες: κακή διατύπωση!
Την προστακτική τη μισώ και εγώ! Όταν με πιάνω να τη χρησιμοποιώ με αυτοχαστουκίζω μετά ☺
Σε ευχαριστώ πολύ Διονυσία μου για τη συμβολή σου στη συζήτηση πιο πάνω και εδώ!
Φιλιά!♥
Μαύρα κοράκια
Διαγραφήβγαλμένα μαλλιά
τυφώνες σμπαράλια
μπουκάλια γυαλιά
αφού προκάλεσε πολύ
τη μαύρη οργή
του εκδικητή
Είναι αδύνατον να μην υπάρχει αλληλεπίδραση ανάμεσα σε μας και το περιβάλλον μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα όμως πρόσφατα ένα απόφθεγμα κάποιου συγγραφέα (Robert Orben, δεν τον ήξερα), που μου έθεσε σε νέα βάση τον έλεγχο αυτής της αλληλεπίδρασης. Πάνω κάτω, έλεγε :
"Εξυπνάδα, είναι να μην πιστεύεις-δέχεσαι, παρά μόνο τα μισά απ όσα σου λένε.
Ιδιοφυΐα, είναι να ξέρεις ποια μισά να επιλέξεις! "
Φιλάκια!!!
Πολύ μου άρεσε το απόφθεγμα που μοιράστηκες εδώ Αννούλα μου !
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ !
την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!♥
Και με την Αννα θα συμφωνησω Αριστακι μου ... αν έπρεπε να πω την γνωμη μου για την κριτική θα έλεγα απλα πραγματα είναι ... γιατί πρέπει να κανεις κριτικη σε αλλον κανε την στον εαυτό σου και μην κανεις εσύ αυτό που δεν θέλεις να σου κανουν .........ειναι τόσο απλό.. οταν το καταφερεις.!!!!σε κάνει όμορφο ΑΝΡΘΩΠΟ..!!! καλο ΜΑΙΟ μικρή μου χαρουμενο και ομορφο.... φιλακιαααα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστό Ρουλίτσα μου: ας ξεκινούμε από μας τους ίδιους. Το κάνουμε όμως; Είναι μάλλον πιο εύκολο να βλέπουμε τα λάθη των άλλων! :)
ΔιαγραφήΝα'σαι καλά μάτια μου!
Φιλάκια πολλά!♥
Ουάου Τι θέμα είναι αυτό πάλι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλοσοφική ανάλυση της σημερινής κοινωνίας, μα αυτό έκανε κάποτε και ο Πλάτων,
Όμως όλες οι κοινωνίες είναι κατασκευασμένες από ανθρώπους, όπως και οι θρησκείες, είναι όλα man made. Όμως εσύ ως άτομο αρνείσαι να υπακούς σε νόρμες μιας κοινωνίας φτιαγμένη από άλλους ή από ένα ορισμένο γκρουπ ατόμων ή μιας εθνικότητος, εσύ που αισθάνεσαι ελεύθερος και εκφράζεσαι όπως εσύ πιστεύεις χωρίς να φοβάσαι την κριτική από κανέναν εφόσον είσαι άνθρωπος ελεύθερος, με δική σου προσωπικότητα, ιδέες, γνώμες με βάση τον παγκόσμιο άνθρωπο.
φυσικό είναι να προκαλέσεις αρνητικές κριτικές από αυτούς που σκοπεύουν να σε βάλουν στο λούκι μιας προγραμματισμένης δικής τους λογικής, αυτό το βλέπεις και το αισθάνεσαι πολύ στα διάφορα εθνικά γκέτο μεταναστών που ζουν στο εξωτερικό.
όταν μάλιστα αγνοείς τις κριτικές του λυσσάζουν απ' το κακό τους.
Με άλλα λόγια ζεις, υπάρχεις, με ελεύθερο νου σε μια κοινωνία όπου υπερισχύει το πιστεύω του χαρακτήρα σου αυτού που εσύ ο ίδιος δημιούργησες, έπλασες από τις στάχτες αυτών που κάποτε σε είχαν γαλουχίσει.
Αγαπητή μου Αριστέα διάβασα όλες τις κριτικές, μου άρεσαν τα ανοιχτά μυαλά των αναγνωστών σου πάνω στο θέμα.
με την αγάπη μου
Γαβριήλ
Γαβριήλ
ΔιαγραφήΤο πιο απελευθερωμένο και ώριμο σχόλιο που διάβασα!
Ειδικά η τελευταία σου παράγραφος σε όσα γράφεις είναι η ουσία όλων!
Πολύ χαίρομαι που το διάβασα!
υ.γ.
Αριστέα, συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου, αλλά κι εσύ που βρίσκεσαι βρε παιδάκι μου; Το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον. Σήμερα είμαι συχνά εδώ, μια και επιτέλους έκατσα σπίτι μου...χεχε! Πέρασα κι ένα σύνδρομο στέρησης φαίνεται...
Γλαύκη μου, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου !
ΔιαγραφήΟ αγαπητός Γαβρίλης έχει ένα φρέσκο, νεανικό μυαλό, παρ 'όλο που έχει τα χρόνια του μπαμπά μου και πολύ απόλαυσα το σχόλιο του!
Έχω πονοκέφαλο όμως, μάλλον λόγω της απότομης ζέστης. Τον Μάιο ταλαιπωρούμαι από την ιγμορίτιδα! :(
Δεν ξέρεις πόσο θα ήθελα να συμμετέχω και πιο πάνω στη συζήτηση σας!
Κι αύριο θα λείπω τη μισή μέρα !
Κι από σένα θέλω να περάσω ξανά! Το βραδάκι, αν νιώθω καλύτερα!
Και η Διονυσία ( To love life for what it is) πιο πάνω έχει κάνει μια εξαιρετική παρατήρηση σχετικά με τις συμβουλές ( και ξέρει πόσο σύμφωνη με βρίσκει - το έχουμε συζητήσει εξάλλου ξανά) αλλά ως εδώ ήμουν! :(((
Άτιμος πονοκέφαλος!
Φιλιά ♥
"Του χαρακτήρα σου αυτού που εσύ ο ίδιος δημιούργησες, έπλασες από τις στάχτες αυτών που κάποτε σε είχαν γαλουχίσει". Που κάποτε σε είχαν γαλουχίσει. Και γαλουχώ σημαίνει (αντιγράφω): "διαπαιδαγωγώ κάποιον από τα πρώτα του βήματα με βάση κυρίως υψηλές ιδέες". Πού τις βρίσκουν οι γονείς, ή όσοι τέλος πάντων γαλουχούν τα παιδιά, τις υψηλές ιδέες, αν όχι από την κοινωνία στην οποία ανήκουν; Τα ίδια πιστεύω λέει και ο Καστοριάδης, όταν γράφει:
Διαγραφή"Η μητέρα και ο πατέρας δεν είναι απλώς η "πρώτη ομάδα". Η μητέρα και ο πατέρας είναι προφανώς η κοινωνία αυτοπροσώπως και η ιστορία αυτοπροσώπως που σκύβουν πάνω από την κούνια του νεογέννητου (σημείωση δική μου: τι ωραία και ισχυρή διατύπωση!) - έστω και μόνο γιατί μιλούν, και αυτό δεν είναι φαινόμενο "ομάδας", είναι κοινωνικό. Η γλώσσα δεν είναι - όπως λέγεται ανοήτως - ένα εργαλείο επικοινωνίας. Είναι κατ' αρχήν και πριν από όλα εργαλείο κοινωνικοποίησης. Μέσα στη γλώσσα και μέσω αυτής εκφράζονται, λέγονται, πραγματώνονται, μεταβιβάζονται οι σημασίες της κοινωνίας.Ο πατέρας και η μητέρα μεταδίδουν αυτό που ζουν, μεταδίδουν αυτό που είναι, παρέχουν στο παιδί πόλους ταύτισης, ήδη απλώς όντας αυτό που είναι." (Έτυχε να έχω πρόχειρο ακριβώς αυτό το κείμενό του για τη δική μου χθεσινή ανάρτηση.)
Περί απόλυτης ή σχετικής ανεξαρτησίας του ατόμου από την ομάδα υπαγωγής του ο λόγος, βέβαια. Κι επειδή αποτελεί λεπτομέρεια της παρούσας ανάρτησης, σταματώ εδώ. :-)
Ενδιαφέρον θέμα, πάντως, Αριστέα. Πρώτα σε σένα ήρθα να διαβάσω τα καινούργια σχόλια, για να καταλάβεις - πριν καν πάω να δω τι έχουν γράψει σε μένα. ;-)
*γαλουχήσει (έχω κόλλημα με την ορθογραφία, τι να κάνω;) :-)
ΔιαγραφήΝαι Διονυσία μου, ενδιαφέρον το θέμα, ακόμα περισσότερο ενδιαφέροντα είναι τα σχόλια αλλά εγώ αδυνατώ να διαβάσω και να συγκεντρωθώ! Χρόνια είχε να με πιάσει τέτοιος πονοκέφαλος! Και σήμερα δυστυχώς ήμουν έξω και η ζέστη με χειροτέρεψε :(
ΔιαγραφήΣτενοχωριέμαι!
Φιλιά.... προς το παρόν !
@Γαβρίλη μου, δεν έχω να προσθέσω τίποτα στο σχόλιο σου που με εκφράζει απόλυτα!
Διαγραφή@Διονυσία μου χαίρομαι που στάθηκες στο "γαλουχώ" και που μοιράστηκες εδώ τις σκέψεις σου!
Φιλιάααααααα
Ευχαριστώ Γλάυκη, Αριστέα, για τα ενθαρρυντικα και καλά σας λόγια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να σου περάσει ο πονοκεφαλος,
με αγάπη
Γαβριήλ
Είμαι λίγο καλύτερα σήμερα Γαβρίλη μου♥
ΔιαγραφήΌχι πως το καταφέρνω πάντα, αλλά σε μεγάλο βαθμό τα πηγαίνω μια χαρά... Προσπαθώ να συμπεριφέρομαι, όπως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται... Θέτω τα όριά μου και φροντίζω να μην ξεπερνώ τα αντίστοιχα όρια που θέτουν οι άλλοι... Ναι, προφανώς και δεν συμπαθώ όλο τον κόσμο και οι ανάποδές μου είναι περισσότερες από τις καλές μου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όπου σταθώ και όπου βρεθώ θα ρίχνω χώμα και θα μαυρίζω ψυχές και υπολήψεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχίζω να πιστεύω πως η καλοσύνη, η ευγένεια και η ευπρέπεια είναι ένα είδος πολυτελείας...
Ή ίσως να μας έχουν βάλει στο τρυπάκι να "πρέπει" να κριτικάρουμε τους πάντες και τα πάντα και να μην ασχολούμαστε με τη δική μας τελειότητα, γιατί εμείς πάντα είμαστε οι άψογοι και πάντα οι άλλοι φταίνε...
(Σήμερα νομίζω είμαι σε φάση ξινίλας... Λες να φταίει πως δεν έκανα γυμναστική?!)
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, Αριστάκι μου!
Α, ξεχάστηκα: Το χιούμορ είναι απίστευτα ισχυρό όπλο!!!
(Το έχω χρησιμοποιήσει ακόμα και ενάντια σε blogger που πήγε να με χώσει σε ίντριγκα/κριτική/πισώπλατο μαχαίρωμα!!!! Και τώρα που έριξα βόμβα, την κάνω!)
Χιούμορ και σεβασμός, παιδιά!
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ και ελπίζω ο πονοκέφαλος να έχει μειωθεί...
Τρελοσυριανάκι μου νομίζω ότι κι εγώ αρχίζω να πιστεύω πως η καλοσύνη, η ευγένεια και η ευπρέπεια είναι ένα είδος πολυτελείας. Και με ενοχλεί πολύ αυτό!
ΔιαγραφήΜου άρεσε και η φάση ξινίλας σου! Βοήθησε και η κατάθεση της δικής σου άποψης μάτια μου!
Φιλιά και καλημέρα :)))
Αυτό το "για το καλό σου" έχουν καταστρέψει ανθρώπους και ζωές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ, ναι το πιστεύω αυτό που λέω, διότι το έχω δει!
"Άλλαξε για να μου αρέσεις....Γίνε αυτό που σου λέω εγώ ότι δεν είσαι!
Είμαι σε θέση να σε κρίνω... Δικαιούμαι να σε κρίνω...." για να σε κάνω καλύτερο άνθρωπο. Κουβέντες από κάποιον που κρίνει τους άλλους αλλά τον εαυτό του τον βλέπει σαν Θεό! (πάλι μιλάω γιατί τα έχω δει και τα έχω ακούσει και...) νομίζω με καταλαβαίνεις Αριστέα μου!
Πρώτα ας κρίνουμε τον εαυτό μας καλύτερα... Μια απλή κριτική, είναι απλά μια κριτική από κάποιον που δεν ξέρει τη ψυχή σου. Αλλά και πάλι, σωστό ή λάθος, καλός ή κακός... πάλι αρνητική κριτική δεν υπάρχει; Αλλά όπως λέει και η Γιάννα από πάνω... μην ρίχνεις χώμα και μαυρίζεις ψυχές και υπολήψεις.
Καλή εβδομάδα να έχεις Αριστέα μου!
Μαρία μου κι εγώ έτσι πιστεύω για αυτό: στο όνομα τους ενδιαφέροντος και της αγάπης έχουν γίνει εγκλήματα! .
ΔιαγραφήΥπάρχει ταύτιση απόψεων!
Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!♥
Κριτική...χμμμ...μια αγαπημένη μου θεία που δε ζει πια, έλεγε: "Θέλω το καλό σου σε κάνω και κλαις, θέλω το κακό σου σε κάνω να γελάς"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το αποκρυπτογραφήσουμε, θα δούμε πως η κριτική που μας ασκείται από όσους πραγματικά νοιάζονται για μας, είναι σωτήρια πολλές φορές, αρκεί να ξέρουμε ποιοι νοιάζονται πραγματικά. Υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι (αλλά αυτοί κάνουν μπαμ από μακριά) και απλά θέλουν να μας πληγώσουν...αν τα καταφέρνουν, σημαίνει πως κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό μας και μας ρίχνουν οι κακίες του καθένα...
Για να εξηγήσω και το "γελάς" που έλεγε η θεία...ένας άνθρωπος που δε νοιάζεται για σένα, ό, τι κι αν κάνεις, ακόμα κι αν είναι η μεγαλύτερη μπαρούφα, θα το βρει από χαριτωμένο, έως ουάου....γιατί πολύ θέλει να σε δει να τρως τα μούτρα σου...
Δε θα ξεχάσω ποτέ, πριν χρόνια, μια φίλη μου που να είναι πάντα καλά, με βοήθησε απίστευτα με την κριτική τύπου (σε αγαπάω σε κάνω και κλαις, γιατί δε θα σου πω πράγματα που θα σου αρέσουν, αλλά αλήθειες)...ας μην ξεχνάμε πως μια τρίτη ματιά, βλέπει πιο καθαρά κάποιες καταστάσεις που ο εμπλεκόμενος δε ΘΕΛΕΙ να δει...
Ελπίζω να καταλάβατε τι λέω...πάντως η κριτική δεν είναι κάτι το φοβερό...η κακοήθεια από την άλλη είναι!
Φιλιά πολλά!!
αχαχα! Μαρία μου γελάω με μένα περισσότερο γιατί εγώ θέλω ν ατρώω τα μούτρα μου! Είναι ο μόνος τρόπος για να μάθω ! Για αυτό μάλλον είμαι αλλεργική στις συμβουλές! Μπορεί να έχετε όλοι οι άλλοι δίκιο κι εγώ άδικο αλλά είμαι τελικά ...μαύρο πρόβατο!
ΔιαγραφήΚατάλαβα τι εννοείς πάντως ☺
Φιλάκια πολλά! ♥
Και συνήθως όλοι τα τρώμε, γιατί σπάνια ακούμε ακόμα και τις γνώμες όσων μας αγαπούν πραγματικά...άραγε γιατί δεν μας αρέσει να μας κριτικάρουν ή να μας συμβουλεύουν?...αναρωτιέμαι αν είναι από εγωισμό...
ΔιαγραφήΠάντως υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν μας παίρνει να σπάσουμε τα μούτρα μας...είναι σα να βλέπεις ας πούμε το παιδί να χώνει το δάχτυλο στην πρίζα και να λες άστο να φάει τα μούτρα του για να μάθει...δεν μπορείς να το αφήσεις...αντιδράς!!
Η αγάπη δεν νομιμοποιεί τα πάντα Μαρία μου. Το παράδειγμα με το μικρό είναι ατυχές γιατί το μικρό δεν γνωρίζει κι εσύ το μαθαίνεις. Δεν το ταπεινώνεις με κανέναν τρόπο. Το σώζεις.
ΔιαγραφήΜιλάω γιατί τις περιπτώσεις που ο άλλος είναι σε θέση να ξέρει και η ζημιά δεν θα είναι θανατηφόρα που να επιτρέπει την επέμβαση μας. Κι όμως επεμβαίνουμε.
Εκεί γιατί το κάνουμε;
Αποφεύγω συστηματικά να δίνω συμβουλές. Μοιράζομαι γνώσεις και εμπειρία. Το ίδιο επιθυμώ από τους άλλους. Έτσι είναι οι ισότιμες σχέσεις. Δεν είναι από εγωισμό.:))
Την καλημέρα μου! :)
Όχι, η αγάπη δεν νομιμοποιεί τα πάντα, αλλά είναι ένας παράγοντας που δεν πρέπει να αγνοείται.
ΔιαγραφήΕίναι σημαντικό να ξέρουμε γιατί κάποιος μας λέει κάτι..
Νόμιζα πως θα καταλάβεις με το τραβηγμένο μου παράδειγμα τι εννοώ...ας πω άλλο λοιπόν για να γίνω πιο κατανοητή.
Ας υποθέσουμε πως είμαστε έξω με φίλους...κι ένας φίλος γίνεται ντίρλα και πάει να φύγει οδηγώντας...όχι τη γνώμη σου θα πεις, όχι συμβουλή θα δώσεις, αλλά θα του πάρεις και τα κλειδιά με το ζόρι και θα καλέσεις και ταξί να τον πας σπίτι του με ασφάλεια...
Επεμβαίνουμε, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο και όλοι πέφτουμε στην ίδια παγίδα όταν το κάνουμε...νομίζουμε πως οι δικές μας γνώσεις και εμπειρίες είναι καλύτερες, ή σπουδαιότερες από των άλλων...το θέμα δεν είναι αν το βαφτίζουμε αλλιώτικα, είναι οι πράξεις μας...
Συμβουλές ούτε εμένα μου αρέσει να δίνω...τη γνώμη μου όμως θα την πω, αν μου ζητηθεί!
Αν δεν μου ζητηθεί, μόνο σε ακραίες περιπτώσεις θα την εκφράσω, αναλαμβάνοντας το κόστος της...
Καλό ξημέρωμα...έχω και ιστορία της νύχτας!!
Πολύ εύστοχο το παράδειγμα σου με το ποτό και την οδήγηση! Εκεί πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου. Έχει απολέσει ο τύπος το δικαίωμα της ισότιμης αντιμετώπισης. Δεν είναι σε θέση αφού! :))
ΔιαγραφήΈχω καταλάβει πια με ποια έννοια υποστηρίζεις όσα λες και εύχομαι να γράψω το επόμενο κείμενο έχοντας στο νου μου!
Φιλάκια πολλά Μαρία μου ♥
Πιστεύω ότι είναι δίκοπο μαχαίρι η κριτική, ειδικά όταν προέρχεται από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον και δεν υπάρχουν ευδιάκριτα τα όρια. Από κει ξεκινούν πολλά θέματα για όλους μας, έστω κι αν το συνειδητοποιούμε ή όχι. Παράλληλα βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κι εμείς οι ίδιοι πολλές φορές κάνουμε κριτική/παρέμβαση στη ζωή δικών μας ανθρώπων ή λιγότερο δικών μας. Το σημειώνω επειδή αντανακλαστικά(;) όταν τίθεται ένα οποιοδήποτε θέμα, υιοθετούμε εύκολα το ρόλο του θύματος κι αποποιούμαστε αυτόν του θύτη (σε εισαγωγικά οι λέξεις) . Φιλιά πολλά Αριστέα μου και καλό ξημέρωμα, χωρίς πονοκέφαλο :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Δεν ξέρω γιατί, αλλά το blogroll μου δεν ανανεώνει τη σελίδα του συμπεθερονίου μου! Κλαψ.. :(
Πέτρα μου αγαπημένη , έβαλες ένα σημαντικό θέμα, με το οποίο προτίθεμαι να συνεχίσω στον επόμενο καφέ: από την οικογένεια ξεκινούν και πολλά θέματα για όλους μας! Αυτό για το καλό μου , δεν είναι πάντα καλό!
Διαγραφήκαι χαίρομαι που σημειώνεις ότι ξεχνάμε την κριτική που εμείς ασκούμε! όταν πρόκειται για τέτοια θέματα όλοι είμαστε σωστοί και οι άλλοι έχουν το πρόβλημα. ίσως και εγώ στην ανάρτηση μου να δείχνω κάτι τέτοιο: εγώ ξέρω και σας λέω...άρα κριτική κάνω κι εγώ! Αλλά πραγματικά δηλώνω ότι έχω ασκήσει ουκ ολίγες φορές κριτική! Και με εκνευρίζω όταν το κάνω!
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
Φιλιά ♥
ΥΓ:σβήστην και ξαναβάλτην την Μαρλέν...έτσι έκανα κι εγώ! ούτε εμένα την ανανέωνε :(
Η παροιμία λέει, ότι η καμήλα βλέπει τις άλλες καμπούρες πλην τη δική της. Και επειδή άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας, την όποια κριτική την χρειαζόμαστε μιας και δεν είμαστε ντε φάκτο αλάθητοι. Ωστόσο το αποτέλεσμα είναι που θα επιβεβαιώσει ή όχι μια κριτική. Όταν λοιπόν, εκτιμάς κάποιον και κατ' επέκταση τον συναναστρέφεσαι, τότε οφείλεις να ζητάς και να ακούς την γνώμη του / κριτική. Ενδεχομένως να σου έχει ξεφύγει κάτι, ή να έχει μια άλλη οπτική / προσέγγιση. Το ίδιο και αυτός από σε σένα σε ανάλογη περίπτωση βέβαια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πάλι ακούμε μόνο τις θετικές κριτικές (οι οποίες εύκολα θωπεύουν ώτα) ας θυμίσω ένα ρητό που λέει, ότι αναλόγως τη συμβουλή που θες ν' ακούσεις, διαλέγεις και το συμβουλάτορα! το κακό είναι ότι πάμε μπροστά όταν διορθώνουμε τα λάθη μας, τα οποία ενδεχομένως να τα αντιλαμβανόμαστε αργά ή και καθόλου, παρά όταν συλλέγουμε επαίνους...
Το αν η κριτική είναι εποικοδομητική ή απλά επίδειξη κακεντρέχειας, είναι στη διακριτική μας ευχέρεια να το καταλάβουμε, μιας και η πρώτη σερβίρεται με επιχειρήματα ενώ η δεύτερη μόνο με κακίες!
Πολύ σωστή η παροιμία που ανέφερες Σταμάτη!
ΔιαγραφήΔεν είμαστε αλάθητοι, αλλά μαθαίνουμε καλύτερα μέσα από τα λάθη μας κι όχι μέσα από τα λόγια πιστεύω!
Η θετική κριτική από την άλλη είναι πολλές φορές το ίδιο επιζήμια!
Το τελικό σου συμπέρασμα μου άρεσε πολύ!
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
Την καλημέρα μου! :)))
Αριστάκι η επίκριση είναι αρρώστια και κακοψυχία όταν γίνεται στυστηματικά. Μπορεί ενίοτε να είναι και μια ανοιχτή πληγή που δεν έχει κλείσει κι όποτε συναντούμε γύρω μας ένα περιστατικό ανάλογο με αυτό που μας σημάδεψε αρχίζουμε και κράζουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τα σκυλιά που έχουν χτυπηθεί από ένα αμάξι και μετά τα κυνηγάνε όλα.
Είναι ας πούμε το πρώτο σημάδι ότι δεν είμαστε μέσα μας καλά.
Οι επικρίσεις τώρα που δεχόμαστε και μας πληγώνουν μπορεί να είναι τελείως αβάσιμες και συκοφαντικές ή να έχουν τη χροιά του τραμπουκισμού. Πατούν συχνά σε επιφανειακά πράγματα απλά και μόνο για να κάνει ο άλλος το γούστο του.
Γενικά είναι η πιο συχνή μορφή ψυχικής βίας που ασκείται συστηματικά γιατί πολύ απλά δεν ποινικοποιείται. Και δυστυχώς πρέπει να πάρουμε πάρουμε κατευθύνσεις από ειδικούς για να ξέρουμε πώς να αντιμετωπίζουμε τέτοια άτομα κάθε φορά.
'Αντε αυτά, Καλή Δευτέρα κορίτσι και όποιος πει κακό για μας να του βγει το μάτι σαν λουκουμάς...:)))
Μου άρεσε η τοποθέτηση σου Χριστίνα μου : η επίκριση/κατάκριση μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα μας!
ΔιαγραφήΚι εγώ κάπως έτσι την αισθάνομαι: ως ψυχολογική βία. Αλλά το χιούμορ, η αδιαφορία και η συζήτηση χωρίς πάθος με έχουν βοηθήσει σημαντικά! :)))
Σε ευχαριστώ πολύ για την κατάθεση της άποψης σου!
Φιλάκια πολλά! ♥
Αριστούλα μου καλημέρα και καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου πω ότι ένα πράγμα που δεν μου αρέσει καθόλου είναι η προστακτική.
Με χαλάει πάρα πολύ.
Ξέρω ότι το έχω κάνει και μπορεί να το ξανακάνω, αλλά προσπαθώ πολύ να το σταματήσω γιατί μου την δίνει στα νεύρα.
Οταν θέλουμε να πούμε κάτι σε κάποιον υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνουμε χωρίς να προστάξουμε και να πετάξουμε εξυπνάδες.
Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο δικός μας τρόπος σκέψης είναι δικός μας, αυτό όμως δεν το κάνει αυτόματα και σωστό.
Και ειδικά όταν προσπαθούμε να τον επιβάλουμε στον άλλο ακόμα χειρότερα.
Μεγάλη αυτή η κουβέντα και δύσκολη γιατί είναι δύσκολο να σκεφτεί κάποιος, μήπως κάνω λάθος;;
Πιστεύω όμως στην κουβέντα πολύ ότι αν συζητάς μπορεί να λυθούν πάρα πολλά πράγματα.
Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!
Ελανάκι μου, ούτε εμένα μου αρέσει η προστακτική. Νιώθω να με ταπεινώνει !Να με εκμηδενίζει!
ΔιαγραφήΝομίζω ότι εκεί κρύβεται και η διαφορά με τη γνώμη. Άλλο λέω κάτι κι άλλο θέλω ο άλλος να το ακολουθήσει κιόλας! Ακόμα κι αν πιστεύω ότι είναι για το καλό του!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για το σχόλιο σου!
Φιλάκια πολλά!
Αριστέα μου, δημιούργησες πάλι ένα υπέροχο μωσαϊκό απόψεων. Κρίσεις για τις επικρίσεις, απόψεις για τις διακρίσεις, σκέψεις για τις κατακρίσεις. Ομορφιά να διαβαίνεις σε τόσες σκέψεις και να ανακαλύπτεις ότι όλα τριγύρω μας αναπνέουν και προχωρούν μπροστά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος θέλει να βρίσκεται μακρυά από τον κόσμο μας, πούναι γεμάτος κρίσεις, ας αφαιρέσει τα επίθετα από τη γλώσσα σου, ας μην λέει τίποτα, ας μην κάνει τίποτα, ας μην είναι τίποτα.
Η δέκατη Μούσα μας πρέπει νάναι η "Κριτική" κι όπως λέει μια αραβική παροιμία..."Το άδειο τραπέζι έχει ένα μόνο ελάττωμα, το γεμάτο χίλια". Ας είναι πάντα γεμάτο το τραπέζι των σκέψεων μας, ας το κρίνουν χίλια μάτια κι αν τύχει και το κατακρίνουν και τα χίλια, μόνο καλό θα μας κάνει. Το πολύ - πολύ να το αδειάσουμε και να το ξαναγεμίσουμε.
Και να γελάμε, να χαμογελάμε, να αστειευόμαστε, να πειραζόμαστε.
Παράπονο τόχω να με πειράξει κάποιος με πνεύμα σάτυρας.
Γιατί πιστεύω ότι....
Αν δεν ανοίξεις στο αστείο τη ψυχή σου
Είσαι ταμένος, άλλοι να σε κυβερνούν
Είναι γελοίο κάθε βήμα στη ζωή σου
Κάνει τους άλλους, γιά εσένα να γελούν
Αν θες τα λόγια μου να δοκιμάσεις
Ψάξε πως πράττεις, αν «μουρτζούφλη» θα σε πουν
Αν θα θυμώσεις και αναποδιές αρπάξεις
Χίλια χαμόγελα ζεστής καρδιάς, δεν σου αρκούν .
Πολλά σμούτς σε όλους σας...(δεν έχω φάει σκορδαλιά)
Κι εγώ χάρηκα με τη συζήτηση Δημήτρη μου. Το γεμάτο τραπέζι της αραβικής παροιμίας εννοεί μάλλον γνώμες. Αποκλείεται να εννοεί ότι πρέπει να μας κατευθύνουν κιόλας :)))
ΔιαγραφήΕγώ πιστεύω στην ελεύθερη σκέψη κι απόφαση περισσότερο κι ας και λάθος.
Αλλά όταν όταν υπάρχει χιούμορ και καλή διάθεση όλα είναι καλύτερα!
Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου! ♥
Διάβασα χθες βράδυ αργά αλλά δεν άντεχα να σχολιάσω. Επανήλθα πριν φύγω, για να πω μια καλημέρα και καλή εβδομάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα σου φοβερό και οπωδήποτε σηκώνει πολύ συζητηση. Εγώ δεν είμαι εναντίον της κριτικής. Μόνο της κατάκρισης- επίκρισης και μάλιστα χωρίς λόγο, ΄μόνο και μόνο για να βγουν απωθημένα. Σε μια κοινωνία με σύστημα αξιών που μας επηρρεάζει και μας οδηγεί σε επιλογές στη ζωή μας, που μ'αυτό το σύστημα γαλουχηθήκαμε και διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας, μοιραία μπαίνει και το θέμα ''κριτική''. Θα μας κριτικάρουν και θα κριτικάρουμε, αφού υπάρχει αξιολόγηση σε ό,τι κάνουμε ή λέμε. Κριτικάρουμε και εμείς βάσει των δικών μας αξιών για να βρούμε φίλους-σύντροφο, και μας κριτικάρουν για τους ίδιους λόγους αλλα και για να καταξιωθούμε επαγγελματικά. Με την εποικοδομητική κριτική γινόμαστε καλύτεροι.
Το θέμα είναι ότι -όπως είπε η Γλαύκη- πάντα υπάρχουν οι λίγοι πρωτοπόροι που τους θεώρησαν τρελλούς στην δική τους εποχή. Όμως επέλεξαν αυτή τη στάση ζωής και ας περιθοριοποιήθηκαν και ας βίωσαν μοναξιά και εξευτελισμούς. Επιλογή μας είναι να μην μας αγγίζουν αρνητικές κριτικές.
Θα μπορούσα να γράφω για ώρα αλλά το ρολόι μου λέει να φύγω, οπότε μια αγκαλιά και εύχομαι να έχει περάσει ο πονοκέφαλος.
Φιλιά πολλά
Χαίρομαι που σου άρεσε το θέμα Άννα μου. Έδωσες την εικόνα της κοινωνίας έτσι όπως έχει. Είναι όμως σωστό αυτό; και η ελευθερία του ατόμου να διαμορφώνει το χαρακτήρα του όπως αγαπά ακόμα και αν δεν μας αρέσει εμάς;
ΔιαγραφήΧαίρομαι που η ιστορία έχει να επιδείξει τρελούς που ακολούθησαν το δικό τους δρόμο παρά την κριτική που δέχτηκαν. Αυτό λέει πολλά για μένα!
Φυσικά το καλύτερο είναι να καταφέρνουμε να μην μας αγγίζουν οι κατακρίσεις :))
Φιλάκια πολλά! ♥
Αριστάκι μου μέσα στα τόσα λόγια ένα θα πω… Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή με κουράζουν πια οι βίοι αγίων ακόμα και εδώ μέσα, αν ήμασταν στην καλύτερη περίπτωση τόσο καλοί άνθρωποι όλοι μας η ανθρωπότητα δεν θα ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας.
Η διακριτικότητα, η ευγένεια, το θάρρος, η συγνώμη, η απορία… είναι λέξεις μάλλον άγνωστες για τους πολλούς.
Εύκολα ανοίγουμε το στόμα μας, ακόμα πιο εύκολα Θεοποιούμε ή απορρίπτουμε κάποιον και το χειρότερο είναι πως πιο πολύ αρεσκόμαστε να μένουμε στα ελαττώματα και να κριτικάρουμε αυτά, παρά στα προτερήματα και να διδασκόμαστε.
Έχουμε δρόμο ακόμα κι ίσως να έχουμε και το περιθώριο να τα καταφέρουμε.
Την Καλημέρα και τις ευχές μου για καλό μήνα σε όλους!
Τα φιλιά μου και περαστικά :))
Λεβίν αμου γλυκιά, με βρίσκεις σε απόλυτη ταύτιση! Αυτό που λες ότι όλοι είμαστε καλοί , δεν κάνουμε δεν ...δεν, άρα ποιοι είναι οι σκάρτοι που χαλούν την κοινωνία, το είχα στο νου όταν έγραφα την ανάρτηση μου! Το έχω δει να γίνεται σε πολλές αναρτήσεις: κάποιος στοχοποιεί μια συμπεριφορά και όλοι οι σχολιαστές συμφωνούν από κάτω . Τόλμησα κι έγινα μαύρο πρόβατο κάπου, γιατί δεν άντεξα! Ναι κάνω λάθη. Αν δεν έκανα δεν θα ήμουν άνθρωπος ! Και σε τελευταία ανάλυση ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος!
ΔιαγραφήΤουλάχιστον δίνεται τροφή με τέτοιες συζητήσεις. Και ας ελπίσουμε ότι θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για το σχόλιο σου!
Σε ευχαριστώ για τις ευχές...ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να πω ότι είμαι εντελώς καλά :(
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου! ♥
Η κριτική μπορεί να είναι αρνητική αλλά κάποιες φορές μπορεί και να μην είναι και απλά να την εκλαμβάνουμε εμείς ως τέτοια. Μπορεί να σου πει κάποιος πως πάχυνες για να σε τσαντίσει, ενώ ένας άλλος από αληθινό ενδιαφέρον να σου πει κάτι παρόμοιο (ίσως και πιο διακριτικά) επειδή θέλει το καλό σου. Όχι λόγω βλακείας. Σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που δεν "χρωστάνε" να πουν καλό λόγο σε κανέναν. Με αυτούς φροντίζουμε να μην κάνουμε παρέα (λέω τι κάνω εγώ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη κουβέντα ανοίξαμε.
Να την κλείσω;
Καλό μήνα βρε.
Στο συγκεκριμένο σου παράδειγμα Πέτρο μου πώς ακριβώς θα με βοηθήσει το να μου πει κάποιος ότι πάχυνα; Καθρέφτη δεν έχω; Ακόμα κι αν με αγαπάει πολύ κάποιος το πάχος μου δεν αφορά εμένα και μόνο; Θα μου πεις ότι είναι θέμα υγείας σε κάποιες περιπτώσεις. Άρα κι εγώ να αρχίσω να πιέζω όλους τους γύρω μου να αλλάξουν γιατί αποδεδειγμένα η διατροφή τους, τους κάνει κακό. Θέλω να πω, ότι άλλο μοιράζομαι γνώση (όχι συμβουλές) κι άλλο λέω σε κάποιον πάχυνε από ενδιαφέρον. Προσωπικά ακόμα κι αν δω τεράστια εξωτερική αλλαγή σε κάποιον όσο κι αν τον αγαπώ δεν θα του πω κάτι και δεν είναι αδιαφορία. Είναι ότι δεν μου πέφτει λόγος. Δεν θα προσφέρω κάτι με τη διαπίστωση μου ότι χάλασε. Μόνο να τον πληγώσω ίσως.
ΔιαγραφήΈχω στο νου να μοιραστώ γνώση κι εμπειρία . Όχι κρίση.
Καλά κάναμε και την ανοίξαμε βρε τη συζήτηση! Θα τη συνεχίσω από αυτό το σημείο στον επόμενο καφέ! Μου έδωσες τροφή και σε ευχαριστώ πολύ!!!
Και ξέρω ότι εσύ όταν λες κάτι το λες από αγάπη! Το πιστεύω.
Φιλιά ! :)))
αφηνω μια απολογια που δε γαρφω συχνα σχολια , σε διαβαζω αλλα τρεχω σα τρελλος
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ωραια αναρτηση
δυστυχως η κακη κριτικη μενα ακομη με επηρεαζει
δενε χω μαθει να τα γραφω κανονικα
ακομη
Μην απολογείσαι άσωτε!
ΔιαγραφήΤην νιώθω την εκτίμηση σου!
Φιλιά πολλά!
Καλο μηνα κιαπο δω Αριστεα μου!! Νομιζω χτυπησες φλεβα γιατι θεωρω ειναι ανεξαντλητη αυτη κουβεντα. Νομιζω θα ηταν ακατορθωτο να διναμε μια σαφη και ξεκαθαρη απαντηση. Και ποιος θα την εδινε; και ποιους θα αφορουσε; Γονιμος διαλογος και τροφη για σκεψη χωρις ασφαλη και παγια συμπερασματα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνοχη κι εγω μπουκλι μου.. Φυσικα κι εχω δεχτει κριτικη αλλα εχω κανει κιολας. Και συμβουλη εχω δωσει, κι αποψη εχω πει. Οταν μου ζητηθηκε αλλα δυστυχως κι οταν δεν μου ζητηθηκε. Γιατι ενιωθα μεσα μου την αναγκη να ειμαι ειλικρινης με μενα πρωτα. Παντα θελω να μαι ευγενικη, να μην προσβαλλω, αλλα πως κλεινεις το στομα και δεν μιλας οταν βλεπεις η νιωθεις οτι κατι δεν παει καλα. Πχ, ειμαι σε περιστατικο με συγγενεις που κακομιλανε στο παιδακι τους. Με το που μιλω, ακουω το περιβοητο γινε μανα και μετα μιλα... Αν ημουν μανα δηλαδη θα χα δικαιωμα στον λογο;;
Το χω ανοιξει κι εγω το ριμαδι μου να πω δεν σου αξιζει, προχωρα, ξεκολλα, μην κλαις, μην τον σκεφτεσαι, ριξε 5 φασκελα και φυγε και ποσα ακομα... Φαε κατι, αδυνατισες, γιατι καθεσαι απληρωτη... Το σιγουρο ειναι οτι πραγματικα θελω το καλο των ανθρωπων που αγαπω. Πραγματικα. Οπως κι εγω εχω ακουσει ουυυυυυυυυ!! Δεν εχω την λυση για τα παντα ουτε λαχταρω να ελεγχω.. Αλλα μεσα μου νιωθω την αναγκη νσ ξεκαθαρισω πως αισθσνομαι με μια κατασταση.. Και δεν μπορω να υποκρινομαι πως δεν τρεχει καστανο. Γι αυτο προτιμω να εκφρασω αυτην την κριτικη, την αποψη... Στον διαλογο θα ξετυλιξουμε οτι χρειαστει και θα ξεκαθαρισουμε τους σκοπους μας.
Πρωτα με νοιαζει ποιος θα μου πει κατι, και μετα τι θα πει. Η αλληλεπιδραση υφισταται παντα κι ετσι πρεπει, το θεμα ειναι πανω απο ολα αυτοκριτικη και διαλογος. Πρωτα αυτοκριτικη και μετα διαλογος με αλλους.
Να υπερτονισω οτι την ασεβεια και την κακεντρεχεια σαφως και τις απεχθανομαι.
Σε φιλω Αριστεα μου κι οπως πρωειπα, ανεξαντλητο θεμα!! Να χεις μια ομορφη βδομαδα!!!
Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρλέν μου. Διάλογος να γίνεται και ανταλλαγή απόψεων. Αυτό είναι το καλύτερο :)))
ΔιαγραφήΚαι χαίρομαι που δηλώνεις ένοχη! Γιατί κανείς δεν παραδέχεται εύκολα τα λάθη του! Εύγε !
Εγώ να δεις πόσο υποφέρω όταν είμαι μπροστά σε περιστατικά με γονείς και παιδιά. Και σκάωωωωω. Αλλά μου φωνάζω εσωτερικά...Αριστέα δεν σε παίρνει, δεν σου ζήτησαν τη γνώμη σου.Και σκάωωωω! ☺
Καταλαβαίνω ότι θέλεις το καλό των άλλων. Και οι δικοί μου πάντα το καλό μου θέλουν. Αλλά δεν έχω δικαίωμα στο λάθος μου; Πώς αλλιώς θα μάθω;
Θα προσπαθήσω να τα αγγίξω όλα τούτα στον ερχόμενο καφέ και ο θεός βοηθός αν θα βγάλω άκρη. αχαχαχα!
Σε φιλώ γλυκά! ♥
Αριστεα μου αγαπημενη καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν εχω να πω κατι, να ανεπτυξες ολα πολυ ορθα και με βρισκεις συμφωνη.! Θελω να πω πως τα μπουκαλια και τα τετραδια ειναι πανεμορφα! Συγχαρητηρια! :)
Να'σαι καλά Κικίτσα μου γλυκιά!
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά♥
Καλημέρα Αριστέα μου! Σε διαβάζω μη νομίζεις, απλά πολλές φορές δε προλαβαίνω να σχολιάσω :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως λίγο - πολύ όλοι έχουμε πέσει στη λούμπα να κριτικάρουμε τους άλλους και νομίζω πως το παιχνίδι χάνεται ειδικά εκεί που αγαπάς μιας και απ το νοιάξιμο το παρακάνουμε. Εκεί κολλάει και το θέμα των γονιών.
Παρόλα αυτά χρειάζεται μέτρο και σεβασμός ώστε και όταν αισθανόμαστε πως μας κρίνουν να μην αντιδρούμε υπερβολικά αλλά να σκεφτόμαστε γιατί κάποιος μας το είπε αυτό και μήπως υπάρχει κάποια βάση αλλά και όταν μας βγαίνει αυθόρμητα να πούμε σε άλλους τη γνώμη μας με απόλυτο τρόπο να βουτάμε λίγο στο μυαλό μας και να είμαστε όπως λες μη πιεστικοί και απόλυτοι μπαίνοντας στη θέση του απέναντι.
Στη πρώτη περίπτωση βέβαια, εξαρτάται και ποιος σε κρίνει γιατί αν είναι κάποιος εντελώς τρίτος που δε σε γνωρίζει καλά, τότε επιστρατεύεις το χιούμορ για να μη του φέρεις τίποτα στο κεφάλι ;-)
Φιλάκια!!!
υ.γ. Είναι όμορφες αυτές οι Κυριακάτικες συζητήσεις :-)
Φυσικά και δεν πρέπει να έχουμε υπερβολική αντίδραση. Αυτό είναι το ένα κομμάτι: να μπορούμε να ανεχόμαστε χωρίς να πληγωνόμαστε. Το άλλο είναι σε αυτό το "παρακάνουμε". Στα όρια. Με αυτά θέλω να καταπιαστώ λίγο. Τουλάχιστον να δούμε και το θέμα της ελευθερίας του ατόμου να κάνει τα λάθη του, να τρώει τα μούτρα του όσο κι αν μας πονάει αυτό γιατί τον αγαπάμε πολύ ( όπως συμβαίνει με τους Γονείς- όχι με τα τέρατα που έγιναν καταλάθος γονείς!)
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά και σε ευχαριστώ για το πέρασμα και το σχόλιο μάτια μου♥
Την άποψη του Πιντέρη την έχω υιοθετήσει εδώ και χρόνια, και με κάθε ευκαιρία τη μοιράζομαι στη δουλειά μου, με αυτούς που πρέπει (ξέρεις εσύ!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην έχουν υιοθετήσει και αυτοί πλέον, κάτι το οποίο με χαροποιεί ιδιαίτερα. Ανταπαντάνε, γελάνε και όλα καλά!
Φιλιά πολλά, καλό μήνα να έχεις και μπράβο και γι΄αυτή τη δημοσίευση!
:)
Χαίρομαι Έλλη μου! Δεν είναι εύκολο πάντα.
ΔιαγραφήΜπορούμε να παρασυρθούμε από το θυμό μας και να πέσουμε στις παγίδες που αναφέρθηκαν.
Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου ♥
φιου, μέχρι να βρω ανοιχτά σχολια! φιου... καλώς ώρισες στο μπλογκ μου, και καλώς σε βρήκα με αυτό το προφιλ μου... στο θαυμάσιο μπλογκ σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛαμπρινή... και καλό Σαβ/κο!!
Καλώς ήρθες Λαμπρινή!
ΔιαγραφήΈπεσες σε περίοδο των ισχνών αγελάδων όσων αφορά τα σχόλια!
Τις καθημερινές κλείνουν κι εγώ εργάζομαι φανατικά με τα ντεκουπαζάκια μου!
Τις Κυριακές κάνω πάρτι! Κάπως έτσι!
Φιλιά!