Ιστορίες της Νύχτας: Ο τροπικός της Γιολάντας

Βράδυ με πανσέληνο.
Τη βρίσκει και πάλι πλάι στο παραθύρι να θυμάται τον Απόλλωνα κι εκείνο το φιλί. 
Βρέχει. Όπως τότε! Ένα φιλί, κάτω από τη βροχή. Ιστορικές στιγμές!
Ακόμα το έχει στα χείλη της σαν γλυκό σταφύλι! 
Και να'σου να αναστενάζει η Γιολάντα και να λιώνει σαν κερί, κάθε φορά που φέρνει την ανάμνηση στο νου της. 
Και να'σου να βογκά κάθε τρεις και λιγάκι σαν άλλος λυκάνθρωπος που θεριεύει με την πανσέληνο και θέλει να σπάσει το τζάμι και να ορμήξει στο παρακείμενο δασάκι και να κάνει τα ανομολόγητα στο πρώτο αρσενικό που θα' βρει μπροστά της. 
Τι το' θελε να ξεκινήσει τον Τροπικό του Καρκίνου .... σκέφτεται με αγανάκτηση και εσώτερες ανακατωσούρες... Χάθηκε εκεί να διαβάσει ένα πιο ανώδυνο βιβλίο πχ το "Όλο Σοκολάτα" του Παρλιάρου! 
"Αχ"...σκέφτηκε. "Σοκολάτα!" 
Νέα φουντώματα άρχισαν να ενσκήπτουν μέσα της. Όλο το είναι της αναστατώνεται. Συσπάται! Και η Γιολάντα γουργουρίζει σαν ναζιάρικη γατούλα που θέλει κάπου να τριφτεί! Αλλά δεν έχει κάπου να τριφτεί και αυτό είναι το βάσανό της!
"Για όλα φταίει το καταραμένο το βιβλίο! Αυτός ο Μίλλερ πρέπει να πήρε πολλούς στο λαιμό του..." μονολογεί και σκέφτεται πολύ σοβαρά να ανοίξει τη ξυλόσομπα, να το κάνει παρανάλωμα και να ησυχάσει!

Ποιος Μίλλερ και ποιος Τροπικός βρε Γιολάντα μου, που έφθασες προ κλιμακτηρίου κι έχεις μονάχα ένα φιλί, στη ντιβανοκασέλα της θύμησης σου! .
Πάει το φιλί, πάει και ο Απόλλωνας! Η ζωή δεν περιμένει. Κι ο Απόλλωνας επίσης.
Πόσες Γιολάντες χάθηκαν άραγε άδοξα στης ζωής τα ζόρικα καλντερίμια. Εκείνα που γέμισαν με πινακίδες: "Απαγορεύεται!" "Δεν είναι ηθικό!"  "Ντροπή! Μόνο μετά τη γαμήλια ένωσις".
Πόσες ζωές έφυγαν χωρίς να γευτούν του Έρωτα το πάθος!

Και η Γιολάντα δίπλα στο τζάμι θα ονειρεύεται τη ζωή που δεν έζησε!

Αυτή ήταν η μία από τις δύο συμμετοχές μου στο 2ο Παιχνίδι με των λέξεων

που έχει αναλάβει και διεκπεραιώνει θαυμάσια η Μαρία μας.

Τη γράφω που λέτε Μ. Εβδομάδα και τη στέλνω όπως κάνω πάντα στον 

προσωπικό μου γευσιγνώστη Ιστοριών, το Αφρούλι μου ♥ 

(αχ τι έχει τραβήξει το τσουπί μου-ήρωας!-

που είναι κι εκτός blogs, επομένως δεν υπάρχει θέμα).

Η κολλητή μου, λόγω των ημερών, δεν μου τη σχολιάζει, εγώ 

νομίζω ότι δεν της άρεσε και έτσι κάθομαι και γράφω το 

Ημερολόγιο μια σχέσης.

Κι η  Γιολάντα παρέμενε στην άκρη η δόλια, σχεδόν παραπονεμένη.

Όταν μου αποκαλύπτει -το Αφρούλι μου ντε! -ότι ξέχασε να τη διαβάσει,

ντόινγκ!

εγώ την ξαναπιάνω, τη χτενίζω, μου αρέσει,

κι αναρωτιόμουν έπειτα να την ανεβάσω ως Ιστορία της Νύχτας ή να 

τη στείλω κι αυτή στο Παιχνίδι;

Θεωρούσα ότι δεν φώναζε "Αριστέα"

και ήθελα να έχω και μια διαφορετική συμμετοχή.

Και την έστειλα!

Σήμερα νομίζω ότι ήρθε η ώρα της να πάρει και μια θέση 

ως Ιστορία της Νύχτας!

Δική σας η δόλια η Γιολάντα μου!

Καλημέρα,

Καλή εβδομάδα!

@ριστέα

Τις υπόλοιπες Ιστορίες μας τις βρίσκεται εδώ.

Διάβασε επίσης:
Για τις ιστορίες που οι Νυχτιές κρατούν, από τη blogger
της διπλανής πόρτας (Μαρίνα)
&
Το φάντασμα, στον Πύλαρο,( Γαβρίλης Παναγιωσούλης)