Ποντάροντας στον ανήλιαγο χώρο της ψυχής! (Οι συμμετοχές μου στο Παίζοντας με τις λέξεις)

Το τείχος

Δεν βρίσκεις τη σωτηρία σε λαχνούς Άνθρωπε

Μήτε στα κατακάθια του καφέ 

Που εναγωνίως κοιτάζεις 

Μήπως και στα τοιχώματα του φλιτζανιού σου δεις

Καβαλάρη περήφανο να ιππεύει προς ανατολάς

Να ερμηνεύσεις έπειτα κατά πώς θες και σε βολεύει 

Δεν υπάρχει μήτε στα ευχολόγια που δίνονται αφειδώλευτα

Σε κάθε ευκαιρία γιορτής

Και ησυχάζουν τις συνειδήσεις, ένθεν κι ένθεν

Πηγή της ευτυχίας σου είσαι εσύ Άνθρωπε

Το μέσα σου όλο ένα τεράστιο, λαμπερό δώρο προς στην Ανθρωπότητα

Μπορείς να το στρώσεις σαν λεβαντοαρωματισμένο σεντόνι στο παλιό σου κρεβάτι

Και να ευφρανθεί η πολύπαθη ψυχούλα σου 

Μπορείς πάλι να το τυλίξεις ωσάν σάβανο γύρω σου

Και να μοιρολογήσεις τη ζωή που δεν έζησες

Θα έχεις καθησυχάσει τη συνείδησή σου

Πως δεν ήταν του χεριού σου, μα το γραμμένο των θεών

Και θα μπεις στο πάνθεον των απανταχού ανθρωπάκων

Υπάρχει όμως - ευτύχημα δίχως άλλο- κι η άλλη όχθη Άνθρωπε
Εκείνη που εσύ γίνεσαι αναζητητής της αλήθειας
Ήσυχα-ήσυχα, απλά κι αγαπημένα 
Τα λάθη ανασκαλεύεις και τα χαϊδεύεις με τρυφερότητα περισσή
Τόσο, που στο τέλος-τέλος θα τ'αγαπήσεις κι αυτά
Μαζί και τον πολύπαθο Άνθρωπο των παιδικών σου μνημών
Στοίχημα πάω πως θα ανοίξει τότε ένας νέος κόσμος μπροστά σου
Αυτός, που άφησες πίσω με τα χρόνια, ελλείψει επίγνωσης αναμφίβολα
Και το τείχος θα πέσει !

Πονταρισιά

Αποφασίζω να ψάξω την πηγή όλων των κακών. Για αυτό ποντάρω στο μόνο σίγουρο: Σε μένα. Ο ανήλιαγος χώρος της ψυχής είναι το ζητούμενο και ο μόνος στόχος. Ανοίγω να αεριστεί, να λιαστεί. Βγάζω τα σεντόνια και τα κλινοσκεπάσματα της ζωής μου και τα τινάζω. Θανατώνω έπειτα όλα τα ακάρεα που σιγοτρώγουν τα θεμέλια της ευτυχίας μου. Κακοφορμισμένα στοιχειά το σκάνε ανυπόταχτα και τρομακτικά φαντάσματα εξαερώνονται στη στιγμή. Κάθε τι οξειδωμένο τρίβεται, γυαλίζεται και κερώνεται με νέες ιδέες. Με ατέρμονη αγάπη κι εμπιστοσύνη. Νομίζω πως ο δρόμος για τη σωτηρία άνοιξε. Το στοίχημα κερδήθηκε. 

Χαιρετίζω τη νέα χρονιά με ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι κι ένα χαμόγελο!

Ήταν οι συμμετοχές μου στο 18ο Παίζοντας με τις λέξεις,

που ακούραστα και με μεράκι διοργανώνει η Μαρία μας

στο My trips on blog.

Θερμά την ευχαριστώ για τη φιλοξενία

και τις ευκαιρίες που μας δίνει.

Για μένα είναι προσωπικό στοίχημα να είμαι πάντα παρούσα.

Καλό μήνα!

@ριστέα