Μαμά

Πώς να απαλύνω τους φόβους σου μαμά μου;

Πέρασαν τα χρόνια μητέρα.

Μεγάλωσες 

Μαζί σου μέστωσα κι εγώ.

Μαζί, σαν δύο φυτά στην ίδια γλάστρα

Τον ήλιο νιώσαμε ζεστά να μας τυλίγει 

Σαν ένα χάδι απαλό και φανελένιο

Εσύ, ένα λουλούδι στη δύση του

Ξερός ο μίσχος, κιτρινισμένα τα πέταλα 

Κάποιες καφετιές αποχρώσεις στις άκριες του

Λίγο ξεραμένες. Ζαρωμένες

Να αντέχει ακόμα τους αέρηδες και τον πάγο τον Χειμώνα

Λες και οι ρίζες βαθιά στο χώμα ακόμα τρέχουν

Λες και βαθύτερα μπήγουν τα θεμέλια

Κι έπειτα είμαι κι εγώ

Φευ! Όχι μπουμπούκι πια

Ένα μεγάλο, ώριμο λουλούδι μοναχά

Βαθύ το χρώμα, έντονο

Ακόμα γύρω όμως το άρωμα διαχέεται περήφανα

Δεν περιμένει κάποιο έμπειρο χέρι να το επιλέξει
Δεν περιμένει να στολίσει κάποια σάλα

Μα λίγη ομορφιά ακόμα σκορπίζει εκεί που μένει

Πέρασαν τα χρόνια μητέρα
Και τα λουλούδια στην ίδια γλάστρα ακόμα γειτονεύουν 
Σαν φιλενάδες πια που πίνουν τον καφέ τους
Και λεν τον πόνο τους, γυρεύουν μία πλάτη
Σε εκείνα τα ειρηνικά τα απογεύματα 
Με το φλιτζάνι του καφέ κι ένα κέντημα για πρόφαση

Νιώθω την αγωνία σου για τον προσδόκιμο χρόνο

Που όλο και μειώνεται

Ακούω την καρδιά σου σαν τρέμει για το αύριο
Για σένα και για μένα

Είναι η μοίρα προδιαγεγραμμένη μανούλα μου γλυκιά

Να νοιάζεσαι και να καρδιοχτυπάς

Για αυτόν που αγαπάς

Εσύ για μένα: -Τι θα απογίνεις όταν πια δεν θα υπάρχω;
Εγώ για σένα: -Πώς να απαλύνω τους φόβους σου μαμά μου;

Πέρασαν τα χρόνια 
Μεγαλώσαμε μητέρα 
Βρήκαμε και το πλοίο που κάποτε χάσαμε -Θυμάσαι;
Τα εμπόδια προσπελάσαμε
Και για όσα μας χώριζαν, γέφυρες χτίσαμε
Και ναι, επιτέλους, συναντηθήκαμε μητέρα! 

@ριστέα



Ανασύρω από παλιότερα,
από τη γιορτή της μητέρας του 2017 για την ακρίβεια,
ξαναζεσταμένο στο φουλ όμως!

Η μία εκδοχή είναι ότι όταν έχεις γράψει κάτι από τη ψυχή σου, 
είναι διαχρονικό. Και για σένα Ιερό!
Η άλλη εκδοχή, "άντε να με ξεπεράσω τώρα και να γράψω κάτι καλύτερο!"
Οπότε, σαν τον Παπαγάλο, του Ζαχαρία Παπαντωνίου
βήχω, ξεροβήχω, ανασύρω για χάρη της μανούλας,
και (της) ξαναδιαβάζω τους ίδιους στίχους!

(Εδώ που τα λέμε, δεν έχει αλλάξει κάτι...
Ίσως αυξήθηκαν "εκείνα τα ειρηνικά τα απογεύματα",
αφού δεν θέλω με τίποτα να πω μια μέρα, 
"γιατί δεν σε χόρτασα περισσότερο όταν μπορούσα μαμά μου!")

Χρόνια πολλά στις μανούλες που αγαπούν κι αγαπάτε!