Κρυμμένος,
δίπλα από την άφθονη αστερόσκονη και τα χρυσαφιά αγγελάκια,
τις κορδέλες και τους φαντεζί φιόγκους,
και την κατακόκκινη, στραφταλιστή τραβέρσα με τα φωτάκια,
πίσω από την δέκα τρίτη σειρά λαμπιόνια,
που κρεμάστηκαν στο περβάζι και του μικρότερου παραθύρου,
και το αστέρι στην ταράτσα να αναβοσβήνει τις επίμαχες νύχτες,
σαν πινακίδα από νέον που διαλαλεί πραμάτειες και εμπορεύματα
"όλα για ξεπούλημα",
μέσα σε άσπρες σκόνες και μέλια και σορόπια,
κάτω, τέλος, από το δυτικοφερμένο δεντρί,
που λυγίζει από το βάρος των φανταχτερών στολιδιών
και πνίγεται από τις εποχικές, κόκκινες και καρώ χαρτοσακούλες με τα δώρα
εκεί,
εκεί, λοιπόν, ξενυχτά,
εκεί ανασαίνει,
εκεί παρελαύνει ο θρίαμβος της ύλης!
Και το ευαγγελικό ήθος της γιορτής
μέσα στο μισοσκόταδο της σήψης
αργανασαίνει και μισοσβήνει....
Κι αυτό είναι τα Χριστούγεννα:
Μπόλικη χλιδή
Λίγος παιδικός ενθουσιασμός
Πολύ ξόδεμα
Λίγη ουσία
(Φως στα σπίτια,
Σκοτάδι σκληρό για όσους δεν θα μπορέσουν)
Η ύλη κυριαρχεί
Το πνεύμα φυτοζωοεί
Νυν και αεί
Αριστέα
(Ήταν η εκτός συναγωνισμού συμμετοχή μου στο
25ο Συμπόσιο Ποίησης
που βγαίνει αύριο.)