Η φιλία είναι ένα λουλούδι που ανθίζει....

Τι άλλο είναι η φιλία παρά ένα λουλούδι που ανθίζει;

Ακόμα κι η απομακρυσμένη φιλία.

Ακόμα κι αυτή από το απρόσωπο τούτο χαζοκούτι 
που τόσο έχει πυροβοληθεί!

Το έχω ζήσει από παλιά.

Ό,τι γράφω είναι δοκιμασμένο στο χρόνο....

Θα μπορούσα να παραθέσω ονόματα...

Εσείς όμως που έχουμε έρθει κοντά 

γνωρίζετε ποιοι είστε!

Επιτρέψτε μου όμως σήμερα να μιλήσω 
για το πιο απομακρυσμένο μου κοριτσάκι.

Το ξενιτεμένο μου!

(Κατά το "κατεψυγμένο μου του Κωνσταντάρα προς τη Μάρω Κοντού!)

Αυτό το πλασματάκι κάλλιστα θα μπορούσε να είναι κόρη μου!

Αυτό το πλασματάκι νομίζω ότι με βρήκε...

Δεν έχει και πολύ σημασία πώς και πότε!

Σημασία έχει ότι κοινές ανησυχίες, κοινές επαγγελματικές κατευθύνσεις 
και σπουδές μας έφεραν κοντά!

Όταν δε, άρχισε η τακτική επικοινωνία

κάθε φορά έλεγα: "Δεν μπορεί"!  Μα και σε αυτό μοιάζουμε;

Το ξενιτεμένο μου, μένει στην άλλη άκρη της γης!

Άλλη ώρα κοιμάμαι κι άλλη ώρα ξυπνά!

Αλλά την αγαπώ και με αγαπά!

Με πλάνη ομολογώ μου ζήτησε διεύθυνση και στοιχεία.

Τα έδωσα όπως κάνω πολύ εύκολα συνήθως!

Είχα ξεχάσει τελείως το θεματάκι όταν ένα δεμετάκι από μακριά 
ήρθε μια μέρα στην πόρτα μου και φώναξε : 

αγάπη!

Το ποδηλατάκι που βλέπετε στις φωτό  ήρθε από πολύ μακριά!

Μαζί με άλλα δωράκια! 

Για τα γενέθλιά μου.

(Μέχρι και για τη μαμά είχε προβλέψει!)

Κι εγώ βάλθηκα να του αλλάξω χρώμα!

Τα βλέπετε λοιπόν όλα πράσινα στη βεραντούλα μου,

γιατί τα έβαψα εγώ πράσινα!

Λόγω της ανάπτυξης λέτε;

Αυτής που μας έταξαν να περιμένουμε;

Μπα!

Εγώ τα βάφω όλα πράσινα,

όχι γιατί ελπίζω σε σαξέσια και στόρια

αλλά γιατί πράσινο και πορτοκαλί εμένα μου κάνουν γιορτή!

Η βεραντούλα μου γιορτάζει Αγριμιώ μου!

Και το ποδηλατάκι σου θα μου θυμίζει πως 

μια λεβεντιά στα ξένα, μ'αγαπάει πολύ!

Κι η πένα μου, σου αφιερώνει:

Ξενιτεμένο μου γλυκό πουλί 

της διασποράς.

Μακριά,

σ' άλλη γη χτίζεις φωλιά,
σε άλλους ουρανούς και σύγνεφα πετάς

και νέα σχέδια πτήσεων καταστρώνεις.

Ένα πούπουλο στην πόρτα μου 

από τα μεταξένια σου μου έστειλες

να με χαϊδέψει τρυφερά....

Κι εκείνο με άγγιξε απαλά
και μου ψιθύρισε γλυκά
πως μια ψυχή
μας σκέφτεται και μας γυρεύει*...
Ξενιτεμένο μου γλυκό πουλί
θα'ρθει η στιγμή, θα δεις,
που πίσω στην πατρίδα θα γυρίσεις.
Του Αιγαίου τα νερά θα ξαναδείς
και του νησιού σου τους αιθέρες
θα τους σκίσεις....
Με τις φτερούγες σου τις ταπεινές
κι εμένα θέλω να μ'αγγίξεις!

Ξενιτεμένο μου, γλυκό πουλί
μου έμαθες πολλά!
Πως η ζωή γεμάτη είναι δρόμους και στρατόνια 
και χάνονται όσοι δεν έχουν πίστη στη καρδιά.
Μα όσοι γεμάτη την έχουν από αγάπη εδώ και χρόνια
τη ρότα τους πάντα θα βρίσκουν στα τυφλά
σαν να 'ναι χελιδόνια!


Στο αγριμάκι μου!

Καλή σας μέρα
@ριστέα

*Ο πληθυντικός αναφέρεται σε κάτι βοτσαλάκια.