3ο Συμπόσιο - Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

Κι η στιγμή που όλοι περιμέναμε, ήρθε!

Για δύο βδομάδες στο mail μου κατέφθαναν εξαιρετικές συμμετοχές,
πραγματικά στολίδια,
γεμίζοντας με απίστευτη χαρά!

Σήμερα με ενθουσιασμό μεγάλο δίνονται σε όλους εσάς

για να διαβάσετε, να ευφρανθείτε και να ψηφίσετε

τις τρεις καλύτερες συμμετοχές, κατά τη γνώμη σας.

Στην εναρκτήρια δημοσίευση του 3ου Συμποσίου σας ζήτησα να αφήσετε 

την καρδιά και το μυαλό σας να τρέξουν στα εσώψυχά σας και να γράψετε,

με μόνες υποχρεωτικές λέξεις 
την Άνοιξη και την Αναγέννηση,
σε έμμετρο ή ελεύθερο στίχο,
συμβολικά ή όχι.

Σας ευχαριστώ θερμά που ανταποκριθήκατε!
Κάποιοι κάνοντας το ντεμπούτο σας!
Η τιμή που νιώθω είναι τεράστια!
Έμμετρα, λυρικά,μικρά, μεγάλα
ένα σατυρικό, ένα ολιγόλεκτο
Πολύτιμοι θησαυροί!

Ένα Συμπόσιο 24 καρατίων!

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Διαβάστε με τη ψυχή σας.

Αφήστε την να τρέξει ανάμεσα στις λέξεις...

Μπείτε μέσα στο κάθε ποίημα.

Νιώστε τον πόνο του ποιητή καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...

Έπειτα, έτσι και πάλι ψηφίστε: με τη ψυχή σας.

Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε πάντα τη σκέψη του ποιητή

για να γοητευτούμε, για να συγκινηθούμε, ή για να δακρύσουμε.

Αν είσαι φίλος του μπλογκ και της ποίησης μπορείς να ψηφίσεις.

Έχεις τους βαθμούς 3,2,1 στα χέρια σου.

Χρησιμοποίησε τους με σύνεση.

Υποχρεωτικά και τις τρεις βαθμολογίες.

Το 3 στο ποίημα που σε γοήτευσε περισσότερο και 2 και 1

στις επόμενες αγαπημένες σου επιλογές

από αυτή τη στιγμή έως και την Πέμπτη 10/04

έως και τις 8 το βράδυ.

Συγκεντρώθηκαν συνολικά 24 ποιήματα (και πάλι!)

Χώρισα τα ποιήματα σε δύο αναρτήσεις,

9 στην πρώτη και 15 στην επόμενη,για να τρέχουν σωστά οι σελίδες.
Η μετάβαση σε κάθε μία θα γίνεται πολύ εύκολα, με συνδέσμους!

Αφήνετε σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση.

Όλοι όσοι συμμετέχουν μπορούν να βαθμολογήσουν,

χωρίς να μπορούν να ψηφίσουν τη συμμετοχή τους φυσικά.

Θυμίζω ότι δώρο εκτός από τον μεγάλο νικητή, 
θα δοθεί επίσης, έπειτα από κλήρωση, σε έναν από όσους
διαβάσουν και ψηφίσουν,
είτε συμμετέχουν με ποίημα τους, είτε όχι.

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη που η μουσική του μπλογκ μου

εμποδίζει την εγγραφή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ώστε να έχετε

απευθείας ενημέρωση για τα σχόλια που θα ακολουθούν.

Για τη διευκόλυνση σας όμως, δίπλα, στα αριστερά του μπολγκ 

πατώντας πάνω στις δύο εικόνες του συμποσίου θα μπαίνετε απευθείας

στην πρώτη ή στη δεύτερη ανάρτηση με τα ποιήματα.

Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.

Αν δείτε εγκαίρως κάποιο λάθος ειδοποιήστε με, να το διορθώσουμε.



Σας αφήνω να τρέξετε ανάμεσα στις λέξεις,
να διαβάσετε, να αγαπήσετε, να ενθουσιαστείτε,
και κάπου στο τέλος (ίσως με κρύα καρδιά) να κρίνετε!
Γράψτε αν θέλετε για όσα σας άγγιξαν.
Για τα ποιήματα που σας άρεσαν αλλά δεν είχατε τη δυνατότητα να βαθμολογήσετε.
Οι δημιουργοί χαίρονται να διαβάζουν έναν καλό λόγο
για το έργο τους, άσχετα από βαθμολογίες.
Εξάλλου αυτό είναι το πραγματικό κέρδος αυτού του Συμποσίου!

Σας κούρασα ίσως!
Δικά σας λοιπόν!
Καλή ανάγνωση!

@ριστέα

1.Αναγεννησιακή Άνοιξη

'Όταν σε κοίταξα ήσουν Άγγελος
Όταν σε μύρισα ήσουν λουλούδι

'Οταν σε άγγιξα ήσουν γυναίκα
και όταν σε ένιωσα έγινες Άνοιξη...

Όταν πονούσα ήσουν η γιατρειά μου
όταν έπεφτα ήσουν το στηριγμά μου
όταν ασφυκτιούσα ήσουν ο ορίζοντας μου
και όταν φυλορρόησα έγινες η Αναγέννηση μου...

Σαν μια ανάσα, ένα χάδι, ένα φιλί,
σαν ένα βλέμμα, μια αγκαλιά και ένα δάκρυ
είσαι ο Ήλιος και η Άνοιξη μαζί
στης Αναγέννησης το φωτεινό περβάζι...

2. Μ Α Ν Α

Της μάνας ψάχνω για να βρω,

τα γράμματα τι κρύβουν.

Το Μι της Μοίρας των Μαστών,
το Άλφα το Αιώνιο.
Το Νι της Νιότης των Νικών,
της Άνοιξης τ' Απάγκιο.

Μάνα, Μητέρα Μητραυγών,
Μίσχων, το Μαγικό το Μέλι
Άσπιλη , Αμόλυντη, Αμέθυστη
Άοκνη, Αστείρευτη, Αψεγάδιαστη
Ανάσα Ανθισμένη.
Νεράιδα, Νικηφόρων Νερών,
Νοσοκόμας Νηστικής, το Νυχτέρι
Αστέρια Απλώνεις, Ασημωμένη.
Ανέμων Αναγέννησης, Αγάπης Αρώματα,
Απλώχερ' Ακουμπάς, στης Αυγής τ' Αετώματα.

Μυρτιάς τ' Άρωμα, του Νούφαρου η Ανταύγεια
Μοναδική Αρχόντισσα, Ντυμένη στ' Άγια
Μυριοδύναμος Άγγελος, Ναυαρχίδας Ακρόπλωρο
Μυστικής Αρμονίας, Νοερό Ανθοσκέπαστρο.

3.Η ώρα της άνοιξης.. 

Και την περίμενα να ρθει

αυτή την μέρα, τούτη,

η Άνοιξη να ξεχυθεί

να μας γεμίσει πλούτη.

Σαν να'ναι αναγέννηση

σαν να'ναι μια ασπίδα

του ήλιου του φανταχτερού

μια νέα ηλιαχτίδα.

Μύρισε γύρω, μύρισε

της άνοιξης το χώμα

ας είναι Θεέ μου μια εποχή

γεμάτη αγάπη, χρώμα.


4.Η εαρινή γενιά των ποιητών

Μικρή αδερφή μου η Άνοιξη

Πέρασε σήμερα από το περιβόλι μου

Άχθος βαρύ το έργο της

Κάλεσμα φωτός να φέρει στους επιτελείς της

Πόνημα καρδιάς οι στίχοι της

Δροσοσταλίδα να ρίξει στις ρίζες που αντιμάχονται την ξέρα

Πέρασε ολόλαμπρη σήμερα από το περιβόλι μου

Η Άνοιξη -Οδηγήτρα του νου

Να το σκεπάσει οργιαστικά με την ανθοφορία της

Να το κερδίσει καθολικά με το άρωμά της

Να το μυήσει στα θέλγητρα στα μάγια και στα ξόρκια

Τσαμπί από αγριομέλισσες έφερε

Τις μελλοντικές μου ώρες να χρυσίσει

Μικρή αδερφή μου η Άνοιξη την συνάντησα

Ένα πρωινό του Μάρτη

Να κάθεται στο ξύλινο παγκάκι του κήπου μου

Κάτω απ' τα γέρικα πλατάνια

Με καλημέρισε πασίχαρη

Κι έβγαλε απ' τον κόρφο της

Ένα μπουκέτο ολάνθιστες καμέλιες

Εγώ θα σε οδηγήσω σε κόσμους φωτεινούς μου είπε

Πάρε το δακτυλίδι μου φυλαχτό να το 'χεις

Γητειάς δακτυλίδι με το πετράδι του αμαζονίτη στο κέντρο

Γαλάζιο πετράδι σαν τις θείες κόρες των ματιών της

Όταν αυγάζει πάνω τους της μέρας το φως

Το δακτυλίδι αυτό να το φοράς

Κάθε πρώτη του Μάρτη

Τότε που τα παιδιά δένουν στο καρπό τους

Την κλωστή της γιορτής

Πήρα το δακτυλίδι περασμένο

Σε λεπτό ξύλο σφένδαμου

Κι ένιωσα ρόδο αλατιού ερυθρόμορφη λήκυθος ιέρεια της αναγέννησης

Μόνο τη πρώτη της Άνοιξης να το φοράς

Τις άλλες μέρες να το παραχώνεις

Στο ακρογιάλι με τα αρμυρίκια

Σε όρμους κλειστούς

Εκεί που η παλίρροια δεν απλώνει τα πέπλα της

Κι οι αχινοί δεν ματώνουν τα βότσαλα με αγκάθια σκληρά

Εκεί να το αφήνεις αμέριμνα να το γλυκαίνει

Η θάλασσα με της αρμύρας τον κρύσταλλο

Το δακτυλίδι αυτό θα σε οδηγήσει μ' ένα φύσημα

Στης Παραμυθίας τη χώρα

Στο οχυρό της Ποίησης θα σε πάει

Θα σου εξηγήσει εξαρχής την αλφαβήτα του Έρωτα

Και το πως να διαβάσεις πρώτος τα μυστικά κρωξίματα των γλάρων

Αδερφός σου θα γίνει ο Έρωτας

Πρώτη σου Αγάπη η Ποίηση

Νόστος γλυκύς η πορεία των γλάρων

Άστρο του Σείριου, το παραμύθι να φωτίζει τις άγρυπνες νύχτες

Μόνο να ξέρεις με τον θάνατό σου

Θα το παραδώσεις σε μένα και πάλι

Να βρω τον εκλεκτό της φυλής μου

Σκυτάλη να πάρει και να μπει στης Ομορφιάς την χώρα

Γιατί εμείς ταγμένοι είμαστε

Την Εαρινή να φτιάξουμε Γενιά των Ποιητών

Σε πέτρινο πατητήρι τον ερυθρό να βγάλουμε οίνο της Αναγέννησης

Σε Εστίες να βρεθούμε  Μυθικές

Έτσι που να καπνίσουν και πάλι τα φουγάρα του Ήλιου θυμωμένα

Στους ουρανούς του Απρίλη!

5.Η Κρυφή Μου Άνοιξh

Μια Άνοιξη ψάχνω να βρω,

να χάνομαι μέσα της..

Να ταξιδεύω ολόγυρά της

και να'ναι λες και αγγίζω τα σύννεφα..

Να βλέπω τ'αστέρια τα φωτεινά στον ουρανό της

και να κοιμάμαι μαζί τους αγκαλιά..

Να με ξυπνούν οι ακτίνες του ήλιου της

και να ζεσταίνουν το παγωμένο μου κορμί..

Και να φαντάζουν όλα τόσο αισθαντικά,

σα λες και ζω στην εποχή της Αναγέννησης!

6.Η χαρτογραφία της Άνοιξης

Ακροπατώ πάνω στης Άνοιξης
Το λευκό πέπλο
Και συμφιλιωμένη
Αποπνέω οργή σαν τραγωδός
Σε άηχα πλάτη
Σαν κύμβαλο θείο δονούμαι
Στο χέρι σεπτής ελαίας δοσμένος

Πιάνομαι στιγμιαία
Να μην πέσω
Από μια παπαρούνα
Ματώνω την παλάμη
Σχισμή βαθιά να μην ξεχνώ
Της ψυχής το νόστιμον ήμαρ

Ακουμπώ μια μαργαρίτα
Αναποφάσιστη
Και χάνω τον ειρμό
Στου έρωτα το αριθμητήριο
Πλάνητας ραβδοσκόπος
Γίνομαι και πηγαίνω στα μάκρη

Γεύομαι γύρη
Κι ανασταίνω
Τους κωδικούς της μνήμης
Που είχαν διαγραφεί
Και στη σκουριά είχαν πέσει
Υποταγμένοι στο απρόβλεπτο

Μυρίζω το γάντι
Της βαθυπράσινης φτελιάς
Και το υδρογόνο της λήθης
Διαπερνά τους ιστούς μου
Σαν βέλος κυνηγού
Στο απραγματοποίητο της ιστορίας

Γεύομαι χαμοκέρασα
Απ' της αθωότητας το κτήμα
Και αναδιατάσσω
Τις ρίζες μου
Σε κύκλιους σχηματισμούς
Τόπο χαρίζοντας
Σε ήλιους δοξαστικούς
Τη στιγμή στο αίεν να αποθεώσουν

Ακροπατώ πάνω στης Άνοιξης
Την χρυσή φτερούγα
Και στους αιθέρες ξανοίγομαι
Περιστερώνα ζητώντας
Στου σύννεφου το τέμπλο
Το μήνυμα να φέρω
Στον κόσμο των αθανάτων
Να ανθίσει η μυρτιά κι η βάγια
Στον λοβό του πεθαμένου
Σαν κλάμα μωρού

Εγγίζω την πύλη της θάλασσας
Και τα μάρμαρα καίνε
Γραμμή καμιά δεν χαράσσω
Παρά μονάχα
Την σμίλη μου φέρω
Στης καρδιάς την πέτρα
Και οι στίχοι με καταπνίγουν
Σαν επωμίδα κισσού
Σε νησιώτικο σπήλιο

Επιθεωρώ τις φλέβες
Της πατρίδας μου
Και ανέστιος νιώθω
Μικρός ο τόπος και φτενός
Τις οριογραμμές καταργώ
Που το όνειρο έφραξαν
Μιας αέναης Αναγέννησης
Επαναπατρίζομαι στο λυκόφως
Και στεριώνω την γη μου
Σε άχρονα πλάτη

Ηγούμαι της επανάστασης
Των λουλουδιών
Και της Εκάτης αναρροφώ
Τους χυμούς
Θεάζω τους πυρσούς μου
Και μονάχη ορθούμαι
Σε χερσονήσους λατρείας
Να ανακόψω την πορεία
Των σκοτεινών στρατευμάτων
Στον χάρτη της εμφύλιας εμπλοκής

Πολιορκώ απρόσιτες φωλιές
Που αγριοπούλια κατοικούν
Και τους οιωνούς ξεχωρίζω
Φέρνοντας χρησμούς
Στο πηγάδι των στεναγμών
Κι όποιος τους λύσει
Επάξια τον ανακηρρύσσω
Σε ταγό και βασιλέα του ύψους

Γιατί εκεί στα μέγιστα ύψη
Η Άνοιξη θα βρεθεί
Να πλαγιάσει και πάλι
Σε κλίνη ολύμπια
Με τον σκληρό Απρίλη
Και μες στη μέθη
Ενός έρωτα λάγνου
Τους νέους να καρπίσει βλαστούς
Τους αμάραντους
Και τον λόγο του ανθρώπου
Το πρώτο του μίλημα
Σε ουράνια στρώματα
Με την νέα κιβωτό να εποικίσει!


7.ΑΚΟΥ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

Γεννήθηκες με αγώνα.......

καρδιά μου!!

Παλεύεις με χειμώνες 

κι ανάσες του βοριά

Δαίμονες σε τριγυρίζουν....το ξέρεις,

σε αντιπαλεύονται για να σε εκμηδενίσουν

καρδιά μου!!!!!!

Μα μη σκύβεις το κεφάλι,

μην κλείνεσαι στο μέσα σου!

Η κύρια μάχη είναι αυτή, 

που με τον εαυτό σου αναμετριέσαι!

Μην αμελείς το στόχο σου....

Τις ήττες σου  σαν προσμετράς

νικημένη να μη νιώθεις.

 Πάλευε.............

όσα εμπόδια ψηλά κι αν κλείνουν μονοπάτια, 

όσο  άνισο κι αν  βλέπεις τον αγώνα,

μην παραιτείσαι .........

Θυμίσου......

κι ο ήλιος νιος σαν ήτανε, 

πάλεψε  Τιτάνιο αγώνα!

Ηττήθηκε θα πεις....

μα ολόλαμπρο αστέρι στέκει εκεί ψηλά, 

για να ζεσταίνει τις καρδιές,

τη ζωή να συνεχίζει........

Μην αποστρέφεις τα μάτια σου,

μην κρατάς άδειες  αγκαλιές,

το χέρι σου ν'απλώνεις για να προσφέρει θαλπωρή

καρδιά μου.......

Υπόμενε...........

γιατί Άνοιξη θα'ρθει ξανά, 

τις  αντοχές σου  θα ενισχύσει

Τα πέπλα του ουρανού ψηλά,

 χρώμα θα αποχτήσουν πάλι,

λουλούδια μοσχομυριστά θα στείλει στην ποδιά σου

αρώματα λογιών λογιών θα σβήνουν κάθε  φόβο

 καρδιά μου............

Σώπα..............

Ακούς τραγούδια των πουλιών;;;;

Κοίτα τριγύρω σου και δες.........

γυμνά κλαδιά χορεύουν στη μουσική της Άνοιξης  

το χιόνι αποδιώχνουν,

με νέα φύλλα ντύνονται μια αγκαλιά για σένα

Πάρε μπουμπούκια που  άνοιξαν,  

για να γευτείς το νέκταρ,

άσε στα χείλη σου  χαμόγελο ν'ανθίσει

και θα φουντώσει  η φλόγα σου 

αν είσαι γεμάτη  αγάπη!

 Με καρτερία... έτσι γλυκά, θα έρθει  η αναγέννησή σου,

για να μπορείς τους δαίμονές σου  να ξορκίζεις.

Γιατί με μάχη ήλθες στη γη,

καρδιά μου....... 

με μάχη συνεχίζεις!!!! 

8. Το κυνήγι

Πόσες;

Πόσες κορδέλες σέρνεις μαζί σου και τις κάνεις νύφες για πεταλούδες;

Πές μου!

Πές μου, πόσες;

Γιατί;

Γιατί δε μιλάς;

Γιατί;

Πές μου!

Πές μου!

Πόσα ξερόκλαδα κρατάς στο χέρι και τα κάνεις κλωνάρια μιας ζωής;

Πόσα;

Πές μου, πόσα;

Κοίτα με

Κοίτα με για λίγο μόνο!

Κοίτα με!

Γιατί στρέφεις πάντα το βλέμμα στον ουρανό;

Γιατί;

Πές μου!

Πές μου!

Πόσες στάχτες μαζεύεις κάθε χρόνο από το τζάκι και τις κάνεις φωλιά για χελιδόνια;

Πόσες;

Ε;

Πές μου!

Μη μου γυρνάς τη πλάτη!

Όχι, όχι μη μου τη γυρνάς!

Πές μου!

Μόνο πές μου!

Πόσα;

Πόσα χρώματα συγκεντρώνεις όλο το χρόνο για να συνθέσεις την αναγέννηση της μάνας Γής;

Πές μου!

Πόσο χρόνο διαθέτεις για να ανασάνεις, να φυσήσεις και να σκορπίσεις στον κόσμο μας με την ανάσα σου, ελπίδα και ζωή;

Πές μου!

Θέλω να μάθω!

Πές μου!

Γιατί;

Γιατί δε μιλάς;

Γιατί;

Πές μου!

Μα πως μπορείς να εξαπλώνεις τοσο πράσινο κάτω από τον έναστρο ουρανό και να τον κάνεις να μοιάζει με γήπεδο ποδοσφαίρου που σφύζει από κόσμο και αδρεναλίνη;

Πές μου!

Θέλω να μάθω, πές μου!

Πάλι δε με κοιτάς;

Γιατί δε με κοιτάς;

Πού στρέφεις τωρα το βλέμμα;

Πές μου!

Στη θάλασσα το στρέφεις;

Σε αυτόν τον απέραντο γαλάζιο πίνακα ζωγραφικής που μοιάζει να μη στεγνώνει ποτέ από τις μπογιές του;

Πές μου!

Τίποτα δε μου λες

Μα εγω θέλω να μάθω τα πάντα, όλα!

Πές μου! Έστω κάτι μικρό, πές μου.

Θέλω να μάθω πως μπορείς να παράγεις μουσική από τα οστρακοειδή και εικόνα από ένα σβησμένο φάρο.

Πές μου!

Πού είσαι;

Πού κοιτάς;

Πού στρέφεις το βλέμμα πάλι;

Τόσες προσδοκίες

Τόσες αναμονές

Τόσες υποσχέσεις άλλων!

Τρέχεις ε;

Ξυπόλητη τρέχεις επάνω σε χρυσοποίκιλους τόνους καφέ άμμου.

Όλο τρέχεις!

Δε σε προλαβαίνω!

Ποτέ δε σε προλαβαίνω.

Σ' ακολουθώ!

Τρέχω ξοπίσω σου, τρέχω!

Απλώνω το χέρι να σε πιάσω, θέλω τόσα να σου πω!

Στάσου για λίγο μόνο,

μη φεύγεις!

Στάσου!

Φεύγεις, χάνεσαι!

Κρύβεσαι πίσω από τόνους πράσινου, γαλάζιου, κόκκινου, καφέ.

Μα που πάς;

Πού πάς;

Στάσου για λίγο μόνο!

Δε θα ρωτήσω,

Δε θα πω, τίποτα δε θα ζητήσω εγω να μάθω

Το μόνο που θέλω είναι να μ αφήσεις να σε δω.

Για λίγο μόνο, μου αρκεί.

Δε θα ζητήσω τίποτα άλλο.

Μόνο στάσου!

Σε κούρασα; Συγνώμη να ζητήσω;

Είναι η χαρά, ο ενθουσιασμός, ο στόχος νέας κατευθυντήριας πορείας,

Είναι που μπορείς να με λούζεις με χρυσό και να δείχνω το δρόμο για το αστέρι.

Τί;

Πάλι θα φύγεις;

Πάλι;

Μα στάσου!

Πάλι μόνη θα μ' αφήσεις να τρέχω ξοπίσω σου;

Κουράστηκα να τρέχω.

Στάσου, ένα λεπτό, κι ας είναι για τόσο μόνο.

Στάσου!

Το λαχάνιασμα δεν επιτρέπει άλλο κυνηγητό.

Τα πόδια τρέμουν, η αναπνοή μουγκρίζει.

Αυτό ηταν!

Χάνομαι κάπου στο άπειρο.

Η καρδιά πάλλετε, θέλει να βγει από το σώμα.

Μένω ακούνητη, ασάλευτη εκεί,

μιλιά δε βγάζω.

Ανάσα!

Ανάσα!

Ακανόνιστοι χτύποι καρδιάς!

Ανάσα!

Ανάσα!

Ακανόνιστοι χτύποι καρδιάς!

Ξάφνου ηρεμία.

Η καρδιά επιστρέφει στο σώμα της.

Η αναπνοή ρυθμίζεται!

Τα πόδια μου γυρίζουν κατεύθυνση,

Ο δρόμος της επιστροφής χαράζεται ευθύς μπροστά μου.

Προχωρώ και η θύμησή σου μου φέρνει μια μελαγχολία.

Όσο συνεχιζω να προχωρώ όμως η διάθεση μου ανεβαίνει.

Βλέπω γαλάζιο, χρυσαφί, ακούω τραγούδια από την άμμο και

Χαίρομαι!

Ναι! Αρχίζω να χαιρομαι!

Ωχ!

Κάτι με ενοχλεί στο διάβα μου!

Κάποιο μικρό εμπόδιο.!

Σκύβω έκπληκτη!

Τι να δω!

Ένα στεφάνι με λουλούδια!

Ναι!

Το ξέρω αυτό το στεφάνι!

Το ξέρω, είναι δικό σου!

Θυμάμαι!

Στεφάνωνε το καστανόχρωμο, πλεκτό μαλλί σου!

Έπεσε!

Έπεσε σκέφτομαι!

Της έπεσε!

Γυρίζω πίσω!

Είσαι ήδη πολύ μακριά!

Για άλλους τόπους ταξιδεύεις!

Το κρατώ μες τα δυο μου χέρια ευλαβικά και νοιώθω ασφάλεια.

Το κοιτώ και θέλω να στο ξαναδώσω.

«Θα ξανάρθει!» Ακούω μια φωνή αγορίστικη, νεανική.

Γυρίζω, τί να δω;

Ένα αγόρι.

Ένα αγόρι ντυμένο με ξερόχορτα.

Εχει κι αυτός στεφάνι!

Ναι εχει!

Καφέ, μα είναι γυμνό, εχει μονο ξερά κλωνάρια!

Με πλησιάζει,

με κοιτά στα ματιά και χάνομαι!

«Θα ξανάρθει», επαναλαμβάνει!

«Είναι της Άνοιξης», ομολογώ!

«Θα της το δώσω!» Υπόσχεται!

«Να τη στεφανώσεις» Τον παρακαλώ!

Κουνάει το κεφάλι,

μου χαμογελά,

με αποχαιρετά και φεύγει!

Όχι δεν είναι όνειρο!

Είναι ροή, είναι κύκλος, είναι οι επισκέπτες μας

Και πάνω απ' όλα είναι τα παιδιά του χρόνου.

Κι ο χρόνος θυμάται!

Φέρσου καλα στο «κυνήγι»

Πριν σε πιάσει πρώτος αυτός!

Σσσσσουτ!

Βήματα, βήματα πάλλονται επάνω στην άμμο.

Σσσσσσουτ!

Άκου!

Έφτασε!

9.Αέναη ζωοδότρα

Πνοή ζωής , ομορφιά μου,

Τρυφερότατο γλυκό μου Έαρ,

μ’ άγγιξες κι εντός μου αναρρίγησα.

Σε κάθε κύτταρο του νου

και του κορμιού μου

οι μυρωδιές σου εισχώρησαν

μυστικά κι απόκοσμα.

Βάλσαμο ψυχής το φως,

οι αποχρώσεις της μορφής σου.

Γοητευτική νύμφη, παιχνιδιάρα,

αναστατώνεις τις καρδιές,

ανατρέποντας τη σιωπή

με τα δικά σου μελωδικά πέπλα.

Κι όμως επιβάλλεσαι χαδιάρικα,

καταλυτικά, Άνοιξή μου!

Επαναστάτρια, αναζωογονητική,

θύελλες εσωτερικές προκαλείς αέναα και πάλι.

Ως αναρχική του σύμπαντος

διεγείρεις το πνεύμα,

εκεί που οι ιδέες ως άλλοι εραστές,

χορεύουν βαλς μετά τον έρωτα.

Ορίζεις και πανηγυρίζεις την αναγέννηση!

Ανίσχυρη αντίσταση,

παράδοση ολοκληρωτική

σε μια θάλασσα

που σ’ αγκαλιάζει απαλά,

που σε παρασέρνει ηδονικά,

βαθιά στα άδυτα…

Έτσι συνάντησες τον άνθρωπο

κι εκείνος αφέθηκε

να δει αλήθειες!

Εδώ τελείωσαν τα πρώτα 9 ποιήματα.

Στην επόμενη ανάρτηση θα βρεις τα υπόλοιπα 15.

Πάτα εδώ και μπες απευθείας.

Όλα περιμένουν με χαρά να τα διαβάσεις!