Μαζί με τον καφέ #14: Για τον Κύριο με το δρέπανο ....

Τόσες μέρες κλειστά τα σχόλια....

Αράχνες πιάσαμε εδώ μέσα, νομίζεις δεν το βλέπω;

Αλλά δεν είναι ότι σου κλείνω την πόρτα κατάμουτρα.

Είναι που δεν προλαβαίνω καρντιά μου!
Εξάλλου, τι να λέμε; 
Τι ωραία είναι αυτά που φτιάχν'ς κυρά @ριστέα;
(ε, είδατε; Τα έχω δεδομένα τα κοπλιμέντα!)

*
Ο τίτλος θα σε μπέρδεψε, μη πω θα σε ανατρίχιασε λιγάκι.
Δουλεύω για το κανελλάκι μου εγώ.
Αν δεν ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάω πάτα στο σύνδεσμο και δες.
*

Άνοιξα που λες σήμερα να αερίσω εδώ μέσα λίγο, 
με τον καφέ μου τον ζεστό, 
βοηθούντος και του υπέροχου,δροσερού καιρού..
τι, δεν είναι;
για να μιλήσουμε για τον ... Θάνατο. 
Ή για τη Ζωή.
Και για τα δύο, μη σε ταλαιπωρώ, γιατί για μένα αυτά τα δύο
πάνε χεράκι χεράκι.



Με το που γεννιόμαστε, δεν ξέρω αν το έχεις βάλει στο νου σου ποτέ,
έχουμε ήδη δώσει ραντεβού με τον Κύριο με το δρεπάνι.
Τώρα νωρίς θα΄ναι, αργά θα'ναι, δεν έχει σημασία.
Ο χρόνος εξάλλου είναι σχετικός.
Πάντα λίγος θα είναι αν είσαι αχόρταγος,
αν δεν γεμίζεις το τσουβαλάκι σου με ωραίες στιγμές,
αν είσαι....μουρτζούφλης!

Για αυτό το πρωί που χουζούρευα και έμπαινε το δροσερό αεράκι
από το ανοιχτό παράθυρο, σκεφτόμουν 
κάποιους διαρκώς γκρινιάρηδες ανθρώπους.
Που δεν χαμογελούν ποτέ.
Που όταν αργεί η ζέστη γκρινιάζουν ότι το καλοκαίρι μας ξέχασε.
Κι όταν θα πιάσουν οι ζέστες θα γκρινιάζουν ότι σκάσαμε!
Όχι, δεν με ενοχλούν. Γρήγορα ...προσπερνώ.

Απλά αναρωτιόμουν σε τι ωφελεί να είσαι γεμάτος 
θυμούς, νεύρα, παράπονα.
Και εντάξει αν υπάρχει σοβαρός λόγος, το καταλαβαίνω.
Θυμάμαι δύσκολες δικές μου στιγμές
που αν μου έλεγε κανείς αυτά τα λόγια θα έπρεπε να τρέχει να κρυφτεί...
Για να γλιτώσει το κεφαλάκι του!

Απλά σκέφτομαι ότι αν καθημερινά θυμόμαστε ότι έχουμε εκείνο 
το ραντεβού που σου έλεγα στην αρχή 
και επειδή και δεν ξέρουμε και το πότε θα είναι,
δεν είναι καλύτερα να χαμογελάμε με κάθε τι μικρό;
Να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για το καθημερινό μας πιάτο,
για τους ανθρώπους που έχουμε στη ζωή μας,
για το ότι και σήμερα είμαστε ακόμα ζωντανοί;




Με αποκαλούν συχνά αιθεροβάμων, ονειροπόλα, 
εκτός πραγματικότητας, χαζοχαρούμενη.
Τιμή μου και καμάρι μου θα απαντήσω εγώ.
Σήμερα έχει μια υπέροχη φθινοπωρινή μέρα,
μεσοκαλόκαιρα
κι εγώ λέω να χαμογελάω όλη μέρα.
Θα με ακολουθήσεις;
Δεν θα πληρώσεις.

Απλά σκάσε ένα τεράστιο☺χαμόγελο στη ζωή.

Καλημέρα.
@ριστέα 


Πέντε μέρες ακόμα για να αλλάξεις.
Όχι τη ζωή σου καλέ!
Για το διαγωνισμό λέω!