Μάτια μου όμορφα.
Ήρθες κάποτε στη ζωή μου σαν ευλογία
και με έβγαλες από τα μαύρα σκοτάδια μου.
Με έκανες να πιστέψω ξανά στη ζωή!.
και με έβγαλες από τα μαύρα σκοτάδια μου.
Με έκανες να πιστέψω ξανά στη ζωή!.
Ζήσαμε μαζί αξέχαστες στιγμές που μας έδεσαν στενά.
Σε γνώρισα λεύτερη.
Σε γνώρισα λεύτερη.
Μετά σε είδα να ερωτεύεσαι.
Να γεύεσαι τη ζωή.
Να γεύεσαι τη ζωή.
Να παντρεύεσαι.
Θυμάμαι έκλαιγα
σαν μάνα που παραδίδει την κόρη της,
σαν μάνα που παραδίδει την κόρη της,
την ημέρα του γάμου σου!
Όχι εγωιστικά!
Αλλά ανθρώπινα!
Σαν μάνα!
Ποτέ δεν ζήλεψα.
Κι αυτό ήταν δικό σου έργο!
Να χαμογελάς.
Να ζεις όμορφα!
Νομίζω πώς σχεδόν πέντε χρόνια παντρεμένη
επιβεβαιώνεις διαρκώς τις ευχές μου...
Κι αυτό ήταν δικό σου έργο!
Κι επιτέλους!
Σε λίγες μέρες θα γίνεις μάνα!
Κι αγωνιάς, όπως κάθε άπειρη μανούλα!
Βλέπω στα μάτια σου την αγωνία σου, τις ανησυχίες σου.
"Θα τα καταφέρω;
Θα είμαι καλύτερη από τη δική μου μάνα;
Θα δώσω όλα όσα πρέπει;
Θα γίνει χαρούμενη κ ευτυχισμένη η νέα ψυχούλα που θα φέρω στον κόσμο;"
Αυτό είναι το δικό σου έργο πια!
Να σκέφτεσαι και να ζεις πρωτίστως για αυτή τη ψυχή.
Να φέρεις μέσα σου την ευθύνη!
Να είσαι χαρούμενη.
Να είσαι ικανοποιημένη.
Να νιώθεις πληρότητα.
Να νιώθεις ευθύνη.
Να είσαι καλά!
Αυτό είναι το έργο σου τώρα πια!
Κι όλα θα πάνε καλά!
Ξέρεις πως ποτέ δεν θα σε κρίνω.
Ποτέ δεν θα σε "συμβουλέψω".
Απλά θα είμαι εδώ όποτε με χρειαστείς!
Όπως έκανες κι εσύ κάποτε για μένα.
Θυμάσαι;
Όπως έκανες κι εσύ κάποτε για μένα.
Θυμάσαι;
Στα γράφω τώρα εδώ που προλαβαίνεις να τα διαβάσεις!
Γιατί μετά ....
Δεν θέλω να τρομάξεις....
Ραντεβού το Σεπτέμβριο...
Στη γιορτή μου! ☺
Σε αγαπώ!
♥
♥
στο Αφρούλι μου!
Απ΄τις πιο προετοιμασμένες γυναίκες να γίνει Μάνα!
Απ΄τις πιο προετοιμασμένες γυναίκες να γίνει Μάνα!
 |
| έξι-εφτά χρόνια πριν.... |