Η ιστορία είναι αληθινή. Είναι μία από αυτές που γράφονται από την ίδια τη ζωή και όταν θελήσεις να την αφηγηθείς προσπαθείς να μην προσθέσεις τίποτα περισσότερο εκτός από τα γεγονότα. Βλέπεις η καθημερινότητα πολλών συνανθρώπων μας έχει γίνει πολύ δύσκολη, γι αυτό και μερικά απρόοπτα δεν τα προσπερνάς ή ακόμα χειρότερα δεν τα διακωμωδείς. Αντίθετα θα έλεγα ότι προσφέρονται για σκέψη και προβληματισμό.
Η οικογένεια , περί ου ο λόγος ίσια, ίσια που τα έφερνε βόλτα. Με αρκετή προσπάθεια φρόντιζαν να μην λείπουν τα στοιχειώδη στο σπιτικό τους αλλά και δεν υπήρχε το κάτι τις παραπάνω που θα πρόσθετε κάποια ποιότητα και άνεση. Παρόλα αυτά κανείς τους δεν διαμαρτυρόταν αντίθετα ζούσαν αγαπημένα και ήρεμα.
Το αντρόγυνο , πήγαν μαζί στη πρωτεύουσα του νομού για ψώνια. Αγόρασαν τα βασικά και εκεί που τέλειωναν θυμήθηκε η γυναίκα κάτι άκρως απαραίτητο για το σπίτι.
- πόσο κάνει ... το «αγωνιώδες» ερώτημα από τον άνδρα της.
- 8 ευρώ , μπορεί μέχρι 12...
Έβγαλε και της έδωσε 20 ευρώ με την υπενθύμιση ότι τα ρέστα επιστρέφονται.
Την ώρα που η γυναίκα διέσχιζε το προαύλιο του καταστήματος ο άντρας της την παρατηρούσε και αμήχανα συλλογίστηκε πόσο πιο όμορφα ήταν όλα τα χρόνια που πέρασαν μαζί μέχρι σήμερα. Ήταν καλή σύζυγος και ακόμη πιο καλή μητέρα για τα παιδιά τους. Αλλά και τώρα όμως που άλλαξαν τα πράγματα πάλι αγαπημένοι ήσαν. Όμως τώρα δεν είχε σταθερή δουλειά και όσο και να κυνηγούσε το μεροκάματο τα οικονομικά τους ήταν μόνιμα σε δύσκολη κατάσταση. Δεν είχε την άνεση για να της πάρει ένα καινούργιο φόρεμα, όμορφη γυναίκα , να της κάνει ένα δώρο, να πάνε κάπου έτσι σαν εκδρομή και να ξεκουραστούν λίγο. Της αναγνώριζε ότι δεν διαμαρτυρόταν ποτέ και για τίποτα.
Δεν της μαρτύρησε ότι της έδωσε το τελευταίο εικοσάευρο που είχε στη τσέπη του. Τι να της έλεγε ...
Έλα μου όμως που το κατάστημα είχε προσφορά και την ώρα που αγόραζε η γυναίκα διαπίστωσε ότι με 20 ευρώ έπαιρνε και μια σειρά από φλιτζάνια και θα αντικαθιστούσε τα παλιά φθαρμένα που είχε στη κουζίνα της. Τα κοίταζε, ήταν όμορφα με ωραίο σχέδιο. Σκεφτόταν τον εαυτό της να σερβίρει στο δίσκο που της είχαν φέρει δώρο πρόσφατα. Καφές περιποιημένος και με λίγα τσουρεκάκια φτιαγμένα από την ίδια...
Τα αγόρασε και πήραν το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι τους. Σκεφτόταν μόλις πάνε κιόλας να φτιάξει καφέ και να σερβίρει πρώτα στον άντρα της. Να του κάνει έκπληξη...
Σε κάποια στιγμή ο άνδρας ζήτησε τα ρέστα από το 20εύρο. Μόλις άκουσε τι έκανε η γυναίκα του έγινε άλλος άνθρωπος. Πρώτη φορά τον είδε έτσι. Φωνές κακό... Δεν τον αναγνώριζε. Μέσα στην έκρηξη θυμού και στα παραπανίσια λόγια που έλεγε αρπάζει τα φλιτζάνια και πετώντας τα στο δρόμο έγιναν χίλια κομμάτια...
Γύρισαν στο σπίτι αμίλητοι και οι δύο. Λυπημένοι , και με σκυμμένο το κεφάλι.
Τις επόμενες ημέρες αυτά τα λίγα χρήματα «από τα ρέστα» πράγματι έλειπαν. Ο άντρας δεν έβγαινε , δεν πήγαινε στο καφενείο για να πάρει μια ανάσα αλλά και για να καθίσει στο γνωστό του τραπεζάκι. Στο τραπεζάκι εκείνο που τον έβρισκαν και τον έπαιρναν για κανένα μεροκάματο, γιατί σταθερή δουλειά όπως είπαμε δεν υπήρχε...
Ποτέ δεν ξαναμίλησαν για το περιστατικό. Είχαν αποδεχθεί και συνομολογήσει ότι είχαν κάνει λάθος και οι δύο.
Και ας μην το είπαν ποτέ φωναχτά...
Ήξεραν επίσης ότι η φτώχεια τα έχει αυτά...
Η αληθινή αυτή ιστορία είναι η συμμετοχή του αγαπητού μου Τάσου, που έχει φιλοξενηθεί κι άλλες φορές στο μπλογκ μου, στο δρώμενο της αγαπητής Πέτρας.
Οι Ιστορίες της Νύχτας "τρέχουν" και τις παρακολουθείς
εδώ
Διαβάστε σήμερα
Νύχτα στην πόλη, από την Ωραιοζήλη, στο ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
κι από χτες
εδώ
Διαβάστε σήμερα
Νύχτα στην πόλη, από την Ωραιοζήλη, στο ΕΝΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
κι από χτες
Ένα ψυχολογικό τεστ, από τον Γαβριήλ Παναγιωσούλη, στο pylaros
Όταν γνώρισα έναν άγγελο, από την Ελένη Φλογερά,
στα Μονοπάτια της φαντασίας μου
Λύτρωση κάτω από το φως του φεγγαριού, mariakat,
στο My Dreamland
και την
Δεν ξέρω τι να σχολιάσω! Όμως διαβάζοντας την ιστορία, ένιωσα μια λύπη και θυμό μπορώ να πω...άτιμη φτώχια να πω; Λίγο πολύ στην εποχή μας, τα τελευταία χρόνια έχουμε νιώσει μια παρόμοια κατάσταση. Εξαιρετική ιστορία από τον Τάσο κι το ότι είναι αληθινή την κάνει ακόμα πιο εξαιρετική! Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου!
Μαρία καλησπέρα , καλησπέρα σε όλους...
ΔιαγραφήΔιάβασα βιαστικά πολλές καλές ... κριτικές !!!
Αλλά το κυριότερο ότι υπάρχει και έντονος ο προβληματισμός. Άρα δεν λάθεψα που το μοιράστηκα μαζί σας....
# αργότερα το βράδυ θα επικοινωνήσω και πάλι για να τα πούμε...άλλωστε ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο σχόλιο της Κατερίνας (πανδήμως γνωστό ότι ... ζωγραφίζει στα σχόλια της) ούτε του Καπετάνιου που είναι η παρέα μου...
# σκέπτομαι και μία επί πλέον έκπληξη σε δικό μου σχόλιο...
Τάσο , με την ησυχία σου!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για τη συγκίνηση που μας έδωσες!
Πραγματικά υπέροχη ιστορία, χαίρομαι που τη μοιράστηκες μαζί μας :)))
Υποκλίνομαι! Στην ευαισθησία του Τάσου να μεταφέρει την ιστορία με φωτογραφικό τρόπο και στην αξιοπρέπεια των πρωταγωνιστών, που είναι το μόνο που έμεινε στο περισσότερο κόσμο που υποφέρει από τη φτώχεια και την αβεβαιότητα που διανύουμε όλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνθρωποι γίνονται Μεγάλοι, όταν τα σπίτια είναι μικρά, ίσως είναι η εποχή να ξαναγίνουν κι ας τους έμειναν μόνο τα μεγάλα σπίτια..
Ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα!
Πολλά φιλιά
Μαρίνα
Μαρίνα ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
ΔιαγραφήΔυστυχώς με τόσα που συμβαίνουν δίπλα μας μόνο αν ο ένας σταθεί κοντά στον άλλο , ανθρώπινα και με αξιοπρέπεια θα μπορέσουμε να αποφύγουμε χαώδεις καταστάσεις...
Τα λαθη μας δημιουργουν ταυτοχρονα και αναμνησεις, ειθιστε ασχημες
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε ξερω κατα ποσο ξεπερνιουνται, να ξεχνιουνται σιγουρα οχι, αλλα κατα ποσο τουλαχιστον ειναι προσπερασιμα.
Ενιωσα εντονα συναισθματα, θυμο και λυπη κυριως για τον εξαναγκασμο που ενιοτε μπορει να δημιουργησει η φτωχεια.
Πολυ δυνατη συμμετοχη
Μπραβο!
Αριστεα μου ευχαριστουμε για τη φιλοξενια
Καλημερα
Διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον και τη δική σου θεώρηση , ερμηνεία και ανάλυση.
ΔιαγραφήΊσως και αυτό να αποτελεί ένα λάφυρο για το κείμενο μου...
Καλό βράδυ και σε ευχαριστώ !!
Περιστατικά που δυστυχώς έχουν γίνει σκηνικά στη ζωή πολλών οικογενειών με την ρημαδοκρίση.Κρίμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπεροχο κείμενο!!Μπράβο στον Τάσο
Μαρία ,
ΔιαγραφήΑν σου πω ότι στο τσακ ξέφυγε το κείμενο από τη λεβεντουργιά και τα Κολοκοτρωνέικα τερτίπια τι θα μου πεις...!!!
Δυστυχώς όλο και πιο πολλοί πρωταγωνιστές προστίθενται στη σκηνή ...
Πω πω... Τί να σχολιάσω?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά, τρυφερή και άκρως αληθινή η συμμετοχή αυτή... Περιστατικά και αντιδράσεις που η ανέχεια τα φέρνει στο προσκήνιο, όλο και πιο συχνά. Μεγαλοποιούνται καταστάσεις (και όχι άδικα ασφαλώς) και χαλάμε τις καρδιές μας, εξαιτίας της σημερινής πραγματικότητας...
Αν χάσουμε και τα συναισθήματά μας... χαθήκαμε...
Εκπληκτική γραφή! Συγχαρητήρια!
Καλημέρα και στους 2 σας!
Σε ευχαριστώ από καρδιάς...
ΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι τα συναισθήματα μας τα χάνουμε. Απλά θεωρώ ότι κάνουμε κάτι ακόμη χειρότερο , τα πνίγουμε....
Και δυστυχώς οι κρατούντες αυτό το εκμεταλλεύονται !!!
Καλημέρα και στους δυο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τρίμμα έκαναν την καρδιά
αυτά τα σπασμένα φλιτζανάκια!!
Μπράβο Τάσο η κοινωνία μας
σε μια συνεχή εκπτωση...και τι παραπέρα;;
Σας φιλώ γλυκά ♥
Αριστάκι μου πέρασε απ' τη σελίδα μου
Διαγραφήsurpise!!!!!!!!!!!
♥♥♥
ΔιαγραφήΕλένη , ...και τι παραπέρα...
Διαγραφήφυσικά και πάλι «καλή αντάμωση στου Σκορδά το χάνι»... !!!
# σκέψου και αν πετύχει..!!!
"Το Ταξίδι ενός Φλιτζανιού", που ξεκίνησε πριν από έναν μήνα περίπου, με δίδαξε πόσο ξεπερνά τελικά, η πραγματική ζωή τη μυθοπλασία... Κι ότι, τα φλιτζάνια, δεν είναι πάντα μια παρηγοριά, μέσω ενός ζεστού αφεψήματος, αλλά μπορεί και να σημαίνουν πολύ πόνο... Ευχαριστώ τον κο Κάβουρα για την δική του ιστορία, η οποία είναι πραγματική δυστυχώς και, επειδή σήμερα φιλοξενώ κι εγώ μια άστεγη φίλη (άνευ blog εννοώ) την Άννα της Πάρου, θα χαρώ αν μας επισκεφτείτε για να διαβάσετε άλλη "μια οικογενειακή ιστορία", συγκινητικά επίκαιρη/επίκαιρα συγκινητική, όσο ποτέ... Καλό σ/κ σε όλη την παρέα και ευχαριστώ πολύ και πάλι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://pistos-petra.blogspot.gr/2015/11/mia-oikogeniaki-istoria.html
Πέτρα καλησπέρα ,
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε , γιατί μην ξεχνάμε ότι ήσουν η αιτία να γραφτούν πολλές ιστορίες και εικόνες που μας συντρόφεψαν και έδωσαν ένα διαφορετικό τόνο στη καθημερινότητα μας...
# ..διαπίστωση ή κάνω λάθος... υπερέβης κατά πολύ τα συνήθη τηλεγραφικά σου σχόλια...!!
Βλέπω με παρατηρείτε προσεχτικά κε Κάβουρα, παρόλα αυτά δεν τιμήσατε την ανάρτηση της Αννούλας μας, με την επίσκεψη σας :)
ΔιαγραφήΑυτή ακριβώς είναι η φτώχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίχως φτιασίδια, κοσμητικά επίθετα, συναισθηματική φόρτιση και μεγάλα λόγια. Και για όποιον δεν κατάλαβε, είναι η ιστορία της διπλανής μας πόρτας. Ή και της δικής μας...
Τάσο, σ' ευχαριστώ γι αυτό που διάβασα!
Μαρία γεια σου ,
Διαγραφήναι είναι η ιστορία της διπλανής μας πόρτας που πολλές φορές αρνηθήκαμε να ακούσουμε ή δεν φροντίσαμε να βοηθήσουμε , απλά το προσπεράσαμε...
Για μένα τη λιτή περιγραφή δεν την θεωρώ αφαιρετική αντίθετα θα έλεγα ότι είναι καλύτερα αναγνώσιμη με προσανατολισμό αυτό που θέλει να πει και να μην χάνεται ο αναγνώστης.
..αχ, είναι όντως δύσκολα τα πράγματα όταν τα χρήματα δεν περισσεύουν!! Θέλει αυτοσυγκράτηση, αλλά κ πάλι, να μη μπορείς να χαρεις τίποτα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύη έχεις όλα τα δίκια του κόσμου...
ΔιαγραφήΚαι βέβαια η ζωή μας είναι μία και μοναδική και πρέπει η χαρά να συμπορεύεται ,
στο εύχομαι ολόψυχα να έχεις χαρά στη ζωή σου...
Από τις καλύτερες ιστορίες που έχω διαβάσει μέχρι τώρα, απλά δοσμένη και όμως τόσο δυνατή, συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και οι μύθοι αν το καλοπροσέξεις στο σκεπτικό τους έχουν περιστατικά της ζωής ...
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ...
Δύσκολες καταστάσεις...κι ακόμα πιο δύσκολο να μη θυμώνεις και να μην τρελαίνεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όμως και ο αυθορμητισμός εκπέμπει υγεία...
ΔιαγραφήΒίωσα τα έντονα συναισθήματα που εκπέμπει αυτή η αληθινή ιστορία, το τελευταίο εικοσάευρω και η επιθυμία της γυναίκας για κάτι "περιττό" 'ισως που θα χάριζε λίγη χαρά, μία αλλαγή στη μίζερη καθημερινότητα...η αντίδραση του άνδρα που βιώνοντας την αβεβαιότητα του καθημερινού μεροκάματου , εστιάζει στις ουσιαστικές ανάγκες .......Κε Κάβουρα χαίρομαι που σας διάβασα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαυδία καλησπέρα ,
ΔιαγραφήΈνα ζεστό σχόλιο που πατάει πάνω στα γραφόμενα , είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτο...
Σε ευχαριστώ πολύ ...
Ένα κομμάτι αλήθειας η σημερινή ιστορία, που το καταγράφει άνθρωπος με ευαισθησία και νηφαλιότητα. Πώς να μην είναι το αποτέλεσμα ένα απολύτως γοητευτικό ανάγνωσμα; Ο κύριος Κάβουρας κράτησε την ουσία και την παρουσίασε χωρίς τίποτα περιττό. Και, ειλικρινά, την απόλαυσα την ιστορία του. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ερίτιμος αναγνώστρια» , σε ευχαριστώ πάρα πολύ...
ΔιαγραφήΜετρώ στα λόγια σου πέντε υπερθετικούς χαρακτηρισμούς ...!!
Επανέρχομαι λοιπόν και επαναλαμβάνω τις ευχαριστίες μου....
Είναι η καθημερινή αλήθεια, συμβαίνει τόσο τακτικά και όχι μόνο δεν φταίει η φτώχια, αλλά ο διαφορετικός τρόπος σκέψεις του άνδρα από την γυναίκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως κάνει ο άντρας στο μυαλό του μέσα έναν προϋπολογισμό, τόσα γι' αυτό τόσα για το άλλο, θα μου περισσέψουν τόσα, για χαρτζιλίκι ή για τσιγάρα,
Η γυναίκα σκέφτεται πως να ευχαριστήσει τον άνδρα της ή ακόμη το πως να εμπλουτίσει το νυκοκιριό της ή ότι ο καφές θα ήταν πιο νόστιμος σε καινούργιο φλυτζάνι, θα φαινόταν έτσι ξανθός με μπουρμπουλήθρες και καϊμάκι.
Ας πω ότι τα ετερώνυμα έλκονται, έτσι είναι η ανθρώπινη φύση...
Γαβριήλ .
Γεια σου Γαβρίλη με τα ωραία σου...
ΔιαγραφήΜαθηματική σκέψη ο ένας , αριθμητική σκέψη ο άλλος στο τέλος λύνεται εξίσωση...
Γαβρίλη να είσαι πάντα καλά ...
Ένα έργο, που βλέπουμε (ή και ζούμε) συνέχεια, σ αυτήν την δραματική κομεντί που λέγεται ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Τάσο, που έριξες προβολέα πάνω του (πάνω μας)!
Άννα σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.
ΔιαγραφήΆννα σκέψου ότι κάποιοι άνθρωποι που έγιναν (και γίνονται) τελικά πρωταγωνιστές δεν ονειρεύτηκαν τίποτα περισσότερο παρά μόνο μια ήσυχη και ήρεμη οικογενειακή ζωή.
Μπαίνουμε στο διαδίκτυο και παρατηρούμε ότι η συντριπτική πλειονότητα των νέων ανθρώπων μιλάνε για τον έρωτα και τη ζωή κοντά του/ης. Πραγματικά το χαίρομαι αυτό. Πόσο όμως απέχει από την καθημερινότητα τους. Όσοι έχουμε μεγάλα πλέον παιδιά βλέπουμε πράγματα και καταστάσεις που θα θέλαμε να είναι καλύτερα. ...
Αυτή η ιστορία είναι η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο, με κάποιες παραλλαγές, βέβαια, αλλά επί της ουσίας έτσι είναι η κατάσταση. Δεν μας επιτρέπονται ούτε οι μικρές παρεκτροπές...! Το έδωσε σωστά ο κ. Κάβουρας με σεβασμό κι ευαισθησία, άγγιξε τα βιώματα της εποχής μας. Να είναι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βραδάκι!
Κατερίνα καλησπέρα ,
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Πάντοτε θυμάμαι ότι τα σχόλια σου είναι μια καλή κουβέντα για όλο τον κόσμο....
Η εποχή μας είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη. Δεν συζητώ για τα «μεγαλεία» που χάσαμε. Ακόμα χειρότερα είναι η ανασφάλεια του κόσμου καθώς και το θολό μέλλον των παιδιών μας. Τι να τα συμβουλέψουμε. Προ πάντων την ώρα των μεγάλων αποφάσεων , την ημέρα που τελειώνουν τις σπουδές τους και θα πρέπει να μπουν στην παραγωγική διαδικασία....
Αχ, αγαπητέ Τάσο, τα ίδια ή παρόμοια συμβαίνουν κάθε μέρα και σε κάθε οικογένεια. Ναι, η ανέχεια φέρνει καυγάδες, οι καυγάδες απομάκρυνση, η απομάκρυνση διάλυση! Στην προκειμένη περίπτωση ήταν αρκετά ώριμοι και οι δύο για να αντιμετωπίσουν το περιστατικό σωστά και με φρόνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο
Φιλία καλημέρα ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σημείωσες τη σκέψη σου με την οποία συμφωνώ απόλυτα. Προσθέτω μόνο κάτι το οποίο αχνά αρχίζει να φαίνεται. Τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στη κρίση είναι πιο προσαρμοσμένα στη πραγματικότητα με συνέπεια να μην είναι απαιτητικά. Βλέπω 20αρηδες νέα παιδιά να θέλουν να κάνουν κάτι δικό τους και δεν προσημειώνουν ούτε πόσο θα δουλεύουν ούτε και το κέρδος τους να είναι προκαθορισμένο. Τελείως διαφορετική σκέψη από τους 30αρηδες.
Όμως , προέκυψε το δολοφονικό κτύπημα της τρομοκρατίας στο Παρίσι και πλέον η επικαιρότητα στρέφεται εκεί. Η καταδίκη είναι παγκόσμια. Γεγονός ότι η τυφλή βία γεννήθηκε από ένα αμιγώς πολιτικό παιχνίδι , χρησιμοποίησαν το θρησκευτικό πρόσχημα , και η επώαση για πολλά χρόνια εξέθρεψε σέχτες που κτυπούν τυφλά , δολοφονικά , φανατικά και αυτοκαταστροφικά. Την πληρώνουν αθώοι παιδιά στη θάλασσα στο Αιγαίο ή δολοφονημένοι στο Κομπάνι και το Παρίσι.
Μεγάλη αρετή η συγχώρεση! Ακόμη και με τέτοιο σιωπηλό τρόπο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη συμμετοχή :)
Καλή Κυριακή!
Ωραιοζήλη καλημέρα ,
ΔιαγραφήΠράγματι όμορφο πράγμα η γνήσια καθαρή συνεννόηση και συναποδοχή.
Και ένα ... ρητορικό ερώτημα γιατί «κάθε μέρα» και όχι αυτό το καταπληκτικό και εμφαντικό ...Ωραιοζήλη !!
Καλησπέρα κι από μένα. Πόση αλήθεια κρύβει μέσα της αυτή η ιστορία κύριε Τάσο.. Από την ανέχεια που ταλανίζει.. Αυτό που σκέφτεσαι και ξανασκέφτεσαι τι να πάρεις, τι να αφήσεις για να τα φέρεις βόλτα.. Να κάνεις το απαραίτητο να μοιάξει εκείνες τις στιγμές περιττό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το ξέσπασμα θα μπορούσε κάλλιστα να συμβαίνει γύρω μας ή και στο σπίτι μας.. Αλοίμονο όταν χάνεται η ψυχραιμία κι υπερνικά η απόγνωση..
Διδαχτική και πέρα για πέρα αληθινή η κατάθεσή σας κύριε Τάσο.. Να στε καλά!! Καλή Κυριακή να χετε!! Σας φιλώ!!
Μαριλένα καλησπέρα ,
ΔιαγραφήΠρώτα να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που σε είδα εδώ....
Διαβάζω στο μπλοκ σου με ενδιαφέρον και βλέπω ότι είσαι άνθρωπος που βοηθάει σε ειδικούς σκοπούς. Το βιβλίο για τα Διαβατά το θεωρώ μεγάλη επιτυχία των παιδιών και εκείνων που τα βοήθησαν.
Όπως σου έχω πει πιστεύω ότι μπορείς να εξελιχθείς και επαγγελματικά σε επιμέλειες γραπτών κειμένων , στο εύχομαι...
Με άγγιξε η ιστορία σας, κ. Κάβουρα, ένιωσα το αδιέξοδο και τη συναισθηματική φόρτιση που αυτό προκαλεί. Ένιωσα τι θα πει να μετράς, να προσθέτεις, να αφαιρείς και ποτέ να μη σου βγαίνουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά!
Έλλη νάσαι πάντοτε καλά.
ΔιαγραφήΌλοι οι άνθρωποι σε περιόδους της ζωής τους περνάνε δύσκολες καταστάσεις.
Το αντίδοτο ασφαλώς και είναι ένα μεγάλο , πλατύ ...χαμόγελο (και ας είναι και πολλών σελίδων).
Πάντοτε δείχνω ενδιαφέρον στη θεματολογία που έχει θετική σκέψη και πρόταση....