Ξυπνάει νύχτα
Στην ίδια στάση πάλι
Σαν βρέφος στη μήτρα της μάνας
Ιδρωμένη και τρομαγμένη
Και κλαίει.
Πάλι το ίδιο όνειρο
Είναι λέει σ' ένα σχολείο
Και ψάχνει απεγνωσμένα την αίθουσα που έχει στο πρόγραμμα
Μα ξαφνικά το πρόγραμμα δεν είναι το δικό της
Γράφει μια χρονιά που δεν υπάρχει
Μια χρονιά που δεν θα έρθει ποτέ για αυτήν
Κι όμως πρέπει να βρει την τάξη της
Ανοίγει απελπισμένη διαρκώς πόρτες
Βλέπει πρόσωπα αρτηριοσκληρωτικά και παγωμένα
Πρόσωπα άγνωστα
Κάποια απ΄αυτά έχουν μορφές ζώων
Τρομάζει και τρέχει σε δαιδαλώδεις διαδρόμους
Όταν ακούει μια φωνή να της λέει
"Θα σε διαγράψουν-Δεν θα προλάβεις!"
Με αναιμικό σφυγμό τρέχει
Ανοίγει-κλείνει και ξυπνά
Πάντα προτού έρθει η λύσις
Κάθε βράδυ η ίδια Ιστορία
Παίρνει αποφάσεις
Με το φως της μέρας θα σβήσουν
Σαν τις τελευταίες σκιές της νύχτας στο φως της αυγής
Θα ξεχαστούν στα σίγουρα
Στο τρέξιμο, στην κούραση, στην καθημερινότητα
Το βράδυ, όταν οι ρυθμοί πέσουν και η ψυχή ελευθερωθεί, έρχεται αυτή
Σαν ενοχλητικός επαίτης και ζητάει το μερτικό της
Πάντα θα ανοίγει και θα κλείνει πόρτες στο όνειρο
Πάντα θα βιώνει ματαίωση τη νύχτα, για όλες τις αρνήσεις της ημέρας.
Πλανισμένη ζωή...
Θα ζητάει κάθε βράδυ τα κομμάτια που κόπηκαν στην κορδέλα μιας ζωής
Που δεν έζησε!
@ριστέα
η δική μου (πρώτη) συμμετοχή στις Ιστορίες μας
Οι υπόλοιπες Ιστορίες της Νύχτας τρέχουν
και τις παρακολουθείς εδώ
Συμμετοχή ή ενδιαφέρον εκδηλώνεις εδώ
Διαβάστε σήμερα
από την Ελένη μας , στο Ποιώ την
Αναπόληση
κι από τον Γιώργο Κυριαζίδη, στο άσχετος τύπος
Το στοίχημα της Νύχτας,
Διαβάστε σήμερα
από την Ελένη μας , στο Ποιώ την
Αναπόληση
κι από τον Γιώργο Κυριαζίδη, στο άσχετος τύπος
Το στοίχημα της Νύχτας,
Όποτε χάνουμε τα χρώματα από το βλέμμα μας, τότε η ψυχή αρχίζει και λυγαει. Γίνεται σαν την πλαστελίνη που την κάνουν οι σκιές της νύχτας ένα τέρας που ψάχνει να μαζέψει τα κομμάτια από την κορδέλα της ζωής που δεν ζήσαμε. Κείνη την ώρα η ψυχή γυμνή ψάχνει να φορέσει το ρούχο που της πρέπει. Όμως οποίο ρούχο και να βάλει μέσα στη νύχτα δεν θα μπορέσει να δείξει ντυμένη και ήρεμη. Ψάχνεις τα χρώματα που τα βρίσκεις στην έλευση της αυγής. Ψάχνεις το μανδύα που θα σκεπάζει τις σκιές της νύχτας. Με τη τέχνη σου σωνεσαι με το λόγο σου τρέχεις. Η πόρτα γιά να μπεις να διδαξεις υπάρχει. Το ξέρεις ότι υπάρχει και είναι ανοικτή για σένα. Κάποια αυγή θα στη φέρει μπροστά σου. Ότι κι αν ζητάει η Ζωή σίγουρο είναι ότι Ζωή θα δώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Καβάφης έγραψε. ...
Άλλα ζητάει η ψυχή σου, για άλλα κλαίει.
Τον έπαινο του Δήμου και των σοφιστων
Τα δύσκολα και τ'ανεκτιμητα εύγε.
Κείνη την ώρα η ψυχή γυμνή ψάχνει ....
ΔιαγραφήΈτσι Δημήτρη μου!
Πολλά φιλιά :)))
(διάβασε το γενικό σχόλιο που έκανα παρακάτω :)))
Που είναι ο Φρόιντ όταν τον χρειάζεσαι; αχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από την πλάκα, μου άρεσε η ιστορία σου Αριστέα μου γιατί όλοι έχουμε έναν φόβο που νομίζουμε ότι με τις επιλογές και τις αποφάσεις μας εξαφανίζουμε, μα όταν έρχεται η Νύχτα καταλαβαίνουμε ότι απλά μακιγιάραμε κάποιες φορές με όχι και τόσο μεγάλη επιτυχία.
Περιμένω να διαβάσω και την δεύτερη συμμετοχή σου.
Σε γλυκοφιλώ και σε καλημερίζω! :)
Απλά μακιγιάρουμε. Μου άρεσε η παρομοίωση σου Μαρίνα μου.
ΔιαγραφήΔιάβασε αν θες το γενικό σχόλιο που έκανα παρακάτω.
Φιλάκια πολλά! :)))
Πολλές φορές ένα όνειρο, που επαναλαμβάνεται μας ξεσκεπάζει τις μύχιες ανάγκες, που φροντίζουμε εντέχνως να ξεχνάμε στην προσπάθειά μας να ζήσουμε τη ζωή που μας έχει πάει αλλού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας γυρίζει πίσω στις βαθιές εσωτερικές ανάγκες που έχει ο καθένας μας για να νιώθει πλήρης.
Αριστέα μου, τόλμησες να περιγράψεις αυτό που άλλοι θα ήθελαν να αγνοούν και σε συγχαίρω. Έδωσες τροφή για σκέψη μέσα από το καλογραμμένο κείμενό σου και σ' ευχαριστώ γι' αυτό!
Αφήνω την καλημέρα μου, την αγάπη μου και τα φιλιά μου και φυσικά περιμένω και τη δεύτερη συμμετοχή σου! :-*
Μαρίνα
Το ίδιο πιστεύω Μαρία μου: το όνειρο είναι συνήθως συμβολισμοί του υποσυνείδητου. Δηλαδή τι το πιστεύω ...Κοτζάμ Φρόυδ μας τα είπε καλύτερα ☺
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε !
Φιλάκια πολλά :)
Διάβασε αν θες το γενικό σχόλιο που έκανα παρακάτω
Καλημέρα! Υπέροχο κείμενο. Στάθηκα ιδιαίτερα στον επίλογο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Να'σαι καλά Έλλη μου.
ΔιαγραφήΕκεί ήθελα εξαρχής να φτάσω: στην κατακλείδα μου ήταν όλη η σκέψη μου και η ουσία της ιστορίας μου!
Φιλάκια πολλά :)))
Διακρίνω μια τοσοδούτσικη επιρροή από κάτι πρόσφατα αναγνώσματά σου; ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία τοσοδούτσικη μόνο;
ΔιαγραφήΔες το γενικό σχόλιο που έγραψα κάπου προς το τέλος...
Πολλά φιλιά :)))
Καλημέρα Αριστάκι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο πολύ με άγγιξε η ιστορία σου
δεν λέγεται...ίσως κάποια βιώματα
κάποιοι παραπλήσιοι φόβοι με έκαναν
να την αισθανθώ πολύ δυνατά
Αριστάκι μου χθες δημοσίευσα και κάτι
δικό μου για τη νύχτα
Είχα στείλει και σχόλιο αλλά απ' ότι είδα
σήμερα δεν στάλθηκε
Η συμμετοχή μου είναι εδώ:
http://gialeni.blogspot.gr/2015/11/blog-post_3.html
Να περνάς και να είσαι καλά!!!!!!!!!!!
Σε φιλώ γλυκά ♥
Να'σαι καλά Ελλέν μου !
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά :)))
Καλημέρα Αριστούλι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερή έκφραση!
Πολλά φιλιά για μια υπέροχη μέρα!
Σε ευχαριστώ πολύ Κατερίνα μου!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά :)))
Όποιος πει ότι δεν έχει ζήσει τέτοιο όνειρο λέει φοβερό ψέμα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ βλέπω ακόμη πως γράφω διαγωνίσματα, και φεύγει ο χρόνος χωρίς να προλαβαίνω, ότι λερώνεται το γραπτό, ότι δεν έχω άλλο πρόχειρο για να λύσω ασκήσεις, ότι..., ότι...., ότι.....
Καθώς φαίνεται είναι πολλά τα προβλήματα που βγαίνουν στην επιφάνεια απ΄ το υποσυνείδητο με αφορμή ένα όνειρο.
Επομένως Αριστέα μου,
έχεις πέσει διάνα στην περιγραφή ψυχολογικών καταστάσεων
τουλάχιστον δικές μου
αλλά πιστεύω και όλων των ανθρώπων.
Όλοι κάποια στιγμή περνάμε καταστάσεις άγχους και είναι λογικό να βγαίνουν σαν όνειρα το βράδυ προκειμένου το υποσυνείδητο να εκτονωθεί πασταφλωρίτσα μου!
ΔιαγραφήΧαίρομαι απλά που άρεσε!
Φιλάκια πολλά :)))
Αριστέα μου η δική σου (πρώτη) συμμετοχή μου άρεσε πάρα πολύ και με άγγιξε βαθιά. Πιστεύω πως κατι τετοιες στιγμες - αναπολησεις - σκεψεις, ειναι αδυνατο να μη τις ζησουμε ολοι. Μαθαινουμε ομως μεσα απο αυτες και με την καταλληλη "επεξεργασια" σκληραγωγουμαστε και γινομαστε καλυτεροι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα.
Φιλια πολλα.
Την αγαπη μου ολη.
Να'σαι καλά Κικίτσα μου!\
ΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά :)))
Αχ Αριστέα, αυτοί οι εφιάλτες είναι αναπόφευκτοι για όλους μας. Κάτι που φοβόμαστε, ή κάτι που μας σημάδεψε, εμφανίζεται πάντα τις νύχτες που είμαστε πιο ευάλωτοι ψυχολογικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ενώ πάντα μπορεί να αποφασίζουμε και να κάνουμε σχέδια, το πρωί όλα σβήνονται γιατί οι δυνάμεις μας ανακαλούνται και οι φοβίες μένουν πίσω.
Πολύ ωραία η συμμετοχή σου και θα περιμένω και την επόμενη! ;-)
Φιλάκια πολλάάάαα!!!! Καλό μεσημέρι!!!!
Σε ευχαριστώ πολύ αγαπάκι μου!
ΔιαγραφήΝα΄σαι καλά!
Φιλάκια πολλά :)))
Τα όνειρα-εφιάλτες είναι εκεί και μας αναστατώνουν και μας θυμίζουν τους φόβους μας και τις ανασφάλειες μας. Και η νύχτα είναι σύμμαχός τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η ιστορία σου. Καλή συνέχεια.
Φιλάκια!
Έτσι Ελένη μου :)))
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ , χαίρομαι που σου άρεσε!
Φιλάκια πολλά :)))
Καλό μήνα κι από δω Αριστέα μου!! Καλέ τέτοιους εφιάλτες με σχολικές αίθουσες βλέπω κι εγώ ακόμα!!! Κι ότι με σηκώνουν στον πίνακα να λύσω εξισώσεις κι όλο πόρτες ανοίγω.. Μπρρρρ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά σε νιώθω , δεν φαντάζεσαι..
Στάθηκα και στον παραλληλισμό της ψυχής που ζητά το μερτικό της!! Φοβερό!!
Οσο καμουφλάζ κάνουμε την μέρα, έρχεται η νύχτα κι απλά το ξεσκεπάζει!! ;))
Φιλάκια πολλά Αριστάκι μου και καλή συνέχεια στις ιστορίες νύχτας!!
Εκεί είναι η ουσία Μαρλέν μου ...όταν η ψυχή ζητάει τα ρέστα της! :)))
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά κι από μένα :)
"Πλανισμένη ζωή... Θα ζητάει κάθε βράδυ τα κομμάτια που κόπηκαν στην κορδέλα μιας ζωής που δεν έζησε!...."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑριστέα, αυτή η φράση με τάραξε πολύ....! με γέμισε συναισθήματα και ένταση. Όταν τη νύχτα αναζητάμε κομμάτια της ζωής που δεν ζήσαμε τότε καταλαβαίνουμε ότι κάτι έχει μείνει ημιτελές. Κάποια άδεια κομμάτια μας προσπαθούν να γεμίσουν. Και το κάνουν κείνες τις ώρες της νύχτας, τις μεγάλες ώρες των ονείρων, των δραπετεύσεων από το συνειδητό, το ταξίδι στον κόσμο της φαντασίωσης.
Έκφραση της ψυχής σου το κείμενό σου. Μου άρεσε πάρα πολύ. Σου δημιουργεί την αίσθηση για μια ανοιχτή αγκαλιά στο φως της μέρας αλλά και στο σκοτάδι της νύχτας. Ένα δέσιμο στο χέρι για να καλυφτούν τα κενά.
Σε φιλώ. Πάρα πολύ όμορφη συμμετοχή...!
Η τελευταία φράση Γιάννη μου , η κατακλείδα ήταν το ρεζουμέ. Εκεί ήθελα εξαρχής να καταλήξω εξάλλου !
ΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου :)))
γι αυτό ήρθα; Για ν'ανοίξει η καρδιά μου πάλι;Καλά έκανα όλη μέρα και σε απέφευγα...έρχεται και βράδυ και όλα τα συναισθήματα της ηρωίδας σου φορτώθηκαν πάνω μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς θα τα διώξω τώρα εγω Αριστέα;;;;;;;;
αχαχαχαχαχα κλαίω!
ΔιαγραφήΘα το αναλύσουμε από κοντά εμείς!
Φιλιά :)))
E, μα βέβαια: Είναι ξεκάθαρο: Αυτό είναι ποίημα με πεζογραφική μορφή! Φως-φανάρι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-p
Βρε Αριστάκι, σφίχτηκε το στομάχι μου...
Ένιωσα σαν να είμαι εγώ σε αυτούς τους διαδρόμους...
Χάθηκε ο κόσμος η φαιά ουσία να είχε δοθεί σε μια παθιασμένη η ανεκπλήρωτη έστω σχέση? Πφφφφφ...
Είπα πως ήταν ποίημα με πεζογραφική μορφή???!!!!
;-)
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ, μπουκλάκι μου!!!
Επιτέλους: κάποιος που κατάλαβε πολλά :)))
ΔιαγραφήΈχω λιώσει λέμε! :))))
Φιλάκια πολλά τρελοσυριανάκι μου :)))
Πονάει με την αλήθεια του αυτό που έγραψες Αριστέα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ νύχτα είναι όντως αυτή που ματαιώνει και ματώνει πολλές φορές.
Ελπίζω το επόμενο νυχτέρι σου να έχει μια αχτίδα αισιοδοξίας ;-)
Ματαιώνει και ματώνει! Ακριβώς Μαράκι μου!
ΔιαγραφήΑς πονάει...έπρεπε να γραφτεί...
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου :)))
πολυ ωραιο, προσεγμενο και καλογραμμενο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σου πω, ενιωσα πως αυτο το συναισθημα μου ειναι απιστευτα γνωριμο, συμβαινει σε ολους μας λοιπον;
αναρωτηθηκα ομως, ποιανου να ηταν η φωνη που ελεγε πως θα σε διαγραψουν θα μπορουσες να δωσεις μια απαντηση;
ως προς την δευτερη σου παραγραφο, νομιζω οι σκεψεις της νυχτας απεχουν πολυ απο της μερας, πολλες φορες με ενοχλει αυτο, εσενα;
μια που διευρυνει επιθυμιες, δυο καθε αδυναμη στιγμη που μοιαζει με βουνο! και που το μυαλο δεν ειναι καθαρο, και που οι νοσταλγιες μοιαζουν αξεπεραστες ασε ασε..
@αληθεια επιρεαστηκες απο το βιβλιο που διαβαζεις;
καλο βραδυ Αριστεα
φιλια
:)
Σε ευχαριστώ πολύ Στέλλα μου!
ΔιαγραφήΧαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
Και ναι έχει συμβεί ή συμβαίνει σε όλους μας κάποια στιγμή!
Οι σκέψεις της νύχτας είναι πιο αληθινές,... οι αντιστάσεις χαλαρώνουν και το υποσυνείδητο επιτέλους δρα ..αυτόνομα!
Ω ναι... και φυσικά επηρεάστηκα από τον Γιάλομ και τα όνειρα που διάβαζα ( ως την παρουσίαση τους και μόνο...έθιξα άλλο θέμα εγώ!)
Φιλάκια πολλά :)))
Φοβερά δυνατό!! Αχ βρε Αριστέα έχεις πένα που ταρακουνάει. ''Πάντα θα βιώνει ματαίωση τη νύχτα για όλες τις αρνήσεις της ημέρας''!!! Και είναι τραγικό, πιστεύω, να βιώνει κάποιος τέτοιες ματαιώσεις τη νύχτα...να βιώνει ματαιώσεις γενικώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά κορίτσι μου
Σε ευχαριστώ πολύ Αννούλα μου !
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά :)))
Είναι οι ανεκπλήρωτοι φόβοι, που τροχιοδρομούν γύρω μας δείχνοντας το πρόσωπό τους στο αφύλαχτο ονειρευόμενο υποσυνείδητό μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΉ μήπως φταίει το κρασάκι πριν τον ύπνο; (:-P)
Καμία σχέση σχέση το κρασί εδώ ( είναι που το μείωσα και στο ελάχιστο βλέπεις λόγω διατροφής ☺)
Διαγραφήείναι θέματα που έψαχναν τρόπο να ...θιχτούν! Για να προβληματίσουν!
Φιλάκια πολλά :)))
That was awesome.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω στο μέλλον να αποφασίσεις να κάνεις ένα βιβλίο με τίτλο "Oι ιστορίες της νύχτας." Από εμένα έχεις το οκ. :P
Εγώ πάλι κάθε φορά που εισέρχομαι στο χώρο απολαμβάνω πάνω από όλα την Playlist xD...
θανκς! :)))
Διαγραφήαχαχαχαχα!
Χαίρομαι με οτιδήποτε , πόσο μάλλον που σου αρέσει η μουσική που με προσοχή επιλέγω κάθε φορά!
Χαιρετώ Γιώργο :)))
Αριστάκι μου με πόνεσε η ιστορία σου, τόσοι εφιάλτες που ξεπηδούν από το υποσυνείδητο και βρίσκουνε διέξοδο στα νυκτερινά όνειρα, εύχομαι η μέρα . το φως να ξορκίζουνε τους εφιάλτες και να φέρνουνε την αισιοδοξία και την εκπλήρωση στις επιθυμίες και τις βαθύτερες ανάγκες.... Σε φιλώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σταθεί η ψυχή και κοιτάξει κατάματα πολλά μπορεί να διευθετήσει και να αποφορτίσει!
ΔιαγραφήΗ απώθηση είναι που κάνει ζημιά Κλαυδία μου!
Φιλάκια πολλά :)))
Πολύ με άγγιξε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια καιρό όταν ήμουν μικρότερη κοιμόμουν και ξυπνούσα με δάκρυα στα μάτια,ώσπου ξαφνικά σταμάτησαν όλα.
Στο φως της μέρας όλα κάποια στιγμή θα βρουν το τέλος τους.
καλημέρα Αριστέα μου!!
Εύχομαι να μην αρχίσουν ποτέ ξανά Νικολέτα μου!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά :)))
Ένα γενικό σχόλιο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο όνειρο είναι φανταστικό.
Η ηρωίδα είναι φανταστική.
Την περίοδο αυτή έχουν πέσει στη μελέτη μου όνειρα και διαχείριση αυτών από την πλευρά του ψυχοθεραπευτή και από κει άντλησα το υλικό μου και εμπνεύστηκα το ποίημα μου - ναι, ήταν ποίημα η ιστορία μου ☺
Στο νου μου είχα το αποτέλεσμα: ήθελα να ασχοληθώ μες την ματαίωση. Είναι ένα συναίσθημα που βιώνουν πολλοί καθημερινά και το αντιμετωπίζουν με απώθηση.
Η απώθηση μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα. Συνήθως δημιουργεί άγχος.
Το άγχος αυτό το υποσυνείδητο δύναται να το εκτονώνει με τα όνειρα που δημιουργεί : όνειρα που έχουν μέσα πολύ πίεση, ακυρώσεις, λάθος στιγμές, όνειρα σαν αυτό που φαντάστηκα.
Δεν έχω δει κάτι σχετικό.
Μικρότερη , ειδικά την σχολική περίοδο της ζωής μου έβλεπα συνήθως ότι πήγαινα σχολείο με τις πιτζάμες, ξυπόλητη ή τις παντόφλες. έτσι μάλλον έβγαζα το άγχος του σχολείου εγώ ☺
Στόχος μου εξαρχής ήταν να φτάσω στην κατακλείδα μου.
Το υλικό μου επεξεργάστηκε έτσι ώστε να επιβεβαιώσω αυτό:
ζωή που πετσοκόβεται από τις εσώτερες ανάγκες κι επιθυμίες, ζωή που τρέχει σε υποχρεώσεις, δουλειές και σε οτιδήποτε άλλο χωρίς ανάπαυση κι επαφή με το εσωτερικό ρολόι τα βράδια θα ζητάει τα ρέστα της.
και ο οργανισμός θα ξεσπάει με ψυχοσωματικά-
Αυτό το άγχος που ακούμε διαρκώς να πιπιλίζεται τι άλλο είναι εκτός από αντίδραση του οργανισμού μας στην πίεση που του ασκούμε;
Τη νύχτα εκτός από τα ρούχα της ημέρας βγάζουμε ελεύθερο και το υποσυνείδητο.
ΔιαγραφήΝαι ήμουν σκοτεινή. Το θέμα πονάει; Γιατί;
Ας προσπαθήσουμε να προβληματιστούμε !
Τι εφιάλτης κι αυτός....δόξα τον Θεό δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ εφιάλτες. Βασικά ούτε τα όνειρα μου θυμάμαι ποτέ.. :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η συμμετοχή σου :))
Φιλάκια πολλάαα...καλή σου μέρα!
Πάρα πολλοί άνθρωποι δεν θυμούνται τα όνειρά τους. Τις περισσότερες φορές κι εγώ. Οι ειδικοί λένε όμως ότι όλοι βλέπουμε όνειρα (μπορεί και εφιάλτες☺)
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε!
Φιλάκια πολλά :)))
Για πες μου τώρα.... Είναι απλώς μια σύμπτωση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπω τόσο συχνά αυτό το όνειρο (τρέχω για τις εξετάσεις της τελευταίας τάξης και δεν τις προλαβαίνω)!!!!!!!!!!! Και ξυπνάω με μια αγωνία άλλο πράμα.
Μήπως γι' αυτό με "άγγιξε" τόσο πολύ το κείμενο σου;
Υπέροχα γραμμένο. Έχεις τον αμέριστο θαυμασμό μου!!!
Φιλιά πολλά
Πολλές φορές βιώνουμε αγωνία στα όνειρά μας Φιλία!
ΔιαγραφήΕίναι ίσως που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε εύκολα από την αγωνία του θανάτου :)
Χαίρομαι που σου άρεσε!
Φιλάκια πολλά :)))
Κι ήθελα να το πω, γεμάτο άγχος το όνειρο του ποιήματος...αλλά το είπες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε έβλεπα (το είχα γράψει κιόλας) ένα όνειρο με πόρτες που ανοιγόκλεινα στον ύπνο μου...μόλις το έγραψα δεν το ξανάδα!
http://mytripssonblog.blogspot.gr/2012/08/blog-post_16.html
Άντε βγάλε άκρη!!
Φιλιά πολλά!
Το "άντε βγάλε άκρη" είναι τρόπος του λέγειν...δε σου βάζω εργασία...χαχα!!
Διαγραφήα θα περάσω να το δω Μαρία μου γιατί δεν το θυμάμαι (2012 βλέπω.... παίζει να μην το είχα διαβάσει τότε ☺)
Διαγραφήαχαχαχ Το κατάλαβα ότι δεν μου ζήτησε κάτι!
Φιλάκια πολλά :)))
To υποσυνείδητο της νύχτας ελεύθερο χωρίς σύνορα πετά εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε αρχή ούτε τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞημερώνοντας προσπαθείς να τα εξηγήσεις με την λογική της ημέρας...
όμως μένεις αιωρούμενη στις σκέψεις
Τα όνειρα ανήκουν σε έναν ψυχικό κόσμο που δεν μπορούμε να τιθασεύσουμε.
Αγαπητή μου Αριστέα
με όλη μου την αγάπη μου
Γαβριήλ
Έτσι αγαπημένε μου Γαβρίλη. Το υποσυνείδητο δουλεύει ανενόχλητο εκείνες τις ώρες που χαλαρώνουμε!
ΔιαγραφήΝα'σαι καλά και να περνάς ακόμα καλύτερα.
Σε χαιρετώ! :)
Πολύ μ' άρεσε το θέμα που επέλεξες. Δυνατό! Και κατ' εμέ, είναι πασπαρτού -- κι έτσι θα σου απαντήσω, και να με συγχωρείς γι' αυτό. Ένιωσα την ένταση στα γραφόμενά σου, κι η τελευταία φράση ήταν σκέτη χαρακιά. Για πόσο θα τρέχουμε απ' τον εαυτό μας και θα μας ταϊζουμε παραμύθια; Αυτές οι ώρες λειτουργούν σαν "Κάπου θα βρεθούμε". Λες κι είναι κινούμενοι τοίχοι, που κινούνται προς το μέρος μας, ασφυκτικά. Και τότε είναι που δεν μπορούμε να πάμε πουθενά - τα πάντα (θα) παρελαύνουν απ' την άκρη του ματιού μας. Τουλάχιστον, έτσι θέλω να πιστεύω, πως κανείς δεν γλιτώνει, καθώς είναι μια ειδοποίηση, μια αφύπνιση. Μια ευκαιρία, που τείνει το χέρι της προς το μέρος μας, μέσα απ' το μοναδικό άνοιγμα των τοίχων. Εμείς τι θα κάνουμε; Ρητορικό το ερώτημα. Τουλάχιστον, η όποια επιλογή ας είναι συνειδητοποιημένη, για να παίρνουμε το τίμημα όσο το δυνατόν πιο ελαφριά(?).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστούμε που δεν μας αφήνεις να εφησυχαζόμαστε.
Σε φιλώ γλυκά!!!!!!!!!!!
Χαίρομαι που σου άρεσε περιστέρα μου!
ΔιαγραφήΗ τελευταία φράση ήταν εξαρχής ο στόχος μου! :)))
Το έπιασες το νόημα!
Καλά σε λέω ...αλεπουδίτσα! ;-)
Φιλάκια πολλά :)))
Αυτή η απώθηση είναι που σκάει σαν χειροβομβίδα κάποια στιγμή στα χέρια μας... Δεν λέω τίποτε άλλο πάνω σ' αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τις πυτζάμες, ξυπόλητοι, παντόφλες και βουρ για το σχολείο ήταν ο συνηθισμένος μου εφιάλτης ως παιδί αλλά... και ως εργαζόμενη κατά καιρούς!
Μια εμπειρία σημερινή και σχετική με τον ατελείωτο δρόμο των υποχρεώσεων και της έλλειψης ζωτικού χρόνου για το πνεύμα και την ψυχή... Το απόγευμα χρειάστηκε να κατέβω την Εθνική οδό προς με κατεύθυνση προς Πειραιά σε ώρα απόλυτης αιχμής. Μια θάλασσα αυτοκινήτων πήγαιναν σημειωτόν προς τα κάτω. Δεν έπεφτε καρφίτσα! Έκανα την εξής σκέψη: πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που επιστρέφουν από την εργασία τους μετά τις πέντε και θα πρέπει να υποστούν αυτό το μαρτύριο της επιστροφής - η οποία μπορεί να διαρκέσει δύο ώρες βήμα-βήμα - να έχουν καθαρό μυαλό, ψυχική αντοχή και σωματική φυσικά, προκειμένου να συνεχίσουν στο σπίτι τους με άλλες υποχρεώσεις!
Αλήθεια πόσες ματαιώσεις, πόση απώθηση και κατά βάθος πόση οργή ή παραίτηση έχουν συγκεντρώσει;
Δεν το ζει όποιος μένει στην επαρχία αυτό, οπότε δεν μπορεί να φανταστεί, γιατί οι άνθρωποι των μεγαλουπόλεων είναι λαλημένοι μέσα στην εσωτερική τους μοναξιά!
Μια υπέροχη, εύστοχη για την εποχή και ξεχωριστή Ιστορία της Νύχτας!!!
Αυτά από ένα παιδί της νύχτας, που έχει παλέψει ατέλειωτες νύχτες με τον εφιάλτη και το όνειρο...
Φιλιά πολλά!!!
υ.γ.
Επιτέλους κατάφερα να σου γράψω! Κάλλιο αργά παρά ποτέ...
Συγνώμη για τα λάθη, αλλά είμαι λίγο βαρεμένη αυτές τις μέρες...
ΔιαγραφήΑκριβώς Γλαύκη μου : η απώθηση είναι σαν χειροβομβίδα!
ΔιαγραφήΑλίμονο μας αν δεν την εκτονώσουμε εγκαίρως...κάποια στιγμή η ψυχή θα ιδρώσει , το χέρι θα χαλαρώσει κι αυτή θα σκάσει!
Καλύτερη παρομοίωση δεν μπορούσες να βρεις!
Το θέμα που θίγεις είναι από μόνο μία ανάρτηση!
"Αλήθεια πόσες ματαιώσεις, πόση απώθηση και κατά βάθος πόση οργή ή παραίτηση έχουν συγκεντρώσει όλοι αυτοί στις μεγαλουπόλεις; "
Πραγματικά χαίρομαι που μένω επαρχία κι εξοχή κι ας έχει τόσα άλλα κακά εδώ!
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο Γλαύκη μου!
Φιλάκια πολλά!
Ενύπνια η ιστορία της νύχτας, και δη εφιάλτης! Πολύ άχγος μου μυρίζεται... άρα η ιστορία παραπέμπει σε νευρωτικοαγχωτική ρουτίνα μιας ανιαρής πραγματικότητας! Τουλάχιστον ο εφιάλτης είναι στο όνειρο, αλίμονο όταν συνεχίζεται και πέραν αυτού...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα έπεσες Σταμάτη! Αυτός ήταν ο σκοπός μου ....
ΔιαγραφήΚαλή σου μέρα :)))
Και μονο που λες οτι ειναι φανταστικη ιστορια και δεν έχεις ζησει τετοιους εφιαλτες ... μπορείς ομως και τους γραφεις. ..θα πει οτι εχεις δουλεψει πολύ το θέμα του ονείρου Αριστακι μου... πραγματικα σαν ποιημα κυλησε η ιστορια της νυχτας σου εστω και τοσο σκοτεινή .....το υποσυνείδητο μας... ζει μεσα στο ονειρο.. ζωή που δεν προλάβαμε να ζήσουμε.. πλανισμένη η όχι...!! δεν μπορεσα να διαβασω πισω απο τις γραμμες..μικρή μου !! φιλάκιαααααα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω δουλέψει πολύ ή τόσο πολύ όσο θα ήθελα αλλά προσπαθώ στα όνειρα δικά μου ή των δικών μου να προσπαθώ να δω τους συμβολισμούς. Δεν τα θεωρώ προφητικά, ούτε τρέχω σε ονειροκρίτες :)))
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε Ρούλα μου!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου! :)))
Επαναλαμβάνω άλλη μία το γενικό σχόλιο που είχα αφήσει κάπου ανάμεσα σε άλλα σχόλια :
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο όνειρο είναι φανταστικό.
Η ηρωίδα είναι φανταστική.
Την περίοδο αυτή έχουν πέσει στη μελέτη μου όνειρα και διαχείριση αυτών από την πλευρά του ψυχοθεραπευτή και από κει άντλησα το υλικό μου και εμπνεύστηκα το ποίημα μου - ναι, ήταν ποίημα η ιστορία μου ☺
Στο νου μου είχα το αποτέλεσμα: ήθελα να ασχοληθώ με την ματαίωση. Είναι ένα συναίσθημα που βιώνουν πολλοί καθημερινά και το αντιμετωπίζουν με απώθηση.
Η απώθηση μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα. Συνήθως δημιουργεί άγχος.
Το άγχος αυτό το υποσυνείδητο δύναται να το εκτονώνει με τα όνειρα που δημιουργεί : όνειρα που έχουν μέσα πολύ πίεση, ακυρώσεις, λάθος στιγμές, όνειρα σαν αυτό που φαντάστηκα.
Δεν έχω δει κάτι σχετικό.
Μικρότερη , ειδικά την σχολική περίοδο της ζωής μου έβλεπα συνήθως ότι πήγαινα σχολείο με τις πιτζάμες, ξυπόλητη ή τις παντόφλες. έτσι μάλλον έβγαζα το άγχος του σχολείου εγώ ☺
Στόχος μου εξαρχής ήταν να φτάσω στην κατακλείδα μου.
Το υλικό μου επεξεργάστηκε έτσι ώστε να επιβεβαιώσω αυτό:
ζωή που πετσοκόβεται από τις εσώτερες ανάγκες κι επιθυμίες, ζωή που τρέχει σε υποχρεώσεις, δουλειές και σε οτιδήποτε άλλο χωρίς ανάπαυση κι επαφή με το εσωτερικό ρολόι τα βράδια θα ζητάει τα ρέστα της.
Κι ο οργανισμός θα ξεσπάει με ψυχοσωματικά!
Αυτό το άγχος που ακούμε διαρκώς να πιπιλίζεται τι άλλο είναι εκτός από αντίδραση του οργανισμού μας στην πίεση που του ασκούμε;
Τη νύχτα εκτός από τα ρούχα της ημέρας βγάζουμε ελεύθερο και το υποσυνείδητο.
Ναι ήμουν σκοτεινή. Το θέμα πονάει; Γιατί;
Ας προσπαθήσουμε να προβληματιστούμε !
"Ματωμένη" καρδιά... πολύ όμορφο Αριστέα μου..καλή Κυριακή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ μάτια μου!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά! :)