17.Τίμησε τη ζωή!
Εν αρχή ...είν' η ανάσα
η Πνοή του Θεού.
Έτσι γεννιέται η ζωή
Με βόγγο και δάκρυ.
Με χαρά και δέος.
Γιατί η ζωή είναι πόνος,
Είναι όμως και γιορτή.
Απρόβλεπτη, σαν τον έρωτα.
Ελκυστική σαν μυστήριο.
Θάλασσα του Χειμώνα
αλλά και καλοκαιρινή
Η πρώτη μας αγαπημένη.
Την περπατησιά σου σχεδιάζεις
στο πέρασμα του χρόνου,
το χνάρι σου ν' αφήσεις
στη στράτα της ζήσης σου.
Με όνειρα το ποτίζεις
με ελπίδα το λιπαίνεις
και πορεύεσαι στο άγνωστο.
Χάνεις - κερδίζεις
αγώνας είναι η ζωή,
το πάλεμα διδάσκει τον κάθε οδοιπόρο.
Μόνος μην είσαι,
πάρε το χέρι μου
Η ζωή ομορφαίνει
όταν η καρδιά σου χτυπά
στους χτύπους μιας άλλης,
όταν τα μάτια σου λάμπουν
στη ματιά της αγάπης,
ακόμη κι όταν θλιμμένα
ποτίζουν το χωρισμό,
ζεις επειδή πονάς,
όπως ζεις κι όταν αγαπάς.
Κάθε γέννηση μια αρχή
κάθε αρχή γεμίζει ελπίδα
κάθε ελπίδα γεννά νέα όνειρα
κάθε όνειρο γιγαντώνει τη θέληση
Μόνο με θέληση θα γευτείς τη ζωή!
Μην προσπαθείς να φανταστείς το τέρμα,
σου κλέβει τη γεύση απ΄ το ταξίδι
Απόλαυσέ το!
Αιώνιος εραστής να’ σαι της ζωής
Έτσι μόνο μπορείς να την τιμήσεις
Ανάσα κοφτή
μ'αστέρι που οδηγεί
σε γέννα φτωχή
αχ Χριστούγεννα
σε παγωμένες καρδιές
ζεστασιά φέρτε
19.Ψυχή δεν έχει το κενό
Των Χριστουγέννων ρεβεγιόν
Κι εσύ με κόκκινο κραγιόν και μαύρη τουαλέτα
Να λάμπεις στην καινούργια μεζονέτα
Οι φίλοι κι οι γνωστοί να σε θαυμάζουν
Και τους πολυελαίους να κοιτάζουν
Κι ο υπουργός των γενικών τακτοποιήσεων
Και πάσης φύσης εξυπηρετήσεων
Σχόλια αδιάκριτα να κάνει για την ένδυση
Ας είναι, αν μου εγκρίνει την επένδυση!
Όλη η ζωή μας τρεις πιστωτικές και δύο δάνεια
Ταμένη να υπηρετεί την επιφάνεια
Μα αφού τα καταφέραμε και γίναμε αστοί
Τι να μας νοιάζει, γιατί να 'χουμε ενοχή;
Θυμάσαι που γελούσαμε με τους ιδεολόγους;
Να κάνουμε επανάσταση δεν είχαμε τους λόγους!
Ύστερα χτύπησε την πόρτα μας η κρίση
Και ξαφνικά γκρεμίστηκαν οι αστικοί μας μύθοι
Τώρα χρωστάω σ' όλα τ' αρκτικόλεξα
Τώρα παλεύω μ' άλυτα σταυρόλεξα
Κι ο υπουργός πήρε το δρόμο της φυγής
Έπειτα από ένα σκάνδαλο φοροδιαφυγής!
Δεν είναι που απομείναμε μονάχοι
Δεν είναι που απομείναμε γυμνοί
Είναι που στη διαδρομή χάσαμε την Ψυχή
Μα το κενό επαναστάτες δε γεννάει
Κι αυτή είναι μια αλήθεια που πονάει!
20.Ο ποιητής των ποιητών
Κι εκεί στο στάβλο ταπεινά
κυνηγημένος και φυγάς
μια κρύα μέρα του δεκέμβρη
εδώ και δυο χιλιάδες δεκαέξι χρόνια
γεννήθηκε ο ποιητής των ποιητών
που η ποίηση του «εκ γάρ περισσεύματος καρδιάς»
σαν άσβεστη φλόγα ηλεκτρική
αιώνες τώρα βρίσκεται στα χείλη των ανθρώπων.
21.Σώπασε...
Φτωχό γέννημα αδυσώπητης μοίρας,
άστρο για σένα δε θα λάμψει.
Το πρώτο κλάμα μιας ανάσας πικρής
στην απόγνωση θα τυλιχθεί, θα σβήσει.
Κι ο κόσμος ήσυχος, πλευρό θ' αλλάξει.
Έρχονται Χριστούγεννα...
Πρέπει να ψηθεί η γαλοπούλα,
να αγοραστούν τα δώρα,
να γεννηθεί η ελπίδα.
Πάνω στη δική σου αληθινή ζωή
μια ψεύτικη χαρά θα χαραχτεί.
Όσο τα πρώτα σου βήματα θα κάνεις σε ορυχεία
και θα σκοτώνεις τα όνειρά σου στη φάμπρικα
που κατασκευάζει των άλλων τα όνειρα,
όσο στο λιοπύρι και στο κάμα θα λιώνεις
μαζεύοντας καρπούς που ποτέ δε θα γευτείς,
τόσο το αίμα σου θα βάφει τα στολίδια τους
και η κραυγή σου θα στοιχειώνει τα παιχνίδια τους.
Μα, γεννήθηκε σου λέω η ελπίδα...
Κάθε χρόνο γεννιέται...
Χιλιάδες φωτάκια έφτιαξες
για να λάμπουν οι δρόμοι τους
την ώρα που θα την υποδεχτούν.
Κι άλλα τόσα καμπανάκια
να ηχούν χαρμόσυνα την ώρα της χαράς.
Βεγγαλικά θα σκίζουν ουρανούς,
φως θα γεννά το σκοτάδι.
Όλοι θα σωθούν.
Εσύ μόνο χάθηκες για πάντα
σε έναν άδικο κύκλο
που στεφάνι ακάνθινο γίνεται
να πνίξει τη γη.
Είσαι η θυσία που απαιτούν οι Θεοί
το γέννημα που χαλάλισαν οι άνθρωποι.
Είσαι ο αδικημένος, ο χαμένος της ζωής.
Σώπασε όμως τώρα...
Οι καμπάνες ηχούν και ο λυγμός σου σκεπάζει τη χαρά.
Σώπασε....να ακούσω τους ψαλμούς...
"Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία..."
Ζήτησαν από το παιδί να πει τι αισθάνεται
όταν γεννιέται ένα χαμόγελο
κι αυτό έπλασε
ένα τεράστιο, διάφανο,
άδειο από σκέψεις
στο μικρό του προσωπάκι
Ζήτησαν από το ζωγράφο να τους δείξει
τη γέννηση μιας μέρας
κι αυτός πήρε τα ακριβότερα χρώματα,
έφτιαξε το χάραμα να παραδίνει τη σκυτάλη
σε χρυσαφιές ακτίνες
που ξυπνούσαν τη φύση
Ζήτησαν από τον ποιητή να απαγγείλει
τη γέννηση ενός ανθού
κι αυτός μάζεψε τις πιο όμορφες λέξεις,
τις κέντησε στο αδράχτι της πένας του
κάνοντας όλα τα λουλούδια της γης
να δακρύσουν χαρούμενα
Ζήτησαν από τον ουρανό να περιγράψει
τη γέννηση ενός αστεριού
κι αυτός είπε για το μαγικό χορό,
που στήνουν την ώρα εκείνη
τα αδέλφια του γύρω
λαμποκοπώντας τους ουρανούς
Ζήτησαν από το Θεό να μιλήσει
για το πιο μεγάλο Του θάμα
κι Αυτός απάντησε για ένα πλάσμα ιερό,
σήκωσε το χέρι και τους έδειξε
τη γυναίκα που γεννά
στη δική της φάτνη τον δικό της Χριστό
23. Γέννα αντί Γεέννης
"Ο καθείς και τα όπλα του, είπε" , ναι
μα ο νους του,
από καιρό εθισμένος στην οθόνη,
γεννά ιδέες μ' εξωσωματική.
"Καλά Χριστούγεννα" παντού, την ώρα που
η Αγάπη,
ολούθε στον πλανήτη σταυρωνόταν
Κι η Ελπίδα μετανάστευε απ' εκεί.
Γυμνό στην κούνια Του, την σκοτεινιά μας
ατενίζει
Στερέωμα απ' Αστέρι ορφανεμένο,
μα της Προδοσίας τα Σμύρνα ειν' εκεί.
"Δεν θα βρεθεί μια Αλήθεια να με σώσει;"
Ένα χέρι
Κατάστηθα την μοναξιά να πλήξει
Κι ένα "Σ' αγαπώ"... "Συγνώμη" ...
Ν' ακουστεί...
----------------------------------------
*γέννα versus γέεννα.
Γέεννα = κόλαση
24.Φως
Μια τέτοια νύχτα
γέννησε η παγωνιά
στην ψυχή μέσα
την ελπίδα και το φως,
της αγάπης φωτιά τρανή.
25. Εγώ, ο φόβος και τ' όνειρο
Νύχτωσε.
Γονατίζω στο χώμα.
Κουλουριάζομαι. Σαν έμβρυο.
Εγώ, ο φόβος
και τ’ όνειρο.
Θα κοιμηθούμε αγκαλιά.
Οι τρεις μας.
Πριν χαράξει
θ’ αγκαλιαστούμε σφιχτά.
Εγώ ο φόβος
και τ’ όνειρο.
Και θ’ αρχίσουμε
να σηκωνόμαστε.
Σταλιά τη σταλιά,
θα βγούμε απ’ τη γη.
Κι απ’ τα σκοτάδια μας.
Εγώ ο φόβος
και τ’ όνειρο.
Θα δούμε την αυγή.
Και τον ήλιο.
Άλλη μια μέρα στις νίκες!
Έτσι γεννιέμαι κάθε πρωί.
Εγώ, ο φόβος
και τ’ όνειρο.
Σε ευχαριστώ πολύ που έφθασες ως εδώ.
Διάβασε ξανά και ξανά αν χρειαστεί, πριν ψηφίσεις.
Διάβασε ξανά και ξανά αν χρειαστεί, πριν ψηφίσεις.
Πάτησε
►εδώ
και μπες στην αρχική
ανάρτηση για να βαθμολογήσεις.
◙
Η δική μου, εκτός συναγωνισμού συμμετοχή,
βρίσκεται εδώ ► Το δικό της παιδί!
►εδώ
και μπες στην αρχική
ανάρτηση για να βαθμολογήσεις.
◙
Η δική μου, εκτός συναγωνισμού συμμετοχή,
βρίσκεται εδώ ► Το δικό της παιδί!