🌋 Το φελέκι μου μέσα! 🌋

με πήρε και με σήκωσε!

Κατά καιρούς διαβάζω, μα πρόσφατα ακόμα πιο έντονα,

γνώμες, σχολιασμούς, κριτικές 
περί του μπλόκινγκ που πνέει τα λοίσθια.
Και καλά κάνουν που υπάρχουν δηλαδή. Ελευθερία του λόγου έχουμε.

Στην αρχή μπορεί να συνέπλευσα κι εγώ με κάποιες από αυτές τις απόψεις.

Αλλά στην πορεία αποστασιοποιήθηκα,
τα επεξεργάστηκα δεόντως και στο σημείο που άγγιξαν κι εμένα,
φυσικό κι επόμενο ήταν να ενοχληθώ!
Κι αναρωτήθηκα...

Που έχει πάει αλήθεια η ενσυναίσθησή μας; 

Για τζόκινγκ; Διακοπές; Στα θυμαράκια;
Μήπως δεν είχαμε ποτέ;

Δεν έχει δικαίωμα κάποιος να μην θέλει να γράψει, 

να μην θέλει να σχολιάσει,

να μην έχει όρεξη γενικώς;

Δεν έχει δικαίωμα κανείς να θέλει να σαχλαμαρίσει;

Γιατί θα πρέπει να κρατάει ένα σοβαρό προφίλ μόνο;

Γιατί, το φελέκι μου μέσα,

"πρέπει";

Αχ αγάπες μου, αχ!

Τα αυτονόητα θα πω, αλλά νιώθω την ανάγκη να τα θυμίσω, έστω!

Άλλος περνάει ζόρια.

Άλλος έλλειψη έμπνευσης.

Άλλος διεκδικεί προσωπικό χρόνο (και καλά κάνει φυσικά!)

Άλλος δεν έχει καλό εργαλείο.

Ή πιθανότατα μπορεί να μην έχει διαρκώς σύνδεση.

Άλλος δουλεύει πολύ, ή έχει προθεσμίες.

Άλλος το ξύνει και είναι εκεί, διαθέσιμος.

Άλλος δουλεύει μπροστά σε ένα πισί και του είναι εύκολο 

να γράφει, να παρακολουθεί, να σχολιάζει.
Αλλάζουν οι προτεραιότητες,
οι καταστάσεις 
οι συνθήκες, 
με καταιγιστικούς ρυθμούς κάποιες φορές!

Λίγη ενσυναίσθηση παίδες!

Λίγη κατανόηση!

Δεν χρειάζεται να κάθεται ο άλλος να εξιστορεί 

τα της καθημερινότητάς του, για να (τον) καταλάβουμε.

Ούτε να απολογείται διαρκώς!

Κι αν περνάει κρίση ή έσβησε το μπλόκινγκ, ρωτάω 
(παραξενεμένη πολύ, τ' ομολογώ):
και;
Γιατί θα πρέπει να μένουν όλα όπως τα ξέραμε;
Εμείς οι ίδιοι μένουμε στάσιμοι;
Μέσα-έξω!

Εγώ αλλάζω...
Οι επιθυμίες μου, οι ανάγκες μου ακόμα και 
πράγματα για τα οποία έλεγα "εγώ ποτέ!"
Και δεν με τρομάζουν αυτές οι αλλαγές.
Δεν με εκπλήσσουν πια!
Εγκλιματίζομαι διαρκώς.
Ουαί κι αλίμονό μου αν δεν το κάνω!

Ποτέ, μα ποτέ όμως δεν μπορείς να ξέρεις πού και πόσο 
τον χτυπούν τα παπούτσια του τον άλλον!
Ακόμα κι αν εσύ βλέπεις ένα καλογυαλισμένο ολοκαίνουργο 
παπουτσάκι!

Δεν ξέρω πόσο ψηλά βάζεις εσύ την εξυπνάδα.
Εγώ προσωπικά έχω ανάγκη γύρω μου 
από συναισθηματικά νοήμονες ανθρώπους!
Δεν με ενδιαφέρουν οι "μορφωμένοι".
Αυτοί που χειρίζονται απταίστως τη γλώσσα (μόνο!)
Πού προσέχουν το λάθος που μπορεί να σου ξεφύγει,
(μη σου πω ότι το λαχταρούν κιόλας!)
αλλά όχι αν λαθέψουν και πληγώσουν την ψυχή σου!
Προτιμώ τους ανθρώπους που δεν χρειάζεται να τους εξηγώ!
Και με αυτούς τακιμιάζω!
Έφθασα πια σε μια ηλικία που με κουράζει να εξηγώ τα αυτονόητα.
Ελπίζω αυτή να ήταν η τελευταία!
☺

@ριστέα