17. Βηματισμοί
Έλα να σου μάθω τους βηματισμούς
Που κάνει ο γλάρος πάνω στο κύμα
Πριν ευθύβολα στη λεία του ριχτεί
Έλα το συρτάκι να σου δείξω
Που ο πουνέντες χορεύει φιλικά
Ανάμεσα στις καλαμιές
Στις προβλήτες να πάμε
Τα θαλάσσια να συλλέξουμε αρώματα
Να μουδιάζουν τα μέλη ηδονικά
Να βγει κι ο γρύλος απ' την κρύπτη του
Τ' άρματα του να μας κρεμάσει στους ώμους
Κι όταν στα μπροστινά του πόδια σταθεί
Θα του ζητήσουμε μια λύση να βρει στο αίνιγμα της ζωής
Καρτέρεψε τις απαντήσεις, αξίζουν!
Η ζωή είναι ένα χαρτονόμισμα
Στα χέρια του μικρού Χριστού
Που δεν ξέρει πως να το ξοδέψει
Ένα ράμφος που άπληστα δαγκάνει
Κι αν δεν χορτάσει σχεδιάζει
Μαζί με φύκια της ακτής την επόμενη συνωμοσία
Οι πατημασιές στην άμμο μοιάζουν
Με τις στερνές αναπνοές των πεθαμένων
Μπρος στα βρεγμένα πέδιλα του βαρκάρη
Πλεύρισε....
18. Οι φίλοι που χάθηκαν...
Νυχτώνει
κι αρχίζουν αργά ν΄ανεβαίνουν
απ΄την άκρη του δρόμου
-σκιές απόκοσμες-
οι φίλοι που χάθηκαν σε άλλο χρόνο
που μετακόμισαν σε άλλη πόλη,
σ΄άλλη διάσταση....
Δεν έχουν τίποτε να πουν,
άλλαξαν γλώσσα, απόψεις, σχέδια,
η επικοινωνία έχει χαθεί.
Όσο για μας, δεμένοι πάντα εδώ,
κοιτάμε από μακριά το δρόμο
που δεν ακολουθήσαμε.
19. Ένα μεγάλο ευχαριστώ
Μέχρι να σε συναντήσω
ζούσα απομονωμένη
μονάχη κι απ' όλους ξεχασμένη
Δεν είχα μια Φίλη για να με παρηγορήσει
και να μου σταθεί στα δύσκολα
Όλοι κοντά μου στάθηκαν στα καλά
μα στα άσχημα όλοι απομακρύνθηκαν
Είχα πάψει να πιστεύω σ' αυτό που λένε φιλία
ώσπου φάνηκες εσύ Φίλη μου
και μίλησες κατευθείαν στην καρδιά μου
Και ένα μόνο μπορώ να σου πω
μέσα απ' τα βάθη της καρδιάς μου…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ
για τα όμορφα λόγια που μου έχεις πει
Ένα μεγάλο ευχαριστώ
για τις χαρές και τις λύπες που μοιραστήκαμε μαζί
Ένα μεγάλο ευχαριστώ
για τα μυστικά που μου εμπιστεύτηκες
Ένα μεγάλο ευχαριστώ
για τις συμβουλές που μου έδωσες
και τις κρατάω σαν φυλαχτό
Ένα μεγάλο ευχαριστώ
που όποτε σε χρειαζόμουνα ήσουν πάντα εκεί
Μα πάνω απ΄όλα ένα μεγάλο ευχαριστώ
που Φίλη μου είσαι ακόμα εδώ
Τα λόγια μου είναι φτωχά
κι ένα μόνο ευχαριστώ ίσως δεν φτάνει
Πώς να σου ανταποδώσω
όσα για μένα έχεις κάνει
είσαι η καλύτερη μου Φίλη
και αυτό δεν το βρίσκεις πια εύκολα
Έχεις μια ξεχωριστή θέση στη ζωή μου
και γι΄αυτό σου αφιερώνω αυτά τα λόγια ψυχής
μέσα από την καρδιά μου
Και ένα μόνο μπορώ να σου πω
μέσα απ' τα βάθη της καρδιάς μου…
Σ' έχω βάλει βαθιά μες τη δική μου την καρδιά
και όσα χρόνια κι αν περάσουν
Πάντα στην καρδιά μου θα ΄σαι
Δίπλα σου θα σου σταθώ στα δύσκολα και στα καλά
όπως έκανες κι εσύ σε μένα
και αξίζεις αυτό το μεγάλο Ευχαριστώ
20. Το νυφικό της Μαρίας
Θα έρθει μια επίσημη Κυριακή
Που θα είναι όλα φιλικά μες στο σπίτι
Ο καθρέφτης θα αντανακλά το πρόσωπό σου
Η γάτα θα χουζουρεύει δίπλα στο τζάκι
Ο σκύλος θα πατά αφηρημένος τα πλήκτρα στο πιάνο
Η Μαρία με το γιορτινό χαμόγελο
Θα τεντώνει και θα διπλώνει
Τα σεντόνια που κοιμήθηκες
Τ' άρωμα τους θα διαπερνάει τους τοίχους
Όμορφα θα χυλώνει η σούπα στο τσουκάλι
Στρώσε το καλό τραπεζομάντηλο
Εκείνο με τα γεωμετρικά κεντίδια
Η Μαρία δεν χρειάζεται προικιό
Έχει δυο μάτια γαλανά σαν τους ωκεανούς
Που μέσα τους ναυάγησαν τα τρία ποντοπόρα με τους όνυχες
Θα έρθει μια μέρα καλοσυνάτη
Που βιαστικά θα φοράς το σακάκι
Στις τσέπες σου άδεια η χρυσή ταμπακιέρα
Η στάχτη στο τασάκι θα βαραίνει το βλέμμα σου
Γκρίζα θα βάφεται η οροφή γκρίζα κι η επιτοίχια κόρη
Ο παπαγάλος θα ανοιγοκλείνει το ράμφος του
Σαν να θέλει κάτι να σου πει εμπιστευτικά
Μιαν αλήθεια μιαν πτυχή από έναν έρωτα αφανέρωτο
Ένα τραγούδι που στοιχειώνει γεφύρια
Πάντα ένα τραγούδι κι' ένας έρωτας θα σε καλούν
Κι οι γέφυρες θα σε βγάζουν στη βραχώδη κοίτη
Όμορφο βιαστικό και μ' αμφίβολα τα μάτια
Πού πας χωρίς μια θύμηση;
Ποιες συμπιέζεις διαδρομές μες στο χάρτη του νου;
Θα έρθει ένας καιρός φιλικός
Που τα θαύματα ορατά θα είναι
Αθόρυβα θα ανοίγει η πόρτα μες στο σπίτι
Απρόσκλητος να μπει ο αντάρτης βοριάς
Με το τσόχινο καπέλο στο χέρι
Όμηρο να πάρει τη μοναξιά μας
Να σταυρώσει ξυστά το καρβέλι μας
Να ματώσει το μέτωπο της απουσίας
Πηχάκια να ξεπροβάλλουν στις ρωγμές της κάμαρας
Εκεί να σταθείς
Εκεί να στοιβάξεις τα χειρόγραφα
Ζωή να πάρουν οι γραφές
Ζωή να γενείς
Σαν ένα μεγάλο φανταχτερό πουλί
Να γυρνάς μες στα δώματα
Της μικρής Μαρίας το νυφικό πέπλο να γεμίζεις
Άστρα και πέρλες λαμπερές
Μόνο στην οροφή μην πηγαίνεις
Χάσκει βαρύς ο ουρανός από πάνω
21. Χωρίς τίτλο…
Δυο κορίτσια στο ίδιο θρανίο
Δυο παιδιά με το ίδιο βιβλίο
Δυο χέρια που κρατιούνται σφιχτά
Φίλες
Δε θα χωρίσουμε ποτέ!
Μια πόρτα ανοίγει, ένα κουδούνι χτυπά
Ονειρεύονται
Μεγάλους δρόμους, επιτυχίες, ευτυχία
Παλεύουν
να διαβάσουν, να περάσουν, να σπουδάσουν
Ερωτεύονται
αγόρια, καλοκαίρια, τη ζωή που τους χαμογελά…
Βιάζονται
να ζήσουν, να γευτούν, να αποδείξουν ότι μεγάλωσαν.
Ένα αυτοκίνητο
ένα τιμόνι που κανείς δεν το κρατά
Μια στροφή απότομη, ένα ξημέρωμα
Ένα κορίτσι ξαπλωμένο στις πέτρες
κι ένα που κλαίει σπαρακτικά
Μαύρα σύννεφα σε καλοκαιρινό ουρανό
Δάκρυα
Το παγωμένο μάρμαρο λούζει ο ήλιος
Ένα κορίτσι το χαϊδεύει στοργικά
Πού είσαι, γιατί έφυγες;
Δεν είχες πει, πως θα είμαστε για πάντα μαζί;…
22. Σαχλαμάρες
«Είναι να μην κλάψεις για τ’ όνειρο.
Άπαξ και θολώσουν τα μάτια
το χρεώνεσαι για μια ζωή».
Έτσι μου ‘πε ένας φίλος μια φορά.
Το ξέρω, είχε δίκιο.
Κι ας του πα τότε πως λέει σαχλαμάρες.
23. Μόνο ένα φίλο!
-Μην τον θες τρελό κι αλάνι
και τ' αστεία σου να πιάνει;
Μην τον θες και ερωτύλο;
-Μοναχά θέλω ένα φίλο
-Μην τη θες ξανθιά κουκλάρα
να τη βάζεις στην κουρσάρα;
Να σ' ανάβει σαν φυτίλι;
-Τίποτα! Μόνο μια φίλη!
Μην τους θες για χαβαλέδες,
για ποτάκια και καφέδες;
Μήπως για πιστούς σου σκύλους;
-Μοναχά θέλω δυο φίλους!
-Μην τις θες να σε προσέχουν
και τη γκρίνια σου ν'αντέχουν;
Και ν' αντέχουν τις ξινίλες;
-Τίποτα! Μόνο δυο φίλες!
Όσους κι αν γνωρίσεις τόπους
δε συγκρίνονται μ' ανθρώπους.
Όσους κι αν μαζέψεις σκύλους
δε μετρούνται με τους φίλους.
24. Οι δυο μικρές
Αγάπης σπόρος έπεσε στα άγουρα τα χρόνια
και δυο μικρές τον φρόντισαν με παιδικά χεράκια.
Έτσι γεννήθηκε αγνά μία βαθιά φιλία,
ρίζωσε μέσα την καρδιά, άνθισε με τραγούδια
και στη χαρά του παιχνιδιού, έδεσε μ' αρμονία.
Στο πείσμα δοκιμάστηκε, βαπτίστηκε στο κλάμα,
μα ένα χαμόγελο γλυκό, ένα απλωμένο χέρι,
τα σύννεφα όλα έδιωχνε και στέγνωνε το δάκρυ.
Μεγάλωσαν οι δυο μικρές, χωρίστηκαν οι δρόμοι,
ταξίδεψαν σε πέλαγα, κρύφτηκαν σε παρέες.
Σαν σμίγουν όμως πάντοτε τα χνάρια ακολουθούνε.
Τα ίχνη όλα ψηλαφούν που άφησαν στον κόσμο
και ξεκινούν απ' τα παλιά, εκείνα τα δικά τους.
Θυμούνται τα παιχνίδια τους, κούκλες, μπαλόνια, τόπια
θρανία που μοιράστηκαν, φίλους, δασκάλους, λόγια
και σε νυχτέρια στην ακτή κρύβουν τα μυστικά τους.
Γεύονται πάλι απ' την αρχή όσα θα τις ενώνουν
Τι κι αν τις χώρισε η ζωή, αυτές κι αν μεγαλώνουν;
Μια γεύση από βανίλια, μια μυρωδιά βιβλίου
μια ροζ τριανταφυλλιά κι ένα ανθισμένο κρίνο
θα τις γυρνάει στα παλιά, σ' όσα μαζί αγαπήσαν.
Κι όσα χώρια έζησαν, μοιράζονται κι εκείνα,
ομολογούν τα όμορφα και τα όνειρα που κάνουν,
ξορκίζοντας τα άσχημα εκεί πάνω στην άμμο.
25. Γύμνια
-Πες μου, τι φοβάσαι;
-Τους χειμώνες.
-Και τι άλλο;
-Τη γύμνια τους ρε φίλε.
26. Φίλος, μαγικό πετράδι
Μπαίνω στης πάχνης το κορμί
Στης ερημιάς το δρόμο, πέτρινο δρόμο
Το χέρι σου νοιώθω ζεστό
Να με κρατ’ απ’ τον ώμο, σε παγωμένο χρόνο
Μπαίνω σ’ αρένα σκοτεινή
Παλεύοντας ματώνω, πονώ και μαραζώνω
Στα λόγια σου, ανθίζει η πυγμή
Ορθώνεται το πάθος, γιατρεύοντας το πόνο
Είσαι αστείρευτη δροσιά, όταν διψάω
Μοιράζεις το ψωμί στα δυό, όταν πεινάω
Σφουγγίζεις δάκρυα αλμυρά, όταν κυλάνε
Του ιδρώτα μου τα κύματα, όταν οι θέρμες με λυγάνε
Είσαι στο στέμμα της καρδιάς, το μαγικό πετράδι
Μέσα στη λήθη, στη κακοτοπιά, το λαμπερό σημάδι
Χαμογελάς στο πλάι μου, στις λάμψεις της ζωής
Με ίδια μάτια κλέβουμε, τα χρώματα της ροδαυγής
Σε δροσερό ποτάμι από κρασί
Βυθίζουμε τον ήλιο το καυτό, το χρυσό ήλιο
Τον γδύνουμε μ’ ένα χορό, μαζί
Τον κλείνουμε σ’ απόρθητο, αγάπης περιστύλιο
Φίλε αγαπητέ, ουρανέ παντοτινέ
27. Η δική μου φιλία
Θέλω να σου ανοίξω την ψυχή μου.
Τα κλειδιά όμως δεν θα στα δώσω
να μπαινοβγαίνεις όποτε θελήσεις.
Να μου μιλάς και να σε ακούω με προσοχή.
Να αφιερώνουμε χρόνο ουσιαστικό.
Να σου ξεδιπλώνω όλες τις πτυχές μου
δίχως να με κατακρίνεις.
Να είσαι εδώ ακόμα
και όταν είσαι μακριά.
Να είμαι εκεί όσα χιλιόμετρα
κι αν μας χωρίζουν.
Ό,τι διαφορές κι αν υπάρχουν
να σέβομαι αυτό που είσαι.
Να στηρίζω αυτό που θέλεις να γίνεις.
Να περπατώ δίπλα σου και όταν πέφτω
να μου υπενθυμίζεις τις δυνάμεις μου.
Όταν διανύεις τις σκοτεινές στιγμές
να φωτίζω το δρόμο σου
όσο χρειαστεί.
Να μην κολλάμε
σε νούμερα προτεραιότητας.
Να μην ανακατεύουμε
τις φιλίες.
Η κάθε μία είναι ξεχωριστή.
Η δική μου φιλία
δεν χωρά σε καλούπια.
Είναι ασυμβίβαστη.
Δεν μετριέται με likes.
Η δική μου φιλία
είναι ανιδιοτελής.
Μπορείς να την αντέξεις;
Κερδίζεται με ένα χαμόγελο αληθινό
και πράξεις ανθρωπιάς.
28.Λεμονανθός
Χανόμουν στο κύμα των ματιών σου
Κούρνιαζα στην τρυφερή σου αγκάλη
Τρυγούσα το μπρούσκο των χειλιών σου.
Ήμουν λεμονανθός στο δάσος σου
Μια στάλα απ' τη βροχή σου
Ένα βότσαλο στ' ακρογιάλι σου.
Ήσουν ο φίλος μου ο ένας
Το χρώμα στο δικό μου γκρίζο
Ολάκερος ο μαγικός μου κόσμος.
Τώρα είναι φθινόπωρο η ζωή μου
Η κάμαρά μας αδειανή
Μαράθηκα.
Σε ευχαριστώ πολύ που έφθασες ως εδώ.
Διάβασε ξανά και ξανά αν χρειαστεί, πριν ψηφίσεις.
Διάβασε ξανά και ξανά αν χρειαστεί, πριν ψηφίσεις.