#Οκτώβρης (Απολογισμός ευγνωμοσύνης)

 

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Οκτώβρη μου: Αναμονή

Γιατί: Τελείωσε το πρώτο σχήμα χημειοθεραπειών και πέρασα (πια) στο 

δεύτερο, με άλλες παρενέργειες. Δεν ήξερα πώς θα επιδράσει 

στον οργανισμό μου και φυσικά μια περίεργη αναμονή και αγωνία

κατέτρεχε το μήνα μου.

[Τώρα ξέρω! 

Εσείς πάλι δεν θέλετε να ξέρετε! 😉]

Ένιωσα ευγνώμων τον Οκτώβρη:

Για τους φίλους μου και πάλι!

θα ακουστώ τετριμμένη και ίσως κουράζω, αλλά κάθε, μα κάθε μέρα 

ευγνωμονώ τους υπέροχους φίλους μου, που είναι δίπλα μου 

και με φροντίζουν, με τρέχουν παντού για να μην κουραστώ, 

να μην σηκώσω βάρη, οι φίλες συνεννοούνται μεταξύ τους, 

ποια μέρα θα με εξυπηρετήσει η μία και ποια η άλλη...

Δεν υπάρχει αυτό το τρελό παρεάκι!

Τους λατρεύω όλους!

Είμαι σούπερ σούπερ τυχερή!

Το τραγούδι που άκουσα περισσότερο αυτό τον μήνα:

Ξεκίνησα τα χριστουγεννιάτικα. Αμέ!

Τα έβαλα και στο μπλογκ.

Ανεβάζουν τη διάθεσή μου αφού! 😁

Περίμενες κάτι άλλο από μένα;

Που στόλισα πέρυσι το σπίτι μου χριστουγεννιάτικα στις 26 Οκτωβρίου; 🤣

Φέτος, ας όψεται. Υπάρχουν άλλες προτεραιότητες.

Η χριστουγεννιάτικη μουσική όμως μπήκε στην καθημερινότητά μου,

αφού τα Χριστούγεννα θα σημάνουν και το τέλος 

των θεραπειών μου. 

(Αυτών της πρώτης φάσης. Ακολουθεί και δεύτερη, όμως 😏!)

Οπότε και η προσμονή μεγαλώνει φέτος.

Το quote του μήνα:

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά μου 

είναι η αστείρευτη υπομονή μου! 

Κι εγώ τα έχω χάσει, άπειρες φορές με το πόσο ανεξάντλητη είναι.

Έχω αντέξει πολλά με όλη αυτή την περιπέτεια που περνάω 

και δεν έβγαλα κιχ! 

Αυτή η αρρώστια διαρκώς μου παίρνει και εγώ απλά αποδέχομαι.

Αλλά!

Αλλά ακόμα και ο πιο ζεν άνθρωπος δεν θα άντεχε ρε παιδιά 

κάπου με όλη αυτή την έλλειψη ενσυναίσθησης γύρω μας.

Κουράστηκα να εξηγώ, έκανα και σχετική ανάρτηση, 

τα λέω και τα ξαναλέω, μάλλιασε η γλώσσα μου, 

αλλά οι περισσότεροι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως!

Αν δεν ξέρεις πώς να συμπαρασταθείς σωστά σε έναν άνθρωπο 

που περνάει δύσκολα ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ. Δεν είναι απαραίτητο 

να πεις κάτι, γιατί μπορεί να τον τσακίσουν οι λέξεις.

Δώσε αγκαλιές και αγάπη.

Δεν χρειάζεται να υποβαθμίσεις αυτό που περνάει ο άλλος 

πιστεύοντας πώς έτσι βοηθάς.

Το να ακούω "τρίχες/φρύδια/βλεφαρίδες/νύχια είναι ξαναβγαίνουν"

(και με ένα χαμόγελο πέρα ως πέρα)

βοηθάει κάπου; Χαζή είμαι; Δεν ξέρω ότι ξαναβγαίνουν;

Ή να ακούω, "Το πέρασε ο πεθερός μου, η νύφη μου, ο μπατζανάκης μου, 

ξέρω τι περνάς, όλα θα περάσουν! Κάνε υπομονή!"

Ο μπατζανάκης σου δεν είσαι εσύ! 

Δεν έχεις ιδέα!

Κάπου όπα!

Και στην τελική, αν θέλω να γκρινιάξω θα το κάνω! 

Ανθρώπινο δεν είναι;

Με ποιο δικαίωμα μου λένε τι πρέπει να αισθάνομαι και τι όχι;

 Μην λέτε τίποτα, λοιπόν!

Δεν χρειάζεται να πείτε κάτι!

Αν δεν το έχετε ζήσει, αν δεν το έχετε περάσει, δεν ξέρετε τίποτα!

Μην τα ξαναλέω. Τα έκανα ανάρτηση, λέμε!

Τελευταίες σκέψεις:

Μία είναι η σκέψη μου :

Θέλω να πάμε ντουγρού στα Χριστούγεννα που θα σημάνει 

το τέλος των χήμειο για μένα.

Γίνεται;

Να ξεκουραστώ λίγο, πριν περάσω έπειτα σε μία άλλη ταλαιπωρία (ακτινοβολίες).

Θέλω να μπορώ να στέκομαι όρθια και να κουράζομαι.

Να κουράζομαι, γιατί κάνω πράγματα για μένα,

όχι γιατί δεν έχω δυνάμεις από τα φάρμακα.

Να μην εξαρτώμαι από τους άλλους.

Να μπορώ να παλέψω για την ανάτασή μου.

Δεν θέλω τίποτα περισσότερο για μένα.

Να μπορώ να απολαύσω το νεράκι.

Αχ, δεν υπάρχει καλύτερη απόλαυση από την ωραία γεύση!

Εκτιμήστε την, σας θερμοπαρακαλώ!

Εγώ δεν την έχω και σας ζηλεύω!

Θέλω να πάρω πίσω όλα όσα έχω στερηθεί,

αυτά τα απλά, τα αυτονόητα!

Τίποτε δεν είναι αυτονόητο! 

Κι επειδή ο Οκτώβρης όλος ήταν ο μήνας υπενθύμισης για τον 

καρκίνο του μαστού, μην επαναπαυτείτε ποτέ, κορίτσια μου!

Οι εξετάσεις μου λίγους μήνες πριν τη διάγνωσή μου δεν με προειδοποίησαν.

Ο πρώτος ακτινοδιαγνώστης, που απευθύνθηκα αρχικά, όταν

υποπτεύτηκα ότι υπάρχει πρόβλημα,

έκανε λάθος εκτίμηση, με καθησύχασε 

και είναι η επιμονή μου αυτή που με έσωσε!

Η αυτοεξέταση για μένα ήταν σωτήρια, οπότε, μην την αμελείτε κι αυτή!

Στην ουσία, στον καρκίνο του μαστού δεν υπάρχει πρόληψη.

Υπάρχουν κάποιες παράμετροι, αλλά τίποτα δεν είναι 100% επιβεβαιωμένο

(πχ η επίδραση του αλκοόλ).

Δεν είναι στο χέρι σου να κάνεις πολλά πριν.

Υπάρχουν, όμως, οι προληπτικές εξετάσεις, που θα οδηγήσουν σε έγκαιρη θεραπεία

και κατ' επέκταση στην ίαση.

Αυτά είχα να πω από το δικό μου μικρόκοσμο.

Εις το επανιδείν 

Καλό Νοέμβριο να έχουμε!

@ριστέα

ps:Συνεχίζω το περσινό δρώμενο της Μαρίνας

από το μπλογκ, Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή.

"Απολογισμός ευγνωμοσύνης" 

στο τέλος κάθε μήνα πλέον.

💣💥💣

ps2: Προγραμματίζω Συμπόσιο Ποίησης. 

(Είμαι τρελή, το ξέρω!)
Μπορεί να είναι δύσκολα για μένα, 

να αυξηθεί το διάστημα που θα σας δώσω, 

αλλά δεν θέλω να χαθεί το επετειακό μας Συμπόσιο!