Ιστορίες του Καφενέ #2 Φιλοξενία ξανά!

Σήμερα καφέ μας σερβίρει καφέ μια άλλη φιλοξενούμενη μου,
η αγαπημένη μου Ινώ από τη Σκιάθο!
Ο καφές της έχει αύρα Αιγαίου,
κυματάκι που σκάει στα πόδια μας 
και μια ακόμα συγκινητική ιστορία 
σε έναν Παράδεισο που πολύ εζήλεψα η καψερή!

Απολαύστε την!

φωτό: Ινώ

Απογευματινό καφεδάκι

-Σήμερα, σου ‘χω μια έκπληξη! Δε θα πάμε για απογευματινό καφέ στη γνωστή καφετέρια του λιμανιού. Θα πιούμε το καφεδάκι μας στον …Παράδεισο του Παραδείσου!!

Πάλι όρεξη έχει ο Δημήτρης για λογοπαίγνια, σκέφτηκε η Μυρτώ και χαμογέλασε καθώς έκανε ακόμη μια βουτιά στη θάλασσα. Παράδεισος είναι αυτό που ζω τούτη τη στιγμή. Σίγουρα καλύτερο δε θα βρω. Μάλλον, θα είναι ένα παράξενο όνομα κάποιας καινούργιας καφετέριας, που ανακάλυψε ο Δημήτρης στις περιπλανήσεις του με το ποδήλατο. Σιγά μην προσπαθήσω να λύσω γρίφους! Πρέπει να ζήσω τη στιγμή! Οι μέρες των διακοπών κυλάνε γρήγορα και αργούν πολύ να ξανάρθουν. Εξάλλου το απόγευμα δεν είναι μακριά…

Η Μυρτώ και ο Δημήτρης, δυο νέα παιδιά από την Αθήνα, τα τρία τελευταία καλοκαίρια περνούσαν τις διακοπές τους σ’ αυτό το πανέμορφο νησί του Αιγαίου, που το αγάπησαν με την πρώτη ματιά και το θεωρούσαν τον προσωπικό τους παράδεισο!

Το μεσημέρι πέρασε γρήγορα και κατά τις 6.30  το νεαρό ζευγάρι κατηφόρισε προς το μικρό καρνάγιο του νησιού. Το πρώτο μέρος της έκπληξης ήταν εκεί.

Μια μικρή βαρκούλα που ο Δημήτρης είχε νοικιάσει, τους περίμενε σεινάμενη-κουνάμενη για να τους μεταφέρει στον προορισμό τους.

Η Μυρτώ ενθουσιάστηκε με την ιδέα και μπήκε βιαστικά στη βάρκα, μην τυχόν και αλλάξει γνώμη ο Δημήτρης. Ο …καπετάνιος κάθισε στο τιμόνι και έβαλαν πλώρη για το απέναντι νησάκι…

Δεν είχαν πάει ποτέ ξανά εκεί, γιατί η πρόσβαση γινόταν αποκλειστικά με ιδιωτικά μέσα και τακτική συγκοινωνία με καραβάκια δεν υπήρχε. Ο Δημήτρης , της εξήγησε πως το νησάκι είναι αρκετά ‘’ κοσμικό ’’ όλες τις ώρες της ημέρας, εκτός από τις απογευματινές, γιατί εκείνες τις ώρες οι ‘’ σκαφάτοι ‘’ μεταφέρονται στο μεγάλο λιμάνι του νησιού, για να διανυκτερεύσουν. Άρα, αυτή τη στιγμή, σχεδόν έρημη θα είναι η αμμουδιά!

Με τη Μυρτώ να τραγουδά όσα θαλασσινά τραγούδια ήξερε και της ερχότανε στο μυαλό, η διαδρομή έγινε πιο σύντομη και ευχάριστη!

Σε λίγο φάνηκε από μακριά μια αμμουδιά, που όμοιά της  δεν είχαν δει ποτέ ξανά! Ζαφειρένια  νερά αγκάλιαζαν μια ακτή, κατάφυτη από πεύκα που έφταναν μέχρι τα βράχια, τα οποία την οριοθετούσαν και την προστάτευαν αριστερά και δεξιά. Η άμμος ψιλή και ολόχρυση, έλαμπε ακόμα και κάτω από τον απογευματινό ήλιο! Σίγουρα ο Θεός αυτό το νησάκι είχε στο μυαλό Του, όταν έφτιαχνε τον Παράδεισο!!!

Μαγεμένη, βιαζόταν να βγει έξω, όταν το μάτι της πήρε μια παράγκα στην άκρη της ακτής, γεμάτη τραπεζάκια και καρέκλες. Ο Δημήτρης, της είπε πως είναι ένα μικρό καφενεδάκι που ανήκει στον καπετάν Νικόλα. Ήταν τόση η χαρά της που βρισκόταν εκεί, που δεν μπήκε καν στον κόπο να ρωτήσει από πού πήρε ο Δημήτρης τόσες πληροφορίες. Βγήκαν και κατευθύνθηκαν προς τα κει…

Ο χώρος ήταν καταπληκτικός! Όλα φτιαγμένα από ξύλο και στηριγμένα πάνω στην άμμο. Κάθισαν στο πλησιέστερο τραπέζι προς τη θάλασσα και τα πόδια τους σχεδόν βρεχόταν από το κύμα! Όποιος έφτιαξε αυτό το καφενεδάκι, είχε πολύ χρόνο να διαθέσει και σίγουρα πολύ μεράκι να βάλει! Όλα έμοιαζαν βγαλμένα από ταινία άλλης εποχής, όπως και ο ίδιος ο καπετάν Νικόλας που τους πλησίασε χαμογελαστός. Κλασικός νησιώτης με το χαρακτηριστικό ναυτικό καπέλο.

Καλησπέρισε εγκάρδια το ζευγάρι, πήρε την παραγγελία τους , και σε λίγο ξεπρόβαλε κρατώντας μυρωδάτα ελληνικά καφεδάκια, που τα συνόδευε σαν  καλωσόρισμα, γλυκό υποβρύχιο, δηλαδή μαστίχα Χίου βουτηγμένη σε δροσερό νεράκι! Ένα ματσάκι μυρωδάτος βασιλικός, στόλιζε τον δίσκο. Τον πήρε και τον πρόσφερε ευγενικά στην κοπελιά!

Ως δια μαγείας, η Μυρτώ και ο Δημήτρης έχασαν την αίσθηση του χρόνου, ξέχασαν το πολύβουο κοσμικό νησί και απόλαυσαν τον καφέ με τη φιλική συντροφιά του καφετζή!

Ο καπετάν Νικόλας, χρόνια ναυτικός σε ποντοπόρα πλοία, έφαγε τη θάλασσα με το κουτάλι. Όταν πήρε τη σύνταξή του, ανέλαβε το παραδοσιακό καφενείο του πατέρα του, στο λιμάνι του νησιού του. Όμως οι εποχές άλλαξαν και η μόδα επέβαλε οι παραδοσιακοί καφενέδες να γίνουν μπαράκια ή καφετέριες. Ο μοντέρνος αυτός τρόπος ζωής δεν του ταίριαζε καθόλου. Έτσι παρέδωσε το μαγαζί στους γιους του, κι αυτός μόνος, μετά το χαμό της γυναίκας του αποφάσισε να αποσυρθεί στο… νησί του νησιού του, όπως αποκαλούσε το μικρό αυτό νησάκι! Καθόλου δεν τον πείραζε η μοναξιά. Αυτή εξάλλου στα ατέλειωτα ταξίδια της νιότης του, ήταν πάντα ο πιο καλός σύντροφός του. Εδώ τώρα ζούσε αγνή, σχεδόν πρωτόγονη ζωή παρέα με τη φύση και τον Θεό!  Απέναντι πήγαινε τακτικά, για προμήθειες. Για σπίτι του είχε μια ακόμη ξύλινη παράγκα προς το εσωτερικό, που ήταν αθέατη από την ακτή.

Τα παιδιά έμειναν ενθουσιασμένα με τον ξεχωριστό αυτό τρόπο ζωής. Είχαν ανοιχτά μάτια και αυτιά ώστε να πάρουν από αυτόν ό,τι πολυτιμότερο μπορούσε να τους δώσει η καθαρή του καρδιά και η απλότητα της σκέψης του, που έκρυβε μεγάλη σοφία στο λόγο του. Περνούσε καλά εκεί! Ακόμη και τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις μπορούσε να εκπληρώνει, γιατί πίστευε, πίστευε πολύ ο καπετάνιος όπως άλλωστε όλοι οι ναυτικοί και οι νησιώτες, επειδή έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τον κίνδυνο που κρύβει η θάλασσα.

Αξιώθηκε να υπηρετεί τον Δημιουργό του φροντίζοντας το μοναδικό ξωκλήσι που υπήρχε στο νησί. Μερικά κουπιά δρόμος που λέει ο λόγος, από την ακτή που βρισκόταν, και πάνω σ’ ένα επιβλητικό βράχο  δέσποζε ένα κάτασπρο σεμνό εκκλησάκι, που το φρόντιζε ο ίδιος και μάλιστα κατά καιρούς γινόταν και πολλοί γάμοι εκεί!

Ο Δημήτρης και η Μυρτώ, επειδή είχε περάσει και η ώρα, αφού ευχαρίστησαν τον καπετάνιο, αποφάσισαν στην επιστροφή να επισκεφτούν το ξωκλήσι…

Μπήκαν στη βαρκούλα, έβαλαν μπροστά τη μηχανή και σε δυο λεπτά ξεπρόβαλε μπροστά τους το ξωκλήσι των ονείρων τους! 

Εκείνη την ώρα ο ήλιος έδυε, βάφοντας τον ουρανό με χρυσοκόκκινα χρώματα. Η δύση όμως του ήλιου, σηματοδοτούσε το δικό τους λυκαυγές! Δεν είπαν τίποτα. Τα λόγια ήταν περιττά… Κοιτάχτηκαν και τα μάτια τους επιβεβαίωσαν όσα η καρδιά τους αποφάσισε! Είχαν ήδη πάρει τη σημαντικότερη απόφασή τους…

Ήταν μια ΑΠΟΦΑΣΗ ΖΩΗΣ!

Τα χρόνια πέρασαν, οι εποχές άλλαξαν, τίποτα δε μένει ίδιο… Κάθε καλοκαίρι όμως στην καρδιά του Αυγούστου, ένα βαρκάκι ξεκινά από το παλιό καρνάγιο του νησιού, βάζοντας πλώρη για το απέναντι νησάκι. Μέσα βρίσκεται ένα αγαπημένο ζευγάρι!

Το απογευματινό τους καφεδάκι, δε θα το πιουν παρέα με τον καπετάνιο πια, αλλά σίγουρα θα τον πιουν ακριβώς στο ίδιο σημείο που κάποτε ήταν η παράγκα του.

Μετά η βαρκούλα πάλι την ίδια πορεία θα χαράξει πάνω στα κύματα… Μερικά κουπιά δρόμος και φτάσαμε εκεί που θα θυμηθούν τα περασμένα και θα ανανεώσουν τα όνειρά τους και τον όρκο τους !

Ινώ  Αύγουστος   2014

Σήμερα καφέ σερβίρουν επίσης η Lysippe/ On the up and up

και  η Χριστίνα/ Christina Andromeda- My Galaxy 

Μη τις χάσετε!

Καλή σας ημέρα!

@ριστέα